.jpg)
Vandaag is Dorien Draps van Op Wandel te gast. Ze is ondernemer, natuurcoach, bosbadgids en auteur. Wandelen heeft haar leven veranderd. Deze passie deelt ze in haar podcast, boek, cursussen, groepsreizen en club.
Luister en ontdek meer over wandelen als een innerlijke pelgrimstocht.
----------
Deze aflevering gaat over:
Citaten:
Linken:
Annelies Deleu van Nectar Studio
Psychologe Josephine van REWILD
Garmin Inreach noodtelefoon
Academie voor de Helende Natuur
Ilse Siemoens
INBO
Maurice Godefridi
Shirin Yoku
Luister en ontdek meer over wandelen als een innerlijke pelgrimstocht.
----------
Deze aflevering gaat over:
- De balans vinden tussen vertragen en ondernemen
- Luisteren naar je innerlijke stem
- Het belang van het verlaten van je comfortzone
- Gelijkgestemden ontmoeten op wandel
- Bosbaden als vorm van meditatie in de natuur
- Leven op het ritme van de natuur
Citaten:
- Wandelen is voor mij de manier om die knoop te gaan ontrafelen.
- Vertragen en ondernemen is een evenwichtsoefening.
- Het is tegen de stroom zwemmen maar it’s worth it.
- Wandelen is echt een levensstijl.
- Het komt altijd goed als je naar je innerlijke stem luistert.
- 1+1=3
- Vertrouw op je pad, het moet niet allemaal nu.
- Bloei op de momenten dat het kan.
- Wandelen is een innerlijke pelgrimstocht.
- Je kan veel analogieën trekken met een bergwandeling en je levenswandeling.
- Je leven is waar je comfortzone eindigt.
- Het is verslavend omdat je daar gewoon echt mens kunt zijn.
- Know before you go.
- De natuur heeft me geholpen om te vertragen.
- Zolang je met die bewuste blik en intentie naar jezelf en de natuur kijkt, ben je op het goede pad.
Linken:
Annelies Deleu van Nectar Studio
Psychologe Josephine van REWILD
Garmin Inreach noodtelefoon
Academie voor de Helende Natuur
Ilse Siemoens
INBO
Maurice Godefridi
Shirin Yoku
----------
Ik ben heel benieuwd wat je uit deze aflevering haalt.
Tag me of stuur een DM op Instagram: https://www.instagram.com/hanneloredhaene_slow_me_up/
Connecteer met mij op LinkedIn: https://www.linkedin.com/in/hanneloredhaene-slowmeup
Heb je een vraag voor mij? Mail me op [email protected]
Schrijf je in voor de nieuwsbrief om maandelijks een portie inspiratie te ontvangen.
Kijk je al uit naar de volgende aflevering? Abonneer je op de podcast door op “volgen” te klikken.
Music from #Uppbeat (free for Creators!): https://uppbeat.io/t/oliver-massa/brighter-daysLicense code: FIZUG8C1HIGG4YDW
[00:00:05]
Unknown:
Welkom bij Slow me up. Een podcast over bewuster leven. Ik ben Hannelore Dane, ervaringsdeskundige van Trag Leven en nodig je uit om samen met mij en mijn gasten te vertragen. Dat betekent stilstaan, kleine Abonneer je dan op Slow me up. Luister Abonneer je dan op Slow me up. Luister en laat je inspireren. Welkom bij een nieuwe aflevering van Slow me up. Vandaag zit ik niet in mijn eigen studio maar zit ik in een prachtig boshuisje. Mag ik je aan je voorstellen een heel leuke gast. Ze is ook ondernemer. Ze houdt van alles wat dat slow is en in de buitenlucht doorgaat. Ze is natuurcoach, bosbadgids, is auteur.
Ze woont in dit prachtige boshuisje maar gaat binnenkort een huis in een grootwoud renoveren. Wandelen is echt haar passie. Maar ik kan je voorstellen
[00:01:24] Unknown:
de founder van Op Wandel Dorien Drabbs, welkom bij mij in de podcast. Hallo, dag Hannah Laure en welkom hier bij mij. Blij dat ik hier jou mag ontvangen. Jij bedankt om in te gaan op mijn uitnodiging. Ja met plezier. Als het over vertragen gaat kom ik altijd graag mee babbelen.
[00:01:44] Unknown:
Vertragen is inderdaad iets dat ik ook heel graag doe en enkel al hier toekomen. De bomen die wij vanuit het huisje zien dat zorgt al voor rust.
[00:01:56] Unknown:
Ja mega, die impact is op mij ook elke keer als ik hier binnen rijd, heel groot.
[00:02:02] Unknown:
Toen ik je een e-mail stuurde om je uit te nodigen voor de podcast dan kreeg ik altijd een hele leuke oude fogies. Daar werd ook altijd gezegd van ja buiten is het beter dan binnen en ook groetjes vanuit de buitenlucht. Ik word er eigenlijk vrolijk van. De post die ik onlangs gemaakt heb op Instagram ging ook over buitenlucht. Dat je vroeg hoe kan je nog meer in de buitenlucht zijn en dan geef ik ook een aantal leuke tips. Is dat gekomen dat die buitenlucht voor jou zo belangrijk is? Over die out-of-offies moeten we zeker des avonds nog eens babbelen maar ja hoe is het gekomen? Ik heb dat eigenlijk nooit meegekregen
[00:02:34] Unknown:
in mijn opvoeding of in mijn omgeving. Er zijn ook niet per se heel veel mensen dat echt zo de natuur opzoeken. Dus dat proces is voor mij pas begonnen toen ik mijn vriend leerde kennen die dat wel had meegekregen van thuis. In combinatie met een moeilijke werksituatie waar ik letterlijk zo'n beetje bekal of nature voelde dat ik echt mijn niet mobiele staat van zijn achter een bureau zo beu was terwijl dat je dan en dat bureau had gerecht keig, grote ramen en je zag de bomen en je zag natuur. Met wat ben ik bezig? Dus dan ben ik gewoon beginnen wandelen en dat direct een mega groot effect op mij. Dat was ook een park achter dat bureau dus. Geen mooie park. Ik woonde al een paar jaar in Leuven en ik was daar nog nooit geweest. En ik dacht maar hoe kan dat dat ik dit zelfs nog niet gezien heb? En zo is de bal een beetje aan het rollen gegaan. Ik zeg altijd wandelen en buiten zijn is mijn therapie geworden. Ja, dat is gebleven.
Welk effect heeft dat wandelen dan op jou? Ik merk dat ik fysiek sowieso veel sterker ben geworden. Minder last van darmklachten bijvoorbeeld. Ik ben rug patiënten maar door te wandelen heb ik daar met veel minder last van. Bij mij is wandelen een beetje nou zoals een knoop om te waren als je in je hoofd met heel veel gedachten zit of je komt niet op een oplossing of je ligt letterlijk met jezelf in de knoop dan is wandelen voor mij altijd de manier om die knoop te gaan ontrafelen. Ik kom altijd terug met ideeën of oplossingen of met een opgeluchter gevoel en wandelen helpt mij ook enorm om te relativeren.
Om ja we denken vaak omdat wij zo diep in onze problemen zitten en ook letterlijk binnen tussen vier muren in die problemen. Terwijl als je buiten bent dan ademt je en dan zit je de bijtjes en de bloemetjes en dan weet je van ja oké ik ben hier maar een klein deeltje in dit hele grote geheel. Al be fine. Zo dat toewandelen met mij. Het is ook een heel verbindende factor. Niet alleen met mezelf of met de natuur maar ook met andere mensen merk ik. Liefst van al voor ik gesprekken al wandelend En bij mijn vriend doe ik dat ook als we moeilijke dingen moeten bespreken dan gaan wij niet vaak daarvoor aan een tafel zitten. Dan zeggen we oké, kom we gaan even wandelen, we gaan het recht de qwer hebben.
Wat trouwens ook echt bewezen is, is dat je naast elkaar wandelt, dat je elkaar niet in de ogen moet kijken maar ook dat uw lichamen zich op elkaar afstemmen, wat super boeiend is. Andere mensen ontmoeten, andere wandelaars. En ik merk dan nu heel hard door de puppy door SARAa hoe vaak ik gesprekken heb met mensen die ik niet ken op een wandelpad. En dat maakt u als mens en zeker wij Belgen zo heel introvert en gesloten terug zo open. Dus wandelen heeft mij eigenlijk helemaal
[00:05:22] Unknown:
veranderd. Ik ben ook rugpatiënten. Ik ben dat ook en ik kan ervan meespelen. Ik ga elke dag ook wandelen. Als ik dat drie dagen niet doe dan zit mijn rug helemaal vast.
[00:05:34] Unknown:
Dat is zot hé. Dat zegt ik heb dat dus ook als ik langer blijf zitten dan krijg ik kwaaltjes. En de enige oplossing is om het eruit te wandelen. Wat je zegt over die gedachten. Je gedachten kan je ordenen tijdens het wandelen.
[00:05:49] Unknown:
Het verdwalen is daarom ook niet slecht. Je hebt even gewoon ergens gaat wandelen. Hopelijk wel dat je ergens Google Maps kan opzetten op een bepaald moment. Sommige grote bossen zijn nogal moeilijk om je weg erin terug te vinden. Maar even verdwalen, even gewoon focussen op de natuur en stap per stap, Dan kan inderdaad heel veel orde scheppen in je hoofd. Maar dat zijn we een beetje verleerd.
[00:06:16] Unknown:
Ja, want als je zegt verdwalen, heel veel mensen denk ik schieten nu in de paniek. Die luisteren wat zonder kaart of je ps gaan handelen. Maar dat is ook iets wat je leert. Ik heb keihard moeten werken aan mijn navigatie skills, oriëntatie skills, een kaart leren interpreteren. Als je daar in het begin niet comfortabel mee bent, ja volg gewoon wat knooppunten of download een GPX-route op je smartphone en dan kun je zo echt gewoon mee navigeren dan zegt het pijltje welke kant je moet uitgaan. Er zijn opties om gecontroleerd te verdwalen.
Laat het ons zo zeggen. Maar effectief het gaan wandelen en je gewoon laten leiden door je gevoel is zalig. Ik doe dat eigenlijk heel vaak. Ik ken het gebied hier nu wel, maar vaak vertrek ik gewoon en dan ga ik naar links of naar rechts en ik zie wat mijn gevoel zegt en dat is heel fijn. Echt go with the flow.
[00:07:08] Unknown:
Je sprak daarnet over in het begin dat je naar buiten ging vanuit je bureau omdat je die bomen zag. Ik gaf ook al aan dat ik die out of office leuk vond. Ja. Kan je daar nog iets over
[00:07:20] Unknown:
toelichten? Je hebt me daarnet al heel mooi geïntroduceerd, maar ik denk dat ik een term is ook ja, ik ben ondernemer, dus ik werk veel, voilà. Dat past misschien niet altijd bij de Slow, maar ik probeer wel heel erg mijn grenzen te stellen in dat veel werken. Ik ben ambitieus en wil groeien en soms moet je ook even die groei speur nemen en dat is zo. Dus voor mij is vertragen en ondernemen heel vaak een evenwichtsoefening. Oefening. Dat heb je ook gemerkt in de mailtjes die we hadden gestuurd. Je had me niet op me gestuurd in een hele drukke periode. Ik had op dat moment twee jobs aan het combineren, wat dus de reden was ook. Maar Ik probeer dus mijn grenzen daar heel hard in te zetten door onder andere die out of office waar dat instaat dat het één of twee weken kan duren voordat ik antwoord geef. En dat dat normaal is voor mij en dat als echt dringend is, dan is er ook wel een hulplijn.
Overal probeer ik wel de mensen die mij willen contacteren mee te geven van dat is niet normaal dat wij verwachten dat ik stuur, ik bel u en ge antwoordt direct. Ik word daar nu zelfs een beetje ambetant van ook. Als dan zijn er mensen die mij toch nog een mail sturen na drie dagen om te vragen of dat ik het heb gelezen. Maar dan denk ik hoezo? Ook als het niet dringend is hé. Dat staat daarin en ik merk dat dat een ontzettend proces is geweest ook met de partners waarmee ik vaste relaties heb enzo. Eigenlijk moeten die zich een beetje schikken naar mij en dat is niet altijd gemakkelijk en ik besef dat ook, dat ik ook soms een run ben op hun processen. Het is een soort van rebellie of zo bij mezelf denk ik. Ik merk dat waar dat in het begin heel hard op muren botsen en ik het ondertussen ook wel geapprecieerd wordt en mensen het ook wel gewoon weten van ja, als we Dorien moeten hebben, moeten we niet vandaag menen als we er morgen nodig hebben, maar even altijd op voorhand. Dus het is tegen de stoom zwemmen, maar it's woord it.
