Het is jouw verhaal

Deel op social media:

In deze aflevering neem ik je mee in mijn persoonlijke zoektocht naar echte ontspanning: niet alleen even gas terugnemen, maar een diepe, veilige rust waarin je zenuwstelsel kan herstellen. Ik beschrijf vier lagen van ontspanning die ik bij mezelf herken: van het afronden van je dagelijkse to-do’s, over loskomen van het sociale appel van anderen, tot het kalmeren van je mentale overdrive en dopamine-gedreven prikkelhonger. Tot slot zakken we naar de diepste laag: de fundamentele ontspanning die ontstaat wanneer je voelt “ik ben nu al oké”. Ik deel concrete momenten en rituelen die mij helpen—zoals tijdloos blokken inbouwen, zachte invulling zonder extra prikkels, natuur en stilte—en waarom deze lagen elkaar beïnvloeden en versterken.

We verkennen hoe je bewust ruimte kan maken voor herstel op elk niveau—fysiek, mentaal en sociaal—en hoe die diepe bedding van veiligheid het dagelijks leven lichter maakt. Voel je uitgenodigd om te experimenteren met kleine rustankers, te oefenen in het niet opvullen van leegte en te kiezen voor omgevingen die je helpen zakken in stilte en vertrouwen.

Wil je je daarin ondersteund voelen en in een veilige bedding écht rust vinden? Schrijf je dan in voor STIL - een dag vol bijzondere rust, een tijdloos gevoel in een voedende omgeving.
Alle info en jouw plekje staan klaar op www.jolienlegrand.be/stil 

[00:00:52] Unknown:

Ik wil het in deze aflevering heel graag hebben over   ontspanning.   Dat is een heel eenvoudig woord maar ik geloof dat heel veel mensen vandaag   het super moeilijk vinden om daar te geraken,   om te   voelen   dat ze veilig zijn.   Dat hun zenuwstelsel zich veilig voelt. Dat   ze kunnen rusten, dat ze kunnen   gas terug   nemen   en dat ze daar ook echt een soort vervulling in kunnen vinden. Dat is waar ik geloof   dat ontspanning is.   Ik geloof ook dat dat heel belangrijk is.   Het leven is niet een lassic dat altijd gespannen kan staan. Die ontspanning is af en toe nodig. Dat is   waar ons lichaam   zijn herstelfuncties   kan doen. Waar   al onze hormonenhuishouding   terug op orde wordt gebracht. Waar dingen verwerkt kunnen worden, verteerd kunnen worden. Niet alleen op fysiek niveau maar ook op mentaal niveau, ook op sociaal niveau. Soms heb je gewoon even   ruimte nodig om   uit de spanning terug te trekken en helemaal in ontspanning te gaan, om ruimte te voelen.  

Wij leven vandaag, en ik zeg dat regelmatig, in een   omgeving waar ons zenuwstelsel eigenlijk voortdurend onder hoogspanning staat.   Maar ook ons brein zit vol   met gedachten en is heel vaak in overdrive.   2 hormonen spelen daar een heel grote rol in. Dopamine   is een   stofje uit ons beloningssysteem dat eigenlijk maakt dat we heel hongerig worden naar telkens meer, telkens nieuw,   meer consumeren,   meer   in ons opnemen.   Dat consumeren gaat niet alleen over nieuwe dingen kopen   wanneer er hele grote kortingsacties zijn maar ook over   inhoud tot ons nemen,   begeleiding opzoeken,   nieuwe coachingprogramma's.  

