Slow me up

Share on social media:

Cultuur, humor, duurzaam, ondernemend en taal. Dat is het antwoord op de vraag: ‘Wat weet je over Kristien Lindemans?’.

Ze gelooft in het zalig duurzaam ondernemen.

Je kan bij haar terecht voor duurzaam denkwerk, dat je elke dag goesting geeft om ondernemer te zijn en te blijven.
In het traject duurzame sales helpt ze je als ondernemer met het verkopen mét ziel en niet van je ziel.
Ze is gedreven in tijdloze copywriting en storytelling die vertaalt waar jij voor staat en je aanbod verkoopt.
Ze is podcasthost van Kerkstraat 16, het adres waar Ohne Ternat gevestigd is, haar verpakkingsvrije winkel met als motto ‘arm aan verpakking en rijk aan smaak voor duurzame levensgenieters’.

Haar impro-brein is haar grootste geluk en tegelijkertijd een grote valkuil.

Met De Magie van improvisatie, een ‘talk’ over succesvol falen, groots zijn in kleine dingen en de fenomenale kracht van improvisatie voor zalig duurzaam ondernemerschap brengt ze haar verhaal over de zoektocht van een leerkracht die besloot om haar gouden kooi te verlaten.

Kristien houdt van veel afwisseling als het maar duurzaam is.

Luister en ontdek het belang van duurzame keuzes in het dagelijkse leven en ondernemerschap.

Deze aflevering gaat over.

• Goesting in ondernemerschap
• Van onderwijs naar ondernemer
• Echte verandering op weg naar een duurzame retail.
• Betekenis van keuzes en privileges in duurzaamheid
• Improvisatie als oneerlijk voordeel in het ondernemerschap
• Rust in je leven en je hoofd
• Zalig duurzaam ondernemen
• (Niet) in een geprivilegieerde positie staan.

----------
Citaten:

• Duurzame keuzes maken, dat maakt je vooral veel gelukkiger.
• Improvisatie is mijn oneerlijk voordeel in ondernemerschap.
• De minst leuke emotie is het gevoel dat ik op mijn honger blijf zitten. Letterlijk en figuurlijk.
• Het recht hebben om keuzes te maken, dat is zo’n privilege.
• Dat mag nooit op de lijst van dingen die ik moet doen, belanden.
• Een duurzame keuze maken betekent niet iets stom of saai moeten doen.
• Je vrienden zijn niet de beste raadgevers om beslissingen in je onderneming te maken maar wel goede raadgevers voor wie je bent als mens.

----------
Linken:
 
Recolto congres: https://www.rikolto.be/nieuws/imagining-supermarket/

17 duurzaamheidsdoelstellingen van de VN:
https://unric.org/nl/duurzame-ontwikkelingsdoelstellingen/
Film Clueless met Alicia Silverstone
Steven Laureys: https://www.drstevenlaureys.org/
Google keep: https://keep.google.com/

Foto van Fotofolies: https://www.fotofolies.be/

Verpakkingsvrije winkels Ohne:
https://www.ohne.be/
Ohne Ternat:
https://www.instagram.com/ohne_ternat/

Kristien Lindemans:
www.kristienlindemans.be
https://www.instagram.com/kristien_lindemans/

Podcast Kerkstraat 16: https://open.spotify.com/show/73Y6iBUekEjohiPJh2EBIg?fbclid=PAZXh0bgNhZW0CMTEAAaZKFZ7QfoRVGhWfvh1whcY7tMHTKTojaDs3K5Vs-p07Qtfq1n0vDWMZ68s_aem__MkXLJoXohXgaZfG4DFR_w

----------
 Ik ben heel benieuwd wat je uit deze aflevering haalt.
Tag me of stuur een DM op Instagram: https://www.instagram.com/hanneloredhaene_slow_me_up/
Connecteer met mij op LinkedIn: https://www.linkedin.com/in/hanneloredhaene-slowmeup

Heb je een vraag voor mij? Mail me op [email protected]

Schrijf je in voor de nieuwsbrief om maandelijks een portie inspiratie te ontvangen.

Kijk je al uit naar de volgende aflevering? Abonneer je op de podcast door op “volgen” te klikken.

Music from #Uppbeat (free for Creators!): ⁠https://uppbeat.io/t/oliver-massa/brighter-days⁠License code: FIZUG8C1HIGG4YDW 

[00:00:06] Unknown:

Welkom bij Slow me up,   een podcast   over bewuster   leven. Ik ben Hannelore Dane,   ervaringsdeskundige   van Trag Leven   en nodig je uit om samen met mij en mijn gasten te vertragen.   Dat betekent   stilstaan, kleine stappen zetten en bewuste keuzes   maken. Ben je op zoek naar praktische tips,   Porisch inspiratie   en persoonlijke verhalen?   Abonneer je dan op Slow me up. Luister   en laat je inspireren.   Welkom bij een nieuwe aflevering van Slow Meup.   Vandaag zit ik niet in mijn eigen studio,   maar zit ik in de woonkamer   bij mijn gast.   Mijn gast gelooft in het zalig   duurzaam ondernemen.  

Je kan bij haar terecht voor duurzaam denkwerk dat je elke dag goesting geeft om ondernemer te zijn en te blijven.   In het traject Duurzame Sells   helpt ze je met het verkopen met ziel   en niet van je ziel.   Ze is gedreven in tijdloze copywriting en storytelling   die vertelt waar jij voor staat en je aanbod verkoopt.   Ze is podcast-host   van Kerkstraat zestien, het adres waar Ownneter nat gevestigd is.   Haar verpakkingsvrije   winkel met als motto   arm aan verpakking en rijk aan smaak voor   duurzame levensgieters.   Haar importbrein   is haar grootste geluk en tegelijkertijd   een grote valkuil.  

Met de magie van improvisatie,   een talk over succesvol   falen,   groot zijn in kleine dingen en de kracht van improvisatie   in het ondernemerschap   brengt ze haar verhaal over de zoektocht van een leerkracht   die besloot om haar gouden kooi te verlaten.   Ze houdt van veel afvassing   als het maar duurzaam is.   Welkom,   Christine Lindenmans.  

[00:02:16] Unknown:

Dankjewel.  

[00:02:20] Unknown:

De slimste   mensgewijs had ik u ook kunnen voorstellen als zijnde   cultuur,   humor, duurzaam,   ondernemend.   En de laatste mag jij zelf toevoegen?  

[00:02:32] Unknown:

Taal, denk ik.   Dat zal het volledige plaatje ongeveer   wel zijn.   Dat is altijd grappig, omdat nog eens, ik heb dat ooit helemaal zelf geschreven natuurlijk en mee laten schrijven door een paar andere ondernemers.   Maar dat zo nog eens   luid op horen,   is altijd heel gek, maar dat klopt   wel nog altijd wat ik over mij zelf vertel, dus dat was een goeie check. Dankjewel.  

[00:02:58] Unknown:

En dankjewel dat ik hier aanwezig mag zijn en dat je te gast wil zijn in mijn podcast. Met veel  

[00:03:04] Unknown:

plezier.  

[00:03:05] Unknown:

Vorige zomer was ik   in Oene Ternat.   Ik moest hier in de buurt zijn en ik dacht: Ik spring toch wel even binnen in die winkel waar ik al zoveel van gezien heb, passeren op   de socials.   En daar zag ik jou. Gewoon een levende lijve.  

[00:03:21] Unknown:

Ja, toen je daarnet binnenkwam, zei ik ook van: We hebben elkaar al gezien en ik was het vergeten.   Maar toen je het zei, herinnerde ik mij het moment echt nog terug. Dat is een van de eerste keren dat iemand ook de winkel binnenkwam en zei: Ik luister naar uw podcast.   Dat was voor mij zo een heel zot moment van:   ja, er zijn echt mensen die daar luisteren. Ik maak daar ook heel graag bobjes over dat ik zeg: en voor de vijf mensen die dit u gehoord gaan hebben, dan ben jij één van die vijf waarvoor dank. Ja, dat is toch iets heel vreemd hé. Terwijl als mensen   zouden vertellen van ja, ik winkel bij Oene, misschien bij één van mijn collega's,   dan vind ik dat veel minder vreemd. Vind ik dat nog altijd ook heel leuk, voor alle duidelijkheid.  

Maar dat is zo   logischer of normaler. Dat is ook misschien ietsje verder van mijzelf en dan bij die podcast en ook, je zei dat best zoveel enthousiasme,   Ik luister naar je podcast en nu kom ik hier ook boodschappen doen.   En dat was echt heel tof en toen hebben we inderdaad voor de eerste keer gebabbeld.   Het was een keer aangename kennismaking.  

[00:04:19] Unknown:

Het was eens gelijks.   En over die podcast, daar kan ik ook wel over meespreken.   Eenmaal dat je de podcast online gezet   hebt, is er echt gewoon radiostilte.   Je ziet cijfertjes,   maar je weet niet wie dat is. Bij enkele mensen, weet ik dat nu wel al, die reageren van: Ik heb geluisterd of   zo. Maar dat is iets heel eigenaardigs.   Terwijl je in de winkel sta en dan heb je echt face-to-face   contact met de klanten en dan geef je Dat heb ik ook uit elf mogen ervaren. Een heel warm onthaal en echt ook wel   heel persoonlijk en welgemeende   goeiedag.  

Maar ook advies in alles wat ze vragen. Dus je gaat echt elke klant   persoonlijk   leiden naar wat het beste voor hen is. Maar die podcast vind ik toch nog altijd   iets heel speciaals. Ik ben nu met mijn vingers aan het bewegen, omdat dat is niet tastbaar,  

[00:05:12] Unknown:

hè? Nee, dat is inderdaad niet meetbaar.   En ik weet nog, toen ik eraan begon Op zich is dat misschien een van de slechtste redenen om een podcast te maken. Ook heel eigen aan onze leeftijdscategorie,   van ik denk dat ik iets te vertellen heb, dus ik zal een podcast maken. Ik dacht, mensen mogen af en toe ook eens iets heel cliché doen, dus voilà, ik maak een podcast. Dat was wel echt omdat ik gewoon een aantal dingen in eerste instantie precies voor mezelf eens luidop wilde zeggen of zo. Niet dat ik ooit een aflevering heb herbeluistert, dat dan ook. Maar dan was het er toch uit. Het heeft soms iets weg van een soort van gek publiek dagboek, maar ik heb er dan wel ook nog de input van andere mensen bij betrokken. En ik had ook heel weinig verwachtingen, dus ik wil het wel goed doen. En ik had mezelf wel ook een paar uitdagingen gegeven, want ik ga geen kilometer afleveringen maken. Ik probeer in mijn eigen podcast altijd onder het half uur af te klokken. Ik dacht gewoon, als er   vijfentwintig mensen luister naar een aflevering, dan ben ik al tevreden. Dat was mijn benchmark om het dan heel professioneel te zeggen, omdat ik me dat heel concreet kon voorstellen als een klas van vroeger in middelbaar onderwijs. Dan dacht ik, het idee dat één klas   een lesjetje de tijd heeft genomen om naar u te luisteren,   vind ik eigenlijk al goed.  