[00:09:17] Unknown:
Ik vond het zelfs inspirerend. Ik heb ook een out of office dat binnen de vijf dagen antwoordt. Wat jij schrijft als er een e-mail in je inbox komt, is fantastisch. Ik ga daar een stukje vanuit voorlezen. Als je het goed vindt. Dat is goed, ja doe maar. De cultuur van onmiddellijkheid, altijd bereikbaar zijn en versnippering van tijd passen niet helemaal bij het leven van een wandelaar. Jij bent de wandelaar, hè?
[00:09:45] Unknown:
Credit trouwens naar Annelies de Leeu van Nectar Studio. Iemand waar ik, die mijn boek heeft ontworpen ook, die had de basis daarvan ook in naar automatatic Repy. Dus voilà ik heb daar een beetje van haar creatief overgenomen. Maar ja inderdaad ik vond dat kei goed gezegd. En dan passen niet bij een leven van een wandelaar omdat voor mij is wandelen wel ook echt een levensstijl. Dat staat ook in mijn boek en mijn boek zijn tien levenslessen en dat zijn eigenlijk manieren om in het leven te staan. Een wandelaar is bewust en neemt zijn tijd voor de dingen die voor hem of haar van belang zijn. Leeft ook een beetje op ritme van de natuur denk ik. En de natuur reageert ook niet altijd direct.
[00:10:27] Unknown:
Er zijn hulp van dat je vaker op wandel bent dan dat je in je mailbox zit en dat vind ik heel mooi. Ook een mooie levensles naar andere
[00:10:37] Unknown:
ondernemers. Ik moet toegeven dat dat in realiteit misschien niet altijd juist is. Ik probeer wel echt. Ik probeer wel echt mijn schermtijd te verminderen. Dat is een proces, want ik had het hier ook opgeschreven dat ik dat zeker nog wou vertellen van, ofwel ga je tevreden zijn met minder ofwel ga je dingen beginnen uitbesteden. Ik zit nu heel hard in dat fase van ik ga dingen beginnen uitbesteden zodat ik inderdaad minder achter die laptop moet zitten en kan gaan wandelen in de plaats. Maar daar zit heel vaak veel schuldgevoel op ook. Bij mensen het simpelste voorbeeld kuisvrouwen nemen, ik denk dat veel mensen dat diegene die evidentie vinden. Maar ik kan toch zelf kruisen, dit dat. Ja, dat is waar, maar wat kun je doen met die tijd?
En zo'n dierreflex is denk ik heel belangrijk als je wat eerder wilt gaan leven. Ja, daar zit ik dus ook in. Hoe kan ik meer afstand nemen van die laptop? Ik denk dat ik het misschien wel meer doe dan de gemiddelde mens mijn tijd nemen om te gaan wandelen. Maar het is een evenwicht toevoeging, absoluut.
[00:11:38] Unknown:
Ik kan alleszins zeggen dat je out of office als ze een hele
[00:11:42] Unknown:
duidelijke grens aangeeft van kijk, verwacht niet binnen het uurtje een antwoord. En dat vind ik heel mooi. Ik vind dat dat ook niet kan. Puur omdat je altijd bereikbaar bent. Maar ook een antwoord vormen, direct al. Vaak moet je toch nadenken over een vraag die gesteld werd of een prijs die op tafel ligt of even voelen in plaats van direct reageren. En ik denk voor dat voelen dat we dat verleerd zijn om naar ons buikgevoel en onze intuïtie die echt wel het antwoord weet, om die de tijd te geven om te spreken. En dat Disney als je inderdaad altijd bereikbaar moet zijn. Kan jij dat goed voelen?
Ik denk wel dat ik heel goed in contact sta met mijn buikgevoel en dat Disney gekomen door te wandelen. Dat was daarvoor zeker niet altijd het geval. Ik heb wel altijd wel zo'n heel sterk weten gehad ofzo maar echt die subtiele signalen van je lichaam, die stemmetjes, echt kunnen weten wat ze zeggen,
[00:12:45] Unknown:
dat is door het wandelen wel gekomen. En uit dat wandelen heb je ondertussen ook tien levenslessen in een boek geschreven. Als ik denk aan levenslessen, dan denk ik aan iemand die tegen de pensioengerechtigde leeftijd gaat. Want die heeft een heel leven achter zich en die heeft een aantal lessen getrokken. Maar jij hebt dat nu al zo goed verwoord om te zeggen van kijk, bewustzijn is inderdaad iets belangrijk.
[00:13:12] Unknown:
Vaak vinden we inderdaad dat we pas naar iemand kunnen luisteren als die persoon x aantal jaren heeft of x aantal successen heeft bereikt ofzo. En ik snap dat ook ergens wel, maar soms moeten we niet te verzoeken denk ik. Ik heb al wat watertjes door sommen wel ook, Vroeger in het algemeen is mijn leven niet altijd super gemakkelijk geweest maar dat doet er zelfs niet toe. Dat heeft mij natuurlijk wel gevormd door wie ik ben. Dat heeft mij misschien heel veel dingen sneller doen inzien, want ja, ik ben inderdaad nog maar negenentwintig. Ik denk niet dat je heel oud moet zijn om tot zo'n inzicht te komen of zo.
[00:13:49] Unknown:
Is er bepaalde advies dat jij nu zou willen horen
[00:13:56] Unknown:
dat je ik eerst hebt moeten meemaken maar dat jij ik graag had gehoord als je vijftien zestien jaar was? Oef, amai, als ik vijftien zestien jaar was. Dan had ik willen horen dat het altijd wel goed komt als je naar je innerlijke stem luistert. Dat vind ik, dat heb ik moeten leren de voorbije jaren om gewoon te vertrouwen inderdaad op je pad en dat als je inderdaad luistert naar jezelf dat het allemaal wel goed komt. Dat had ik graag willen horen, want dat is zeker super moeilijk in die leeftijdsfase waarin dat je keihard aan het puberen bent en je continu vergelijkt met mensen rond u en zeker nu met die social media erbij.
Al dat je doet is het net zo belangrijk om jezelf te kennen en te weten hoe of wat. Ik denk sowieso dat we alles wat EQ is en emotionele intelligentie dat we dat echt ontbreken in ons schoolsysteem en dat dat zo belangrijk is dat dat wel wordt geleerd. Dus eigenlijk heel die wereld had ik graag emoties, gevoelens, wat toe gedaan en zo wat betekent dat? Ja zo, al die dingen. En om nog terug te kunnen op wat je net zei van ja je bent nog jong in de levenssessie. Ik vind je kind altijd zoveel leren van andere mensen. Hoe jong of oud dat ze ook zijn, ik vind dan net de schoonheid aan ja, iedereen is geheel op aarde in zijn eigen menselijke ervaring en heeft iets te vertellen denk ik. Je kunt zoveel leren van elkaar vind ik het mooiste van oude mensen, maar ook van mensen die jonger zijn dan nu of van een hond of van een bloem. Ik denk dat die Opennet ook iets is waarmee een wandelaar in het leven staat.
[00:15:33] Unknown:
Dus voel dan even vastforward. Als jij inderdaad die pensioengerechtigde leeftijd hebt, hoe zou jij dan kijken hoe dat jij nu bent? Hoe dat je nu in het leven staat?
[00:15:43] Unknown:
Ik heb me dat ook al vaak afgevraagd. Want ik geef toe dat het soms echt wel chaos is bij mij, omdat ik heel veel wil en grote dromen heb en mezelf ook vaak grote druk opleggen. Ik ben kritisch voor mezelf. Maar anderzijds vind ik dat ook gewoon heel leuk. Ik vind ondernemen en proberen ook wel heel leuk en dat is ook wel gewoon een stuk van wie dat ik ben. Maar ik verlies me daar soms wel in. Dus ik denk wel dat de persoon alleen Dorine binnen dertig jaar dan vijfendertig jaar afhankelijk van wanneer dat we in pensioen mogen, dat die Dorien wel zal zeggen van goh Mijske, pak uw tijd maar zo. Het moet niet allemaal nu.
En dat is zo wel mijn dogic trade of zo. Ik denk dat die dat zou zeggen van ik vertel op je pad en het moet niet allemaal nu en bloeien op de momenten dat het kan doen. We hebben al gesproken over wandelen, op wandel zijn.
[00:16:42] Unknown:
Wat heeft opwandelen allemaal te bieden voor de luisteraar? Opwandelen heeft veel te bieden.
[00:16:48] Unknown:
Opwandelen is een beetje mijn baby. Ze begonnen naast een podcast, dus dat zijn podcasts die al wandelend worden opgenomen over allerlei onderwerpen. Maar vooral de onderwerpen die mij heel erg interesseert onderwerpen die een wandelaar kunnen boeien. Er is een boek Wij dan ook. Er komen misschien nieuwe boeken aan, great van niks, misschien. Er was ook een kaartenset die ook waarschijnlijk binnenkort terugkomt, maar die was uitverkocht om mee te nemen op uw wandelingen met vragen en oefeningen die je alleen of met anderen zou kunnen doen tijdens een wandeling. Er is een blog, een Instagram-account, er is een cursus, de op wandelcursus Start To Hike. Compleet online, maar super interessant. Gemaakt met twaalf outdoor-experts over oké, hoe ga ik nu van wandelen naar hiken, trektochten, pak ik dat aan. Heel toegankelijk, laagdrempelig geen immens taal.
Dat is er. Er zijn ook groepsreizen die ik samen doe met andere organisaties waar je dan mee kan en ik begeleid die. Of onze eigen reis en dat is het Hiken en Hiel concept. Hiken en Hiel is denk ik een hele mooie mix tussen kant van mij die bezig is, maar inderdaad mensen helpen met hiken en tonen iedereen kan dat. En anderzijds het innerlijke stukje van de link tussen natuur en welzijn en hoe dat wandelen eigenlijk een innerlijke pelgrimstocht is. Dus we gaan samen op trektocht, ik als natuur en wandelcoach en emparment van Hiking Dan en dan mijn collega Josofina's psychologen.
Zij is ook echt een avonturier en samen begeleiden we dat. En dat zijn hele mooie reizen, hele mooie trajectmaaltijd. Intensief wel, maar mooi. En dat is wat Op Wandel tot nu toe te bieden heeft. Ik heb het tot nu toe allemaal alleen gedaan maar dat was niet meer haalbaar dus er zijn nu ook op Wandel ambassadeurs. Wat ik heel leuk vind, dat is een beetje denk ik de essentie van wat op Wandel is, is altijd één plus één is drie. En dat raad ik ook uit de natuur. Er is kei veel diversiteit in de natuur, er is samenwerken, er bestaan niet zoiets als concurrentie. Al ja wel, maar dat samenwerken is ook wel heel belangrijk om naar een groter doel te geraken. Dus dat wil ik met op wandel ook doen. Ik werk samen met andere partners en nu dus op wandelambassadeurs.
Echt mensen uit de community die ook graag wandelverhalen willen delen. Daar waren meer dan vijfhonderd aanmeldingen dus dat toont maar hoe dat samenwerken echt kan werken en om zo het wandelvirus verder te verspreiden. Voilà, dat is het zo waar je in een notendop denk ik op wandel op dit moment.
[00:19:27] Unknown:
Als het me niet vergis zijn er wel nog heel veel toekomstplannen aan het sudderen.
[00:19:33] Unknown:
Ja, dat klopt. Ik kan ook niks verklappen, maar het heeft nog altijd te maken met buitenleven en het welzijn buiten. Sowieso waar ik wel al over kan verklappen is ja we hebben dus een huis gekocht in het bos. Is echt de bedoeling dat dat een huis wordt en daarmee wil ik zeggen die plek is zo magisch, ik wil dat niet alleen voor mezelf houden. Ik wil dat delen met de mensen. Er gaat een glamping komen achteraan in onze tuin. Er gaan vuurcirkels en vrouwencirkels gegeven worden. We willen graag ook trail angle zijn. Trail angles zijn vooral in Amerika is dat dan, zijn mensen die langs grote trails wonen. Bijvoorbeeld de Pacific Quest trail, zo van die trails die mensen zes maanden lang wandelen. Die bieden gratis een slaapplaatsen douche en tasoep aan aan de voorbij komende reizigers. Ik zou dat ook heel graag willen zijn. Ons huis, ik zeg het huis met een grote h de deur open en mensen te verwelkomen.
En Bosbad precies ook uiteraard, dat was ik al bijna vergeten, om dat vandaag te laten doorgaan. Klinkt heel veelbelovend. Ja, het is mooi om te zien hoe alles daar samenkomt zo. En ook hoe dat we Allez, de kans dat we naar huis gingen hebben was klein, want daar was super veel interesse voor. Maar hoe dat de wereld dan toch precies alles in de juiste plooi laat vallen op het moment dat het moet, dus dat is fijn om te ervaren. Dat is ook iets met het voelen en het weten van alles komt goed, hè? Ja, keihard. Ik zag dat huis en ik zei kijk, ik zei tegen mijn vriend, ik belde die Ja, ons huis staat online. En ik ook gewoon, je hebt die makelaar gebeld, ik zeg ik moet dat huis hebben.
