.jpg)
Wat is de samenhang tussen schilderkunst, poëzie en verwondering in de natuur? Hoe kan je met kleine stappen vogels leren herkennen? Wil je praktische tips voor het vogeltelweekend?
Vandaag is Begijn Le Bleu te gast. Hij noemt zichzelf een huis- tuin en keukencabaretier met een scherp randje en is bij het grote publiek bekend van zijn dancemoves in ‘So You Think You Can Dance’ voor het programma ‘Foute vrienden’.
Na twintig jaar humor legt hij zich volledig toe op zijn rol als ambassadeur van vogel en natuur. Hij leert anderen vertragen, verstillen en naar vogels kijken. Hij vertelt vogelverhalen, die zowel beginnende vogelaars als doorwinterde birdnerds boeien. In de podcast Fwiet! Fwiet!, praat hij met natuurliefhebbers, vogelspotters en wetenschappers en maakt hij een stukje ‘slow radio’.
Luister en ontdek zijn liefde voor het observeren van vogels in hun natuurlijke habitat
Deze aflevering gaat over:
Citaten:
Linken:
Fotograaf Kris Van Exel
https://www.krisvanexel.be/
Robert Greene ‘48 Laws of power’: https://www.bol.com/be/nl/f/the-48-laws-of-power/30088974/
George Lucas: https://starwars.fandom.com/wiki/George_Lucas
Erik Huf
Uitkerkse polders in Blankenberge: https://www.natuurpunt.be/natuurgebieden/uitkerkse-polder
Cortez de Killer
Het kwartier (VRT): https://www.vrt.be/vrtnws/nl/luister/podcasts/programma/het-kwartier~program-55f7d28c-af40-43ca-884d-980d5e96212e/
Het grote vogelweekend (Natuurpunt): https://www.natuurpunt.be/het-grote-vogelweekend
Emile Claus: https://emile-claus.be/
Mark Manson ‘The subtle art of not giving a f*ck’: https://markmanson.net/books/subtle-art
Brené Brown ‘De moed van imperfectie – laat gaan wie je denkt te moeten zijn’: https://www.bol.com/be/nl/f/de-moed-van-imperfectie/9200000017733487/
Eckhart Tolle ‘De kracht van het nu’: https://www.bol.com/be/nl/p/de-kracht-van-het-nu/666875102/
Eckhart Tolle ‘Een nieuwe aarde’: https://www.bol.com/be/nl/p/een-nieuwe-aarde/9300000172915033/
James Clear ‘Atomic habits’: https://jamesclear.com/atomic-habits
Fotograaf: ©Jelle Vermeersch
Website Begijn Le Bleu: https://begijnlebleu.be/
Vogelmagazine Fwiet: https://fwiet.be/
Podcast Fwiet! Fwiet!: https://soundcloud.com/user-26131932
Vandaag is Begijn Le Bleu te gast. Hij noemt zichzelf een huis- tuin en keukencabaretier met een scherp randje en is bij het grote publiek bekend van zijn dancemoves in ‘So You Think You Can Dance’ voor het programma ‘Foute vrienden’.
Na twintig jaar humor legt hij zich volledig toe op zijn rol als ambassadeur van vogel en natuur. Hij leert anderen vertragen, verstillen en naar vogels kijken. Hij vertelt vogelverhalen, die zowel beginnende vogelaars als doorwinterde birdnerds boeien. In de podcast Fwiet! Fwiet!, praat hij met natuurliefhebbers, vogelspotters en wetenschappers en maakt hij een stukje ‘slow radio’.
Luister en ontdek zijn liefde voor het observeren van vogels in hun natuurlijke habitat
Deze aflevering gaat over:
- Het herontdekken van nieuwe geluiden in de natuur.
- Verwondering als rode draad.
- Hoe kan je je tuin vogelvriendelijk maken?
- De samenhang van schilderkunst, poëzie en verwondering in de natuur.
- De drijfveer van dingen te (blijven) maken.
- In actie schieten.
Citaten:
- Het gaat vaak over continuïteit leggen in hetgeen je doet.
- De verwondering speelt een cruciale rol in mijn leven.
- Hoe meer dat je weet, hoe meer dat je weet dat je zo weinig weet.
- Ik denk dat ik mijn leraarschap miste.
- In esentie gaat dat over connectie maken.
- Rijkdom bekom je door de dingen te laten groeien en bloeien.
- Je moet je hersenen het werk laten doen om beter te luisteren.
- Daar kan je nog veel winst op maken binnen eenvoudige dingen.
- Aandacht geven laat ook groeien.
- Poëzie is een soort delen van verwondering.
- Fouten maken verleer je nooit.
- Die actie is heel belangrijk omdat je daardoor gevoed wordt.
Linken:
Fotograaf Kris Van Exel
https://www.krisvanexel.be/
Robert Greene ‘48 Laws of power’: https://www.bol.com/be/nl/f/the-48-laws-of-power/30088974/
George Lucas: https://starwars.fandom.com/wiki/George_Lucas
Erik Huf
Uitkerkse polders in Blankenberge: https://www.natuurpunt.be/natuurgebieden/uitkerkse-polder
Cortez de Killer
Het kwartier (VRT): https://www.vrt.be/vrtnws/nl/luister/podcasts/programma/het-kwartier~program-55f7d28c-af40-43ca-884d-980d5e96212e/
Het grote vogelweekend (Natuurpunt): https://www.natuurpunt.be/het-grote-vogelweekend
Emile Claus: https://emile-claus.be/
Mark Manson ‘The subtle art of not giving a f*ck’: https://markmanson.net/books/subtle-art
Brené Brown ‘De moed van imperfectie – laat gaan wie je denkt te moeten zijn’: https://www.bol.com/be/nl/f/de-moed-van-imperfectie/9200000017733487/
Eckhart Tolle ‘De kracht van het nu’: https://www.bol.com/be/nl/p/de-kracht-van-het-nu/666875102/
Eckhart Tolle ‘Een nieuwe aarde’: https://www.bol.com/be/nl/p/een-nieuwe-aarde/9300000172915033/
James Clear ‘Atomic habits’: https://jamesclear.com/atomic-habits
Fotograaf: ©Jelle Vermeersch
Website Begijn Le Bleu: https://begijnlebleu.be/
Vogelmagazine Fwiet: https://fwiet.be/
Podcast Fwiet! Fwiet!: https://soundcloud.com/user-26131932
----------
Ik ben heel benieuwd wat je uit deze aflevering haalt.
Tag me of stuur een DM op Instagram: https://www.instagram.com/hanneloredhaene_slow_me_up/
Connecteer met mij op LinkedIn: https://www.linkedin.com/in/hanneloredhaene-slowmeup
Heb je een vraag voor mij? Mail me op [email protected]
Schrijf je in voor de nieuwsbrief om maandelijks een portie inspiratie te ontvangen.
Kijk je al uit naar de volgende aflevering? Abonneer je op de podcast door op “volgen” te klikken.
Music from #Uppbeat (free for Creators!): https://uppbeat.io/t/oliver-massa/brighter-daysLicense code: FIZUG8C1HIGG4YDW
[00:00:06]
Unknown:
Welkom bij Slow me up, een podcast over bewuster leven. Ik ben Hannelore Dane, ervaringsdeskundige van Trag Leven en nodig je uit om samen met mij en mijn gasten te vertragen. Dat betekent stilstaan, kleine stappen zetten en bewuste keuzes maken. Ben je op zoek naar praktische tips, Porisch inspiratie en persoonlijke verhalen? Abonneer je dan op Slow me up. Luister en laat je inspireren. Welkom bij een nieuwe aflevering van Slow me up. Vandaag zit ik niet in mijn eigen studio, maar zit ik in de gezellige woonkamer van mijn gast. Mijn gast noemt zichzelf huis, tuin en keuken cabaretier.
Met een scherp randje. Hij is bij het groot publiek bekend van zijn dancemoves in 'So you think you can Dance' voor het programma 'Foute Vrienden'. Na twintig jaar humor legt hij zich nu volledig toe op zijn rol als ambassadeur voor vogel en natuur. Hij maakte van zijn hobby zijn beroep. Hij is hostd in de tv show Kijk eens naar het vogeltje te zien op plattelandstv waarin hij wekelijks een vogelfograaf ontvangt in zijn kijkhut. Hij maakt theater- en schoolvoorstellingen. Zijn voorstelling 'Kijk' is momenteel te zien in de culturele centra. Hij vertelt vogelverhalen die zowel beginnende vogelaars als doorwinterde beurners boeien.
En zijn passie voor het vogelkkijken combineert hij daarin met een serieuze portiehumor. Hij is maker van FietFiet, een vogelmagazine waarin hij samen met Jeroen de Nagel de lezer tweemaal per jaar trakteert op boeiende vogelverhalen en exclusieve foto's. En hij is ook host van de podcast FietFiet, waarin hij praat met natuurliefhebbers, vogelspotters en wetenschappers. Een stukje Slow radio. Mag ik je welkom heten? Begijn le bleu. Merci,
[00:02:24] Unknown:
ik dacht dit gaat nog uren doorgaan. Ik voel mij een beetje gegeneerd. Als je die bio volledig leest, dan denk ik van ja, ja, oké, oké, ja klopt. Er zit ook wel een beetje een uitsloofgedrag in van mezelf, precies, als ik heel die lijst aanhoor. Maar het klopt allemaal wel, ja.
[00:02:45] Unknown:
Het klopt allemaal wel en toch heb ik niet de volledige lijst overlopen waarmee je zelfs momenteel bezig bent.
[00:02:52] Unknown:
Ik verschiet er altijd van dat het toch een waslijst is. Onlangs kreeg ik zo van een Nederlandse journalist de vraag: hoeveel voorstellingen heb jij nu gemaakt? Ik kon daar ook geen antwoord op geven. Dat interesseert me eigenlijk ook niet zo. Ik kachel maar door met geora in mij opkomt en ben niet zo'n verzameling van, ik hoop dat toch niet, dat ik een verzameling ben van alles wat ik gepresteerd heb omdat dan, dat klinkt misschien wel cru op mijn doodsprentje te zetten van, kijk eens wel een waslijst dat die man niet gepresteerd. Ik denk dat dat gewoon iets is dat organische in mij zit en dat ik daar een antwoord op moet geven wat dat in mijn buik of in mijn hart of in mijn hoofd zit. Ik heb het geluk dat ik dat doe, maar voornamelijk dat ik dat kan doen.
Veel mensen proberen dat dan op zichzelf te reflecteren van kijk eens wat ik doe en kijk eens wat ik kan. Maar ik denk dat er heel veel geluk om de hoek komt kijken. En dat begint eigenlijk al geboren zijn in een continent waar we bijzonder rijk zijn en dat kunnen doen. Ik bedoel, de portie geluk die daarom hun hoek komt kijken, dat is gigantisch. Daar hebben ook heel veel mensen een steentje in bijgedragen. Beginnende met mijn familie tot, want die mij boekt vanuit een bepaalde hoek. Ik heb dat niet alleen maar aan mezelf te danken. Al de rust is puur talent. Om onmiddellijk ook alle poten van onder mijn stoel te zagen.
Dus ja, dat is dat is dat is dat is wat ik doe. Natuurlijk, die comedy is iets wat eigenlijk mijn hobby was, want jij zegt, je hebt van je hobby je beroep gemaakt. Die vogels en de natuur, dat is iets waarvan ik altijd dacht van, ik wil daar iets meer mee doen. Ik herinner me nog, als ik kind was, dan tekende veel. Ik ben zo een van die vele mensen die zegt als ik ooit met pensioen ga, alhoewel dat ik nooit denk dat ik met pensioen ga gaan, dan ga ik weer met weer storten op tekenen. Dus ik denk dat iedereen wel zoiets heeft van: Ja, als ik met pensioen ga, dan ga ik piano spelen. Of als ik met pensioen ga, ga ik dit doen. Ik ben zo immatisatie met pensioen ga ik tekenen.
Als kind tekende ik een boshul op een stronk en aan een van die takken van die stronken ging ik een verrekijker. Want dat was mijn droom, namelijk vogels kijken. Want mijn pa zei: ja jongen, mooi getekend. Maar die droom, dat ging over de jaren zeventig. Tachtig, begin de jaren tachtig. Ja, het is dankzij een beetje populairder te zijn binnen Valte Vrienden. Doordat ik iets bekender ben, is dat ook al opgepikt geweest. Tot mijn verbazing kwam alles mooi samen op dat moment. Ik ben daar wel al in tweeduizend zeventien mee begonnen, dus dat is al lang. Dat is al een tijdje. Maar ja, in die zin kwam de coronacrisis zeer welkom, want het was een periode waarin heel wat mensen de natuur terug ontdekte in hun eigen tuin. Dat heb je daar juist ook gezegd, dat dat een mooi moment was om dat te ontdekken. Ja, doorstoten. Het ongeluk was ook een beetje ons geluk. Niet alleen corona, maar ook en met 'we' bedoel ik dat Jeroen en ik. Jeroen en ik wilden graag een blad maken, Feedvogel magazine. Aangeklopt bij een aantal uitgevers, maar niemand zag dat zitten en het was ook dat ongeluk, namelijk met ons handen in het haar zitten en zeggen van we gaan onze droom nooit kunnen realiseren. Dat wij er eigenlijk achter kwamen, dat je het ook zelf kan doen. Dat vraagt wel wat meer, maar het is ook dat waardoor we ervoor gezorgd hebben dat we het zelf doen en dat we het doen. Dus nogmaals, dat is weer geluk bij een ongeluk dat je toch weer op jezelf komt vallen.
Je moet je eigen boontjes doppen. Waar ik nu mee bezig ben en de voorstelling is er, het tijdschrift is er. Ik maak de podcast, de wandelingen zijn er ook. Dat is zeer leuk om te doen. Dat loopt lekker, dat loopt goed. Veel geld verdiende daar niet mee, maar ondertussen ben ik er wel al achter dat je, om een gelukkig leven te leiden, niet altijd veel geld moet verdienen.
[00:07:11] Unknown:
Zoals je zei inderdaad, ongeveer vijf jaar geleden waren wij verplicht om te vertragen. Konden wij ook verstillen en meer in de natuur zijn. En dan denk ik dat er heel veel mensen gezien hebben of ontdekt hebben dat achter de hoek bij het doen van het tourtblok elke dag Dat er zoveel moois te spotten is, maar dat er zo weinig kennis is. En dan spreek ik zeker voor mezelf. Ik zie heel veel vogels als ik elke dag ga wandelen. Dan hoor ik ze. Dan weet ik eigenlijk niet welke vogel dat is. Wat er zo typisch is aan de geluiden die ik op dat moment hoor. Of dat dat een vogeltje is die gelukkig is of een vogeltje die gevaar spott. En denk, we hebben dat ook in het vorigegesprek gezegd, er is zo een verschil tussen het beleven. Dus ik ben eigenlijk een natuurbelver.
Ik ga in de natuur en ik vind hem fantastisch. Maar dan ook die kennis. Dat kan
[00:08:06] Unknown:
een vloek zijn of een zegen, veel weten. Ik ben iemand die graag veel weet omdat ik mij ontzettend boei, ik vind eigenlijk alles boeiend. Dat vind ik ook een beetje het mijnwerkpunt in mijn leven, waar mijn werk doet dan bijvoorbeeld. Ik zou minder boeiend moeten vinden. En dus, met andere woorden, als ik in de natuur loop of als ik in mijn tuin loop, want je hebt gezien dat hier heel veel vogels zitten, dan hoor ik vogels en ik plak daar onmiddellijk ook een naam op. En als ik het niet weet, ga ik zoeken. Wat zou dat zijn? Wat zou dat zijn? Daar zit ook een beetje het gevaar in dat je etiqueteert.
