In deze aflevering heb ik het over:
- reactief leven en wat het je kost
- wat je te doorbreken hebt om wél afgestemd op jezelf te leven (= freedoooom!)
- de innerlijke stevigheid en het zelfvertrouwen, die je nodig hebt om dat aan te gaan, de randvoorwaarden voor het groeiproces dat je eigenlijk wil...
- en ook nog over schuldgevoel, oude loyaliteit en het veld waar je meteen instapt, wanneer je kiest voor jezelf 🥰
Ik nodig je uit om een eerste kleine belofte aan jezelf na te komen en zo het veld van vertrouwen binnen te stappen: het is jouw leven, jouw verhaal, en jij mag het schrijven.
-
Voel je na deze podcast 'ik wil die beweging maken, ik wil kiezen voor mezelf', dan ben je heel welkom in mijn whatsapp (0484264999) of kan je een kijkje nemen op https://www.jolienlegrand.be/seasoning 🌿
[00:00:52]
Unknown:
Ik ben deze week met heel veel mensen tegelijk tijdens de gratis audiocaching in gesprek over reactief leven. Wat ik daarmee bedoel is dat je eigenlijk voortdurend aan het reageren bent op wat er in je omgeving gebeurt of wat er in je eigen hoofd gebeurt soms. Geleidt worden door de waan van de dag. Geleidt worden door to do lijstjes. Geleidt worden door noden van anderen. Geleidt worden door wat iemand anders van u vraagt, van uw noden heeft of wat jij verwacht dat iemand anders gaat waarderen in u. Reactief leven is eigenlijk heel de tijd op de toppen van uw tenen. Dat is heel vermoeiend.
Wat ik daar graag tegenover zet is afgestemd leven. Afgestemd op uzelf. En reactief is heel erg met uw aandacht naar buiten en daar beantwoorden wat er gevraagd wordt, afgestemd is met uw aandacht naar binnen. En daar beantwoorden wat er gevraagd wordt, wat er nodig is, wat er verlangt wordt. Maar om die beweging te maken naar afgestemd leven, naar meer afgestemd leven, hebben we veel los te laten. Veel te doorbreken. Want heel veel van de verhalen waarin we zijn opgegroeid, waarin we elke dag leven, zijn reactief. Gaan over altijd maar antwoord bieden op wat er van ons gevraagd wordt.
En als we zo'n transformatie aangaan, als we beweging willen brengen, veel patronen gaan doorbreken, veel loslaten, een nieuw verhaal schrijven, Dat vraagt wel wat innerlijke stevigheid. En daar ging het in de audiokaching met heel veel mensen ook over. Ik heb nog niet het vertrouwen in mezelf dat ik dit kan. Ik durf nog niet. Ik wacht nog tot de omstandigheden beter zijn. Ik voel me niet veilig om deze beweging te maken. En die innerlijke stevigheid, dat innerlijk vertrouwen, dat is een soort basisvertrouwen in het leven.
In de tijd ook soms, in de tools die we zelf hebben voor een afgestemd leven die ingebouwd zijn in ons. Een soort innerlijke kompas en intuïtie, een zenuwstelsel dat heel duidelijke signalen geeft. Daarop durven vertrouwen. Dat kan een enorme veiligheid bieden voor uzelf. En innerlijk vertrouwen, innerlijke stevigheid wil niet zeggen alles gaat altijd goed. Dat wil wel zeggen voelen dat je het kunt dragen. Wat er ook gebeurt, weten dat je het gaat kunnen dragen. Dat je gaat elk moment opnieuw passende keuzes kunnen blijven maken. Dus ga vertrouwen op jezelf. Dat je jezelf overal mag meenemen. Nu dat innerlijk vertrouwen is bij heel veel van ons wel beschadigd of dat wordt een beetje gebe past door ons mentaal niveau.