En ja, gewoon dan echt. En het grappige is, en ik heb dan ook niet zo heel veel mensen verteld, maar ik heb altijd gezegd Ik wil op drie straten wonen. Ik wil op die straat wonen. Ik heb dat zelfs op een blad getekend. Dus dat is heel gek dat dat dan uitkomt.
[00:21:30] Unknown:
Dus het was echt een visualisatie dat je gemaakt hebt? Ja. Kan ik goed? Ik ben mij ook aan het visualiseren dat jij op hiking tocht vertrekt. Dan neem je van alles mee in je rugzak. Heel veel materiaal, maar ik veronderstel dat ook een goede mindset ook belangrijk is. Welke van de twee is voor jou het belangrijkste?
[00:21:51] Unknown:
Ik denk dat ze allebei belangrijk zijn. Wat je meeneemt in uw backpack, gaat uw comfort op uw trektocht ofwel keihard verhogen of verlagen en je gaat op een trektocht altijd moeten zien dat uw basisbehoeften zijn ingevuld. Dus dat is waar men droog blijven eten en drinken, goed slapen. Dat moet er echt altijd zijn, anders overleeft je gewoon überhaupt ook niet en dat gaat ook een impact hebben op je mindset. Als een wisselwerking hebt tussen de twee, ik denk dat ik wel een sterke mindset heb en dat dat gekomen is dankzij het wandelen. Alleen vooral dankzij het trektochten maken, want dan leert u zoveel over over het leven en je kunt eigenlijk heel de tijd analogie trekken met een bergwandeling naar uw levenswandeling.
Na de klim komt het uitzicht als je alleen in taal blijft dan ga je nooit de top zien. Alleen snap je? Je kunt super veel analogie trekken met het leven in de bergen en het leven hier. Heel dat proces van dat voorbereiden, dat doen, dat uitwandelen, dat geeft u heel veel mentale kracht en sterkte. En dat leert u dat je best wel veel kunt hoor als mens en ook veel aankunt. Meer dan dat je denkt. En dat ja, dat het leven echt is daar waar je comfortzone eindigt. Dat is ook wel echt iets wat ik heb geleerd. Ik had dat nooit meegekregen van thuis. Dus het stukje hygiëne was voor mij al een mega grote van ja shit ik kan me niet wassen, ik moet in de natuurnetwerk doen moet ik dat doen en dat zijn knoppen omdraaien, dat bijvoorbeeld.
Maar ook soms moet je op uitdagende paden gaan met technische stukken waar dat de afgrond naast u is. Ja, hoe ga je daarmee om? Soms kom je in een onweer terecht. Oké, wat zijn de stappen die je dan moet nemen? Hoe brengt je jezelf in veiligheid? Hoe ga je daardoor? Ik heb al letterlijk op een berg op mijn back-up gezeten terwijl dat boven mij aan het bliksem was en dan sta je echt wel heel veel angsten uit. En dan bij mij is altijd zo wow. Soms die situaties, het zijn altijd die situaties waar je jezelf tegenkomt waar je echt door een plafond breekt en dan weer naar het volgende gaat.
In die zin is dat ook een beetje verslavend. Ja, maar ik ben totaal geen roekose hikekerij, helemaal niet. Ik ben eigenlijk heel verantwoord altijd. Ik ben altijd degene die de ram is ook. Van joh gasten, we gaan even nadenken voordat we dit gaan doen. Het is wel verslavend ook in die zin dat je daar gewoon echt mens kunt zijn. Alle rollen vallen het balg af. Je moet alleen wandelen, eten, slapen en that's it. En er is niks zo bevrijdend als dat.
[00:24:25] Unknown:
Welke technieken heb jij dan in je rugzak als er op zo'n moment plots en onweer weer losbarst of als je op een heel smal pad moet lopen. Klinkt somber rustig blijven.
[00:24:38] Unknown:
Echt letterlijk rustig blijven en de desnoods beginnen even wat yoga te doen of zo. Van oké, wacht, ik ga eerst mijn lijf hier ontspannen, want een lijf in stress maakt vaak ook verkeerde bewegingen en dan wordt het allemaal heel zwaar. Dus echt gewoon oké naar binnen keren, die rust in jezelf zoeken en vinden en dan vandaar weer verder gaan. Dus niet zo in het rood gaan en dan beslissingen nemen. Dat is nooit een goed idee. Maar wat wij daarin ook helpt is gewoon no bef you go. Dus echt op voorhand die voorbereiding, ik zeg altijd tachtig procent van een geslaagde trektocht is voorbereiding.
Weet wat je moet doen in noodsituaties. Hoe dat je zo'n bepaald pad het beste afwandelt. Wat dat je moet doen in een onweer. Ja en heel vaak afhankelijk van de situatie ja we gaan altijd in een fight, no flight of een freeze modus. Ook goed om van uzelf te weten in welke modus ga ik en dat uw partner of de persoon met wie je bent, want ik haak eigenlijk meestal wel altijd met twee, dat die ook weet van oké wat is haar strategie en dat je op elkaar kunt anticiperen en inspelen. Ik heb een Free heel vaak. Dus mijn vriend weet dan wat ze moet doen. Ik heb ooit in het midden van IJsland, moest zo'n keergrootste. Dat was ijskoud en ik had dat nog nooit gedaan. Dat was ook de eerste keer.
En ik stop met wandelen in het midden van die rivier. Ik was volledig geblokkeerd en dus ja, het is wel handig dat je dat dan van elkaar weet. Of ook van jezelf van oké, wacht, ik zit in je Fries. Even oké ademen en dan weer gaan rationaliseren.
[00:26:07] Unknown:
Ja, boeiend, hè? Dat had ik hem. Dat is toch echt wel ook een
[00:26:12] Unknown:
ervaring dat je moet hebben om te weten van de volgende keer: oké, dat is mijn freeze mode. Actief, ja, leer jezelf kennen, weet wat je moet doen in bepaalde situaties en een groot deel van high kennis nadat je die kennis hebt, is het doen hè, het gewoon doen. Ik denk dat eindleven ook vaak zo is. Soms moet het gewoon doen en dan gaan het leren. Je leert ook door fouten te maken. Ik vind dan wel in de bergen of als je gaat in een omgeving dat je gewend bent, zorgt wel dat je een soort van gecontroleerde fouten maakt. Daarom vind die no befygo zo belangrijk. Dat je niet zonder ooit in een berg op een berg te hebben gestaan nu uw biezen pakt en vertrekt doet dat niet. Dat is ook waarom dat we denk ik steeds meer berichten lezen van mensen die vallen dit dat omdat dat ja dat wordt wel populairder maar de meeste mensen denken ach, zou wel oké zijn maar dat is niet alleen daar komt echt wel wat bij kijken. Maak fouten maar zo leer je maar, maak voorzichtig fouten als je snapt wat ik bedoel. Bereid u voor. Het ziet ook u blootstellen naar risico's he, hike.
Als ik mag kiezen op een berg zitten bij een onweer of hier in mijn boshuisje, ik weet het ook wel waar ik wil gaan zitten, maar je weet als ik ga hiken ja dan ga ik kan ik dat tegenkomen. Ja, het is ook in blootstellen naar risico's. Zijn er al een aantal zaken dat jij
[00:27:31] Unknown:
meeneemt? Hele kleine zaken in je zodanig dat jij een bepaald veilig gevoel hebt? Of er zijn misschien een aantal gewoontes die je altijd doet tijdens een
[00:27:41] Unknown:
trektocht dat je zegt van kijk, als ik dat doe dan ben ik meer op mijn gemak. Ik ben eigenlijk altijd op mijn gemak op een hak. Alleen als het onweert, dan niet. Soms bij moeilijke paden, want ik heb het wel moeilijk met zo losliggend gridd of heel diepe uitzichten, winst en rechts, dan ben ik altijd wel voorzichtig. Omdat ook al eens iets heel dichtbij is gekomen, zo'n verlies van iemand in de bergen. Dus ik ben wel altijd heel bewust daarvan. Dus ik neem dat zeker niet voor grandeed ofzo. Daarom dat ik daar ook echt op hameren van, doe dat alsjeblieft bewust. Wat doe ik dan? Ja, met mezelf babbelen. Ik zeg het ja, die yoga. Ik denk als ik alleen zou gaan haken, wat mij veel gemoedsrust zou geven of als je weet van ik ga in een heel afgelegen gebied ofzo.
Er bestaat zoiets als een noodtelefoon, de Garmin Inreage
[00:28:34] Unknown:
bijvoorbeeld. Dat staat de lead communicatie, dat heeft een noodknop dus als je daarop duwt dan vinden ze je, dan komen ze je helle. Dus dat is wel iets van gemoedsrust ofzo, waar ik al mijn geld aan zou geven. Het valt me op dat je heel praktisch ingesteld bent, hè. Dat vind ik goed, hè. Dat vind ik ook leuk. Ik ben ook praktisch ingesteld. Als ik jou vraag van waar denk je aan? Dan zie ik jou inderdaad op dat smal pad. En dan zie ik jou als je dan met een groep bent, even kijken achter je van is iedereen mee, ga niet rustig, ga iemand moeten geruststellen ofzo. Ja. Dus ik ben echt wel een iemand die echt praktisch is ingesteld en zorgt voor iedereens
[00:29:10] Unknown:
veiligheid? Ja. Ja, ik ben geen bergwandgeliet hé, dus ik ik ik neem geen groepen mee zonder begeleiding in de bergen zelf. Als in de hFC ik doe in groepsreizen zijn hier in Luxemburg, Luxemburg, daar Dena, zo die. Als ik in grote groepsreizen doe na de bergen zijn daar altijd gidsen bij. Ik ben meer de social rang. Ik flad er zo wat rond en ik ga bij iedereen horen is alles oké? Savah? Ik voel veel subtiliteiten aan. Wanneer er iemand niet op zijn gemak is dan wandel ik mee. De groepstress naar de Mont Blanc bijvoorbeeld was er iemand die het ontzettend moeilijk had met de afdalingen en dan ga ik daar wel naartoe en dan oké kom we gaan daar samen doen en zo dat. Zeker als je in groep bent en dat is het ding aan een gids. Een gids is er voor de groep en je zet je in functie van de groep en het gaat meer over hun ervaring dan over die van u, sowieso.
Als ik alleen ga hiken zonder groepsverantwoordelijkheid om het zo te zeggen. Het blijft wel aan dezelfde principes denken want die zijn voor elk hiken hetzelfde. Maar het is wel grappig dat je die vraag stelt, want ik merk eigenlijk dat als ik geen groepen ben, dat ik vaak zelfs zekerder ben dan wanneer ik alleen ben ofzo. Omdat je in die rol moet stappen van begeleiden. Het woord beschermengel komt nu naar boven bij mij. Ik zie jou
[00:30:23] Unknown:
zo bij een groep als een soort beschermengel van ik zorg wel dat het goedkomt in die zin van ik kijk wel hoe dat jij het maakt en als er iets is dan mag je het altijd wel zeggen aan mij en ik denk dat jij ook een soort lijmfunctie hebt.
[00:30:38] Unknown:
Zodanig dat ook qua sfeer enzo dat dat ook allemaal goed zit. Ja, ja, ja. Of de mensen die wat stiller zijn, die wat moeilijker ingang vinden in de groep of zo. Dat probeer ik. Dat zijn inderdaad de dingen waar ik mij dan mee bezig had. Als social rang zoals ze dat dan noemen. Ze hebben vaak in een gidsenteam of een begeleiderteam verschillende rollen. Dat is een mooiere titel dan animator Want dat is het niet hé? Nee, dat is het niet. Ik ben geen Animator. Nee, nee, nee, nee. Het is wel heel leuk. Ik vind dat heel tof om dat uitbinder. Ik weet hoe spannend het is als je dat nog nooit hebt gedaan om daar plots te staan in the middle of nowhere.
Het is net dat ik die subtiliteit ofzo heel goed kan begrijpen bij mensen en wat denk ik mij in mijn kracht stelt om zowel te krijgen waar ze willen zijn.
