In deze aflevering:
- over antwoorden zoeken buiten jezelf en externe referentie
- over reactief leven en niet-zo-constructieve copingstrategieën (maar dan wel meer draagkracht zoeken om die strategieën vol te houden... 🙃)
- over zaadjes en kiemen, want geef mij maar metaforen uit de natuur 😉🌱
De kern: beweging is pas duurzaam als ze van binnen naar buiten kan gebeuren.
Ben jij klaar met meningen, meer kennis en een eindeloze argumentenkermis voordat je een beslissing kan maken?
In Seasoning neem ik je mee naar binnen. Een jaar lang je eigen fundament aanleggen, binnenin jezelf, omdat de beweging naar buiten (grenzen, tijdsbesteding, meer geduld, veerkracht) dan vanzelf volgt ♥️
→ Seasoning: info en inschrijven
Proeven van mijn begeleiding en de kiem van jouw proces?
→ Drie dagen gratis audiocoaching (22-24 september)
[00:00:53]
Unknown:
Veel van de mensen die bij mij terecht komen geven aan: ik ben zoekend in het leven. En wat dat eigenlijk wilt zeggen is: ik ben heel vaak uitgeput. Ik kan mij niet vinden in het levensritme waarin ik op dit moment leef. Ik voel me heel vaak overweldigd. Of ik heb het gevoel dat ik heel hard moet werken aan mezelf. Dat ik mezelf op een bepaalde manier op orde moet krijgen zodat dat wel gaat kloppen. Zodat ik wel het gevoel krijg ik kan mee, ik kan volgen, ik kan mijn eigen leven volgen. Deze aflevering en al het werk dat ik doe is een aanmoediging om niet daarbuiten tussen aanhalingstekens te gaan zoeken naar antwoorden.
Heel vaak gebeurt dat wel. We gaan zoeken naar extra adviezen, naar andere standpunten, naar bevestiging van anderen. We gaan ons onze keuzes aftoetsen aan gaat deze in lijn leggen met de verwachting van iemand anders. We gaan om juiste beslissingen te maken zoeken naar argumenten, naar meer argumenten, naar nog meer inhoud. En vaak resulteert dat in heel veel input. We zijn heel erg zoekend in het leven, maar we zoeken vooral naar naar kennis, naar informatie, naar advies, naar meningen en dat resulteert echt in vulling. We zijn zo overweldigd door alle input en eigenlijk leidt ons dat af van de essentie waar het eigenlijk over gaat.
De bron van dat gevoel van ik ben zoekend in het leven is eigenlijk dat je reactief in het leven staat. En dat is zonder oordeel, want dat is hoe dat wij als kind opgroeien. Als kind ben je afhankelijk van van de volwassenen in uw leven en zet je gericht naar buiten voor een referentie. Voldoet dit aan de sociale norm? Voldoet dit aan de verwachtingen die mijn ouders van mij hebben? Voldoet dit aan de verwachtingen die mijn leerkrachten van mij hebben? En dat is hoe wij opgroeien. En dat resulteert in volwassenen die ook heel erg naar buiten gericht zijn. Die gehaast zijn, die enkel aandacht hebben voor andermans noden, die geen enkele gronding voelen bij zichzelf, die een chronisch geactiveerd zenuwstelsel hebben. Of dat dat nu aanvoelt als voortdurende stress, voortdurend actief en de boel achterna lopen of heel vaak overprikkeld en dus heel heel hoog zitten in de manier waarop je het leven hanteert. Heel hun tijd, dat voelt als heel hard werken.
Vaak vervallen we als we in een reactief leven blijven staan, vervallen we een beetje in coping strategieën die ook niet heel constructief zijn. Dat worden onze coping strategieën. We gaan onszelf afleiden met meer informatie, meer kennis, meer begrijpen. We gaan vermijden. We gaan vluchten in onze gsm of in tv kijken. We gaan vluchten of we gaan conflicten vermijden door altijd ja te zeggen tegen anderen en zelden ja tegen onszelf. En dat leidt ons weg bij onszelf. We kunnen onszelf niet meer voelen waardoor dat we onze beslissingen altijd maar weer, dat is een cirkeltje dat zich blijft herhalen, onze beslissingen terug proberen ondersteunen met argumenten uit onze omgeving.
Verwachten mensen dat van mij? Gaan andere mensen dat goed vinden? Is dat de sociale norm? Dat is allemaal externe referentie en mensen komen dan met mij met de wens om meer draagkracht te ontwikkelen. Om al die niet-helpende strategieën vol te kunnen houden. Dus Het gevoel ik moet meer stevigheid ontwikkelen om al dat ja zeggen, al dat people pleasen, die gebrekkige grenzen, dat gevoel van heel veel informatie moeten verzamelen. Om dat aan te kunnen moet ik meer draagkracht creëren. Maar dan ligt dus ook uw motivatie buiten uzelf.
De motivatie om iets te veranderen, de motivatie om meer draagkracht te gaan creëren ligt dan opnieuw buiten uzelf. Wie er mij begeleid wordt weet dat ik heel veel hou van anologie en metaforen in de natuur omdat wij natuur zijn. Alles wat groeit in de natuur groeit eerst van binnenuit. