Slow me up

Share on social media:

In aflevering 46 is Marlies Van Wemmel te gast.  In 2022 besloot ze om een challenge aan te gaan: een jaar lang Niks Nieuws kopen.  Het werd een jaar vol avonturen, zoektochten, loslaten en leren leven in een compleet nieuwe en verhelderende mindset.  Marlies vertelt haar verhaal en inspireert mensen met haar boek 'een heel gelukkig Niksnieuwjaar', door lezingen te geven en, binnenkort, met een een eigen theatershow. 

Luister en ontdek hoe ze creatieve oplossingen vond voor alledaagse problemen. 
----------
Deze aflevering gaat over:

• Oplossingsgericht denken
• Duurzame alternatieven 
• Creatieve oplossingen
• Bewust kiezen
• Durf te vragen
• Normaliseren
• Zorg dragen voor je spullen
• Snuisteren zonder te kopen
• Bewust consumeren voor een positieve impact

----------
Citaten:

• Toen ik het project bedacht, was ik een echte kluizenaar die alles ging aankunnen.
• Je wordt gepakt in snelheid.
• Die zaken heb ik tijdens dat jaar proberen te vermijden.
• Wat een wondere wereld, wat een toegang hebben we tot gelijkgestemde mensen.
• Dat zijn bewuste invullingen voor mijn behoeftes die achter mijn koopgedrag zitten.
• Ik had dat nooit geweten als ik dat niet had gevraagd.
• Ik ben dichter bij mezelf gekomen.
• Waar leg je je norm en vind je hem nog tussen al die spullen?

----------
Linken:
Connecteer met Marlies via
Instagram @mmmarlies
de Facebook pagina: Niksnieuwjaar
de website www.niksnieuwjaar.be


Ga voor tweedehands, kies voor Kringloopwinkel
Fixing together, worldwide met Repaircafé
Samen en op maat met ons Buurtpunt
Samen waarde geven aan het leven met Ferm en mamadepot
Leen en huur spullen van je buren met Peerby
bioboerderij Peerdsdonkenhof in Booischot
kunstenaarscollectief
Doe doe circulair atelier in Mortsel
Maja Lettany
Stormloop kunstenfestival
Swap, don’t shop met The Clothin loop
De schone kleren campagne
De transformisten
Poppop Producties en Praktijk Tania Poppen
ENFP de activist

----------
 Ik ben heel benieuwd wat je uit deze aflevering haalt.
Tag me of stuur een DM op Instagram: https://www.instagram.com/hanneloredhaene_slow_me_up/
Connecteer met mij op LinkedIn: https://www.linkedin.com/in/hanneloredhaene-slowmeup

Heb je een vraag voor mij? Mail me op [email protected]

Schrijf je in voor de nieuwsbrief om maandelijks een portie inspiratie te ontvangen.

Kijk je al uit naar de volgende aflevering? Abonneer je op de podcast door op “volgen” te klikken.

Music from #Uppbeat (free for Creators!): ⁠https://uppbeat.io/t/oliver-massa/brighter-days⁠License code: FIZUG8C1HIGG4YDW 

[00:00:05] Unknown:

Welkom   bij Slow me up.   Een   podcast over bewuster leven.   Ik ben Hannel Horenaane,   ervaringsdeskundige   van Trag Leven   en nodig je uit om samen met mij en mijn gasten te vertragen.   Dat betekent   stilstaan,   kleine stappen zetten en bewuste keuzes maken.   Ben je op zoek naar praktische tips, Porches inspiratie   en persoonlijke verhalen?   Abonneer je dan op Slow Meup.   Luister en laat je inspireren.   Welkom bij een nieuwe aflevering van Slow Meup.   Vandaag zit ik niet alleen in mijn studio,   ik zit in het huis van mijn gast   en dat is iemand die in tweeduizend tweeëntwintig   een challenge heeft aangegaan   om niks nieuws te kopen.  

Ze schreef er een boek over, een heel gelukkig niks nieuwjaar,   ze geeft er lezingen over   en ze is volop bezig met een theatershow uit te werken.   Van harte welkom in de podcast Marlies van Wamel. Hallo, dag Hannelore.   Bedankt dat je ingegaan bent op mijn uitnodiging.   Bedankt dat je mij uitgenodigd hebt. Ik was echt wel verbaasd over de mogelijkheden   dat je elke keer zag in jouw Nix Nix Nieuwjaar project, je challenge   en hoe dat jij   de problemen   tussen aanhalingstekens   omzetten in oplossingen.  

[00:01:44] Unknown:

Ik denk dat dat misschien een beetje   een aard van het beestje is ofzo. Ik ben wel na een oplossingsgerichte   denker ofzo. Ik heb gewoon graag   dat dingen opgelost zijn. Ik zoek gewoon graag naar creatieve oplossingen voor zaken en ik los ze dan ook graag op. En ik Ik geloof ook altijd heel erg dat er voor alles wel een oplossing is. Mensen zeggen tegen mij zo maar jij durft alles. Dat zeggen ze heel vaak. Hoe komt toch dat je alles durft? En het antwoord dat ik vaak geef is ik ben de grootste en snelste doekdenker die er bestaat, maar ik vind voor elk probleem dat ik kan verzinnen ook een oplossing en dat is zo   mijn eerste proces en dan denk ik ja niks nieuw kopen, dat is misschien een goede idee. Wat kan er allemaal mis gaan? Dat gaat heel snel in mijn kop. Wat kan er allemaal mis gaan? Maar er komt ook snel zo van ja als dat misgaat   dan kan ik dat misschien doen. Of   als dat mis gaat dat. Of ja dan is het mislukt. Wat is er zo erg als mislukt is? Hoe ga ik dat dan? Alleen weet je dus ik heb wel vaak zo een hoop oplossingen   vooraf bedacht. En ja,   dat zit er een beetje in denk ik. Een positieve   ingesteldheid op de wereld.  

We lossen dat wel op.  

[00:02:52] Unknown:

Positief dat is inderdaad iets dat jou toch wel typeert.   Dank u. Want het gaat niet enkel over eventjes vlug naar de kringloop gaan om iets te halen maar zoals dat je zegt het zijn echt ook creatieve zaken die je moet zien te vinden zodanig dat je gewoon verder kan. Want niks nieuws kopen.  

[00:03:11] Unknown:

Het klinkt niet zo moeilijk gewoon tweedehands. Dat is gewoon gezegd wat je allemaal koopt. Ik had wel een soort van plan gemaakt, een afgebakend plan omdat ik ja ik wilde toch ook wel dat het duidelijk was voor de mensen van   wat gaan ze nu precies doen en voor mezelf ook van waar ga ik me aan houden?   Waar baken ik het af? In mijn eigen dromen. Toen ik het project voor het eerst bedacht was ik een echte kluizenaar die alles   ging aankunnen en fructuurolie   in mijn auto ging gooien en zo. Maar ja ik heb toch nog even in realiteit zoals een jaar, een jaar is best lang en dan hier lopen ook twee kinderen rond dus heb ik besloten om wel nog voeding te kopen. Ik zag me als mijn man nu niet echt een heel jaar dumster duiven,   hoewel dat er best wel wat dingen te vinden zijn of oplossingen voor voeding. Ook voor die dingen   die   ik afgebakend had   ben ik ook wel gaan zoeken naar alternatieven of heb ik me ook wel opengesteld   om daarin te groeien. Het is niet dat ik dat dan helemaal   daar helemaal los ingegaan ben. En dan had ik ook haar brandstoffen   erop gezet. Ik dacht mijn kinderen nu ook niet in de kou zetten in de winter. Het   geen auto jaar   dat is nog niet voor nu. Dat voelde ik zo van die grens wil ik nu toch nog wel even trekken   met twee lagere scholen kinderen op dat moment. Ik heb er nu eentje die niet meer middelbaar gaat.  

Was dat ja die hebben hobby's   die moeten naar hun papa gebracht   worden. Ik woon in een dorpje. Het school is in een ander dorpje. Ja weet je zo. Dus   Dat vond ik voor mij op dat moment in mijn leven een brugke te ver. Dus heb ik besloten om daar   niet al mijn auto niet stilgestaan heeft dat jaar, integendeel want ik heb wel geen nieuwe auto onderdelen gekocht. En dan   ja dierenvoeding dan moest ik van de kinderen erbij schrijven.   Mijn laatste afbakeningspunt   was dan medicatie. Ik   voel zo wel dat statements maken, projecten, dingen in de wereld zetten is heel belangrijk voor mij. Ik vind niet dat mensen dat moeten laten gaan 10 koste van hun gezondheid   of van noodgevallen   of ik ga geen pijn leiden   of risico's nemen.  

