.jpg)
.jpg)
Vandaag is Patsy Delarue te gast. Na een carrière in het onderwijs, werd ze onderneemster waarbij haar passies voor ecologie, gezonde voeding en authentieke materialen centraal staan.
In haar atelier maakt ze snij- en serveerplanken die net zoals zij ruw én verfijnd zijn. Tijdens haar workshops in de tuin begeleidt ze kleine groepen met het maken van zelfgemaakte planken.
Luister en ontdek haar passie voor duurzaamheid.
----------
Deze aflevering gaat over:
Linken:
Volg Patsy op Instagram en Facebook
Op haar website kan je terecht voor meer info over de workshops die ze organiseert in haar atelier.
Greet Desal
Boek Gut and psychology syndrome van Natasha Campbell-McBride
[[Nieuwsbrief]]
In haar atelier maakt ze snij- en serveerplanken die net zoals zij ruw én verfijnd zijn. Tijdens haar workshops in de tuin begeleidt ze kleine groepen met het maken van zelfgemaakte planken.
Luister en ontdek haar passie voor duurzaamheid.
----------
Deze aflevering gaat over:
- Van boomstam tot ruwe plank
- Bewuste keuzes in materialen
- Passie voor hout
- Respect voor de natuur
- Gezonde voeding
- Pop-up onder de appelbomen
- Als je de planken goed verzorgt, kan je ze doorgeven aan je kleinkinderen.
- De ruwheid en verfijning in de planken zijn een weerspiegeling van mezelf.
- Er zit een ziel in de planken.
- Er is zoveel in de natuur dat wij niet begrijpen.
- Tijdens de workshop werk je met je handen en denk je aan niets.
Linken:
Volg Patsy op Instagram en Facebook
Op haar website kan je terecht voor meer info over de workshops die ze organiseert in haar atelier.
Greet Desal
Boek Gut and psychology syndrome van Natasha Campbell-McBride
[[Nieuwsbrief]]
----------
Ik ben heel benieuwd wat je uit deze aflevering haalt.
Tag me of stuur een DM op Instagram: https://www.instagram.com/hanneloredhaene_slow_me_up/
Connecteer met mij op LinkedIn: https://www.linkedin.com/in/hanneloredhaene-slowmeup
Heb je een vraag voor mij? Mail me op [email protected]
Schrijf je in voor de nieuwsbrief om maandelijks een portie inspiratie te ontvangen.
Kijk je al uit naar de volgende aflevering? Abonneer je op de podcast door op “volgen” te klikken.
Music from #Uppbeat (free for Creators!): https://uppbeat.io/t/oliver-massa/brighter-daysLicense code: FIZUG8C1HIGG4YDW
[00:00:05]
Unknown:
Welkom bij Slow Meup. Een podcast over bewuster leven. Ik ben Hannelore Dane, ervaringsdeskundige van Trag Leven en nodig je uit om samen met mij en mijn gasten te vertragen. Dat betekent stilstaan, kleine stappen zetten en bewuste keuzes maken. Ben je op zoek naar praktische tips, Porschisch inspiratie en persoonlijke verhalen? Abonneer je dan op Slow me up. Luister en laat je inspireren. Goeiemorgen, Paulsie. Goeiemorgen Hannelore. Welkom bij mij in de poppenkast. Dankjewel.
[00:00:52] Unknown:
Ik heb je uitgenodigd als gast de podcast omdat ik jou zes jaar geleden heb leren kennen. En als ik denk aan bewust leven, meer tijd doorbrengen in de natuur Dat kan ik niet anders denken dan aan jou. Vooraleer dat we van start gaan met het gesprek.
[00:01:17] Unknown:
Wie is Bassie? Wie is Bassie? Ik heb natuurlijk al een heel parcours achter de rug. Ik denk dat er twee verschillende patsi's zijn. 10 eerste patsi die heel zorgzaam is en die vroeger les gaf in het middelbaar. En het zorgzaam kwam heel naar boven daar. Omdat ik altijd een beetje een mama wilde zijn voor de de leerlingen. En dan opeens, ik denk ja, niet in het tweede deel van mijn leven maar toch wel al in een vergevorderd stadium komt opeens de creatieve passie naar boven. En creativiteit oké, ik heb altijd wel ja, graag met dingen bezig geweest. Maar tekenen en allemaal.
Ik had echt die creativiteit niet in mij. Maar toch moet er toch iets in mij geweest zijn. Dus ik ben puur bij toeval met hout beginnen werken. Terwijl dat ik geen enkele houtopleiding achter de rug had. Want vroeger als ik les gaf was dat in de verzorging voeding totaal iets anders. En voeding is ook wel mijn stok paardje. Vooral dan de gezonde voeding. En ja ik ben eigenlijk begonnen als ik vijftig was met petippatzi. Bijna eenenvijftig. En dat was eigenlijk altijd een beetje een droom geweest van mij om ja iets zelfstandig te beginnen. En voilà beter laat dan nooit zeker.
Had een beetje kort geschetst. En
[00:02:55] Unknown:
onder petipatie, hè dat is Ja. De naam van je bedrijf. Dat is vooral gekend voor plankjes maar nu zeg ik het eigenlijk niet mooi. Het is eigenlijk hele mooie ruwe houten planken die zowel kunnen gebruikt worden om te snijden, om te serveren. En jij begint eigenlijk vanaf nul. Het is niet dat jij gewoon maar een plankje neemt en daar je stempel opzet. Het is effectief handwerk.
[00:03:26] Unknown:
Ja ja, inderdaad. Eigenlijk moet je het zo zien. Joe en ik gaan samen op zoek naar boomstammen, bomen. En heel veel mensen contacteren ons. Die zeggen van kijk of contacteren Joe tenminste omdat hij ja, is boom, chirurg boomkenner. Die dan zeggen van kijk we zitten met een boom die gaat omvallen in de tuin of die is omgevallen. Kun je hem komen wegnemen? Heb je er interesse in? En dan gaat hij gaan kijken en is die boomstam inderdaad geschikt om dan ook te gebruiken oftewel enerzijds voor zijn bedrijf. Want hij maakt daar tafels mee en gevelbekleding en noem maar op.
Of anderzijds zijn ze die boomstammen geschikt om plankjes voor mij, dus de tapasplanken en de serveerplanken dat ik daarmee maak. Als dat zo is dan gaat Joe die boom gaan halen. En die boomstammen komen dan transporteren wij dan naar Borhanye omdat in Borhanye de mobiele zinloze daar staat. Dus Joe gaat iedere maand naar daar om te gaan zagen. Een keer dan die boomstammen, die boomstammen gezaagd zijn, worden ze gedroogd op de ouderwetse manier. Dat betekent met van die houten latjes ertussen dat de wind ertussen kan. Dus het hout wordt op een trage manier gedroogd zoals vroeger.
Je mag rekenen ongeveer een jaar en met stuk. Dus ze gaan bij ons niet in droogovens zoals in de modernere bedrijven. Dus bij ons is alles een beetje slow. En een keer dat die boom, die planken dan droog zijn. Dat zijn de hele ruwe planken meestal laat ik dat zagen op een lengte van een meter twintig. Oftewel brengt Jody terug mee naar Rumbeke waar mijn atelieretje is. Oftewel als ik kan ga ik naar Burhanye om daar te gaan werken. Meestal ga ik naar Burhanje als het mooi weer is. Omdat het altijd leuk is om in de zon te werken, dat geeft mij ook heel veel energie. Maar als het winter is ben ik liever dan hier in België heb ik liever mijn eigen coconnetje dan en kan ik dan ook een keer afspreken met vrienden en noem maar op.
Om terug te keren op de planken, dus die ruwe planken moeten natuurlijk dan nog verwerkt worden tot een tapas plank of een snijplank. En voordat ik begin kijk ik eerst altijd naar de vorm van de ruwe plank. En dan kijk ik oké zijn er daar niveaus in of zitten daar juist een ruwstuk in dat ik kan gebruiken dat ik daar iets mee kan doen. Dan denk ik daar even over na en dan begin ik te tekenen. Handvat of zonder handvat. En dan met de website zaag ik die uit. Nu werk ik iedere keer in series dus zaag er een aantal uit totdat ik er zo'n stuk of tien heb. En dan begin ik aan de eerste afscheurbeurt met een schuurmachinetje.
Dus alles gebeurt eigenlijk in open lucht. Nu heb ik een beetje meer bescherming van de regen en maar toch ik sta ik blijf in open lucht staan. Dus ik ik sta niet in een atelier die afgesloten is. Er kan wind binnen bij mij, dus in de winter is dat wel koud. Maar ik ben dat ondertussen al gewoon. Dan doe ik gewoon een beetje, meer extra laagjes aan. En om het half uur naar binnen voor een teetje, voor mij een beetje op te warmen aan de houtkachel. Dus de blanken worden de eerste keer afgeschuurd. Ze worden een tweede keer afgeschuurd, dus met twee verschillende korrels en indien nodig drie keer.
De eindeafwerking is met een hele fijne korrel en dan zijn ze klaar om gestempeld te worden met mijn logo en na het stempelen. Dat is ook met een brandstempel wil ik dat doe. Dat is ook puur ja één per één daarop stempelen en dan in oliën met koolzaadolie of met zonnebloemolie. Dat zijn in feite de twee, je kan ook druivenpiten olie gebruiken of notenolie. Maar dat zijn de oliën die het best drogen. En aangezien dat ik bewust kies om lokaal te werken dus met lokaal hout, Ik gebruik ook geen lijm dus de planken worden ook niet aan elkaar geleend. Dus mijn planken zijn heel duurzaam Wil ik ze ook zo puur mogelijk houden. Vandaar ook de olie dat je eigenlijk in de keuken gebruikt.
En dan zijn ze klaar voor een nieuw huis. Dat is een beetje kort geschetst het verhaal.
[00:08:31] Unknown:
Dat is het verhaal van
[00:08:34] Unknown:
de plankjes. Dat is het verhaal van de plankjes ja.
[00:08:38] Unknown:
En op je website
[00:08:40] Unknown:
staat er niet alleen in de webshop plankjes die die koop zijn maar staan er ook andere zaken hé? Ja inderdaad dat klopt ja. Ik heb dan door het feit dat wij regelmatig naar Engeland gingen heb ik dan daar in contact gekomen met schapenboeren en zag ik daar al die verschillende mooie schapenrassen en ben ik dan effectief op zoek gegaan naar de schapenwachten. Dat blijf ik nog altijd doen, regelmatig een keer als het kan naar Engeland gaan om dan schapenvachten aan te kopen en dan ook te verkopen. En ik zoek ook de pure. In de beginperiode was dat soms dat ze ook in een kleurbad hadden gezeten. Maar nu, ik voel me daar niet goed bij. Dus nu werk ik uitsluitend met echt natuurlijke schapenwachten, natuurlijk gelooid, plantaardig gelooid bedoel ik daarmee, met zo weinig mogelijk chemische producten.
Zodanig dat er ook weinig allergieën ontstaan bij de mensen. Want eigenlijk kun je dat een beetje doortrekken bij mij. Mijn voeding wil ik ook zo puur mogelijk houden, zo weinig mogelijk suiker, zo weinig mogelijk additieven, bewaarmiddelen en noem maar op. Vandaar dat ik dan ook zo met mijn planken begonnen ben omdat ik zag in de winkels, ja in heel veel winkels staat erop handgemaakt. Maar als je dan kijkt, handgemaakt naar de handvaten zijn allemaal dezelfde. Als je dan kijkt of navraagt waar we dan zo komen dat komt allemaal ofwel van Vietnam, Bali noem maar op van die verre landen.
Ik ben zo'n keer naar Bali geweest naar een houtatelier en ik viel omver met wat voor verhif bleietje producten dat ze op het goud zitten omdat het goud bleeker gemaakt moest worden. En dat komt dan hier een containersstoel. Die containers worden dan ook nog een keer begast met pesticiden omdat er geen insecten mogen vervoerd worden. Dat wordt dan goedgekeurd door de voedselinspectie. Nou, dat is echt absurd. Dat is een van de redenen ook geweest dat ik dacht van oké ik ga in mijn beginperiode een keer zelf een snijplank maken, pardon, die dat ik echt kan gebruiken in de keuken die niet behandeld is.