[00:31:28] Unknown:
En dat je de enthousiasme kan doorgeven, dat je die wandelmicroben
[00:31:32] Unknown:
kan doorgeven. Ja, dat is daarstraks eerlijk gezegd. Er is ook een wandelclub. Op wandelclub sinds januari bestaat die en daar zitten nog kei veel leden in. Dat stond ik dat totaal niet verwacht. Maar we gaan één keer per maand met zijn allen samen wandelen. En daar is dat ook heel leuk om te zien hoe iedereen jong en oud samenkomt en elkaar herkennen, onderling afspreekt, onderling op trektocht gaat en dan denk ik ja, dat is goed zo. Inderdaad dat virus verspreiden. Dat zijn eendagstochten dan? Ja, dus de afstanden variëren tussen acht en zestien kilometer. Dus de ene dag is een keer wat langer en dan de ander keer wat korter. Als het een lange wandeling is, voorzien we ook een route voor de mensen die minder tijd hebben en fiscaal versa. Dat is zo nog wel aan het groeien. Ik heb dat ook altijd tegen, dat sta ik in mijn mail van iedereen die zich inschrijft.
Dit is een club door ons gemaakt, snap je? Dus als er feedback is, laat het mij weten. We finetunen dat hier samen. We zorgen dat het een club is van ons. We zijn zeker nog aan het experimenteren met pauzes en moeten we wel of niet pauzes nemen en spreken we daar vooraf om te drinken iets op een cafeetje of daarna Om te drinken klinkt nu zo, maar je snapt waar ik bedoel. Dus dat is nog in volle ontwikkeling, maar eigenlijk gaat dat keigoed.
[00:32:46] Unknown:
Het lijken banale zaken. Gaan we nog iets drinken of gaan we tussendoor een stop doen? Maar ik denk winter, min acht graden. België, kostenwind, de Hoge Venen, dat dat wel aangenaam is na
[00:32:59] Unknown:
een zevental kilometer om even een pauze te houden. Ja, ja. Had dat niet verwacht, maar het sociale aspect aan de Opanderclub is zo groot. Ik had dat onderschat denk ik hoeveel mensen er echt naartoe komen om gewoon gelijkgestemden te vinden, om vrienden te maken. En dat is kei mooi om te zien. Hoeveel mensen dat daar ook gewoon echt nood aan hebben zo. Dus ik ben heel blij dat ik zo'n plek mag zijn. Wat typeert dan zo een opwandelaar? Goede vraag. Wat typeert een opwandaar? Dat is mijn nieuwsbrief. Het is een avontuurlijke harten, zielen voor wie het allemaal wat draaien en bewuster mag.
En wandelaars, ik denk dat dat een goede samenvatting is van wandelen op wandelaar is. En ook die openheid merk ik ook weer opnieuw heel erg terug van ja, dat maakt niet uit dat jij achttien bent en ik zeventig, wij gaan hier samen wandelen. En die gesprekken die dan onderling ontstaan, dat is kei mooi om te zien. Eigenlijk kunt u het op wandelclub goed vergelijken met een kampvuur en iedereen die daar rond zit. Maar dan al wandelend.
[00:34:06] Unknown:
Op bepaalde dagen, als ik naar mijn werk rijd, is er ook een wandeltocht die georganiseerd wordt. Je kent dat wel. Dan al de grote wegen hangen er aan pots allemaal pijlen en dat is ook een wandelclub. Ik ben ervan overtuigd dat op wandelclub iets helemaal anders is. Maar als ik die mensen zie wandelen ik denk zelfs dat ze geen pauze nemen. Ik denk dat zelfs dat ze niet zien dat er een mooi bloemetje langs de weg bloeit of dat er vogels zitten kijken naar hun. Die willen gewoon de achttien kilometer halen binnen een bepaalde tijd En dan hebben ze weer die stempel of dan hebben ze weer de mogelijkheid om te zeggen ik heb zoveel kilometer gehandeld.
Dus de Op wandelclub is echt wel een sociaal, maar toch ook echt wel een verbindend.
[00:34:51] Unknown:
Zeker, maar er zijn zeker ook de meeste bandenelaars hebben wel snelle benen hoor. Dat is al een zoektocht geweest. Maar ik ben ook eigenlijk vooral als ik met mensen wandel ook een snelle wandelaar. Als ik alleen wandel niet. Maar ja, die graag doorwandelen. Dat is ook een stijl denk ik. Ik vind er zijn ook inderdaad verschillende vormen van wandelen. Ik ben ook bezig met dat bosbaden. Je kunt eigenlijk gewoon natuurbaden zeggen want je kunt dat overal doen, niet alleen in een bos. En daar is het principe echt van traag wandelen en inderdaad pak een vergrootglas gast mee en kijk eens naar een bloemetje of een plantje of een biertje en je doet op een bosbad, je bent daar drie uur meestal mee bezig, maar je wandelt maar één of twee kilometer. Dus dat is een andere manier van wandelen, maar het is spookwandelen.
En dan heb je dat sociale wandelen waar je eigenlijk in de club wordt er veel behandeld, ja, dat je sociaal wandelen. Een uitzicht dat zie je pas als je collectief zegt, we verdelen ons zwelling en groepjes, maar als de reden zegt van, zit dat uitzicht hier? En dan zeggen ja, mooi, kei, mooi. En dan stoppen ze even, dan even ze een koekje en dan zijn ze weer verder. Het doel van die wandeling is vooral het sociale en het buiten zijn en de beweging. Het doel van een bospadwandeling is natuurlijk die vertraagd. Ook daar denk ik dat er voor elke wandeling een tijd en een plek is. Maar we zijn zeker niet zoals de gemiddelde wandelclub inderdaad.
Dat proberen we niet te zijn.
[00:36:14] Unknown:
Het bosbaden, voor mij is dat iets waar ik wel al van gehoord heb. Ik ken het concept ongeveer, maar leg nog een keer uit voor de luisteraar wat dat precies is of hoe jij het ziet of hoe jij het organiseert.
[00:36:29] Unknown:
Ik heb mijn opleiding tot bospadgids gevolgd bij de Academie voor de Helende Natuur, super mooie naam, voor een academie die Ilse Simoons heeft opgericht. Ilse is natuurwetenschapster bij het Inbo, dus het instituut voor Natuur en Bossen, dat is een vrouw waar ik heel erg naar opkijk. Ik heb haar zelf mogen interviewen in mijn podcast en vanaf moment één was ik super geïntegreerd door haar en hoe dat zij in leven staat. Zij is misschien letterlijk de vertaling van Slow, I lovever. En zij doet dat samen met Moizco de Fried, dus herborist, bekend ze en de pionier ook van herborismme denk ik in België, is ondertussen al tachtig jaar.
Geweldige man. Ik zeg tegen iedereen over mijn ontmoeting met Maurice, ik wist niet dat je verliefd kon worden op een tachtigjarigeje, maar het kan blijkbaar. Dus ik heb alles van hen geleerd. Eigenlijk is bosbaden of natuurbaden een vorm van mediteren in de natuur En onder mediteren verstaan we vaak het zitten met uw twee handen op uw knieën en met uw ogen toe. Maar dat is zeker niet de enige vorm van meditatie dat er bestaat. Het gaat eigenlijk gewoon over een mindful bewust bezig zijn met de activiteit die je op dat moment aan het doen bent en dus niet een film kijken en ondertussen op je gsm scholen en koken. Snap je? Je bent daar gewoon met één ding bezig in de natuur. Dus dat zijn zoals oké wandel eens op blote voeten of zoek een boom waarvan je denkt dat hij iets te vertellen heeft en vraag aan die boom in gedachten.
Wat kan je mij vertellen vandaag of stel een vraag aan die boom of neem een blaadje mee met pen en papier en teken eens een bloemetje dat je mooi vindt. Of maak een mandala al met dingen die je vindt uit de natuur. Bosbad gaat ook in stilte vaak door. Dus je bent meestal in een klein groepje, acht personen ofzo en de uitnodiging is om inderdaad gewoon die stilte te omarmen. Af en toe na een oefening kan er wel een klein deel momentje zijn. Over het algemeen is iedereen echt helemaal mee in die vertraging. Dus dat is een bospad.
En al uw zintuigen ook opnieuw gaan betrekken. Want elke oefening triggert vaak een ander zintuigen, dat is ook altijd mooi om te zien. Het grappige is dus te zeggen dat dat vanuit Japan komt. Shinrin Yoku, de kunst van een bosbaden daar wordt zo genoemd, Shinrin Yoku. Dat de werkdruk in die landen daar ook in Japan en zo heel hoog ligt. En dan hebben ze daar vanuit medische instituten en zo gezegd van oké ja, wacht, we gaan hier eigenlijk bosbaden op voorschrift geven. Maar wat ik geleerd heb van Ilse is dat ze eigenlijk in Japan denken dat bosbaden wat bij ons komt. Omdat we dat op een hele andere manier doen. Bij hen is bosbaden zijn bijna ziekenhuizen maar dan heel groen. Je wordt daar ook verwelkomd door een in een jas, in een doktersjas.
Je gaat met die persoon samen wandelen in het aangelegde therapiebos, die doen metingen en je hebt ook in een ziekenhuis heb je dan natuurbelevingen. Dus ik denk waar het bij ons inderdaad heel erg gaat over dat we vertragen met als bijkomstig effect wordt er beter van, is het daar vooral beter worden door de natuur. Het is een andere denkwijze. Alleen beide zijn een positieve
[00:39:43] Unknown:
Wat ik wel van overtuigd ben, is dat een bosbad of in de natuur vertoeven, dat dat gewoon best medicijn is.
[00:39:51] Unknown:
Ja, dat is ook zo. We zijn natuur hé. Jammer genoeg wordt, dat niet voorgeschreven. Maar er is wel Ja, ze zijn er wel mee bezig. In Canada enzo weet ik dat het al kan en ik weet dat er steeds meer dokters, want één van mijn beste vriendinnen is dokter, huisdokter, zijn daar wel zich bewuster van. Ik heb ook vaak gesprekken met mensen die mij een bericht sturen op Instagram, waaronder ook een dokter, die zei van: Toen ik die opleiding deed een paar jaar geleden, werd er me geen woord gerept over de impact van de natuur. In de opleiding dokter, maar zelf in de opleiding tot psycholoog gewoon niet.
Maar nu is dat wel blijkbaar aan het veranderen. Dat is wel heel fijn. Ik denk dat we dat altijd geweten hebben hoor, als mens dat de natuur goed was voor ons. Als ik in mijn boek omschrijf ik ook de geschiedenis van het wandelen en dan zie je bijvoorbeeld na de industriële revolutie dat er ook keiveel gewandeld werd. Omdat mensen terug wouden naar het groen en dat romantiseren van dat groen en die pelgrimstochten echt om je zonden kwijt te spelen en al die zaken. Dat is altijd wel eens een natuur, een stuurvliegpoort geweest, maar het is een penddel die heel de tijd van links naar rechts swint.
En ik weet dat het wat ik nu zeg geen populaire mening is, maar ik ga het toch zeggen, de farmacie heeft daar ook een mega grote rol in te spelen. En ik wil zeker niet zeggen dat medicatie slecht is. Dat is niet wat ik zeg, voor alle duidelijkheid. Soms is dat gewoon inderdaad nodig. Die hebben daar baat bij dat wij niet weten dat buiten veel beter is voor ons.
[00:41:19] Unknown:
Wij weten dat gelukkig wel hé.
[00:41:21] Unknown:
Ja, ja. Maar effectief, de natuur is Ja, wij zijn natuur, hè. En dat is zolang onze natuurlijke habitat geweest. Zo lang. Het is meer dan normaal dat wij kwaaltjes er waren door te leven in de ruimtes die niet zijn aangepaste op ons fysiek systeem. Dat is eigenlijk superlogisch. Dus de buitenlucht is beter dan binnen?
[00:41:45] Unknown:
Ja, ja, ja. We zijn bijna aan het einde van deze aflevering, van dit gesprek. Dorien, is er nog iets dat je wil delen met de luisteraar?
[00:41:55] Unknown:
Ja, misschien dat het pad naar meer in de natuur zijn. Dat kan voor sommige mensen zo een hele grote ver-van-y-bed-show lijken. Ik was begin deze week nog op een abonnement dat ging over de impact van welzijn. Dat was met allemaal andere content creators en ik had daar in gesprek met iemand en die zei ja tot vorig jaar, ik denk dat ze bijna veertig was, tot vorig jaar had ik schrik van insecten. Nu was ze daarover geraakt dankzij haar kinderen ook enzo. Ik wil gewoon meegeven aan de mensen van dat is ook oké. Dat is niks om je voor te schamen. Als je dat nooit hebt meegekregen, als je inderdaad nooit die connectie met de natuur hebt opgetuigd kan dat heel eng lijken.
Of je hebt nog nooit gekampeerd en je denkt van ik weet dat dat oké is en dat je daarover kunt geraken. Bij mij was de gedachte achterin altijd ik ben natuur, dit is altijd mijn thuis geweest. Met die gedachten gewoon opnieuw grenzen verleggen. Die natuur zo gaan opzoeken en stapje voor stapje daar toch aan te wennen. Eigenlijk is het dat. En gewoon doen, zei je ook al, hè? En gewoon doen, heb ik ook al gezegd. Ja, effectief. En kom daar op wandelen als je daar hulp bij zoekt. Hele trage leven. Ik denk dat de natuur mij echt heeft geholpen om te vertragen. Dat heb ik echt van de natuur geleerd.