Tweedehands medicatie dat leek me wel spannend.   Maar ook daar heb ik wel dingen bedacht   tips of ideetjes van hoe kan ik dat beter aanpakken of niet zomaar   iets kopen.   Bijvoorbeeld,   al hebben we zo'n allereerste tipje tipje.   Stomp weg voordat je naar de dokter gaat. Je hebt keelpijn, je gaat naar de dokter. Kijk eens in uw kast. Wat staat daar nog allemaal? Is dat nog niet vervallen?   En schrijft die rare namen op. Medicatie heeft altijd Spamutopy namen dat je niet onthoudt.   Neem dan mee naar uw dokter en als die u iets voorschrift zegt kijk dit heb ik nog in huis. Ik   denk dat veel dokters daar wel voor openstaan om te zeggen ja dat kun je eigenlijk wel gebruiken of dat moet je niet gaan halen.  

Maar dat was dus ook   iets wat ik niet ging doen. Gelukkig heb ik niet al te veel medicatie nodig gehad dat jaar.   Ik heb geen bril maar je hebt wel een bril Anneora.   Dat is zoiets wat op mijn lezingen ook wel vaak gevraagd wordt of voorkomt. Ik laat soms de mensen zoiets opschrijven van wat zou het moeilijk vinden. En op die briefje staat dan vaak een bril, want een bril kan kapot gaan of niet meer goed zijn   of je kunt u daar ook gewoon niet meer goed mee voelen. Dan denk ik ja dat is toch wel iets medisch. Ik vind niet dat iemand moet rondlopen en niks zien   om dan maar een tweedehands bril te gaan zoeken of hoofdpijn krijgen omdat die bril niet per se ja weet je, dat zijn zo   Maar voor de rest dus wel echt niks.  

Niks niks niks nieuw.   Alles gevonden in de wereld.   Vanuit een grote overtuiging   dat er spulletjes genoeg zijn   Jij bent een   opruimcoach   een professional organizer dus ik denk dat jij ook wel goed weet dat er best wel genoeg spulletjes zijn.  

[00:07:25] Unknown:

Inderdaad, spullen zijn er meer dan genoeg.   Wat is het probleem bij de spullen ofwel vinden we ze niet?   Je kent het wel. Er is een bepaald kamp dat gaat beginnen   en uw zoon of dochter heeft iets nodig om   mee te nemen.  

[00:07:42] Unknown:

Die sportzak of die bepaalde schoenen of zo. Ja en je bent een mama en je mag ook best mild zijn tegenover jezelf   en het is druk geweest en je hebt van alles moeten regelen en is twee dagen voor dat kamp en nu pas neem je die een brief vast of het is een dag voor dat kamp mag ook of het is een uur voor dat kamp dan zet je nog altijd een toffe mama.   En nu pas neemt hij die brief vast en daar staat op breng verkleedkleren mee en alleen van die idiote dingen een zaklamp, een pylamp, weet ik veel wat ze allemaal   kunnen nodig hebben. En dan ja dan wordt je wat gepakt in snelheid   en moet je dat allemaal nog snel gaan   zoeken.  

En die zaken   ben ik dus wel echt tijdens dat jaar gaan proberen   vermijden.   Dus ergens heb ik misschien ook wel geleerd om die brief wat sneller vast te pakken   en anderzijds   leven alle initiatieven die er zijn. Het is ook mijn bedoeling geweest om dat eens echt in de verf te zetten.   Er bestaat een kringloopwinkel,   er zijn weggeef initiatieven,   er zijn weggeefkasten,   er zijn weggeefafels,   er zijn weggeefplannen   en er zijn repair cafés waar dingen gemaakt kunnen worden. Je kunt ook zelf   nadenken en eens kijken of er hier in huis geen initiatief   of en dat vind ik een hele belangrijke en dat is een hele grote boodschap in mijn boek doe jouw mond open en vraag het alstublieft.  

Loop even naar de buren en ga even vragen mag je dan een weekje lenen? Vraag het aan uw zuster die binnenkomt? Vraag het aan vrienden? Vraag het aan andere ouders?   Dat is voor mij echt een hele belangrijke boodschap. Laat ons   alstublieft   dat idee van ik durf dat niet vragen of daar zit heel veel taboe en schaamte rond hier in Vlaanderen. Laat ons dat alstublieft uit de wereld helpen en   dat echt normaliseren.   Heel belangrijk vind ik dat. Ik wil niet belerend worden maar als het zo over zoiets gaat dan word ik echt gepassioneerd   belerend. Dan wil ik echt zeggen tegen de mensen: A alsjeblieft, vraag het gewoon.  

Het is zo'n korte vraag.   Ik wil nog iets in de kantlijn wel zeggen en dat is: Ik heb tijdens dat jaar ook wel echt geleerd hoe dankbaar dat ik mag zijn dat ik zo'n netwerk heb.   Dat is ook niet voor iedereen   zoals dat het voor mij is.   Dat heb ik wel moeten beseffen.   Er zijn heel veel mensen die dat ook wilden doen en die dingen naar mij begonnen vragen.   En ik heb natuurlijk zoveel mogelijk geholpen als ik kom. Maar ook uit   ik heb niet zoveel mensen om iets aan te vragen. En ook daar   heb ik ook heel veel initiatieven leren kennen die echt belangrijk zijn. Buurtpunt,   Ferm, het Mammadepot,   plekken waar je naartoe kunt gaan en waar dat vragen   en uitwisselen   genormaliseerd   wordt.  



[00:10:36] Unknown:

Het is inderdaad zo zoals hij zegt het echt   openbaar vragen   is een moeilijke maar ik denk dan bijvoorbeeld aan bepaalde facebook pagina's of op Instagram.  

[00:10:46] Unknown:

Even de sociale media in dit geval.   Met iemand die veel op mijn telefoon zit. Dat is zo. Ook een windpuntje.   Langs de andere kant: wat een wondere wereld. Wat een toegang hebben we tot gelijkgestemden   mensen. Voeg u toe aan een groepje.   Geef   groep of gift   van uw regio   of gewoon aan uw dorpsgroep   en durf dat daar gewoon te schrijven. En als je een beetje schaamt   hashtag durf te vragen.   Dat verlucht het zo wat. En   hoe meer we dat gaan doen als mensen,   hoe normaler dat dat ook wordt en hoe meer de spullen die er zijn kunnen uitgewisseld worden. Want dat is Vlaanderen. Ik heb dat echt geleerd.   Vlaanderen, mijn straat. Ik woon in Bochisschot in een echt toffe   Vlaamse dorpsstraat.  

Het is hier echt   allemaal lieve mensen met goede intenties die elkaar laten zijn wie dat ze zijn. Ongelooflijk,   als je ze ontmoet, als je er mee praat, naar allemaal goede mensen. Hier in   de avond alle rolluikjes dicht, iedereen zit in zijn huis, al die huizen zitten vol spullen   en als we iets nodig hebben, ja,   ga ik daar de buurman toch niet mee lastig vallen. Zal ik wel voor mezelf zorgen. Dat is een goede   intentie. Je wilt niemand lastigvallen.   Je wilt ook niet overkomen als een behoeftige mens of iemand die iets nodig heeft.   Ik heb niks nodig, ik zorg wel voor mezelf.  

Dat zit er wel hier   heel erg ingebakken. Als je dan naar zuiderse landen Marokko, Afrika   daar is er veel meer uitwisseling,   ja omdat er ook veel meer nood is aan uitwisseling.   Hier is dat echt   bijna een taboe.   En wat doen we? Een hele zaterdag gaan we winkelen.   We gaan naar het tuincentrum.   We gaan naar de lunch kade.   Wij ook ze. Wij gaan ook wel eens naar het tuincentrum.   Maar dat is zo ja, dat is echt heel cultureel ingebakken.   En dan denk ik ja, nee, ga alstublieft naar het Geefplein of naar de plantenruilkast.   En vraag het gewoon.  

Daar ben ik echt mijn voorvechter.  

[00:13:03] Unknown:

Ik moet wel zeggen, ik woon ook in een   dorp.   En de eerste jaren dat we daar woonden af en toe als we terug thuis kwamen lagen er   ofwel courgette,   komkommers, tomaten   op de terrastafel   en het leuke is ook ik kon dan ook eitjes geven van onze kippen enzo dus wij hebben eigenlijk een mini ruw   handel in de vloer.  

