.jpg)
Op welk vlak blijft vertragen voor jou een uitdaging en wat doe je eraan?
Deze vraag stelde Ann Alice De Schoenmaeker aan mij.
Deze aflevering gaat over
Luister en ontdek wanneer de uitdaging om te vertragen het grootst is.
----------
Citaten:
Link:
Ann Alice – podcasten zonder gedoe: https://annalice.be/
Deze vraag stelde Ann Alice De Schoenmaeker aan mij.
Deze aflevering gaat over
- als observator naar jezelf kijken
- een ‘x’ in je agenda zetten
- een uitgebreide wandeling maken
- een kapstokstructuur opzetten voor tijdens drukke tijden
- vertragen is geen wedstrijd
Luister en ontdek wanneer de uitdaging om te vertragen het grootst is.
----------
Citaten:
- Het mooiste wat ik kan geven aan iemand is oprechte aandacht.
- Maak slimme keuzes.
- Als ik teveel mogelijkheden heb, doe ik niets.
- Ja zeggen tegen jezelf en neen zeggen tegen al de rest.
- Als het echt stormt, dan zorgen die gewoontes dat je blijft rechtstaan.
- Stilstaan is vooruitgaan.
Link:
Ann Alice – podcasten zonder gedoe: https://annalice.be/
----------
Ik ben heel benieuwd wat je uit deze aflevering haalt.
Tag me of stuur een DM op Instagram: https://www.instagram.com/hanneloredhaene_slow_me_up/
Connecteer met mij op LinkedIn: https://www.linkedin.com/in/hanneloredhaene-slowmeup
Heb je een vraag voor mij? Mail me op [email protected]
Schrijf je in voor de nieuwsbrief om maandelijks een portie inspiratie te ontvangen.
Kijk je al uit naar de volgende aflevering? Abonneer je op de podcast door op “volgen” te klikken.
Music from #Uppbeat (free for Creators!): https://uppbeat.io/t/oliver-massa/brighter-daysLicense code: FIZUG8C1HIGG4YDW
[00:01:02]
Unknown:
Welkom bij een nieuwe aflevering van Slow Meub. Ik ben heel blij dat je de tijd neemt om te luisteren. Sinds vorige weekend is de wintertijd opnieuw ingegaan. En dat voelt voor mij heel aangenaam. Ik weet niet hoe dat voor jou voelt. Maar ik vond het leuk zeker een extra uurtje slapen. En ik voel ook dat ik voor mijn wekker nu altijd wakker word. En ik ben een ochtendmens, dus ik was al heel vroeg wakker. Maar dit is toch wel een zachter opstaan ofzo. Het voelt beter. Het is dan wel vroeger donker des avonds maar dan is dat extra leren om extra te lichtjes enzo aan te doen. Om het extra gezellig te maken.
Zoals je misschien wel weet is mijn wekelijkse podcast gebaseerd op wat ik zelf mee maak, zelf op merk of wat dat er op mijn pad komt. En de aflevering die ik vandaag ga maken is eigenlijk door een vraag die ik gekregen heb van een hele fijne luisteraar die ik ook heel goed persoonlijk ken. En dat is An. Je kent haar misschien beter als Annelies. Ze is mijn voormalige podcast manager. Ik ben heel blij dat ze mij deze vraag heeft gesteld. Het is voor mij veel gemakkelijker om te antwoorden op een vraag dan om in de heel veel onderwerpen die in de week opgepop zijn, om daar een keuze uit te maken.
Dus heb jij ook een vraag? Mag je die altijd stellen, gewoon een bericht sturen of een e-mail. Dus laat die vragen maar komen. De vraag die Ann mij stelde is: Op welk vlak is het voor jou nog een uitdaging om te vertragen? En, bijkomende vraag, wat doe je eraan? Het is zo, op verschillende vlakken lukt het mij al om te vertragen. Op professioneel vlak vind ik het gemakkelijk om nee te zeggen. Als ik gevraagd word voor een bepaald project en als ik weet dat ik niet aan de verwachtingen kan voldoen of dat ik de ditline niet kan halen, dan ga ik een heel duidelijke nee zeggen.
En voor mij is ergens een beetje, het denken zoals een Excel, een beetje wiskundig van wat wordt er verwacht? Wat is er van mij nodig? En kan ik dat dus, dan kan ik het resultaat afleveren? Dan ga ik een heel enthousiaste ja zeggen. Maar als ik weet dat dat niet gaat lukken, dan ga ik een nee zeggen. Ik wil hierbij wel een kanttekening maken. Ik ga altijd bijkomende vragen stellen. Op basis van alle gegevens die ik heb op dat moment, ga ik bij beslissing maken. Op mentaal vlak, dus kwestie van alle to do's, alle gedachten enzo dat ik heb, dat heb je misschien al gehoord in een eerdere aflevering. Daar heb ik een brainump moment.
