Slow me up

Share on social media:

In deze aflevering beantwoord ik vragen die ik ontving van gasten.
 
Deze aflevering gaat over:

• Een ideale slow-dag
• Evenwicht in wat voor je partner en jezelf belangrijk is
• Mijn ergernissen
• Het zotste wat ik ooit deed
• De pauzeknop induwen
• Advies aan mijn 18-jarige zelf
• Mijn ultieme droom

----------

Linken:
An epic view
‘Ik weiger!’ van Kelly zegt foert
 
Citaten:

• Op voorhand niets plannen geeft een bepaalde rust
• Het schrijven zorgt dat ik mijn gedachten kan ordenen en nog creatiever kan zijn
• Tijdens het spel laat je alle gedachten los
• Het meest kostbare is tijd
• Mijn neus volgen, blijven voelen en uitzoomen

----------
 Ik ben heel benieuwd wat je uit deze aflevering haalt.
Tag me of stuur een DM op Instagram: https://www.instagram.com/hanneloredhaene_slow_me_up/
Connecteer met mij op LinkedIn: https://www.linkedin.com/in/hanneloredhaene-slowmeup

Heb je een vraag voor mij? Mail me op [email protected]

Schrijf je in voor de nieuwsbrief om maandelijks een portie inspiratie te ontvangen.

Kijk je al uit naar de volgende aflevering? Abonneer je op de podcast door op “volgen” te klikken.

Music from #Uppbeat (free for Creators!): ⁠https://uppbeat.io/t/oliver-massa/brighter-days⁠License code: FIZUG8C1HIGG4YDW 

[00:00:05] Unknown:

Welkom   bij Slow me up.   Een podcast   over bewuster leven. Ik ben Hannelore Dane,   ervaringsdeskundige   van Trag Leven   en nodig je uit om samen met mij en mijn gasten te vertragen.   Dat betekent   stilstaan,   kleine   Abonneer   je   dan   op Slow me up. Luister   Abonneer je dan op Slow me up.   Luister en laat je inspireren.   Welkom bij een nieuwe aflevering van Slow Meup   Vorige week hoorde je deel één van de Q&A   en vandaag   deel ik graag deel twee van de Q&A.   Vorige week ging het over de podcast   en het opruimen.   Vandaag gaat het nog ietsje dieper en persoonlijker   en dat gaat over Slow living en   over een aantal   persoonlijke vragen. Christine stuurde de vraag in   wanneer merk je dat je over je grenzen aan het gaan bent   of er al over bent?  

En hoe pak je dat aan? Die grenzen dat is zowel mentaal als visies.   Het mentale aspect   tegenwoordig heb ik dat   behoorlijk goed afgebakend.   Ik zeg op tijd 'nee'.   Ik plan ook regelmatig   een niks-weekend   in.   Zoals een weekend met een kruisje. Ik gebruik nog een fysisch agenda.   En dat kruisje betekent   we gaan niks plannen.   Er komt op dat moment iets leuks voorbij   en denk ik ja   oké, dan wil ik ervoor gaan.   Maar op   voorhand ga ik niks plannen en dat geeft ook een   bepaalde rust in je hoofd. Ja opnieuw het woord rust   omdat ik weet dat is een vrij moment.   Vanaf vrijdagavond tot zondagavond   is er geen enkel moetje.  

En dat is fantastisch.   Dat wil niet zeggen   dat er   niks gebeurt,   dat ik hier heel de dag gewoon in mijn zetel lig.   Maar   het is eerder go with the flow.   En dat vind ik wel   leuk. Het is niet altijd evident om dat   in te plannen. Mijn ideale   agenda zou zijn   één op de vier weekends   niks   inplannen   maar dat is toch wel een utopie.   Over de fysische grenzen,   dat is een andere paar mouwen. De hernia die ik sinds tweeduizend achttien   heb of die sinds tweeduizend achttien mij actief   belemmert,   daarop moet ik toch wel dikwijls   rekenen op belemmeringen.   In die zin, af en toe ga ik mijn grenzen aftoetsen   zoals als ik   in de tuin gewerkt heb of een stevige wandeling gemaakt heb met hoogtes   of veel heb gehoffen. Bijvoorbeeld als ik mijn man help   bij het rooien van een appelplantage   dan is het echt wel heel veel keer op en aflopen   met dan   verschillende stukken hout.  