[00:13:25] Unknown:

In de vloer. In de straat. Tof straat  

[00:13:28] Unknown:

zeg. We gaan er dan wel wonen. Op een bepaald moment dat ik ook veel te veel bruin, het was een heel goed fruitje had, ik gewoon met mijn emmertje rond gegaan en heb ik gezegd van ja wie wilt er? Wow, wauw.   En zij ook beginnen ruilen en dat is wel leuk.   En ik denk als je dan sprak over   normaal, dat is een wat is de norm?   Wel ga eens kijken naar vijftig jaar geleden. Vroeger   als er iemand heel veel aardappelen had aan iemand anders zijn tomaten hadden   veel vruchten,   werd er ook geruild.   Ik denk dat we in plaats van gewoon te klikken en online te bestellen dat het beter is om even rond te kijken welke buur of iemand in mijn straat, in mijn dorp,   in mijn buurt wat heeft die te veel en wat kan ik gebruiken en dat is ook heel leuk. Wij delen bijvoorbeeld met de   buurman delen wij ook de remor. Remorq, ja als je veel haag hebt en gras enzo   Je moet het ergens wegdoen. Je kunt het ook nog opleggen maar dat begint dan te stinken en zo te rotten als je er teveel van hebt. In kleinere mate kan je dat wel composteren maar als je teveel hebt,   wij delen dat gewoon. We hebben gezorgd dat elk de sleutel heeft van het slot die erop zit en dat gaat al jaren goed. Waarom niet de minder gebruikte spullen? Dan denk ik bijvoorbeeld ook aan   een goede messtel.  

Dat je maar één keer nodig hebt of een barbecue bijvoorbeeld.  

[00:14:51] Unknown:

Dus mijn buren ik heb een barbecue ik heb een groeermestijl. Hé. Dat kunnen hier   kunnen komen   lenen.   Absoluut, kunnen we dat komen lenen.  

[00:14:59] Unknown:

Maar ondertussen bestaat er ook, dacht ik, zo'n systeem waarop je kan zeggen van ja ik heb het goedemest, ik heb een barbecue, ik heb een spier bij.  

[00:15:08] Unknown:

Dat is een   Er zijn verschillende systemen. Een bepaalde organisatie   kan je ook zo deel stickertjes bestellen en dan kan je op uw brievenbus stickertjes plakken. Ik heb een grasmachine,   ik heb mijn hamer.   En dan kan je bij de buren op de brievenbus gaan zien wie dat wat heeft.  

[00:15:27] Unknown:

Leuk wel, hè? Dat is ook een manier om terug meer in contact te komen met de anderen. Van hey, ik heb nu iets aan de hand, ik heb dat en daarvoor bij ons in   de maand mei was er plots een hevige regenval.   Het dorp stond echt blank.   De mensen die geen dompelpomp hadden, ja we hebben er twee dus dan zeiden we van ja je kunt altijd één bij ons komen gebruiken.   Dat is een bepaald voorbeeld. Dat is iets heel nuttig in een bepaalde situatie   maar je hebt dat niet altijd nodig of niet iedereen heeft dat altijd nodig. Maar toch worden we cultureel zo aangeleerd  

[00:16:02] Unknown:

en dan denk ik nu aan mijn ouders, mijn schoonouders,   dat het beter is om dat van uzelf te hebben. Iets van iemand anders gebruiken, dat is heel spannend. En oeijoe en wat als er daar iets en dan gaan we ruzie krijgen dus dat gaan we niet doen. We zorgen voor onszelf dus we gaan ons eigen dingetje   hebben en gebruiken.   En dat heb ik lenen. Ontlenen   is voor mij ook wel mijn spannende geweest. Ik heb dat een beetje geleerd   tijdens NICNIEIRARE.   Ik heb dan bijvoorbeeld een grote tent ontleend van iemand om op vakantie te gaan. Ik vond dat vreselijk.   Voor mij hangt daar ook heel veel stress aan.  

En dus die systemen zoals PierBye of zoals   groepen   mensen, het organisatorische   daarin of een soort uitleendienst.   Dat bestaat ondertussen ook zo van die gereedschappen bibliotheken   of een fietsbibliotheek   of een baby take of zo. Dat is wel waardevol want   organisatorisch   wel. Daar is een systeem waardoor je heel duidelijk weet van wat gebeurt er als dat kapot gaat en niet ik ga ruzie met mijn buur krijgen.   En die afspraken maken dat vind ik ook wel belangrijk. Maar dan moet je dus ook weer durven   praten en durven communiceren en dat durven af iemand. Je gaat iets lenen van de buurman en ja mag je dat lenen maar er wordt verder niks over gezegd. Je praat ook over wanneer geef ik dat terug, wat als er iets mee kapot gaat hoe spreken we dat dan af en dan kun je ook gelijk voelen aan de mensen van oké dat is belangrijk voor hun. Als die daar te stressie over doen, kun je ook nog op dat moment beslissen van ja, maar dan ga ik het liever toch niet van u lenen of zo. Die communicatie is   is natuurlijk   heel belangrijk en zijn we ook wel afgeleerd ofzo.  

Ik wil het verhaal van de tent vertellen. Er is een grote tent geleend. Ja, ik ben een heel slechte ontleer dus dat is voor mij super spannend. Ik dacht van ga ik dat teruggeven, hoe gaat die tent eruit zien, dat gaat weer kapot gaan bij mij. Allez, weet je   zo? Heel veel stress daarover. Wij kamperen met die tent. Kinderen in die tent, eten in die tent, vuile schoenen in die tent. Ik huil altijd al naar die tent. Die tent de   laatste dag   in snelheid vertrokken, tent opgefrobeld   in de zak en dan hier teruggekomen.   En dan   toch wel weerstand bij mezelf om die tent te gaan teruggeven en weten van ja ik moet die eigenlijk eerst nog eens gans poetsen en dat dan ook wat uitgesteld. En dan vraagt die persoon van wie die tent geleend dat? Ik kijk mijn tent nog terug dan denk ik ja, hier ben ik ook weer al ingehaald.  

Dus dat wordt wel een ding. Maar dan op een   dag leg ik die tent toch open op de oprit en begin ik die toch te poetsen. Het was mooi weer en zo wat schuim en wat water en een muzieksknop.   Met veel tegenzin begonnen   en angst ook van hoe gaat die tent eruit zien en ga ik dat wel proper krijgen?   Maar halverwege mijn poets   activiteit   begon ik erin te komen en ik dacht dan mag die tent goed proper zijn. Ik ben hier goed bezig en dan komt hier helemaal goed.   En toen dacht ik ineens   mijn eigen tent, ik had zelf een kleinere tent die voor die vakantie niet in aanmerking kwam. Mijn eigen tent heb ik nog nooit zo gepots dacht ik. Dit is gewoon geweldig. Ik kan mijn tent aan iedereen uitlenen.   Die tent gaat veel   properder   en beter verzorgd worden   als dat ik hier een tint in mijn garage heb liggen een heel jaar.  

Vond ik ook wel zo een 'mind switch'-kanaal   om mee te pakken.  

[00:19:34] Unknown:

Want wat van iemand anders is, daar draag je toch meer zorg voor,  

[00:19:38] Unknown:

Ja, door Nix Nieuwjaar ben ik enorm veel meer zorg gaan dragen voor mijn spullen.   Hier in huis hebben spullen eigenlijk nog weinig   geldwaarde   maar meer ik noem dat gedoewaarde.   Dus iets kan heel makkelijk zijn om te kopen. Bijvoorbeeld een lader voor hun   telefoon is iets wat makkelijk kapot gaat, waar we er ook veel van willen hebben, want we willen overal onze telefoon kunnen insteken.   We willen ene op het werk aan onze bureau en ene in de slaapkamer en ene beneden aan de zetel   liggen en ene in de auto benodig. Ik wil graag veel opladers voor mijn telefoon.   Jenny,   een professional organizer hier, die heeft er eentje in het toiletzakje en dan heeft ze overal weer naartoe. Ja ik niet dus.  

Ga niet werken voor mij. Dat zijn dingen die snel kapot gaan   die   bijna niks kosten. Die je aan elke kassa van elke supermarkt kunt meepakken.   Dus waarom zouden we daar zorg voor dragen?   Ja nu,   als mijn kinderen niet in de lader vast pakken dan is   opgepast.   Want ik heb geen goesting om dat te gaan zoeken.   Iets wat minder makkelijk te vinden is op de tweedehandsmarkt.   Zeker nu dat dat ook gestandaardiseerd wordt, wat je een goede zaak vindt.   Kunnen dat ook voor uw nieuwe gsm opnieuw gebruiken. Dus waarom zou ik gaan wegdoen?   Hier thuis, wij gaan wel zorgvuldiger om met onze opladers.  