Dus vanaf het moment dat je het geluid hoort, denk ik: roodborst. En dan stopt het. Dan ga ik verder. Terwijl als jij in de natuur loopt en je bent gevoelig aan wat dat er groeit, bloeit, beweegt, dan denk ik dat je de schoonheid van een zang nog veel meer kunt in je opnemen, ook al is dat een doodgewoon vogel. En dat is iets waar ik mijzelf in moet oefenen. Dat is namelijk van blijf nu eens staan. Een roodborst kan dan nog altijd bij mij, maar het gechillpt van mussen even, even zo zeer. Maar ik merk ook bij wandelingen dat mensen willen weten. En dat is ook de reden waarom bepaalde apps heel populair zijn bij mensen. Die nemen vogelgeluiden op en die zeggen wat het is.
En dan is dat precies, zit dat in een lade en dan wordt die lade toegeschoven en we weten het. En dan gaan we er aan voorbij. Eigenlijk vertrekt dat vanuit een goed gegeven, namelijk wij willen wel weten wat er rondom ons gebeurt, dus dat is wel fijn. En langs de andere kant gaat nogmaals dat gevaar dus van het stoppen in een laten, en geëtiketeerd te hebben en oké, we gaan verder. Ik vind dat een goed gegeven, maar je moet, vind ik, dat is al straf, maar je moet ook echt eens blijven stilstaan bij hoe zingt die roodborst? Wat doet mij dat? Ik heb dat terug ontdekt door met de koptelefoon en de richtmicrofoon vogels op te nemen.
Omdat je dan heel veel dingen hoort die je anders niet hoort. Dus ik loop echt twee jaar geleden, als een nerd het veld in met mijn koptelefoon. Mijn kinderen lachen me ook gigantisch uit want meestal heb je dan ook zo'n bril op die je daar niet goed de schot en schrift staat. Dus mijn gasten zeggen ook tegen mij: Bas, de blift, loopt honderd meter voor ons. Wat je dan hoort, dat is eigenlijk een stel nieuwe oren dat je dan opkrijgt. Je kan die richtmicrofoon, dat zijn zeer gevoelige microfoons, die liep bijvoorbeeld in Denemarken in zo'n naalbos en er vliegen mezen in de toppen van die naaldbomen. En als je dan die microfoon goed richt dan hoor je plotseling van ja maar dit zijn geluiden die ik nog nooit gehoord heb. En dan snap je dat de vogelzang die in het voorjaar is, want de meeste vogels zingen hier in het voorjaar.
Ja, dat is eigenlijk de luide zang. Dat is eigenlijk een vogel die dan een megafoon pakt en zegt, tadadadadad, Fraouke, ik ben hier Fraouke. Maar daartussen, ze tussenzang, dat ons totaal niet opvalt en dat gaf van cheeppe, kneeppe, kneeppe, kneeppe, kneeppe, kneeppe, kneeppe, kneeppe, kneeppe. Dus die meisjes kunnen dat doen. En daar ook totaal niks op kunnen plakken. Niks van wat is dit nu? Waardoor dat dat een mysterie blijft en ge eigenlijk wel ja verwonderd blijft. Want dan als je die, want dit is iets wat ik echt heb meegemaakt en dan op een gegeven moment hoorde ik in de verte een zwarte specht. Een zwarte specht, ik weet niet of dat je dat iets zegt maar dat is de grootste Europese specht. Ja we hebben, komt hier ook voor. Ze duren zo wat qua populatie op zijn hoogtepunt. Maar da's zo'n vogel. Knuna de meester van Bos en die roept zo.
Dat hoorde dan in de verte maar ik had dat ook nooit gehoord als die richt micronronie had. Dus plotseling hoor je die geluiden veel beter en dat is wel wauw, dat is echt zo. Voor mij is dat zo, een eyeopener omgaan met die voelgeluiden. Ik kan ook enorm genieten. Ik heb ook veldopnames die ik nu online ga zetten omdat ik vond dat ik er te weinig mee deed. Maar ik ben zo'n paar jaar geleden naar Engeland gegaan en wij zaten op campingsite Hoop in Hoopvalley. Is gewoon een beetje Hoopvalley. Maar Hoopvalley is zo in Derbyshire in Noord-Engeland is dat. Wij moesten, wij, dat is de fotograaf Chris van Exelynik, wij moesten naar Sjeffield gaan.
En tussen Manchester en Sjeffield is derbyshire Hoopvalley. En daar beginnen die Schotse landschappen zich al wat te ontwikkelen eigenlijk. Want eenmaal als je nodig houdt, Yorkshire ga je al naar Schotland in bijna. Het was daar aan het vriezen, ijskoud. En ik had gewoon des morgens, ik denk dat het een uur of vijf was, ben ik opgestaan, dik aangekleed en die berichtmicro gepakt op wat er allemaal aan het bewegen was en aan het roepen was. Dan verplicht ik mij daar zes, zeven minuten van op te nemen. En wat ik ook zo fijn vind is op een gegeven moment, hoorde daar de trein door. Hoort een trein van Sjeffield naar Manchester door. En ik ben daar helemaal niet, ik vind dat prachtig.
Omdat voor mij komt dat beeld terug, dat beeld van, dat was daar nog donker. Die trein passeert hoor, die lichte standenraam van die trein, die zat tjokvol die trein. Want ja, daar rijden we in Manchester, dat is waarschijnlijk wel een pendel bestemming. En je ziet dat daar, ja, een mensenwereld wordt wakker, een gemiganiseerde menswereld terwijl dat ik daar zit in die stilte van derbyshire. Het is bijna een metafoor, die mensen die daar doorkruisen wonen en dan zitten daar op hun knieën en door de kramsvogels en de roeken en de grote lijsters te luisteren.
Ik verwelkom dat ook in mijn podcast of in mijn opnames. Ik voel dat veel mensen die natuurgeluiden opnemen zo vanaf het moment dat ze een brommertje horen of dan ineens zoiets van ik ben gestoord. Gestoord. Terwijl ik vind nee, dat is er en hoe ga ik daarmee om? Het doet mij onwillekeurig denken aan het feit dat ik ooit zo'n mindfulness cursus gevolgd bij, je noemt hem nu weer al, taboe geschreven door de maalstroom of edelmaaks. Edelmaaks. In het ziekenhuis in Antwerpen. Wij moesten naar mediteren, we moesten het stil maken en op een gegeven moment passeerden er mensen op de gang en iemand zei van de groep van ja, ik vind dat fijn maar dat wandelen dat stoort mij niet. Ik kan mijn dorp niet, zo kan ik ik niet mediteren.
Terwijl dat dat juist wel mediteren is, vind ik. Dat is het juist. Je moet alles accepteren wat er op dat moment gebeurt. Het feit dat je dat stoort, dat vind ik, dan moet ik juist, dat moet mij juist opvallen. Waarom stoort mij dat? En dan ben je dat aan het leren denk ik. Dan ben je dat echt aan het leren. Dat heb ik ook in de natuur, het plaatje moeten verwelkomen. Al was het om te laten horen aan ons latere generaties, dat is nog wel een hele grote hoop, een ijdele hoop, dat mensen denken toen klonk dat zo in België of in Engeland of dan was dat daar of dat was dat daar. Ik probeer daar meer uit te halen voor mijzelf denk ik dan dat luisteraars er misschien uithalen, Maar ik wil het wel delen.
Ik vind het belangrijk om te kunnen delen wat ik gedaan heb met die opnames. Ja, ik denk dat wel. Ik zie mezelf als een soort doorgeef leuk. Dat heb ik ooit opgeschreven voordat ik aan die volgers begon. Ik dacht van wat wil ik nu bereiken? Ik heb echt zo een zinnetje opgeschreven van iemand die heel erg bezig is ook met spiritualiteit. Het is niet spiritualiteit. Ik zal er Sybiët wel achter komen. Het is een vrouw uit Amerika. Ze heeft fantastisch boekjes geschreven. Maar ik zal ze straks wel eens boven halen. Maar zij heeft ooit geschreven wat wilde je nu doen? En ik heb dat opgeschreven in een zinnetje en dat is gewoon ik wil delen wat ik zelf weet of wat ik zelf, waar dat in mijn mogelijkheden liggen.
[00:16:39] Unknown:
En misschien wil je ook delen waarover jij verwonderd bent of wordt, want dat hoor ik ook Begijn. Als je dat zo vertelt over die opnames die je doet. Ik zie daar een man zitten maar ik zie dan nog altijd een klein jongetje die verwonderd is en kijkt van wauw, dat ik dit mag meemaken, dat ik hier een opname mag maken en dat ik dat kan delen. Dus die verwondering is toch wel, vind ik, een rode draad in de zaken die je wil maken.
[00:17:10] Unknown:
Ja, dat klopt eigenlijk wel. Ik was deze week, want ik heb dan weer het voorrecht ben zelfstandige, dus ik kan mijn tijd steken, zaken lezen en zaken kijken. Ik doe dat vrij veel, dat voedt mij gewoon, inspireert mij. Maar ik zag een podcast met Robert Green, die volg ik al, ik denk twintig, vijfentwintig jaar. Dat is iemand die schrijft bijvoorbeeld The Law of power, de wetten van de macht. Ook de wetten van het verleiden heeft hij geschreven. Maar hij doet dat altijd aan de hand van historische figuren. En dan geeft hij tips. Bijzonder dikke boeken, maar zo tof omdat er heel veel historie in staat en tegelijkertijd veel psychologie, zeer leuk. En die zei van: Je moet echt wel essentieel weten wat je wilt doen in je leven. En dan ga je eigenlijk gewoon terug naar je kindertijd.
Omdat de dingen die je daar verwonderd over was, dat zijn ook degenen die wel een enorme impact op jou gehad hebben. En nog altijd, maar je steekt ze soms weg omdat je in de grote mensenwereld zit. Waar wordt geacht dat je je niet meer gaat bezighouden met matchboxautootjes of vogeltjes. Tegenwoordig is het echt een tijd om juist dat niche, dat specifieke vorm te geven. Verkaard ook een explosie, een podcast en kom je erachter dat, al was het dat er iemand een uur en een half spreekt over kong Fu, maar als die hen dat doet met overtuiging en met passie, dan ga je zoiets zeggen van shit man, dat is wel interessant.
En eigenlijk omdat degene die daarover bezig is een soort van vuur in zich heeft waar je zelf ook wakker van wordt. Dat is de drijfveer om dingen te maken en dingen te blijven maken. Ik denk dat wel. Maar de verwondering speelt een cruciale rol in mijn leven En tegelijkertijd, en dat was ook iets wat ik dacht toen ik naar jouw podcast luisterde, verwondering zit zo in de zaaldenhoek van passie. Soms vind ik passie, dat vlakt op. Dat doet mij denken aan vuur en je kan niet heel je leven gepassioneerd zijn want je geraakt opgebrand. Ik denk dat het ook belangrijk is omdat ik ben nu bezig met natuur en vogels en ik heb ook juist gezegd dat ik het soms moeilijk heb om mij te focussen omdat zoveel dingen interessant vind. Maar ik moet mezelf ook ervan bewust zijn dat dat een soort huwelijk is. En dat je dus in goede en slechte dagen wel dat thema moet behartigen en dat je dus op bepaalde dagen ook niet zo gepassioneerd bent over hetgeen waar je mee bezig bent.
Ik moet denken aan locus. Ik denk dat George locus is van Star Wars. En die man zei dat ook van, ja mijn leven staat in teken van Star Wars maar ik sta niet elke dag op en denk van hoera, ik ga weer werken als Star Wars. Dat is een soort huwelijk waar ik mee, een soort belofte waar ik mee, een soort missie, zelfs. Dat klinkt allemaal zwaar maar dat zijn ook woorden die in mijn gedachten zitten en die ik soms niet durf uitspreken omdat ze zo romantisch en rotsk kunnen overkomen. Maar dat is wel zo. Dat is een soort missie en je weet van ja, het is een soort huwelijk en het gaat vaak over continuïteit leggen in hetgeen wat je doet.
Waardoor je soms ook wel eens door de zureappel moet heenbijten. Ja, nu heb ik een podcast gemaakt maar er luistert naar zoveel man naar. Omdat, ja, ik voel dat bij mezelf ook wel dat ik wel een ambitieus kikkerkind ben eigenlijk. Ik ben wel ambitieus en dat is iets waar ik mee moet leren omgaan omdat ik kom natuurlijk uit een periode waar ik nou wat televisie heb gedaan en comedyhows heb gedaan en die zalen liepen vol. En ik mag nu absoluut niet klagen want mijn volgende voorstelling loopt ook goed, maar toch is dat anders. De aandacht is minder.
Ik voel mijn ego dan wel zitten, in de weg zitten. En ook dat is een oefening, elke dag soms wel eens, dat ik denk van. Ik heb een bewuste stap genomen uit. Hoe moet je dat zeggen? In het Engels noemen ze dat de matrix. Ik zit midden in die matrix maar ik ben er ook een beetje uitgestapt. Matrix, ik zoek een goed woord in het Nederlands maar dan is dat wel het gevolg, snap je? En ik geef daar wel een vorm aan en ik ben daar heel intens mee bezig omdat ik ook, nou zeker op sociale media probeer ik daar aanwezig te zijn omdat ik ook niet de aandacht krijg op televisie om daar mijn brood mee te verdienen. Maar toch blijft dat een oefening om te zeggen van ja, maar je hebt dat pad gekozen, kies dat pad. Dat is een conjunctuur die vlakkert op en die flakkert weer neer. En goed om te voelen dat ik eigenlijk ambitieus ben en dat mijn ego mij soms parten speelt gewoon. Ik denk dat dat een realiteit is.
En ik denk als ik dat voel, want ik voel soms ook, in het Engels is ook zo, Envy, het is omdat ik met Robert Green bezig ben en ik lees dat ik in het Engels. Wacht, zijn Envy, nee dan, ben je de tijd. Soms zie je, en dat is het gevaar aan sociale media, een beetje de golf waar we in zitten, namelijk alles moet wauw zijn, alles moet geweldig zijn, alles moet aandacht hebben. Dat je denkt van ik wil dat ook, ik moet dat ook hebben. Dan is het zaak om te kijken naar wat je hebt. Weet je, ik heb vanmorgen een warme douche gepakt.
Al ja, ik bedoel, de dag kan eigenlijk niet meer stuk bij wijze van spreken. Dat is dus zo. En dat is ook een proces waar ik echt in geloof, maar ik voel wel dat ik op de een of andere manier vervuild ben gewoon. Vanmorgen las ik nog iets van een Nederlandse schrijver, Eric Huff of zoiets, die had daar een mooie beeldspraak rond. Die zei van eigenlijk zijn wij zoals motorrijders die heel hard aan het crossen zijn, dezelfde rondjes aan het draaien zijn in Alkmaar maar die bril, die bril die wij opzetten om ons te beschermen, die modder en opspattende dingen, worden alsmaar vuiler. Hij zei, ja, zegt hij, die motorrijders kunnen dan gewoon je bril proper maken en die man zei 'ikally spooy'.
Dat is hetgeen wat mijn bril proper maakt. Dat klopt. Voor mij is dat de natuur terug. In al mijn poriën zit dat gewoon. Ik weet dat als ik me onrustig voel, moet ik weg zijn. Het is ook mijn werk, snap je? Sommige mensen zoeken ze echt een balans tussen professioneel leven en privéleven. Maar wat ik doe, dat is mijn leven. Dus leven en werk valt daarin samengewoon en ik vind dat ook niet zo erg. Dus ik werk heel graag. Maar ik ben altijd aan het werken. Ik ben altijd aan het werken. Of altijd aan het genieten of altijd verwonderd zijn of altijd. En dat ben ik wanneer dat ik kan schrijven. Van de week zat ik al met een bureau en ik had zo met een vogelgids, ik heb zo een staander waar ik die kan inzetten omdat ik hem soms moet kijken over welke volle weg bezig en waar de verspreidingsgebied.