Iets voor het avondeten maak ik altijd even tijd om alles te overlopen wat ik de volgende dag nog wil doen, moet doen. En dan maak ik ook een onderscheid tussen wat er echt moet gebeuren en wat ik zou graag willen dat er gebeurt. Wat er moet gebeuren, dat is echt een to do list. En wat ik zou graag willen, dat is eigenlijk een soort wish list. Er zijn altijd een aantal projecten die op je pad komen of die je graag zou verwezenlijkt hebben. Maar de tijd is natuurlijk beperkt. En om dat van mij af te zetten en om te zorgen dat ik niet blijf malen des nachts. Doe ik dat net voor het avondeten.
En dan kan ik met een tamerkleenkopje rustig eten en daarna rustig slapen. Op sociaal vlak moet ik zeggen, ik heb niet echt een FOMO, dus Vuur of Missing Out. Ik kan gerust vertrekken op een feestje als het nog volop aan de gang is. Als ik zeg dat het voor mij genoeg is geweest. Daar heb ik geen probleem mee. Maar ik ben wel heel graag onder de mensen. Ik ben een mensenmens zeggen ze dan zeker. Mijn agenda plan ik tamelijk op voorhand. Op laatste moment vind ik het ook altijd heel fijn om even af te spreken, om te gaan wanden of een koffertje te gaan drinken of zo. Maar ik vind wel een afspraak is een afspraak.
Maar als het mij echt niet lukt, dan ga ik eerlijk zijn en dan ga ik zeggen: Kijk, ik ga ofwel geen goed gezelschap zijn ofwel ik ga er niet met mijn volle verstand bij zijn. En ik ga jou niet de aandacht kunnen geven die jij verdient. En dan is dan de persoon om daarmee om te gaan. Natuurlijk geef ik dan ook aan dat ik op een ander moment zou willen afspreken. Want het gaat er niet om dat ik niet met die persoon wil afspreken. Het gaat erom dat ik op dat moment niet in de mogelijkheid ben om het beste voor mezelf te geven. Het mooiste wat ik kan geven aan iemand is echt oprechte aandacht.
En voor mij is dat eigenlijk ook de beste versie van jezelf. Gewoon jezelf kunnen zijn. En daar echt met 100 procent goesting zijn. Is dat niet het geval of weet je op voorhand dat dat niet het geval is? Dan vind ik dat je beter kan zeggen van nee, dit lukt me niet. Zoals dat je gehoord hebt, lukt het mij goed om op professioneel, mentaal en sociaal vlak te vertragen. Maar voor mij is het nog altijd moeilijk om op fysiek vlak te vertragen. Ben ik dan een hele erge fanatieke sporter? Neen. Maar op fysiek vlak zie ik eigenlijk meer het koken, het tuinieren, het wandelen, creatieve zaken doen. Dat zijn allemaal dingen die ik heel graag doe.
En ik merk dat ik daar echt wel mijn grenzen moet aangeven. Echt wel zeggen van ik ga nu voor een half uur bijvoorbeeld onkruid uittrekken. Of ik ga nu 3 uur koken. Want ik zou heel de dag kunnen koken. Ik krijg daar ergens ook wel energie uit, uit al die zaken die ik opgenoemd heb. Maar omdat ik zo lang bezig blijf, ga ik in een bepaalde overdrive. En dan is het gewoon te veel geweest. En dat is nog altijd een struikelblok. Daaraan moet ik werken. Straks ga ik een aantal tips geven hoe dat ik er momenteel mee aan de slag ga, wat dat ik eraan doe, of hoe dat ik het kan opmerken.
Een voorbeeld uit het leven gegrepen is het podcastfestival voor Opend weekend in Oostende. Dat zijn 2 dagen gevuld met fantastische masterclasses, voorstellingen, opnames, alles wat je maar kan bedenken rond het maken van podcasten. En je ontmoet er ook heel veel leuke podcasters. En het is echt wel een festijn als je zelf een podcast maakt. Dat heb ik vorig jaar ook mogen ervaren. De afgelopen weken zijn nogal vermoeiend geweest en tamelijk intens. En ik denk dat de komende weken ook nogal pittig gaan zijn. En daarom is het belangrijk dat ik mijn energie echt wel doseer.
Ik liet Ann weten dat ik het programma aan het overlopen was en dat ik toch wel ga moeten kijken welke zaken ik ga meevolgen en voor welke zaken ik ga moeten passen. Zij stuurde me: Maak slimme keuzes. Je moet niet alles volgen. Zij is nu wel de vraagsteller, maar ze heeft ook heel mooi antwoord gegeven op de vraag van: Wat doe je eraan? Hoe kan je vertragen? Dus door te kiezen wat doe ik wel en wat doe ik niet? Zorgt ervoor dat je energieniveau sowieso beter onder controle te houden is. En daarover gaat het eigenlijk hè? Dat je door een aantal keuzes dat je zelf maakt, bewuster kan leven.