Dus iets wat eigenlijk weinig kost in de winkel heeft hier wel een grote waarde gekregen. Ik voel dat ook zowel dat ik denk van ik ga daar zorgvuldig mee omgaan want ik heb geen zin   in dat gedoe om dat te moeten gaan zoeken.   In het begin van dat jaar zeiden heel veel mensen tegen mij maar jij gaat daar kei veel energie in steken.   Je gaat alles moeten gaan zoeken en dat ga je bij die je moeten gaan halen. Ja, dat klopt. Voor bepaalde dingen heb ik daar meer energie ingestoken als dat ik dat zou bestellen of in de winkel zou gaan kopen. Maar   ik heb   negentig procent   van de spullen die ik nodig heb,   dat ik zou gekocht hebben, gewoon geëlimineerd.  

Maar ik denk ja, pffff, geen zin in hè. Ik los dat hier thuis wel op.   Daar komt het oplossingsgerichte   voor mogen.   Ja, doe dat wel anders. Ik pak wel een tandenstoker en ik fung er daartussen en het is ook goed. Allez.   Ik wil mijn muur roos verven. Dat is gebeurd hier, tijdens niks niet meer. Ik had mijn muur wit verven.   Ik had een oproep op Facebook, heeft er nog iemand witte verf?   Een vriend van mij was hier acht potten komen zetten.   Ik had iemand uitgenodigd om mij te komen helpen. We gingen eraan beginnen. Doe de potten open. Dat was allemaal gebroken wit, half wit, slecht geworden.   Had gewoon geen   enkele pot witte verf in.  

Dus ja, wat dan? Ga ik nu mijn werk stilleggen en zeggen oké,   ik ga hier mijn zoektocht onder nemen want ik ging niet naar de winkel gaan. Een andere mens stapt dan in zijn auto rijdt naar de gamma en kookt een pot witte verf. Zou ik ook gedaan hebben.   Nee, ik ging dat niet doen, het was niks nieuwjaar dus   voilà, dat is   mijn   geelachtige   geur.   Dat is het dan geworden.   Aan de andere kant is er Mokka bruin, want ik had niet genoeg. En dan aan die kant heb ik er een tekening op gemaakt.   Want ik dacht oké Pinterest, wat kan ik doen met deze kleurtjes?   Dan word je creatiever met wat je hebt en dat hoorde ook bij niks meer. En dat was op dat moment even heel spannend, want je moet er wel op kijken lang als je een muur verft.  

Maar langs de andere kant dacht ik laten we ons dus zo lief blij zijn dat we naar huis hebben en vrienden om ons komen helpen en wat maakt dat eigenlijk uit welke kleur dat we hier op die muur zetten?   Dat zijn zo allemaal wel mind switches die er dan komen.   Ja, gewoon en geen zin om achter mijn pot witte verf te gaan zoeken en hier was nog verf, wat gaan we daar dan mee doen? Wegsmijten   of laten slecht worden of toch   hopen dat iemand dat nog in de kringwinkel koopt.   Je kunt trouwens vaak verf vinden in de kringwinkel, ook witte. Het zijn zo dingen die   anders zijn beginnen gaan.  

En als je dat hebt over oplossingsgericht   vermogen,   dat heeft mijn creativiteit ook veel aangewakkerd.   Want eigenlijk worden wij   in slaap gelegd door   alles is voor handen, alles is heel snel voor handen. Overal binnen uw   bereik zijn winkels.   De prijzen   van sommige dingen zijn zo belachelijk laag.   Niet in verhouding met   wat als ik dat zelf zou moeten maken of wat als ik dat zelf zou moeten   fabriceren   omdat we gewoon ja een beetje leven op de kap van een andere derde wereld.   Die oplossingen zijn zo snel voor handen dat je niet meer   eigenlijk nadenkt over een oplossing.  

Voor alles is de oplossing kopen.   Tijdens dat jaar heb ik   heel vaak gehoord   per ongeluk van mensen als er iets was. Maar je kunt dat kopen of ik heb daar dat voor gekocht of we gaan erop dat kopen. Of we zijn met iets bezig een project   theatershow   en ja, de lamp werkt niet, ja maar we gaan op een batterij kopen, hè. Ze biedt morgen vroeg als je naar hier komt passeer eens   Nee, ik ga dat niet kopen. Ja,   nu project.   Weet je, dan wordt het zo ambetant.   Maar ik word dan verplicht om een andere oplossing te zoeken   en daar   die hersenactiviteit   en ik geloof dat echt   die creatieve rechter hersenhelft   die wordt gestimuleerd   en iemand heeft gezegd tegen mij creativiteit is een spier   Die is echt getraind geraakt. En nu kan ik veel sneller,   ja, worden veel helderder en sneller van hé. En creatiever en   normaler ook, vind ik.  

Zo wat praten ze ons allemaal aan?  

[00:25:44] Unknown:

Je challenge om niks nieuws te kopen.   Dat was eigenlijk een enorme uitdaging ook naar tijd.   En toen dat je mij mailde,   had je ook zoiets van ja, maar ik ben ook heel zorgvuldig in mijn tijdsinvesteringen.   Ja. Maar er is een bepaalde speed bij jou nu over of meer ontwikkeld dan bij andere mensen en op die manier denk ik dat je eigenlijk die tijd waar dat je in tweeduizend tweeëntwintig   naar verschillende plaatsen verder dan Boysot moest rijden om bepaalde zaken te kunnen krijgen, dat dat je eigenlijk door jouw creatieve   brein dat je die tijd nu eigenlijk terug gewonnen hebt. Ik heb zeker tijd gewonnen  

[00:26:23] Unknown:

in dat jaar. Staat ook in mijn boek. Ik ben ook geconfronteerd   geworden met mezelf tijdens dat jaar.   Ik vond mezelf een hele goede kringloper.   Ik dacht dat dat allemaal vanzelf ging gaan. Ik dacht dat ik helemaal geen koopverslaafde   was   en ik ben echt hard tegen mezelf aangelopen   omdat ik toch   en dan is het op dat moment misschien niet zo belangrijk of het over tweedehands gaat of niet, maar   ik werk in de zorg en ik werk heel vaak namiddagshiften.   Sommige dagen werk ik niet, ik werk ook maar halve tijd. Soms nachten, slapende nachten,   avonden, weekends, dus dat maakt dat ik in de week eigenlijk vaak thuis ben.  

Ik ben nooit thuis.   Het gebeurde tijdens niks nieuwjaar dat ik mijn kinderen naar school bracht.   Des Ochtends ik stapte met een auto, ik bracht ze naar school   en ik rijd terug van school en ik dacht   en nu? Zo gelijk een roker die niet weet wat ze van zijn handen moet doen En toen   heb ik echt beseft   van mij God, ik rij   vier   vijf dagen per week naar een winkel.   Een   winkel,   de supermarkt,   de kringloop. Ik ben nu altijd aan het verbouwen nu thuis, het is een   eeuwige verbouwing.   De verbouwingwinkel om dan nog rap iets te kunnen doen.   Ik ben ook met kunst bezig of met beeldende dingen of met knutselen. Ik ben echt een knutselwinkel   want ik ben iets aan het maken.  

Ik heb nog rap een haakpen nodig. Ik verzon van alles   en eigenlijk bracht ik heel veel tijd door   in winkels.   En misschien kocht ik daarom niet zoveel of kocht ik veel tweedehands ofzo.   Maar dat was wel een enorme invulling   van mijn tijd. En dan ben ik echt wel gaan zoeken naar amai,   welke behoefte vervult dan nu eigenlijk voor mij om altijd in die winkel teangen?   Wat ga ik met die tijd doen als ik dat niet meer doe? Want ik voelde me echt niet. Ik voelde me echt ongemakkelijk op dat moment.   Ik dacht echt ik wil helemaal niet naar huis. Ik ga me dat vervelen.   Wat ga ik daar zitten doen? Beuh,   eenzaam,   saai. Dan begon je echt wel dieper te kijken naar uw noden,   naar wat ik gedrag stelde en wat vult dat in. En kun je ook bewust gaan nadenken van   hoe ga ik dat dan wel invullen of wat ga ik met die tijd doen of ja hoe ik ervoor zorgen dat ik dit gevoel niet heb maar op   een manier die beter past bij mijn eigen principes en de dingen waar ik voor wil staan of waar wil ik mee bezig zijn. Ik wil niet dingen uit lage loonlanden kopen. Ik wil het graag ecologisch. Ik wil eigenlijk   heel graag   dat de spullen goed gebruikt worden en dat er niet meer zo'n overvloed aan spullen is. Ik wil daar iets voor zeggen   Dus hoe ga ik uit die winkels ook wegblijven?  