En zo is dat beginnen lopen. Dan ging ik mee naar Bourgië en ik zag dan ook een beetje de Bourgondische specialiteiten zoals de réiët en de terrines die ook van de lokale boer kwamen en de hetecasekes en noem maar op. En de fair naturel en dan bracht ik dan mee naar België. Ik dacht oké ik ga een keer een proeverij doen met die producten en op mijn plankjes. Eigenlijk is dat zo beginnen komen dan dat de mensen zeiden die plankjes verkoop je dat niet. En ik dacht van ja, in het begin verkopen verkopen, ja ik weet het niet, ik weet het niet. Maar oké, werken met goud gaat mij zodanig veel energie, want op dat moment zat ik dan eigenlijk in loopbaan onderbreking van het onderwijs omdat mijn energieniveau zodanig laag was en dat goud gaf mij weer kracht en zo ben ik daar eigenlijk mee verder gegaan en ja nu ondertussen zijn we negen jaar bijna tien jaar verder en creëer je een eigen stijl.
Eigenlijk mag ik wel zeggen dat ik best trots ben dat ik op latere leeftijd toch nog aangedurfd heb om ja zelfstandig te worden. Alhoewel dat het de dag van vandaag niet meer zo evident is. Er is sinds de corona heel veel veranderd. Maar bomen blijven door doen en ik kan maar blijven vragen aan de mensen van kijk wees wees bewust wat dat je koopt. Denk aan een lokale ondernemer. De prijs gaat wel iets hoger zijn. De loonbelasting zijn hier ook hoger. Goh, ik heb geen personeel in dienst maar oké je moet ook meer rekeningen betalen. Maar ja, alles die daar van de andere landen komt is allemaal zodanig goedkoper omdat die mensen daar niks ja, die worden daar eigenlijk ook, ik denk, uitgebuit.
Die verdienen bijna niks. Oké, de levensstandaard is ook wel anders dan hier, maar toch, maar vele mensen staan daar echt niet bij stil. En ik probeer die mensen daarin een beetje bewust te maken. Maar dat is een keuze dat je dan maakt. Dat hetzelfde denk ik oftewel ga je van je interieur naar hele goedkope meubelen oftewel ga je naar degelijke meubelen en iets die degelijk is doe je langer mee dan iets die heel goedkoop is en die na een tijdje uit elkaar valt. Dat is ook hetzelfde met de tapasplanken dat je ziet in de winkels. Vele mensen letten daar niet op, maar als ik kijk, ik zie oké dat is gelijmd. Ja oké, na twee jaar intensief gebruik, of na twee jaar gebruik valt dat uit mekaar en dat is wegwerp en een nieuwe. Ja, dat is een keuze die je maakt. Oftewel ga je voor die wegwerp cultuur, oftewel ga je naar het duurzame en iets die mooi blijft.
De planken van mij, ja, ik zeg altijd tegen de mensen als je dat goed verzorgt ga je dat nog kunnen doorgeven aan je kleinkinderen en dan moeten ze een keer lachen want dat is zo. Ja ik denk een oude serveerplank of een oude snijplank hoe meer dat je dat gebruikt hoe meer karakter dat dat krijgt en dat krijg je een ziel En ja, dat vind ik het fantastisch.
[00:14:21] Unknown:
En hoe kan de luisteraar dan een plank goed verzorgen?
[00:14:27] Unknown:
Een plank goed verzorgen dat is ja gewoon na gebruik afvegen, afwassen, mogen laten drogen en regelmatig in oliën. En dan blijven ze mooi.
[00:14:39] Unknown:
In oliën onder andere met zonnebloemolie? Of koolzaadolie ja.
[00:14:43] Unknown:
Na een kwartiertje is dat droog. En handmatig afwassen voor de duidelijkheid hé? Ja ja ja, zeker niet in een vaatwasser stappen want zeker ja, mijn planken zijn massief. Dus dan zou het wel kunnen gebeuren dat ze krom trekken door het te warm was en teveel vocht. En als dat een gelijmdde plank is, ja dan mag je rekenen dat die lijm oplost en dan heb je twee stukken in een tijdje. Dus ja best van alles eigenlijk handmatig afwassen ja. Nu met mooi porselein doet je dat ook hè. Mooi porselein steek je ook niet zomaar in de vaatwasmachine want je kent dat hé voordat je het weet is er daar een brokje vanaf en dan bloed je hart omdat er daar een brokje vanaf is. Ja, mooie dingen was je nog altijd met de hand. Hetzelfde van een mooi wollen, plukken was je ook.
Dunke handwasje. Dat is een mooie lingerie handwasje. Steek ook niet direct in de wasmachine.
[00:15:41] Unknown:
Oké nog extra tips voor andere huishoudelijke zaken. De naam Petipathie. Je hebt gezegd, plots was het ontstaan. In je logo zijn het ook twee drie hoeken zie ik. Maar hoe is hoe is dat ontstaan? Want toen ik de eerste plank kocht, ik heb nog één en toen zei je dat van je hebt nog één met echt petypatzi dat je dat eigenlijk met de hand geschreven hebt. En nadien heb ik ook enkele planken met het mooie logootje. Dus vanwaar is de naam en het logo ontstaan? Daar ben ik wel heel nieuwsgierig naar. Ja, de naam is eigenlijk ontstaan op één van
[00:16:20] Unknown:
een avond met vrienden van Joe die kwamen en dat was ik kon nu niet op haar naam komen. Een kunstenares, een GT zaal. Een GT zaal maakt echt fantastische dingen naar ze. Een fantastische kunstenares. Je moet zeker haar een keer opzoeken als je kan. Ze is ook enorm geëvolueerd naar werken. En op een avond kwam zij eten. Dat was nog heel in mijn beginperiode, dus dat ik dan die specialiteiten van Bourgji May bracht. En Sander daar stuurde ze mee of belde ze mee en dan zei ze, Bassie, ik ben nu vergeten van iets te kopen bij jou. En ik zei ik mag gered dat, dat hoeft niet. Ja, ja, ja, want ik wil een cadeau geven aan mijn zus voor haar verjaardag, en ik wil een plankje van jou. Maar ik wil ook van die specialiteiten. Ik ga er om komen. Ik zei het ene naar ik heb geen verpakkingsmateriaal. Nee, ik ga wel mijn plank trekken. Mijn plank trekken. Dus, ja, zat zij daar alles mooi zo in een karton doosje gestoken met een mooie lint.
Op die fles van naturel had zij zo een papiertje gebrand en zat daarop geschreven. En door het feit dat zij wist ja dat ik altijd wilde iets doen met het huis waar dat ik was hier bij Joe. Had ze een mededeling op Facebook gedaan, binnenkort grandioose opening. Dat was voor de grap natuurlijk. Binnenkort grandioose opening bij Petipatzi in de Rumbbeekse steenweg winkel en met allerlei dingen. Ik vond dat heel grappig maar ik vond die naam wel heel mooi klinken. En ik dacht Tja, dat is wel een mooie naam, ik ga die houden. Dus Petipassie was in feite geboren, puur door toeval van Greet.
Vandaar dat ik dan begon op de planken want ik begon bestellingen te krijgen van mijn plankjes, begon ik met een pyograafure met de handgeschreven petypatcy erop te schrijven. Waarom ben ik dan in feite overgeschakeld op een logo? Dat is omdat ik dan op een bepaald moment waren er winkels in mijn planken geïnteresseerd en sommigen zeiden van ja, het is wel minder professioneel met die handgeschreven naam. Bij sommigen voelde ik dat dat dus zo'n beetje een struggle was En ik dacht van oké ik ga kijken voor een logo. Dus heb ik aan iemand aangesproken, iemand die ook begonnen was, een starter en ja logo maken, ik weet niet wat allemaal.
Dus en dat was het logo die er bij mij het meest uitsprong. Een grote 'p' maar een beetje abstract en een kleine 'p'. Dus als je dat draait zie je iedere keer een 'p'. En ja, ik vind ook wel zo een beetje dat je, ja, ik weet het niet. Ik weet niet of je daar een boom in ziet. Een abstracte boom. Maar ik zie daar ja, soms wel dingen in. En sommige mensen vinden het al jammer dat de naam verdwenen is. Want ja, als je gewoon mijn logo ziet, weet je niet altijd als je mij niet kent dat Appetipatie is. Dus het is dus zo'n beetje dubbel. Het is, het is een strak logo geworden. Dus misschien met de tijd dat we er toch petypassie weer op laten bijzetten. Ik weet het nog niet. Dat is iets die aan het broeden is.
Laat laat maar even sudderen. Ja, een beetje laat sudderen ja. Beetje geëvolueerd hé. Dus ja, maar het is niet altijd evident en je hoofd je blijft nadenken en hoe kan ik nog verbeteren. En hoe kan ik nog ja, ietsje anders aanpakken. Je stelde daar in het begin van de de podcast van Wie is Petitypassie? En ik denk dat je daar een beetje het kan zien in mijn planken ook. Je spreekt van de ruwheden in de planken. Oké, er zit een bepaalde ruwheden in ook, er zit ook een bepaalde verfijning in. Dat zijn die twee personen die echt ja doe dat ge het zegt die eigenlijk mij weer spiegelen.
Ik ben verfijnd en toch hou ik ook wel van dat ruw, dat ruw, dat stoerheid een beetje erin zo van ja, dat weer speelt eigenlijk wel mijn persoonlijkheid. Ja. Het ruwe, het pure zee dan ook. Of het pure, ja het is misschien een beetje verkeerd uitgelegd van mij. Het ruwe, maar ik bedoel zo het ruwe, het stoere. Ja en de puurheid ja inderdaad. Ja, ik weet niet hoe ik het moet omschreven zijn. Ja, ik weet het niet. Want wat me opviel,
[00:21:18] Unknown:
toen ik naar hier wandelde besefte ik van zo'n plank, ja wanneer gebruiken we zo'n plankje even? Tabpatjes of voor hapjes of voor iets op te snijden. Maar hoe wordt dat gemaakt? Dat wordt echt bruusk gemaakt. Echt ook met een zaag enzo, met heel veel
[00:21:36] Unknown:
geluid is dat ook. Ja. Dat zijn ook
[00:21:40] Unknown:
een aantal tegenstellingen. Het geluid, de stilte, het ruwe, de zachtheid. Want als ik kijk naar je handen, je hebt ook echt mooie hele mooie vrouwelijke handen. Hoe bewaar je die mooie vrouwelijke handen? Want het is toch tamelijk uw werk. Je zegt dat je dan drie keer moet schuren. Maar hoe ga je dan toch? Ja, door
[00:22:04] Unknown:
enerzijds handschoenen te gebruiken. Maar op een bepaald moment vliegen die handschoenen eraf omdat ik wil voelen. Vooral naar de eindafwerking van mij, ik voel de plank. Misschien is het daarom door het feit dat ik iedere keer voel dat er mensen zeggen tegen mij, er zit daar een ziel in. Wij voelen die energie in je plank. En het is misschien omdat ik dat iedere keer iedere plank wordt gestreeld door mij. Ik voel zijn er geen gebreken aan, voel het handvat goed. Dat moet goed in de hand liggen. Dat is mijn laatste beweging dat ik nog doe. En dan het inwrijven.
Mijn handen verzorgen nog wel. Mijn nagels kraken afstand. Ik kan niet met mooi gelakte nagels rondlopen. Dat kan bij mij niet. Maar oké, dat is ook niet nodig. Soms is het wel in het begin, ja, waren soms handen bruin aan de binnenkant van het loozuur. Nu weet ik van oké, patzee, handschoenen aandoen als het een plank is die heel veel loozuur verliest. Maar meestal was dat dan in het beginperiode werkte ik met vooral met kastanjehout. En nu ja kastanjehout gebruik ik niet meer zoveel. Het is vooral notenelaarhout, dat is echt een van mijn favorieten.