Want door rap-rab dingen te doen en altijd Maria te zeggen, dan ga je misschien toch wel, ja letterlijk, tijd verdoe. Tijd die je niet meer kan bijkopen ga je besteden aan zaken waaraan dat je eigenlijk geen tijd had willen besteden. Ik zou mezelf geen expertvertger durven noemen. Maar af en toe ben ik wel een expert in het uitstellen. Zo is het voor mij bijvoorbeeld als ik een bepaalde voorstelling of iets waar ik naartoe wil gaan, een bepaald evenement, en als ik al beslist heb van ja, daar ga ik naartoe. Dan heb ik in mijn hoofd eigenlijk al die tickets gekocht.
En dan moet ik opletten dat ik dat niet vergeet, die tickets. Want in mijn hoofd is het al in orde. Er is wel degelijk nog een actie uit te voeren. En zo heb ik het ook als ik teveel keuzes heb. Als ik teveel mogelijkheden heb. Als er zoveel zaken zijn die ik kan doen dan doe ik niks. Dan ga ik in de Fries. Dus geef mij geen ontelbare mogelijkheden. Geef mij gewoon 2 mogelijkheden, 2 keuzes en dan ga ik veel sneller beslissen. En als je dan echt heel nieuwsgierig bent, dan durf ik wel zeggen dat ik echt in weerstand ga voor een aantal zaken. Die zaken zijn IT-achtige zaken, zoals bepaalde updates uitvoeren, een nieuwe kaartlezer gaan halen in de bank, of een account aanmaken om toch maar naar dat ene evenement te kunnen gaan.
Daar doe je mij echt geen plezier mee. Daar ben ik echt wel een expert in. Om dan dingen uit te stellen en te zorgen dat alles vertraagt. Ik had je ook een aantal tips beloofd. Het zijn 5 concrete tips die ik mijn dagelijkse leven toepas. Een eerste daarbij is dat ik bewust ben. Dat ik niet aan het vertragen ben. Dan stel ik mezelf op als een observator. Een observator van mijn eigen handelingen. De vraag die ik daarbij stel is: Voor wie haast ik mij? Voor wie moet ik nu zo nodig dit en dit en dit doen? Is het wel nodig dat dat nu gebeurt? Moet dat door mij gebeuren?
Dus bewust kijken naar je eigen handelingen als observvader. Een tweede iets wat ik doe. Ik gebruik nog steeds een papieren agenda. Ik vind dat heel nuttig. Dat is een agenda op weekbasis. Op sommige momenten wil ik geen verplichtingen, geen op voorhand gemaakte afspraken hebben. Daarom zet ik een X. En die X wilde ik zeggen, ik zeg eventjes nee tegen al de rest. En ik zeg ja tegen mezelf. Op het moment dat die dag is aangebroken of weekend, kan ook een volledig weekend zijn, heb ik de keuze wat ik wil doen. Of ik gewoon kies voor mezelf.
Of dat ik een uitnodiging aanvaard. Maar totdat die dag aanbreekt, aanvaard ik geen enkele uitnodiging. In het begin is dat een uitdaging. Want je gaat die x doorstrepen en je gaat toch een aantal zaken afspreken. Probeer het vol te houden. Dit is een uitnodiging aan jou. Probeer eens 1 dag in de maand niks te doen. En jezelf de mogelijkheid bieden om te kijken wat je met die tijd doet. Een derde tip is bouw regelmatig natuurmomenten in. Zoals hij weet is wandelen voor mij echt wel noodzakelijk. Ik ga elke dag een tortje blok doen. Die portie natuur is voor mij echt wel nodig. Deze week zag ik iets leuks passeren.
Ga elke dag 15 minuten wandelen. Heb je geen tijd? Of heb je het te druk? Ga dan een half uur wandelen. Laat die maar even binnenkomen. Als je bewust bent dat je echt druk druk druk bent, is het belangrijk om die pauzeknop in te duwen. Maar begin dus met dat kwartier per dag. Een vierde tip is: zorg voor gewoontes. En die gewoontes gaan je kapstok vormen. Voor mij is de ochtend echt wel goud waard. Ik begin elke dag met enkele minuten rekken en strekken. Niet alleen voor mijn zwakke rug, maar ik merk ook wel bij het oudere worden dat die oefeningen zijn nut hebben. Daarna mediteer ik.
Tot slot laat ik mijn pen vloeien over het papier. Dat is iets helemaal anders dan een verplichte schrijfsessie. Als je ook alles aan de slag bent gegaan met het flow schrijven dan weet je dat dat een verschil is met het opschrijven van een boodschappenlijstje. Dan ga je echt wel nadenken wat je allemaal wil opschrijven. Maar het flow schrijven dat ga je gewoon uit de losse pols schrijven. En voor mij is dat echt wel een hele mooie start van de dag. En er komen er altijd hele mooie magische woorden. Waarvan dat ik soms zelfs kippenvel krijg. Dat ik zelfs niet wist dat die zaken in mij zaten of dat die gedachten mij bezighielden.