Dat moet dan in een remor gelegd worden, de remor moet thuis geleegd worden,   het hout ook opnieuw geladen worden.   Dat zijn wel heel erg zware   intensieve activiteiten en dan voel ik dat mijn rug   niet altijd heel dankbaar is,   Maar ik wil ook niet stil zitten, ik ben ook geen stillezitter,   ik zal het zo zeggen.   En daarom   wil ik toch wel die stretch   in mijn leven blijven houden.   Zo hebben we gisteren ook   de oprit en het terras zomerklaar   gemaakt.   Dat wil zeggen schuren schrobben, veel keer bukken om   het mos te kunnen opvegen.   Dat was een hele intense klus van de hele dag   en nu moet ik toch wel een beetje bekopen.  

Mijn uitspraak is dan May May is in the house.   Dus als je weet hoe dat een May May wandelt   dat is zoals ik gisteravond naar mijn bed wandelde.   Vanmorgen is het al iets beter,   ik ben daar straks gaan wandelen. Ik voel toch dat mijn rug nog altijd een beetje stroef is. Dus ik vrees dat ik nog één dag een beetje had moeten uitzweten   wat ik gisteren heb gedaan. Katrien   die   vroeg me hoe dat mijn ideale   slouwdag   eruit   ziet. Vind ik een hele leuke vraag. Ik heb er even over nagedacht en ben er ook even   bewust   mee bezig geweest van kijk wat zou ik nu doen als ik mijn dag volledig zou mogen plannen.   En dan ga ik   geen wekker zetten, ga ik gewoon rustig opstaan.  

Voordat ik opsta heb ik al mijn hartcoherentie   oefeningen gedaan, dat is tien minuten ademen.   Voordat ik ga ontbijten   heb ik ook enkele rekken en strekken oefeningen   uitgevoerd.   Het ontbijt mag eruit zien   een fruit yoghurt ontbijtje   met zelfgemaakte granola.   Dan daarbij   drink ik een lekkere thee   en na het ontbijt drink ik altijd graag slow koffie. Des Morgens neem ik ook altijd collageenpoeder   in en dan lossen ik op   in lauw water.   En daar voel ik mij echt wel   goed bij. Het zou heel goed zijn voor de innerlijke botten en de huid en ik neem het nu al twee jaar in, drie jaar misschien,   en ik voelde echt wel. Dus dat zijn een aantal zaken die ik toch wel   dagelijks doe.  

Des Morgens drink ik heel veel water   dus in de vorm van thee, koffie en meestal ook nog een gewone glas water   en dan zit ik toch al aan bijna een liter water die ik kunnen voor mij dat ik drink.   Dat lijkt enorm veel mensen maar ik voel dat mijn lichaam er echt wel baat bij heeft.   Na het ontbijt   trakteer ik mezelf op een portie   natuur.   Ga ik wandelen.   Op zo'n Slow dag mag zeker ook een beetje   tuinieren aan bod komen.   Dan denk ik eventjes naar de kruidenbak gaan   eventueel   wat kruiden plukken om later te verwerken in een lekker slaatje   of hier en daar een klein beetje   overtollig   groen weghalen. Lezen   en schrijven vind ik ook altijd een hele leuke   omdat het lezen zorgt dat ik   creatief ben en het schrijven   zorgt dat ik mijn gedachten kan ordenen zodanig dat ik nog creatiever kan zijn.  

Een Slow dag is voor mij ook een beetje go with the flow. Dat wil zeggen is het mooi weer dan drink ik graag een geuseje.   Op het terras   is iets minder goed weer, geef mij dan maar een stevige tripel.   Een   spel is voor mij ook altijd   slow omdat een spel vraagt toch wel een bepaalde concentratie   en dan zit je echt helemaal in het moment. Dus dat is ook wel heel leuk vinden. Dit zijn zowat de belangrijkste   ingrediënten voor een Slow dag. Maar zoals ik al zei Go with the flow,   Wat dat er mij op die dag zou aangeboden worden en als ik mij er goed bij voel, dan zou ik daar zeker voor gaan.   Marijke vroeg me hoe dat je een evenwicht kan vinden in wat voor je partner en voor jezelf belangrijk is.  