Ik weet weet dat ik dat misschien tegen aan een eigen winkel spreek maar   ik denk dat dat heel belangrijk is om te voelen je hebt niet altijd iets nieuw nodig. Soms   heb je ook net nodig om te ontspannen, om achterover te leunen en om dat wat integratietijd   te geven.   En het andere stukje   is cortisol, dat is ons stresshormoon.   Dat maakt dat we in een staat van spanning   zitten. Dat we in een staat van spanning leven   waar heel veel angstgevoel ook in zit. Het gevoel ik kan niet stoppen met de haasten want wat gaat er dan gebeuren? Wat gaat er allemaal op de grond vallen als ik stop me voortdurend in die haast te leven? Ik ben eens gaan kijken voor mezelf   naar die   ontspanning. Hoe ziet dat er voor mij uit? En ik kwam er eigenlijk op uit dat dat op verschillende laagjes zit. Dat het   niet altijd gaat over complete ontspanning, helemaal in de diepte, maar dat er verschillende lagen zijn   van ontspanning waarin dat je soms   al ontspanning kunt vinden op hele kleine momenten waar je anders misschien blijft vastzitten in het idee ik kan mij nooit ontspannen   Maar waarin het ook wel goed is om te voelen, geraak ik ooit tot op dat diepste niveau van ontspanning.  

Want dat is een laag waar we vaak niet zoveel contact meer mee hebben. Waarvan ik zelf ook voel dat dat heel veel   bewuste keuze vraagt om die   laag van ontspanning, die diepte van ontspanning   ingebouwd te krijgen of daar echt ruimte voor te maken in mijn leven.   Dus ik heb 4 laagjes die ik zelf   heel hard herken.   En het eerste laagje gaat over   wanneer de dagelijkse race stopt.   Als het gaat over momenten of manieren   waarop die ontspanning terug een plek kan krijgen, dan is voor mij het moment dat   mijn to-do lijstje af is.   Ik ben er al beter in geworden om to-do lijstjes te maken die ook effectief af geraken.  

Het moment dat dat is afgeraakt in de avond of wanneer   ik merk alles wat vandaag moest tussen   aanhalingstekens is afgewerkt.   Dat is een eerste level van ontspanning voor mij. Zo het gevoel van hé,   deze dag   is geweest wat hij moest zijn.   Nu moet er niet nog meer zijn.   Ik merk dat dat moment,   als dat moment verdwijnt,   dus dat ik des avonds nog blijf doorwerken, dat ik de hele tijd blijf aanstaan,   dat ik des avonds geen enkel moment meer neem om voor mezelf rustig in de zetel te zitten. Dat is voor mij een signaal dat dat eerste laagje van ontspanning verdwenen is.   Dat is voor mij een signaal om dat ook echt terug te gaan inbouwen. Voor mij   zit dat er bijvoorbeeld in om tussendoor even een moment te nemen om te gaan zitten met een tas koffie.  

Om die hele kleine ruimte dat je voelt van hé hé, ik mag even nu zitten. Ik mag even een blokje tijd nemen waarin niks moet   om dat terug in te bouwen. Dat is een regelmatig momentje doorheen de dag of op het einde van elke dag waarin   de rek van een elastiek kan. Waarin je voelt oké ik kan nu even   rust toelaten in mijn systeem.   Een tweede laagje dat dan vaak de kop opsteekt   en dat ga je in meer laagjes zien en wanneer dat eerste laagje ontspannen is dan is er voor mij een tweede laagje dat   vaak boven komt drijven en dat is het appel van anderen.   Vaak zijn we heel reactief op wat anderen nodig hebben of wat wij denken dat anderen nodig hebben.  

Ik heb er al een andere aflevering over opgenomen, over dat reactief leerleven.   Maar als je voortdurend in een staat van alertheid leeft, voortdurend gericht op   wat er buiten je gebeurt, uw aandacht en uw energie   buiten je gericht om te checken heeft er iemand iets nodig, moet ik daar nog op reageren,   moet ik nog een nood invullen   dan komt uw zenuwstelsel ook niet tot rust. Dan ga je heel erg   blijven   invullen, blijven aandachtig   zijn. Zelfs wanneer je niet   opstaat om nog iets te halen voor iemand anders blijf je toch heel de tijd gericht op wat er buiten uzelf nodig is. Dat   is voor mij ook weer iets wat   ik merk bijvoorbeeld in schoolvakanties en wanneer onze kindjes thuis zijn dat ik sneller terug in die modus geraak waarin dat die ontspanning   er niet meer vanzelf is. Dat ik daar veel bewuster   ruimte voor moet maken. En wanneer onze kindjes veel thuis zijn en die zijn met 3 en die zijn intens, dus   die zijn heel aanwezig   Dat ik dan makkelijk in de staat verzeild geraakt waar ik heel de tijd   alert ben op wat zij zouden kunnen nodig hebben.  