En eigenlijk mijn minimale doel, ik hoop dat er in dat eerste seizoen dat er geweest is,   één aflevering is waar iemand echt van zegt, daar heb ik iets aan.   Dat heeft er bijvoorbeeld voor gezorgd dat ik een beslissing heb kunnen nemen of dat heeft mij echt geholpen.   Dat is exact waarom ik ook ooit heb lesgegeven, waarom die winkelen er is. Dat was voor mij al voldoende. In dat eerste seizoen hebben drie mensen het mij gezegd.   Dan maak ik mezelf natuurlijk op een goede dag wijze en er zullen talloze anderen zijn die het gewoon hebben gedacht, gevoeld, maar die hebben gezegd ofzo.   Maar ik dacht ja, dat is eigenlijk driehonderd procent van mijn doelstellingen.  

Een goede marketeer krijgt dat in een grafiek waar je stijl van achterover valt.   En dat was echt al voldoende. En ik leg mezelf er voor de rest ook totaal geen druk op. Dus dat zit nooit in zo'n lancering of een plan.   Dat moet nu leiden naar de verkoop van een product of zo. Het is echt gewoon mijn speeltuin   om mij in te amuseren en om,   wat ik eigenlijk ook in die podcast zeg, hopelijk heel veel mensen   herkenbaarheid te geven. Of   nee, ik doe dat helemaal anders, maar ik snap wel dat Christine het op die manier doet. Zo   veel groter dan dat zijn die doelstellingen niet in die podcast.  

Maar het is wel leuk om te doen.   Dus er komt een tweede seizoen. Dan zijn de twaalf luisteraars van mijn podcast bij deze ook op de hoogte dat er komt een tweede seizoen. Ik kijk er ook al naar uit.   Kijk zo. Ik moeten er nog aan beginnen. Al heeft veel notities,   veel onderzoek al aan het doen en gedaan. Maar de opnames, dat is meestal bij mijn marathonmomenten  

[00:07:54] Unknown:

dat ik dat dan doe. Komt in orde. Één van de eerste gasten die ik in de podcast had, zei: 'Goesting is het begin van alles'. En ik denk bij podcasten dat dat ook is. Ja, dat klopt wel.  

[00:08:06] Unknown:

En goesting dat ik boven   bij mij mijn bureau mag,   in zo'n soort van met taaldraad zo'n woord gevormd met stof rond.   Een wat ik een heel mooi woord vind in Nederland, en veel mensen hebben dat wel Het stelt was ook letterlijk op mijn website.   Je kunt het beste of het mooiste maken in ondernemerschap van de wereld als er geen goesting meer is.   Dan is er eigenlijk nog weinig reden om iets te blijven doen. Dat klinkt zo heel banaal en vooral ook extreem privilege. Daar ben ik me wel enorm van bewust, van: mij,   ik heb geen goesting meer, ik kan er nu mee ophouden.  

Maar het ding is, als je net al die privileges hebt en je blijft dan volharden in de boosheid om dingen tegen je goesting te doen,   Hoe ouder ik word, hoe minder ik daar begrip voor kan opbrengen. Als mensen dan zo echt zo zeuren en klagen, terwijl ze echt de mogelijkheid hebben om meer hun goesting te doen,   Naar verluidt ben ik dan soms beperkt empathisch   wanneer ze klagen en zeuren. Maar ik vind dat ook niet erg. En mensen mogen dat ook tegen mij zeggen als ik iets cultureel zaagspan. Ze denken: Ja, je hebt een keuze aan Christien, denk ik: Dat is eigenlijk wel waar.  

[00:09:16] Unknown:

Overstap van het onderwijs naar het ondernemerschap, had dat ook iets met goesting te maken? Ja, ik heb daar eigenlijk geanticipeerd  

[00:09:25] Unknown:

op het   verdwijnen van de goesting.   Ik kan maar heel lang een   podcastseizoen maken over,   misschien moet ik dat nog eens doen,   genoteerd bij de zevenduizend andere ideeën. Ik heb heel lang geprobeerd om binnen het onderwijs   mijn goesting te kunnen doen,   binnen het kader dat je daar uiteraard krijgt en wel met de beste bedoelingen om binnen de vakken Nederlands en Engels dan vooral dingen in beweging te zetten bij leerlingen et cetera. Maar onderwijs zit in een systeem, technisch gezien zit alles in een systeem, dat weet ik ook wel. Ik voelde aan mezelf dat er stilletjes aan zo'n soort frustratie met het systeem kwam.   Ofwel word je dan echt een cliché beeld van de verzuurde leerkracht, die zo in de leraarkamer graag zeurt over vroeger was alles beter of als ze mij zouden laten doen, dan zou ik Voor mij was echt zo'n doembeeld van ik wil niet dat iemand ooit   zo over mij spreekt.  

Die van Nederlands,   ja, dat is toch wel een toffe, maar die zaagt eigenlijk wel veel. Of zo uw vrienden die echt zeggen, je zegt zo echt zo, leerkracht, leerkracht,   dan winden geen sociale punten mee, denk ik dan.   Ook heel cliché, dan kwam de coronaperiode eraan en we willen heel veel van onze activiteiten weg. We hadden veel tijd om na te denken, etcetera.   En dan   heb ik echt   letterlijk en figuurlijk alles op een rijtje gezet.   Want een van de mooiste complimenten die ik heb gekregen toen ik zei dat ik stopte met lesgeven,   Ik heb dat eerst aan mijn vakcollega's eerst aan mijn directie gezegd. Nee, niet maar eerst aan mijn man gezegd en dan aan mijn directie enzovoort. Dan   zeiden de meeste mensen: o m allé, maar je doet dat toch nog graag? Omdat het idee ook is, je stopt pas met een job   wanneer je hem niet meer graag doet. Wanneer je iets echt al keihard beu bent of omdat het   jammer genoeg fysiek onmogelijk is geworden. Dat zijn uiteraard heel goede redenen.  

Ik dacht: nee, ik wil ermee stoppen voordat ik mij in die positie bevind,   alsof ik geen keuze meer heb en dat het van moeten is.   Na al dat denken, dat heeft heel lang geduurd,   is de rest heel snel gegaan. Tot drie maanden, drie, vier maanden was er een winkel.   En dat was echt vanuit het idee:   ik wil dat ook gedaan hebben   en dat ben ik dan nu nog aan het doen.   En er zijn er heel veel dingen die ik denk dat ik misschien ook nog gedaan wil hebben, ding per ding. Ik doe altijd wel meerdere dingen door elkaar, maar wel zo   afgebakend,   van op die dagen ben ik daarmee bezig, of op die momenten van de dag ben ik daarmee bezig. Zo is dat eigenlijk wel zeer organisch gegroeid, denk ik. Ik heb nooit iets in de retail, ik heb daar ook niks mee. Ik doe heel graag boodschappen, dat heb ik altijd gehad in tegenstelling tot veel andere mensen. En zo ook op vakantie naar   supermarkten gaan en zo denken van mij mij, en hier is dat zo, alleen?  

Wij kunnen dat echt gewoon voormiddag, dat is   zoals een museum bezoeken, vind ik. En markten, dat zijn voor mij openlucht musea en dan in ieder geval een mislukt lokale taal proberen te   spreken, met mensen praten en   hopen dat iedereen even goede intenties heeft als jij zelf, als je daar rondloopt. Ik vind dat heerlijk. Dat is letterlijk hoe ver het ging. Ik ben altijd graag met eten bezig geweest,   koken enzovoort.   Ik ben ook wel altijd   bewust,   heel vaak onbewust, met duurzaamheid bezig geweest.   En dan kwam dat opeens samen   tot   dit stukje van het verhaal.  



[00:12:49] Unknown:

Het woord 'retail', je gebruikt het. Voor mij is retail eerder gewoon een   koele supermarkt met heel veel wit en heel veel TL buizen terwijl bij Oene 10 Nat en de andere Oene winkels   vind ik de gezelligheid.   De lokale   partners staan er ook centraal echt ook heel veel met hout   in de inrichting en zo.   Ik noem dat geen retail. Voor mij is het echt gewoon een heel aangename   plaats waar je lekkers kunt kopen en zoals je zei,   het eten ergens anders, het kunnen winkelen als je op reis bent of in een ander   winkeltje, want ik vermijd ook liever de grote supermarkten, maar ga ook altijd aan die kleine bakkertjes of die kleine kruideniers waar je dan   heel veel lekkers vindt en waar je trouwens ook hele leuke tips krijgt   om dingen te bezichtigen. Ik denk in de grootwarenhuizen   gaat dat niet zozeer zijn.  

Maar dus dat retailaspect, ja, voor mij is dat nog een iets andere term.   Maar duurzaam,   dat is wel een hele belangrijke   factor.   Niet alleen bij own, maar ook bij alles wat je doet.  

[00:13:55] Unknown:

Ja, dat is waar. Ja, retail is gewoon de techniciteit van wij vallen onder de retailsector.   En dat is ook wel wat als wij communiceren, zeggen wij ook altijd van owen staat voor echte verandering   op weg naar een duurzame retail. Dat is eigenlijk wat een deel van onze missie is. Een kleine zijsprong.   We ben aanwezig geweest op het Recolltocongres.   Dat ging eigenlijk over de supermarkt van de toekomst. En op het einde van die dag, waar heel grote retailspelers ook aanwezig waren, ging het eigenlijk over als conclusie de vijf pijlers   waar een duurzame toekomstgerichte supermarkt aan zou moeten voldoen.  

En wij konden die alle vijf afvinken.   Nu de grote spelers nog en dan zijn we er. Want dat staat ook in onze missie in. De bedoeling van OwnN is door te bestaan om uiteindelijk onszelf overbodig te maken. Dus we hebben ons concept zo logisch en vanzelfsprekend   maken,   dat het op een bepaalde dag de standaard wordt, de norm wordt   en dat we daardoor zeggen van ja, own hoeft niet meer te bestaan, want   dat is gewoon wat iedereen nu doet, omdat we dat gewoon weer normaal zijn gaan vinden en de   normale gang van zaken. Wij proberen om   impact te maken op zich op relatief kleine schaal, want we zijn geen grote winkels. Maar voor de mensen die er dan komen winkelen maken we wel veel letterlijke impact. En als we het allemaal bij elkaar zetten,   dat is waarom die coöperatie van die zes winkels ook zo fijn is, ja, dan is dat wel veel.  