Ik was onbewust bezig en opeens zei ik van, zie mij er nou zitten. Ik ben en aan het werken rond die vogels. Ik kan mij omringen met die boeken en met die podcast en wauw. Dat is zo even zo'n moment dat je bewust bent van ja, ik moet mijn handjes hier ver dicht knijpen. Ben ik nu voortdurend op mijn eigen gat aan het
[00:24:55] Unknown:
slaan? Ik luister vol bewondering begin. Wat ik mij afvroeg, maar ik heb het zelf al beantwoord, van hoe jij vertraagt. Jij gaat gewoon in de natuur, maar dan opnieuw misschien, ik heb het misschien al een keer aangehaald, met dat al uw kennis in u zit. Ik zei het al in het vorige gesprek, voor mij zit gij een levende encyclopedie die met fantastische woorden doorspekt met humor anderen kunt motiveren en aanzetten om ook gewoon iets heel eenvoudigs te doen. Ga wandelen in de natuur, stil zitten en kijken wat er gebeurt. Ik vraag me af, je zegt van goh als mij allemaal teveel wordt dan gek ik gewoon in de natuur. Maar voor jou is natuur ook gewoon een verrijking van je encycloped.
[00:25:40] Unknown:
Ja, ja, ja, dat klopt wel. En in die zin vind ik soms, ik doe wandelingen met mensen maar ik geef eigenlijk daar de mensen wat ze willen. Dat is namelijk een wandeling. We pikken er vogelzang uit, ik zeg wat dat is. Ik vertel over de natuur, ik vertel over de planten. Ik interesseer me enorm in planten en bomen, ook dat. En jij noemt of jij zegt dat ik een encyclopedopische kennis heb en ik vind dat totaal niet. Maar ik denk dat dat de reden is waarom je natuurlijk nog meer wilt weten. Typisch, heel cliché, hoe meer dat je weet, hoe meer dat je weet dat je zo weinig weet. En dat is ook wel zo. Ik weet veel te weinig over insecten, ik weet veel te weinig over amfibieën en reptielen.
Het is zoveel, het is zo rijk. Ik moet oppassen dat ik mij daarin niet slik. En ik denk zelfs dat ik dat in mijn laatste podcast in Noorwegen letterlijk gezegd heb van, op het einde heb ik gezegd tegen Peter, een goede vriend, van ik weet niet of dat ik eruit gehaald heb wat erin zit want het is zoveel, het komt zoveel op mij af. Is een kwaal omdat ik heel erg geprikkeld ben. Sommige mensen noemen dat hooggevoelig. Sommige zien dat dan als een soort beperking terwijl dat ik denk van ja, dankzij die gevoeligheid kan ik doen wat ik wil eigenlijk. Cultuurhistorisch naar erfgoed toe probeer ik er ook dingen uit te pikken. Want ik vind dat heel veel erfgoed vroeger veel meer samen ging met natuur. Ik ben heel erg geïnteresseerd in landbouwtechniek en landbouwmethodes. Ik heb zelf land in tuinbouw gedaan vroeger in de middelbare.
En als je ziet hoe machtig boeren vroeger omgingen met de natuur, ook omdat ze niet anders konden natuurlijk, je moet ook goed weten, we willen misschien ook niet meer terug naar die tijden want dat waren bijzonder harde moesten arbeiders die moesten overleven. Al die kennis, al dat soort dingen vraagt eigenlijk om stil te staan Dat doe ik niet met die mensen. Ik neem die mee op hun tocht. Soms denk ik van ik moet blijven staan met die mensen. Sommige mensen zeggen ja, hoever gaan we wandelen? Kilometer of tien? En dan denk ik van een kilometer of tien? Als ik hier een berm uit kan die honderd meter lang is. Daar zijn we vanmiddag mee bezig. Er valt over brandnietels iets te zeggen, er valt over een mus, er iets te zeggen.
En kijk gewoon, waar zit die mus? 10 opzichte van een winterkoning, 10 opzichte van een heggenmus, dat terug zichtbaar maken, dat men zeggen ja, die mussen die houden zich op in een huis of onder dakpannen of dat zijn echte cultuurvolgers. Terwijl een mus zal je niet in een bos horen. En dat zijn van die kleine dingen die mensen niet opvalt waardoor ze eigenlijk merken dat ze bijvoorbeeld een belangrijke rol spelen in het bestaan van een mus. Alleen mijn volgende voorstelling zal over de mus gaan. Een mus die staat aan de bakermat van onze beschaving.
Mensen weten dat niet maar als je dat vertelt wordt die mus opeens weer exclusief en ga je daar ook meer waardering voor krijgen. Dus ik merk ook wel dat de kennis die je kan aanbrengen bijbrengt tot waardering. Enerzijds zeg ik het is een belemmering. Kijk, dit is weer zo een zegen dat je daar het een en ander van afweet. Dat is soms ook mijn frustratie. Een paar weken geleden moest ik in het kwartier op de VRT iets vertellen over feit dat vogelbescherming zwarte vogels in de kijker zetten. Met zwarte vogels bedoelen ze kraaien, kauwen, eksters die vaak als een pest worden gezien door de mensen. En dan hadden ze het gemonteerd maar ze hadden dat zodanig op elkaar gemonteerd dat ik denk van ja maar door jullie montage zeg ik nu foute dingen. En voor de mensen zal dat niet opvallen, maar ik kan daar pisnedig van worden omdat ik denk van ja, je mist een kans. Je mist hier een kans om het beter te duiden. En jullie hebben nu gewoon gekeken naar de vlotheid van mijn uitspraken en jullie tijd, want jullie hebben maar een kwartier om dat te duiden. En dat vind ik doodjammer omdat je dan merkt dat je het in handen geeft van mensen die er eigenlijk niet zoveel verstand van hebt.
En dat vind ik een gemiste kans ook voor de VRT. Op die manier, we zijn dus goed bezig, want de zwarte vogels komen al in de belangstelling. Dus eigenlijk zouden we al blij moeten zijn en ik ben daar ook blij mee. Maar dat kan nog zoveel beter. Ook het feit dat enkel en alleen maar zeer zeldzame vogels en ik in het nieuws komen van nu hebben ze een brileieren gesport, nu hebben ze een geelsnavelduiker gezien, nu hebben ze een zwartkopgors gezien. En dan krijgt dat tijd in de media en dan denk ik van ja maar dit wordt weer op zo'n typische mediadieke, medatieve, ik weet niet precies wat het juiste woord is, aangepakt namelijk enkel het exclusieve, het zeldzame, het unieke krijgt ruimte.
Terwijl voor mij pak een groep spreeuwen die over een weide vliegt, man daar kan je gewoon een voorstelling over maken. En dat zijn wij volledig kwijt. Dat contact zijn wij echt kwijt waardoor dat wij daar ook geen waardering voor hebben. En zien wij eigenlijk spreeuwen alleen maar als fruiteters die in boomgaarden de boer aan pesten zijn. En ik zeg niet dat dat niet zo is want dat zal ook wel zo zijn. Mason doen dat ook trouwens als last soms voor in boomgaarden. Maar dat verhaal van die spray die hier voorkomt is zoveel groter en zoveel machtiger en zoveel. Maar men weet dat niet. Men weet dat niet en dat vind ik jammer.
Daarin hoop ik ik een klein beetje te kunnen bijdragen, een klein verschil te maken. En dan weet ik van, ja, dat klinkt ook weer zo officieel maar als ik doodga weet ik van, ik heb toch iets kunnen doen, ik heb toch iets kunnen betekenen en dat is meer dan alleen maar comedy brengen. Met comedy had ik dat ook want mensen aan het lachen krijgen is verdomd moeilijk maar vooral ook gezond voor de mensen om ze aan het lachen te krijgen. Maar ik denk dat ik zo toch een stukje mijn leraarschap miste want ik ben eigenlijk leraar. Dus ik denk dat ik echt wel ook wist van ik kan dat wel iets uitleggen, maar ik mis dat in mijn bestaan om echt iets bij te dragen binnen het geheel.
[00:32:00] Unknown:
Het medium waar ik jou vandaag heb uitgenodigd, is ook deze podcast. Het gaat over traagheid, vertragen, echt Slow radio. Ik geef je nu hier tijd en ruimte om misschien enkele tips te geven aan de luisteraar die volgend weekend in zijn living klaar zitten voor het vogeltellweekend. Want dat is iets dat een Natuurpunt elk jaar organiseert. Ik zou ook graag iets meer te weten komen van waarop moet ik letten. Wat kan ik nu al goed doen ter voorbereiding, wat zijn zaken die je zeker wel moet doen en zeker niet moet doen. Het is volgende week vogeltelweekend
[00:32:43] Unknown:
en eigenlijk voor de mensen die geen vogels voeren is het een beetje laat. Wat hoewel dat het ook wel langs de andere kant juist een mooi beeld geeft van wat er zit. Maar in principe, ik begin zo rond november, eind oktober, begin november al te voeren. Dat kan ik goed tellen. Natuurlijk, ik wil ook wel vogels in mijn tuin. Dus het voeden van vogels om goed te kunnen tellen want als je in een stad woont zul je weinig zien denk ik als je niet voedert, alhoewel, als je vlakbij een park woont. Maar bon, ik voeder mijn vogels. Je hangt wat silootjes op, je zorgt voor wat water, je zorgt voor het juist eten, zonnebloempitten, ongezouten pindanoten natuurlijk.
Ook wel op de grond voeren, strooien. Want vinken bijvoorbeeld, tripelen graag op de grond. Dus dat je zo wat verspreid hangt. Je hebt ook de bescheidenere vogels, zal ik maar zijn, die zo wat minder in die open komen. Eigenlijk heb je een tuin nodig waar wat struikjes in staan, zodat ze zich goed kunnen verstoppen. Iemand stuurde mij ooit zo'n mailtje van wat moet ik doen met een foto erbij? Dat was zo'n groen biljartlaken die tuin. Ik dacht van hier gaat geen enkele vogeltje komen tenzij hij er een keer over vliegt. Stuikjes om beschutting te hebben en als ze het zaadje hebben gepikt, hup terug daar in weg te duiken.
Dat wat uitrusting betreft van uw tuin, inrichting betreft van uw tuin. En dan moet je denk ik, in dat weekend krijg je tijd om, ik denk, een kwartier lang vogels te tellen. Je pakt het hoogste aantal van een soort. Pak nu je mus, dat je tien mussen in je tuin ziet, dan hou je dat aantal aan. Het zou wel fantastisch zijn, moet je mussen in je tuin hebben. En dan begin je die soorten te tellen. Ik denk ook dat je ze kunt zien op de website van Natuurpunt welke soorten er precies allemaal zijn. En dan kan je ze ook wel herkennen. Het tellen is voor wetenschappers blijkbaar een belangrijke rol. Dus je draagt ook bij aan een soort klein onderzoek, namelijk de gegevens van die aantallen worden wel verwerkt.
Als ik het nu heb over een beetje tot de rust komen denk ik dat het tellen van vogels eigenlijk een mooie afleiding is om het ook vol te houden. Ik kan het vergelijken met, ik heb ooit zenitatie gedaan, ik werd daar zot van, ik werd er knettergek van. Dus dat is gewoon eigenlijk tegen de muur gaan zitten, kijken, in een zo kleermakerzit gaan zitten en dan je ademhaling tellen en iedere keer als er een gedachte opkomt, dat oplatten. Ik ben een actieve mediteerder maar dada dat is wauw. Eigenlijk kan je dat darmen vergelijken hé. Eigenlijk is dat een leuke manier om je gefocust te houden op die vogels. Als je nog niet, als je de rust niet hebt, want veel mensen hebben die rust nog niet, kun je ze tellen.
En dan kan je ook gefocust blijven op hetgeen wat je ziet. En dat vind ik wel een hele mooie. Dus je kan ook op die manier naar de vogels kijken vind ik, terwijl dat dat niet aan bod komt. Nu is het tellen van vogels en doorgeven, Terwijl in wezen denk ik dat dat wel min of meer, dat gaat allemaal over zekere essentie die je terug ontdekt bij uzelf denk ik. Ik vind dat wel. Pak nu die Twitchers, die mannen die zo naar superzalzame soorten gaan zoeken. Ik doe dat nu niet maar ik herken dat wel. Ik herken veel van dat gedrag daarin en eigenlijk had dan hetzelfde.
Of dat ge nu bij wijze van spreken vijftien minuten naar één vogel zit te kijken die hier elke dag voorkomt of naar een super zeldzame. In essentie gaat dat over connectie maken, gaat dat over ja, een soort wauw-gevoel. Voor mij komt er meer rust als ik even tijd kan nemen en kan kijken naar wat doet die nu. In die zin is hier in mijn eigen tuin soms veel rijker dan naar een natuurgebied te gaan als de Uitkerkse Polder. De Uitkerkse Polder in Blankenbergen, daar zie je wel soorten die ik hier niet zie. Maar hier zie ik dingen gebeuren onderling. Hier zie ik samenwerkingsverbanden.
Hier zie ik wat bepaalde planten doen voor bepaalde vogels. Hier zie ik gedrag van vogels, binnensoorten naar andere soorten? Wat doet een katia die rondloopt? Wat doet een muis of genereert dat je dan rat of wat wat? Dus dat is hier gewoon een ecosysteem tot en met. En in die zin leert u op reisgaan wel heel veel, maar om ontdekkingen te doen is je eigen tuin. Hij zegt dat is een paradijs, alleen al van insecten en zo. Je moet wel zorgen dat je het wat biodivers aanpakt, dus je moet niet te proper willen zijn. Daar komt het op neer. We zijn zeer proper, onze gazon, onze piluse moet gemilometers worden. Dan ga je biodiversiteitarm beginnen werken. Een beetje rijkdom doe je door de dingen wat te laten gloeien en bloeien. Die maai mij niet, is daar bijvoorbeeld een niet altijd tof voorbeeld van hoe je dat kunt aanpakken.
[00:37:46] Unknown:
Door te tellen zorg je eigenlijk dat je erbij blijft en dat je niet afgeleid wordt. Ja, dat vind ik wel.
[00:37:53] Unknown:
En er zijn ook mensen die vragen aan mij van ja, ik wil vogels kijken en hoe moet ik beginnen? Ja, iedereen begint dan eigenlijk al het systeem te gebruiken waar dat we zo snel intimelen. Dat is namelijk, moet ik een rugzak kopen, botten kopen, moet ik een verrekijker kopen en een gids. En dat is dan weer de markt die daarop inspeelt natuurlijk, die terug in de matrix wilt zuigen gewoon. Die zien dat dat hip kan worden, dus maken ze daar iets hip van. Maar in wezen heb je dus niks nodig hé. Je hebt niks nodig. En als je een beperking hebt, ik heb iemand die luistert naar mijn podcast, die heeft een visuele beperking. Die zegt van die podcast van u voor mij is dat gewoon geweldig. Ik hoor die vogelgeluiden en ge vertelt daarover en al was dat ik het voordien niet in moest doen, snap je? Wat ge die geeft, dat is fantastisch. Maar ook mensen die dan een beperking hebben naar gehoord toe, die kunnen dan kijken, snap je? Je hoeft geen verrekijker te hebben zelfs. Als je in je tuin, we zitten hier naar onze tuin te kijken, ja dan zie je dat dat hier leeft en beweegt en je kan van daaruit beginnen. Wil je gewoon genieten? Goed. Wil je daar een vogelgidsje bij pakken? Goed. Maar dat moet voor mij ook niet de meest geavanceerde hits zijn of zoiets.