En ik denk dat daar belangrijk is om bewust te zijn van de verschillen en die ook toe te laten. Het is zeker oké om aparte invullingen te hebben in het leven.   Zoek zeker ook gelijkenissen   en dat is belangrijk om quality time   te kunnen hebben. Tussen die gelijkenissen en die verschillen   denk je dat er één iets ook centraal staat en dat is gewoon jezelf blijven.   Want als je   teveel helpt naar het ene of naar het andere dan zal het natuurlijk   heel moeilijk zijn. Dus zorg zeker dat jouw belangrijkste   waarden aan bod kunnen komen in de relatie.   Tot zover het onderdeel van Slow living   en dan gaan we nu naar een aantal persoonlijke vragen.  

Bassie vraagt   Waar erger jij je aan?   Goh, op mijn kot hing er altijd een slogan of een quote   Ik haat wachten maar hou van het onverwachte.   En dat klopte eigenlijk nog altijd. Dat was als 18-jarige dat ik dat had   gehangen op mijn kot.   En ik   had vooral wachten   op iemand   of iets om verder te kunnen.   Iemand die mij echt laat wachten of die mij, ja, toch een klein beetje met mijn voeten speelt,   dat kan ik echt niet tegen.   In het verlengde daarvan,   twijfelachtige   ja's,   dat vind ik ook maar niks.   Iemand die antwoordt op een uitnodiging   ja ja, ik kom.  

Maar als puntje bij paaltje komt,   is die daar niet op de afspraak.   Dan heb ik liever iemand die zegt 'misschien'   en die dan toch wel komt. Of 'misschien' en die dan niet komt. Want misschien, dat kan allebei.   Maar eenmaal een ja gegeven   dan heb ik graag dat de afspraak nagekomen wordt.   Liselotte heeft ook een vraag ingestuurd.   Wat is het zotste   wat je ooit deed?   En ze zetten tussen haakjes vanuit je buik en niet vanuit je hoofd.   Wel Is Charlotte,   ik ben inderdaad een tamelijk denker,   iets minder en dun dan jij,   maar ik kan je misschien wel een aantal zaken opnoemen waar je van verrast gaat staan.  

Zo reisde ik als twintigjarige alleen naar Cyprus.   Had op   vrijdag bij Airop een ticket gekocht, heen en terugticket, en voor de rest wist ik nog niets.   Ook als   22-jarige,   toen ik op Erasmus was,   hing ik alleen tien dagen op reis.   Dat was wel een busreis,   Op dat moment had iedereen nog examens en ik vond het maar niks om toch maar gewoon tien dagen daar te zitten terwijl iedereen nog examens aan het afleggen was, terwijl mijn examens al afgelopen waren.   Of wat dacht je van mijn verhuis meer dan twintig jaar geleden vanuit West-Vlaanderen naar Limburg?   Ik kende hier niemand behalve mijn lief, toenmalig lief, nu mijn man.  

Maar ik heb ook gewoon die stap gezet   vanuit mijn buikgevoel.   En nog een pittiger verhaal,   of toch een verhaal met grotere   financieel risico?   Destijds heb ik ontslag genomen   zonder vangnet   omdat ik me echt niet goed voelde in die job en ik weet nog dat mijn toenmalige baas vroeg   'Ja maar, waar ga je dan nu werken?'   En ik zei Ja maar, ik heb niks anders. Je hebt echt niks anders, zei ik. Ik zeg Nee, nee, nee, nee. Hij was echt helemaal overdonderd dat ik zomaar ontslag nam zonder dat ik een andere   job had   want dat was in de beginjaren   van onze hyperikare   lening dus we moesten nog heel wat afbetalen.  