Dat voel ik ook.   Ik vind dat een heel mooi evenwicht, van ik heb echt mijn eigen winkel. Dat is,   Ik ben de zaakvoerder van Oene Termat en ik mag daar   mijn goesting doen, mijn eigen ding doen, maar ik voel mij wel in alles altijd gedragen door de samenwerking met mijn collega's.   Dus dat evenwicht   zit eigenlijk heel mooi en dat is voor mij ook in duurzaam ondernemen een heel belangrijke pijler. Voor mij is dat de meest duurzame manier,   puur op het vlak van ondernemerschap en kiezen voor welk ondernemerschap wil ik, dan is een coöperatieve structuur   eigenlijk wat het zou moeten zijn. Waar dan klassieke supermarkt het franchise model hebben, waar je toch nog altijd met een soort van top-down systeem zit van dit wordt centraal beslist en de rest voert uit,   doen wij dat per definitie niet.  

Dat is op zich niet zo   raar hoor, want dat is ook niet onpraktisch, of daar wordt altijd heel veel praktische bezwaren tegen opgeroepen van dat is totaal onwerkbaar.   Dat valt eigenlijk allemaal heel goed mee, want bij Oonen doen we dat binnenkort tien jaar, zolang de Statenwinkel in Gent al. Dat is natuurlijk niet wat   doorsnee aandeelhouders in retail graag horen. Maar wacht, iedereen mag meebeslissen.   Dat gaat wel moeilijk worden, want dan heeft ook iedereen iets te zeggen natuurlijk. Maar dat is het hele concept dan wel weer bij ons. En dat is intrinsiek duurzaam,   met consumenten ook. Wij hebben heel veel klantkopanten, dus de mensen zijn zelf een deel van   de winkel.  

Enerzijds geeft dat ons een stukje financiële ondersteuning. Men zegt zeggen van kijk, ik wil dat er met mensen niet positief gebeurt in de wereld.   Dat is ook iets waarop ik altijd blijf hameren als mensen zo ja, maar ja, het maakt toch allemaal niet zoveel uit. En dan denk ik,   mensen zetten mij dan heel graag weg als naïef, maar uw politieke stem maakt echt heel veel uit. Veel meer dan dat mensen denken. Dat wordt door,   en vaak door de meest extreme partijen, vaak gedownsied van, omdat het allemaal niet zo belangrijk is,   om ondertussen wel stemmen te rondselen.  

Je hebt te weinig te zeggen en te weinig impact, je stem maakt echt wel iets uit. Hoe kleiner het niveau zelfs, hoe meer.   We zitten hier in Ternat, dat is er geen gigantisch groot dorp, dus dat maakt hier wel echt ook iets uit. Wat je met je geld doet, maakt echt iets uit.   En dan zeggen mensen altijd: we zouden een album moeten komen boodschappen doen bij jou. En dan zeg ik uiteraard,   vooral ook keuzes maken van ik koop dit niet.   Dus dat gaat niet over je moet nu beginnen daar ook geld aan uitgeven en je zal daarin moeten investeren, maar gewoon bij een aantal dingen zeggen 'dit ik, dat ga ik gewoon niet meer kopen'. Want eigenlijk   weet ik dat dat ingaat tegen alles waar ik in geloof of van overtuigd ben. Dat zijn zo dingen waar mensen dan al eens   lange gesprekken   met mij over voeren. Ik merk dat ook wel. Ik word op heel veel dingen milder met ouderen te worden en daar eigenlijk helemaal niet. Als mens, en ik zei het daarnet in ons vorige gesprekje, vooral   proberen om in zo uw eigen gezin en uw eigen vriendenkring en familie   daar dingen in beweging te zetten en zo'n beetje de Ripple-effect   daarvan voelen.  

Dat kan ook soms heel moeilijk en heel vermoeiend zijn, merk ik wel.   Maar ik merk wel dat ik daar een bepaalde   mildheid   niet meer heb.   Als mensen zeggen ook zo:   Ik heb moeite met de dooddonor,   zo: Moesten we het iets allemaal weten?   En dan denk ik ook: Maar eigenlijk weet je het allemaal.   De meeste mensen die in mijn directe kring zitten, zijn de   middel tot   hoogopgeleide   goede tweeverdieners.   Dat is, ik heb geen hyper gediversifieerd   netwerk, daar moeten we daar niet onnozel over doen.   Als die daar goesting, daar zullen we het weer voor hebben, dan kunnen die zich op alle mogelijke manieren informeren over eender welk thema. Die worden niet afgesloten van informatie,   dit en dat. Maar je kiest dat zelf.  

En dan dingen wegzetten met   Eigenlijk wat daaronder zit, is: Ik ben te lui om mij daarmee bezig te houden. En dat is op zich oké, maar ik benoem dat dan. Ik heb daar eigenlijk geen zin in. Maar zeg dan gewoon heel eerlijk,   ik heb daar geen zin in om mij daarmee bezig te houden. En zeg niet: ja, het is allemaal te moeilijk of moesten we het eens allemaal weten? Dan denk ik: eigenlijk is dat niet waar?   En ik ben daar ook soms heel eerlijk over, dan zeg ik ook tegen mensen:   Sorry, dat gaat er echt niet meer bij nu. Ik weet dat ik daar misschien ook over zou moeten nadenken, maar   nu gaat dat er niet meer bij. Ik vind dat een veel eerlijker antwoord. Ik los ook niks op op dat moment, dat weet ik heel goed.  

Kiezen voor duurzaamheid, voor mij is dat ook vanzelfsprekend natuurlijk en voor andere mensen is dat niet zo.   Dat is ook heel vaak niet direct meetbaar. Een heel groot probleem van duurzaamheid.   We zijn nogal   resultaatgedreven   in deze wereld en Als we dan iets doen, dan willen we direct resultaat zien.   En dan hebben we   niet zo vaak met duurzame keuzes.   Maar dat neemt niet weg dat ik mensen kan op een hopelijk fijne manier blijven stimuleren en onze dochter maken. Want u zegt duurzaamheid?  

[00:20:16] Unknown:

Ik denk dat duurzaamheid het meest gekend is bij de mensen als milieuvriendelijk.   Maar voor mij is duurzaamheid   keuzes, beslissingen   ook het moet lang meegaan. Dan gaat dat ook over beslissingen   die ik maak over mijn lichaam, over mijn leven.   Als ik iets beslis van oké, ik ga vijfentwintig dingen doen per dag die mij zoveel energie kosten dat ik elke dag echt per totaal ben, dat is ook niet duurzaam hé.  

[00:20:42] Unknown:

Nee, inderdaad.   Bij die beslissingen,  

[00:20:45] Unknown:

bij het kopen bijvoorbeeld, inderdaad We weten dat bepaalde producten niet op een correcte manier   worden gemaakt en zo.   Het is niet altijd evident. Ik ga ook naar een verpakkingsvrije winkel in Limburg.   Het is niet evident. Als ik mijn potjes zou vergeten,   dan sta ik daar en dan moet ik toch een verpakking kopen in de winkel om al mijn producten erin te kunnen doen. Dus ik moet altijd op voorhand denken van: Ik moet mijn potjes klaarzetten.   Zorgen dat die uitgewassen zijn, zorgen dat ik voldoende potjes heb. Het is soms een iets moeilijker   keuze, maar ik ben ervan overtuigd   Eenmaal dat je dat als een routine ziet, als een ritueeltje van: Oké, de derde woensdag van de maand, daar ga ik mijn inkopen doen.  

Dat gaat echt in een soort van flow. En dat is met alles zo.   Dus je kan jezelf veranderen en zoals dat je zegt,   je bent zelf   de aansteker tot verandering.   Ik merk,  

[00:21:39] Unknown:

omdat ik denk dat hoe verschillend dat bij veranderende dingen misschien zijn, wij hebben een soort van zelfde   achtergrond en basis meegekregen   en zoals ik daarnet zei, dat geldt voor de meeste mensen die ik ken. Maar dus het allerzots   in mijn ervaringen in de winkel, dat is mensen voor wie dat dan net veel minder vanzelfsprekend is. Dat gaat dan eigenlijk over,   zoals duurzaamheid een brede betekenis heeft, eigenlijk over vormen van armoede in de breedste zin van het woord, die kiezen veel vaker wel   voor mijn winkel. Terwijl   je hebt honderd procent gelijk, er komt altijd een soort van mentaal extra denkproces bij.  

Want ja, het duurt zeg maar gemiddeld zesenzestig dagen voordat iets een gewoonte wordt.   En als je leven al bestaat uit letterlijk elke dag   strijd op één of andere manier,   dan wil ik   honderd procent aanvaarden van dit is echt het ding te veel. En er zijn nog andere dingen ook veel te veel. U Emember moet eerst veel leger zijn,   maar die mensen vinden heel vaak wel de weg naar mijn winkel en ook naar andere duurzame initiatieven.   Om allerlei verschillende redenen komen die   wel   de mensen die die weg niet vinden en dan wel in   verhouding heel veel tijd hebben om dan te zeggen: Jammer dit en jammer dat en jammer dat.  

Die hebben de mogelijkheid   inderdaad om keuzes te maken. Ik denk dat we dat soms zo vanzelfsprekend vinden en ik vind dat ongetwijfeld zelf ook bij andere dingen waar ik veel minder bij stilsta.   Maar het recht hebben om keuzes te maken, dat is zo'n ontzettend privilege, dat je dat hebt. Dat je je daar   gewoon bewust van moet zijn.   Dat we soms niet weten hoeveel keuzes mensen niet meer kunnen maken. Dat is heel klef en cliché, maar op momenten dat mensen heel ernstig ziek worden en dat ze van de slag   bepaalde keuzes niet meer hebben,   dat ze zich daar vaak bewust van zijn. Amai,   hoeveel keuzes had ik eigenlijk?  