Een andere gewoonte van mij is om uitgebreid te ontbijten. Ongeacht wat de dag brengt, hoe vroeg dat de wekker staat, ontbijt ik altijd heel uitgebreid en maak ik daar ook echt een momentje van. Ik neem al enkele jaren collageenpoeder in, een theetje en na het ontbijt is er ook een lekkere sllowoffie. En dan kan de dag echt niet meer stuk. Ervaar ik overdag dat het wat moeilijk gaat? Dan doe ik een korte ademhalingsoefening. Dat is maar enkele keren in- en uitademen. Maar dan zorg dat je terug rustiger bent. En dat gaat ook eigenlijk over het bewustzijn. Bewust zijn van ik ga hier weer te snel, ik ben aan het hollen.
En teruggaan van oké ik ga even zitten en ik ga ademhalen. Je hoeft het daarom niet te doen in bijzijn van collega's of andere mensen. Je kan daar gewoon ook even voor naar het toilet gaan. En even enkele tellen in en uit ademen. En op die manier doe je eigenlijk een reset van je zenuwstelsel. Dus dat zijn gewoontes die zorgen voor een kapstok. En ik kan je zeggen, als er heel veel chaos is rondom je als het echt stormt, dan zijn het die gewoontes die zorgen dat je blijft terechtstaan. Die zorgen dat je blijft doorgaan.
Ik zeg niet doorhollen, maar dat je wel blijft doorgaan. Tijdens moeilijke periodes ben ik ervan overtuigd dat die gewoontes jou houvast zijn. Een houvast en een moment waarop je even denkt En da's goed. Je zenuwstelsel kan dan weer gewoon gereset worden. En dan kan je terug opbouwen. Want dat is wat er gebeurt. Als we blijven hollen, als we blijven doorgaan, dan ga je heel hoog in je ademhaling. En dan ga je echt over je toeren of hoe zeggen ze dat bij je machine? Ook als die veel te hard, veel te hevig aan het draaien is. Dan gaat die oververhit worden. En Dat is ook wat er gebeurt met je lichaam.
Een goede gewoonte inbouwen, vind ik, is essentieel. Begin nu al met het inbouwen van een goede gewoonte. Zelfs op een moment waarin je op een plateau zit. Dat is mijn benoeming van een moment of een fase in je leven waar alles goed gaat. Op het moment dat je opnieuw op een hindernissen parcours terecht komt. Wanneer dat het donkere dagen zijn, wanneer dat het moeilijk is, dan ga je blij zijn dat je die gewoonte hebt aangeleerd. Dus kies iets waaraan jij blij of rustig van wordt. Iets heel klein. En je mag mij altijd laten weten welke gewoonte dat jij nu al doet of dat jij wil aanleren.
Tot slot wil ik nog even zeggen dat vertragen, dat dat echt geen wedstrijd is. Ik vind het eerder een manier van leven. En daarom is ook mijn motto: bewust vertragen met duurzame recepten. Het is geen quick win. Je doet dat stap per stap. Wanneer is de uitdaging om te vertragen het grootst? Als het goed gaat. Als het lijkt dat je zeeën van energie hebt. Dat alles gewoon flauwt. Als er geen obstakels op je weg zijn. Dan blijf je maar doorgaan. Maar zelfs op die momenten, als je dus op een plateau vertoeft, als het goed gaat, als je kan zien van welk dal je komt, wanneer het moeilijker was, of kan zien welke berg dat je nog wil beklimmen, welke projecten dat je nog wil aangaan, dan is het goed om een bepaalde gewoonte te hebben die je terug rust geeft en die je even doet stilstaan.
En daarbij kom ik tot mijn uitspraak: Stilstaan is vooruit gaan. Af en toe eens kijken van oké, is het nog wat ik wil? Als een observator kijken naar jezelf en gewoon even stilstaan. Een x in je agenda zetten. Een uitgebreide wandeling maken, omdat je het druk druk druk hebt. Of zorgen dat je die kapstokstructuur opzet voor tijdens drukke tijden. Dat is ook stilstaan, want er is geen productie van iets. Aan de buitenkant is het niet zichtbaar dat je iets aan het doen bent. Dus dat je aan het vooruitgegaan bent. Maar jij weet, jij weet dat je niet bezig bent met een wedstrijd om uit te blinken, maar wel om te zorgen dat je geleidelijk aan heel rustig kan verder doen.