Als dat beschadigd is en dat is zonder schuld te geven, maar de meesten van ons zijn opgegroeid in de jaren 80, 90, 2000 en de opvoedstijl van die tijd, maar ook hoe ons onderwijs werkt heeft eigenlijk altijd aangemoedigd om reactief te leven. Om de motivatie, de bevestiging, het vertrouwen niet in onszelf te voelen maar altijd af te toetsen buiten onszelf. Wanneer doe ik het goed? Wanneer ben ik veilig? Wanneer hoor ik erbij? Wat wordt gewaardeerd in mij? En we nemen dat reactieve mee in ons volwassen leven. Maar we laten ons in dat reactieve eigenlijk voortdurend leiden door angst.
We proberen onveiligheid te vermijden. We proberen te vermijden dat we buitengesloten worden. We proberen oordeel van anderen te vermijden. Dat is de basis van hele sterke patronen van perfectionisme, van people van uw eigen grenzen negeren, van uw eigen energie niet respecteren in de hoop dat je dan graag gezien wordt. Dat je bestaansrecht krijgt van buitenaf. Maar dat bestaansrecht hangt heel sterk samen met dat vertrouwen. Dat kan niet van buitenaf komen. Als volwassenen hebben we dat in onszelf te vinden, hebben we dat in onszelf te creëren. Die bedding om onszelf te dragen.
De andere valkuil die ik heel vaak heb gehoord is puur op dat mentaal niveau blijven zitten. Alle beslissingen, alle sturing in ons leven op mentaal niveau zetten. Ik wil dit hele to-do lijstje afwerken. Ik wil mijn huishouden op orde hebben en mijn werk goed doen en vriendinnen zien. Ons brein is een heel geoszig apparaat als dat dingen wilt, wilt dat altijd nog meer. De capaciteit in ons brein is heel groot dus die wilt en die wilt en die wilt altijd maar meer dat is een heel doelgerichte energie die verlangt naar resultaat. Dus wanneer dat we dat resultaat niet halen wanneer we al die willetjes niet kunnen invullen komt er vaak oordeel op onszelf.
Zijn we slecht gezind of boos op onszelf omdat we dat niet hebben kunnen afwerken. Maar als we onze beslissingen breder gedragen maken in ons eigen lijf dus niet alleen op dat mentaal niveau maar ook voelen. Ik wil dit en dit en dit. En dan de check maken. Gaan voelen. Wat is er nodig? Wat is nu belangrijk? Wat is nu de eerste beweging die mag gemaakt worden? Daar zit zoveel meer wijsheid in. Daar gebeuren afgestemde beslissingen waardoor je ook veel minder achteraf spijt hebt over keuzes die je gemaakt hebt of dingen die je niet gedaan hebt. Waardoor er veel minder oordeel op zit dat je uw lijstje hebt afgewerkt, omdat je afgestemde keuzes hebt gemaakt.
Veel bewuster met heel uw systeem in plaats van alleen op dat mentale stukje. Dus daar hebben we te herstellen. Dat vertrouwen in onszelf en die hele beslissingsas. Niet alleen ons hoofd, maar ook ons hart, ons buitje voel. En vertrouwen groeit traag. Vertrouwen herstellen, maar ook vertrouwen opbouwen met nieuwe mensen. Dat gebeurt in kleine stapjes. Je spreekt iets met iemand af en die komt daarna. Je toont een stukje van uzelf, een kwetsbaar stukje en iemand gaat daar integer mee om. Dat zijn kleine stukjes waarin vertrouwen opbouwt wanneer dat je iemand nieuw leert kennen.
Maar dat is ook hoe het werkt om vertrouwen op te bouwen bij uzelf. Dat kan eruit zien als inchecken bij uzelf. Oprecht aan uzelf vragen. Niet alleen in uw hoofd maar op dat hele stuk. Wat is er nu nodig? En daarnaar luisteren. Daar naar handelen. Niet inchecken bij jezelf voelen wat er nodig is en dat dan toch negeren. Op die manier beschaamd je eigenlijk het vertrouwen in uzelf en breekt je je innerlijke stevigheid een stukje verder af. Een grens aangeven zelfs met schuldgevoel als dat erbij komt kijken en voelen dat die grens eigenlijk goed is voor u. Voelen dat die gezond is en zo leert uw innerlijk systeem uw zenuwstelsel leert opnieuw ik kan vertrouwen op mijzelf. Ik ben zelf een veilige ruimte.