Dat ritme van de natuur op een tractor is dat ook zo. Je gaat opstaan met de zon en je gaat slapen met de zon, zonder klokken en kalenders. Die natuurlijke cyclus hadden is iets wat je dankzij de natuur gewoon een kaart kunt leren dat het ook geen, ja dat het een proces zit met ups en downs. Rome was ook niet op één dag gebouwd. Maar ik denk zolang dat je met die bewuste blik en intentie naar jezelf en naar de natuur kijkt, dat je op het goede pad bent. Dat het aangaan wel zal komen.
[00:43:54] Unknown:
Hele mooie afsluiter. Dank je wel voor dit gesprek. Graag gedaan, jij bedankt ook en ook heel erg bedankt aan de luisteraar om te luisteren.
[00:44:05] Unknown:
Yes, tot snel. Dag.
[00:44:14] Unknown:
Bedankt om te luisteren deze aflevering van Slow Meup. Kijk je al uit naar de volgende aflevering? Klik op volgen of abonneer je op dit kanaal zodat je geen enkele aflevering mist. Ik vind het altijd leuk als ik een berichtje of e-mail krijg van een luisteraar. Laat even weten wat jij van deze aflevering vond. Of stuur een vraag die je hebt voor mij of een gast. Tot de volgende keer.
Welkom bij Slow me up. Een podcast over bewuster leven. Ik ben Hannelore Dane, ervaringsdeskundige van Trag Leven en nodig je uit om samen met mij en mijn gasten te vertragen. Dat betekent stilstaan, kleine Abonneer je dan op Slow me up. Luister Abonneer je dan op Slow me up. Luister en laat je inspireren. Welkom bij een nieuwe aflevering van Slow me up. Vandaag zit ik niet in mijn eigen studio maar zit ik in een prachtig boshuisje. Mag ik je aan je voorstellen een heel leuke gast. Ze is ook ondernemer. Ze houdt van alles wat dat slow is en in de buitenlucht doorgaat. Ze is natuurcoach, bosbadgids, is auteur.
Ze woont in dit prachtige boshuisje maar gaat binnenkort een huis in een grootwoud renoveren. Wandelen is echt haar passie. Maar ik kan je voorstellen
[00:01:24] Unknown:
de founder van Op Wandel Dorien Drabbs, welkom bij mij in de podcast. Hallo, dag Hannah Laure en welkom hier bij mij. Blij dat ik hier jou mag ontvangen. Jij bedankt om in te gaan op mijn uitnodiging. Ja met plezier. Als het over vertragen gaat kom ik altijd graag mee babbelen.
[00:01:44] Unknown:
Vertragen is inderdaad iets dat ik ook heel graag doe en enkel al hier toekomen. De bomen die wij vanuit het huisje zien dat zorgt al voor rust.
[00:01:56] Unknown:
Ja mega, die impact is op mij ook elke keer als ik hier binnen rijd, heel groot.
[00:02:02] Unknown:
Toen ik je een e-mail stuurde om je uit te nodigen voor de podcast dan kreeg ik altijd een hele leuke oude fogies. Daar werd ook altijd gezegd van ja buiten is het beter dan binnen en ook groetjes vanuit de buitenlucht. Ik word er eigenlijk vrolijk van. De post die ik onlangs gemaakt heb op Instagram ging ook over buitenlucht. Dat je vroeg hoe kan je nog meer in de buitenlucht zijn en dan geef ik ook een aantal leuke tips. Is dat gekomen dat die buitenlucht voor jou zo belangrijk is? Over die out-of-offies moeten we zeker des avonds nog eens babbelen maar ja hoe is het gekomen? Ik heb dat eigenlijk nooit meegekregen
[00:02:34] Unknown:
in mijn opvoeding of in mijn omgeving. Er zijn ook niet per se heel veel mensen dat echt zo de natuur opzoeken. Dus dat proces is voor mij pas begonnen toen ik mijn vriend leerde kennen die dat wel had meegekregen van thuis. In combinatie met een moeilijke werksituatie waar ik letterlijk zo'n beetje bekal of nature voelde dat ik echt mijn niet mobiele staat van zijn achter een bureau zo beu was terwijl dat je dan en dat bureau had gerecht keig, grote ramen en je zag de bomen en je zag natuur. Met wat ben ik bezig? Dus dan ben ik gewoon beginnen wandelen en dat direct een mega groot effect op mij. Dat was ook een park achter dat bureau dus. Geen mooie park. Ik woonde al een paar jaar in Leuven en ik was daar nog nooit geweest. En ik dacht maar hoe kan dat dat ik dit zelfs nog niet gezien heb? En zo is de bal een beetje aan het rollen gegaan. Ik zeg altijd wandelen en buiten zijn is mijn therapie geworden. Ja, dat is gebleven.
Welk effect heeft dat wandelen dan op jou? Ik merk dat ik fysiek sowieso veel sterker ben geworden. Minder last van darmklachten bijvoorbeeld. Ik ben rug patiënten maar door te wandelen heb ik daar met veel minder last van. Bij mij is wandelen een beetje nou zoals een knoop om te waren als je in je hoofd met heel veel gedachten zit of je komt niet op een oplossing of je ligt letterlijk met jezelf in de knoop dan is wandelen voor mij altijd de manier om die knoop te gaan ontrafelen. Ik kom altijd terug met ideeën of oplossingen of met een opgeluchter gevoel en wandelen helpt mij ook enorm om te relativeren.
Om ja we denken vaak omdat wij zo diep in onze problemen zitten en ook letterlijk binnen tussen vier muren in die problemen. Terwijl als je buiten bent dan ademt je en dan zit je de bijtjes en de bloemetjes en dan weet je van ja oké ik ben hier maar een klein deeltje in dit hele grote geheel. Al be fine. Zo dat toewandelen met mij. Het is ook een heel verbindende factor. Niet alleen met mezelf of met de natuur maar ook met andere mensen merk ik. Liefst van al voor ik gesprekken al wandelend En bij mijn vriend doe ik dat ook als we moeilijke dingen moeten bespreken dan gaan wij niet vaak daarvoor aan een tafel zitten. Dan zeggen we oké, kom we gaan even wandelen, we gaan het recht de qwer hebben.
Wat trouwens ook echt bewezen is, is dat je naast elkaar wandelt, dat je elkaar niet in de ogen moet kijken maar ook dat uw lichamen zich op elkaar afstemmen, wat super boeiend is. Andere mensen ontmoeten, andere wandelaars. En ik merk dan nu heel hard door de puppy door SARAa hoe vaak ik gesprekken heb met mensen die ik niet ken op een wandelpad. En dat maakt u als mens en zeker wij Belgen zo heel introvert en gesloten terug zo open. Dus wandelen heeft mij eigenlijk helemaal
[00:05:22] Unknown:
veranderd. Ik ben ook rugpatiënten. Ik ben dat ook en ik kan ervan meespelen. Ik ga elke dag ook wandelen. Als ik dat drie dagen niet doe dan zit mijn rug helemaal vast.
[00:05:34] Unknown:
Dat is zot hé. Dat zegt ik heb dat dus ook als ik langer blijf zitten dan krijg ik kwaaltjes. En de enige oplossing is om het eruit te wandelen. Wat je zegt over die gedachten. Je gedachten kan je ordenen tijdens het wandelen.
[00:05:49] Unknown:
Het verdwalen is daarom ook niet slecht. Je hebt even gewoon ergens gaat wandelen. Hopelijk wel dat je ergens Google Maps kan opzetten op een bepaald moment. Sommige grote bossen zijn nogal moeilijk om je weg erin terug te vinden. Maar even verdwalen, even gewoon focussen op de natuur en stap per stap, Dan kan inderdaad heel veel orde scheppen in je hoofd. Maar dat zijn we een beetje verleerd.
[00:06:16] Unknown:
Ja, want als je zegt verdwalen, heel veel mensen denk ik schieten nu in de paniek. Die luisteren wat zonder kaart of je ps gaan handelen. Maar dat is ook iets wat je leert. Ik heb keihard moeten werken aan mijn navigatie skills, oriëntatie skills, een kaart leren interpreteren. Als je daar in het begin niet comfortabel mee bent, ja volg gewoon wat knooppunten of download een GPX-route op je smartphone en dan kun je zo echt gewoon mee navigeren dan zegt het pijltje welke kant je moet uitgaan. Er zijn opties om gecontroleerd te verdwalen.
Laat het ons zo zeggen. Maar effectief het gaan wandelen en je gewoon laten leiden door je gevoel is zalig. Ik doe dat eigenlijk heel vaak. Ik ken het gebied hier nu wel, maar vaak vertrek ik gewoon en dan ga ik naar links of naar rechts en ik zie wat mijn gevoel zegt en dat is heel fijn. Echt go with the flow.
[00:07:08] Unknown:
Je sprak daarnet over in het begin dat je naar buiten ging vanuit je bureau omdat je die bomen zag. Ik gaf ook al aan dat ik die out of office leuk vond. Ja. Kan je daar nog iets over
[00:07:20] Unknown:
toelichten? Je hebt me daarnet al heel mooi geïntroduceerd, maar ik denk dat ik een term is ook ja, ik ben ondernemer, dus ik werk veel, voilà. Dat past misschien niet altijd bij de Slow, maar ik probeer wel heel erg mijn grenzen te stellen in dat veel werken. Ik ben ambitieus en wil groeien en soms moet je ook even die groei speur nemen en dat is zo. Dus voor mij is vertragen en ondernemen heel vaak een evenwichtsoefening. Oefening. Dat heb je ook gemerkt in de mailtjes die we hadden gestuurd. Je had me niet op me gestuurd in een hele drukke periode. Ik had op dat moment twee jobs aan het combineren, wat dus de reden was ook. Maar Ik probeer dus mijn grenzen daar heel hard in te zetten door onder andere die out of office waar dat instaat dat het één of twee weken kan duren voordat ik antwoord geef. En dat dat normaal is voor mij en dat als echt dringend is, dan is er ook wel een hulplijn.
Overal probeer ik wel de mensen die mij willen contacteren mee te geven van dat is niet normaal dat wij verwachten dat ik stuur, ik bel u en ge antwoordt direct. Ik word daar nu zelfs een beetje ambetant van ook. Als dan zijn er mensen die mij toch nog een mail sturen na drie dagen om te vragen of dat ik het heb gelezen. Maar dan denk ik hoezo? Ook als het niet dringend is hé. Dat staat daarin en ik merk dat dat een ontzettend proces is geweest ook met de partners waarmee ik vaste relaties heb enzo. Eigenlijk moeten die zich een beetje schikken naar mij en dat is niet altijd gemakkelijk en ik besef dat ook, dat ik ook soms een run ben op hun processen. Het is een soort van rebellie of zo bij mezelf denk ik. Ik merk dat waar dat in het begin heel hard op muren botsen en ik het ondertussen ook wel geapprecieerd wordt en mensen het ook wel gewoon weten van ja, als we Dorien moeten hebben, moeten we niet vandaag menen als we er morgen nodig hebben, maar even altijd op voorhand. Dus het is tegen de stoom zwemmen, maar it's woord it.
[00:09:17] Unknown:
Ik vond het zelfs inspirerend. Ik heb ook een out of office dat binnen de vijf dagen antwoordt. Wat jij schrijft als er een e-mail in je inbox komt, is fantastisch. Ik ga daar een stukje vanuit voorlezen. Als je het goed vindt. Dat is goed, ja doe maar. De cultuur van onmiddellijkheid, altijd bereikbaar zijn en versnippering van tijd passen niet helemaal bij het leven van een wandelaar. Jij bent de wandelaar, hè?
[00:09:45] Unknown:
Credit trouwens naar Annelies de Leeu van Nectar Studio. Iemand waar ik, die mijn boek heeft ontworpen ook, die had de basis daarvan ook in naar automatatic Repy. Dus voilà ik heb daar een beetje van haar creatief overgenomen. Maar ja inderdaad ik vond dat kei goed gezegd. En dan passen niet bij een leven van een wandelaar omdat voor mij is wandelen wel ook echt een levensstijl. Dat staat ook in mijn boek en mijn boek zijn tien levenslessen en dat zijn eigenlijk manieren om in het leven te staan. Een wandelaar is bewust en neemt zijn tijd voor de dingen die voor hem of haar van belang zijn. Leeft ook een beetje op ritme van de natuur denk ik. En de natuur reageert ook niet altijd direct.