Het is ook zowat doping searching bij mij   en inspiratie   opdoen   en veel kleurtjes en dingen vastpakken en voelen en   een soort van zoeken naar veel prikkels, leuke kleurtjes, leuke dingen, dingen die u   rap gekocht.   Waarom gaan we naar   een winkel als de IKEA of de kassa? Is dat echt omdat we ene stoel nodig hebben? Nee, dat is omdat we naar al die mooie dingetjes willen kijken   en we gaan ons huis zo inrichten.   Dat ben ik dan wel bewust gaan zoeken op andere plaatsen.   Bijvoorbeeld in de kringwinkel gaat dat ook heel goed. Ik ben ook zo, ik dacht oké waar kan ik nog snuistereren   zonder te kopen? Dan dacht ik ja misschien in de bibliotheek.  

Ik lees wel niet zoveel boeken maar we hebben dan toch gaan lid maken en dat was eigenlijk ook wel leuk door de bibliotheek en al die boeken vast pakken en kei veel dingen zien en zo.   Daarnaast dacht ik ook van oké ja misschien die verveling,   dat thuiszitten alleen, dat vind ik niet zo leuk. Misschien wil ik ook wel   wat buiten in de wereld zijn.   Mensen zien,   beweging zien. Ik ga ook wel wat dingen doen ofzo. Dus ben ik wat actiever.   Dan heb ik het over groenten. Bezig geworden op de lokale   boerderij hier. Ik woon daar met vijfhonderd Peter van harte. Dat is fantastisch. Waar dat wel wat mensen komen overdag. Waar dat ze altijd wel wat hulp kunnen gebruiken. Waar we samen konden koken. En ook   iets sneller ja zeggen als iemand hulp nodig heeft of zo.  

Het kunstenaarscollectief   ook een belangrijke plek voor mij. Ik ben lid van een   laagdrempelige kunstenaarscollectief   aangezien ik een   drempel voelende kunstenaar heb,   heb. Een hobby   kunstenaar.   Ja, dat is ook een heel toffe   inspirerende   plek waar dat je dan kan zijn. Waar dat ik dan mensen kan ontmoeten. Waar dat ik altijd binnen kan. Waar dat ik dingetjes kan doen. Waar dat ook kastenvol mijn inspirerende spullen zijn.   Waar dat altijd wel iets nieuw te zien is. Dat zijn dan zo bewuste   invullingen voor mijn   behoeftes die achter mijn koopgedrag zitten. Maar dat is misschien niet voor iedereen samen natuurlijk.  



[00:31:32] Unknown:

Maar bij jou blijft wel de behoefte om   prikkels te krijgen en   met die challenge heb jij ontdekt van die prikkels dat dat eigenlijk gewoon geïnspireerd  

[00:31:42] Unknown:

willen worden is. Ja, het is belangrijk voor mij denk ik om veel   veel dingen te zien en ja, ik heb dat wel. Dat hoort een beetje bij mijn persoonlijkheid.   Kan ook overprikkeld geraken zo. Want dat zal meer door mijn kinderen   als die te veel beginnen vragen.   Ja, ik voel niet echt mijn nood om dan te gaan zoeken naar   per se rustigere plekken ofzo.   Maar ik maak ook zo aan het ergeren de laatste tijd. Dit gaat eigenlijk helemaal niet over het thema, maar een blije gezgestit waar ik al kan zeggen. Aan zo de introversiemoden   noem ik dat.  

Zo het is precies heel   cool   tegenwoordig   om   introvert te zijn, om weg van alle mensen te willen zijn, om ergens op een berg in de natuur te willen zitten,   om   wauw kijk hier zien kilometers niemand te bespeuren.   Echt zo ja ik zie daar heel veel online zo people en no me, ik haat mensen.   Alles moet rustig en minimalistisch   en alleen   en vertragen. Sorry, hallo mag ik ook nog een sociale creatieve   extraverte   ziet. Ik   wil even opkomen voor de outgoing   social mensen, dat mag ook.   Het is ook leuk om op vakantie te gaan   ergens waar veel volk is en waar je kunt amuseren, waar je feestjes kunt bouwen, waar je mensen kunt leren kennen en waar je allemaal samen op strand kunt zitten is ook eens leuk.  

Er zijn ook mensen die daarvan houden en dat mag.   Dank u dat ik dat even mocht.  

[00:33:23] Unknown:

Je mag jezelf zijn   en ik denk als we over die kleuren hebben we zitten in uw living,   de gele piano.  

[00:33:31] Unknown:

De gele piano?   Iedereen houdt. De gele piano was donkerbruin.   Stel u zich voor dat er met een donkerbruine piano stond.   Zou toch triest?   En ja, klein   huis. Ik hou van licht van de zon.   Ik ben wat op zoek gegaan naar hoe kan ik dat hier zo maken dat   er groen, dat er licht, dat er zon   zonnige dingen binnenkomen,  

[00:33:55] Unknown:

dat het misschien hopelijk wat ruimtelijker en zonniger lijkt. Een zeker geslaagde eyecatcher en over eyecatch gesproken voor ons liggen er hier een aantal exemplaren van jouw boek. Een heel gelukkig mix nieuwjaar.  

[00:34:08] Unknown:

Ik heb ze ook wel een   gevoel van no logo. Dus dat was een beetje no kaft, no logo. Ik hoef geen Ik   wil dat ik daar misschien een beetje van terugkom, want ik ben stilletjes aan een tweede druk aan het kijken en ik overweeg toch een normale kat   ook zo   die wel een eyecatcher is. Maar op dat moment   was het voor mij vooral heel belangrijk hoe ga ik een boek uitbrengen en   verkopen. Ik moet daar niet onnozel over doen. Dat is een hele   investering, ook van   een uitgeverij, ook van mezelf. Ja, dan wilde ik ook wel van die boeken af geraken. Dus ik wou dat op een goede,   ethische ecologische   manier in de wereld zetten en ik vond het dan ook nog belangrijk dat het statement   daar ook een beetje in verwerkt was. Ja het is een beetje onnosen want zeker ook niks nieuws maar koop mijn boek.  

Maar ik doe dat toch.   Dus ik heb eigenlijk een boek gemaakt met een ik noem dat een lege kaft. Er staat wel een titel op. Het is een bewerkbare kaft dus het is niet geplastifieerd   alleen of ook niet gecoat. Dus je kunt er keigoed op schilderen enzo. Ik wil de mensen uitnodigen om er zo hun eigen ding van te maken. Dat is één versie, De lege kaft noem ik die en dan een andere versie.   Dat is hetzelfde boek maar daar zit dan een kaftje rond dat gemaakt is door het Doe Doe Circulair atelier in Mortsel. Dat is een project van de Opnieuw en Clockwinkel.   Dat zijn kaftjes die gemaakt zijn door   mensen   die misschien wel minder toegang hebben tot de arbeidsmarkt   uit recuperatie   materiaal zijnde textiel en afgedankte   reclameb banners. Je kunt eigenlijk kiezen voor of ik koop een leeg boek en ik ga dat zelf bewerken of ik laat mijn kinderen daarop tekenen of ik koop er een met een kaftje en dat kaftje is super duurzaam dus je kunt dat nog rond uw andere boek doen als   je die wilt beschermen. Maar terug even naar het lege kafttje.  

Om dat project zo wat in de verf te zetten en mensen zo wat voorbeeld te geven heb ik aan twintig kunstenaars   gevraagd voor mijn boekvoorstelling om die te bewerken   en daar zijn er een aantal van verkocht en daar zijn er een aantal van terug naar de kunstenaars gegaan maar er zijn er ook nog een aantal en ik wou jou eigenlijk Hannelore. Ik heb er hier zes geselecteerd   laten kiezen   uit die   boeken. Eentje door een kunstenaar gemaakt met allerlei verschillende materialen.   Jij mocht je dan weggeven aan een van uw luisteraars.   Oei, het is niet alleen mijn boek maar ook nog een kunstwerk.  



[00:36:39] Unknown:

De luisteraar heeft u misschien gehoord. Ik heb de boeken even vastgenomen.   Uit de zes   die er voor ons lagen heb ik ondertussen al drie genomen   die ik nu aan het bekijken ben en ze zijn echt allemaal   heel leuk.  

[00:36:53] Unknown:

Het was een beetje om de bedoeling alleen om mensen creatief te inspireren om dat ook zelf te doen. Ik was ook heel benieuwd wat eruit zou komen natuurlijk wat de kunstenaars ermee zouden doen. Gaat dat die je kiezen? Ja, ik ga een kiezen.  