En dan ja, bijvoorbeeld een kerst we laten dan die kerstselaar liggen zodanig dat er daar een warming in komt bij de notenaars ook soms. Of bij een akasha. En dan die zwam Eigenlijk is dat zwam de dat is al een bepaalde vertering die bezig is. Maar die zwammen bakenen met zwarte lijnen hun territorium af en die zeggen ze dan tegen de andere zwammen 'dat is een deel dat ik wil opeten'. Maar als je dan op tijd die plank verzaagd, natuurlijk die zwam leven niet meer, maar die tekeningen blijven daarin. En dat geeft zoveel karakter aan dat goud en dat vind ik echt fantastisch. Het zit daar leven in, het zit daar ja, bijvoorbeeld een andere plank.
Ik wijs nu naar ene die hier nu staat, die grote daar, daar zitten daar gaten in. Maar van wat komen die gaten? Awel dat is van een specht die daar heeft in zitten timmeren in die boom. Dat goud is verdwenen die was op zoek achter insecten. Wel die gaten laat ik daar bewust in. Omdat ik vind dat dat karakter geeft aan aan Denine Boogd. Ja, Denine Spek heeft daar zijn kunstwerk al in gemaakt. Ja dat vind ik ja. Mooi.
[00:24:41] Unknown:
En het is inderdaad
[00:24:43] Unknown:
elke plank is een kunstwerk op zich hé. Ja, ik heb nooit geen twee dezelfde. Het zijn altijd andere. Het handvat ja, je ziet wel mijn stijl maar ja je mag spreken ook over een verfijnd handvat. Ik vind aan de handvaten zie je dat het is het is vrouwelijk. Ja, en dan die gaten die er soms in zitten dat is dan die ruw heet. En soms als er zo'n beetje hout in zit die al aan het verpulffnis zit ik dan dan met een staalborstel op, zodanig dat je die ruw heet erin ziet. Dat dat dan minder glad is, maar de rest is weer heel mooi glad. Dat vind ik jammer, sommige mensen die bij mij komen die zeggen, hoppa ze ja, we hebben zo'n mooie planken van joh mama durven ze niet te gebruiken, maar ze zijn te mooi.
Dan denk ik van, nee, gebruik dat, zet dat ook uit in een interieur bij mij en mijn keuken ook. Ik doe verschillende composities met mijn planken, verschillende houtsoorten bij elkaar, dat moet niet allemaal van hetzelfde hout zijn. Groot, klein, maak daar een stil leven van. Oké, het is vanavond, heb ik vrienden op bezoek, oké, ik ga die plank gebruiken, tapas Drop, of ik ga deze gebruiken om op te snijden. Gebruik dat, dat krijgt veel meer karakter. Ja, maar ja, dat is een keuze die je maakt. Sommige mensen zeggen oké, wij gebruiken alleen decoratief. Ik hoop dat nog altijd als ze ze meer en meer gaan beginnen gebruiken.
Dat is eigenlijk ook een beetje het nadeel van hetgene dat ik doe door het feit dat ik iets maak die duurzaam is, moet ik eigenlijk iedere keer op zoek gaan naar nieuwe klanten. Want ja, ik begrijp dat ook. Je hebt één plank, je hebt twee planken, je koopt er misschien een keer drie voor thuis te zetten en te gebruiken. Maar op een bepaald moment is het gedaan. Heb je er genoeg? Ze zei, ja, dat je zegt oké, we gaan nog een keer één kopen voor cadeau te geven. Want eigenlijk ja, bij mij kan je al een plankje, een mooi plankje krijgen voor veertig vijftig euro. Als je naar een bloemenwinkel gaat, leg je ook aan die prijs. Een boekje bloemen, hoe lang gaat dat mee? Als je geluk hebt in een week en een half, ik weet het niet. Die plank van mee is voor de rest van je leven die meegaat. Maar niet altijd, de mensen leggen altijd ja, die link of dingen er niet altijd aan. Maar ja, gebruik dat en ja, het is een gebruiksvoorwerp ook.
[00:27:04] Unknown:
Je hebt al uitgelegd hoe dat jij de planken maakt, het proces vanaf de boomstam. De luisteraar kan ook zelf een plank bij jou komen maken hé. Ja dat klopt. Sinds
[00:27:18] Unknown:
ik denk nu twee jaar geleden ben ik gestart met workshops te geven. Dus dat is in principe bijna iedere zaterdag maar nu dit jaar heb ik beslist de maand april kan iedere zaterdag, maar vanaf mei is het twee zaterdag dagen in de maand tot in november. Dus dan ga ik terug in winterstop want het is ook buiten dat we werken. We werken in een wilde tuin. Er lopen wat beetje kipjes rond. Er zijn er al veel verminderd want er zijn er al veel weggedaan. Er is een kat die daar ook rondlopen maar die niks doet, die komt goede dag zeggen. Ik werk altijd in kleine groepjes, dat zijn groepjes van zes, maximum zes personen omdat ik iedereen goed moet kunnen begeleiden. Je hebt totaal geen voorkennis nodig want ik toon alles voor en ik sta bij jou en als het bijvoorbeeld niet lukt om het handvat te tekenen, begin ik te tekenen en dan doet de andere persoon een beetje verder hetzelfde met het uitzagen.
Uitzagen lukt meestal wel. Maar het is dan het afschuren die soms bij sommigen een beetje moeilijk is om de machine in bedwang te houden. Maar dan help ik mee, dan begeleid ik. En een keer dat ze de techniek hebben vinden ze dat fantastisch en doen ze het dan alleen. Iedereen is eigenlijk enorm trots. Op het einde van de namiddag heb je een mooie afgewerkte tapasplank mee naar huis en kun je direct beginnen met een aperitief. Ik zeg dan altijd van Bel maar naar huis als de fles wijn voel zetten. Je kan een aperitiefje drinken met gerief op je tapas plank. En dat zijn zowel vrouwen. Heel veel vrouwen die komen maar ook mannen die komen.
Soms koppels, vriendinnen, mensen alleen want als we in een groepje zitten, je leert elkaar kennen. En zeker als het dan mooi weer is gaan we buiten, er staat daar een tafel, we zitten onder appelboom. Drinken we een theetje, een koffietje met een koekje, chocolaatje erbij. Op aanvraag kan er ook voor taart gezorgd worden. En dan maken we er in feite een leuke namiddag van. En ja, je hebt iets moois mee naar huis. En het is ook hetzelfde hout dat ik gebruik voor mijn eigen planken. Het is niet dat ik minderwaardig hout daarvoor gebruik. Nee, ik zet ruwe planken klaar, de mensen mogen daaruit kiezen.
Want in het begin van mijn workshops daarin ben ik ook al geëvolueerd, nam ik iedereen mee naar mijn stokruimte, maar dat duurde te lang tegen dat de mensen gekozen hadden. Dus nu kies ik voor hen. Maar als ze zeggen van oké, die soort planken staan me niet aan van structuren. Oké, dan ga ik naar berging waar het goud staat te drogen en dan neem ik een nieuwe plank mee en meestal ja dat lukt eigenlijk wel heel goed. Ik vind het ook heel leuk omdat ik dan ja ik heb altijd graag lesgegeven maar ik was ook niet de typische leerkracht. Ik ga graag zo in interactie met de mensen zo. De mensen helpen en dan ja een beetje babbelen en elkaar leren kennen.
Ja, vind ik fantastisch.
[00:30:38] Unknown:
Ja. En alle informatie vinden ze op uw website hé? Op de website ja. Ik moet nu dringend weer een beetje mijn website
[00:30:46] Unknown:
op orde zetten. Dat zijn zo van die dingen die ik graag uitstel omdat ik dat niet zo graag doe. Maar ik ga er moeten werk van maken. Maar ze mogen mij ook altijd een berichtje sturen of een mij ook ze kunnen mij mailen via de web de website of de webshop en dan antwoord ik de dag zelf nog des avonds of tijdens de dag als ik het zie passeren. Dus dat komt zeker in orde ja. Ik ga de linken ook delen in de show-out. Super.
[00:31:14] Unknown:
Zodanig dat de luisteraar heel gemakkelijk tof Rev vindt. Je hebt ook al enkele keren aangehaald. Ik zie dat hier ook, de luisteraar ziet dat niet. Maar je hebt het tegenzit en dat was niet gewoon een zakje. Maar dat was,
[00:31:30] Unknown:
ik heb niet geteld hoeveel potjes maar verschillende potjes en plots zei je van ik heb er geen peper in gedaan. Dus ik ben ook heel heel bewust bezig met voeding hé. Ja, heel bewust bezig met voeding, vooral de gezonde voeding omdat ik ook, ik ben eigenlijk een aantal jaren geleden, dat was ook in mijn beginperiode, in contact gekomen met een mevrouw die kombucha maakte. En zij had een dochter en een zoon die eigenlijk de ziekte van Crohn hadden en de ziekte van Lyme. Die kinderen waren echt, ja, de energie was heel laag, die konden bijna niet meer stappen, dat was echt verschrikkelijk.
Die mevrouw is dan zo in contact gekomen met een boek en dat boek heet 'Gut Em Psychology Syndroom' van een Engelse dokter Natascha Campbell Mc Breight. Zij heeft een praktijk in Engeland en zij gaamd mensen die eigenlijk heel veel auto-immuunziektes hebben. Nu die comboeja triggerde mij, maar dat boek triggerde mij ook. En Joe en ik zijn dan op zoek gegaan achter want dat boek kon je eigenlijk alleen maar krijgen in het Engels, het Duits en in het Frans. Pardon, niet in het Nederlands. En dan ben ik eigenlijk in contact gekomen met de Nederlandse mevrouw, Henina Mante, die de vertaling gedaan heeft. Henina had ook een auto-immuunziekte en was in contact gekomen met die dokter en zij heeft zichzelf kunnen genezen door op haar voeding te letten.
En vandaar heeft zij die vertaling gedaan in het Nederlands en heeft zij ook haar eigen praktijk. En zo ben ik dan het boek beginnen ook kleinschalig te verdelen. Als er mensen komen en die zeggen van oké ja, die soms problemen hebben dan denk ik van oké, lees de keer dat boek. Er staat dan heel veel informatie op. En als je begeleiding nodig hebt, ik ben daar niet in gespecialiseerd. Ik weet wel veel van voeding, maar niet over die ziektes van neem dan contact op met die Nederlandse mevrouw. En er zijn al mensen, heel veel mensen die daar gebruik van gemaakt hebben.
En die dan ook het boek effectief gebruiken. Zelf, hoe sta ik in het leven? Ja, ik probeer ook zo puur mogelijk te eten. Ik eet vooral biologisch. Ook nog meer getriggerd door de uitleg in dat boek van die dokter. Ik probeer alles zelf klaar te maken. Bijvoorbeeld als ik soep maak, ik maak nog een ouderwetse bouillon met kip of met rund. En dan zijn er sommige mensen die zeggen al leé patsie, dat is toch veel werk? Maar eigenlijk is dat niet veel werk. Dat is gewoon gepakt in een kip. Je steekt dat half onder water. Je doet daar een beetje groenten bij, een beetje laurierblaadjes, een beetje kruiden aan. Je brengt dat eventjes aan de kook en dan twee uur laten sudderen.
Daar zat toch geen werk aan. En dan na het sudderen oké, je moet dan wel het vlees van de kip halen. Maar dan heb je een fantastische bouillon. Een basis voor zoek te maken waar er al heel veel smaak in zit dat je geen bouillonblokjes niet meer moet breken, want bouillonblokjes zijn niet goed voor je darmflora. Dus hebt al een goede smaak en je kip, jawel maakt daar waterzooi mee, maakt daar een follow van mee. En je kan dat zoden dan even mee doen en moet dat dan wat eigenlijk uit zijn nee? Als ik ik tijdens de week werk, bij mij moet ook erop gaan, meneten. En wat doe ik dan? Wel oké, we nemen wij dikwijls denk aan knolselder.