[00:10:27] Unknown:
Er zijn hulp van dat je vaker op wandel bent dan dat je in je mailbox zit en dat vind ik heel mooi. Ook een mooie levensles naar andere
[00:10:37] Unknown:
ondernemers. Ik moet toegeven dat dat in realiteit misschien niet altijd juist is. Ik probeer wel echt. Ik probeer wel echt mijn schermtijd te verminderen. Dat is een proces, want ik had het hier ook opgeschreven dat ik dat zeker nog wou vertellen van, ofwel ga je tevreden zijn met minder ofwel ga je dingen beginnen uitbesteden. Ik zit nu heel hard in dat fase van ik ga dingen beginnen uitbesteden zodat ik inderdaad minder achter die laptop moet zitten en kan gaan wandelen in de plaats. Maar daar zit heel vaak veel schuldgevoel op ook. Bij mensen het simpelste voorbeeld kuisvrouwen nemen, ik denk dat veel mensen dat diegene die evidentie vinden. Maar ik kan toch zelf kruisen, dit dat. Ja, dat is waar, maar wat kun je doen met die tijd?
En zo'n dierreflex is denk ik heel belangrijk als je wat eerder wilt gaan leven. Ja, daar zit ik dus ook in. Hoe kan ik meer afstand nemen van die laptop? Ik denk dat ik het misschien wel meer doe dan de gemiddelde mens mijn tijd nemen om te gaan wandelen. Maar het is een evenwicht toevoeging, absoluut.
[00:11:38] Unknown:
Ik kan alleszins zeggen dat je out of office als ze een hele
[00:11:42] Unknown:
duidelijke grens aangeeft van kijk, verwacht niet binnen het uurtje een antwoord. En dat vind ik heel mooi. Ik vind dat dat ook niet kan. Puur omdat je altijd bereikbaar bent. Maar ook een antwoord vormen, direct al. Vaak moet je toch nadenken over een vraag die gesteld werd of een prijs die op tafel ligt of even voelen in plaats van direct reageren. En ik denk voor dat voelen dat we dat verleerd zijn om naar ons buikgevoel en onze intuïtie die echt wel het antwoord weet, om die de tijd te geven om te spreken. En dat Disney als je inderdaad altijd bereikbaar moet zijn. Kan jij dat goed voelen?
Ik denk wel dat ik heel goed in contact sta met mijn buikgevoel en dat Disney gekomen door te wandelen. Dat was daarvoor zeker niet altijd het geval. Ik heb wel altijd wel zo'n heel sterk weten gehad ofzo maar echt die subtiele signalen van je lichaam, die stemmetjes, echt kunnen weten wat ze zeggen,
[00:12:45] Unknown:
dat is door het wandelen wel gekomen. En uit dat wandelen heb je ondertussen ook tien levenslessen in een boek geschreven. Als ik denk aan levenslessen, dan denk ik aan iemand die tegen de pensioengerechtigde leeftijd gaat. Want die heeft een heel leven achter zich en die heeft een aantal lessen getrokken. Maar jij hebt dat nu al zo goed verwoord om te zeggen van kijk, bewustzijn is inderdaad iets belangrijk.
[00:13:12] Unknown:
Vaak vinden we inderdaad dat we pas naar iemand kunnen luisteren als die persoon x aantal jaren heeft of x aantal successen heeft bereikt ofzo. En ik snap dat ook ergens wel, maar soms moeten we niet te verzoeken denk ik. Ik heb al wat watertjes door sommen wel ook, Vroeger in het algemeen is mijn leven niet altijd super gemakkelijk geweest maar dat doet er zelfs niet toe. Dat heeft mij natuurlijk wel gevormd door wie ik ben. Dat heeft mij misschien heel veel dingen sneller doen inzien, want ja, ik ben inderdaad nog maar negenentwintig. Ik denk niet dat je heel oud moet zijn om tot zo'n inzicht te komen of zo.
[00:13:49] Unknown:
Is er bepaalde advies dat jij nu zou willen horen
[00:13:56] Unknown:
dat je ik eerst hebt moeten meemaken maar dat jij ik graag had gehoord als je vijftien zestien jaar was? Oef, amai, als ik vijftien zestien jaar was. Dan had ik willen horen dat het altijd wel goed komt als je naar je innerlijke stem luistert. Dat vind ik, dat heb ik moeten leren de voorbije jaren om gewoon te vertrouwen inderdaad op je pad en dat als je inderdaad luistert naar jezelf dat het allemaal wel goed komt. Dat had ik graag willen horen, want dat is zeker super moeilijk in die leeftijdsfase waarin dat je keihard aan het puberen bent en je continu vergelijkt met mensen rond u en zeker nu met die social media erbij.
Al dat je doet is het net zo belangrijk om jezelf te kennen en te weten hoe of wat. Ik denk sowieso dat we alles wat EQ is en emotionele intelligentie dat we dat echt ontbreken in ons schoolsysteem en dat dat zo belangrijk is dat dat wel wordt geleerd. Dus eigenlijk heel die wereld had ik graag emoties, gevoelens, wat toe gedaan en zo wat betekent dat? Ja zo, al die dingen. En om nog terug te kunnen op wat je net zei van ja je bent nog jong in de levenssessie. Ik vind je kind altijd zoveel leren van andere mensen. Hoe jong of oud dat ze ook zijn, ik vind dan net de schoonheid aan ja, iedereen is geheel op aarde in zijn eigen menselijke ervaring en heeft iets te vertellen denk ik. Je kunt zoveel leren van elkaar vind ik het mooiste van oude mensen, maar ook van mensen die jonger zijn dan nu of van een hond of van een bloem. Ik denk dat die Opennet ook iets is waarmee een wandelaar in het leven staat.
[00:15:33] Unknown:
Dus voel dan even vastforward. Als jij inderdaad die pensioengerechtigde leeftijd hebt, hoe zou jij dan kijken hoe dat jij nu bent? Hoe dat je nu in het leven staat?
[00:15:43] Unknown:
Ik heb me dat ook al vaak afgevraagd. Want ik geef toe dat het soms echt wel chaos is bij mij, omdat ik heel veel wil en grote dromen heb en mezelf ook vaak grote druk opleggen. Ik ben kritisch voor mezelf. Maar anderzijds vind ik dat ook gewoon heel leuk. Ik vind ondernemen en proberen ook wel heel leuk en dat is ook wel gewoon een stuk van wie dat ik ben. Maar ik verlies me daar soms wel in. Dus ik denk wel dat de persoon alleen Dorine binnen dertig jaar dan vijfendertig jaar afhankelijk van wanneer dat we in pensioen mogen, dat die Dorien wel zal zeggen van goh Mijske, pak uw tijd maar zo. Het moet niet allemaal nu.
En dat is zo wel mijn dogic trade of zo. Ik denk dat die dat zou zeggen van ik vertel op je pad en het moet niet allemaal nu en bloeien op de momenten dat het kan doen. We hebben al gesproken over wandelen, op wandel zijn.
[00:16:42] Unknown:
Wat heeft opwandelen allemaal te bieden voor de luisteraar? Opwandelen heeft veel te bieden.
[00:16:48] Unknown:
Opwandelen is een beetje mijn baby. Ze begonnen naast een podcast, dus dat zijn podcasts die al wandelend worden opgenomen over allerlei onderwerpen. Maar vooral de onderwerpen die mij heel erg interesseert onderwerpen die een wandelaar kunnen boeien. Er is een boek Wij dan ook. Er komen misschien nieuwe boeken aan, great van niks, misschien. Er was ook een kaartenset die ook waarschijnlijk binnenkort terugkomt, maar die was uitverkocht om mee te nemen op uw wandelingen met vragen en oefeningen die je alleen of met anderen zou kunnen doen tijdens een wandeling. Er is een blog, een Instagram-account, er is een cursus, de op wandelcursus Start To Hike. Compleet online, maar super interessant. Gemaakt met twaalf outdoor-experts over oké, hoe ga ik nu van wandelen naar hiken, trektochten, pak ik dat aan. Heel toegankelijk, laagdrempelig geen immens taal.
Dat is er. Er zijn ook groepsreizen die ik samen doe met andere organisaties waar je dan mee kan en ik begeleid die. Of onze eigen reis en dat is het Hiken en Hiel concept. Hiken en Hiel is denk ik een hele mooie mix tussen kant van mij die bezig is, maar inderdaad mensen helpen met hiken en tonen iedereen kan dat. En anderzijds het innerlijke stukje van de link tussen natuur en welzijn en hoe dat wandelen eigenlijk een innerlijke pelgrimstocht is. Dus we gaan samen op trektocht, ik als natuur en wandelcoach en emparment van Hiking Dan en dan mijn collega Josofina's psychologen.
Zij is ook echt een avonturier en samen begeleiden we dat. En dat zijn hele mooie reizen, hele mooie trajectmaaltijd. Intensief wel, maar mooi. En dat is wat Op Wandel tot nu toe te bieden heeft. Ik heb het tot nu toe allemaal alleen gedaan maar dat was niet meer haalbaar dus er zijn nu ook op Wandel ambassadeurs. Wat ik heel leuk vind, dat is een beetje denk ik de essentie van wat op Wandel is, is altijd één plus één is drie. En dat raad ik ook uit de natuur. Er is kei veel diversiteit in de natuur, er is samenwerken, er bestaan niet zoiets als concurrentie. Al ja wel, maar dat samenwerken is ook wel heel belangrijk om naar een groter doel te geraken. Dus dat wil ik met op wandel ook doen. Ik werk samen met andere partners en nu dus op wandelambassadeurs.
Echt mensen uit de community die ook graag wandelverhalen willen delen. Daar waren meer dan vijfhonderd aanmeldingen dus dat toont maar hoe dat samenwerken echt kan werken en om zo het wandelvirus verder te verspreiden. Voilà, dat is het zo waar je in een notendop denk ik op wandel op dit moment.
[00:19:27] Unknown:
Als het me niet vergis zijn er wel nog heel veel toekomstplannen aan het sudderen.
[00:19:33] Unknown:
Ja, dat klopt. Ik kan ook niks verklappen, maar het heeft nog altijd te maken met buitenleven en het welzijn buiten. Sowieso waar ik wel al over kan verklappen is ja we hebben dus een huis gekocht in het bos. Is echt de bedoeling dat dat een huis wordt en daarmee wil ik zeggen die plek is zo magisch, ik wil dat niet alleen voor mezelf houden. Ik wil dat delen met de mensen. Er gaat een glamping komen achteraan in onze tuin. Er gaan vuurcirkels en vrouwencirkels gegeven worden. We willen graag ook trail angle zijn. Trail angles zijn vooral in Amerika is dat dan, zijn mensen die langs grote trails wonen. Bijvoorbeeld de Pacific Quest trail, zo van die trails die mensen zes maanden lang wandelen. Die bieden gratis een slaapplaatsen douche en tasoep aan aan de voorbij komende reizigers. Ik zou dat ook heel graag willen zijn. Ons huis, ik zeg het huis met een grote h de deur open en mensen te verwelkomen.
En Bosbad precies ook uiteraard, dat was ik al bijna vergeten, om dat vandaag te laten doorgaan. Klinkt heel veelbelovend. Ja, het is mooi om te zien hoe alles daar samenkomt zo. En ook hoe dat we Allez, de kans dat we naar huis gingen hebben was klein, want daar was super veel interesse voor. Maar hoe dat de wereld dan toch precies alles in de juiste plooi laat vallen op het moment dat het moet, dus dat is fijn om te ervaren. Dat is ook iets met het voelen en het weten van alles komt goed, hè? Ja, keihard. Ik zag dat huis en ik zei kijk, ik zei tegen mijn vriend, ik belde die Ja, ons huis staat online. En ik ook gewoon, je hebt die makelaar gebeld, ik zeg ik moet dat huis hebben.
En ja, gewoon dan echt. En het grappige is, en ik heb dan ook niet zo heel veel mensen verteld, maar ik heb altijd gezegd Ik wil op drie straten wonen. Ik wil op die straat wonen. Ik heb dat zelfs op een blad getekend. Dus dat is heel gek dat dat dan uitkomt.
[00:21:30] Unknown:
Dus het was echt een visualisatie dat je gemaakt hebt? Ja. Kan ik goed? Ik ben mij ook aan het visualiseren dat jij op hiking tocht vertrekt. Dan neem je van alles mee in je rugzak. Heel veel materiaal, maar ik veronderstel dat ook een goede mindset ook belangrijk is. Welke van de twee is voor jou het belangrijkste?
[00:21:51] Unknown:
Ik denk dat ze allebei belangrijk zijn. Wat je meeneemt in uw backpack, gaat uw comfort op uw trektocht ofwel keihard verhogen of verlagen en je gaat op een trektocht altijd moeten zien dat uw basisbehoeften zijn ingevuld. Dus dat is waar men droog blijven eten en drinken, goed slapen. Dat moet er echt altijd zijn, anders overleeft je gewoon überhaupt ook niet en dat gaat ook een impact hebben op je mindset. Als een wisselwerking hebt tussen de twee, ik denk dat ik wel een sterke mindset heb en dat dat gekomen is dankzij het wandelen. Alleen vooral dankzij het trektochten maken, want dan leert u zoveel over over het leven en je kunt eigenlijk heel de tijd analogie trekken met een bergwandeling naar uw levenswandeling.