Hoeveel dingen had ik misschien wel willen zus of zo doen?   Als je een chance hebt, komt dat helemaal niet te laat en landt dat op zijn pootjes.   Maar we leven natuurlijk ook in een wereld die u heel de tijd voorhoudt dat je nog meer zou moeten kiezen en dat er nog meer keuzemogelijkheden zouden moeten zijn.   Dus dat zal uiteraard niet zo vanzelfsprekend zijn om dat te doen.   Maar duurzame keuzes maken, zoals hij zegt, veel breder dan alleen maar   milieubewuste keuzes,   dat maakt u vooral ook veel gelukkiger,   merk ik. Niet het gevoel hebben, en dat is dan heel typisch in ondernemerschap, dat alles zo   een ratrace moet zijn   en ook heel vaak beseffen dat het niet altijd is. Het is zwart of wit of het is A of B.  

Dat is iets wat ik zelf in ondernemen heel   vreemd kan vinden. Dat is   mensen hebben ergens een bepaald probleem   en dan wordt het echt gepresenteerd als   ofwel kies je voor de oplossing   ofwel kies je ervoor om met je probleem te blijven zitten. Zo wordt het heel vaak door mensen die dan net toevallig die oplossingen aanbieden gepresenteerd. Dan denk ik dat is eigenlijk   als je erbij stilstaat hoeveel valse dilemma's er elke dag in ondernemersland de wereld worden ingestuurd,   dan denk ik, maar nee, een duurzame oplossing bestaat net uit   alles, heel die grijze zone   die daar tussenin zit.  

En die is nooit   kant-en-klaar.   Die is zelden   van het niveau van het is bij mij gelukt, dus lukt het sowieso ook bij jou. Waar ik echt ook   van kan stijgen, als mensen zeggen kijk eens hoe ik een hele business heb opgehaald, dus kan jij het sowieso ook gaan. Dat   heeft echt heel veel bias over   mogelijkheden van mensen.   Want je bent per definitie dan alleen maar aan het breken voor uw eigen kerken. Mensen die exact hetzelfde zijn als ik,   maar die bestaan eigenlijk niet.   Die gaan dat ook kunnen doen. En als dat niet gelukt is, dan zet je eigen schuld op. Dan heb je niet hard genoeg je best gedaan. Ik vind dat altijd heel   zo buh,   qua gevoel. Dat hoef ik niet graag. Ik heb ook, als mensen mij zeggen, jij doet dingen met sales, want ik wil een lancering. Ik zal dat   kunnen. Ik ben er oprecht van overtuigd dat dat zou kunnen,   maar ik ben ervan overtuigd dat het aantal mensen dat gebaat is bij het lanceren van producten minimaal is.  

Je moet een heel unieke   persoonlijkheid en natuur hebben   om echt graag   en succesvol te lanceren.   En toch zie je mensen dat soms echt wereld insturen als de heilige graal. En dan   zie je mensen zich ook in bochten verdienen van: ja, maar ik moet dat nu kunnen. Dat is totaal niet waar. Als jij het idee kunt loslaten dat je dan ook op een maand tijd opeens duizend stuks van iets moet verkopen,   dan moet je dus juist niks.   Je mag dat in coachingland niet meer zeggen, dat een goeie Evergreen   dik oké kan zijn.   Heel veel sectoren werken ook   perfect op Evergreen.  

Het constant lanceren van nieuwe collecties, dat is in heel veel sectoren   net niet duurzaam.   Doe mij dan misschien toch maar op een goede en Evergreen.   Dat ik over vijf jaar nog denk: Wat is goed dat ik daar geld heb aan uit ga geven.   Dat is tijdloos   en dat is groen.   Maar dat moet zelfs niet helemaal zo zijn hoor.   Stel dat het   echt een tastbaar product zou zijn en het is niet keigoed gemaakt we ontdekken dan opeens van 'toch niet zo top'.   Maar het gaat wel keilang mee en het zorgt ervoor dat je heel andere dingen niet aankoopt,   daar geen onduurzame keuzes maakt. En vooral, het brengt bijvoorbeeld heel veel rust in je leven, waardoor je niet jachtig dit en dat moet doen, dan denk ik dat dat ook een heel goede keuze kan zijn. Daarom mogen mensen dan echt heel mild zijn voor zichzelf.  

Het moet niet perfect, er is geen boekje dat je moet volgen. Dat vind ik eigenlijk heel oké   dat mensen dat doen. Het lijkt alsof je een bepaald product in gedachten had? Goh, nee. Ik heb hier thuis al nog altijd een aantal dingen waarvan ik denk: Dat zou ik nu nooit meer opnieuw kopen.   Ik gebruik dat ook niet meer zo vaak, meestal over toestellen en zo van die dingen, maar af en toe wel nog. Ze gewoon wegdoen is dan ook zo stom, want dan ben ik in staat om over een paar jaar te denken: lab, ik heb nu eigenlijk toch echt wel nodig.   Heel concreet als item is dat heel veel mensen denken bijvoorbeeld in onze winkels van: ik mag daar niet binden met iets in plastic.  

Terwijl ik echt denk, plastic die je hergebruikt,   ben ik echt helemaal oké.   Ik heb al zowat vanuit wat de wetenschap zegt, warm geen dingen op in plastic. Doe dat niet, ik ga dat niet rap in mijn afwasmachine steken, zeker niet in de onderste laden. Blablabla, al die dingen.   Mensen die in een plastic brooddoos koeken komen halen in mijn winkel onderweg naar huis. Ik vind dat keiympath voor nu dat je dat doet. Dat moet niet in   een Instagram Brewy glazen bok halen zijn die dan   op dat plankje in je keuken kan staan met   een schoentjetiketje op en dan handgeschreven,   collegrafiletters.  

Als je daar blij van wordt, vooral doen.   Maar je kunt hier rondkijken in mijn keuken. Je ziet dat hier nergens staan,   want ik heb dat niet. Dat is bij mij allemaal   in een soort van chaotische orde in een kast in berging.   Nee, duurzaamheid kan heel veel   vormen aannemen, denk ik, in een leven. Voor mij is dat in essentie zo de zeventien duurzaamheidsdoelstellingen   van de VN, maar dan vertaald naar uw dagelijkse praktijk.   Maar dat is kei complex, want dat is wat ik nog met   grotere en middelgrote bedrijven doe, is die eigenlijk laten nadenken over hoe kunnen wij daar wel aan bijdragen. Dat mensen daar dan op dat niveau zeggen,   ja, maar ja, dat is veel te moeilijk, daar kunnen wij toch niks aan doen. En het mooie aan die duurzaamheidsdoelstellingen   is, Eigenlijk kan iedereen met elke duurzaamheidsdoelstellingen iets doen. Dat gaat over zaken als toegang tot proper water.  

In de oorspronkelijke doelstelling is dat gelijkheid tussen man en vrouw en dat is al uitgebreid naar gelijkheid.   Punt.   Dat is een gigantisch   grote uitdaging, maar je kunt daar wel elke dag in je eigen taalgebruik bijvoorbeeld iets aan doen om een warmer, duurzamere samenleving te zijn   Door de manier waarop je met mensen praat of over mensen spreekt.   Dat kost je niets, kost je een beetje moeite. Dat vind ik een extreem duurzaam iets   dat je met mensen kan doen. Probeer ik hen ook op te wijzen als we dingen van copywriting bijvoorbeeld doen.   Maak ik het ook zo formuleren? Dan zeg   ik bijvoorbeeld ook: Vind je het toch oké als ik daar schrijf? We willen alle kinderen. Hoi, ho, dat maakt mij niet uit.  

Dan zeggen ze soms ook, maar dat maakt toch niks uit. Het maakt heel veel uit.   En dat kost geen moeite, dat ze die letter geven met minder lettertypes zelfs zijn. Ik ben uiteindelijk een tekst.   Dat is ook duurzaam.   Dat zijn bedrijven die in hun toiletten   niet nieuwe bordjes moeten laten maken, maar gewoon daar geen bordjes meer op hangen en alleen nog maar in de pijl. Hier zijn de toiletten,   waardoor iedereen die op zijn gemak voelt als hij naar het toilet gaat.   Te weinig moeite voor doen, hè. Maar is heel inclusief duurzaam.   En zo kan ik echt nog een uur vol kletsen met voorbeelden,  

[00:30:58] Unknown:

maar dat ga ik niet doen. Jij speelt ook echt heel veel met taal en niet met script,   maar wel improvisatie.   Ja,  

[00:31:08] Unknown:

ja. Veel te weinig tegenwoordig, veel te weinig tijd voor, maar dat is denk ik wel mijn grootste passie. En ik denk ook   de keuze die ik ooit in mijn leven heb gemaakt op vlak van hobby's, die het meeste impact heeft gehad. Omdat dat ook gewoon mijn   manier van denken compleet gevormd heeft. Ik kan mij gewoon niet voorstellen hoe mijn brein zou functioneren   als ik geen improvisatieheater   was beginnen spelen.   Omdat er gewoon een soort   van,   ja,   letterlijk andere   bedrading in uw hersenen ontstaat. En zottenissen kunnen dat ook zien. Ze hebben daar onderzoek naar gedaan bij bij impulsspelers, maar ook bij jazzmuzikanten die ook heel veel improviseren.   En ze zien dus echt dat daar andere breinactiviteit   in optreedt dan bij mensen die dat niet doen. Vind ik dan een big cool ook.  

Ik noem het altijd, en ze zeggen dat zo in ondernemerschap,   je hebt een oneerlijk voordeel nodig. Ik zeg altijd, ik kan het moeilijk tastbaar maken, maar improvisatie is op alle vlakken mijn oneerlijk voordeel in ondernemerschap.   Je moet heel vaak heel flexibel kunnen zijn, heel kort op de bal reageren.   Dat lukt omdat ik kan improviseren.   Dat heeft mij heel veel moeite gekost om dat te benoemen, totdat een   vriendin van mij, een mede-improspeelsrecht   zei: Wanneer ga je dan nu eens als stroef gebruiken in je ondernemerschap ook? Doet die dan meer dan twintig jaar? Je kan het moeilijk zeggen dat je een bluken bent op vlak van imppro.   En dan dacht ik: Oké, ik mag dat wel echt zeggen,   dat is echt één van mijn sterktes die niet elke ondernemer   heeft in mijn ondernemerschap.  

Dat maakt me ook gewoon heel blij. Het is tegelijkertijd ook   tricky, zal ik maar zeggen,   omdat ik weet dat ik heel veel dingen op het laatste moment kan oplossen. Ik ben heel georganiseerd en gepland,   maar ik kan ook zo kennen de eindjes laten hangen, omdat ik denk, ja, dat komt   Ik vind dat wel. Als het nodig is, vind ik dat wel.   Het gekke is, dat lukt ook altijd,   maar ik wil daar   een beetje van weg, omdat ik merk, als ik met mensen samenwerk, geeft dat hen heel veel stress. Omdat die mij wel vertrouwen,   maar omdat die wel ergens blijven wakker liggen van het feit: Maar die Christine moet nu toch nog keile dingen op het laatste moment doen? Dat kan nooit goed komen en het komt altijd goed,   maar   ik snap nu ook dat het heel moeilijk is voor andere mensen om te zien. Maar dat gaat echt wel op zijn pootjes terechtkomen.  