Een sneede knolselder, gebakt dat in boter. Wij gebruiken boter van grasgevoederde dieren omdat dat ook heel pure boter is of de g. Gepakt andere groentjes daarbij? Heb je een stukje vlees liggen? Oké, dat stukje vlees bakje en heb een maaltijd. Dat moet niet ingebeout zijn. Maar vele mensen zitten nog in het patroon, moeten aardappelen zijn, moet vlees zijn en moet groenten zijn. Ja, ik eet bijna nooit geen aardappelen meer. Gebeurt nog wel soms een keer, maar eigenlijk zelden. Ja, gewoon gebakken groentjes, niet koken. Als je ze bakt hebt, al veel meer smaak in. Kruid dan met goede kruiden. Veel mensen durven niet te kruiden, maar experimenteer de keer, niet.
En ja, je kunt er echt zoveel rap rap top dingen meemaken, vooral met groenten. Maar we moeten ook vlees eten, maar vlees hebben we nodig. In tegenstelling als ons nu wel in laten insecten eten, maar daar ben ik niet voor. De insecten, die eiwitten, dat ons lichaam kan dat niet verteren. Maar ja, oké, de media zijn de mensen nu ook weer aan het pushen. Boo, dat is een andere item, een andere
[00:36:51] Unknown:
discussie. Dat kan er binnenkort misschien een bijkomend iets komen.
[00:36:58] Unknown:
Koken bij je passie ofzo. Dat is iets waar ik al lang mee bezig ben maar heb de infrastructuur nodig. Mijn eerste gedachte was hier in mijn huis hier in Kortrijk, workshops te geven van koken. Peff, koeid idee. Eigenlijk, wat zou ik willen doen? Denk ik, dat is daar in Rundbeke in de zomer. Dat is echt in een tuin is dan fantastisch. De bospciacinten in het voorjaar komen uit, de appelbomen staan in bloesems, dat is echt zo mooi. Maar we hebben hier niet altijd het weer mee om iets buiten te doen. Buiten te koken, vuur maken, daar iets in een pot die daar anders is zo klaar te maken, zo een soort stoofpotje.
Ja, misschien is dat een optie om een keer in de toekomst een keer te doen. En zelfs misschien in de winter met vuurhaarden erbij, dan warm kunnen blijven. Ja, dat kan. Pop-up stijl. Pop-up stijl, ja, inderdaad. Maar ja, ik zal ik zit soms wel met die ideeën, maar ja, het is soms voor dat in uitwerking te brengen. Als je dat alleen moet doen terwijl je met twee bent, ja, ondersteun mekaar een beetje.
[00:38:26] Unknown:
Zoals ik ook zei in het vorige gesprek, die ideeën. Ja. Dat zoals popcorn in je hoofd. Ik heb dat ooit gehoord van iemand. Gewoon opschrijven, al die ideeën. Al gebeurt er niks met die ideeën is het ook leuk om gewoon dat schriftje te hebben en te kijken van welke ideeën dat er vijf jaar geleden in je hoofd allemaal rondzeefde.
[00:38:48] Unknown:
Ja. En je weet dat er door die ideeën
[00:38:51] Unknown:
iets nieuws komt. Want als ik me niet vergis bij een echte brainstorm in een bedrijf. Ik denk als je echt al die brainstorm papiertjes zou gaan bekijken van een succesvol bedrijf wat dat er daar niet allemaal opgeschreven is. Soms moet je een keer out of the box thinking. Mhmm. Gewoon zot ideeën dit kan niet financieel niet. Geen locatie, geen dit, geen dat. Schrijf het maar op, eventjes gewoon alles en dan komt er wel iets en misschien door dat je aan het ene denkt komt er iets anders. Vertellen je dan van nu moet je nu eens weten welk soort idee en dan echt iemand maakt misschien eens taal iets voor jou en dan
[00:39:28] Unknown:
dus laat het maar gewoon. Ja een beetje laten sedderen.
[00:39:32] Unknown:
Maar niet laten sedderen dan effectief er iets mee doen. Dat is ook in ondernemerschap is dat ook een belangrijk werkwoord hé. Ja
[00:39:40] Unknown:
ja inderdaad en soms blijf je graag op je vertrouwd pad. Maar ja, ik ben gesprongen met mijn hout. Ondertussen heb ik mijn vaste benoeming in het onderwijs een paar jaar geleden opgegeven omdat ik die voeling niet meer had. Het was veranderd en dat is vrij raar. Maar goed, ja, als mensen evolueren, dan moet je evolueren. En sommige mensen blijven altijd hetzelfde en ik begrijp dat niet. Ik denk soms oké. Soms denk ik van mezelf, maar patiss, waarom kan je ook niet gewoon zoals een ander zo blijven, stabiel blijven? Goh, niet dat er bij mijn hoogtes laag zijn, maar ik heb zo nog altijd eens het gevoel van ja, er zit een onrust in mij. Van wat komt die onrust? En en en wat ga ik doen met die onrust? Komt dat dat ik mij onrustig voel?
Geen idee. Ja. Je kan me onrust ook omschrijven als er blijven ideeën misschien Om het te zien wat je iets ziet ja inderdaad ja. En dat is het mooie hè? Ja.
[00:40:44] Unknown:
Ja. En daarom is het goed om die ergens gewoon neer te schrijven en dan te kijken van welke doe ik iets inderdaad. En als er een aantal zaken blijven altijd op je pad komen, of bepaalde ideeën weer naar boven komen, of dat er iemand zegt misschien zou dat iets zijn voor jou. Dan is dun wel.
[00:41:02] Unknown:
Ja, inderdaad ja. Maar ja, goed. Komt wel in orde.
[00:41:07] Unknown:
Daar ben ik van overtuigd.
[00:41:09] Unknown:
Ja, zeker.
[00:41:11] Unknown:
We zijn bijna aan het einde gekomen van de podcast aflevering. Is er nog iets dat je wil delen met de luisteraar of dat je wil
[00:41:22] Unknown:
Wel wat ik vooral wil delen met de luisteraar dat is, ja ik heb het al gezegd in het gesprek, wees bewust met wat je koopt. Denk aan de lokale ondernemers want er zijn er heel veel en heel veel mensen maken echt wel heel mooie dingen. Ik ben van het principe. Ik heb liever te sparen totdat ik iets moois kan kopen dan dat ik iets moet kopen die minder waarde is. Allez, ik weet niet of ik het mij goed uit druk. Maar ja, bijvoorbeeld als ik kijk naar mijn kleren, oké, ik heb ik nog kleren van als ik ik begin de twintig was. En ik ben ja, inderdaad ik kan moeilijk dingen wegdoen, maar ben blij. Ik kan er nog altijd in. Dus dat is een goed teken.
Want die zijn nog altijd mooi. Er zijn sommige jasjes dat ik opeens terug uit de kast haal en dat ik denk van tof, ja, kan ik hier weer dat aandoen. Dus, ja. Dus vandaar misschien dat ik ook niet te rap iets kan weggooien, omdat ik dan denk van kan er van pas komen. Maar dat is zelden met mij met mijn planken. Nee, ja. Ze zijn duurzaam en en ja. Ik vind God, het is daarom dat ik ook zo met respect met die, met dat goud omga. Omdat ik vind, ik heb zoveel respect voor die bomen. Vele mensen beseffen dat niet, maar de bomen staan onder de grond, onder de invloed van schimmels in contact met elkaar. En de bomen zorgen voor elkaar.
En er is zoveel nog in de natuur dat wij niet begrijpen. Wij denken, wij kunnen nadenken dat wij zijn de machtigste persoon hier op de wereld. Maar vergeet het hé? Wat weten wij van de natuur? Nog veel te weinig. Goh, de natuur dat is echt Die bomen. En dat vind ik zo jammer, want er worden zoveel bomen weggedaan. Je staat in de weg hier. Hup, die bomen weg, maar dat is wel een leven. Die bomen communiceren met elkaar. De vomo, wat zouden de vomo doen zonder de bomen? Dus daarom ook. Ik ben altijd zo blij. Ik ga een voorbeeld geven. Er was een eindje geleden was er een boom, de enigste boom die nog stond in Izegem op een parking. En dat was een enigste boom nog geweest van een park.
Dus die boom stond daar helemaal alleen. En die laatste boom moest weg omdat ze daar appartementen gingen zetten. En dat vond ik zo triestig. Ik ben zo blij dat wij die boom hebben kunnen kopen. Ik ben daar zo blij in dat ik daar een nieuw leven kan ingeven, dat ik daar mooie tapasplanken kan van maken. En hopelijk aan de mensen dan kunnen zeggen van oké, kijk. Zie dat een keer staan? Zo'n mooi item daar in de keuken of dat ze hem gebruiken en ja, dat is van diene boom van Izz. En ik probeer dat nu iedere keer te doen als er mensen te komen, dat ik zeg van kijk die plank dat jij nu koopt dat is van oftewel vandaar komt die in, want die plank, al die bomen, soms zijn het ook bomen van bourgondji, want er zijn daar ook boeren die ons contacteren. Die zeggen van kijk ja, we hebben hier boomstammen en die komen van boerderijen, die bomen weg moesten.
En dan zeg ik van oké, die komt van Deneboom of die plank komt van Gent of die komt van Burhanjen of die komt van hier in de omgeving. En ja dat vind ik ook een meerwaarde dat ik kan geven en misschien moet ik dat in de toekomst iedere keer op het label kunnen noteren. Dat is misschien ook nog een idee. Dat ze weten, oké dat is vandaar dat die komt, daar heeft die een boom effectief gestaan. Dus ja, ik vond dat echt wel mooi. Het is niet alleen een gebruiksvoorwerp, maar ja dat was een leven. Dat was een leven.
[00:45:18] Unknown:
Ja. Het is een gebruiksvoorwerp met echt een verhaal.
[00:45:22] Unknown:
Met een verhaal inderdaad ja. Ja ja ze worden niet een serie gemaakt. Ze worden echt ja ik ik koester die ja dat zijn precies zo mijn kindjes die. Ja, dat is echt ja, iedere plank gaat door mijn handen en en ik streeel die, ik voel die. Ja, ja, het moet goed zitten. Ja, ik vind dat leuk ja, dat er mensen zijn zoals jij. En toen is het begin van het gesprek zei je van ik heb nog één met de naam Petipatzi op. Dat is de vintage, dat is zo mijn beginperiode. En ja, geëvolueerd. En ja, het is leuk om dat te horen. En ja, ik doe het eigenlijk vrij graag. Maar weet je, ik kom nu ook ouder en ik begin ook lichamelijke ongemakken te krijgen. Ik moet regelmatig naar de osteopaat gaan omdat mijn nek en mijn schouders vastzitten omdat ik constant gebogen sta. Altijd in dezelfde positie met die schuurmachines alle dagen dat is een belasting voor het lichaam.
Ik probeer dat nu een beetje, er zijn dagen dat ik binnen werk en er zijn nu dagen dat ik buiten werk. Vroeger was ik constant produceren, produceren. Nu probeer ik daar een beetje meer evenwicht in te vinden omdat ik meer moet luisteren naar mijn lichaam. Want ik moet eigenlijk wel nog lang werken. Ik moet nog werken tot en mijn zevenenzestig. Ik ben twaalf jaar verloren verloren als medewerker in de echtgenote en ik was niet ingeschreven. Dus dat is dan weer de keerzijde van de medaille en ik denk dat er heel veel in mijn situatie zitten van mijn generatie. Maar bon goed, ik probeer daar niet teveel aan te denken en vandaar dat dat ik het ook belangrijk vind dat ik iets doe wat ik graag doe.
Voilà. Oké. Wat is het? Merci.
[00:47:16] Unknown:
Heel erg bedankt om jouw verhaal te delen. Merci dat ik
[00:47:20] Unknown:
mocht aanwezig zijn. Ik voel me vereerd.
[00:47:24] Unknown:
De eer is aan mij en aan de luisteraar om te horen. Ik denk wel dat de passie dat je hebt voor het hout en voor de planken dat dat wel echt hoorbaar is in je stem. Ik hoop het, koop het. En als het niet hoorbaar is, ik zou zeggen kom gewoon een keer langs.