Na de klim komt het uitzicht als je alleen in taal blijft dan ga je nooit de top zien. Alleen snap je? Je kunt super veel analogie trekken met het leven in de bergen en het leven hier. Heel dat proces van dat voorbereiden, dat doen, dat uitwandelen, dat geeft u heel veel mentale kracht en sterkte. En dat leert u dat je best wel veel kunt hoor als mens en ook veel aankunt. Meer dan dat je denkt. En dat ja, dat het leven echt is daar waar je comfortzone eindigt. Dat is ook wel echt iets wat ik heb geleerd. Ik had dat nooit meegekregen van thuis. Dus het stukje hygiëne was voor mij al een mega grote van ja shit ik kan me niet wassen, ik moet in de natuurnetwerk doen moet ik dat doen en dat zijn knoppen omdraaien, dat bijvoorbeeld.
Maar ook soms moet je op uitdagende paden gaan met technische stukken waar dat de afgrond naast u is. Ja, hoe ga je daarmee om? Soms kom je in een onweer terecht. Oké, wat zijn de stappen die je dan moet nemen? Hoe brengt je jezelf in veiligheid? Hoe ga je daardoor? Ik heb al letterlijk op een berg op mijn back-up gezeten terwijl dat boven mij aan het bliksem was en dan sta je echt wel heel veel angsten uit. En dan bij mij is altijd zo wow. Soms die situaties, het zijn altijd die situaties waar je jezelf tegenkomt waar je echt door een plafond breekt en dan weer naar het volgende gaat.
In die zin is dat ook een beetje verslavend. Ja, maar ik ben totaal geen roekose hikekerij, helemaal niet. Ik ben eigenlijk heel verantwoord altijd. Ik ben altijd degene die de ram is ook. Van joh gasten, we gaan even nadenken voordat we dit gaan doen. Het is wel verslavend ook in die zin dat je daar gewoon echt mens kunt zijn. Alle rollen vallen het balg af. Je moet alleen wandelen, eten, slapen en that's it. En er is niks zo bevrijdend als dat.
[00:24:25] Unknown:
Welke technieken heb jij dan in je rugzak als er op zo'n moment plots en onweer weer losbarst of als je op een heel smal pad moet lopen. Klinkt somber rustig blijven.
[00:24:38] Unknown:
Echt letterlijk rustig blijven en de desnoods beginnen even wat yoga te doen of zo. Van oké, wacht, ik ga eerst mijn lijf hier ontspannen, want een lijf in stress maakt vaak ook verkeerde bewegingen en dan wordt het allemaal heel zwaar. Dus echt gewoon oké naar binnen keren, die rust in jezelf zoeken en vinden en dan vandaar weer verder gaan. Dus niet zo in het rood gaan en dan beslissingen nemen. Dat is nooit een goed idee. Maar wat wij daarin ook helpt is gewoon no bef you go. Dus echt op voorhand die voorbereiding, ik zeg altijd tachtig procent van een geslaagde trektocht is voorbereiding.
Weet wat je moet doen in noodsituaties. Hoe dat je zo'n bepaald pad het beste afwandelt. Wat dat je moet doen in een onweer. Ja en heel vaak afhankelijk van de situatie ja we gaan altijd in een fight, no flight of een freeze modus. Ook goed om van uzelf te weten in welke modus ga ik en dat uw partner of de persoon met wie je bent, want ik haak eigenlijk meestal wel altijd met twee, dat die ook weet van oké wat is haar strategie en dat je op elkaar kunt anticiperen en inspelen. Ik heb een Free heel vaak. Dus mijn vriend weet dan wat ze moet doen. Ik heb ooit in het midden van IJsland, moest zo'n keergrootste. Dat was ijskoud en ik had dat nog nooit gedaan. Dat was ook de eerste keer.
En ik stop met wandelen in het midden van die rivier. Ik was volledig geblokkeerd en dus ja, het is wel handig dat je dat dan van elkaar weet. Of ook van jezelf van oké, wacht, ik zit in je Fries. Even oké ademen en dan weer gaan rationaliseren.
[00:26:07] Unknown:
Ja, boeiend, hè? Dat had ik hem. Dat is toch echt wel ook een
[00:26:12] Unknown:
ervaring dat je moet hebben om te weten van de volgende keer: oké, dat is mijn freeze mode. Actief, ja, leer jezelf kennen, weet wat je moet doen in bepaalde situaties en een groot deel van high kennis nadat je die kennis hebt, is het doen hè, het gewoon doen. Ik denk dat eindleven ook vaak zo is. Soms moet het gewoon doen en dan gaan het leren. Je leert ook door fouten te maken. Ik vind dan wel in de bergen of als je gaat in een omgeving dat je gewend bent, zorgt wel dat je een soort van gecontroleerde fouten maakt. Daarom vind die no befygo zo belangrijk. Dat je niet zonder ooit in een berg op een berg te hebben gestaan nu uw biezen pakt en vertrekt doet dat niet. Dat is ook waarom dat we denk ik steeds meer berichten lezen van mensen die vallen dit dat omdat dat ja dat wordt wel populairder maar de meeste mensen denken ach, zou wel oké zijn maar dat is niet alleen daar komt echt wel wat bij kijken. Maak fouten maar zo leer je maar, maak voorzichtig fouten als je snapt wat ik bedoel. Bereid u voor. Het ziet ook u blootstellen naar risico's he, hike.
Als ik mag kiezen op een berg zitten bij een onweer of hier in mijn boshuisje, ik weet het ook wel waar ik wil gaan zitten, maar je weet als ik ga hiken ja dan ga ik kan ik dat tegenkomen. Ja, het is ook in blootstellen naar risico's. Zijn er al een aantal zaken dat jij
[00:27:31] Unknown:
meeneemt? Hele kleine zaken in je zodanig dat jij een bepaald veilig gevoel hebt? Of er zijn misschien een aantal gewoontes die je altijd doet tijdens een
[00:27:41] Unknown:
trektocht dat je zegt van kijk, als ik dat doe dan ben ik meer op mijn gemak. Ik ben eigenlijk altijd op mijn gemak op een hak. Alleen als het onweert, dan niet. Soms bij moeilijke paden, want ik heb het wel moeilijk met zo losliggend gridd of heel diepe uitzichten, winst en rechts, dan ben ik altijd wel voorzichtig. Omdat ook al eens iets heel dichtbij is gekomen, zo'n verlies van iemand in de bergen. Dus ik ben wel altijd heel bewust daarvan. Dus ik neem dat zeker niet voor grandeed ofzo. Daarom dat ik daar ook echt op hameren van, doe dat alsjeblieft bewust. Wat doe ik dan? Ja, met mezelf babbelen. Ik zeg het ja, die yoga. Ik denk als ik alleen zou gaan haken, wat mij veel gemoedsrust zou geven of als je weet van ik ga in een heel afgelegen gebied ofzo.
Er bestaat zoiets als een noodtelefoon, de Garmin Inreage
[00:28:34] Unknown:
bijvoorbeeld. Dat staat de lead communicatie, dat heeft een noodknop dus als je daarop duwt dan vinden ze je, dan komen ze je helle. Dus dat is wel iets van gemoedsrust ofzo, waar ik al mijn geld aan zou geven. Het valt me op dat je heel praktisch ingesteld bent, hè. Dat vind ik goed, hè. Dat vind ik ook leuk. Ik ben ook praktisch ingesteld. Als ik jou vraag van waar denk je aan? Dan zie ik jou inderdaad op dat smal pad. En dan zie ik jou als je dan met een groep bent, even kijken achter je van is iedereen mee, ga niet rustig, ga iemand moeten geruststellen ofzo. Ja. Dus ik ben echt wel een iemand die echt praktisch is ingesteld en zorgt voor iedereens
[00:29:10] Unknown:
veiligheid? Ja. Ja, ik ben geen bergwandgeliet hé, dus ik ik ik neem geen groepen mee zonder begeleiding in de bergen zelf. Als in de hFC ik doe in groepsreizen zijn hier in Luxemburg, Luxemburg, daar Dena, zo die. Als ik in grote groepsreizen doe na de bergen zijn daar altijd gidsen bij. Ik ben meer de social rang. Ik flad er zo wat rond en ik ga bij iedereen horen is alles oké? Savah? Ik voel veel subtiliteiten aan. Wanneer er iemand niet op zijn gemak is dan wandel ik mee. De groepstress naar de Mont Blanc bijvoorbeeld was er iemand die het ontzettend moeilijk had met de afdalingen en dan ga ik daar wel naartoe en dan oké kom we gaan daar samen doen en zo dat. Zeker als je in groep bent en dat is het ding aan een gids. Een gids is er voor de groep en je zet je in functie van de groep en het gaat meer over hun ervaring dan over die van u, sowieso.
Als ik alleen ga hiken zonder groepsverantwoordelijkheid om het zo te zeggen. Het blijft wel aan dezelfde principes denken want die zijn voor elk hiken hetzelfde. Maar het is wel grappig dat je die vraag stelt, want ik merk eigenlijk dat als ik geen groepen ben, dat ik vaak zelfs zekerder ben dan wanneer ik alleen ben ofzo. Omdat je in die rol moet stappen van begeleiden. Het woord beschermengel komt nu naar boven bij mij. Ik zie jou
[00:30:23] Unknown:
zo bij een groep als een soort beschermengel van ik zorg wel dat het goedkomt in die zin van ik kijk wel hoe dat jij het maakt en als er iets is dan mag je het altijd wel zeggen aan mij en ik denk dat jij ook een soort lijmfunctie hebt.
[00:30:38] Unknown:
Zodanig dat ook qua sfeer enzo dat dat ook allemaal goed zit. Ja, ja, ja. Of de mensen die wat stiller zijn, die wat moeilijker ingang vinden in de groep of zo. Dat probeer ik. Dat zijn inderdaad de dingen waar ik mij dan mee bezig had. Als social rang zoals ze dat dan noemen. Ze hebben vaak in een gidsenteam of een begeleiderteam verschillende rollen. Dat is een mooiere titel dan animator Want dat is het niet hé? Nee, dat is het niet. Ik ben geen Animator. Nee, nee, nee, nee. Het is wel heel leuk. Ik vind dat heel tof om dat uitbinder. Ik weet hoe spannend het is als je dat nog nooit hebt gedaan om daar plots te staan in the middle of nowhere.
Het is net dat ik die subtiliteit ofzo heel goed kan begrijpen bij mensen en wat denk ik mij in mijn kracht stelt om zowel te krijgen waar ze willen zijn.
[00:31:28] Unknown:
En dat je de enthousiasme kan doorgeven, dat je die wandelmicroben
[00:31:32] Unknown:
kan doorgeven. Ja, dat is daarstraks eerlijk gezegd. Er is ook een wandelclub. Op wandelclub sinds januari bestaat die en daar zitten nog kei veel leden in. Dat stond ik dat totaal niet verwacht. Maar we gaan één keer per maand met zijn allen samen wandelen. En daar is dat ook heel leuk om te zien hoe iedereen jong en oud samenkomt en elkaar herkennen, onderling afspreekt, onderling op trektocht gaat en dan denk ik ja, dat is goed zo. Inderdaad dat virus verspreiden. Dat zijn eendagstochten dan? Ja, dus de afstanden variëren tussen acht en zestien kilometer. Dus de ene dag is een keer wat langer en dan de ander keer wat korter. Als het een lange wandeling is, voorzien we ook een route voor de mensen die minder tijd hebben en fiscaal versa. Dat is zo nog wel aan het groeien. Ik heb dat ook altijd tegen, dat sta ik in mijn mail van iedereen die zich inschrijft.
Dit is een club door ons gemaakt, snap je? Dus als er feedback is, laat het mij weten. We finetunen dat hier samen. We zorgen dat het een club is van ons. We zijn zeker nog aan het experimenteren met pauzes en moeten we wel of niet pauzes nemen en spreken we daar vooraf om te drinken iets op een cafeetje of daarna Om te drinken klinkt nu zo, maar je snapt waar ik bedoel. Dus dat is nog in volle ontwikkeling, maar eigenlijk gaat dat keigoed.