[00:37:08] Unknown:

Ik ga hem zelf omschrijven en Maria, je mag daar dan een woordje uitleg over geven.   Ik ben ook een fervent   lezer.   Ik lees vooral in de bieb. Op die manier moet ik geen nieuwe kasten in de Zweedse winkel kopen. En ik vind het ook altijd leuk om een bepaalde postkaart of een bepaald   touwtje te hebben die zorgt dat ik altijd weet waar ik zit en bij dit boek dat ik gekozen heb   is de kaft   met een heel zacht ja een heel zachte stof een hulp. Ik denk dat dat isolatie  

[00:37:39] Unknown:

of de binnenkant van een outteken ofzo.  

[00:37:41] Unknown:

Ja. Dat is wel mooi. Er is ook een   mooi gehaakt   touw dat je kan steken tussen de pagina's   maar er is ook een hele leuke kaart. Ja er hangt een halve  

[00:37:53] Unknown:

doorgeknipte  

[00:37:54] Unknown:

bankkaart aan. Dat is echt upcycling.  

[00:37:57] Unknown:

Ja, nu is je boodschap van oké we knippen de bankkaart toe,   door we kopen niks meer. Dus je maakt door een kunstenares uit ik denk dat ze uit Herentals komt en ze heet Maia   Letany een echt tof mens, tof madame,   super pittige extraverte   vrouw   die   eigenlijk wel al met conceptuele kunst bezig is. Hij had ook bij   stormloop eigenlijk een soort van hele buitenkamer   gebouwd   Bij   onze happening op het kunstenaarscollectief   vorig jaar had ze eigenlijk een soort kast gebouwd met allemaal   vogelnestjes   die ze gezocht had en verzameld en alleen zo echt conceptuele   found pieces   die ze dan samenbrengt   tot   werken met echt waar toch wel duidelijk een boodschap achter zit maar die we ook wel wat doen nadenken van ja wat zou de boodschap zijn, wat is dit? Dat is ook zo in mijn boek. Ik wil even vertellen. Ik voelde ook dat het concept vragen, we hebben het daarnet al even over gehad, vind ik heel belangrijk. Maar ook ja toen ik met dat jaar begon was er al direct het nieuws,   de krant,   de radio en 10 eerste was er mij vroeger één januari heb je tips? En ik dacht   ik moet dat hier wel nog doen.  

Weet ik veel. Ja, kan ik wel wat dingen verzinnen.   En ook daar mensen denken dan vaak van dat ik nu degene moet zijn   die tips moet geven   om niks nieuw te kopen.   Maar alles wat in dat jaar gelukt is voor mij is maar gelukt door één reden en dat is omdat iemand mij dat verteld heeft.   Alle tips   en alle ideeën   en alle of omdat iemand dat toevallig in huis zat of omdat er zich   een toeval voor deed of iemand wist.   Een stom voorbeeld dat ik al honderd keer verteld heb is hoe steek je je stoof aan? Ik met aanmaakblokjes   al heel mijn leven.  

Op een bepaald moment heel snel in niks nieuwjaar waren die op.   Dan gaan we dat vinden en dan ja wat blijkt? Heel veel mensen weten dingen die ik niet weet.   Zelfs   waar   ik mij dan dom over voel dat ik dat niet wist of waar andere mensen dan mee lachen van alleen dat die dat nu niet weet. Maar dat zijn we heel erg verleerd.   Vraag het gewoon even en mensen gaan nu zeggen ja maar ja je kunt uw stoof ook aansteken met een dennenappel.   Ja, het ligt hier vol.   Ik doe nu ook mijn was.   Ik heb verschillende wasoplossingen   maar onder andere mijn Klim op. Klim op dat groeit overal hier in de straat. Er is geen een ene buur die dat erg vindt als ik aan zijn klim op kon knippen, want daar gaat alle kansen op. Ik had dat nooit geweten als ik dat jaar niet had gedaan als ik dat niet had gevraagd. Ik kan u dat nu wel vertellen maar er zijn zoveel   ideeën. Er zijn zoveel   heks er zijn zoveel   alternatieven   er zijn zoveel   initiatieven.  

Ik kan u niet vertellen wat er bij u wat er daar voor repaircafés   en kringwinkels zijn. Dat moet je voor mekaar leren en daarom heb ik in mijn boek ook de mogelijkheid gegeven om mee te schrijven.   Daar zitten zo wat invulstukjes   in van wat is jouw   lievelings tweedehandswinkel?   Heb je een idee of een hack tot dit is mijn niks nieuws tip? Ik hoop echt dat mijn boek   een beetje   dat is geen een invulboek. Dat zijn zo een paar   aanzetjes.   Ik hoop wel dat mijn boek ook wordt doorgegeven   en dat het dan ook rijker wordt aan informatie. Want ik heb al die informatie niet.   Natuurlijk in mijn dromen als ik nog eens tijd heb, wat dat dus niet het geval is,   begin ik mijn website waar dat allemaal op staat maar ik kan ook niet alles alleen   dus ik heb zoiets van ja   deel het maar. Dus ik vind dat een super goed idee dat Hanore dat boek eerst leest   en dan ook paar dingen invult en dan pas begeeft.  



[00:41:50] Unknown:

Ik heb nog wat tijd om te lezen en ik heb sowieso denk ik al wel een aantal tips. Ik ga die nu niet verklappen. Ja, want ze is professional organizer.  

[00:41:57] Unknown:

Je kan dat eigenlijk veel beter als ik.  

[00:42:01] Unknown:

Ik denk dat erop neerkomt wat je zegt is inderdaad creatief omgaan en je inderdaad   connecteren met de buitenwereld.   Kijken wat er rond je leeft, wie dat er rond je leeft en daar gebruik van maken. Ja, ik wil daar ook echt met een warm gevoel zeggen van  

[00:42:17] Unknown:

het is echt oké als dat niet zo makkelijk is voor u. Ik heb dat heel erg gevoeld. Op een bepaald moment dacht ik, ik ga hier mijn eigen klodder look beginnen. Dus ik had zo'n zak gevuld,   vijf zakken gevuld met kleren. Ik heb echt miljoen kleren.   Ik heb altijd kleren om weg te geven ook. Ik dacht ik ga die doorgeven. Ik geef hun een zak, jij kunt kijken wat daarin zit, je haalt er wat uitsteekt en wat bij. Je geeft die zak door. Gelukkig bestaat er een initiatief als de Cloding loop waar dat dan helemaal super goed georganiseerd is. Ik had die zak dus gegeven aan een   kennis, een vriendin kan ik zeggen. Ik voelde al als ik die zak gaf   van dat dat beladen beladen was en ja hoe moet ik dat dan doen en wie   moet ik dat dan geven   en zo en dan was dat dan toch meegenomen   en dan twee weken later zag ik haar terug echt   zo mijn Nice ik ga u die zak teruggeven ik ga u die zak teruggeven ik ga u die mag ik u alsjeblieft die zak teruggeven want ik weet echt niet aan wie ik die moet geven en dat raakt mij heel hard. Want ik dacht   jee, die persoon   heeft misschien niet het netwerk dat ik heb of zit misschien niet in een   wereld waarin dat al in mijn wereld, in mijn vriendenkring is dat tweedehands natuurlijk super geïntegreerd.  

Ik heb al lang tijd gehad om   gelijkgestemde   mensen aan te trekken. Dat is misschien niet voor iedereen zo   evident   En dan is het ook belangrijk dat we die initiatieven   in de verf gaan zetten zoals de klading loop. Maar eens opzoeken   dat is een initiatief waar je uzelf kunt inschrijven in zo'n keten   van doorgeefzakken   waar dat je ook echt gewoon te horen krijgt en als je klaar bent met je zak gaat die bij die persoon brengen. Dat is allemaal in de buurt   geregeld enzo, fantastisch.   Maar ook buurt punten, mama depots,   repair cafés die zaken waar mensen eigenlijk   zonder dat ze daarvoor   vanuit zichzelf vriendschappen moeten smeden of iets aan hun familie moeten vragen   toegang krijgen   tot   deze wonder een niks nieuwe wereld.  

Ik lach er mee maar ik vind hem heel leuk. Een niks nieuwe wereld. Hij bestaat echt.  

[00:44:29] Unknown:

Dat was een jaar niks nieuws maar wat is er voor jou van nieuws op jouw pad gekomen buiten die creatieve   tijd   en die oplossingsgerichtheid   en dat je voelde dat je een netwerk   had?  