Dat maakt ook dat ik verlaat wat ik zelf zou kunnen nodig hebben. Dat ik die ruimte   er laat overschieten en dat ik   dus daar ook niet meer in ontspanning ga.   Wat voor mij daarin heel erg helpt is dat ik op dit moment een job voor mezelf heb uitgewerkt   waarin ik best wel veel tijd alleen kan doorbrengen.   Waarin ik   doorheen de week gewoon wel wat blokken tijd heb waarin ik niet per se in contact ben met andere mensen en dus ook daarin   ontspannen kan voelen   wat er bij mij nodig is waarin ik niet gericht moet zijn op dat sociale appèl van anderen.   Maar dus in schoolvakanties is dat iets wat ik zeker merk dat   we onder druk komt te staan. Dus daar kun je ook eens voelen hoe is dat voor u?  

Kun jij ooit ontspannen   ten aanzien van het appel dat andere mensen zouden kunnen doen op u?   Ook wanneer dat zij niet actief appel doen,   kan je ontspannen   op momenten dat jij heel reactief en alert zijn voor de eventuele mode van iemand anders.   Wanneer ik mij daarin kan ontspannen,   dat is een bepaalde   berusting. Ik merk dat dat ook makkelijker gaat nu onze kindjes groter zijn   maar ook   door hele andere processen te   gaan. Dat ik bijvoorbeeld wanneer we met heel onze familie samen zijn of met een grotere groep mensen   dat ik niet meer degene hoef te zijn die heel een tijd ieders noden in het oog heeft en dan zou gaan invullen.  

Wanneer ik daarin kan ontspannen   dan voel ik dat er vaak weer een   ander laagje boven komt waarin   ik dan weer moeilijk kan ontspannen. En dat is een laagje dat heel erg gelinkt is aan die dopamine   En dat gaat over mentalote.   En niet alleen over   dingen organiseren, taakjes die nog moeten, cadeautjes die nog moeten gekocht worden.   Maar dat gaat eigenlijk over die mentale arbeid. Over een onrechtstreeks   appel.   Dingen die   zogezegd nog op de plank liggen   maar vaak zijn dat ook gewoon gedachten.   Gedachten die blijven malen over dingen in het verleden, dingen in de toekomst   en als je een heel actief brein hebt dan zullen dat wel herkennen. Dat op het moment dat er leegte komt   of ontspanning komt ten aanzien van anderen dat je brein eigenlijk gaat opvullen met andere dingen. Dat je   brein zichzelf eigenlijk opnieuw gaat vullen met prikkels of op zoek gaat naar andere prikkels buiten uzelf.  

Gaan opvullen met je gsm bijvoorbeeld,   veel scrollen op sociale media   WhatsApp groepjes aflopen, nieuwssites,   ieder zijn copingstrategie.   Maar dat is een laag waarop ik merk   als ik daarin   als ik in die andere 2 lagen, die bovenste 2 lagen ontspanning   kan vinden dat mijn brein heel vaak daar weer op zoek gaat naar   invulling en naar opvulling eigenlijk. Wat voor mij daar heel erg in helpt is om   blokjes tijd te nemen of te creëren   waar tijdloosheid   in zit   en die ook een soort zachte invulling hebben.   Dat ik ruimte kan creëren voor mezelf   waarin   ontspanning zit op die eerste 2 lagen maar   ook mijn brein en mijn zenuwstelsel de geruststelling geeft dat dat niet moet opgevuld worden met andere dingen. Dat kan gaan over een half uurtje wandelen met muziek in mijn oren of gewoon   met de expliciete opdracht aan mezelf om rond te kijken om ook merkzaam te zijn.  