[00:32:46] Unknown:
Het lijken banale zaken. Gaan we nog iets drinken of gaan we tussendoor een stop doen? Maar ik denk winter, min acht graden. België, kostenwind, de Hoge Venen, dat dat wel aangenaam is na
[00:32:59] Unknown:
een zevental kilometer om even een pauze te houden. Ja, ja. Had dat niet verwacht, maar het sociale aspect aan de Opanderclub is zo groot. Ik had dat onderschat denk ik hoeveel mensen er echt naartoe komen om gewoon gelijkgestemden te vinden, om vrienden te maken. En dat is kei mooi om te zien. Hoeveel mensen dat daar ook gewoon echt nood aan hebben zo. Dus ik ben heel blij dat ik zo'n plek mag zijn. Wat typeert dan zo een opwandelaar? Goede vraag. Wat typeert een opwandaar? Dat is mijn nieuwsbrief. Het is een avontuurlijke harten, zielen voor wie het allemaal wat draaien en bewuster mag.
En wandelaars, ik denk dat dat een goede samenvatting is van wandelen op wandelaar is. En ook die openheid merk ik ook weer opnieuw heel erg terug van ja, dat maakt niet uit dat jij achttien bent en ik zeventig, wij gaan hier samen wandelen. En die gesprekken die dan onderling ontstaan, dat is kei mooi om te zien. Eigenlijk kunt u het op wandelclub goed vergelijken met een kampvuur en iedereen die daar rond zit. Maar dan al wandelend.
[00:34:06] Unknown:
Op bepaalde dagen, als ik naar mijn werk rijd, is er ook een wandeltocht die georganiseerd wordt. Je kent dat wel. Dan al de grote wegen hangen er aan pots allemaal pijlen en dat is ook een wandelclub. Ik ben ervan overtuigd dat op wandelclub iets helemaal anders is. Maar als ik die mensen zie wandelen ik denk zelfs dat ze geen pauze nemen. Ik denk dat zelfs dat ze niet zien dat er een mooi bloemetje langs de weg bloeit of dat er vogels zitten kijken naar hun. Die willen gewoon de achttien kilometer halen binnen een bepaalde tijd En dan hebben ze weer die stempel of dan hebben ze weer de mogelijkheid om te zeggen ik heb zoveel kilometer gehandeld.
Dus de Op wandelclub is echt wel een sociaal, maar toch ook echt wel een verbindend.
[00:34:51] Unknown:
Zeker, maar er zijn zeker ook de meeste bandenelaars hebben wel snelle benen hoor. Dat is al een zoektocht geweest. Maar ik ben ook eigenlijk vooral als ik met mensen wandel ook een snelle wandelaar. Als ik alleen wandel niet. Maar ja, die graag doorwandelen. Dat is ook een stijl denk ik. Ik vind er zijn ook inderdaad verschillende vormen van wandelen. Ik ben ook bezig met dat bosbaden. Je kunt eigenlijk gewoon natuurbaden zeggen want je kunt dat overal doen, niet alleen in een bos. En daar is het principe echt van traag wandelen en inderdaad pak een vergrootglas gast mee en kijk eens naar een bloemetje of een plantje of een biertje en je doet op een bosbad, je bent daar drie uur meestal mee bezig, maar je wandelt maar één of twee kilometer. Dus dat is een andere manier van wandelen, maar het is spookwandelen.
En dan heb je dat sociale wandelen waar je eigenlijk in de club wordt er veel behandeld, ja, dat je sociaal wandelen. Een uitzicht dat zie je pas als je collectief zegt, we verdelen ons zwelling en groepjes, maar als de reden zegt van, zit dat uitzicht hier? En dan zeggen ja, mooi, kei, mooi. En dan stoppen ze even, dan even ze een koekje en dan zijn ze weer verder. Het doel van die wandeling is vooral het sociale en het buiten zijn en de beweging. Het doel van een bospadwandeling is natuurlijk die vertraagd. Ook daar denk ik dat er voor elke wandeling een tijd en een plek is. Maar we zijn zeker niet zoals de gemiddelde wandelclub inderdaad.
Dat proberen we niet te zijn.
[00:36:14] Unknown:
Het bosbaden, voor mij is dat iets waar ik wel al van gehoord heb. Ik ken het concept ongeveer, maar leg nog een keer uit voor de luisteraar wat dat precies is of hoe jij het ziet of hoe jij het organiseert.
[00:36:29] Unknown:
Ik heb mijn opleiding tot bospadgids gevolgd bij de Academie voor de Helende Natuur, super mooie naam, voor een academie die Ilse Simoons heeft opgericht. Ilse is natuurwetenschapster bij het Inbo, dus het instituut voor Natuur en Bossen, dat is een vrouw waar ik heel erg naar opkijk. Ik heb haar zelf mogen interviewen in mijn podcast en vanaf moment één was ik super geïntegreerd door haar en hoe dat zij in leven staat. Zij is misschien letterlijk de vertaling van Slow, I lovever. En zij doet dat samen met Moizco de Fried, dus herborist, bekend ze en de pionier ook van herborismme denk ik in België, is ondertussen al tachtig jaar.
Geweldige man. Ik zeg tegen iedereen over mijn ontmoeting met Maurice, ik wist niet dat je verliefd kon worden op een tachtigjarigeje, maar het kan blijkbaar. Dus ik heb alles van hen geleerd. Eigenlijk is bosbaden of natuurbaden een vorm van mediteren in de natuur En onder mediteren verstaan we vaak het zitten met uw twee handen op uw knieën en met uw ogen toe. Maar dat is zeker niet de enige vorm van meditatie dat er bestaat. Het gaat eigenlijk gewoon over een mindful bewust bezig zijn met de activiteit die je op dat moment aan het doen bent en dus niet een film kijken en ondertussen op je gsm scholen en koken. Snap je? Je bent daar gewoon met één ding bezig in de natuur. Dus dat zijn zoals oké wandel eens op blote voeten of zoek een boom waarvan je denkt dat hij iets te vertellen heeft en vraag aan die boom in gedachten.
Wat kan je mij vertellen vandaag of stel een vraag aan die boom of neem een blaadje mee met pen en papier en teken eens een bloemetje dat je mooi vindt. Of maak een mandala al met dingen die je vindt uit de natuur. Bosbad gaat ook in stilte vaak door. Dus je bent meestal in een klein groepje, acht personen ofzo en de uitnodiging is om inderdaad gewoon die stilte te omarmen. Af en toe na een oefening kan er wel een klein deel momentje zijn. Over het algemeen is iedereen echt helemaal mee in die vertraging. Dus dat is een bospad.
En al uw zintuigen ook opnieuw gaan betrekken. Want elke oefening triggert vaak een ander zintuigen, dat is ook altijd mooi om te zien. Het grappige is dus te zeggen dat dat vanuit Japan komt. Shinrin Yoku, de kunst van een bosbaden daar wordt zo genoemd, Shinrin Yoku. Dat de werkdruk in die landen daar ook in Japan en zo heel hoog ligt. En dan hebben ze daar vanuit medische instituten en zo gezegd van oké ja, wacht, we gaan hier eigenlijk bosbaden op voorschrift geven. Maar wat ik geleerd heb van Ilse is dat ze eigenlijk in Japan denken dat bosbaden wat bij ons komt. Omdat we dat op een hele andere manier doen. Bij hen is bosbaden zijn bijna ziekenhuizen maar dan heel groen. Je wordt daar ook verwelkomd door een in een jas, in een doktersjas.
Je gaat met die persoon samen wandelen in het aangelegde therapiebos, die doen metingen en je hebt ook in een ziekenhuis heb je dan natuurbelevingen. Dus ik denk waar het bij ons inderdaad heel erg gaat over dat we vertragen met als bijkomstig effect wordt er beter van, is het daar vooral beter worden door de natuur. Het is een andere denkwijze. Alleen beide zijn een positieve
[00:39:43] Unknown:
Wat ik wel van overtuigd ben, is dat een bosbad of in de natuur vertoeven, dat dat gewoon best medicijn is.
[00:39:51] Unknown:
Ja, dat is ook zo. We zijn natuur hé. Jammer genoeg wordt, dat niet voorgeschreven. Maar er is wel Ja, ze zijn er wel mee bezig. In Canada enzo weet ik dat het al kan en ik weet dat er steeds meer dokters, want één van mijn beste vriendinnen is dokter, huisdokter, zijn daar wel zich bewuster van. Ik heb ook vaak gesprekken met mensen die mij een bericht sturen op Instagram, waaronder ook een dokter, die zei van: Toen ik die opleiding deed een paar jaar geleden, werd er me geen woord gerept over de impact van de natuur. In de opleiding dokter, maar zelf in de opleiding tot psycholoog gewoon niet.
Maar nu is dat wel blijkbaar aan het veranderen. Dat is wel heel fijn. Ik denk dat we dat altijd geweten hebben hoor, als mens dat de natuur goed was voor ons. Als ik in mijn boek omschrijf ik ook de geschiedenis van het wandelen en dan zie je bijvoorbeeld na de industriële revolutie dat er ook keiveel gewandeld werd. Omdat mensen terug wouden naar het groen en dat romantiseren van dat groen en die pelgrimstochten echt om je zonden kwijt te spelen en al die zaken. Dat is altijd wel eens een natuur, een stuurvliegpoort geweest, maar het is een penddel die heel de tijd van links naar rechts swint.
En ik weet dat het wat ik nu zeg geen populaire mening is, maar ik ga het toch zeggen, de farmacie heeft daar ook een mega grote rol in te spelen. En ik wil zeker niet zeggen dat medicatie slecht is. Dat is niet wat ik zeg, voor alle duidelijkheid. Soms is dat gewoon inderdaad nodig. Die hebben daar baat bij dat wij niet weten dat buiten veel beter is voor ons.
[00:41:19] Unknown:
Wij weten dat gelukkig wel hé.
[00:41:21] Unknown:
Ja, ja. Maar effectief, de natuur is Ja, wij zijn natuur, hè. En dat is zolang onze natuurlijke habitat geweest. Zo lang. Het is meer dan normaal dat wij kwaaltjes er waren door te leven in de ruimtes die niet zijn aangepaste op ons fysiek systeem. Dat is eigenlijk superlogisch. Dus de buitenlucht is beter dan binnen?
[00:41:45] Unknown:
Ja, ja, ja. We zijn bijna aan het einde van deze aflevering, van dit gesprek. Dorien, is er nog iets dat je wil delen met de luisteraar?
[00:41:55] Unknown:
Ja, misschien dat het pad naar meer in de natuur zijn. Dat kan voor sommige mensen zo een hele grote ver-van-y-bed-show lijken. Ik was begin deze week nog op een abonnement dat ging over de impact van welzijn. Dat was met allemaal andere content creators en ik had daar in gesprek met iemand en die zei ja tot vorig jaar, ik denk dat ze bijna veertig was, tot vorig jaar had ik schrik van insecten. Nu was ze daarover geraakt dankzij haar kinderen ook enzo. Ik wil gewoon meegeven aan de mensen van dat is ook oké. Dat is niks om je voor te schamen. Als je dat nooit hebt meegekregen, als je inderdaad nooit die connectie met de natuur hebt opgetuigd kan dat heel eng lijken.
Of je hebt nog nooit gekampeerd en je denkt van ik weet dat dat oké is en dat je daarover kunt geraken. Bij mij was de gedachte achterin altijd ik ben natuur, dit is altijd mijn thuis geweest. Met die gedachten gewoon opnieuw grenzen verleggen. Die natuur zo gaan opzoeken en stapje voor stapje daar toch aan te wennen. Eigenlijk is het dat. En gewoon doen, zei je ook al, hè? En gewoon doen, heb ik ook al gezegd. Ja, effectief. En kom daar op wandelen als je daar hulp bij zoekt. Hele trage leven. Ik denk dat de natuur mij echt heeft geholpen om te vertragen. Dat heb ik echt van de natuur geleerd.
Dat ritme van de natuur op een tractor is dat ook zo. Je gaat opstaan met de zon en je gaat slapen met de zon, zonder klokken en kalenders. Die natuurlijke cyclus hadden is iets wat je dankzij de natuur gewoon een kaart kunt leren dat het ook geen, ja dat het een proces zit met ups en downs. Rome was ook niet op één dag gebouwd. Maar ik denk zolang dat je met die bewuste blik en intentie naar jezelf en naar de natuur kijkt, dat je op het goede pad bent. Dat het aangaan wel zal komen.
[00:43:54] Unknown:
Hele mooie afsluiter. Dank je wel voor dit gesprek. Graag gedaan, jij bedankt ook en ook heel erg bedankt aan de luisteraar om te luisteren.
[00:44:05] Unknown:
Yes, tot snel. Dag.
[00:44:14] Unknown:
Bedankt om te luisteren deze aflevering van Slow Meup. Kijk je al uit naar de volgende aflevering? Klik op volgen of abonneer je op dit kanaal zodat je geen enkele aflevering mist. Ik vind het altijd leuk als ik een berichtje of e-mail krijg van een luisteraar. Laat even weten wat jij van deze aflevering vond. Of stuur een vraag die je hebt voor mij of een gast. Tot de volgende keer.