En dat is dan vooral op het talige vlak.   Want ik zie dat je nog niks doorgestuurd van de openingspeech die je dan moet geven op het event. En dan zei ik echt: Ik heb heel veel gezien, maar ik zal wel zien. Ik zal wel zien.   Maar ja, je hebt mij toch de dingen die ik moet zeggen, heb je mij doorgegeven.   Ik heb die op mijn pier mee, komt wel in orde. En dan zeggen ze ook letterlijk: Maar dat kan niet. Dan denk ik: Nee, wat ik niet kan, is dat uitschrijven en nu beloven dat ik exact dat ga zeggen. Dat kan ik niet. Maar ervoor zorgen dat alles wat jij vindt, dat moet verteld worden. Verteld wordt?   Geen probleem.  

Is er opeens heisa en tumult in de zaal en moet ik daar de boel weten te bedaren? Geen probleem. We hebben voor de zotste studenten   cruise improvisatietheater   gespeeld.   Ik kan dat wel aan, denk ik, als er ergens in een zaal is iets gebeurd.   Ja, dus   dat is echt heel leuk om te doen.  

[00:34:17] Unknown:

Als ik het zo hoor, lijkt het of dat bij jou jouw improvisatiebrein   hetzelfde is als een   meditatiebrein.   Dat je ook helemaal in dat moment bent en dat je echt   vertrouwen   hebt. Dat je gewoon jezelf bent en alles goedkomt.  

[00:34:36] Unknown:

Ja, ergens wel. Maar ook de andere grote kracht daarvan is Dankzij IM ben ik niet meer bang om te falen.   In klassiek Impvisatie   Theater, wij krijgen dus suggesties van het publiek of suggesties van het publiek.   Af en toe trekt een scène gewoon op niks. Dan is het ook zo rond je MC, de master of ceremonie, een scène af en zegt hij: voelt je ook al in de zaal van, dit was hem niet.   Maar het mooie   is,   er komt dan niet nog een scène en daarna alsnog in. En een MC zal ook voor een veilige omgeving zorgen, die zal nooit een volledige voorstelling afronden op een slechte importcine.   Het zal altijd ervoor zorgen dat dat eindigt op iets waar het publiek   aan het schudden buik van het lachen was of volledig ontroerd of een groot applaus zodat we daarmee eindigen en naar huis gaan. Ik ben iemand die notoir slecht tegen haar verlies kan. En nu beter dan pakweg jaar geleden.  

Omdat ik eigenlijk niet in staat was om te falen.   En ik heb dat echt geleerd door improvisatietheater   te spelen. Het heeft heel lang geduurd voordat ik dat kon   uit die impro scène halen en ook vertalen naar mijn eigen leven.   Als je gewoon oprecht je best hebt om er iets goed van te maken, dan kan het zijn dat het niet goed loopt.   En dat is ook oké.   Echt zelfs letterlijk dat en dan niet wat heel veel coaches zeggen en dan kan je daar die les uithalen. Dan kan je daar die les uithalen en dan denk je Nee, dat is echt gewoon   oké.  

Dat is gewoon dat en nu   beginnen we aan de volgende seinen.   Dat is zo ontzettend rustgevend,   dus misschien is dat al linken met die meditatie.   Dat lukt zeker niet altijd.   Denk niet dat ik niet kan in zak en as zitten wanneer er dingen fout gaan, want absoluut wel. Ik trek me dat dan ook meestal belachelijk   persoonlijk aan.   Maar het helpt wel om dingen te kunnen relativeren.   En het helpt ook om   bij succes niet door een   toren te blazen.   Want men moet je successen vieren en doen en dat is allemaal waar.   Hou heel veel van het Engelse woord 'humble'.   Ik vind dat er af en toe in ondernemerschap   wel wat meer 'humble-mindedness'   mag zijn.  

Wat ik doe, is ook maar dat is echt niet   Ik weet niet wat en als dat iets mooi teweeg brengt in iemands leven, top. Ja, zo dat   eindeloze   chirliedergehalte   zo, ja, dat vind   ik nog tof als ik zo naar jaren negentig films met Lysia Soelversstone kijk, maar dan zal het dan ook zo wel wat zijn. Kloudes is wel echt topfilm op dat vak. Maar dat gebeurt dan ook in mijn brein, dus dan ga ik echt opzij naar de jaren negentig films. Ja, maar ja, dan ben ik kijken goed in de quiz ook. Bij quiz vragen ik wel: wat is de quiz mee gewonnen? Wie was er mee op die? Dat is nu in mijn hoofd van me aan het gebeuren.   Enerzijds helpt het je gewoon relativeren in alle betekenis van het woord, zonder dingen kapot te relativeren.  

Want Impro is ook vooral heel veel lachen en heel veel plezier.   Belangrijk stukje voor wie ik ben, denk ik.  

[00:37:39] Unknown:

Ik ben echt een persoon met heel veel   gevarieerde   interesses.   En wat ik dan denk, als ik mij jou spreek in het vorige gesprek, als ik jou over de eerste keer zag. Nu tijdens dit gesprek, dan denk ik: Goh, maar Christine,   wanneer   worden al die draadjes dan even gewoon stilgelegd en wanneer is er dan echt   rust in je hoofd?  

[00:38:01] Unknown:

Eigenlijk bijna nooit. Ik ben nu zo over tweeduizend vijfentwintig aan het punt gekomen   dat ik denk: Dat is ook oké.   Ik leef daar al tweeënveertig jaar mee.   Het zal nog eens nog niet eens zoveel lukken ook,   omdat ik net merk dat ik onrustig word om te proberen rust te zoeken.   Een vriendin van mij heeft onlangs gezegd:   Ontspanning blijft voor jou een moetje op de lijst en dat gaat niet werken.   Dus probeer ik veel meer mee bewust te zijn van het moment van: Uuil ben ik nu wel op mijn gemak. En dan dan zo te weten en te beseffen   Ik denk dat ik gewoon per definitie nooit een heel   rustige aard zal hebben. Wel, ik ben minder druk dan vroeger   in mijn gewoon   dagelijkse doen,   maar in mijn hoofd   bestaat dat eigenlijk niet, rust. Mijn hoofd staat bijna altijd aan. Ik heb daarmee leren leven eigenlijk.  

Dat is misschien wel het meest eerlijke antwoord dat ik al ooit op die vraag gegeven heb. Maar ik heb dat wel heel lang geprobeerd, ook omdat ik weer dacht doordat andere mensen dat zeiden, dat dat zo hoorde.   Maar we moeten dat toch allemaal kunnen en vinden. Misschien is dat waar.   Het zou kunnen, maar ik kan het u niet vertellen, want het is nooit gelukt.   Maar ik vind het ook wel oké op die manier.  

[00:39:21] Unknown:

Maar voor de duidelijkheid, je komt rustig over maar ik merk gewoon dat er van alles speelt in je hoofd.   En nu ik eraan bij nadenk en dat is dan ook weer de link naar eten,   Misschien voedt het ene wel het andere en heb je op die manier altijd wel een   golfje naar   de andere interesse.  

[00:39:43] Unknown:

Ja, er zit altijd linken tussen de dingen waar ik graag mee bezig   ben. En uiteraard, alle clichés van de valkuilen die daarbij horen, zijn ook wel waar van moeilijk kunnen nee zeggen. En ik ben echt een soort van kennisspons   van oeh, nog iets dat ik kan bijleren. Jij leuk. Dus daar probeer ik wel echt heel actief te zeggen van wacht, hier heb je echt geen tijd meer voor.   En dan is dat zo met heel veel pijn in dat hart van ik kan dat dan niet doen. Moest je mij de mogelijkheid geven om gewoon heel ter dagen te blijven dingen bijleren?   Ik zou echt   minstens even gelukkig zijn als nu. De minst leuke emoties voor mij, dat is het gevoel dat ik op mijn honger blijf zitten. Letterlijk, ik ben echt een heel Henryy woman als ik honger heb.  

Maar ook figuurlijk.   Dat was ook ontvangst tegen mij van ja, welke trajecten of cursussen ga jij om het jaar voeren? En ik zeg, ik heb in tweeduizend vierentwintig eigenlijk geen enkele opleiding gevolgd, niks gedaan.   Ik zeg, ironisch genoeg is dat ik mijn beste jaar sinds de start van mijn onderneming zeg. Ik zeg niet dat   er, corrigaliteit, is   niet hetzelfde. Ik zeg niet dat dat oorzaak-gevolgrelatie   is. Maar in mijn hoofd doet dat wel heel veel deugd. Maar je leert ook graag bij. Ik zeg net daarom,   ik heb vijf, zes opleidingen   kort lang gevolgd en ik bleef altijd op mijn honger zitten.  

En als ik daar dan,   veel te eerlijk, als ik ben over in gesprek ging met de mensen die de opleiding gaven en dat is altijd ook zo'n feedback vragenlijst en ik vul dat dan veel te eerlijk in op het einde, dan kreeg ik ook wel als antwoord dat ik één van de enige was   die dat gevoel had.   Dat mijn spons het idee had van er is hier niet genoeg kennisvloeistof   gestroomd.   En dan heb ik ook wel tevreden mee gevonden van het licht hoogstwaarschijnlijk wel eerder aan mij en dan wat ik verwacht.   Dus is het oké om dat een beetje te parkeren en dat dan niet te doen.   Dus ik lees veel meer dan vroeger, omdat ik dan zelf het tempo kan bepalen.  

Ik   luister heel selectief   naar podcasts, omdat ik dan ook het tempo op anderhalf kan zetten en veel sneller kan luisteren.   Dat vind ik eigenlijk wel fijn. Ik heb die voeding inderdaad wel   nodig.   En ik word daar ook rustig van.   Wat ik heerlijk vind, is naar een podcast luisteren, of wat nu informatief is, puur amusement.   Terwijl ik bijvoorbeeld bestellingen in de maand klaarzetten ben in de winkel.   Koptelefoon op, hopjes vullen op automatische piloot. Of zo, gans de winkel kuisen, tot in detail.   En ondertussen luisteren naar een nieuwe plaat van iemand die ik graag bezig   hoor.  