Op de manier en op het tempo dat jij wil. In een wereld met zoveel chaos is het niet evident om op de verschillende vlakken te vertragen. Maar de uitdaging is aan jou. Want jij hebt de tools nu al in handen. Jij weet wat jouw sterke punten zijn. En ook waar dat je af en toe een keer zegt van Oei, dat was niet gemakkelijk. Door het bewust te zijn, door het te beseffen van oei, dat was niet zo goed, dan maak je weer stappen vooruit. Dat is mijn antwoord op de vraag Op welk vlak is het voor jou nog een uitdaging om te vertragen? En wat doe je eraan?
Bedankt Anne, om deze vragen te stellen. Ik vond het echt heel leuk om die te krijgen. En lieve luisteraar, als jij ook nog een vraag hebt voor mij laat maar weten. Want ik vond het echt wel hele leuke aflevering om te maken. Tijdens de voorbereiding had ik maar enkele zaken opgeschreven. Terwijl ik aan het vertellen was, kwam er nog zoveel naar boven. Ik hoop dat ik je heb kunnen inspireren. Bedankt om te luisteren en heel graag tot de volgende keer. Daaag!
Welkom bij een nieuwe aflevering van Slow Meub. Ik ben heel blij dat je de tijd neemt om te luisteren. Sinds vorige weekend is de wintertijd opnieuw ingegaan. En dat voelt voor mij heel aangenaam. Ik weet niet hoe dat voor jou voelt. Maar ik vond het leuk zeker een extra uurtje slapen. En ik voel ook dat ik voor mijn wekker nu altijd wakker word. En ik ben een ochtendmens, dus ik was al heel vroeg wakker. Maar dit is toch wel een zachter opstaan ofzo. Het voelt beter. Het is dan wel vroeger donker des avonds maar dan is dat extra leren om extra te lichtjes enzo aan te doen. Om het extra gezellig te maken.
Zoals je misschien wel weet is mijn wekelijkse podcast gebaseerd op wat ik zelf mee maak, zelf op merk of wat dat er op mijn pad komt. En de aflevering die ik vandaag ga maken is eigenlijk door een vraag die ik gekregen heb van een hele fijne luisteraar die ik ook heel goed persoonlijk ken. En dat is An. Je kent haar misschien beter als Annelies. Ze is mijn voormalige podcast manager. Ik ben heel blij dat ze mij deze vraag heeft gesteld. Het is voor mij veel gemakkelijker om te antwoorden op een vraag dan om in de heel veel onderwerpen die in de week opgepop zijn, om daar een keuze uit te maken.
Dus heb jij ook een vraag? Mag je die altijd stellen, gewoon een bericht sturen of een e-mail. Dus laat die vragen maar komen. De vraag die Ann mij stelde is: Op welk vlak is het voor jou nog een uitdaging om te vertragen? En, bijkomende vraag, wat doe je eraan? Het is zo, op verschillende vlakken lukt het mij al om te vertragen. Op professioneel vlak vind ik het gemakkelijk om nee te zeggen. Als ik gevraagd word voor een bepaald project en als ik weet dat ik niet aan de verwachtingen kan voldoen of dat ik de ditline niet kan halen, dan ga ik een heel duidelijke nee zeggen.
En voor mij is ergens een beetje, het denken zoals een Excel, een beetje wiskundig van wat wordt er verwacht? Wat is er van mij nodig? En kan ik dat dus, dan kan ik het resultaat afleveren? Dan ga ik een heel enthousiaste ja zeggen. Maar als ik weet dat dat niet gaat lukken, dan ga ik een nee zeggen. Ik wil hierbij wel een kanttekening maken. Ik ga altijd bijkomende vragen stellen. Op basis van alle gegevens die ik heb op dat moment, ga ik bij beslissing maken. Op mentaal vlak, dus kwestie van alle to do's, alle gedachten enzo dat ik heb, dat heb je misschien al gehoord in een eerdere aflevering. Daar heb ik een brainump moment.
Iets voor het avondeten maak ik altijd even tijd om alles te overlopen wat ik de volgende dag nog wil doen, moet doen. En dan maak ik ook een onderscheid tussen wat er echt moet gebeuren en wat ik zou graag willen dat er gebeurt. Wat er moet gebeuren, dat is echt een to do list. En wat ik zou graag willen, dat is eigenlijk een soort wish list. Er zijn altijd een aantal projecten die op je pad komen of die je graag zou verwezenlijkt hebben. Maar de tijd is natuurlijk beperkt. En om dat van mij af te zetten en om te zorgen dat ik niet blijf malen des nachts. Doe ik dat net voor het avondeten.