Maar ik heb die stap genomen   en ben ik blij? Goh ja, ik ben heel blij.   Misschien eventjes iets technischer maar als je zelf ontslag neemt   heb je geen recht op werkloosheidsuitkeringen.   Dus wat   moest ik doen   om recht te krijgen op werkloosheidsuitkeringen?   Ik moest zorgen dat ik twintig dagen voltijd ging werken.   Ik heb   mij onmiddellijk ingeschreven in verschillende   interim-kantoren   en duidelijk gemaakt   van dat ik enkel een tijdelijke functie wilde om recht te krijgen op die werkloosheidsuitkering.   Dus ik ben echt heel heel eerlijk geweest.   Ik heb in verschillende   kledingzaken   gewerkt.  

Echt gewoon allemaal t-shirtjes geplooid.   Mooi mogen merchandise,   vond ik fantastisch.   En de job die uiteindelijk   gezorgd heeft dat ik aan die twintig dagen kwam   dat was inputwerk   bij aquakare hier vlakbij.   Puur het verwerken van gegevens   zonder één of andere verantwoordelijkheid,   zonder   uitdaging.   Maar ik heb mij daar echt wel rot geamuseerd.   Het was een hele leuke werksfeer.   Eenmaal dat ik die twintig dagen had bereikt heb ik dan nog iets langer gewerkt om hen uit den nul te helpen.   In datzelfde jaar heb ik mijn examen afgelegd om sociaal inspecteur te worden bij het RESIEF. Enkele maanden later kreeg ik een telefoontje dat ik in december mocht   beginnen. Zo is dat jaar toch heel mooi geëindigd   maar op het moment dat ik die beslissing nam vanuit mijn buik wist ik dat dus helemaal niet. Tamara   vraagt mij op welke manier   ik de pauze knop induw.  

Voor mij is   de pauzeknop induwen, eventjes weer opladen   en het opladen dat doe ik aan de hand van wandelen,   koken,   schrijven, knutselen, tuinieren.   Vooral zaken waarmee ik bezig ben met mijn handen maar ook waarmee dat ik in beweging ben, vind ik altijd heel leuk.   En zoals ik al vermeld heb,   ik schrijf ook af en toe een x, dus niks in mijn agenda.   Een hele leuke waarmee ik ook echt kan opladen is het spelen van Theathrisch   en dat vooral tegen mijn man.   Elke   dag,   toch wel elke dag, in het weekend na het ontbijt,   in de week na het avondeten,   spelen wij   een toernooije   teritis.  

Dat vraagt heel veel focus.   Waarschijnlijk ken je dat spel   van   het programma Blokken.   Maar hier staat het dus elke dag op en dan spelen we The Best of tree. En   het grappige is,   ongeacht wie dat er wint,   de volgende dag weet je dat niet meer,   maar dat maakt niet uit. Op het moment zelf van dat spel ben je zo in de focus en laat je echt alle andere gedachten los. Je kan niet denken, zelfs ik niet, kan niet denken van ik ga dat nog koken, ik ga dat nog schrijven, ik wil nog een podcast daarover maken. Nee, nee, nee, enkel die blokjes tellen.   Opladen.  

Dat doe ik ook door op tijd vakantie te nemen.   Dat wil niet zeggen als je voelt dat je vakantie nodig hebt en nu ga ik enkele weken vakantie nemen.   Nee,   ik plan liever op voorhand al een aantal   pauze momenten in   tijdens het jaar zodanig dat ik weet wanneer dat ik kan opladen.   Is het echt dat ik voel dat ik nood   heb om eventjes niks te doen, dan kan het zijn dat ik bijvoorbeeld een aantal zaken grap, een aantal activiteiten, een aantal afspraken dat ik zeg van kijk, dit gaat mij niet lukken. Een oplaadmoment dat altijd heel leuk is, is op donderdag de yoga les.   Volgende week is de laatste yoga les,   helaas.  