Zorgen voor anderen met zorg voor jezelf. Als je voelt ik bijvoorbeeld uit mijn eigen leven jonge kindjes op woensdagmiddag komen die thuis van school, die hebben superveel honger. Ja, ik heb te zorgen voor hen. Ik heb te zorgen dat zij eten hebben, maar ik heb ook te zorgen voor mezelf. Dus ik ga niet met mijn schoenen nog aan snel, snel boterhammen beginnen smeren. Ik mag eerst zelf ook thuiskomen, vanuit rust de tafel klaarzetten en dan gaan we eten. En ook als dat betekent dat daar dan wat crisis tussen zit, ga ik dat vanuit veel meer innerlijke stevigheid kunnen doen en aan tafel zitten en in verbinding zijn met hen wanneer ik eerst ook voor mezelf heb gezorgd.
Zo leert mijn eigen systeem: wij kunnen voor iemand anders zorgen zonder dat we onszelf daarvoor moeten opgeven. Dat zijn allemaal kleine stappen die maken dat je in dat veld stapt. Dat veld van vertrouwen. Dat is echt een innerlijke beweging in plaats van weg van uzelf naar uzelf toe. Een keuze voor uzelf. En in hele kleine beslissingen jezelf opnieuw leren dat je kunt vertrouwen op uzelf. En die stevigheid hebben we ongelooflijk hard nodig als we patronen willen gaan doorbreken. Patronen van people pleasen, van perfectionisme, van een heel groot deel van de mentalood in onze gezinnen dragen.
Bij patronen doorbreken bij het veranderen van gewoontes, van systemen, van narratieven komt altijd schuldgevoel kijken. Dat kwam in de audiocaching ook verschillende keren naar boven. Ik krijg daar heel veel schuldgevoel bij. En het is heel belangrijk om te snappen wat schuldgevoel is. Schuldgevoel is niet een teken om het niet te doen. Schuldgevoel is oude loyaliteit. Dat is een lijntje aan een oud verhaal waarvan je hebt geleerd dat is waar. Bijvoorbeeld vrouwen dragen elementen lood in een gezin en daar verandering in brengen daar hoopt schuldgevoel op. En dat schuldgevoel probeert u bij dat oude verhaal te houden. Het probeert u op de plek te houden waar je al bent.
Maar schuldgevoel is geen reden om het niet te doen. Als we willen patronen doorbreken, als we willen verandering brengen voor onszelf, voor anderen ook, dan hebben we dat te doen met schuldgevoel. Vaak hebben we de stap te maken en het schuldgevoel te tolereren. En waar je dan kunt instappen, dat is een veld vol mogelijkheden. Dat is een, ik zei het al, een beweging naar uzelf toe. Dat is een mogelijkheid die je opent. Een deur die je opentrekt naar een leven met gezonde grenzen, met meer balans in uw gezin, met warmere relaties, met meer evenwicht in wie dat wat draagt. Wie welke verantwoordelijkheid opneemt met werk of inzet die betekenisvol voelt. Die uw vatje van zingeving van waardevol zijn die dat kan vullen.
Maar om in dat veld in te stappen heb je eerst een hele kleine belofte te maken aan uzelf en niet na te komen. Dat is een innerlijke beweging en dat is de eerste beweging die vertrouwen brengt dat jij te vertrouwen zei. Dus om aan uzelf tonen Ik mag op mijzelf leunen. Ik maak deze beslissing. En dat is ook de reden dat mensen die zich inschrijven voor seasoning. Er zijn mensen die al in juli hebben ingeschreven voor deze ronde van seasing en die voelen al het effect. Die voelen nu al en we starten pas op 1 oktober. Die voelen nu al er is meer ruimte gekomen, meer perspectief omdat zij dat veld zijn ingestapt.