En dan kan ik met een tamerkleenkopje rustig eten en daarna rustig slapen. Op sociaal vlak moet ik zeggen, ik heb niet echt een FOMO, dus Vuur of Missing Out. Ik kan gerust vertrekken op een feestje als het nog volop aan de gang is. Als ik zeg dat het voor mij genoeg is geweest. Daar heb ik geen probleem mee. Maar ik ben wel heel graag onder de mensen. Ik ben een mensenmens zeggen ze dan zeker. Mijn agenda plan ik tamelijk op voorhand. Op laatste moment vind ik het ook altijd heel fijn om even af te spreken, om te gaan wanden of een koffertje te gaan drinken of zo. Maar ik vind wel een afspraak is een afspraak.
Maar als het mij echt niet lukt, dan ga ik eerlijk zijn en dan ga ik zeggen: Kijk, ik ga ofwel geen goed gezelschap zijn ofwel ik ga er niet met mijn volle verstand bij zijn. En ik ga jou niet de aandacht kunnen geven die jij verdient. En dan is dan de persoon om daarmee om te gaan. Natuurlijk geef ik dan ook aan dat ik op een ander moment zou willen afspreken. Want het gaat er niet om dat ik niet met die persoon wil afspreken. Het gaat erom dat ik op dat moment niet in de mogelijkheid ben om het beste voor mezelf te geven. Het mooiste wat ik kan geven aan iemand is echt oprechte aandacht.
En voor mij is dat eigenlijk ook de beste versie van jezelf. Gewoon jezelf kunnen zijn. En daar echt met 100 procent goesting zijn. Is dat niet het geval of weet je op voorhand dat dat niet het geval is? Dan vind ik dat je beter kan zeggen van nee, dit lukt me niet. Zoals dat je gehoord hebt, lukt het mij goed om op professioneel, mentaal en sociaal vlak te vertragen. Maar voor mij is het nog altijd moeilijk om op fysiek vlak te vertragen. Ben ik dan een hele erge fanatieke sporter? Neen. Maar op fysiek vlak zie ik eigenlijk meer het koken, het tuinieren, het wandelen, creatieve zaken doen. Dat zijn allemaal dingen die ik heel graag doe.
En ik merk dat ik daar echt wel mijn grenzen moet aangeven. Echt wel zeggen van ik ga nu voor een half uur bijvoorbeeld onkruid uittrekken. Of ik ga nu 3 uur koken. Want ik zou heel de dag kunnen koken. Ik krijg daar ergens ook wel energie uit, uit al die zaken die ik opgenoemd heb. Maar omdat ik zo lang bezig blijf, ga ik in een bepaalde overdrive. En dan is het gewoon te veel geweest. En dat is nog altijd een struikelblok. Daaraan moet ik werken. Straks ga ik een aantal tips geven hoe dat ik er momenteel mee aan de slag ga, wat dat ik eraan doe, of hoe dat ik het kan opmerken.
Een voorbeeld uit het leven gegrepen is het podcastfestival voor Opend weekend in Oostende. Dat zijn 2 dagen gevuld met fantastische masterclasses, voorstellingen, opnames, alles wat je maar kan bedenken rond het maken van podcasten. En je ontmoet er ook heel veel leuke podcasters. En het is echt wel een festijn als je zelf een podcast maakt. Dat heb ik vorig jaar ook mogen ervaren. De afgelopen weken zijn nogal vermoeiend geweest en tamelijk intens. En ik denk dat de komende weken ook nogal pittig gaan zijn. En daarom is het belangrijk dat ik mijn energie echt wel doseer.
Ik liet Ann weten dat ik het programma aan het overlopen was en dat ik toch wel ga moeten kijken welke zaken ik ga meevolgen en voor welke zaken ik ga moeten passen. Zij stuurde me: Maak slimme keuzes. Je moet niet alles volgen. Zij is nu wel de vraagsteller, maar ze heeft ook heel mooi antwoord gegeven op de vraag van: Wat doe je eraan? Hoe kan je vertragen? Dus door te kiezen wat doe ik wel en wat doe ik niet? Zorgt ervoor dat je energieniveau sowieso beter onder controle te houden is. En daarover gaat het eigenlijk hè? Dat je door een aantal keuzes dat je zelf maakt, bewuster kan leven.
Want door rap-rab dingen te doen en altijd Maria te zeggen, dan ga je misschien toch wel, ja letterlijk, tijd verdoe. Tijd die je niet meer kan bijkopen ga je besteden aan zaken waaraan dat je eigenlijk geen tijd had willen besteden. Ik zou mezelf geen expertvertger durven noemen. Maar af en toe ben ik wel een expert in het uitstellen. Zo is het voor mij bijvoorbeeld als ik een bepaalde voorstelling of iets waar ik naartoe wil gaan, een bepaald evenement, en als ik al beslist heb van ja, daar ga ik naartoe. Dan heb ik in mijn hoofd eigenlijk al die tickets gekocht.