[00:44:42] Unknown:

Ja, ook nog meer nieuwe mensen   en dan zeker door mijn project ben ik wel echt in contact gekomen met mensen die echt dieper bezig zijn met dat circulaire,   met transitie,   het klimaat,   het ethische aspect wat voor mij soms wel   een belangrijker vlammetje was als het klimaat. Want daar zit bij mij toch wel echt iets van ik kan dan niet meer snappen   dat je naar de winkel gaat en iets koopt en je weet heel goed   dat dat gemaakt is. Op een plek waar dat jij nooit van uw leven zou willen werken in een situatie waar dat jij nooit zou willen inzitten, dat je niemand toe wenst maar toch koopt je dat.   Die blindheid,   die igorance,   dat is voor mij op dit punt wel heel moeilijk te begrijpen.  

Meer en meer. Dus mensen die daarmee bezig zijn, dat er echt zaken bestaan zoals de schone klerencampagne,   de transformiste,   mensen die   dingen heel bewust   in de verf willen zetten. Dus ja, dat is één stuk. Dan ja, ook   gewoon leuke mensen in mijn dorp,   de mensen van het Weggeefplein   van Zoerloop Parwijs, de mensen van mijn straat, de bio-boerin   die zijn allemaal wat meer   in the picture gekomen omdat er ook meer tijd was en meer   goesting om daar mee te connecteren.   Ik heb al verteld   dat mijn tijdsindeling   anders is geworden. Ik heb altijd geen tijd, maar   wel heel anders is geworden.  

Door het achter en dan ja,   het helderder hoofd.   Waar dat we het daar straks ook al wat over hadden.   Dat oplossingsgericht   vermogen is heel sterk geworden maar ook ik ben eigenlijk wel veel dichter bij mezelf gekomen op vlak van   wat vind ik nu normaal?   Ik vind het nu normaal om iets te kopen dat in een lager loonland gemaakt is. Dat is één ding.   Maar ook zo hoeveel normen worden mij opgelegd?   We zien enorm veel reclame.   Ik denk altijd ik kijk geen tv dus ik zie geen reclame maar mij God ik zit veel op de sociale media. Ik zie heel veel reclame.   En als je niks meer gaat kopen dan begin je echt te beseffen hoeveel reclame je ziet. En op den duur krijg je ook hele rare reclame. Stel me daar toch echt wel vragen mee wat dat dat doet met de mensen   hun mentale welzijn.  

Ik merk dan wel dat het ook heel goed was voor mijn zelfvertrouwen   mijn mentaal welzijn   In de zin   bijvoorbeeld   wij worden allerlei dingen verteld.   Er wordt ons eigenlijk heel de tijd dingen gezegd die belangrijk alleen die we zouden moeten belangrijk vinden want we moeten iets kopen omdat dat belangrijk is dat we een proper huis hebben en dat we geen kalkaanslag   hebben en dat we van alles hebben en een prachtig ingericht huis en we moeten er goed uitzien, we mogen geen opgeblazen   gevoel hebben en wat mogen we nog allemaal niet hebben? Onlangs zag ik fenomenaal   heb je last van een geurtje in je stofzuiger.  

Nog nooit heb ik aan mijn stofzuiger roken   maar opeens denk ik shit zou mijn poetsman denken aan mijn stofzuiger stinken. Alleen weet je zo poeh   en dan ja en dan een aroma verfrissende want uw huis moet zo raken   Dat zijn eigenlijk allemaal dingen   waar ik gigantisch veel stress van krijg. Misschien ook omdat ik zo chaotisch ben dat ik er allemaal niet in slaag. Waar dat ik door niks nieuwjaar toch wel een stuk afstand heb van kunnen nemen en   en zo   mijn eigen normaal ben gaan kunnen bepalen en kunnen gaan zeggen van oké het ruikt hier   wat onfris of niet hoe dat ik het zou willen aan, we zetten een raam open.  

Super   goede geurverfrisser   zet uw raam open.   Dat zijn zo dingen dat ik denk van ja of dan, dan moet gewoon niet.   Het is oké dat er boven even wat   kalkaanslag op mijn douche hangt. Ik ben daar wel al door gezakt in mezelf   gekomen en bedacht van   ja wat vind ik belangrijk.   Bewuster gaan kiezen van daar ga ik op inzetten en die dingen gaan ik zoeken en de andere dingen ja voilà.   Er bestaan ook zoveel gefragmenteerde   zaken van je moet dit spreken hebben voor uw tafel af te kuisen en dat voor uw vloer en dat voor uw venster en dat voor uw tv en dat voor uw frigo en dat voor uw kookplaat.   Er bestaat zoiets als allesreiniger   of Sun Lightzeep.  

Voor een stukje   is het zelfs zover gekomen dat we ons heel erg gaan identificeren   met spullen. Dat is mijn shampoo. Ik moet wel mijn shampoo hebben. Dat zeggen mensen dan op mijn lezing.   Doe jij aan mijn shampoo want ik moet wel mijnen shampoo hebben.   Mijn shampoo dat is een shampoo dat voor hun goed   werkt, Ooit goed gewerkt heeft. Hoe belangrijk is het? Ik heb hier dertig soorten shampoo gebruikt dit jaar. Daar is niemand niet van gestorven. Mijn haar is altijd proper   geweest. Waar legde uw norm en vind hem nog tussen al die spullen?  

[00:49:45] Unknown:

Dat is een mooie boodschap Marlies. Jij wilt ook   zelf iets vertellen   en ook mensen inspireren   en dat doe je, je hebt wel gezegd, in de vorm van lezingen geven. Binnenkort komt er nog iets extra ook aan bod. Ik heb mijn boek geschreven  

[00:49:59] Unknown:

waar ik de kans kreeg om dat iets lang uit te vertellen. Ik geef lezingen, dat is anderhalf uurtje. Er zitten veel tips in de lezing. Anderhalf   uur is dat   natuurlijk   mensen die komen luisteren, die graag willen geïnspireerd   worden, die   concreet aan de slag willen gaan met het niks nieuw kopen en dan anderzijds dacht ik ja, maar ik heb nog talenten,   nog dingen die ik graag doe. Ik heb lang muziek gespeeld ook songs geschreven   dat was een beetje door kinderen te krijgen wat wat verwatert.   Thuis niet verwatert maar het podium was wel veraf. Ik heb ook toneel gespeeld dat is nog langer geleden.   Ik vertel graag voor mensen dus ik dacht misschien is het tijd voor   iets in elkaar te steken op een   podium dat toch meer het verhaal in de verf zet en misschien   door muziek, door theater, door spelelementen   wat meer de mensen kan meenemen in het gevoel van niks-Nieuwjaar,   in de emotie   en in de diepgang van het verhaal. Dus ik werk aan met een eigen theatershow.  



[00:51:09] Unknown:

Wauw, wat mij leuk. Je gaat het podium opnieuw pakken.  

[00:51:13] Unknown:

Ja, ik heb er zin in. Het is ook al wel heftig geweest dat proces dat vertellen.   Ik heb in januari twee try-outs gespeeld. Ik heb daar eigenlijk heel het najaar vorig jaar aan gewerkt.   Heel intens. In januari twee try-outs gespeeld en   mezelf ook wel hard tegengekomen.   Even moeten   terug   recapituleren.   Idealiter   was dat dan op dat moment de perfecte show en konden we die aan alle cc's gaan verkopen. Ik voelde toch   nadat gedaan te hebben dat   ik vooral bezig was geweest met mijn eigen proces hoe ga ik op dat podium staan? Het is ook wel wat hé? Een monoloog gaan brengen.   Het is echt zo een one-moment show dus dat is wel echt   fucked up shit. Echt   wel   een intills procesje om dat te durven en neer te zetten en te dragen ook. Dus daar ben ik fel mee bezig geweest. Ik heb na die twee shows voor mezelf de beslissing genomen   van   ik voel toch nog werk en dan vooral   aan het verhaal en de manier waarop het gebracht is. Dus mijn zelfvertrouwen enzo, dat is enorm gegroeid en ik heb dat gedaan en er waren heel veel leuke reacties en de mensen hebben gelachen en meegedaan en Het was echt wel een hele toffe ervaring.  

Maar nu ben ik toch   nog wat verder aan het schrijven, nog wat meer aan het zoeken, dingen aan het herwerken   om echt wel de diepgang van het verhaal en daar komt ook een stukje zelfvertrouwen   bij geloven dat het verhaal op zich sterk genoeg is om dat te brengen en misschien iets minder toeters en bellen zo. Alleen weet je,   gewoon iets naakter te brengen.   Dus gewoon geloven dat mijn eigen persoonlijkheid en het verhaal en de liedjes   sterk genoeg zijn om   dat op een goede manier   neer te zetten en een diepgang   wat meer ruimte te geven misschien. Ik ben nu aan het samenwerken met   Tanja Poppen.  