Zij hebben gekozen. Ik maak beweging naar mezelf toe en daar begint de verandering. De verandering van overleven, reactief zijn, het leven volhouden naar afgestemd leven, Naar mogen vertrouwen op de golven van energie die er zijn en daarop afstemmen. Naar vertrouwen op wat uw zenuwstelsel vertelt en daar zelf een geruststelling aan toevoegen. Uw eigen vertrouwen in uzelf gaan herstellen stapje voor stapje in kleine stukjes. Een jaar lang. Dat is wat we doen in seasoning. Dat laten groeien door te begrijpen hoe werkt mijn zenuwstelsel, hoe werkt mijn energie, hoe zit mijn aandacht in elkaar, Hoe is dat met tijdsbesteding?
Hoe werken relaties? Welke plek neem ik in in relaties? En ook welke impact heeft onze maatschappelijke omgeving daarop? Want dat is vandaag, het is vandaag heel uitdagend om die beweging naar uzelf te maken door heel veel verschillende facetten van ons maatschappelijk leven, van het levensritme waar dat onze westerse wereld in draait. Dus begrijpen hoe dat dat in elkaar zit. De geruststelling daarin voelen, de herkenning daarin voelen en geraakt worden door sommige inzichten. Besef. Beffen is in uw lichaam voelen. Ja, dit gaat over mij. Dit is iets waar ik verandering in mag brengen.
En dan dat gaan we lichamen. Dat echt gaan toepassen. Gaan kiezen opnieuw in kleine stapjes voor uzelf en daarin aan vertrouwen winnen. Ja, dit klopt voor mij. Dit mag ik doen. Dit mag mijn nieuw verhaal worden. Dit mag mijn nieuw patroon worden. En voelen wat het effect daarvan is. Hoeveel lichter het is om op uw eigen plek te gaan staan. Om verantwoordelijkheid te nemen voor uw eigen leven en niet alle verantwoordelijkheden van andere mensen daar nog bij te laden. Dat te dragen voor hen, want dan wordt het heel zwaar. Afgestemd leven dat is ook niet zwart-wit. Het gaat niet over ja maar ik heb geen ruimte om op de golven van mijn cyclische energie mee te bewegen want ik kan niet op sommige dagen gewoon niet werken. Maar daar gaat het ook niet over. Het gaat over midden in het leven gaan integreren wat die inzichten brengen.
En als dat is op dagen dat ik voel, het is winter, eerste dagen van mijn eigen innerlijke cyclus. Ik kan wel wat rust gebruiken om dan zacht te zijn voor mezelf en niet te beslissen ik ga niet werken maar wel hoe kan ik mezelf daarin comfortabeler maken. Hoe kan ik mijn pauzes op een fijne manier doorbrengen? Hoe kan ik voor mijn lichaam zorgen? Minder koffie, meer thee? Zorgen dat ik het warm genoeg heb? Hoe kan ik buiten mijn werk voor mezelf zorgen? Kan ik op tijd gaan slapen? Het is nooit zwart-wit. Het gaat niet over ik heb geen ruimte om meer afgestemd te leven, want dan blijft je heel hard in dat reactieve zitten. Maar om verantwoordelijkheid te nemen voor uw leven. Het is uw leven.
Dit is uw verhaal en jij mag het schrijven. En dat is wat ik heel graag mee jou doe. Waar ik jou heel graag in ondersteun in het komende jaar. Om over de drempels heen de beweging aan te gaan. De innerlijke beweging te maken naar jezelf toe. De keuze voor jezelf om meer jezelf te gaan zijn in hele kleine stappen. Daarvoor op te dagen. Daar ownership voor te nemen. Ik wil jouw veilige bedding zijn zolang dat je het voor jezelf nog niet kan. Dat is wat ik doe in seasoning. Wil je daar graag meer over weten? Je vindt een link in de show notes naar de webpagina maar je mag mij zeker ook berichtjes sturen. Ik voel je vrij om twijfels te delen, vragen te delen, alles te delen, opmerkingen die je daar nog over hebt. Wie weet hoor ik je volgende week al wanneer we starten met een nieuwe ronde Season.