En dan moet ik opletten dat ik dat niet vergeet, die tickets. Want in mijn hoofd is het al in orde. Er is wel degelijk nog een actie uit te voeren. En zo heb ik het ook als ik teveel keuzes heb. Als ik teveel mogelijkheden heb. Als er zoveel zaken zijn die ik kan doen dan doe ik niks. Dan ga ik in de Fries. Dus geef mij geen ontelbare mogelijkheden. Geef mij gewoon 2 mogelijkheden, 2 keuzes en dan ga ik veel sneller beslissen. En als je dan echt heel nieuwsgierig bent, dan durf ik wel zeggen dat ik echt in weerstand ga voor een aantal zaken. Die zaken zijn IT-achtige zaken, zoals bepaalde updates uitvoeren, een nieuwe kaartlezer gaan halen in de bank, of een account aanmaken om toch maar naar dat ene evenement te kunnen gaan.
Daar doe je mij echt geen plezier mee. Daar ben ik echt wel een expert in. Om dan dingen uit te stellen en te zorgen dat alles vertraagt. Ik had je ook een aantal tips beloofd. Het zijn 5 concrete tips die ik mijn dagelijkse leven toepas. Een eerste daarbij is dat ik bewust ben. Dat ik niet aan het vertragen ben. Dan stel ik mezelf op als een observator. Een observator van mijn eigen handelingen. De vraag die ik daarbij stel is: Voor wie haast ik mij? Voor wie moet ik nu zo nodig dit en dit en dit doen? Is het wel nodig dat dat nu gebeurt? Moet dat door mij gebeuren?
Dus bewust kijken naar je eigen handelingen als observvader. Een tweede iets wat ik doe. Ik gebruik nog steeds een papieren agenda. Ik vind dat heel nuttig. Dat is een agenda op weekbasis. Op sommige momenten wil ik geen verplichtingen, geen op voorhand gemaakte afspraken hebben. Daarom zet ik een X. En die X wilde ik zeggen, ik zeg eventjes nee tegen al de rest. En ik zeg ja tegen mezelf. Op het moment dat die dag is aangebroken of weekend, kan ook een volledig weekend zijn, heb ik de keuze wat ik wil doen. Of ik gewoon kies voor mezelf.
Of dat ik een uitnodiging aanvaard. Maar totdat die dag aanbreekt, aanvaard ik geen enkele uitnodiging. In het begin is dat een uitdaging. Want je gaat die x doorstrepen en je gaat toch een aantal zaken afspreken. Probeer het vol te houden. Dit is een uitnodiging aan jou. Probeer eens 1 dag in de maand niks te doen. En jezelf de mogelijkheid bieden om te kijken wat je met die tijd doet. Een derde tip is bouw regelmatig natuurmomenten in. Zoals hij weet is wandelen voor mij echt wel noodzakelijk. Ik ga elke dag een tortje blok doen. Die portie natuur is voor mij echt wel nodig. Deze week zag ik iets leuks passeren.
Ga elke dag 15 minuten wandelen. Heb je geen tijd? Of heb je het te druk? Ga dan een half uur wandelen. Laat die maar even binnenkomen. Als je bewust bent dat je echt druk druk druk bent, is het belangrijk om die pauzeknop in te duwen. Maar begin dus met dat kwartier per dag. Een vierde tip is: zorg voor gewoontes. En die gewoontes gaan je kapstok vormen. Voor mij is de ochtend echt wel goud waard. Ik begin elke dag met enkele minuten rekken en strekken. Niet alleen voor mijn zwakke rug, maar ik merk ook wel bij het oudere worden dat die oefeningen zijn nut hebben. Daarna mediteer ik.
Tot slot laat ik mijn pen vloeien over het papier. Dat is iets helemaal anders dan een verplichte schrijfsessie. Als je ook alles aan de slag bent gegaan met het flow schrijven dan weet je dat dat een verschil is met het opschrijven van een boodschappenlijstje. Dan ga je echt wel nadenken wat je allemaal wil opschrijven. Maar het flow schrijven dat ga je gewoon uit de losse pols schrijven. En voor mij is dat echt wel een hele mooie start van de dag. En er komen er altijd hele mooie magische woorden. Waarvan dat ik soms zelfs kippenvel krijg. Dat ik zelfs niet wist dat die zaken in mij zaten of dat die gedachten mij bezighielden.
Een andere gewoonte van mij is om uitgebreid te ontbijten. Ongeacht wat de dag brengt, hoe vroeg dat de wekker staat, ontbijt ik altijd heel uitgebreid en maak ik daar ook echt een momentje van. Ik neem al enkele jaren collageenpoeder in, een theetje en na het ontbijt is er ook een lekkere sllowoffie. En dan kan de dag echt niet meer stuk. Ervaar ik overdag dat het wat moeilijk gaat? Dan doe ik een korte ademhalingsoefening. Dat is maar enkele keren in- en uitademen. Maar dan zorg dat je terug rustiger bent. En dat gaat ook eigenlijk over het bewustzijn. Bewust zijn van ik ga hier weer te snel, ik ben aan het hollen.