[00:47:42] Unknown:
Voilà. Spring de keer binnen, er staat altijd een teetje klaar. Desnoods een knuffel want ik pak graag de man zich eraan vast. Niet als ze zich bij mij voelen. Ach jongens Of voor een workshop hé? Gewoon een workshop ja inderdaad. Waar we een keer kunnen lachen, een keer alles loslaten. Als je komt naar een workshop, dat is echt met de handen werken en je denkt aan niks. Je denkt echt aan niks. En dat is de bedoeling.
[00:48:11] Unknown:
Oké, eventjes loslaten, aan niks denken en een mooie tapas plank mee naar huis nemen. Voilà, dat is de bedoeling.
[00:48:19] Unknown:
Ik wens je nou een hele mooie dag. Dankjewel, voor jou ook. En bedankt voor de heerlijke thee. Graag gedaan. Dag. Bye bye.
[00:48:33] Unknown:
Bedankt om te luisteren naar deze aflevering van Slow Meub. Kijk je al uit naar de volgende aflevering? Klik op volgen of abonneer je op dit kanaal zodat je geen enkele aflevering mist. Ik vind het altijd leuk als ik een berichtje of e-mail krijg van een luisteraar. Laat even weten wat jij van deze aflevering vond of stuur een vraag die je hebt voor mij of een gast.
[00:48:57] Unknown:
Tot de volgende
[00:49:01] Unknown:
keer.
Welkom bij Slow Meup. Een podcast over bewuster leven. Ik ben Hannelore Dane, ervaringsdeskundige van Trag Leven en nodig je uit om samen met mij en mijn gasten te vertragen. Dat betekent stilstaan, kleine stappen zetten en bewuste keuzes maken. Ben je op zoek naar praktische tips, Porschisch inspiratie en persoonlijke verhalen? Abonneer je dan op Slow me up. Luister en laat je inspireren. Goeiemorgen, Paulsie. Goeiemorgen Hannelore. Welkom bij mij in de poppenkast. Dankjewel.
[00:00:52] Unknown:
Ik heb je uitgenodigd als gast de podcast omdat ik jou zes jaar geleden heb leren kennen. En als ik denk aan bewust leven, meer tijd doorbrengen in de natuur Dat kan ik niet anders denken dan aan jou. Vooraleer dat we van start gaan met het gesprek.
[00:01:17] Unknown:
Wie is Bassie? Wie is Bassie? Ik heb natuurlijk al een heel parcours achter de rug. Ik denk dat er twee verschillende patsi's zijn. 10 eerste patsi die heel zorgzaam is en die vroeger les gaf in het middelbaar. En het zorgzaam kwam heel naar boven daar. Omdat ik altijd een beetje een mama wilde zijn voor de de leerlingen. En dan opeens, ik denk ja, niet in het tweede deel van mijn leven maar toch wel al in een vergevorderd stadium komt opeens de creatieve passie naar boven. En creativiteit oké, ik heb altijd wel ja, graag met dingen bezig geweest. Maar tekenen en allemaal.
Ik had echt die creativiteit niet in mij. Maar toch moet er toch iets in mij geweest zijn. Dus ik ben puur bij toeval met hout beginnen werken. Terwijl dat ik geen enkele houtopleiding achter de rug had. Want vroeger als ik les gaf was dat in de verzorging voeding totaal iets anders. En voeding is ook wel mijn stok paardje. Vooral dan de gezonde voeding. En ja ik ben eigenlijk begonnen als ik vijftig was met petippatzi. Bijna eenenvijftig. En dat was eigenlijk altijd een beetje een droom geweest van mij om ja iets zelfstandig te beginnen. En voilà beter laat dan nooit zeker.
Had een beetje kort geschetst. En
[00:02:55] Unknown:
onder petipatie, hè dat is Ja. De naam van je bedrijf. Dat is vooral gekend voor plankjes maar nu zeg ik het eigenlijk niet mooi. Het is eigenlijk hele mooie ruwe houten planken die zowel kunnen gebruikt worden om te snijden, om te serveren. En jij begint eigenlijk vanaf nul. Het is niet dat jij gewoon maar een plankje neemt en daar je stempel opzet. Het is effectief handwerk.
[00:03:26] Unknown:
Ja ja, inderdaad. Eigenlijk moet je het zo zien. Joe en ik gaan samen op zoek naar boomstammen, bomen. En heel veel mensen contacteren ons. Die zeggen van kijk of contacteren Joe tenminste omdat hij ja, is boom, chirurg boomkenner. Die dan zeggen van kijk we zitten met een boom die gaat omvallen in de tuin of die is omgevallen. Kun je hem komen wegnemen? Heb je er interesse in? En dan gaat hij gaan kijken en is die boomstam inderdaad geschikt om dan ook te gebruiken oftewel enerzijds voor zijn bedrijf. Want hij maakt daar tafels mee en gevelbekleding en noem maar op.
Of anderzijds zijn ze die boomstammen geschikt om plankjes voor mij, dus de tapasplanken en de serveerplanken dat ik daarmee maak. Als dat zo is dan gaat Joe die boom gaan halen. En die boomstammen komen dan transporteren wij dan naar Borhanye omdat in Borhanye de mobiele zinloze daar staat. Dus Joe gaat iedere maand naar daar om te gaan zagen. Een keer dan die boomstammen, die boomstammen gezaagd zijn, worden ze gedroogd op de ouderwetse manier. Dat betekent met van die houten latjes ertussen dat de wind ertussen kan. Dus het hout wordt op een trage manier gedroogd zoals vroeger.
Je mag rekenen ongeveer een jaar en met stuk. Dus ze gaan bij ons niet in droogovens zoals in de modernere bedrijven. Dus bij ons is alles een beetje slow. En een keer dat die boom, die planken dan droog zijn. Dat zijn de hele ruwe planken meestal laat ik dat zagen op een lengte van een meter twintig. Oftewel brengt Jody terug mee naar Rumbeke waar mijn atelieretje is. Oftewel als ik kan ga ik naar Burhanye om daar te gaan werken. Meestal ga ik naar Burhanje als het mooi weer is. Omdat het altijd leuk is om in de zon te werken, dat geeft mij ook heel veel energie. Maar als het winter is ben ik liever dan hier in België heb ik liever mijn eigen coconnetje dan en kan ik dan ook een keer afspreken met vrienden en noem maar op.
Om terug te keren op de planken, dus die ruwe planken moeten natuurlijk dan nog verwerkt worden tot een tapas plank of een snijplank. En voordat ik begin kijk ik eerst altijd naar de vorm van de ruwe plank. En dan kijk ik oké zijn er daar niveaus in of zitten daar juist een ruwstuk in dat ik kan gebruiken dat ik daar iets mee kan doen. Dan denk ik daar even over na en dan begin ik te tekenen. Handvat of zonder handvat. En dan met de website zaag ik die uit. Nu werk ik iedere keer in series dus zaag er een aantal uit totdat ik er zo'n stuk of tien heb. En dan begin ik aan de eerste afscheurbeurt met een schuurmachinetje.
Dus alles gebeurt eigenlijk in open lucht. Nu heb ik een beetje meer bescherming van de regen en maar toch ik sta ik blijf in open lucht staan. Dus ik ik sta niet in een atelier die afgesloten is. Er kan wind binnen bij mij, dus in de winter is dat wel koud. Maar ik ben dat ondertussen al gewoon. Dan doe ik gewoon een beetje, meer extra laagjes aan. En om het half uur naar binnen voor een teetje, voor mij een beetje op te warmen aan de houtkachel. Dus de blanken worden de eerste keer afgeschuurd. Ze worden een tweede keer afgeschuurd, dus met twee verschillende korrels en indien nodig drie keer.
De eindeafwerking is met een hele fijne korrel en dan zijn ze klaar om gestempeld te worden met mijn logo en na het stempelen. Dat is ook met een brandstempel wil ik dat doe. Dat is ook puur ja één per één daarop stempelen en dan in oliën met koolzaadolie of met zonnebloemolie. Dat zijn in feite de twee, je kan ook druivenpiten olie gebruiken of notenolie. Maar dat zijn de oliën die het best drogen. En aangezien dat ik bewust kies om lokaal te werken dus met lokaal hout, Ik gebruik ook geen lijm dus de planken worden ook niet aan elkaar geleend. Dus mijn planken zijn heel duurzaam Wil ik ze ook zo puur mogelijk houden. Vandaar ook de olie dat je eigenlijk in de keuken gebruikt.
En dan zijn ze klaar voor een nieuw huis. Dat is een beetje kort geschetst het verhaal.
[00:08:31] Unknown:
Dat is het verhaal van
[00:08:34] Unknown:
de plankjes. Dat is het verhaal van de plankjes ja.
[00:08:38] Unknown:
En op je website
[00:08:40] Unknown:
staat er niet alleen in de webshop plankjes die die koop zijn maar staan er ook andere zaken hé? Ja inderdaad dat klopt ja. Ik heb dan door het feit dat wij regelmatig naar Engeland gingen heb ik dan daar in contact gekomen met schapenboeren en zag ik daar al die verschillende mooie schapenrassen en ben ik dan effectief op zoek gegaan naar de schapenwachten. Dat blijf ik nog altijd doen, regelmatig een keer als het kan naar Engeland gaan om dan schapenvachten aan te kopen en dan ook te verkopen. En ik zoek ook de pure. In de beginperiode was dat soms dat ze ook in een kleurbad hadden gezeten. Maar nu, ik voel me daar niet goed bij. Dus nu werk ik uitsluitend met echt natuurlijke schapenwachten, natuurlijk gelooid, plantaardig gelooid bedoel ik daarmee, met zo weinig mogelijk chemische producten.
Zodanig dat er ook weinig allergieën ontstaan bij de mensen. Want eigenlijk kun je dat een beetje doortrekken bij mij. Mijn voeding wil ik ook zo puur mogelijk houden, zo weinig mogelijk suiker, zo weinig mogelijk additieven, bewaarmiddelen en noem maar op. Vandaar dat ik dan ook zo met mijn planken begonnen ben omdat ik zag in de winkels, ja in heel veel winkels staat erop handgemaakt. Maar als je dan kijkt, handgemaakt naar de handvaten zijn allemaal dezelfde. Als je dan kijkt of navraagt waar we dan zo komen dat komt allemaal ofwel van Vietnam, Bali noem maar op van die verre landen.
Ik ben zo'n keer naar Bali geweest naar een houtatelier en ik viel omver met wat voor verhif bleietje producten dat ze op het goud zitten omdat het goud bleeker gemaakt moest worden. En dat komt dan hier een containersstoel. Die containers worden dan ook nog een keer begast met pesticiden omdat er geen insecten mogen vervoerd worden. Dat wordt dan goedgekeurd door de voedselinspectie. Nou, dat is echt absurd. Dat is een van de redenen ook geweest dat ik dacht van oké ik ga in mijn beginperiode een keer zelf een snijplank maken, pardon, die dat ik echt kan gebruiken in de keuken die niet behandeld is.
En zo is dat beginnen lopen. Dan ging ik mee naar Bourgië en ik zag dan ook een beetje de Bourgondische specialiteiten zoals de réiët en de terrines die ook van de lokale boer kwamen en de hetecasekes en noem maar op. En de fair naturel en dan bracht ik dan mee naar België. Ik dacht oké ik ga een keer een proeverij doen met die producten en op mijn plankjes. Eigenlijk is dat zo beginnen komen dan dat de mensen zeiden die plankjes verkoop je dat niet. En ik dacht van ja, in het begin verkopen verkopen, ja ik weet het niet, ik weet het niet. Maar oké, werken met goud gaat mij zodanig veel energie, want op dat moment zat ik dan eigenlijk in loopbaan onderbreking van het onderwijs omdat mijn energieniveau zodanig laag was en dat goud gaf mij weer kracht en zo ben ik daar eigenlijk mee verder gegaan en ja nu ondertussen zijn we negen jaar bijna tien jaar verder en creëer je een eigen stijl.