Het leven bijkruiden, ten volle ervaren en op het ritme van de seizoenen. Dus wie weet zie ik jou daar.
Ik ben deze week met heel veel mensen tegelijk tijdens de gratis audiocaching in gesprek over reactief leven. Wat ik daarmee bedoel is dat je eigenlijk voortdurend aan het reageren bent op wat er in je omgeving gebeurt of wat er in je eigen hoofd gebeurt soms. Geleidt worden door de waan van de dag. Geleidt worden door to do lijstjes. Geleidt worden door noden van anderen. Geleidt worden door wat iemand anders van u vraagt, van uw noden heeft of wat jij verwacht dat iemand anders gaat waarderen in u. Reactief leven is eigenlijk heel de tijd op de toppen van uw tenen. Dat is heel vermoeiend.
Wat ik daar graag tegenover zet is afgestemd leven. Afgestemd op uzelf. En reactief is heel erg met uw aandacht naar buiten en daar beantwoorden wat er gevraagd wordt, afgestemd is met uw aandacht naar binnen. En daar beantwoorden wat er gevraagd wordt, wat er nodig is, wat er verlangt wordt. Maar om die beweging te maken naar afgestemd leven, naar meer afgestemd leven, hebben we veel los te laten. Veel te doorbreken. Want heel veel van de verhalen waarin we zijn opgegroeid, waarin we elke dag leven, zijn reactief. Gaan over altijd maar antwoord bieden op wat er van ons gevraagd wordt.
En als we zo'n transformatie aangaan, als we beweging willen brengen, veel patronen gaan doorbreken, veel loslaten, een nieuw verhaal schrijven, Dat vraagt wel wat innerlijke stevigheid. En daar ging het in de audiokaching met heel veel mensen ook over. Ik heb nog niet het vertrouwen in mezelf dat ik dit kan. Ik durf nog niet. Ik wacht nog tot de omstandigheden beter zijn. Ik voel me niet veilig om deze beweging te maken. En die innerlijke stevigheid, dat innerlijk vertrouwen, dat is een soort basisvertrouwen in het leven.
In de tijd ook soms, in de tools die we zelf hebben voor een afgestemd leven die ingebouwd zijn in ons. Een soort innerlijke kompas en intuïtie, een zenuwstelsel dat heel duidelijke signalen geeft. Daarop durven vertrouwen. Dat kan een enorme veiligheid bieden voor uzelf. En innerlijk vertrouwen, innerlijke stevigheid wil niet zeggen alles gaat altijd goed. Dat wil wel zeggen voelen dat je het kunt dragen. Wat er ook gebeurt, weten dat je het gaat kunnen dragen. Dat je gaat elk moment opnieuw passende keuzes kunnen blijven maken. Dus ga vertrouwen op jezelf. Dat je jezelf overal mag meenemen. Nu dat innerlijk vertrouwen is bij heel veel van ons wel beschadigd of dat wordt een beetje gebe past door ons mentaal niveau.
Als dat beschadigd is en dat is zonder schuld te geven, maar de meesten van ons zijn opgegroeid in de jaren 80, 90, 2000 en de opvoedstijl van die tijd, maar ook hoe ons onderwijs werkt heeft eigenlijk altijd aangemoedigd om reactief te leven. Om de motivatie, de bevestiging, het vertrouwen niet in onszelf te voelen maar altijd af te toetsen buiten onszelf. Wanneer doe ik het goed? Wanneer ben ik veilig? Wanneer hoor ik erbij? Wat wordt gewaardeerd in mij? En we nemen dat reactieve mee in ons volwassen leven. Maar we laten ons in dat reactieve eigenlijk voortdurend leiden door angst.
We proberen onveiligheid te vermijden. We proberen te vermijden dat we buitengesloten worden. We proberen oordeel van anderen te vermijden. Dat is de basis van hele sterke patronen van perfectionisme, van people van uw eigen grenzen negeren, van uw eigen energie niet respecteren in de hoop dat je dan graag gezien wordt. Dat je bestaansrecht krijgt van buitenaf. Maar dat bestaansrecht hangt heel sterk samen met dat vertrouwen. Dat kan niet van buitenaf komen. Als volwassenen hebben we dat in onszelf te vinden, hebben we dat in onszelf te creëren. Die bedding om onszelf te dragen.