Ik hoop dat ik in de vakantie misschien ook nog een yogales kan   meepikken.   En anders zal ik zeker ook een   filmpje opzetten met een yogales.   Op die manier kan ik even drie kwartier, een uur, even gewoon   zijn op mijn matje en voor de rest niks.   En dan zet ik ook alles uit.   Dan zorg ik dat ook geen meldingen krijg op mijn gsm of leg ik mijn gsm uit de kamer. Dan kan ik echt volledig tot rust komen.   Een volgende vraag die kwam van Kili.   Welk advies zou je jezelf   van achttien geven?   Wat ik graag had gehoord dat ze mij hadden gezegd was doe maar wat juist voel voor jou,   ook al zegt men 'nee'. En men dat wil zeggen je ouders   of je vriendinnen of op school.  

Dus buiten alle wettelijke beperkingen had ik eigenlijk gewoon nog meer mijn goesting willen doen.   Of dat duwtje in de rug krijgen om nog meer mijn goesting te doen. Want ik was wel iemand die al veel initiatief nam. Ik heb heel veel   leuke   dingen gedaan   maar zo gewoon dat extra duwtje van ja doe maar, het is oké.   Je kunt het, je moogt het. En vooral geogt het vind ik wel heel belangrijk.   Een volgende vraag kreeg ik van Patty.   Wat staat er nog op je bucketlist?   Wel Patty.   Onlangs heb ik een   vinkje kunnen zetten achter iets wat ik heel graag nog wilde doen   En ik wist zeg ik niet,   vorig jaar wist ik zelfs niet dat dat moment er zou komen.  

Maar ik vond dat wel fantastisch. Zowel de voorbereiding   als   achteraf het resultaat   bekijken van ik wel echt wel   de moeite.   En dat was een professionele fotoshoot.   An van Unupic view is hier geweest   En zij heeft mij gedurende drie uur   volledig   zowel mijn ding laten doen maar ook mij uit mijn comfort zone laten trekken. En dat vond ik ook wel heel leuk. En de foto's die eruit zijn gekomen zijn echt wel wauw. Ik vond het echt wel een fantastische ervaring   om gewoon echt   misschien ook een beetje een middelpunt van de belangstelling te staan. Mij van mijn beste kant te laten zien. Ja, meer kan ik niet omschrijven. De foto's gaan trouwens dienen voor mijn website die ik in het najaar wil lanceren.   En ik ga die ook zeker gebruiken op de socials. Dus het resultaat ga je zeker nog zien passeren.  

En wat staat er verder nog op mijn bucketlist?   Een avontuur met een paraponten.   Dat lijkt mij fantastisch. Ik ben niet zo iemand van   een motorisch voertuig en snel snel maar in een parapante   denk ik dat je je even   voelt alsof dat precies alles stilstaat.   Denk ik toch?   Daarnaast   staat er nog   koken in een echt restaurant op het lijstje.   Ik heb een koksdiploma.   Daar heb ik eigenlijk   nog nooit echt iets   professioneel mee gedaan.   Maar het koken in een echte restaurant, zo echt met een chef hè, lijkt me ook een fantastische ervaring.   En dat is nu enkele maanden aan het oppoppen en misschien   gebeurt er iets mee, misschien ook niet.  

Hoeft er iets mee te gebeuren met die zaken op je bucketlist?   Moet niet hè? Het is ook altijd leuk om gewoon   te dromen en te kijken van wat zou fantastisch zijn? Bij het krijgen van die vraag   kwam er ook onmiddellijk een keer mee op een human design reading.   Ik heb al   mijn charts. Human design is iets dat mij heel erg interesseert   en daarom zou ik het ook wel heel leuk vinden   om   een reading te laten doen.   En een laatste iets wat ook op mijn bucketlist staat is een radio-interview.   Ik geef   nu wel   ook een bepaald interview   in deze Q&A. Er zijn vragen, ik geef antwoorden,   maar in een echte radiostudio   zou ik fantastisch vinden.  