Eigenlijk mag ik wel zeggen dat ik best trots ben dat ik op latere leeftijd toch nog aangedurfd heb om ja zelfstandig te worden. Alhoewel dat het de dag van vandaag niet meer zo evident is. Er is sinds de corona heel veel veranderd. Maar bomen blijven door doen en ik kan maar blijven vragen aan de mensen van kijk wees wees bewust wat dat je koopt. Denk aan een lokale ondernemer. De prijs gaat wel iets hoger zijn. De loonbelasting zijn hier ook hoger. Goh, ik heb geen personeel in dienst maar oké je moet ook meer rekeningen betalen. Maar ja, alles die daar van de andere landen komt is allemaal zodanig goedkoper omdat die mensen daar niks ja, die worden daar eigenlijk ook, ik denk, uitgebuit.
Die verdienen bijna niks. Oké, de levensstandaard is ook wel anders dan hier, maar toch, maar vele mensen staan daar echt niet bij stil. En ik probeer die mensen daarin een beetje bewust te maken. Maar dat is een keuze dat je dan maakt. Dat hetzelfde denk ik oftewel ga je van je interieur naar hele goedkope meubelen oftewel ga je naar degelijke meubelen en iets die degelijk is doe je langer mee dan iets die heel goedkoop is en die na een tijdje uit elkaar valt. Dat is ook hetzelfde met de tapasplanken dat je ziet in de winkels. Vele mensen letten daar niet op, maar als ik kijk, ik zie oké dat is gelijmd. Ja oké, na twee jaar intensief gebruik, of na twee jaar gebruik valt dat uit mekaar en dat is wegwerp en een nieuwe. Ja, dat is een keuze die je maakt. Oftewel ga je voor die wegwerp cultuur, oftewel ga je naar het duurzame en iets die mooi blijft.
De planken van mij, ja, ik zeg altijd tegen de mensen als je dat goed verzorgt ga je dat nog kunnen doorgeven aan je kleinkinderen en dan moeten ze een keer lachen want dat is zo. Ja ik denk een oude serveerplank of een oude snijplank hoe meer dat je dat gebruikt hoe meer karakter dat dat krijgt en dat krijg je een ziel En ja, dat vind ik het fantastisch.
[00:14:21] Unknown:
En hoe kan de luisteraar dan een plank goed verzorgen?
[00:14:27] Unknown:
Een plank goed verzorgen dat is ja gewoon na gebruik afvegen, afwassen, mogen laten drogen en regelmatig in oliën. En dan blijven ze mooi.
[00:14:39] Unknown:
In oliën onder andere met zonnebloemolie? Of koolzaadolie ja.
[00:14:43] Unknown:
Na een kwartiertje is dat droog. En handmatig afwassen voor de duidelijkheid hé? Ja ja ja, zeker niet in een vaatwasser stappen want zeker ja, mijn planken zijn massief. Dus dan zou het wel kunnen gebeuren dat ze krom trekken door het te warm was en teveel vocht. En als dat een gelijmdde plank is, ja dan mag je rekenen dat die lijm oplost en dan heb je twee stukken in een tijdje. Dus ja best van alles eigenlijk handmatig afwassen ja. Nu met mooi porselein doet je dat ook hè. Mooi porselein steek je ook niet zomaar in de vaatwasmachine want je kent dat hé voordat je het weet is er daar een brokje vanaf en dan bloed je hart omdat er daar een brokje vanaf is. Ja, mooie dingen was je nog altijd met de hand. Hetzelfde van een mooi wollen, plukken was je ook.
Dunke handwasje. Dat is een mooie lingerie handwasje. Steek ook niet direct in de wasmachine.
[00:15:41] Unknown:
Oké nog extra tips voor andere huishoudelijke zaken. De naam Petipathie. Je hebt gezegd, plots was het ontstaan. In je logo zijn het ook twee drie hoeken zie ik. Maar hoe is hoe is dat ontstaan? Want toen ik de eerste plank kocht, ik heb nog één en toen zei je dat van je hebt nog één met echt petypatzi dat je dat eigenlijk met de hand geschreven hebt. En nadien heb ik ook enkele planken met het mooie logootje. Dus vanwaar is de naam en het logo ontstaan? Daar ben ik wel heel nieuwsgierig naar. Ja, de naam is eigenlijk ontstaan op één van
[00:16:20] Unknown:
een avond met vrienden van Joe die kwamen en dat was ik kon nu niet op haar naam komen. Een kunstenares, een GT zaal. Een GT zaal maakt echt fantastische dingen naar ze. Een fantastische kunstenares. Je moet zeker haar een keer opzoeken als je kan. Ze is ook enorm geëvolueerd naar werken. En op een avond kwam zij eten. Dat was nog heel in mijn beginperiode, dus dat ik dan die specialiteiten van Bourgji May bracht. En Sander daar stuurde ze mee of belde ze mee en dan zei ze, Bassie, ik ben nu vergeten van iets te kopen bij jou. En ik zei ik mag gered dat, dat hoeft niet. Ja, ja, ja, want ik wil een cadeau geven aan mijn zus voor haar verjaardag, en ik wil een plankje van jou. Maar ik wil ook van die specialiteiten. Ik ga er om komen. Ik zei het ene naar ik heb geen verpakkingsmateriaal. Nee, ik ga wel mijn plank trekken. Mijn plank trekken. Dus, ja, zat zij daar alles mooi zo in een karton doosje gestoken met een mooie lint.
Op die fles van naturel had zij zo een papiertje gebrand en zat daarop geschreven. En door het feit dat zij wist ja dat ik altijd wilde iets doen met het huis waar dat ik was hier bij Joe. Had ze een mededeling op Facebook gedaan, binnenkort grandioose opening. Dat was voor de grap natuurlijk. Binnenkort grandioose opening bij Petipatzi in de Rumbbeekse steenweg winkel en met allerlei dingen. Ik vond dat heel grappig maar ik vond die naam wel heel mooi klinken. En ik dacht Tja, dat is wel een mooie naam, ik ga die houden. Dus Petipassie was in feite geboren, puur door toeval van Greet.
Vandaar dat ik dan begon op de planken want ik begon bestellingen te krijgen van mijn plankjes, begon ik met een pyograafure met de handgeschreven petypatcy erop te schrijven. Waarom ben ik dan in feite overgeschakeld op een logo? Dat is omdat ik dan op een bepaald moment waren er winkels in mijn planken geïnteresseerd en sommigen zeiden van ja, het is wel minder professioneel met die handgeschreven naam. Bij sommigen voelde ik dat dat dus zo'n beetje een struggle was En ik dacht van oké ik ga kijken voor een logo. Dus heb ik aan iemand aangesproken, iemand die ook begonnen was, een starter en ja logo maken, ik weet niet wat allemaal.
Dus en dat was het logo die er bij mij het meest uitsprong. Een grote 'p' maar een beetje abstract en een kleine 'p'. Dus als je dat draait zie je iedere keer een 'p'. En ja, ik vind ook wel zo een beetje dat je, ja, ik weet het niet. Ik weet niet of je daar een boom in ziet. Een abstracte boom. Maar ik zie daar ja, soms wel dingen in. En sommige mensen vinden het al jammer dat de naam verdwenen is. Want ja, als je gewoon mijn logo ziet, weet je niet altijd als je mij niet kent dat Appetipatie is. Dus het is dus zo'n beetje dubbel. Het is, het is een strak logo geworden. Dus misschien met de tijd dat we er toch petypassie weer op laten bijzetten. Ik weet het nog niet. Dat is iets die aan het broeden is.
Laat laat maar even sudderen. Ja, een beetje laat sudderen ja. Beetje geëvolueerd hé. Dus ja, maar het is niet altijd evident en je hoofd je blijft nadenken en hoe kan ik nog verbeteren. En hoe kan ik nog ja, ietsje anders aanpakken. Je stelde daar in het begin van de de podcast van Wie is Petitypassie? En ik denk dat je daar een beetje het kan zien in mijn planken ook. Je spreekt van de ruwheden in de planken. Oké, er zit een bepaalde ruwheden in ook, er zit ook een bepaalde verfijning in. Dat zijn die twee personen die echt ja doe dat ge het zegt die eigenlijk mij weer spiegelen.
Ik ben verfijnd en toch hou ik ook wel van dat ruw, dat ruw, dat stoerheid een beetje erin zo van ja, dat weer speelt eigenlijk wel mijn persoonlijkheid. Ja. Het ruwe, het pure zee dan ook. Of het pure, ja het is misschien een beetje verkeerd uitgelegd van mij. Het ruwe, maar ik bedoel zo het ruwe, het stoere. Ja en de puurheid ja inderdaad. Ja, ik weet niet hoe ik het moet omschreven zijn. Ja, ik weet het niet. Want wat me opviel,
[00:21:18] Unknown:
toen ik naar hier wandelde besefte ik van zo'n plank, ja wanneer gebruiken we zo'n plankje even? Tabpatjes of voor hapjes of voor iets op te snijden. Maar hoe wordt dat gemaakt? Dat wordt echt bruusk gemaakt. Echt ook met een zaag enzo, met heel veel
[00:21:36] Unknown:
geluid is dat ook. Ja. Dat zijn ook
[00:21:40] Unknown:
een aantal tegenstellingen. Het geluid, de stilte, het ruwe, de zachtheid. Want als ik kijk naar je handen, je hebt ook echt mooie hele mooie vrouwelijke handen. Hoe bewaar je die mooie vrouwelijke handen? Want het is toch tamelijk uw werk. Je zegt dat je dan drie keer moet schuren. Maar hoe ga je dan toch? Ja, door
[00:22:04] Unknown:
enerzijds handschoenen te gebruiken. Maar op een bepaald moment vliegen die handschoenen eraf omdat ik wil voelen. Vooral naar de eindafwerking van mij, ik voel de plank. Misschien is het daarom door het feit dat ik iedere keer voel dat er mensen zeggen tegen mij, er zit daar een ziel in. Wij voelen die energie in je plank. En het is misschien omdat ik dat iedere keer iedere plank wordt gestreeld door mij. Ik voel zijn er geen gebreken aan, voel het handvat goed. Dat moet goed in de hand liggen. Dat is mijn laatste beweging dat ik nog doe. En dan het inwrijven.
Mijn handen verzorgen nog wel. Mijn nagels kraken afstand. Ik kan niet met mooi gelakte nagels rondlopen. Dat kan bij mij niet. Maar oké, dat is ook niet nodig. Soms is het wel in het begin, ja, waren soms handen bruin aan de binnenkant van het loozuur. Nu weet ik van oké, patzee, handschoenen aandoen als het een plank is die heel veel loozuur verliest. Maar meestal was dat dan in het beginperiode werkte ik met vooral met kastanjehout. En nu ja kastanjehout gebruik ik niet meer zoveel. Het is vooral notenelaarhout, dat is echt een van mijn favorieten.
En dan ja, bijvoorbeeld een kerst we laten dan die kerstselaar liggen zodanig dat er daar een warming in komt bij de notenaars ook soms. Of bij een akasha. En dan die zwam Eigenlijk is dat zwam de dat is al een bepaalde vertering die bezig is. Maar die zwammen bakenen met zwarte lijnen hun territorium af en die zeggen ze dan tegen de andere zwammen 'dat is een deel dat ik wil opeten'. Maar als je dan op tijd die plank verzaagd, natuurlijk die zwam leven niet meer, maar die tekeningen blijven daarin. En dat geeft zoveel karakter aan dat goud en dat vind ik echt fantastisch. Het zit daar leven in, het zit daar ja, bijvoorbeeld een andere plank.
Ik wijs nu naar ene die hier nu staat, die grote daar, daar zitten daar gaten in. Maar van wat komen die gaten? Awel dat is van een specht die daar heeft in zitten timmeren in die boom. Dat goud is verdwenen die was op zoek achter insecten. Wel die gaten laat ik daar bewust in. Omdat ik vind dat dat karakter geeft aan aan Denine Boogd. Ja, Denine Spek heeft daar zijn kunstwerk al in gemaakt. Ja dat vind ik ja. Mooi.