De andere valkuil die ik heel vaak heb gehoord is puur op dat mentaal niveau blijven zitten. Alle beslissingen, alle sturing in ons leven op mentaal niveau zetten. Ik wil dit hele to-do lijstje afwerken. Ik wil mijn huishouden op orde hebben en mijn werk goed doen en vriendinnen zien. Ons brein is een heel geoszig apparaat als dat dingen wilt, wilt dat altijd nog meer. De capaciteit in ons brein is heel groot dus die wilt en die wilt en die wilt altijd maar meer dat is een heel doelgerichte energie die verlangt naar resultaat. Dus wanneer dat we dat resultaat niet halen wanneer we al die willetjes niet kunnen invullen komt er vaak oordeel op onszelf.
Zijn we slecht gezind of boos op onszelf omdat we dat niet hebben kunnen afwerken. Maar als we onze beslissingen breder gedragen maken in ons eigen lijf dus niet alleen op dat mentaal niveau maar ook voelen. Ik wil dit en dit en dit. En dan de check maken. Gaan voelen. Wat is er nodig? Wat is nu belangrijk? Wat is nu de eerste beweging die mag gemaakt worden? Daar zit zoveel meer wijsheid in. Daar gebeuren afgestemde beslissingen waardoor je ook veel minder achteraf spijt hebt over keuzes die je gemaakt hebt of dingen die je niet gedaan hebt. Waardoor er veel minder oordeel op zit dat je uw lijstje hebt afgewerkt, omdat je afgestemde keuzes hebt gemaakt.
Veel bewuster met heel uw systeem in plaats van alleen op dat mentale stukje. Dus daar hebben we te herstellen. Dat vertrouwen in onszelf en die hele beslissingsas. Niet alleen ons hoofd, maar ook ons hart, ons buitje voel. En vertrouwen groeit traag. Vertrouwen herstellen, maar ook vertrouwen opbouwen met nieuwe mensen. Dat gebeurt in kleine stapjes. Je spreekt iets met iemand af en die komt daarna. Je toont een stukje van uzelf, een kwetsbaar stukje en iemand gaat daar integer mee om. Dat zijn kleine stukjes waarin vertrouwen opbouwt wanneer dat je iemand nieuw leert kennen.
Maar dat is ook hoe het werkt om vertrouwen op te bouwen bij uzelf. Dat kan eruit zien als inchecken bij uzelf. Oprecht aan uzelf vragen. Niet alleen in uw hoofd maar op dat hele stuk. Wat is er nu nodig? En daarnaar luisteren. Daar naar handelen. Niet inchecken bij jezelf voelen wat er nodig is en dat dan toch negeren. Op die manier beschaamd je eigenlijk het vertrouwen in uzelf en breekt je je innerlijke stevigheid een stukje verder af. Een grens aangeven zelfs met schuldgevoel als dat erbij komt kijken en voelen dat die grens eigenlijk goed is voor u. Voelen dat die gezond is en zo leert uw innerlijk systeem uw zenuwstelsel leert opnieuw ik kan vertrouwen op mijzelf. Ik ben zelf een veilige ruimte.
Zorgen voor anderen met zorg voor jezelf. Als je voelt ik bijvoorbeeld uit mijn eigen leven jonge kindjes op woensdagmiddag komen die thuis van school, die hebben superveel honger. Ja, ik heb te zorgen voor hen. Ik heb te zorgen dat zij eten hebben, maar ik heb ook te zorgen voor mezelf. Dus ik ga niet met mijn schoenen nog aan snel, snel boterhammen beginnen smeren. Ik mag eerst zelf ook thuiskomen, vanuit rust de tafel klaarzetten en dan gaan we eten. En ook als dat betekent dat daar dan wat crisis tussen zit, ga ik dat vanuit veel meer innerlijke stevigheid kunnen doen en aan tafel zitten en in verbinding zijn met hen wanneer ik eerst ook voor mezelf heb gezorgd.