Een fantastisch toffe madame die   daar enorm veel ervaring in heeft om mensen te coachen in zo'n traject in stukken neer te zetten. En ja, dat is   heftig voor mezelf om heel veel zelf te moeten doen. Een vloed proces ook.   Ik ben meestal iemand die goed werkt in de eerste fase van alle ideeën enzo en dan komt er heel veel energie vrij   om alles   snel en efficiënt te doen en nu is het ook een leerfase voor mij om te zeggen van oké   maar tweede stuk is ook belangrijk. Het herwerken, het goed nadenken, het beter maken.   En dat gaat misschien energetisch   wat stroever of moet ik   wat meer in zoeken en voelt als wat harder werken maar ik ben wel heel blij met waar dat we aan het komen zijn   met stukjes en beetjes dus   tegen   de tweede helft, alleen na september,   gaan er stappen gezet worden en dingen gebeuren.  

Normaal gezien   december, januari   sta ik op het podium.   Ik ben er nu alleszins al van overtuigd dat jouw verhaal   heel veel diepgang heeft.  

[00:54:23] Unknown:

En als ik het vergelijk wat jij zegt van het eerste deel, dat is misschien het begin van tweeduizend tweeëntwintig wel dat je vertelt. Zoals hij zei, in de loop van het jaar ervaarde je ook dat je altijd naar een winkel ging.   Dan deed dat niet meer, kwam je zelf tegen en misschien gaat ik weet het niet hé, je hebt er mij nog niks over verteld over het script maar misschien gaat die theatershow wel een afbeelding zijn van hoe dat jij tweeduizend tweeëntwintig hebt meegemaakt   en ga jij daar   de aanwezige personen gewoon in meenemen om te laten voelen het gaat niet enkel over   die spullen dat je niet nieuw koopt maar het gaat om zoveel meer.  



[00:55:01] Unknown:

Ja, vind ik heel belangrijk. Nu ik had wel gevoel met de vorige try-outs dat dat er ook al wel in zat hoor. Alleen ik denk dat dat mensen dat toch wel   meegenomen hebben.   Het is ook wel echt belangrijk om   die twee marge die voor en die na niks nieuwjaar te laten zien want dat is ook wel echt een groeit   stuk van mezelf zo. Een theatershow.   Een droomwel zo. Ik   droomde daar wel van. Ik heb lang in een rookgroei gespeeld met vier mensen.   Heel heel heel toffe goede momenten meegemaakt.   Mezelf helemaal kunnen geven enzo.   Maar ik voel wel   dat   iets alleen doen   dat dat beter bij mij past.  

Ook heel spannend is. Het werkt beter voor mij om   iets   alleen te doen of   mijn echt mijn eigen ding in de wereld te kunnen zetten. Misschien omdat iemand mij begrijpt zal dat zijn.   Ik kijk er enorm naar uit om daarin te groeien.   En het is ook een stukje van mezelf dat misschien ook nog wel los kan   komen. Ik hoop   dat niet. Ik hoop ook dat niks nieuwjaar nog lang belangrijk is en   dat thema is heel belangrijk een heel groot stuk in mijn leven.   Maar ik hoop ook er is ook een manees die gewoon graag wilt groeien   in theatershow   in dat geven van lezingen in dat mensen inspireren.  

Misschien komen er ook nog er zijn ook nog andere verhalen in mijn leven   die misschien ook nog eens aan bod kunnen komen. Ik probeer ook echt wel te groeien in   dat spreken, in dat   performen, in dat brengen van   die voorstellingen en ik hoop dat ik dat nog lang mag doen.  

[00:56:44] Unknown:

Dat is mooi. Dat is van een challenge   naar een boek. De  

[00:56:49] Unknown:

link   Dankzij de challenge   ben ik misschien ook wat dichter gekomen bij oké   waren nu eigenlijk mijn talenten weer? Ik was heel erg aan het moedigen enzo, weet je. Ook een talent.   Ik weet het niet, maar zo   ja, ik maakte liedjes.   Ja, kan ik even wel een liedje? Ja, weet je, misschien   het gaf me opeens ook zo de opportuniteit   om en het spreken en het   activisme wat toch heel belangrijk is in mijn leven ik ben ook één FP-activist   Dus dat is een belangrijk stuk in mijn leven. Dat spreken dat durf heel goed op een podium staan. Ik durf dat. Dus dat extravert zijn dan de liedjes maken muziek spelen. Ik ben geen super goede muzikanten   maar ik kan een liedje maken en een beetje zingen hoop ik. En dat theater ja voilà en iets in elkaar steken doe ik heel graag. Dankzij Nix   Nieuwjaar en dit verhaal komt dat nu ook op mijn pad dat al die dingen wat samenkomen.  

En ik denk, ik geloof dat dat geen toeval is.   Ik geloof dat dat ook misschien een beetje komt omdat dat koopgedrag wat weg is en dat er meer helderheid is in mijn hoofd en meer   overzicht   of meer ruimte   voor   en meer zelfvertrouwen.   Ja, dat heeft me dat allemaal   gebracht.  

[00:58:09] Unknown:

Spannende tijden. We zijn aan het einde gekomen van de aflevering.   Ik neem het boek met heel veel plezier mee. Ik ga dat lezen, ik ga daarin schrijven. Er is één luisteraar   die het geluk heeft om het boek   te krijgen van mij. Hou onze socials in de gaten. Iemand kan dat boek winnen dus je moet iets doen. Wat moet je dan doen?   Dat gaan we via de socials bekend maken. Dat gaan we via de socials bekendmaken maken. Maar iedereen die meedoet,  

[00:58:36] Unknown:

die krijgt een kortingscode   van tien procent. Wow, amai.  

[00:58:41] Unknown:

Oké, straks.   Marlies, voor ik afsluit heb jij een ultiem iets dat je wil mogen delen met de luisteraar?  

[00:58:48] Unknown:

Ik vind het wel belangrijk en ik zeg dat ook op het einde van mijn lezing   om het   op het einde even te hebben over impact. Ik heb een jaar niks nieuw gekocht, maar   dat was een statement. Ik vind dat heel belangrijk om dat te delen. Ik ben dan nu, ik heb enorm weinig nieuw nu in de periode daarna.   En ik ga dat ook zeker nog lang doen. Ik ben echt verslaafd aan het niks nieuw kopen. Ik wil niet tegen de mensen zeggen: Nu moet je allemaal stoppen met kopen. Heel veel mensen doen wat ze kunnen en   voor mij ligt een impact niet in een jaar niks nieuw koken, want dat zijn honderdvijftig   spulletjes ofzo. Ik heb dat dus uitgerekend   dat ik niet gekocht heb. Maar als er   vijfhonderd mensen luisteren naar uw podcast   of er luisteren honderd mensen en die zeggen dat tegen vijf mensen door En die denken één keer op dat jaar   heb ik dat echt wel nodig? Of misschien vind ik dat wel in de kringloop   of misschien had ik maar niet eens toch gelijk of zo. Of ik ga me inschrijven bij een cloding loop ofzo.  

Dan zijn we veel verder.   En op die manier kunnen we denk ik wel meer een globale consumenten boodschap geven. Want ik geloof wel nog in de stem van de consument.   Als we allemaal   samen   iets meer gaan nadenken en dat gewoon meenemen in ons achterhoofd   dan gaat de commerciële wereld en dat gebeurt al hé   moeten volgen.   En dat is heel belangrijk.  

[01:00:16] Unknown:

En dat sleutleutel ik ook aan bij mijn missie. De Ruppel effect.   Hele kleine golfjes   kunnen echt wel iets teweegbrengen.  

[01:00:24] Unknown:

Ik hoopte een kleine  

[01:00:26] Unknown:

golf in de wereld te zetten.  

[01:00:28] Unknown:

Marlies, heel erg bedankt voor het. Heel graag gedaan. Bedankt voor het   podium, platform.  

[01:00:35] Unknown:

Bedankt aan de luisteraar om te luisteren en   kijk naar onze socials want er valt iets te winnen. Niet alleen een boek maar ook een kortingscode.  

[01:00:48] Unknown:

Dag.  

[01:00:50] Unknown:

Bedankt om te luisteren naar deze aflevering van Slow Meup.   Kijk je al uit naar de volgende   aflevering? Klik op volgen of abonneer je op dit kanaal zodat je geen enkele aflevering mist.   Ik vind het altijd leuk als ik een berichtje of e-mail krijg van een luisteraar.   Laat even weten wat jij van deze aflevering vond.   Of stuur een vraag die je hebt voor mij of een gast. Tot de volgende   keer.