Dus   ben jij iemand   die mij kan binnen lozen in een bepaalde   radiostudio om een kort interview te geven?   Neem dan even contact.   Dat zou wel een topper zijn.   Voila,   dat is ongeveer wat er op mijn bugcuts staat.   En dan zijn wij aangekomen aan de laatste vraag   van de vragen die ik binnengekregen heb.   En dat is een vraag die mij toch eventjes   heeft in stilstaan.   Vond het geen gemakkelijke vraag. Het was een vraag van   Lieve   en zij vraagt: Wat is jouw ultieme droom?   Wat wil je bereiken in dit leven?   En ik vind dat een zware vraag.   Ik   weet dat ze mij vroeger,   25-jarige   vroegen, Waar wil je binnen vijf jaar staan? Ik wist daar nooit een antwoord op. Ik moet zeggen, ik weet dat nog altijd niet, waar wil ik binnen vijf jaar   staan. Ooit had ik de droom   om een B&B te openen in Spanje   of een cabin te kopen in een bos   of een omgebouwd   busje   te kopen   maar   dat hoeft allemaal niet. Ik   hoef niet echt iets materieels.  

Ik wil eigenlijk vooral dingen beleven   samen met andere mensen, samen met andere mensen dingen beleven.   Ja, geschiedenis schrijven is misschien iets groot,   maar het feit dat je iets aan het beleven bent   is toch fantastisch?   En niet gewoon iets kopen   omdat je daarvoor gespaard hebt. Niet gewoon samen met iemand anders doen. Want het meest kostbare   vind ik nog altijd is tijd.   Tijd dat je samen kan doorbrengen.   En wat vind ik dan zo belangrijk?   Ik vind een goede gezondheid hebben heel belangrijk.   Ik wil flexibel blijven en zowel fysisch als mentaal.   En ik wil ook blijven delen en inspireren.  

Goh, en mijn passie? Ik hoop dat ik die altijd   blijf   hebben.   Momenteel is mijn passie het organiseren   bij mensen thuis en deze podcast maken. Wat ik zeker nog ook wil blijven doen is samen met mijn man reizen,   spelletjes   spelen   waarbij ik hopelijk ook   veel mag winnen,   maar dat doet er niet zo erg toe.   Het belangrijkste is   tijdens het spel is het spel belangrijk maar daarna zeg ik altijd het was maar een spel.   En ook verbinding blijven hebben   want verbinding,   connectie,   dat is iets wows.   Dat kan je niet kopen op bol punt com,   dat kan je   niet maken.  

Dat is er of dat is er niet en ik hoop dat dat wel blijft.   Wat ik ook wel hoop   is dat ik nog meer toppers   achter de microfoon   mag   ontvangen.   Er zijn een aantal uitnodigingen   gestuurd   waarvan dat jij   zeker gaat geïnspireerd geraken.   Die staan iets later   in de zomer   op het programma.   Maar ik hoop dat ik nog heel   veel mooie gasten   mag ontmoeten.   Om af te sluiten   verwijs ik graag naar de laatste aflevering van Killy zegt Food   en die had de titel 'ik weiger'   en daarin   benoemt   Kelly een aantal zaken.   Zij vroeg in haar sticker op Instagram van wat ga je onthouden van deze aflevering   en daarop heb ik geantwoord   uitzoomen,   je neus volgen   en voelen   en dat is ook   wat ik wil bereiken in mijn leven.  

Go witte flow.   Mijn neus volgen   en gewoon blijven voelen   en af en toe uitzoomen, af en toe helikopter view zodanig dat ik kan kijken van is dit nog wel oké? Is het nog wel wat ik wil?   En ik hoop   dat jij ook   blijft   luisteren naar deze podcast zodanig dat je kan blijven   luisteren hoe dat ik verder ga.   Hoe dat ik verder   voel. Hoe dat ik verder leuke toppers   ontvang achter de microfoon.   Heb jij nog een vraag voor mij?   Stuur je dan zeker   per email   naar halloslowmeup.   Be en dan beantwoord ik die graag in een volgende aflevering.   Bedankt om te luisteren en tot volgende week. Daag.  

Bedankt om te luisteren deze aflevering van Slow Meup.   Kijk je al uit naar de volgende aflevering?   Klik op volgen of abonneer je op dit kanaal zodat je geen enkele aflevering mist.   Ik vind het altijd leuk als ik een berichtje of e-mail krijg van een luisteraar.   Laat even weten wat jij van deze aflevering vond. Of stuur een vraag die je hebt voor mij of een gast.   Tot de   volgende keer.