Je kan heel basis beginnen gewoon en daar ook al van genieten en dat is goed genoeg zonder dat weer te moeten inspelen, zoals dat ik waarschijnlijk ook wel doe met telescoop en fotografie en dat kost allemaal stukken van mensen. Maar je kan dat ook heel klein houden en eigenlijk naar recensie toe is dat juist hetzelfde. Er valt op een hele eenvoudige manier nog veel te halen uit de wereld. Nou ja, ik zal het zo zeggen. Het is gewoon verstillen, vertragen,
[00:39:45] Unknown:
kijken en luisteren.
[00:39:48] Unknown:
Ja, daar komt dat op neer. Je hebt die middelen gekregen hé, hé, dus ik denk dat het ook weer aan ons is om het te ontdekken. In functie van het gehoor, ik moest mijn oren laten testen bij een audiologe. Ik heb wel een lawaai dip. Dus concreet wil dat zeggen, als er gebabbeld wordt ergens anders, begin ik het lastig te krijgen om bepaalde dingen te horen. Dat is daaruit gekomen te onderzoeken. Maar die dame die mij toen onderzocht, die mijn hoeren heeft getest, die zei twee dingen die ik onthouden heb. Het eerste was dat als wij geboren worden, dat wij veel meer horen dan als wij eenmaal vijf, zes, zeven, acht jaar. En eigenlijk kunnen wij dat nog, maar dat is niet meer bruikbaar waardoor we dat psychologisch uitschakelen en wij die frequenties niet meer horen.
De mogelijkheid is daar wel, maar wij doen dat niet meer. Dus die gevoeligheid gaat weg. Dat viel mij heel erg op. Dan was het van wat zit ik hier dan allemaal aan het missen? En anderzijds zei die wij mensen hebben de gewoonte om muziek of geluiden, pak nu natuurgeluiden, te willen versterken gewoon. In de auto is je aan het rijden en je zet je radio luider. En dat is een tik is dat. Nog een beetje luider. Ik hoor het niet goed. Terwijl je moet het niet luider. Je oren horen dat in principe, maar je moet je verstand laten werken. Je moet je hersenen het werk laten doen om beter te laten luisteren.
En dat klopt denk ik. Je moet het niet altijd maar luider willen zetten. Je moet geconcentreerd, gefocust luisteren. En dat doe je door stil te worden van binnen. En daar is het machtige aan wandelingen. Goudhaantjes bijvoorbeeld, dat zijn vogeltjes. Heel klein, dat zijn de kleinste vogeltjes maar die maken ook kleine piepgeluidjes. Die staan in een heel hoge frequentie. En die zitten in de kruinen. Nu, als je dat niet kent, hoor je dat niet. Ik zeg van luister eens, ik heb dat ook moeten leren, pas op. Dan zeg ik van luister eens, er zijn mensen die horen dat niet. En ik ben er zeker van dat daar mensen tussen zitten die het ook effectief niet horen omdat hun gehoor slecht is, maar er zijn zeker mensen die het wel zouden kunnen horen, maar waar zoveel ruis in die kop zit dat ze het niet meer horen.
En ik heb al een paar keren gehad dat ik zeg van, en dan zie je ja, ik hoor dat wel, nu hoor ik het. En dat heb je ook bij roodborst. Roodborst heeft zo een alarmroep. Tseeed, zegt hij. En als je gewoon wandelt, als je dat niet kent, valt je dat niet op. Maar dat zegt een alarmgroep van roodborst, meer lief dat ook, om te zeggen van hier zijn wandelaars of die dwaze mensen zijn hier terug, whatever. Maar wij mensen gaan daar gewoon aan voorbij. En dan zeg ik van stop en luister. En dat duurt lang voordat die dat door hebben. Dat is normaal, want ik had dat vroeger ook niet door. Stop. En dan zeg ik van ja ja ja ja ja ja ja ja, oké, nu horen we dat. Dan is men dat goed.
Als ze dat gehoord hebben en iemand zei hoe tegen mij, het is door, ja dat is dan weer een pluim die ik mezelf geef, maar iemand zei tegen mij door de podcast en door, ben ik mij bewust van een andere dimensie. Als ik een bos inliep vroeger was ik alleen. Ik ben nu niet meer alleen. Ik hoor dat er van alles aan het bewegen en aan het leven is en dan denk ik van All right all right, die steek ik op zak. Dat vind ik echt, dat vind ik de moeite. Als ik MF-kes mag doortrekken naar gehoor toe, als je weet dat we wel in staat zouden kunnen zijn om bepaalde dingen te horen maar het psychologisch uitschakelen dat zit naar het schijnt ook visueel zo. Wat je je misschien kan beangstigend.
Maar om een historisch voorbeeld te geven, toen dat Cortas The Killer The Spanjaard de kolonist Zuid-Amerika binnenvaard, hadden die Zuid-Amerikaanse inboorlingen niet door dat die aan wal kwamen. Ze zagen de schepen niet omdat zij geen concept hebben van Spanjaarden en schip in hun hoofd. Ze zouden wel kano's gekend hebben enzovoort. Of dat nu klopt weet ik niet, maar ik heb ooit zo'n podcast daarover gehoord, over iemand die zei: Het is dus mogelijk dat wij bepaalde dingen niet zien omdat wij afgestompt zijn binnen ons kader waarin wij leven.
Dit is het kader dat er is en dat bestaat. Punt. En dat je het dus ook psychologisch zo afbakent en dat al de rest wat daar buiten valt gewoonweg niet ziet gewoon. Je ziet het gewoon niet. En dat is iets denk ik waar je nog veel winst op kunt maken binnen eenvoudige dingen. Ik denk bijvoorbeeld aan de zang, we zijn nooit meer bezig voor de zang van een roodborst Of het horen van een alarmroep. En je hebt dat ook en ik kan heel veel van die voorbeelden geven waarin dat je merkt dat mensen het contact missen. Ik heb dat regelmatig meegemaakt met politicus. Politiekers, echt waar, dat is zeer uitgesproken. En dat is misschien een vooroordeel maar ik had bijvoorbeeld niet bij Zoal Demier toevallig die ik ontmoet had, die kijkt in uw ogen en die luistert. Maar ik heb politicus gehad, die geven u een hand, die beginnen een gesprek maar die zijn weg vanaf het moment dat je daarmee babbelt. En eigenlijk zijn die over je schouder aan het kijken of dat er niemand interessanters is om zich aan te binden dan mij. Dat heb ik al een paar keer meegemaakt. En je ziet dat dat die een bepaalde barrière hebben gewoon. Je hebt dat ook in de omgeving bij ons van ja maar die zij iets, heb je dat gezien?
Nu dat valt mij niet op en ik kom dat waarschijnlijk ook tien keer tegen per dag. Maar ik denk dat dat soort van aandacht, want dat gaat over aandacht, dat is heel belangrijk vind ik. In mijn leven is dat belangrijk en dat is een opdracht want ik slaag daar niet altijd in. Iemand die daar wel in slaagt is mijn vrouw of toch meer dan mij vind ik. Aandacht, aandacht. Door aandacht te geven, aandacht geven laat ook groeien gewoon. En je ziet ook dat is ook hetgeen dat kunstenaars doen. Kunstenaars lijden uw aandacht terug naar bepaalde dingen. Leid uw aandacht. Ik was naar Emil Claus gaan kijken naar die schilderijen, die schilder impressionist. Dat was een heel drukbezochte tentoonstelling en ik kijk, dat is eind negentiende eeuw en heeft zo'n gigantisch schilderij gemaakt over koeien die de Leien doorwaarden.
En ik zie dat en denk van Oei die dat kunnen. En je ziet die kleuren en je ziet die bewegingen en je ziet die vormen. Ze hadden toen nog geen fototoestellen, ze hadden dat wel maar dat was heel heel zeldzaam. Hoe kan die zoon een dynamiek vastleggen? Vastleggen? Hoe kan die zoveel aandacht gehad hebben voor kleur en vorm en beweging en ook daar een soort emotie in leggen? Want je ziet daar kleine jongens die dat vee naar de overkant moeten leiden. Dus je ziet die zo'n beetje paniekerig kijken van zijn we weer goed bezig. Dat is een bepaalde soort van zintuiguillijkheid, dat bepaalde soort van aandacht dat wij kwijt zijn. Wij zijn dat kwijt gewoon. En als je daar dan voor staat en je kan dat laten binnendringen, wauw, dat is zoiets van wauw, ik mis iets in mijn of ik mis iets. Door die schilder krijg ik dat terug. Ik krijg dat terug en dan denk ik van ja ja ja ja, ik weet waar ik mee bezig ben En dat is het geen wat ik moet doen. Dat is het geen wat ik moet doen.
Ik moet wel die roodborst laten horen op een website of whatever. En ik moet ze wel naar buiten krijgen. Kunstenaars die doen dat, kunstenaars die kunnen dat. Ik noem mezelf geen kunstenaar. Dat is hetgene waar ik naar op kijk. Vooral bij schilders heb ik dat heel erg. Ik heb dat ook bij mensen die soundcape maken om muziek. Dus je ziet zo schilderkunst en poëzie en verwondering in de natuur, dat hangt heel erg samen met elkaar. Dat gaat over het leren terug aandacht hebben, dat gaat over die verwondering die als je dan een stap verder neemt waarschijnlijk voor velen een geloof zal kunnen worden of een soort spiritualiteit.
Maar ik ga zover, nog, ik zit wel al zover maar ik vind niet dat ik daar aan de grote klok moet hangen. Poëzie is een soort van delen van verwondering, een soort suggestief terug tussen de regels leren kijken. Net als dat dat is met bepaalde schilderijen. Daar kunnen we heel veel van leren.
[00:48:46] Unknown:
Begijn zoals dat jij het omschrijft. Verwondering, poëzie, schilderen of tekenen. Ik zal dat zo onder jouw naam zetten. Ja, oké. Want het tekenen is iets wat je momenteel niet aan het doen bent. Je zegt als je ooit op pensioen bent, waarschijnlijk is dat als je ooit iets minder ideeën hebt die tijd nodig hebben, poëzie, verwondering,
[00:49:10] Unknown:
het tekenen, het willen delen van iets, dat zit volledig in jouw ogen. Ja, ja. Merci om dat nog eens te bevestigen want ik mis dat, nee, ik mis dat niet. Mensen in de hygiëne kunnen niet constant zeggen van, maar ja. Maar het is altijd leuk om dat terug te horen. Ja,
[00:49:27] Unknown:
merci. Zit hier vol bewondering en verwondering te luisteren. De luisteraar ziet dat niet, maar het is echt wel fantastisch. Alles wat je doet en zoals ik al zei ook in het voorgesprek, het mooie is als je iets doet waardoor je zelf enorm gepassioneerd bent of wat je echt graag doet en dat je dat naar buiten brengt Ja, de mensen voelen dat, hè. En als je iets doet wat je denkt, dat gaat iedereen leuk vinden, dat is op korte termijn fantastisch. Op lange termijn iets doen wat je graag doet en zoals ik zeg, van je hobby je beroep maken of gewoon bezig zijn met de dingen die je gelukkig maakt, die je echt wel Ja, helemaal als mens doen opleven. Dat is toch iets fantastisch, hè? Ja, dat is waar.
[00:50:11] Unknown:
En als er mensen aan de andere kant zitten, want uiteindelijk, Hanellore doe jij dat ook hé. Jij pakt ook dat initiatief vast om te delen en te zoeken. Die zoektocht is heel belangrijk. Ja, als er mensen die dit luisteren en en een droom hebben of weten van ja, ik doe dat, ik ga graag bloemschikken, maar ik heb er nu geen tijd voor, ik zou daar toch dan toch eens aan beginnen. Al was de muur. Wat had dus ze deugt? Ik kan me voorstellen dat je bloemen gaat kopen in een winkel. Dat soort rituelen zijn al leuk hé. Op pad gaan we naar een bloem en dan schikken en dan kijken en al was het een uur kunt. Dat is zo leuk. Of zelfs bloemen plukken. Ik ben
[00:50:52] Unknown:
lid geweest van een zelfpluktuin. Dat is een niks level, maar dat is gewoon met de botten aan en dan kijken welke bloem zo mooi openstaat dat je zegt van oké, die verdient een plaats in mijn vaasje. Ja, absoluut.
[00:51:05] Unknown:
Of er zijn zoveel dingen om van te genieten gewoon. En ik snap ook wel dat ik kinderen krijgen bijvoorbeeld, ik heb zelf drie kinderen brood verdienen. Dat zorgt ervoor dat je op dreef moet zijn en dat kan ook jaren duren. Maar ik zou toch echt in je bulk zoeken van wat was dat nu wat ik wilde of wat ik deed. En misschien kan dat niet ontwikkeld worden op de basis waarop dat je denkt. En ik stoppen met vergelijken daarin ook nog eens met sociale media. Ik heb één dochter die doet beeldende en die schildert ook veel. Als je dan gaat kijken op sociale media wat je ziet, dan kan dat onmiddellijk ontgooch. Maar ik ben er zeker van dat schilderen en dan gewoon al met de materie omgaan met de verf en met de materiaal hé, een penseel of een palet of zoiets, ja, dalen je al die voeling met dat materiaal, dat doet iets met jou. In actie gaan, dat is het laatste misschien, echt actie leggen in hetgeen wat je doet. We kunnen daar lang over spreken maar het vastpakken en actie schieten, al was dat je denkt van goh, het is eigenlijk maar naast mijn zin, maar je gaat het willen verbeteren en je kan het verbeteren en ook niet bang zijn om maar half werk te leveren. Het mag fout zijn. Fouten, dat is zo'n typische spreuk die hier altijd gehangen hebben. Fouten maken verleer je nooit en dat is ook zo dat Maar die actie is zeer belangrijk omdat je daardoor gevoed wordt, door meer of anders of croissant, priesterbegin.
[00:52:39] Unknown:
Ik wou nog toevoegen, ik vergelijk wel, Maar ik vergelijk mezelf niet met iemand anders. Ik vergelijk me ook met mezelf met een jaar geleden. Ja dan kan je ook kijken van ja, oké, dat tekenen, dat was toch niet iets voor mij, ik ga dan toch maar dat bloemschikken doen. Dan weet je dat ook hé?
[00:53:05] Unknown:
Ja, alhoewel dat ik net zei ook dat er een zekere continuïteit, je moet jezelf tijd gunnen om iets te laten ontwikkelen. Maar ja, je weet het dan, ik snap het wel. Ergens ook niet te snel opgeven. Trouwens, aansluitend hierop, ik sprak daar juist over een vrouw die een boek heeft geschreven. Ze schiet terug in mijn hoofd, Brene Brown. Die heeft, man, die vind ik zo goed. De moed van imperfectie vind ik geweldig. Dat is een van de boeken die mij gestimuleerd heeft om verder te doen met die vogels en natuur. Dus Robert Green, Braene Brown heb ik opgesomd.
En Deens vind ik ook belangrijk. James Clear noemt die. James Clear, ik weet niet hoe dat boek noemt maar dat gaat over hetgeen wat jij zegt. Atomic habits. Atomic habits. Ik heb hem in het Nederlands. Gaat over die kleine stapjes die je zet. Als je achter je kijkt heb je zoiets van, wow, dat is veel. En dat vind ik zo geweldig aan bijvoorbeeld de noodschool agenda. Ik heb hem hier voor mij liggen maar daar staat alles in wat ik gedaan heb en ik doorstreep dat. Maar als je dan gaat terugkijken dan heb je onmiddellijk ook een overzicht op, ja, oké, ik heb dat allemaal gedaan.
Er is iets ontslagen. Stop iets met zagen. Je ziet ook van ik ben wel ontwikkeld, ik heb wel iets gedaan. Dat zijn er drie, Robert Green, Brity Brown en James Clear met the Atomic Habits. Ik heb wel wat aan zelfhulpboeken. Ik heb er wel wat aan. Mark mensen, iets met fuck. Die vind ik wel heel goed. En natuurlijk. Ekhard Tollen. De kracht van het nu. Iets rond de planeet heeft die ook gedaan. Dat zijn eigenlijk twee standaardwerken die boven alles uitsteken, waar dat ik mee geholpen ben. Maar ja, naast het lezen nogmaals in acties schiet. Daar leer je het meeste uit. En als leuke tip zou ik willen toevoegen aan de luisteraar.