Dan heb ik het gevoel, ik kom helemaal tot rust. Terwijl je eigenlijk fysiek en activiteit aan het doen bent, maar ik denk dat, moesten ze dan mijn brein meten,   dat dat eigenlijk heel rustig zou zijn. Als dat kan, ik weet eigenlijk niet of dat technisch kan. Uw brein nog eens gestegen als je naar muziek aan het luisteren bent en aan het poetsen.  

[00:42:31] Unknown:

Misschien moet ik mij eens opgeven voor een experiment.   Ja, een brein-experiment.   Dat is misschien nog een   mogelijke piste voor   seizoen   drie.   Hoe komt mijn brein tot rust? Ja, ik denk voor bepaalde studies dat ze wel personen zoeken   en dat dat wel heel interessant is. Misschien dat je stevigoreis   kan contacteren om te horen van kijk, ik heb een   brein. Dat altijd aanslaat. Behalve als ik slaap, denk ik. Dat heb ik nog nooit gebeten.  

[00:43:01] Unknown:

Maar ik ken dat ook. Ik weet maar dat dat niet   logisch is, wil ik maar zeggen, om door daar met mensen over te praten die mij zeiden: Bij mij is dat echt niet zo. Ze zeiden: Dan   denk ik echt aan niks. En dan dacht ik:   dat kan.   Dat bestaat niet in   mijn hoofd. Ik zeg bijvoorbeeld, ik ga naar mijn yogales elke week, omdat dat mij helpt voor mijn hernia en omdat ik ook gewoon een zalig toffe yogav heb. Als we ademhalingsoefeningen   aan het doen zijn, dan doen wij dat wel echt deugd. Ik ben ook echt een pro in de buikademhaling,   echt kei goed geleerd. Maar ik zit daar en ik is echt groot te denken van, ja lap, ik ben vergeten om een brood te halen voor de dieren die dan morgen komt dalen. Als ik ze weer terug naar huis ga, want dan kan ik stoppen aan hun winkel. Ja, ach wacht, onze Lars heeft morgen wel mijn idee hebben gemaakt,   zit die badmus daarin, is hij nu zal die bad moest gaan halen? Wacht, en zijn medicatie, maar ga niet vergeten.  

En dat is daar, omdat hij opeens de ruimte komt, maar dat is bij mij ook   terwijl ik met alle andere dingen bezig ben. Dus ik kan in gesprek zijn met mensen en in mijn hoofd ben ik al volgend gesprek en ik heb wel alles gehoord. Dat is echt geen probleem.   En als ik dat dan aan mensen uitleg, dan kijken die echt naar mij. Ja, of ik echt de meest freakie alien ever ben.   Want dat werkt wel.  

[00:44:15] Unknown:

Zo freakie ben je niet hoor, want bij mij is dat heel herkenbaar.   Ik heb ook zo van die plun, plun, plun. Dat noemt een popcornhoofd.   En dan kan je   zolang dat op vuur staat, die pot,   dan kan je dat effect daarvan Ik kan dat gewoon niet tegenhouden.   Het enige wat dat bij mij helpt is rond zes uur. Vroeger deed ik om negen uur des avonds maar dan was mijn hoofd nog meer aan het popcorn   rond zes uur des avonds gewoon even alles opschrijven. Breindumppen.   En daar zijn heel veel zaken zoals je zegt, ik moet er op een lijstje van in te doen, dit en dat. Maar sommige zaken zijn ook gewoon   parkeren en de volgende dag weg ermee.  

Gewoon zaken die niet er te doen   bijvoorbeeld   de verleng   kabel die ik mee heb, daar moest ik wel aan denken. Zo van die dingen komen dan naar boven, klaarleggen en dit en dat en zo. Dat is heel concreet. Dat is een to do's, dat zet ik in een agenda. Maar zaken die je echt niet kan gebruiken Het is goed dat dat gedumpt is, dat dat even opgeschreven is. Dan is dat weg uit je hoofd. Bij mij zit dat toch weg uit mijn hoofd En dan kan ik rustiger slapen. Want anders is dat des avonds als ik ga slapen dat dat allemaal oppopt. En dan heb ik ook naast   mijn bed ook een   schriftje.  



[00:45:27] Unknown:

Natuurlijk wel, denk ik, inderdaad. Bij mijn sessies zonder Google keep staat zo alle dingen die ik moet   onthouden. Maar dat is gewoon de hele dag door. Want ik had daarnet in ons voorgesprek gezegd van ik probeer om des morgens mijn gsm zo stil te laten staan totdat ik ga   richting winkel om te gaan werken. En soms laat ik die ook omdat ik natuurlijk heb echt de ruggengraat van de doorsnee octopus, namelijk geen. En als ik dat ding dan mee heb naar beneden, dan zit ik daar toch op. Dus laat ik die soms ook boven liggen, terwijl ik des morgens zo Ik ben altijd als eerste wakker   in een helemaal stil huis.  

En dan begint dat in mijn hoofd en dan komt alles en dan denk ik, nee, ik moet dat eigenlijk noteren,   maar nu pak ik dan des morgens gewoon een blaadje inderdaad en schrijf ik dat op. Want dat is echt zot, dan komt dat zo ploef en dan zijn er zo tien dingen waar je aan denkt. Maar dat is ook alles door elkaar bij mij, praktische dingen voor de winkel. Ik moet die nog een factuur sturen en die factuur nog betalen en dan ook zo er gaat een kei goed taalmopje door mijn hoofd dat ik straks daar drie vrienden wil sturen en dan wil ik dat ook opschrijven, want dan moet en zal ik dat sturen. Dat is echt hoe mijn brein werkt. En dan ben ik Als ik dat zo luid op zeg, denk ik zelf: mij God. Waarom ben jij voor een baas dat mensen denken dat het vermoeiend is om in uw hoofd te wonen? Maar ik slaap goed des nachts. Dat is geruststellend. Dat is velen.  

[00:46:39] Unknown:

Inderdaad, inderdaad.  

[00:46:41] Unknown:

Maar die taalmopjes, is wel leuk dat je die doorstuurt naar je vriendin. Dan ben ik heel trots op mezelf omdat ik ergens een of andere idiote punt gevonden heb ik iets. Dat is ook imppo spelen zonder elkaar wel, hoor.   Toch een beetje de scormentaliteit van:   Moppke, Moppke. Doen we wel.  

[00:46:57] Unknown:

En jij zei dat het even geleden was. Staat er binnenkort nog iets van impro op de agenda? Dat is echt een ding waar ik dan voorlopig,  

[00:47:05] Unknown:

dat   is nog steeds al veel te lang, een keuze in heb gemaakt. Als ik dingen echt doe, dan wil ik met een volle engageren. En imppro vraagt niet gigantisch veel tijd, maar dat vraagt wel het engagement van minstens één avond in uw week daarmee bezig zijn. En op dit moment betekent dat gewoon   nog een avond dat ik niet thuis ben,   gezinsgewijs   enzovoort.   Ook er is ook een afstandsaspect, want ik moet sowieso een agent daarvoor. Dat is niet de ander eind van de wereld, helemaal niet.   Maar des avonds na werkuren is dat toch nog wel even bollen. Tegenwoordig ook soms met behoorlijk wat verkeer.   En dan heb ik gezegd, als het zo niet lukt, dan   doe ik het voorlopig niet. Dus ik speel af en toe nog eens een festival met een aantal impro vrienden. En dat is ook wel heel leuk om te doen. Ik geef af en toe nog eens training aan andere groepen, maar die zitten dan toevallig hier in de buurt. Maar die spelen formats die ik zelf niet zoveel speel.  

Maar het blijft wel kriebelen. Ik blijf ook elk jaar braaf mijn lidgeld betalen van mijn oorspronkelijke club waar ik in zat. Dat ik denk: Nee, nee, ik blijf nog altijd lid.   Ook al doe ik niks, ga ik nooit rijden, ga ik nooit optreden. Kan dat toch niet loslaten, merk ik. Het zal wel nooit terugkomen   in nog een volgende fase.  

[00:48:15] Unknown:

Als je terug goesting hebt.  

[00:48:17] Unknown:

Maar goesting wel, hè? Want dat is echt een rationele beslissing van, dat is echt het ding te veel en je gaat het niet goed doen. En dat moet puur plezier zijn.   Dat mag je nooit voor mij op de lijst van dingen die ik moet doen belanden in Pro.   Daarvoor is dat voor mij veel tekortbaar als concept.   Vandaar nog even niet zoveel.  

[00:48:37] Unknown:

Voor de rest van tweeduizend vijfentwintig,   wat zat er nog op de agenda?  

[00:48:42] Unknown:

Ik plan niet zo zot veel vooruit. Ik heb dus ook zo geen grote saleslanceerplannen.   Omdat ik het geluk heb, vind ik dat natuurlijk een deel van mijn tijd al gevuld is met het open houden van de winkel.   En daarnaast   vast eigenlijk de copywriting te doen voor onze zes winkels. De website, de nieuwsbrief enzovoort.   Waar alle credits voor de visuals naar mijn fantastische collega Gloria gaan. Voor alle duidelijkheid, daar kan ik echt niks van.   En dan zijn er een aantal mensen, en dat is zo heel kort naar elkaar gekomen, die mij hebben gevraagd om zo een beetje een inhouds copywriter   te worden.  

Dus het   wordt blijkbaar een jaar met behoorlijk wat copywriting erin,   maar ook het jaar waarin   dat talkshows en presentaties,   dat was zo het laatste luikje van mijn bedrijf waar ik iets mee wilde doen,   maar dat ik nog niet goed zag van   hoe kan ik dat nu   wereldkundig maken dat dat bestaat?   En dat is ook weer   zo twee à drie keer door mijn pas gekomen dat ze mij hebben gevraagd of ze daar iets rond kan komen doen.   En voor mij is dat eigenlijk al genoeg. Dan denk ik, dat is voor tweeduizend vijfentwintig al oké.   Ik mag drie keer   iets gaan vertellen rond duurzaam ondernemen, vind ik al geslaagd voor het komende jaar. Ik heb eigenlijk niet zo heel veel andere zotte plannen dat ik aan het maken ben.  

Dat is net die variatie van een beetje freelance werk, een beetje copyiten,   een beetje veel winkel.   En voor de rest zien we wel wat er passeert.   Dat is goed zo, hè?  