[00:24:41] Unknown:
En het is inderdaad
[00:24:43] Unknown:
elke plank is een kunstwerk op zich hé. Ja, ik heb nooit geen twee dezelfde. Het zijn altijd andere. Het handvat ja, je ziet wel mijn stijl maar ja je mag spreken ook over een verfijnd handvat. Ik vind aan de handvaten zie je dat het is het is vrouwelijk. Ja, en dan die gaten die er soms in zitten dat is dan die ruw heet. En soms als er zo'n beetje hout in zit die al aan het verpulffnis zit ik dan dan met een staalborstel op, zodanig dat je die ruw heet erin ziet. Dat dat dan minder glad is, maar de rest is weer heel mooi glad. Dat vind ik jammer, sommige mensen die bij mij komen die zeggen, hoppa ze ja, we hebben zo'n mooie planken van joh mama durven ze niet te gebruiken, maar ze zijn te mooi.
Dan denk ik van, nee, gebruik dat, zet dat ook uit in een interieur bij mij en mijn keuken ook. Ik doe verschillende composities met mijn planken, verschillende houtsoorten bij elkaar, dat moet niet allemaal van hetzelfde hout zijn. Groot, klein, maak daar een stil leven van. Oké, het is vanavond, heb ik vrienden op bezoek, oké, ik ga die plank gebruiken, tapas Drop, of ik ga deze gebruiken om op te snijden. Gebruik dat, dat krijgt veel meer karakter. Ja, maar ja, dat is een keuze die je maakt. Sommige mensen zeggen oké, wij gebruiken alleen decoratief. Ik hoop dat nog altijd als ze ze meer en meer gaan beginnen gebruiken.
Dat is eigenlijk ook een beetje het nadeel van hetgene dat ik doe door het feit dat ik iets maak die duurzaam is, moet ik eigenlijk iedere keer op zoek gaan naar nieuwe klanten. Want ja, ik begrijp dat ook. Je hebt één plank, je hebt twee planken, je koopt er misschien een keer drie voor thuis te zetten en te gebruiken. Maar op een bepaald moment is het gedaan. Heb je er genoeg? Ze zei, ja, dat je zegt oké, we gaan nog een keer één kopen voor cadeau te geven. Want eigenlijk ja, bij mij kan je al een plankje, een mooi plankje krijgen voor veertig vijftig euro. Als je naar een bloemenwinkel gaat, leg je ook aan die prijs. Een boekje bloemen, hoe lang gaat dat mee? Als je geluk hebt in een week en een half, ik weet het niet. Die plank van mee is voor de rest van je leven die meegaat. Maar niet altijd, de mensen leggen altijd ja, die link of dingen er niet altijd aan. Maar ja, gebruik dat en ja, het is een gebruiksvoorwerp ook.
[00:27:04] Unknown:
Je hebt al uitgelegd hoe dat jij de planken maakt, het proces vanaf de boomstam. De luisteraar kan ook zelf een plank bij jou komen maken hé. Ja dat klopt. Sinds
[00:27:18] Unknown:
ik denk nu twee jaar geleden ben ik gestart met workshops te geven. Dus dat is in principe bijna iedere zaterdag maar nu dit jaar heb ik beslist de maand april kan iedere zaterdag, maar vanaf mei is het twee zaterdag dagen in de maand tot in november. Dus dan ga ik terug in winterstop want het is ook buiten dat we werken. We werken in een wilde tuin. Er lopen wat beetje kipjes rond. Er zijn er al veel verminderd want er zijn er al veel weggedaan. Er is een kat die daar ook rondlopen maar die niks doet, die komt goede dag zeggen. Ik werk altijd in kleine groepjes, dat zijn groepjes van zes, maximum zes personen omdat ik iedereen goed moet kunnen begeleiden. Je hebt totaal geen voorkennis nodig want ik toon alles voor en ik sta bij jou en als het bijvoorbeeld niet lukt om het handvat te tekenen, begin ik te tekenen en dan doet de andere persoon een beetje verder hetzelfde met het uitzagen.
Uitzagen lukt meestal wel. Maar het is dan het afschuren die soms bij sommigen een beetje moeilijk is om de machine in bedwang te houden. Maar dan help ik mee, dan begeleid ik. En een keer dat ze de techniek hebben vinden ze dat fantastisch en doen ze het dan alleen. Iedereen is eigenlijk enorm trots. Op het einde van de namiddag heb je een mooie afgewerkte tapasplank mee naar huis en kun je direct beginnen met een aperitief. Ik zeg dan altijd van Bel maar naar huis als de fles wijn voel zetten. Je kan een aperitiefje drinken met gerief op je tapas plank. En dat zijn zowel vrouwen. Heel veel vrouwen die komen maar ook mannen die komen.
Soms koppels, vriendinnen, mensen alleen want als we in een groepje zitten, je leert elkaar kennen. En zeker als het dan mooi weer is gaan we buiten, er staat daar een tafel, we zitten onder appelboom. Drinken we een theetje, een koffietje met een koekje, chocolaatje erbij. Op aanvraag kan er ook voor taart gezorgd worden. En dan maken we er in feite een leuke namiddag van. En ja, je hebt iets moois mee naar huis. En het is ook hetzelfde hout dat ik gebruik voor mijn eigen planken. Het is niet dat ik minderwaardig hout daarvoor gebruik. Nee, ik zet ruwe planken klaar, de mensen mogen daaruit kiezen.
Want in het begin van mijn workshops daarin ben ik ook al geëvolueerd, nam ik iedereen mee naar mijn stokruimte, maar dat duurde te lang tegen dat de mensen gekozen hadden. Dus nu kies ik voor hen. Maar als ze zeggen van oké, die soort planken staan me niet aan van structuren. Oké, dan ga ik naar berging waar het goud staat te drogen en dan neem ik een nieuwe plank mee en meestal ja dat lukt eigenlijk wel heel goed. Ik vind het ook heel leuk omdat ik dan ja ik heb altijd graag lesgegeven maar ik was ook niet de typische leerkracht. Ik ga graag zo in interactie met de mensen zo. De mensen helpen en dan ja een beetje babbelen en elkaar leren kennen.
Ja, vind ik fantastisch.
[00:30:38] Unknown:
Ja. En alle informatie vinden ze op uw website hé? Op de website ja. Ik moet nu dringend weer een beetje mijn website
[00:30:46] Unknown:
op orde zetten. Dat zijn zo van die dingen die ik graag uitstel omdat ik dat niet zo graag doe. Maar ik ga er moeten werk van maken. Maar ze mogen mij ook altijd een berichtje sturen of een mij ook ze kunnen mij mailen via de web de website of de webshop en dan antwoord ik de dag zelf nog des avonds of tijdens de dag als ik het zie passeren. Dus dat komt zeker in orde ja. Ik ga de linken ook delen in de show-out. Super.
[00:31:14] Unknown:
Zodanig dat de luisteraar heel gemakkelijk tof Rev vindt. Je hebt ook al enkele keren aangehaald. Ik zie dat hier ook, de luisteraar ziet dat niet. Maar je hebt het tegenzit en dat was niet gewoon een zakje. Maar dat was,
[00:31:30] Unknown:
ik heb niet geteld hoeveel potjes maar verschillende potjes en plots zei je van ik heb er geen peper in gedaan. Dus ik ben ook heel heel bewust bezig met voeding hé. Ja, heel bewust bezig met voeding, vooral de gezonde voeding omdat ik ook, ik ben eigenlijk een aantal jaren geleden, dat was ook in mijn beginperiode, in contact gekomen met een mevrouw die kombucha maakte. En zij had een dochter en een zoon die eigenlijk de ziekte van Crohn hadden en de ziekte van Lyme. Die kinderen waren echt, ja, de energie was heel laag, die konden bijna niet meer stappen, dat was echt verschrikkelijk.
Die mevrouw is dan zo in contact gekomen met een boek en dat boek heet 'Gut Em Psychology Syndroom' van een Engelse dokter Natascha Campbell Mc Breight. Zij heeft een praktijk in Engeland en zij gaamd mensen die eigenlijk heel veel auto-immuunziektes hebben. Nu die comboeja triggerde mij, maar dat boek triggerde mij ook. En Joe en ik zijn dan op zoek gegaan achter want dat boek kon je eigenlijk alleen maar krijgen in het Engels, het Duits en in het Frans. Pardon, niet in het Nederlands. En dan ben ik eigenlijk in contact gekomen met de Nederlandse mevrouw, Henina Mante, die de vertaling gedaan heeft. Henina had ook een auto-immuunziekte en was in contact gekomen met die dokter en zij heeft zichzelf kunnen genezen door op haar voeding te letten.
En vandaar heeft zij die vertaling gedaan in het Nederlands en heeft zij ook haar eigen praktijk. En zo ben ik dan het boek beginnen ook kleinschalig te verdelen. Als er mensen komen en die zeggen van oké ja, die soms problemen hebben dan denk ik van oké, lees de keer dat boek. Er staat dan heel veel informatie op. En als je begeleiding nodig hebt, ik ben daar niet in gespecialiseerd. Ik weet wel veel van voeding, maar niet over die ziektes van neem dan contact op met die Nederlandse mevrouw. En er zijn al mensen, heel veel mensen die daar gebruik van gemaakt hebben.
En die dan ook het boek effectief gebruiken. Zelf, hoe sta ik in het leven? Ja, ik probeer ook zo puur mogelijk te eten. Ik eet vooral biologisch. Ook nog meer getriggerd door de uitleg in dat boek van die dokter. Ik probeer alles zelf klaar te maken. Bijvoorbeeld als ik soep maak, ik maak nog een ouderwetse bouillon met kip of met rund. En dan zijn er sommige mensen die zeggen al leé patsie, dat is toch veel werk? Maar eigenlijk is dat niet veel werk. Dat is gewoon gepakt in een kip. Je steekt dat half onder water. Je doet daar een beetje groenten bij, een beetje laurierblaadjes, een beetje kruiden aan. Je brengt dat eventjes aan de kook en dan twee uur laten sudderen.
Daar zat toch geen werk aan. En dan na het sudderen oké, je moet dan wel het vlees van de kip halen. Maar dan heb je een fantastische bouillon. Een basis voor zoek te maken waar er al heel veel smaak in zit dat je geen bouillonblokjes niet meer moet breken, want bouillonblokjes zijn niet goed voor je darmflora. Dus hebt al een goede smaak en je kip, jawel maakt daar waterzooi mee, maakt daar een follow van mee. En je kan dat zoden dan even mee doen en moet dat dan wat eigenlijk uit zijn nee? Als ik ik tijdens de week werk, bij mij moet ook erop gaan, meneten. En wat doe ik dan? Wel oké, we nemen wij dikwijls denk aan knolselder.
Een sneede knolselder, gebakt dat in boter. Wij gebruiken boter van grasgevoederde dieren omdat dat ook heel pure boter is of de g. Gepakt andere groentjes daarbij? Heb je een stukje vlees liggen? Oké, dat stukje vlees bakje en heb een maaltijd. Dat moet niet ingebeout zijn. Maar vele mensen zitten nog in het patroon, moeten aardappelen zijn, moet vlees zijn en moet groenten zijn. Ja, ik eet bijna nooit geen aardappelen meer. Gebeurt nog wel soms een keer, maar eigenlijk zelden. Ja, gewoon gebakken groentjes, niet koken. Als je ze bakt hebt, al veel meer smaak in. Kruid dan met goede kruiden. Veel mensen durven niet te kruiden, maar experimenteer de keer, niet.
En ja, je kunt er echt zoveel rap rap top dingen meemaken, vooral met groenten. Maar we moeten ook vlees eten, maar vlees hebben we nodig. In tegenstelling als ons nu wel in laten insecten eten, maar daar ben ik niet voor. De insecten, die eiwitten, dat ons lichaam kan dat niet verteren. Maar ja, oké, de media zijn de mensen nu ook weer aan het pushen. Boo, dat is een andere item, een andere
[00:36:51] Unknown:
discussie. Dat kan er binnenkort misschien een bijkomend iets komen.