[00:54:55] Unknown:
Als je echt houdt van interieur en zo, kan ik u geen advies geven. Maar op mijn salontafel liggen er wel een aantal echte hele mooie magazineines. En dat is FweetFweetFweetFw. Ik heb die nog niet van voor naar achter uitgelezen. Dat zijn echt doorkijkboeken. Want ik vind het hoogste magazine misschien niet te weinig omvatten. Er zitten hele korte stukjes in, hele lange stukjes die je meenemen en die foto's
[00:55:22] Unknown:
zijn fantastisch. Wel, ik heb zo drie exemplaren voor jouw luisteraars beschikbaar gesteld. Daar moest een vraag aan gekoppeld worden, denk ik. En ik, ja, ik ga wel, daar wel een vraag bij stellen. En een kennisvraag. De kennisvraag is: Welk vogeltje heeft er een alarmroep dat u bijna niet opvalt? Als je dat laat weten aan Hannelore, ja dan win je zo'n boek ziene, want dat is echt zo'n modewoord. Boek zien.
[00:55:55] Unknown:
Ja, van Fweet, voegen mag ik ziene, ik heb er drie. Oké, dat is duidelijk luisteraar. Dus je kan gewoon een e-mail sturen. Als je het juiste antwoord weet, laat ik weten dat jij de gelukkige winnaar bent van één van die drie boekines. Begijn, we zijn aan het einde gekomen van deze aflevering.
[00:56:13] Unknown:
Het Het is vijf voor twaalf.
[00:56:15] Unknown:
Oeh, amai. Nu ben ik aan het twijfelen. Ik denk dat dat de echte tijd is, maar ik denk dat dat misschien ook symbolisch is van Ja, in actie nu. Voilà, in actie schieten en over actie gesproken. Je zit met je rug naar de tuin maar ik heb hier tijdens heel de aflevering fantastische bewegingen gezien
[00:56:34] Unknown:
van verschillende vogels. Ja, wij hebben dat bewust zo gedaan hé, want anders ben ik voortdurend afgeleid. Maar ik ga toch eens eventjes kijken. Ja, ik zie par vinken in de beuk nu, ja oké. Ja, ik hoop dat je ervan genoten hebt, maar denk het wel hé. Van al dat gefladderen hier. Fantastisch.
[00:56:55] Unknown:
Heel erg bedankt dat je te gast wilde zijn in mijn podcast. Dat je zoveel wilde delen. Ik denk als we hier de microzen aan laten staan en naar buiten kijken dat er nog enkele uurtjes hele boeiende kennis zou te horen zijn. Maar we gaan hier toch afronden voor deze aflevering?
[00:57:15] Unknown:
Graag gedaan. Ik was graag gast bij u. Over dingen waar ik graag over praat. Heel fijn. Succes nog.
[00:57:22] Unknown:
Dank u wel. Luisteraar, heel erg bedankt om te luisteren en graag tot volgende week. Daag. Bedankt om te luisteren naar deze aflevering van Slow Meup. Kijk je al uit naar de volgende aflevering? Klik op volgen of abonneer je op dit kanaal zodat je geen enkele aflevering mist. Ik vind het altijd leuk als ik een berichtje of e-mail krijg van een luisteraar. Laat even weten wat jij van deze aflevering vond, of stuur een vraag die je hebt voor mij of een gast. Tot de volgende keer.
Welkom bij Slow me up, een podcast over bewuster leven. Ik ben Hannelore Dane, ervaringsdeskundige van Trag Leven en nodig je uit om samen met mij en mijn gasten te vertragen. Dat betekent stilstaan, kleine stappen zetten en bewuste keuzes maken. Ben je op zoek naar praktische tips, Porisch inspiratie en persoonlijke verhalen? Abonneer je dan op Slow me up. Luister en laat je inspireren. Welkom bij een nieuwe aflevering van Slow me up. Vandaag zit ik niet in mijn eigen studio, maar zit ik in de gezellige woonkamer van mijn gast. Mijn gast noemt zichzelf huis, tuin en keuken cabaretier.
Met een scherp randje. Hij is bij het groot publiek bekend van zijn dancemoves in 'So you think you can Dance' voor het programma 'Foute Vrienden'. Na twintig jaar humor legt hij zich nu volledig toe op zijn rol als ambassadeur voor vogel en natuur. Hij maakte van zijn hobby zijn beroep. Hij is hostd in de tv show Kijk eens naar het vogeltje te zien op plattelandstv waarin hij wekelijks een vogelfograaf ontvangt in zijn kijkhut. Hij maakt theater- en schoolvoorstellingen. Zijn voorstelling 'Kijk' is momenteel te zien in de culturele centra. Hij vertelt vogelverhalen die zowel beginnende vogelaars als doorwinterde beurners boeien.
En zijn passie voor het vogelkkijken combineert hij daarin met een serieuze portiehumor. Hij is maker van FietFiet, een vogelmagazine waarin hij samen met Jeroen de Nagel de lezer tweemaal per jaar trakteert op boeiende vogelverhalen en exclusieve foto's. En hij is ook host van de podcast FietFiet, waarin hij praat met natuurliefhebbers, vogelspotters en wetenschappers. Een stukje Slow radio. Mag ik je welkom heten? Begijn le bleu. Merci,
[00:02:24] Unknown:
ik dacht dit gaat nog uren doorgaan. Ik voel mij een beetje gegeneerd. Als je die bio volledig leest, dan denk ik van ja, ja, oké, oké, ja klopt. Er zit ook wel een beetje een uitsloofgedrag in van mezelf, precies, als ik heel die lijst aanhoor. Maar het klopt allemaal wel, ja.
[00:02:45] Unknown:
Het klopt allemaal wel en toch heb ik niet de volledige lijst overlopen waarmee je zelfs momenteel bezig bent.
[00:02:52] Unknown:
Ik verschiet er altijd van dat het toch een waslijst is. Onlangs kreeg ik zo van een Nederlandse journalist de vraag: hoeveel voorstellingen heb jij nu gemaakt? Ik kon daar ook geen antwoord op geven. Dat interesseert me eigenlijk ook niet zo. Ik kachel maar door met geora in mij opkomt en ben niet zo'n verzameling van, ik hoop dat toch niet, dat ik een verzameling ben van alles wat ik gepresteerd heb omdat dan, dat klinkt misschien wel cru op mijn doodsprentje te zetten van, kijk eens wel een waslijst dat die man niet gepresteerd. Ik denk dat dat gewoon iets is dat organische in mij zit en dat ik daar een antwoord op moet geven wat dat in mijn buik of in mijn hart of in mijn hoofd zit. Ik heb het geluk dat ik dat doe, maar voornamelijk dat ik dat kan doen.
Veel mensen proberen dat dan op zichzelf te reflecteren van kijk eens wat ik doe en kijk eens wat ik kan. Maar ik denk dat er heel veel geluk om de hoek komt kijken. En dat begint eigenlijk al geboren zijn in een continent waar we bijzonder rijk zijn en dat kunnen doen. Ik bedoel, de portie geluk die daarom hun hoek komt kijken, dat is gigantisch. Daar hebben ook heel veel mensen een steentje in bijgedragen. Beginnende met mijn familie tot, want die mij boekt vanuit een bepaalde hoek. Ik heb dat niet alleen maar aan mezelf te danken. Al de rust is puur talent. Om onmiddellijk ook alle poten van onder mijn stoel te zagen.
Dus ja, dat is dat is dat is dat is wat ik doe. Natuurlijk, die comedy is iets wat eigenlijk mijn hobby was, want jij zegt, je hebt van je hobby je beroep gemaakt. Die vogels en de natuur, dat is iets waarvan ik altijd dacht van, ik wil daar iets meer mee doen. Ik herinner me nog, als ik kind was, dan tekende veel. Ik ben zo een van die vele mensen die zegt als ik ooit met pensioen ga, alhoewel dat ik nooit denk dat ik met pensioen ga gaan, dan ga ik weer met weer storten op tekenen. Dus ik denk dat iedereen wel zoiets heeft van: Ja, als ik met pensioen ga, dan ga ik piano spelen. Of als ik met pensioen ga, ga ik dit doen. Ik ben zo immatisatie met pensioen ga ik tekenen.
Als kind tekende ik een boshul op een stronk en aan een van die takken van die stronken ging ik een verrekijker. Want dat was mijn droom, namelijk vogels kijken. Want mijn pa zei: ja jongen, mooi getekend. Maar die droom, dat ging over de jaren zeventig. Tachtig, begin de jaren tachtig. Ja, het is dankzij een beetje populairder te zijn binnen Valte Vrienden. Doordat ik iets bekender ben, is dat ook al opgepikt geweest. Tot mijn verbazing kwam alles mooi samen op dat moment. Ik ben daar wel al in tweeduizend zeventien mee begonnen, dus dat is al lang. Dat is al een tijdje. Maar ja, in die zin kwam de coronacrisis zeer welkom, want het was een periode waarin heel wat mensen de natuur terug ontdekte in hun eigen tuin. Dat heb je daar juist ook gezegd, dat dat een mooi moment was om dat te ontdekken. Ja, doorstoten. Het ongeluk was ook een beetje ons geluk. Niet alleen corona, maar ook en met 'we' bedoel ik dat Jeroen en ik. Jeroen en ik wilden graag een blad maken, Feedvogel magazine. Aangeklopt bij een aantal uitgevers, maar niemand zag dat zitten en het was ook dat ongeluk, namelijk met ons handen in het haar zitten en zeggen van we gaan onze droom nooit kunnen realiseren. Dat wij er eigenlijk achter kwamen, dat je het ook zelf kan doen. Dat vraagt wel wat meer, maar het is ook dat waardoor we ervoor gezorgd hebben dat we het zelf doen en dat we het doen. Dus nogmaals, dat is weer geluk bij een ongeluk dat je toch weer op jezelf komt vallen.
Je moet je eigen boontjes doppen. Waar ik nu mee bezig ben en de voorstelling is er, het tijdschrift is er. Ik maak de podcast, de wandelingen zijn er ook. Dat is zeer leuk om te doen. Dat loopt lekker, dat loopt goed. Veel geld verdiende daar niet mee, maar ondertussen ben ik er wel al achter dat je, om een gelukkig leven te leiden, niet altijd veel geld moet verdienen.
[00:07:11] Unknown:
Zoals je zei inderdaad, ongeveer vijf jaar geleden waren wij verplicht om te vertragen. Konden wij ook verstillen en meer in de natuur zijn. En dan denk ik dat er heel veel mensen gezien hebben of ontdekt hebben dat achter de hoek bij het doen van het tourtblok elke dag Dat er zoveel moois te spotten is, maar dat er zo weinig kennis is. En dan spreek ik zeker voor mezelf. Ik zie heel veel vogels als ik elke dag ga wandelen. Dan hoor ik ze. Dan weet ik eigenlijk niet welke vogel dat is. Wat er zo typisch is aan de geluiden die ik op dat moment hoor. Of dat dat een vogeltje is die gelukkig is of een vogeltje die gevaar spott. En denk, we hebben dat ook in het vorigegesprek gezegd, er is zo een verschil tussen het beleven. Dus ik ben eigenlijk een natuurbelver.
Ik ga in de natuur en ik vind hem fantastisch. Maar dan ook die kennis. Dat kan
[00:08:06] Unknown:
een vloek zijn of een zegen, veel weten. Ik ben iemand die graag veel weet omdat ik mij ontzettend boei, ik vind eigenlijk alles boeiend. Dat vind ik ook een beetje het mijnwerkpunt in mijn leven, waar mijn werk doet dan bijvoorbeeld. Ik zou minder boeiend moeten vinden. En dus, met andere woorden, als ik in de natuur loop of als ik in mijn tuin loop, want je hebt gezien dat hier heel veel vogels zitten, dan hoor ik vogels en ik plak daar onmiddellijk ook een naam op. En als ik het niet weet, ga ik zoeken. Wat zou dat zijn? Wat zou dat zijn? Daar zit ook een beetje het gevaar in dat je etiqueteert.
Dus vanaf het moment dat je het geluid hoort, denk ik: roodborst. En dan stopt het. Dan ga ik verder. Terwijl als jij in de natuur loopt en je bent gevoelig aan wat dat er groeit, bloeit, beweegt, dan denk ik dat je de schoonheid van een zang nog veel meer kunt in je opnemen, ook al is dat een doodgewoon vogel. En dat is iets waar ik mijzelf in moet oefenen. Dat is namelijk van blijf nu eens staan. Een roodborst kan dan nog altijd bij mij, maar het gechillpt van mussen even, even zo zeer. Maar ik merk ook bij wandelingen dat mensen willen weten. En dat is ook de reden waarom bepaalde apps heel populair zijn bij mensen. Die nemen vogelgeluiden op en die zeggen wat het is.
En dan is dat precies, zit dat in een lade en dan wordt die lade toegeschoven en we weten het. En dan gaan we er aan voorbij. Eigenlijk vertrekt dat vanuit een goed gegeven, namelijk wij willen wel weten wat er rondom ons gebeurt, dus dat is wel fijn. En langs de andere kant gaat nogmaals dat gevaar dus van het stoppen in een laten, en geëtiketeerd te hebben en oké, we gaan verder. Ik vind dat een goed gegeven, maar je moet, vind ik, dat is al straf, maar je moet ook echt eens blijven stilstaan bij hoe zingt die roodborst? Wat doet mij dat? Ik heb dat terug ontdekt door met de koptelefoon en de richtmicrofoon vogels op te nemen.
Omdat je dan heel veel dingen hoort die je anders niet hoort. Dus ik loop echt twee jaar geleden, als een nerd het veld in met mijn koptelefoon. Mijn kinderen lachen me ook gigantisch uit want meestal heb je dan ook zo'n bril op die je daar niet goed de schot en schrift staat. Dus mijn gasten zeggen ook tegen mij: Bas, de blift, loopt honderd meter voor ons. Wat je dan hoort, dat is eigenlijk een stel nieuwe oren dat je dan opkrijgt. Je kan die richtmicrofoon, dat zijn zeer gevoelige microfoons, die liep bijvoorbeeld in Denemarken in zo'n naalbos en er vliegen mezen in de toppen van die naaldbomen. En als je dan die microfoon goed richt dan hoor je plotseling van ja maar dit zijn geluiden die ik nog nooit gehoord heb. En dan snap je dat de vogelzang die in het voorjaar is, want de meeste vogels zingen hier in het voorjaar.
Ja, dat is eigenlijk de luide zang. Dat is eigenlijk een vogel die dan een megafoon pakt en zegt, tadadadadad, Fraouke, ik ben hier Fraouke. Maar daartussen, ze tussenzang, dat ons totaal niet opvalt en dat gaf van cheeppe, kneeppe, kneeppe, kneeppe, kneeppe, kneeppe, kneeppe, kneeppe, kneeppe. Dus die meisjes kunnen dat doen. En daar ook totaal niks op kunnen plakken. Niks van wat is dit nu? Waardoor dat dat een mysterie blijft en ge eigenlijk wel ja verwonderd blijft. Want dan als je die, want dit is iets wat ik echt heb meegemaakt en dan op een gegeven moment hoorde ik in de verte een zwarte specht. Een zwarte specht, ik weet niet of dat je dat iets zegt maar dat is de grootste Europese specht. Ja we hebben, komt hier ook voor. Ze duren zo wat qua populatie op zijn hoogtepunt. Maar da's zo'n vogel. Knuna de meester van Bos en die roept zo.