Zo leert mijn eigen systeem: wij kunnen voor iemand anders zorgen zonder dat we onszelf daarvoor moeten opgeven. Dat zijn allemaal kleine stappen die maken dat je in dat veld stapt. Dat veld van vertrouwen. Dat is echt een innerlijke beweging in plaats van weg van uzelf naar uzelf toe. Een keuze voor uzelf. En in hele kleine beslissingen jezelf opnieuw leren dat je kunt vertrouwen op uzelf. En die stevigheid hebben we ongelooflijk hard nodig als we patronen willen gaan doorbreken. Patronen van people pleasen, van perfectionisme, van een heel groot deel van de mentalood in onze gezinnen dragen.
Bij patronen doorbreken bij het veranderen van gewoontes, van systemen, van narratieven komt altijd schuldgevoel kijken. Dat kwam in de audiocaching ook verschillende keren naar boven. Ik krijg daar heel veel schuldgevoel bij. En het is heel belangrijk om te snappen wat schuldgevoel is. Schuldgevoel is niet een teken om het niet te doen. Schuldgevoel is oude loyaliteit. Dat is een lijntje aan een oud verhaal waarvan je hebt geleerd dat is waar. Bijvoorbeeld vrouwen dragen elementen lood in een gezin en daar verandering in brengen daar hoopt schuldgevoel op. En dat schuldgevoel probeert u bij dat oude verhaal te houden. Het probeert u op de plek te houden waar je al bent.
Maar schuldgevoel is geen reden om het niet te doen. Als we willen patronen doorbreken, als we willen verandering brengen voor onszelf, voor anderen ook, dan hebben we dat te doen met schuldgevoel. Vaak hebben we de stap te maken en het schuldgevoel te tolereren. En waar je dan kunt instappen, dat is een veld vol mogelijkheden. Dat is een, ik zei het al, een beweging naar uzelf toe. Dat is een mogelijkheid die je opent. Een deur die je opentrekt naar een leven met gezonde grenzen, met meer balans in uw gezin, met warmere relaties, met meer evenwicht in wie dat wat draagt. Wie welke verantwoordelijkheid opneemt met werk of inzet die betekenisvol voelt. Die uw vatje van zingeving van waardevol zijn die dat kan vullen.
Maar om in dat veld in te stappen heb je eerst een hele kleine belofte te maken aan uzelf en niet na te komen. Dat is een innerlijke beweging en dat is de eerste beweging die vertrouwen brengt dat jij te vertrouwen zei. Dus om aan uzelf tonen Ik mag op mijzelf leunen. Ik maak deze beslissing. En dat is ook de reden dat mensen die zich inschrijven voor seasoning. Er zijn mensen die al in juli hebben ingeschreven voor deze ronde van seasing en die voelen al het effect. Die voelen nu al en we starten pas op 1 oktober. Die voelen nu al er is meer ruimte gekomen, meer perspectief omdat zij dat veld zijn ingestapt.
Zij hebben gekozen. Ik maak beweging naar mezelf toe en daar begint de verandering. De verandering van overleven, reactief zijn, het leven volhouden naar afgestemd leven, Naar mogen vertrouwen op de golven van energie die er zijn en daarop afstemmen. Naar vertrouwen op wat uw zenuwstelsel vertelt en daar zelf een geruststelling aan toevoegen. Uw eigen vertrouwen in uzelf gaan herstellen stapje voor stapje in kleine stukjes. Een jaar lang. Dat is wat we doen in seasoning. Dat laten groeien door te begrijpen hoe werkt mijn zenuwstelsel, hoe werkt mijn energie, hoe zit mijn aandacht in elkaar, Hoe is dat met tijdsbesteding?