[00:36:58] Unknown:
Koken bij je passie ofzo. Dat is iets waar ik al lang mee bezig ben maar heb de infrastructuur nodig. Mijn eerste gedachte was hier in mijn huis hier in Kortrijk, workshops te geven van koken. Peff, koeid idee. Eigenlijk, wat zou ik willen doen? Denk ik, dat is daar in Rundbeke in de zomer. Dat is echt in een tuin is dan fantastisch. De bospciacinten in het voorjaar komen uit, de appelbomen staan in bloesems, dat is echt zo mooi. Maar we hebben hier niet altijd het weer mee om iets buiten te doen. Buiten te koken, vuur maken, daar iets in een pot die daar anders is zo klaar te maken, zo een soort stoofpotje.
Ja, misschien is dat een optie om een keer in de toekomst een keer te doen. En zelfs misschien in de winter met vuurhaarden erbij, dan warm kunnen blijven. Ja, dat kan. Pop-up stijl. Pop-up stijl, ja, inderdaad. Maar ja, ik zal ik zit soms wel met die ideeën, maar ja, het is soms voor dat in uitwerking te brengen. Als je dat alleen moet doen terwijl je met twee bent, ja, ondersteun mekaar een beetje.
[00:38:26] Unknown:
Zoals ik ook zei in het vorige gesprek, die ideeën. Ja. Dat zoals popcorn in je hoofd. Ik heb dat ooit gehoord van iemand. Gewoon opschrijven, al die ideeën. Al gebeurt er niks met die ideeën is het ook leuk om gewoon dat schriftje te hebben en te kijken van welke ideeën dat er vijf jaar geleden in je hoofd allemaal rondzeefde.
[00:38:48] Unknown:
Ja. En je weet dat er door die ideeën
[00:38:51] Unknown:
iets nieuws komt. Want als ik me niet vergis bij een echte brainstorm in een bedrijf. Ik denk als je echt al die brainstorm papiertjes zou gaan bekijken van een succesvol bedrijf wat dat er daar niet allemaal opgeschreven is. Soms moet je een keer out of the box thinking. Mhmm. Gewoon zot ideeën dit kan niet financieel niet. Geen locatie, geen dit, geen dat. Schrijf het maar op, eventjes gewoon alles en dan komt er wel iets en misschien door dat je aan het ene denkt komt er iets anders. Vertellen je dan van nu moet je nu eens weten welk soort idee en dan echt iemand maakt misschien eens taal iets voor jou en dan
[00:39:28] Unknown:
dus laat het maar gewoon. Ja een beetje laten sedderen.
[00:39:32] Unknown:
Maar niet laten sedderen dan effectief er iets mee doen. Dat is ook in ondernemerschap is dat ook een belangrijk werkwoord hé. Ja
[00:39:40] Unknown:
ja inderdaad en soms blijf je graag op je vertrouwd pad. Maar ja, ik ben gesprongen met mijn hout. Ondertussen heb ik mijn vaste benoeming in het onderwijs een paar jaar geleden opgegeven omdat ik die voeling niet meer had. Het was veranderd en dat is vrij raar. Maar goed, ja, als mensen evolueren, dan moet je evolueren. En sommige mensen blijven altijd hetzelfde en ik begrijp dat niet. Ik denk soms oké. Soms denk ik van mezelf, maar patiss, waarom kan je ook niet gewoon zoals een ander zo blijven, stabiel blijven? Goh, niet dat er bij mijn hoogtes laag zijn, maar ik heb zo nog altijd eens het gevoel van ja, er zit een onrust in mij. Van wat komt die onrust? En en en wat ga ik doen met die onrust? Komt dat dat ik mij onrustig voel?
Geen idee. Ja. Je kan me onrust ook omschrijven als er blijven ideeën misschien Om het te zien wat je iets ziet ja inderdaad ja. En dat is het mooie hè? Ja.
[00:40:44] Unknown:
Ja. En daarom is het goed om die ergens gewoon neer te schrijven en dan te kijken van welke doe ik iets inderdaad. En als er een aantal zaken blijven altijd op je pad komen, of bepaalde ideeën weer naar boven komen, of dat er iemand zegt misschien zou dat iets zijn voor jou. Dan is dun wel.
[00:41:02] Unknown:
Ja, inderdaad ja. Maar ja, goed. Komt wel in orde.
[00:41:07] Unknown:
Daar ben ik van overtuigd.
[00:41:09] Unknown:
Ja, zeker.
[00:41:11] Unknown:
We zijn bijna aan het einde gekomen van de podcast aflevering. Is er nog iets dat je wil delen met de luisteraar of dat je wil
[00:41:22] Unknown:
Wel wat ik vooral wil delen met de luisteraar dat is, ja ik heb het al gezegd in het gesprek, wees bewust met wat je koopt. Denk aan de lokale ondernemers want er zijn er heel veel en heel veel mensen maken echt wel heel mooie dingen. Ik ben van het principe. Ik heb liever te sparen totdat ik iets moois kan kopen dan dat ik iets moet kopen die minder waarde is. Allez, ik weet niet of ik het mij goed uit druk. Maar ja, bijvoorbeeld als ik kijk naar mijn kleren, oké, ik heb ik nog kleren van als ik ik begin de twintig was. En ik ben ja, inderdaad ik kan moeilijk dingen wegdoen, maar ben blij. Ik kan er nog altijd in. Dus dat is een goed teken.
Want die zijn nog altijd mooi. Er zijn sommige jasjes dat ik opeens terug uit de kast haal en dat ik denk van tof, ja, kan ik hier weer dat aandoen. Dus, ja. Dus vandaar misschien dat ik ook niet te rap iets kan weggooien, omdat ik dan denk van kan er van pas komen. Maar dat is zelden met mij met mijn planken. Nee, ja. Ze zijn duurzaam en en ja. Ik vind God, het is daarom dat ik ook zo met respect met die, met dat goud omga. Omdat ik vind, ik heb zoveel respect voor die bomen. Vele mensen beseffen dat niet, maar de bomen staan onder de grond, onder de invloed van schimmels in contact met elkaar. En de bomen zorgen voor elkaar.
En er is zoveel nog in de natuur dat wij niet begrijpen. Wij denken, wij kunnen nadenken dat wij zijn de machtigste persoon hier op de wereld. Maar vergeet het hé? Wat weten wij van de natuur? Nog veel te weinig. Goh, de natuur dat is echt Die bomen. En dat vind ik zo jammer, want er worden zoveel bomen weggedaan. Je staat in de weg hier. Hup, die bomen weg, maar dat is wel een leven. Die bomen communiceren met elkaar. De vomo, wat zouden de vomo doen zonder de bomen? Dus daarom ook. Ik ben altijd zo blij. Ik ga een voorbeeld geven. Er was een eindje geleden was er een boom, de enigste boom die nog stond in Izegem op een parking. En dat was een enigste boom nog geweest van een park.
Dus die boom stond daar helemaal alleen. En die laatste boom moest weg omdat ze daar appartementen gingen zetten. En dat vond ik zo triestig. Ik ben zo blij dat wij die boom hebben kunnen kopen. Ik ben daar zo blij in dat ik daar een nieuw leven kan ingeven, dat ik daar mooie tapasplanken kan van maken. En hopelijk aan de mensen dan kunnen zeggen van oké, kijk. Zie dat een keer staan? Zo'n mooi item daar in de keuken of dat ze hem gebruiken en ja, dat is van diene boom van Izz. En ik probeer dat nu iedere keer te doen als er mensen te komen, dat ik zeg van kijk die plank dat jij nu koopt dat is van oftewel vandaar komt die in, want die plank, al die bomen, soms zijn het ook bomen van bourgondji, want er zijn daar ook boeren die ons contacteren. Die zeggen van kijk ja, we hebben hier boomstammen en die komen van boerderijen, die bomen weg moesten.
En dan zeg ik van oké, die komt van Deneboom of die plank komt van Gent of die komt van Burhanjen of die komt van hier in de omgeving. En ja dat vind ik ook een meerwaarde dat ik kan geven en misschien moet ik dat in de toekomst iedere keer op het label kunnen noteren. Dat is misschien ook nog een idee. Dat ze weten, oké dat is vandaar dat die komt, daar heeft die een boom effectief gestaan. Dus ja, ik vond dat echt wel mooi. Het is niet alleen een gebruiksvoorwerp, maar ja dat was een leven. Dat was een leven.
[00:45:18] Unknown:
Ja. Het is een gebruiksvoorwerp met echt een verhaal.
[00:45:22] Unknown:
Met een verhaal inderdaad ja. Ja ja ze worden niet een serie gemaakt. Ze worden echt ja ik ik koester die ja dat zijn precies zo mijn kindjes die. Ja, dat is echt ja, iedere plank gaat door mijn handen en en ik streeel die, ik voel die. Ja, ja, het moet goed zitten. Ja, ik vind dat leuk ja, dat er mensen zijn zoals jij. En toen is het begin van het gesprek zei je van ik heb nog één met de naam Petipatzi op. Dat is de vintage, dat is zo mijn beginperiode. En ja, geëvolueerd. En ja, het is leuk om dat te horen. En ja, ik doe het eigenlijk vrij graag. Maar weet je, ik kom nu ook ouder en ik begin ook lichamelijke ongemakken te krijgen. Ik moet regelmatig naar de osteopaat gaan omdat mijn nek en mijn schouders vastzitten omdat ik constant gebogen sta. Altijd in dezelfde positie met die schuurmachines alle dagen dat is een belasting voor het lichaam.
Ik probeer dat nu een beetje, er zijn dagen dat ik binnen werk en er zijn nu dagen dat ik buiten werk. Vroeger was ik constant produceren, produceren. Nu probeer ik daar een beetje meer evenwicht in te vinden omdat ik meer moet luisteren naar mijn lichaam. Want ik moet eigenlijk wel nog lang werken. Ik moet nog werken tot en mijn zevenenzestig. Ik ben twaalf jaar verloren verloren als medewerker in de echtgenote en ik was niet ingeschreven. Dus dat is dan weer de keerzijde van de medaille en ik denk dat er heel veel in mijn situatie zitten van mijn generatie. Maar bon goed, ik probeer daar niet teveel aan te denken en vandaar dat dat ik het ook belangrijk vind dat ik iets doe wat ik graag doe.
Voilà. Oké. Wat is het? Merci.
[00:47:16] Unknown:
Heel erg bedankt om jouw verhaal te delen. Merci dat ik
[00:47:20] Unknown:
mocht aanwezig zijn. Ik voel me vereerd.
[00:47:24] Unknown:
De eer is aan mij en aan de luisteraar om te horen. Ik denk wel dat de passie dat je hebt voor het hout en voor de planken dat dat wel echt hoorbaar is in je stem. Ik hoop het, koop het. En als het niet hoorbaar is, ik zou zeggen kom gewoon een keer langs.
[00:47:42] Unknown:
Voilà. Spring de keer binnen, er staat altijd een teetje klaar. Desnoods een knuffel want ik pak graag de man zich eraan vast. Niet als ze zich bij mij voelen. Ach jongens Of voor een workshop hé? Gewoon een workshop ja inderdaad. Waar we een keer kunnen lachen, een keer alles loslaten. Als je komt naar een workshop, dat is echt met de handen werken en je denkt aan niks. Je denkt echt aan niks. En dat is de bedoeling.
[00:48:11] Unknown:
Oké, eventjes loslaten, aan niks denken en een mooie tapas plank mee naar huis nemen. Voilà, dat is de bedoeling.
[00:48:19] Unknown:
Ik wens je nou een hele mooie dag. Dankjewel, voor jou ook. En bedankt voor de heerlijke thee. Graag gedaan. Dag. Bye bye.
[00:48:33] Unknown:
Bedankt om te luisteren naar deze aflevering van Slow Meub. Kijk je al uit naar de volgende aflevering? Klik op volgen of abonneer je op dit kanaal zodat je geen enkele aflevering mist. Ik vind het altijd leuk als ik een berichtje of e-mail krijg van een luisteraar. Laat even weten wat jij van deze aflevering vond of stuur een vraag die je hebt voor mij of een gast.
[00:48:57] Unknown:
Tot de volgende
[00:49:01] Unknown:
keer.