Dat hoorde dan in de verte maar ik had dat ook nooit gehoord als die richt micronronie had. Dus plotseling hoor je die geluiden veel beter en dat is wel wauw, dat is echt zo. Voor mij is dat zo, een eyeopener omgaan met die voelgeluiden. Ik kan ook enorm genieten. Ik heb ook veldopnames die ik nu online ga zetten omdat ik vond dat ik er te weinig mee deed. Maar ik ben zo'n paar jaar geleden naar Engeland gegaan en wij zaten op campingsite Hoop in Hoopvalley. Is gewoon een beetje Hoopvalley. Maar Hoopvalley is zo in Derbyshire in Noord-Engeland is dat. Wij moesten, wij, dat is de fotograaf Chris van Exelynik, wij moesten naar Sjeffield gaan.
En tussen Manchester en Sjeffield is derbyshire Hoopvalley. En daar beginnen die Schotse landschappen zich al wat te ontwikkelen eigenlijk. Want eenmaal als je nodig houdt, Yorkshire ga je al naar Schotland in bijna. Het was daar aan het vriezen, ijskoud. En ik had gewoon des morgens, ik denk dat het een uur of vijf was, ben ik opgestaan, dik aangekleed en die berichtmicro gepakt op wat er allemaal aan het bewegen was en aan het roepen was. Dan verplicht ik mij daar zes, zeven minuten van op te nemen. En wat ik ook zo fijn vind is op een gegeven moment, hoorde daar de trein door. Hoort een trein van Sjeffield naar Manchester door. En ik ben daar helemaal niet, ik vind dat prachtig.
Omdat voor mij komt dat beeld terug, dat beeld van, dat was daar nog donker. Die trein passeert hoor, die lichte standenraam van die trein, die zat tjokvol die trein. Want ja, daar rijden we in Manchester, dat is waarschijnlijk wel een pendel bestemming. En je ziet dat daar, ja, een mensenwereld wordt wakker, een gemiganiseerde menswereld terwijl dat ik daar zit in die stilte van derbyshire. Het is bijna een metafoor, die mensen die daar doorkruisen wonen en dan zitten daar op hun knieën en door de kramsvogels en de roeken en de grote lijsters te luisteren.
Ik verwelkom dat ook in mijn podcast of in mijn opnames. Ik voel dat veel mensen die natuurgeluiden opnemen zo vanaf het moment dat ze een brommertje horen of dan ineens zoiets van ik ben gestoord. Gestoord. Terwijl ik vind nee, dat is er en hoe ga ik daarmee om? Het doet mij onwillekeurig denken aan het feit dat ik ooit zo'n mindfulness cursus gevolgd bij, je noemt hem nu weer al, taboe geschreven door de maalstroom of edelmaaks. Edelmaaks. In het ziekenhuis in Antwerpen. Wij moesten naar mediteren, we moesten het stil maken en op een gegeven moment passeerden er mensen op de gang en iemand zei van de groep van ja, ik vind dat fijn maar dat wandelen dat stoort mij niet. Ik kan mijn dorp niet, zo kan ik ik niet mediteren.
Terwijl dat dat juist wel mediteren is, vind ik. Dat is het juist. Je moet alles accepteren wat er op dat moment gebeurt. Het feit dat je dat stoort, dat vind ik, dan moet ik juist, dat moet mij juist opvallen. Waarom stoort mij dat? En dan ben je dat aan het leren denk ik. Dan ben je dat echt aan het leren. Dat heb ik ook in de natuur, het plaatje moeten verwelkomen. Al was het om te laten horen aan ons latere generaties, dat is nog wel een hele grote hoop, een ijdele hoop, dat mensen denken toen klonk dat zo in België of in Engeland of dan was dat daar of dat was dat daar. Ik probeer daar meer uit te halen voor mijzelf denk ik dan dat luisteraars er misschien uithalen, Maar ik wil het wel delen.
Ik vind het belangrijk om te kunnen delen wat ik gedaan heb met die opnames. Ja, ik denk dat wel. Ik zie mezelf als een soort doorgeef leuk. Dat heb ik ooit opgeschreven voordat ik aan die volgers begon. Ik dacht van wat wil ik nu bereiken? Ik heb echt zo een zinnetje opgeschreven van iemand die heel erg bezig is ook met spiritualiteit. Het is niet spiritualiteit. Ik zal er Sybiët wel achter komen. Het is een vrouw uit Amerika. Ze heeft fantastisch boekjes geschreven. Maar ik zal ze straks wel eens boven halen. Maar zij heeft ooit geschreven wat wilde je nu doen? En ik heb dat opgeschreven in een zinnetje en dat is gewoon ik wil delen wat ik zelf weet of wat ik zelf, waar dat in mijn mogelijkheden liggen.
[00:16:39] Unknown:
En misschien wil je ook delen waarover jij verwonderd bent of wordt, want dat hoor ik ook Begijn. Als je dat zo vertelt over die opnames die je doet. Ik zie daar een man zitten maar ik zie dan nog altijd een klein jongetje die verwonderd is en kijkt van wauw, dat ik dit mag meemaken, dat ik hier een opname mag maken en dat ik dat kan delen. Dus die verwondering is toch wel, vind ik, een rode draad in de zaken die je wil maken.
[00:17:10] Unknown:
Ja, dat klopt eigenlijk wel. Ik was deze week, want ik heb dan weer het voorrecht ben zelfstandige, dus ik kan mijn tijd steken, zaken lezen en zaken kijken. Ik doe dat vrij veel, dat voedt mij gewoon, inspireert mij. Maar ik zag een podcast met Robert Green, die volg ik al, ik denk twintig, vijfentwintig jaar. Dat is iemand die schrijft bijvoorbeeld The Law of power, de wetten van de macht. Ook de wetten van het verleiden heeft hij geschreven. Maar hij doet dat altijd aan de hand van historische figuren. En dan geeft hij tips. Bijzonder dikke boeken, maar zo tof omdat er heel veel historie in staat en tegelijkertijd veel psychologie, zeer leuk. En die zei van: Je moet echt wel essentieel weten wat je wilt doen in je leven. En dan ga je eigenlijk gewoon terug naar je kindertijd.
Omdat de dingen die je daar verwonderd over was, dat zijn ook degenen die wel een enorme impact op jou gehad hebben. En nog altijd, maar je steekt ze soms weg omdat je in de grote mensenwereld zit. Waar wordt geacht dat je je niet meer gaat bezighouden met matchboxautootjes of vogeltjes. Tegenwoordig is het echt een tijd om juist dat niche, dat specifieke vorm te geven. Verkaard ook een explosie, een podcast en kom je erachter dat, al was het dat er iemand een uur en een half spreekt over kong Fu, maar als die hen dat doet met overtuiging en met passie, dan ga je zoiets zeggen van shit man, dat is wel interessant.
En eigenlijk omdat degene die daarover bezig is een soort van vuur in zich heeft waar je zelf ook wakker van wordt. Dat is de drijfveer om dingen te maken en dingen te blijven maken. Ik denk dat wel. Maar de verwondering speelt een cruciale rol in mijn leven En tegelijkertijd, en dat was ook iets wat ik dacht toen ik naar jouw podcast luisterde, verwondering zit zo in de zaaldenhoek van passie. Soms vind ik passie, dat vlakt op. Dat doet mij denken aan vuur en je kan niet heel je leven gepassioneerd zijn want je geraakt opgebrand. Ik denk dat het ook belangrijk is omdat ik ben nu bezig met natuur en vogels en ik heb ook juist gezegd dat ik het soms moeilijk heb om mij te focussen omdat zoveel dingen interessant vind. Maar ik moet mezelf ook ervan bewust zijn dat dat een soort huwelijk is. En dat je dus in goede en slechte dagen wel dat thema moet behartigen en dat je dus op bepaalde dagen ook niet zo gepassioneerd bent over hetgeen waar je mee bezig bent.
Ik moet denken aan locus. Ik denk dat George locus is van Star Wars. En die man zei dat ook van, ja mijn leven staat in teken van Star Wars maar ik sta niet elke dag op en denk van hoera, ik ga weer werken als Star Wars. Dat is een soort huwelijk waar ik mee, een soort belofte waar ik mee, een soort missie, zelfs. Dat klinkt allemaal zwaar maar dat zijn ook woorden die in mijn gedachten zitten en die ik soms niet durf uitspreken omdat ze zo romantisch en rotsk kunnen overkomen. Maar dat is wel zo. Dat is een soort missie en je weet van ja, het is een soort huwelijk en het gaat vaak over continuïteit leggen in hetgeen wat je doet.
Waardoor je soms ook wel eens door de zureappel moet heenbijten. Ja, nu heb ik een podcast gemaakt maar er luistert naar zoveel man naar. Omdat, ja, ik voel dat bij mezelf ook wel dat ik wel een ambitieus kikkerkind ben eigenlijk. Ik ben wel ambitieus en dat is iets waar ik mee moet leren omgaan omdat ik kom natuurlijk uit een periode waar ik nou wat televisie heb gedaan en comedyhows heb gedaan en die zalen liepen vol. En ik mag nu absoluut niet klagen want mijn volgende voorstelling loopt ook goed, maar toch is dat anders. De aandacht is minder.
Ik voel mijn ego dan wel zitten, in de weg zitten. En ook dat is een oefening, elke dag soms wel eens, dat ik denk van. Ik heb een bewuste stap genomen uit. Hoe moet je dat zeggen? In het Engels noemen ze dat de matrix. Ik zit midden in die matrix maar ik ben er ook een beetje uitgestapt. Matrix, ik zoek een goed woord in het Nederlands maar dan is dat wel het gevolg, snap je? En ik geef daar wel een vorm aan en ik ben daar heel intens mee bezig omdat ik ook, nou zeker op sociale media probeer ik daar aanwezig te zijn omdat ik ook niet de aandacht krijg op televisie om daar mijn brood mee te verdienen. Maar toch blijft dat een oefening om te zeggen van ja, maar je hebt dat pad gekozen, kies dat pad. Dat is een conjunctuur die vlakkert op en die flakkert weer neer. En goed om te voelen dat ik eigenlijk ambitieus ben en dat mijn ego mij soms parten speelt gewoon. Ik denk dat dat een realiteit is.
En ik denk als ik dat voel, want ik voel soms ook, in het Engels is ook zo, Envy, het is omdat ik met Robert Green bezig ben en ik lees dat ik in het Engels. Wacht, zijn Envy, nee dan, ben je de tijd. Soms zie je, en dat is het gevaar aan sociale media, een beetje de golf waar we in zitten, namelijk alles moet wauw zijn, alles moet geweldig zijn, alles moet aandacht hebben. Dat je denkt van ik wil dat ook, ik moet dat ook hebben. Dan is het zaak om te kijken naar wat je hebt. Weet je, ik heb vanmorgen een warme douche gepakt.
Al ja, ik bedoel, de dag kan eigenlijk niet meer stuk bij wijze van spreken. Dat is dus zo. En dat is ook een proces waar ik echt in geloof, maar ik voel wel dat ik op de een of andere manier vervuild ben gewoon. Vanmorgen las ik nog iets van een Nederlandse schrijver, Eric Huff of zoiets, die had daar een mooie beeldspraak rond. Die zei van eigenlijk zijn wij zoals motorrijders die heel hard aan het crossen zijn, dezelfde rondjes aan het draaien zijn in Alkmaar maar die bril, die bril die wij opzetten om ons te beschermen, die modder en opspattende dingen, worden alsmaar vuiler. Hij zei, ja, zegt hij, die motorrijders kunnen dan gewoon je bril proper maken en die man zei 'ikally spooy'.
Dat is hetgeen wat mijn bril proper maakt. Dat klopt. Voor mij is dat de natuur terug. In al mijn poriën zit dat gewoon. Ik weet dat als ik me onrustig voel, moet ik weg zijn. Het is ook mijn werk, snap je? Sommige mensen zoeken ze echt een balans tussen professioneel leven en privéleven. Maar wat ik doe, dat is mijn leven. Dus leven en werk valt daarin samengewoon en ik vind dat ook niet zo erg. Dus ik werk heel graag. Maar ik ben altijd aan het werken. Ik ben altijd aan het werken. Of altijd aan het genieten of altijd verwonderd zijn of altijd. En dat ben ik wanneer dat ik kan schrijven. Van de week zat ik al met een bureau en ik had zo met een vogelgids, ik heb zo een staander waar ik die kan inzetten omdat ik hem soms moet kijken over welke volle weg bezig en waar de verspreidingsgebied.
Ik was onbewust bezig en opeens zei ik van, zie mij er nou zitten. Ik ben en aan het werken rond die vogels. Ik kan mij omringen met die boeken en met die podcast en wauw. Dat is zo even zo'n moment dat je bewust bent van ja, ik moet mijn handjes hier ver dicht knijpen. Ben ik nu voortdurend op mijn eigen gat aan het
[00:24:55] Unknown:
slaan? Ik luister vol bewondering begin. Wat ik mij afvroeg, maar ik heb het zelf al beantwoord, van hoe jij vertraagt. Jij gaat gewoon in de natuur, maar dan opnieuw misschien, ik heb het misschien al een keer aangehaald, met dat al uw kennis in u zit. Ik zei het al in het vorige gesprek, voor mij zit gij een levende encyclopedie die met fantastische woorden doorspekt met humor anderen kunt motiveren en aanzetten om ook gewoon iets heel eenvoudigs te doen. Ga wandelen in de natuur, stil zitten en kijken wat er gebeurt. Ik vraag me af, je zegt van goh als mij allemaal teveel wordt dan gek ik gewoon in de natuur. Maar voor jou is natuur ook gewoon een verrijking van je encycloped.
[00:25:40] Unknown:
Ja, ja, ja, dat klopt wel. En in die zin vind ik soms, ik doe wandelingen met mensen maar ik geef eigenlijk daar de mensen wat ze willen. Dat is namelijk een wandeling. We pikken er vogelzang uit, ik zeg wat dat is. Ik vertel over de natuur, ik vertel over de planten. Ik interesseer me enorm in planten en bomen, ook dat. En jij noemt of jij zegt dat ik een encyclopedopische kennis heb en ik vind dat totaal niet. Maar ik denk dat dat de reden is waarom je natuurlijk nog meer wilt weten. Typisch, heel cliché, hoe meer dat je weet, hoe meer dat je weet dat je zo weinig weet. En dat is ook wel zo. Ik weet veel te weinig over insecten, ik weet veel te weinig over amfibieën en reptielen.
Het is zoveel, het is zo rijk. Ik moet oppassen dat ik mij daarin niet slik. En ik denk zelfs dat ik dat in mijn laatste podcast in Noorwegen letterlijk gezegd heb van, op het einde heb ik gezegd tegen Peter, een goede vriend, van ik weet niet of dat ik eruit gehaald heb wat erin zit want het is zoveel, het komt zoveel op mij af. Is een kwaal omdat ik heel erg geprikkeld ben. Sommige mensen noemen dat hooggevoelig. Sommige zien dat dan als een soort beperking terwijl dat ik denk van ja, dankzij die gevoeligheid kan ik doen wat ik wil eigenlijk. Cultuurhistorisch naar erfgoed toe probeer ik er ook dingen uit te pikken. Want ik vind dat heel veel erfgoed vroeger veel meer samen ging met natuur. Ik ben heel erg geïnteresseerd in landbouwtechniek en landbouwmethodes. Ik heb zelf land in tuinbouw gedaan vroeger in de middelbare.
En als je ziet hoe machtig boeren vroeger omgingen met de natuur, ook omdat ze niet anders konden natuurlijk, je moet ook goed weten, we willen misschien ook niet meer terug naar die tijden want dat waren bijzonder harde moesten arbeiders die moesten overleven. Al die kennis, al dat soort dingen vraagt eigenlijk om stil te staan Dat doe ik niet met die mensen. Ik neem die mee op hun tocht. Soms denk ik van ik moet blijven staan met die mensen. Sommige mensen zeggen ja, hoever gaan we wandelen? Kilometer of tien? En dan denk ik van een kilometer of tien? Als ik hier een berm uit kan die honderd meter lang is. Daar zijn we vanmiddag mee bezig. Er valt over brandnietels iets te zeggen, er valt over een mus, er iets te zeggen.