Dat kan gaan over   even ruimte nemen voor wat yoga oefeningen.   Buiten zijn helpt voor mij heel erg   daarin. Een zachte invulling gaat voor   mij op dit moment meestal over   geen nieuwe inhoud. Geen nieuwe   prikkels die ook weer verwerkt moeten worden.   Een boek lezen kan nog wel maar   podcasts luisteren of nieuwe dingen leren,   zeker non-fictie,   probeer ik dan te vermijden omdat dat ook weer nieuwe dingen zijn die moeten verwerkt worden   en die vaak ook bijdragen aan gedachten als daar moet ik nog iets mee of aan dat doe ik nog niet goed genoeg of dan moet ik nog veranderen naar mezelf.   Dus ik probeer echt   die zachte invulling   ruimte te geven   in een tijdsvak waarin ik ook niks anders moet. Zodat ik ook in die tijd kan ontspannen. Dat ik niet   altijd op de klok moet kijken of elke halve minuut moet checken, moet ik nog niet vertrekken.  

Maar zodat die ruimte er echt is zodat ik ook daarin echt kan   ontspannen.   Bij mezelf merk ik   dat die laag van ontspanning   moeilijk bereikbaar is   wanneer ik bijvoorbeeld veel non-fictie lees en niet meer aan fictie toe kom.   Lezen is iets   wat ik heel vaak doe, wat ik heel regelmatig doe en op het moment dat ik   niet meer de rust vind om mij aan een fictieverhaal over te leveren dat is voor mij een signaal dat daar weer ruimte voor moet komen en dat ik ook op die laag weer mag gaan zoeken   naar ontspanning   naar   een soort tijdloosheid   zonder dat dat   verveling is. Zonder dat het zo leeg is dat mijn brein dat weer gaat opvullen met andere dingen. Dat zijn de eerste 3 lagen   van ontspanning   van   bovenaf gezien. Ik denk dat als ik van aan de oppervlakte vertrek   zijn dat de laagjes die ik tegenkom. Maar er is een heel diepe laag van ontspanning   die ik nu als vierde noem maar die voor mij misschien wel echt het fundament is.  

Dat gaat over   een ingebakken onveiligheid   in onszelf.   Een ontspanning   van bij uzelf zijn   die voor heel veel mensen moeilijk bereikbaar is. Die ook voor mij niet altijd evident is. Maar ik voel dat daar heel veel in bewogen is   de afgelopen jaren.   Maar hij is   de de spanning die zit in het oordeel over jezelf. In uw zelfbeeld en zelf waar je je voelt   en de ontspanning die je kunt voelen   wanneer wanneer je echt kunt zakken   in het besef ik ben oké,   ik ben nu al oké.   Ik kan ook van alles anders gaan doen en ik kan leren op een andere manier met het leven om te gaan. Maar ik ben nu al oké.   Dat   besef dat geeft   een   ontspanning op een hele diepe laag. Dat geeft een veiligheid die   bedding kan zijn voor al die andere lagen.  

Tegelijk geloof ik dat het heel moeilijk is om daar beweging in te brengen om te zakken in dat besef   wanneer er nog heel veel spanning zit op die andere lagen die daar bovenop   gebouwd worden.   Wat mij daarin heel erg helpt is echt gewoon weg zijn. Echt   eruit, uit het dagelijks leven, uit het dagelijkse het dagelijkse ritme dagelijkse taken en rollen die je hele tijd   zit in te vullen maar echt eruit   in functie van mezelf. Dat kan echt gaan over 1 of 2 uur een   sessie ergens volgen   maar dat kan ook gaan over een hele dag of   puur voor mezelf een opleiding volgen en 2 dagen van huis zijn.  