En teruggaan van oké ik ga even zitten en ik ga ademhalen. Je hoeft het daarom niet te doen in bijzijn van collega's of andere mensen. Je kan daar gewoon ook even voor naar het toilet gaan. En even enkele tellen in en uit ademen. En op die manier doe je eigenlijk een reset van je zenuwstelsel. Dus dat zijn gewoontes die zorgen voor een kapstok. En ik kan je zeggen, als er heel veel chaos is rondom je als het echt stormt, dan zijn het die gewoontes die zorgen dat je blijft terechtstaan. Die zorgen dat je blijft doorgaan.
Ik zeg niet doorhollen, maar dat je wel blijft doorgaan. Tijdens moeilijke periodes ben ik ervan overtuigd dat die gewoontes jou houvast zijn. Een houvast en een moment waarop je even denkt En da's goed. Je zenuwstelsel kan dan weer gewoon gereset worden. En dan kan je terug opbouwen. Want dat is wat er gebeurt. Als we blijven hollen, als we blijven doorgaan, dan ga je heel hoog in je ademhaling. En dan ga je echt over je toeren of hoe zeggen ze dat bij je machine? Ook als die veel te hard, veel te hevig aan het draaien is. Dan gaat die oververhit worden. En Dat is ook wat er gebeurt met je lichaam.
Een goede gewoonte inbouwen, vind ik, is essentieel. Begin nu al met het inbouwen van een goede gewoonte. Zelfs op een moment waarin je op een plateau zit. Dat is mijn benoeming van een moment of een fase in je leven waar alles goed gaat. Op het moment dat je opnieuw op een hindernissen parcours terecht komt. Wanneer dat het donkere dagen zijn, wanneer dat het moeilijk is, dan ga je blij zijn dat je die gewoonte hebt aangeleerd. Dus kies iets waaraan jij blij of rustig van wordt. Iets heel klein. En je mag mij altijd laten weten welke gewoonte dat jij nu al doet of dat jij wil aanleren.
Tot slot wil ik nog even zeggen dat vertragen, dat dat echt geen wedstrijd is. Ik vind het eerder een manier van leven. En daarom is ook mijn motto: bewust vertragen met duurzame recepten. Het is geen quick win. Je doet dat stap per stap. Wanneer is de uitdaging om te vertragen het grootst? Als het goed gaat. Als het lijkt dat je zeeën van energie hebt. Dat alles gewoon flauwt. Als er geen obstakels op je weg zijn. Dan blijf je maar doorgaan. Maar zelfs op die momenten, als je dus op een plateau vertoeft, als het goed gaat, als je kan zien van welk dal je komt, wanneer het moeilijker was, of kan zien welke berg dat je nog wil beklimmen, welke projecten dat je nog wil aangaan, dan is het goed om een bepaalde gewoonte te hebben die je terug rust geeft en die je even doet stilstaan.
En daarbij kom ik tot mijn uitspraak: Stilstaan is vooruit gaan. Af en toe eens kijken van oké, is het nog wat ik wil? Als een observator kijken naar jezelf en gewoon even stilstaan. Een x in je agenda zetten. Een uitgebreide wandeling maken, omdat je het druk druk druk hebt. Of zorgen dat je die kapstokstructuur opzet voor tijdens drukke tijden. Dat is ook stilstaan, want er is geen productie van iets. Aan de buitenkant is het niet zichtbaar dat je iets aan het doen bent. Dus dat je aan het vooruitgegaan bent. Maar jij weet, jij weet dat je niet bezig bent met een wedstrijd om uit te blinken, maar wel om te zorgen dat je geleidelijk aan heel rustig kan verder doen.
Op de manier en op het tempo dat jij wil. In een wereld met zoveel chaos is het niet evident om op de verschillende vlakken te vertragen. Maar de uitdaging is aan jou. Want jij hebt de tools nu al in handen. Jij weet wat jouw sterke punten zijn. En ook waar dat je af en toe een keer zegt van Oei, dat was niet gemakkelijk. Door het bewust te zijn, door het te beseffen van oei, dat was niet zo goed, dan maak je weer stappen vooruit. Dat is mijn antwoord op de vraag Op welk vlak is het voor jou nog een uitdaging om te vertragen? En wat doe je eraan?
Bedankt Anne, om deze vragen te stellen. Ik vond het echt heel leuk om die te krijgen. En lieve luisteraar, als jij ook nog een vraag hebt voor mij laat maar weten. Want ik vond het echt wel hele leuke aflevering om te maken. Tijdens de voorbereiding had ik maar enkele zaken opgeschreven. Terwijl ik aan het vertellen was, kwam er nog zoveel naar boven. Ik hoop dat ik je heb kunnen inspireren. Bedankt om te luisteren en heel graag tot de volgende keer. Daaag!