En kijk gewoon, waar zit die mus? 10 opzichte van een winterkoning, 10 opzichte van een heggenmus, dat terug zichtbaar maken, dat men zeggen ja, die mussen die houden zich op in een huis of onder dakpannen of dat zijn echte cultuurvolgers. Terwijl een mus zal je niet in een bos horen. En dat zijn van die kleine dingen die mensen niet opvalt waardoor ze eigenlijk merken dat ze bijvoorbeeld een belangrijke rol spelen in het bestaan van een mus. Alleen mijn volgende voorstelling zal over de mus gaan. Een mus die staat aan de bakermat van onze beschaving.
Mensen weten dat niet maar als je dat vertelt wordt die mus opeens weer exclusief en ga je daar ook meer waardering voor krijgen. Dus ik merk ook wel dat de kennis die je kan aanbrengen bijbrengt tot waardering. Enerzijds zeg ik het is een belemmering. Kijk, dit is weer zo een zegen dat je daar het een en ander van afweet. Dat is soms ook mijn frustratie. Een paar weken geleden moest ik in het kwartier op de VRT iets vertellen over feit dat vogelbescherming zwarte vogels in de kijker zetten. Met zwarte vogels bedoelen ze kraaien, kauwen, eksters die vaak als een pest worden gezien door de mensen. En dan hadden ze het gemonteerd maar ze hadden dat zodanig op elkaar gemonteerd dat ik denk van ja maar door jullie montage zeg ik nu foute dingen. En voor de mensen zal dat niet opvallen, maar ik kan daar pisnedig van worden omdat ik denk van ja, je mist een kans. Je mist hier een kans om het beter te duiden. En jullie hebben nu gewoon gekeken naar de vlotheid van mijn uitspraken en jullie tijd, want jullie hebben maar een kwartier om dat te duiden. En dat vind ik doodjammer omdat je dan merkt dat je het in handen geeft van mensen die er eigenlijk niet zoveel verstand van hebt.
En dat vind ik een gemiste kans ook voor de VRT. Op die manier, we zijn dus goed bezig, want de zwarte vogels komen al in de belangstelling. Dus eigenlijk zouden we al blij moeten zijn en ik ben daar ook blij mee. Maar dat kan nog zoveel beter. Ook het feit dat enkel en alleen maar zeer zeldzame vogels en ik in het nieuws komen van nu hebben ze een brileieren gesport, nu hebben ze een geelsnavelduiker gezien, nu hebben ze een zwartkopgors gezien. En dan krijgt dat tijd in de media en dan denk ik van ja maar dit wordt weer op zo'n typische mediadieke, medatieve, ik weet niet precies wat het juiste woord is, aangepakt namelijk enkel het exclusieve, het zeldzame, het unieke krijgt ruimte.
Terwijl voor mij pak een groep spreeuwen die over een weide vliegt, man daar kan je gewoon een voorstelling over maken. En dat zijn wij volledig kwijt. Dat contact zijn wij echt kwijt waardoor dat wij daar ook geen waardering voor hebben. En zien wij eigenlijk spreeuwen alleen maar als fruiteters die in boomgaarden de boer aan pesten zijn. En ik zeg niet dat dat niet zo is want dat zal ook wel zo zijn. Mason doen dat ook trouwens als last soms voor in boomgaarden. Maar dat verhaal van die spray die hier voorkomt is zoveel groter en zoveel machtiger en zoveel. Maar men weet dat niet. Men weet dat niet en dat vind ik jammer.
Daarin hoop ik ik een klein beetje te kunnen bijdragen, een klein verschil te maken. En dan weet ik van, ja, dat klinkt ook weer zo officieel maar als ik doodga weet ik van, ik heb toch iets kunnen doen, ik heb toch iets kunnen betekenen en dat is meer dan alleen maar comedy brengen. Met comedy had ik dat ook want mensen aan het lachen krijgen is verdomd moeilijk maar vooral ook gezond voor de mensen om ze aan het lachen te krijgen. Maar ik denk dat ik zo toch een stukje mijn leraarschap miste want ik ben eigenlijk leraar. Dus ik denk dat ik echt wel ook wist van ik kan dat wel iets uitleggen, maar ik mis dat in mijn bestaan om echt iets bij te dragen binnen het geheel.
[00:32:00] Unknown:
Het medium waar ik jou vandaag heb uitgenodigd, is ook deze podcast. Het gaat over traagheid, vertragen, echt Slow radio. Ik geef je nu hier tijd en ruimte om misschien enkele tips te geven aan de luisteraar die volgend weekend in zijn living klaar zitten voor het vogeltellweekend. Want dat is iets dat een Natuurpunt elk jaar organiseert. Ik zou ook graag iets meer te weten komen van waarop moet ik letten. Wat kan ik nu al goed doen ter voorbereiding, wat zijn zaken die je zeker wel moet doen en zeker niet moet doen. Het is volgende week vogeltelweekend
[00:32:43] Unknown:
en eigenlijk voor de mensen die geen vogels voeren is het een beetje laat. Wat hoewel dat het ook wel langs de andere kant juist een mooi beeld geeft van wat er zit. Maar in principe, ik begin zo rond november, eind oktober, begin november al te voeren. Dat kan ik goed tellen. Natuurlijk, ik wil ook wel vogels in mijn tuin. Dus het voeden van vogels om goed te kunnen tellen want als je in een stad woont zul je weinig zien denk ik als je niet voedert, alhoewel, als je vlakbij een park woont. Maar bon, ik voeder mijn vogels. Je hangt wat silootjes op, je zorgt voor wat water, je zorgt voor het juist eten, zonnebloempitten, ongezouten pindanoten natuurlijk.
Ook wel op de grond voeren, strooien. Want vinken bijvoorbeeld, tripelen graag op de grond. Dus dat je zo wat verspreid hangt. Je hebt ook de bescheidenere vogels, zal ik maar zijn, die zo wat minder in die open komen. Eigenlijk heb je een tuin nodig waar wat struikjes in staan, zodat ze zich goed kunnen verstoppen. Iemand stuurde mij ooit zo'n mailtje van wat moet ik doen met een foto erbij? Dat was zo'n groen biljartlaken die tuin. Ik dacht van hier gaat geen enkele vogeltje komen tenzij hij er een keer over vliegt. Stuikjes om beschutting te hebben en als ze het zaadje hebben gepikt, hup terug daar in weg te duiken.
Dat wat uitrusting betreft van uw tuin, inrichting betreft van uw tuin. En dan moet je denk ik, in dat weekend krijg je tijd om, ik denk, een kwartier lang vogels te tellen. Je pakt het hoogste aantal van een soort. Pak nu je mus, dat je tien mussen in je tuin ziet, dan hou je dat aantal aan. Het zou wel fantastisch zijn, moet je mussen in je tuin hebben. En dan begin je die soorten te tellen. Ik denk ook dat je ze kunt zien op de website van Natuurpunt welke soorten er precies allemaal zijn. En dan kan je ze ook wel herkennen. Het tellen is voor wetenschappers blijkbaar een belangrijke rol. Dus je draagt ook bij aan een soort klein onderzoek, namelijk de gegevens van die aantallen worden wel verwerkt.
Als ik het nu heb over een beetje tot de rust komen denk ik dat het tellen van vogels eigenlijk een mooie afleiding is om het ook vol te houden. Ik kan het vergelijken met, ik heb ooit zenitatie gedaan, ik werd daar zot van, ik werd er knettergek van. Dus dat is gewoon eigenlijk tegen de muur gaan zitten, kijken, in een zo kleermakerzit gaan zitten en dan je ademhaling tellen en iedere keer als er een gedachte opkomt, dat oplatten. Ik ben een actieve mediteerder maar dada dat is wauw. Eigenlijk kan je dat darmen vergelijken hé. Eigenlijk is dat een leuke manier om je gefocust te houden op die vogels. Als je nog niet, als je de rust niet hebt, want veel mensen hebben die rust nog niet, kun je ze tellen.
En dan kan je ook gefocust blijven op hetgeen wat je ziet. En dat vind ik wel een hele mooie. Dus je kan ook op die manier naar de vogels kijken vind ik, terwijl dat dat niet aan bod komt. Nu is het tellen van vogels en doorgeven, Terwijl in wezen denk ik dat dat wel min of meer, dat gaat allemaal over zekere essentie die je terug ontdekt bij uzelf denk ik. Ik vind dat wel. Pak nu die Twitchers, die mannen die zo naar superzalzame soorten gaan zoeken. Ik doe dat nu niet maar ik herken dat wel. Ik herken veel van dat gedrag daarin en eigenlijk had dan hetzelfde.
Of dat ge nu bij wijze van spreken vijftien minuten naar één vogel zit te kijken die hier elke dag voorkomt of naar een super zeldzame. In essentie gaat dat over connectie maken, gaat dat over ja, een soort wauw-gevoel. Voor mij komt er meer rust als ik even tijd kan nemen en kan kijken naar wat doet die nu. In die zin is hier in mijn eigen tuin soms veel rijker dan naar een natuurgebied te gaan als de Uitkerkse Polder. De Uitkerkse Polder in Blankenbergen, daar zie je wel soorten die ik hier niet zie. Maar hier zie ik dingen gebeuren onderling. Hier zie ik samenwerkingsverbanden.
Hier zie ik wat bepaalde planten doen voor bepaalde vogels. Hier zie ik gedrag van vogels, binnensoorten naar andere soorten? Wat doet een katia die rondloopt? Wat doet een muis of genereert dat je dan rat of wat wat? Dus dat is hier gewoon een ecosysteem tot en met. En in die zin leert u op reisgaan wel heel veel, maar om ontdekkingen te doen is je eigen tuin. Hij zegt dat is een paradijs, alleen al van insecten en zo. Je moet wel zorgen dat je het wat biodivers aanpakt, dus je moet niet te proper willen zijn. Daar komt het op neer. We zijn zeer proper, onze gazon, onze piluse moet gemilometers worden. Dan ga je biodiversiteitarm beginnen werken. Een beetje rijkdom doe je door de dingen wat te laten gloeien en bloeien. Die maai mij niet, is daar bijvoorbeeld een niet altijd tof voorbeeld van hoe je dat kunt aanpakken.
[00:37:46] Unknown:
Door te tellen zorg je eigenlijk dat je erbij blijft en dat je niet afgeleid wordt. Ja, dat vind ik wel.
[00:37:53] Unknown:
En er zijn ook mensen die vragen aan mij van ja, ik wil vogels kijken en hoe moet ik beginnen? Ja, iedereen begint dan eigenlijk al het systeem te gebruiken waar dat we zo snel intimelen. Dat is namelijk, moet ik een rugzak kopen, botten kopen, moet ik een verrekijker kopen en een gids. En dat is dan weer de markt die daarop inspeelt natuurlijk, die terug in de matrix wilt zuigen gewoon. Die zien dat dat hip kan worden, dus maken ze daar iets hip van. Maar in wezen heb je dus niks nodig hé. Je hebt niks nodig. En als je een beperking hebt, ik heb iemand die luistert naar mijn podcast, die heeft een visuele beperking. Die zegt van die podcast van u voor mij is dat gewoon geweldig. Ik hoor die vogelgeluiden en ge vertelt daarover en al was dat ik het voordien niet in moest doen, snap je? Wat ge die geeft, dat is fantastisch. Maar ook mensen die dan een beperking hebben naar gehoord toe, die kunnen dan kijken, snap je? Je hoeft geen verrekijker te hebben zelfs. Als je in je tuin, we zitten hier naar onze tuin te kijken, ja dan zie je dat dat hier leeft en beweegt en je kan van daaruit beginnen. Wil je gewoon genieten? Goed. Wil je daar een vogelgidsje bij pakken? Goed. Maar dat moet voor mij ook niet de meest geavanceerde hits zijn of zoiets.
Je kan heel basis beginnen gewoon en daar ook al van genieten en dat is goed genoeg zonder dat weer te moeten inspelen, zoals dat ik waarschijnlijk ook wel doe met telescoop en fotografie en dat kost allemaal stukken van mensen. Maar je kan dat ook heel klein houden en eigenlijk naar recensie toe is dat juist hetzelfde. Er valt op een hele eenvoudige manier nog veel te halen uit de wereld. Nou ja, ik zal het zo zeggen. Het is gewoon verstillen, vertragen,
[00:39:45] Unknown:
kijken en luisteren.
[00:39:48] Unknown:
Ja, daar komt dat op neer. Je hebt die middelen gekregen hé, hé, dus ik denk dat het ook weer aan ons is om het te ontdekken. In functie van het gehoor, ik moest mijn oren laten testen bij een audiologe. Ik heb wel een lawaai dip. Dus concreet wil dat zeggen, als er gebabbeld wordt ergens anders, begin ik het lastig te krijgen om bepaalde dingen te horen. Dat is daaruit gekomen te onderzoeken. Maar die dame die mij toen onderzocht, die mijn hoeren heeft getest, die zei twee dingen die ik onthouden heb. Het eerste was dat als wij geboren worden, dat wij veel meer horen dan als wij eenmaal vijf, zes, zeven, acht jaar. En eigenlijk kunnen wij dat nog, maar dat is niet meer bruikbaar waardoor we dat psychologisch uitschakelen en wij die frequenties niet meer horen.
De mogelijkheid is daar wel, maar wij doen dat niet meer. Dus die gevoeligheid gaat weg. Dat viel mij heel erg op. Dan was het van wat zit ik hier dan allemaal aan het missen? En anderzijds zei die wij mensen hebben de gewoonte om muziek of geluiden, pak nu natuurgeluiden, te willen versterken gewoon. In de auto is je aan het rijden en je zet je radio luider. En dat is een tik is dat. Nog een beetje luider. Ik hoor het niet goed. Terwijl je moet het niet luider. Je oren horen dat in principe, maar je moet je verstand laten werken. Je moet je hersenen het werk laten doen om beter te laten luisteren.
En dat klopt denk ik. Je moet het niet altijd maar luider willen zetten. Je moet geconcentreerd, gefocust luisteren. En dat doe je door stil te worden van binnen. En daar is het machtige aan wandelingen. Goudhaantjes bijvoorbeeld, dat zijn vogeltjes. Heel klein, dat zijn de kleinste vogeltjes maar die maken ook kleine piepgeluidjes. Die staan in een heel hoge frequentie. En die zitten in de kruinen. Nu, als je dat niet kent, hoor je dat niet. Ik zeg van luister eens, ik heb dat ook moeten leren, pas op. Dan zeg ik van luister eens, er zijn mensen die horen dat niet. En ik ben er zeker van dat daar mensen tussen zitten die het ook effectief niet horen omdat hun gehoor slecht is, maar er zijn zeker mensen die het wel zouden kunnen horen, maar waar zoveel ruis in die kop zit dat ze het niet meer horen.
En ik heb al een paar keren gehad dat ik zeg van, en dan zie je ja, ik hoor dat wel, nu hoor ik het. En dat heb je ook bij roodborst. Roodborst heeft zo een alarmroep. Tseeed, zegt hij. En als je gewoon wandelt, als je dat niet kent, valt je dat niet op. Maar dat zegt een alarmgroep van roodborst, meer lief dat ook, om te zeggen van hier zijn wandelaars of die dwaze mensen zijn hier terug, whatever. Maar wij mensen gaan daar gewoon aan voorbij. En dan zeg ik van stop en luister. En dat duurt lang voordat die dat door hebben. Dat is normaal, want ik had dat vroeger ook niet door. Stop. En dan zeg ik van ja ja ja ja ja ja ja ja, oké, nu horen we dat. Dan is men dat goed.