[00:50:12] Unknown:

Klinkt heel goed.   Merci.   Ik   doe dat ik door verschillende   socials ging en op uw website en er is ook een bepaald woordje dat je verschillende keren noemt in de podcast en dat vind ik ook echt een heel mooi woordje naast goesting. Is   zalig.   Zalig ondernemen,   zalig duurzaam ondernemen.   En ik denk, we hebben het daar nog niet over gehad maar ik denk dat dat een soort fun factor, het plezier maakt. Ja,   weer die goesting.  

[00:50:47] Unknown:

Ik heb wat heel bewust gedaan omdat   duurzaamheid   Men heeft heel vaak direct zo'n   beladen sfeertje hebben. Dat zijn de lijsten met moetjes. We zouden allemaal moeten dit en dan dat. En ik ervaar dat eigenlijk zelden zo. Af en toe wel, er zijn dingen waarvan je denkt van niemand vindt het echt leuk om dit te doen, maar we weten dat het gewoon de betere keuze is. Flap punt aan de lijn.   Maar je kunt daar zoveel plezier aan beleven. Je krijgt een veel steviger fundament in je ondernemerschap.   Dat brengt voor mij dan heel veel rust en dat vind ik dus echt wel een zaligheid   wanneer ik dat aan het doen ben. En als ik dat ook merk bij andere mensen, ja, ik ben nooit de persoon die iemand begeleid heeft in een sales traject die nadien   de screenshots kan nemen van WhatsApp gesprekken van wauw, fantastisch dankzij jouw hulp heb ik hier net honderd verkopen gedaan.  

Ik zeg dat ook heel eerlijk tegen mensen, want   dat is nooit mijn doelstelling.   Ik krijg gelukkig de fijne berichtjes van   ik heb weer echt duidelijk keuzes kunnen maken en ik ben nu anderhalf jaar verder en ik ben nog altijd blij met mijn keuze en het heeft mij ook financieel iets opgeleverd, want het is zo geen Koenbaama in Lord sfeertje van: het centen zijn totaal onbelangrijk.   Er zijn ondernemers die kunnen zeggen van dit is gewoon een hele dure hobby.   Het merendeel van de mensen met wie ik werk, daarvan moet hun onderneming ook wel iets opbrengen. Is het ook een bron van inkomsten?   Maar dat die gewoon echt zeggen van ik voel zoveel minder   onrust,   ik voel zoveel meer plezier in de dingen die ik doe,   ja, dat is voor mij echt dat zalig duurzaam ondernemen   bij elkaar. Ik had dat oorspronkelijk duurzaam zaligheid gedoopt   En toen heeft de goeie kalenderraad voor mij echt gezegd, dat is geen woord.  

En gij zegt het veel te veel, toen heb ik het omgekeerd.   Dus   het klinkt ook net iets transparanter en duidelijker moet toegeven.   Dat ik daar taalkundig misschien   niet helemaal rustig ben.   Ik wil altijd benadrukken dat die dingen samengaan   en dat een duurzame keuze maken zeker en niet betekent iets stom of iets saai moeten doen.   Meestal lukt dat wel ook om dat verteld te krijgen. Misschien is dat wel mijn onbewuste missie. Dat mensen zo duurzaamheid meer zien dan   andere   papier in hun printer en zo. We mogen niet meer uit wegwerpbekerkens   drinken.  

Er is veel meer dan dat mensen kunnen doen op vlak   van duurzaamheid. En ook vooral voor zichzelf als ondernemer.   Er is zo'n hele   crazy business van mensen die teren op   ongelukkigheid   in ondernemers.   En ik denk heel vaak, als we nu die ongelukkigheid   gewoon al eens   op voorhand kunnen vermijden,   ja, oké, dan heb je misschien het bedrijfsmodel van een aantal mensen om zeep geholpen, maar zo be it. Ik vind het heel moeilijk dat je je geld verdient   aan de in stand gehouden ongelukkigheid van andere mensen.   Je ziet dat die een probleem hebben   en dan vanuit de betere marketinglessen hebben geleerd van je moet het probleem dan nog eens extra goed benadrukken en uitvergroten en dan kom jij daar als zo de saving angel van: En ik ga dat nu voor jou oplossen.  

Ik ben ervan overtuigd dat een aantal van die mensen gewoon moet horen: Ik herken dat dit voor jou niet fijn is. En met deze makkelijke één of twee stappen   gaat het echt al een pak beter zijn.  

[00:54:08] Unknown:

Welke stappen zouden dat dan kunnen zijn?  

[00:54:10] Unknown:

Waar ik het heel moeilijk mee heb, is systematisch moeten betalen om zo in ondernemersnetwerken   te mogen zitten.   Omdat er dan direct een enorme druk op komt van: Ik moet dat er hier gaan uithalen.   Waardoor dat Ik herhaal het, dat ligt echt bij mij, ik noem dat bij een crazy brein werkt. Ik ben daar één of twee keer naartoe geweest en ik zat mij gewoon de hele tijd af te vragen: Ben je echt geïnteresseerd in bij of ben je alleen maar geïnteresseerd in wat ik voor jou in je bedrijf kan betekenen?   Dat tweede, daar is op zich niks mis mee.   Het concept is netwerken,   maar omdat je daar dan een financiële drempel legt voor mensen   Ja, ik weet dat niet, die drijfveer worden per definitie beïnvloed. Dan wordt dat zo meestal gepromoot als toch warm en heel authentiek. Ik vind dat zo erg want ik vind authentiek een prachtig woord en dat is door Instagram volledig kapot gemaakt.  

Ja, dat zullen de momenten zijn waarop mijn bruiloft veel over nadenkt of zo. En dan vind ik dat fantastisch dat er mensen zijn die gewoon   ondernemers events organiseren   aan de keilage prijs of zelfs gratis.   En dan zeggen van, want het belangrijkste is toch gewoon dat mensen zich eventjes niet alleen voelen. En je moet het hier niet allemaal eens zijn, want dat is ook zoiets. We moeten dan allemaal   omringen met gelijke stemden. Dat is nog zo'n dooddoener waar ik een aflevering over wil maken. Dan denk ik, dat is echt de grootste bullshit ever.   Als je alleen maar om de tafel gaat zitten met mensen die ja knikken en die zo van 'ja, dat vind ik ook, je hebt gelijk'   dan   kun je ook nooit iets bijleren, dan wordt je ook nooit uitgedaagd.  

Je moet niet de discussie aangaan, waar je   idioot dat je tegenkomt op Facebook of zo, zeker niet in de comments onder van die posts en alles.   Zet je ook een keer aan tafel met mensen die je echt ogen openen en die je tonen van: Wow, er is een hele wereld daarbuiten van mensen die   niet mijn leven   leven. Ik vind dat dat je voor die handel van daarnet   heel goed helpt. Gewoon een keer uit dat onnozel coconnetje van alle mensen die net als jij in het leven staan.   En dat is in elke sector, voor werknemers ook. Ik kom uit een onderwijswereld over coconnetje gesproken.   We hebben het in het vorige gesprek ook even gezegd:   enerzijds het constante promoten, maar jij wil toch ook vrij zijn? Word ondernemer, want jij wil toch ook vrij zijn? Dan denk ik: enerzijds krijg je veel mensen die ondernemer willen worden. Die vrijheid helemaal niet zo belangrijk. Fundamentele vrijheid uiteraard wel, maar dat is een ander verhaal.  

Maar die daar helemaal niet zo'n ding mee hebben. Maar je krijgt op een gegeven moment echt gewoon het idee van ik moet dat toch belangrijk vinden. Want ja, dat is wat ondernemers doen. Vrijheid belangrijk vinden.   En aan de andere kant   zijn dat dan vaak dezelfde mensen die zo een half jaar of een jaar later trajecten organiseren tegen de eenzaamheid van solo-ondernemers.   Dan denk ik: Ja maar vrienden, wat gaat er zijn?   Als je mensen isoleert   in hun vrijheid,   heel teleurgesteld, niet iedereen heeft op een donderdagmiddag,   zoals wij nu toevallig wel hebben, om twee uur tijd om de koffie met u te gaan drinken. Het overgrote gedeelte van de bevolking zit dan gewoon op zijn werk. Of dat nu van thuis is of op de bureau.  

En dus bijgevolg ook het overgrote deel van uw vrienden,   die dan in loondienst werken.   Andere manieren dan trajecten van drieduizend euro om u te wapenen tegen die potentiële eenzaamheid, denk ik dan.   Maar nogmaals, dat kan ook aan mij liggen.   Daarmee wil ik niet zeggen dat ondernemers zich niet heel eenzaam kunnen voelen, voor alle duidelijkheid.   Dat kan zeker en vast wel.   Daarom ben ik ook zo blij dat ik in die coöperatie zit.   Maar   ik heb ook gewoon   vijf, zes mensen die ook ondernemer zijn, Die ook allemaal niet direct in mijn vaarwater zitten, om het zo te zeggen. Wat dat allemaal heel eerlijk en heel makkelijk   maakt. En wij kunnen gewoon bij elkaar terecht.  

Dan denk ik: Dat is toch kei tof. Ik weet dat die sowieso eerlijk zijn tegen mij.   En dat kost ons allemaal nul euro.   Top. Dat vind ik heerlijk. En daarnaast denk ik, wat heb ik vrienden.   Mijn best vriendin zegt dat ook, ik snap echt geen hol van hoe je dat als ondernemer voor de rest ziet, maar Ik zie wel wanneer je blij bent en wanneer je niet blij bent.   Ja, die vervult daar een kei belangrijke taak in.   Dat mogen we ook niet vergeten. Je vrienden zijn niet de beste raadgever om beslissingen in je onderneming te maken. Absoluut waar.   Dan blijven wel uw vrienden en uw familie ook en die zijn wel een goeie raadgever voor wie je bent als mens soms.  

Dus het is ook niet altijd zo zwart-wit,   zoals zo vaak. Dat is sowieso een goed idee of dat is sowieso een slecht idee.   Toen ik mijn persoonlijke website had gemaakt, heb ik die eerst naar mijn beste vriendin gestuurd. Die heeft dan heel eerlijk teruggestuurd:   Ik ga jou nooit moeten inhuren,   want ik ben de meest gelukkige federale ambtenaar die er is. Maar ik ben keivy op u en ik vind supermooi.   En heel eerlijk,   eigenlijk is dat het enige wat je op dat moment als eerste ding wilt horen.   Dat is gewoon iemand die fier is op u.   En als ik dat dan naar één of andere coach had gestuurd dan krijg je zo hun feedback op dit moment en   daar heb je geen behoefte aan op dat moment. En dat is, denk ik, dus ook niet het beste wat je kunt doen op dat moment.  