Maar echt in functie van mezelf en de rust   gaan zakken.   Mezelf laten dragen   soms door anderen en soms door   mezelf. Met begeleiding   is het soms makkelijker   om die bedding te vinden   om   die veiligheid in uzelf toe te laten omdat je daarin dan niet alleen maar afhankelijk bent van uzelf.   Maar ik kan ook voor mezelf bewust die beweging maken. Om bewust te gaan voelen en mij helemaal onder te dompelen in het gevoel ik ben oké.   Nu al, ik hoef niet te veranderen, ik hoef niet beter te worden, ik hoef niet sterker te worden.   Ik mag gewoon zijn wie ik ben.  

En mij omringen met die zachtheid,   dat geeft ontspanning op een hele diepe laag die   het ook veel makkelijker en veel   toegankelijker   maakt om op die andere lagen te ontspannen.   Wanneer je een diepgeworteld   geloof hebt dat je niet oké bent, dat er van alles aan je moet veranderen, dan is het veel lastiger om   na je to do lijstje te voelen ik ben klaar, fijn of om niet te reageren op het appel van anderen omdat jij voelt ik ben niet altijd diegene die dat moet zijn.   Dus die andere laagjes   zijn allemaal met elkaar verbonden.   Die vierde laag is de lastigste om bij te komen.  

Maar tegelijk de meest fundamentele om ontspanning op al die lagen te dragen.   En dat is wat ik voor mezelf regelmatig doe, regelmatig wil doen. En dat is ook de reden waarom ik de stiltedagen   heb georganiseerd.   Vorige winter voor de eerste keer   maar ook deze winter doe ik 2 keer een stiltedag   om   echt tot op dat diepste niveau van ontspanning te gaan. Dat is heel mooi   afgestemd ook met de energie van de winter om   terug te trekken, om de wereld even klein te maken en helemaal jezelf terug te gaan voelen.   Maar ook om echt los te komen van al die laagjes van het dagelijkse ritme en de snelheid en de haast en de vulling die daarin zit en het appel van anderen of het appel van uw eigen brein soms.   En echt te gaan naar die herinnering van uw eigen lichaam.  

Die herinnering aan   veiligheid, aan gedragenheid, aan een   hele diepe ontspanning   die we in ons dagelijkse leven niet zomaar tegenkomen. Waar we echt een beweging naartoe te maken hebben. Die ontspanning is op zich niet iets dat je in groep kunt doen.   Dat is niet iets dat je   gedeeld kunt maken. Dat is echt een beweging die jij persoonlijk te maken hebt.   Het feit dat er andere mensen ook aanwezig zijn, dat ik daar aanwezig ben, maakt wel dat er bedding is. We zijn als mensen   gewaaierd   om   veiligheid te vinden bij anderen veiligheid bij mensen die oordeelloos aanwezig   zijn die deel uitmaken van onze bedding, van onze stam.  

En dat maakt ook dat je voor jezelf in je eigen beweging makkelijker gaat kunnen zakken naar die ontspanning, naar die   echte veiligheid in uzelf op die verschillende lagen.   Dus dat is wat ik met de stilte dagen   heel graag wil doen. Een voedende omgeving creëren. Een hele dag   om echt een tijdloos vak te hebben waarin je die beweging voor jezelf   kan maken. Waarin dat je stelselmatig kan zakken in die stilte, in die ontspanning.   En je hele lichaam echt kan laten herinneren   dit is   ontspanning. Dit is   op welke manier de rek eraf kan. Ik hoef niet altijd gespannen te staan. Ik hoef niet altijd in overleefmodus   te staan. Maar ik kan ook echt   tot aan een fundamentele   ontspanning geraken.  

De impact daarvan in uw dagelijks leven is enorm. Je kunt veel makkelijker meestromen met het leven. Je kunt veel makkelijker   bewegen doorheen lastige dingen   wanneer je ook die ontspanning in jezelf kunt vinden zonder dat je voortdurend   op die andere laagjes van spanning blijft zitten. Het is een hele grote uitnodiging   om die ontspanning op te zoeken voor uzelf   en als je voelt dat dat moeilijk is dat je dat moeilijk kunt vinden dan ben je ontzettend welkom op stil.   De informatie daarover zet ik heel graag in de shownotes   dus wie weet hou ik wel een plekje voor jou vrij.