Als ze dat gehoord hebben en iemand zei hoe tegen mij, het is door, ja dat is dan weer een pluim die ik mezelf geef, maar iemand zei tegen mij door de podcast en door, ben ik mij bewust van een andere dimensie. Als ik een bos inliep vroeger was ik alleen. Ik ben nu niet meer alleen. Ik hoor dat er van alles aan het bewegen en aan het leven is en dan denk ik van All right all right, die steek ik op zak. Dat vind ik echt, dat vind ik de moeite. Als ik MF-kes mag doortrekken naar gehoor toe, als je weet dat we wel in staat zouden kunnen zijn om bepaalde dingen te horen maar het psychologisch uitschakelen dat zit naar het schijnt ook visueel zo. Wat je je misschien kan beangstigend.
Maar om een historisch voorbeeld te geven, toen dat Cortas The Killer The Spanjaard de kolonist Zuid-Amerika binnenvaard, hadden die Zuid-Amerikaanse inboorlingen niet door dat die aan wal kwamen. Ze zagen de schepen niet omdat zij geen concept hebben van Spanjaarden en schip in hun hoofd. Ze zouden wel kano's gekend hebben enzovoort. Of dat nu klopt weet ik niet, maar ik heb ooit zo'n podcast daarover gehoord, over iemand die zei: Het is dus mogelijk dat wij bepaalde dingen niet zien omdat wij afgestompt zijn binnen ons kader waarin wij leven.
Dit is het kader dat er is en dat bestaat. Punt. En dat je het dus ook psychologisch zo afbakent en dat al de rest wat daar buiten valt gewoonweg niet ziet gewoon. Je ziet het gewoon niet. En dat is iets denk ik waar je nog veel winst op kunt maken binnen eenvoudige dingen. Ik denk bijvoorbeeld aan de zang, we zijn nooit meer bezig voor de zang van een roodborst Of het horen van een alarmroep. En je hebt dat ook en ik kan heel veel van die voorbeelden geven waarin dat je merkt dat mensen het contact missen. Ik heb dat regelmatig meegemaakt met politicus. Politiekers, echt waar, dat is zeer uitgesproken. En dat is misschien een vooroordeel maar ik had bijvoorbeeld niet bij Zoal Demier toevallig die ik ontmoet had, die kijkt in uw ogen en die luistert. Maar ik heb politicus gehad, die geven u een hand, die beginnen een gesprek maar die zijn weg vanaf het moment dat je daarmee babbelt. En eigenlijk zijn die over je schouder aan het kijken of dat er niemand interessanters is om zich aan te binden dan mij. Dat heb ik al een paar keer meegemaakt. En je ziet dat dat die een bepaalde barrière hebben gewoon. Je hebt dat ook in de omgeving bij ons van ja maar die zij iets, heb je dat gezien?
Nu dat valt mij niet op en ik kom dat waarschijnlijk ook tien keer tegen per dag. Maar ik denk dat dat soort van aandacht, want dat gaat over aandacht, dat is heel belangrijk vind ik. In mijn leven is dat belangrijk en dat is een opdracht want ik slaag daar niet altijd in. Iemand die daar wel in slaagt is mijn vrouw of toch meer dan mij vind ik. Aandacht, aandacht. Door aandacht te geven, aandacht geven laat ook groeien gewoon. En je ziet ook dat is ook hetgeen dat kunstenaars doen. Kunstenaars lijden uw aandacht terug naar bepaalde dingen. Leid uw aandacht. Ik was naar Emil Claus gaan kijken naar die schilderijen, die schilder impressionist. Dat was een heel drukbezochte tentoonstelling en ik kijk, dat is eind negentiende eeuw en heeft zo'n gigantisch schilderij gemaakt over koeien die de Leien doorwaarden.
En ik zie dat en denk van Oei die dat kunnen. En je ziet die kleuren en je ziet die bewegingen en je ziet die vormen. Ze hadden toen nog geen fototoestellen, ze hadden dat wel maar dat was heel heel zeldzaam. Hoe kan die zoon een dynamiek vastleggen? Vastleggen? Hoe kan die zoveel aandacht gehad hebben voor kleur en vorm en beweging en ook daar een soort emotie in leggen? Want je ziet daar kleine jongens die dat vee naar de overkant moeten leiden. Dus je ziet die zo'n beetje paniekerig kijken van zijn we weer goed bezig. Dat is een bepaalde soort van zintuiguillijkheid, dat bepaalde soort van aandacht dat wij kwijt zijn. Wij zijn dat kwijt gewoon. En als je daar dan voor staat en je kan dat laten binnendringen, wauw, dat is zoiets van wauw, ik mis iets in mijn of ik mis iets. Door die schilder krijg ik dat terug. Ik krijg dat terug en dan denk ik van ja ja ja ja, ik weet waar ik mee bezig ben En dat is het geen wat ik moet doen. Dat is het geen wat ik moet doen.
Ik moet wel die roodborst laten horen op een website of whatever. En ik moet ze wel naar buiten krijgen. Kunstenaars die doen dat, kunstenaars die kunnen dat. Ik noem mezelf geen kunstenaar. Dat is hetgene waar ik naar op kijk. Vooral bij schilders heb ik dat heel erg. Ik heb dat ook bij mensen die soundcape maken om muziek. Dus je ziet zo schilderkunst en poëzie en verwondering in de natuur, dat hangt heel erg samen met elkaar. Dat gaat over het leren terug aandacht hebben, dat gaat over die verwondering die als je dan een stap verder neemt waarschijnlijk voor velen een geloof zal kunnen worden of een soort spiritualiteit.
Maar ik ga zover, nog, ik zit wel al zover maar ik vind niet dat ik daar aan de grote klok moet hangen. Poëzie is een soort van delen van verwondering, een soort suggestief terug tussen de regels leren kijken. Net als dat dat is met bepaalde schilderijen. Daar kunnen we heel veel van leren.
[00:48:46] Unknown:
Begijn zoals dat jij het omschrijft. Verwondering, poëzie, schilderen of tekenen. Ik zal dat zo onder jouw naam zetten. Ja, oké. Want het tekenen is iets wat je momenteel niet aan het doen bent. Je zegt als je ooit op pensioen bent, waarschijnlijk is dat als je ooit iets minder ideeën hebt die tijd nodig hebben, poëzie, verwondering,
[00:49:10] Unknown:
het tekenen, het willen delen van iets, dat zit volledig in jouw ogen. Ja, ja. Merci om dat nog eens te bevestigen want ik mis dat, nee, ik mis dat niet. Mensen in de hygiëne kunnen niet constant zeggen van, maar ja. Maar het is altijd leuk om dat terug te horen. Ja,
[00:49:27] Unknown:
merci. Zit hier vol bewondering en verwondering te luisteren. De luisteraar ziet dat niet, maar het is echt wel fantastisch. Alles wat je doet en zoals ik al zei ook in het voorgesprek, het mooie is als je iets doet waardoor je zelf enorm gepassioneerd bent of wat je echt graag doet en dat je dat naar buiten brengt Ja, de mensen voelen dat, hè. En als je iets doet wat je denkt, dat gaat iedereen leuk vinden, dat is op korte termijn fantastisch. Op lange termijn iets doen wat je graag doet en zoals ik zeg, van je hobby je beroep maken of gewoon bezig zijn met de dingen die je gelukkig maakt, die je echt wel Ja, helemaal als mens doen opleven. Dat is toch iets fantastisch, hè? Ja, dat is waar.
[00:50:11] Unknown:
En als er mensen aan de andere kant zitten, want uiteindelijk, Hanellore doe jij dat ook hé. Jij pakt ook dat initiatief vast om te delen en te zoeken. Die zoektocht is heel belangrijk. Ja, als er mensen die dit luisteren en en een droom hebben of weten van ja, ik doe dat, ik ga graag bloemschikken, maar ik heb er nu geen tijd voor, ik zou daar toch dan toch eens aan beginnen. Al was de muur. Wat had dus ze deugt? Ik kan me voorstellen dat je bloemen gaat kopen in een winkel. Dat soort rituelen zijn al leuk hé. Op pad gaan we naar een bloem en dan schikken en dan kijken en al was het een uur kunt. Dat is zo leuk. Of zelfs bloemen plukken. Ik ben
[00:50:52] Unknown:
lid geweest van een zelfpluktuin. Dat is een niks level, maar dat is gewoon met de botten aan en dan kijken welke bloem zo mooi openstaat dat je zegt van oké, die verdient een plaats in mijn vaasje. Ja, absoluut.
[00:51:05] Unknown:
Of er zijn zoveel dingen om van te genieten gewoon. En ik snap ook wel dat ik kinderen krijgen bijvoorbeeld, ik heb zelf drie kinderen brood verdienen. Dat zorgt ervoor dat je op dreef moet zijn en dat kan ook jaren duren. Maar ik zou toch echt in je bulk zoeken van wat was dat nu wat ik wilde of wat ik deed. En misschien kan dat niet ontwikkeld worden op de basis waarop dat je denkt. En ik stoppen met vergelijken daarin ook nog eens met sociale media. Ik heb één dochter die doet beeldende en die schildert ook veel. Als je dan gaat kijken op sociale media wat je ziet, dan kan dat onmiddellijk ontgooch. Maar ik ben er zeker van dat schilderen en dan gewoon al met de materie omgaan met de verf en met de materiaal hé, een penseel of een palet of zoiets, ja, dalen je al die voeling met dat materiaal, dat doet iets met jou. In actie gaan, dat is het laatste misschien, echt actie leggen in hetgeen wat je doet. We kunnen daar lang over spreken maar het vastpakken en actie schieten, al was dat je denkt van goh, het is eigenlijk maar naast mijn zin, maar je gaat het willen verbeteren en je kan het verbeteren en ook niet bang zijn om maar half werk te leveren. Het mag fout zijn. Fouten, dat is zo'n typische spreuk die hier altijd gehangen hebben. Fouten maken verleer je nooit en dat is ook zo dat Maar die actie is zeer belangrijk omdat je daardoor gevoed wordt, door meer of anders of croissant, priesterbegin.
[00:52:39] Unknown:
Ik wou nog toevoegen, ik vergelijk wel, Maar ik vergelijk mezelf niet met iemand anders. Ik vergelijk me ook met mezelf met een jaar geleden. Ja dan kan je ook kijken van ja, oké, dat tekenen, dat was toch niet iets voor mij, ik ga dan toch maar dat bloemschikken doen. Dan weet je dat ook hé?
[00:53:05] Unknown:
Ja, alhoewel dat ik net zei ook dat er een zekere continuïteit, je moet jezelf tijd gunnen om iets te laten ontwikkelen. Maar ja, je weet het dan, ik snap het wel. Ergens ook niet te snel opgeven. Trouwens, aansluitend hierop, ik sprak daar juist over een vrouw die een boek heeft geschreven. Ze schiet terug in mijn hoofd, Brene Brown. Die heeft, man, die vind ik zo goed. De moed van imperfectie vind ik geweldig. Dat is een van de boeken die mij gestimuleerd heeft om verder te doen met die vogels en natuur. Dus Robert Green, Braene Brown heb ik opgesomd.
En Deens vind ik ook belangrijk. James Clear noemt die. James Clear, ik weet niet hoe dat boek noemt maar dat gaat over hetgeen wat jij zegt. Atomic habits. Atomic habits. Ik heb hem in het Nederlands. Gaat over die kleine stapjes die je zet. Als je achter je kijkt heb je zoiets van, wow, dat is veel. En dat vind ik zo geweldig aan bijvoorbeeld de noodschool agenda. Ik heb hem hier voor mij liggen maar daar staat alles in wat ik gedaan heb en ik doorstreep dat. Maar als je dan gaat terugkijken dan heb je onmiddellijk ook een overzicht op, ja, oké, ik heb dat allemaal gedaan.
Er is iets ontslagen. Stop iets met zagen. Je ziet ook van ik ben wel ontwikkeld, ik heb wel iets gedaan. Dat zijn er drie, Robert Green, Brity Brown en James Clear met the Atomic Habits. Ik heb wel wat aan zelfhulpboeken. Ik heb er wel wat aan. Mark mensen, iets met fuck. Die vind ik wel heel goed. En natuurlijk. Ekhard Tollen. De kracht van het nu. Iets rond de planeet heeft die ook gedaan. Dat zijn eigenlijk twee standaardwerken die boven alles uitsteken, waar dat ik mee geholpen ben. Maar ja, naast het lezen nogmaals in acties schiet. Daar leer je het meeste uit. En als leuke tip zou ik willen toevoegen aan de luisteraar.
[00:54:55] Unknown:
Als je echt houdt van interieur en zo, kan ik u geen advies geven. Maar op mijn salontafel liggen er wel een aantal echte hele mooie magazineines. En dat is FweetFweetFweetFw. Ik heb die nog niet van voor naar achter uitgelezen. Dat zijn echt doorkijkboeken. Want ik vind het hoogste magazine misschien niet te weinig omvatten. Er zitten hele korte stukjes in, hele lange stukjes die je meenemen en die foto's
[00:55:22] Unknown:
zijn fantastisch. Wel, ik heb zo drie exemplaren voor jouw luisteraars beschikbaar gesteld. Daar moest een vraag aan gekoppeld worden, denk ik. En ik, ja, ik ga wel, daar wel een vraag bij stellen. En een kennisvraag. De kennisvraag is: Welk vogeltje heeft er een alarmroep dat u bijna niet opvalt? Als je dat laat weten aan Hannelore, ja dan win je zo'n boek ziene, want dat is echt zo'n modewoord. Boek zien.
[00:55:55] Unknown:
Ja, van Fweet, voegen mag ik ziene, ik heb er drie. Oké, dat is duidelijk luisteraar. Dus je kan gewoon een e-mail sturen. Als je het juiste antwoord weet, laat ik weten dat jij de gelukkige winnaar bent van één van die drie boekines. Begijn, we zijn aan het einde gekomen van deze aflevering.
[00:56:13] Unknown:
Het Het is vijf voor twaalf.
[00:56:15] Unknown:
Oeh, amai. Nu ben ik aan het twijfelen. Ik denk dat dat de echte tijd is, maar ik denk dat dat misschien ook symbolisch is van Ja, in actie nu. Voilà, in actie schieten en over actie gesproken. Je zit met je rug naar de tuin maar ik heb hier tijdens heel de aflevering fantastische bewegingen gezien
[00:56:34] Unknown:
van verschillende vogels. Ja, wij hebben dat bewust zo gedaan hé, want anders ben ik voortdurend afgeleid. Maar ik ga toch eens eventjes kijken. Ja, ik zie par vinken in de beuk nu, ja oké. Ja, ik hoop dat je ervan genoten hebt, maar denk het wel hé. Van al dat gefladderen hier. Fantastisch.
[00:56:55] Unknown:
Heel erg bedankt dat je te gast wilde zijn in mijn podcast. Dat je zoveel wilde delen. Ik denk als we hier de microzen aan laten staan en naar buiten kijken dat er nog enkele uurtjes hele boeiende kennis zou te horen zijn. Maar we gaan hier toch afronden voor deze aflevering?
[00:57:15] Unknown:
Graag gedaan. Ik was graag gast bij u. Over dingen waar ik graag over praat. Heel fijn. Succes nog.
[00:57:22] Unknown:
Dank u wel. Luisteraar, heel erg bedankt om te luisteren en graag tot volgende week. Daag. Bedankt om te luisteren naar deze aflevering van Slow Meup. Kijk je al uit naar de volgende aflevering? Klik op volgen of abonneer je op dit kanaal zodat je geen enkele aflevering mist. Ik vind het altijd leuk als ik een berichtje of e-mail krijg van een luisteraar. Laat even weten wat jij van deze aflevering vond, of stuur een vraag die je hebt voor mij of een gast. Tot de volgende keer.