Dat is maar mijn mening.   Dus blij zijn met die supporter die aan de zijlijn staat en die zegt van: Goed bezig. Ja, en die je even goed ook met je voeten op de grond kan zetten soms. En zeggen van: Ik snap het misschien niet helemaal, maar ik vind het eigenlijk een beetje raar. Ik zeg het zo   touch base met alle dingen van de wereld.   Ik denk   dat dat in ondernemersland  

[00:59:48] Unknown:

vaak onbewust te veel uit het oog wordt verloren. Misschien heb ik op dit moment gewoon net iets te veel boeken gelezen die mij in die richting sturen.   Ik denk ook een goeie vriendin die kent jou als persoon en die weet ook, zoals hij zegt, waarvan je gelukkiger wordt. Waarmee jij je voedt. En als je aanbod dan echt volledig   honderdtachtig graden in de andere richting gaat   van wie je bent als persoon, dan gaat die zeggen: Ja, fantastisch aanbod. Maar ik zie niet wat jij hiermee gaat doen. En dat is ook mooi, want een coach wil zeggen: Wauw, fantastisch aanbod. Dat gaat aanslaan. Ja,  

[01:00:25] Unknown:

want   ik heb al dood gedaan in een traject en dan voor wat uiteindelijk   heel veel tijd later   Christielindemans.   Be zou worden, lang ook over gedaan om gewoon te zeggen: Pak anders uw   naam.   Eogelripingen,   dat willen we niet doen.   Het was gewoon het simpelste.   In oorsprong was dat echt een heel uitgebreid traject en ging ik gewoon naast de winkel met twee mensen per jaar heel diep aan het werken. Dat ik op zich wel in mijn brein heel graag diep graaf en met dingen bezig ben.   Ik heb dat gans uitgewerkt,   uren en uren werking gestopt, van alles gedaan. Toen dat bijna klaar was, voelde aan alle kanten.   Heb jij dat toen ook gemeld en dan in de community en dan zei iedereen: 'Ja, dat is heel normaal, maar dat is en dan krijg je zo: 'Sorry, maar echt voor mij gewoon een hoop clichés'. Ik   had ook gezegd dat ik daar helemaal niet bijna drieduizend euro voor vragen,   wat ik naar tijdsinvestering wel moest doen. Ja, maar dat is omdat je nog altijd wortelt met je money mindset en in   je gedachten houd je jezelf klein en pas op laten imposter niet binnen van jou en dan denk ik jongens, maar je klinkt echt gewoon al de flare en de lipbel bij elkaar   op een heel slechte redactieweek.  

En ik dacht, ja, dan denkt je echt wel weer in eerste instantie, ja, dat is zwaar, ik moet dat toch En ik ben er gewoon achtergekomen,   ik vind dat niet leuk. Ik vind het niet leuk   om   te pretenderen   dat ik een zodanige verantwoordelijkheid over iemand anders zijn bedrijf kan nemen.   Waarbij mij dan nog werd aangeraden om op het einde de finale verantwoordelijkheid toch bij de eindklant te leggen.   Wat was uiteindelijk het probleem? Dat gaat in tegen mijn waarden en normen, tegen wie ik ben.   En er is geen mormy mindset van de wereld die daar iets aan kan veranderen, want dat is gewoon wie ik ben.   Dat hadden ze mij dan niet een coaching direct van negen maanden nooit verteld, dat dat het misschien ook kon zijn, omdat ik ook wel   tot dan heel weinig mensen tegenkwam die zo redeneerden.  

Nu zitten er zowel een aantal in dat kleine groepje,   een aantal mensen die heel anders denken, maar ook een aantal die   gelijkaardig denken en die balans maakt het net interessant.   Als   iedereen mij hier zegt: er wringt iets, dan wringt er sowieso iets en als iedereen mij zegt: Christine, dat is een tof idee, dan is het waarschijnlijk wel een tof idee. Net omdat dat groepje een stuk diverser is. En dat is dan ook zeer relatief, want we zijn nog altijd gewoon de nest   white privillage   vrouwen van tussen de   eind de twintig tot mid veertig bij elkaar.  

Zeer niche, maar goed, er zit toch wel wat differentiatie op.   Dat is misschien nog één van mijn doelen voor tweeduizend vijfentwintig.   Ik ben al heel lang op zoek naar iemand die   niet alleen erkent,   want dat heb ik nu in een boek   over laatst gelezen,   dat heel veel coaches en ondernemers vanuit het privilege kunnen spreken,   maar die er ook effectief   een oplossing kan bedenken voor mensen die niet in een geprivialiseerde   positie staan om een succesvol ondernemerschap uit te bouwen. De coach die dat kan, maar ik kan het ook niet. Voor alle duidelijkheid,   dat zijn mensen waar ik misschien nog eens naar wil luisteren in de toekomst.  

Omdat alles wat ik ken,   alles wat er zo   gepretïneerd   wordt aan programma's,   gaat altijd uit van privilege,   van mogelijkheden,   van tijd.   En ik kan daar echt, ook al ben ik zelf niet   in die positie, ik kan woedend worden   van mensen die zeggen: tijd is iets   wat je niet hebt, is iets wat je maakt. Dan denk ik:   Hoe lelijk kunnen eigenlijk zijn? Dat is voor zoveel mensen niet waar. Die hebben letterlijk nooit tijd.   Die hebben altijd tijd tekort   en die worden daar constant mee geconfronteerd.   De persoon die dat kan maken, maar die zal waarschijnlijk heel veel leren, gratis moeten werken. Dus gaan ze dat ook niet doen, denk ik.   Als ik dat ooit zou kunnen in mijn leven, daar zou ik echt heel trots op zijn. Maar ik ga dat extreem duurzaam vinden ook, Om zoveel mensen die ook briljante ideeën hebben, die ook   keiveel waarde in de wereld zouden kunnen zetten. Net omdat ze vanuit een totaal andere wereld komen, dat die de kans zouden hebben om dat te doen.  

Dat zou ik fantastisch vinden.   Dus voel jij je groepen om dat te doen? Laat het weten.  

[01:04:50] Unknown:

Ik deel de mogelijke   contactkanalen   in de shownotes.  

[01:04:56] Unknown:

Dat maar altijd. Dat zou wel cool zijn, hè. Stel je voor dat dat nu lukt, dat iemand dat echt maakt.   Misschien ben ik ook weer de enige persoon die dat vindt dat. Ze zegt ook altijd dat je iets heel specifieks moet  

[01:05:08] Unknown:

omschrijven   wat je vraag is, wat je wil en dan kan je het inderdaad krijgen. Ik heb zo gezegd,   net voor de kerstperiode zei ik: Ik wil de komende week echt wel echt vertragen.   Maar ik had daar geen specificatie bijgezet.   En toen kwam er een griepje en ik heb elke dag een pijamadag gehad. Wauw, hoera. Raar.   En toen zei er mij iemand: Ja, maar, Hannore,   je hebt   niet gezegd hoe je wilde vertragen  

[01:05:35] Unknown:

en wat je wilde doen. Ik zeg: Nee, dat is een les. Volgende keer zou je dat toch iets stoffer benoemen dan dat ziek zijn?  

[01:05:45] Unknown:

Voor de duidelijkheid, piigamatagen vind ik heerlijk. Dat is wel waar. Maar wel als je er zelf voor kiest om in die piigma de hele dag te   moeten dragen. Dat snap ik. En niet dat de gezondheid zegt van: Jij kan niks anders dan een piigma dragen.   Ik denk dat we bijna bij het einde gekomen zijn van deze aflevering.  

[01:06:05] Unknown:

Ik heb hier veel te veel gekletst.  

[01:06:08] Unknown:

Sorry daarvoor, lieve luisteraar van Van der Wereldoorlog. Is er nog iets dat je wil delen? Dat je zegt van   Een shout-out naar? Of iets dat je zegt van   Voor   die ondernemer, die duurzame ondernemer   die toch iets meer plezier wil ervaren?  

[01:06:24] Unknown:

Ze mogen het mij altijd al vrijblijvend vragen. Ik ben de slechtst mogelijke persoon in opvolging naar upsling en zo sales op de sales. Daar kan je heel gerust in zijn bij mij. Ik zeg ook ongeveer de helft van de tijd 'nee, dank u' op aanvragen. Soms wegensgebrek,   omdat er gewoon, ik heb letterlijk maar   maximaal gemiddeld een dag per week tijd om   mensen   te helpen in brainstorms en in salestrajecten enzovoort. Dus   is dat ook niet alsof ik kan zeggen, ik neem elke maand er vijf, zes mensen bij. Ik zou dat ook heel fancy kunnen formuleren natuurlijk als   sorry, mijn agenda is al bijna volgeboekt voor het komende kwartaal. Wil jij die laatste twee gegeerde plekjes nog? Want zo werkt het dus niet.  

Mensen mogen dat gerust altijd vragen als er iets in hun   hoofd zegt van: Dat is ook wel ergens een beetje hoe ik ernaar kijk. Tegengesteld aan wat je me hier zou verwachten, kan ik ook heel goed heel lang zwijgen en luisteren   naar   mensen.   En vooral de vragen stellen en dan luisteren naar wat ze vertellen.   Ik ben ook heel benieuwd als er mensen zijn niet meer zeggen, goh, dit is misschien nog iets wat je zeker wil lezen of wil beluisteren   in het duurzaamheidsverhaal.   Dan hoor ik dat heel erg graag.  

[01:07:41] Unknown:

Via een mailtje, een berichtje of een  

[01:07:43] Unknown:

bezoekje bij Ona, Turn. Dat mag ook altijd, uiteraard.  

[01:07:49] Unknown:

Een dikke merci, Christine,   voor het heel   inspirerende gesprek.   Ik had er heel veel goesting in en   Wauw, wat een leuke tips, wat een leuke   sp en daar met woorden,   met leuke dingen. Ik heb er echt van genoten en ik ben zeker dat de luisteraar dat ook gaat vinden. Ik hoop het en dankjewel om mij uit te nodigen. Het was zeer aangenaam.   Beste luisteraar, bedankt om te luisteren en heel graag tot volgende week. Dag.   Bedankt om te luisteren naar deze aflevering van Slow Meup.   Kijk je al uit naar de volgende aflevering?   Klik op volgen of abonneer je op dit kanaal zodat je geen enkele aflevering mist.  

Ik vind het altijd leuk als ik een berichtje of e-mail krijg van een luisteraar.   Laat even weten wat jij van deze aflevering vond, of stuur een vraag die je hebt voor mij of een gast.   Tot de  

[01:08:53] Unknown:

volgende keer.