Hoe werken relaties? Welke plek neem ik in in relaties? En ook welke impact heeft onze maatschappelijke omgeving daarop? Want dat is vandaag, het is vandaag heel uitdagend om die beweging naar uzelf te maken door heel veel verschillende facetten van ons maatschappelijk leven, van het levensritme waar dat onze westerse wereld in draait. Dus begrijpen hoe dat dat in elkaar zit. De geruststelling daarin voelen, de herkenning daarin voelen en geraakt worden door sommige inzichten. Besef. Beffen is in uw lichaam voelen. Ja, dit gaat over mij. Dit is iets waar ik verandering in mag brengen.
En dan dat gaan we lichamen. Dat echt gaan toepassen. Gaan kiezen opnieuw in kleine stapjes voor uzelf en daarin aan vertrouwen winnen. Ja, dit klopt voor mij. Dit mag ik doen. Dit mag mijn nieuw verhaal worden. Dit mag mijn nieuw patroon worden. En voelen wat het effect daarvan is. Hoeveel lichter het is om op uw eigen plek te gaan staan. Om verantwoordelijkheid te nemen voor uw eigen leven en niet alle verantwoordelijkheden van andere mensen daar nog bij te laden. Dat te dragen voor hen, want dan wordt het heel zwaar. Afgestemd leven dat is ook niet zwart-wit. Het gaat niet over ja maar ik heb geen ruimte om op de golven van mijn cyclische energie mee te bewegen want ik kan niet op sommige dagen gewoon niet werken. Maar daar gaat het ook niet over. Het gaat over midden in het leven gaan integreren wat die inzichten brengen.
En als dat is op dagen dat ik voel, het is winter, eerste dagen van mijn eigen innerlijke cyclus. Ik kan wel wat rust gebruiken om dan zacht te zijn voor mezelf en niet te beslissen ik ga niet werken maar wel hoe kan ik mezelf daarin comfortabeler maken. Hoe kan ik mijn pauzes op een fijne manier doorbrengen? Hoe kan ik voor mijn lichaam zorgen? Minder koffie, meer thee? Zorgen dat ik het warm genoeg heb? Hoe kan ik buiten mijn werk voor mezelf zorgen? Kan ik op tijd gaan slapen? Het is nooit zwart-wit. Het gaat niet over ik heb geen ruimte om meer afgestemd te leven, want dan blijft je heel hard in dat reactieve zitten. Maar om verantwoordelijkheid te nemen voor uw leven. Het is uw leven.
Dit is uw verhaal en jij mag het schrijven. En dat is wat ik heel graag mee jou doe. Waar ik jou heel graag in ondersteun in het komende jaar. Om over de drempels heen de beweging aan te gaan. De innerlijke beweging te maken naar jezelf toe. De keuze voor jezelf om meer jezelf te gaan zijn in hele kleine stappen. Daarvoor op te dagen. Daar ownership voor te nemen. Ik wil jouw veilige bedding zijn zolang dat je het voor jezelf nog niet kan. Dat is wat ik doe in seasoning. Wil je daar graag meer over weten? Je vindt een link in de show notes naar de webpagina maar je mag mij zeker ook berichtjes sturen. Ik voel je vrij om twijfels te delen, vragen te delen, alles te delen, opmerkingen die je daar nog over hebt. Wie weet hoor ik je volgende week al wanneer we starten met een nieuwe ronde Season.
Het leven bijkruiden, ten volle ervaren en op het ritme van de seizoenen. Dus wie weet zie ik jou daar.
Van reactief naar afgestemd leven: het kader
Innerlijke stevigheid en basisvertrouwen
Reactieve patronen uit opvoeding en onderwijs
Beslissen met hoofd én lijf
Vertrouwen herstellen in kleine stapjes
Zelfzorg in de praktijk: zorgen zonder jezelf te verliezen
Schuldgevoel als oude loyaliteit bij verandering doorbreken
Een keuze voor jezelf: het nieuwe verhaal schrijven
Seizoenen, zenuwstelsel en context: begrijpen en belichamen
Afgestemd leven is niet zwart-wit: integreren in het dagelijks leven
Eigenaarschap nemen: jouw leven, jouw verhaal
Veilige bedding en vervolg: uitnodiging tot contact
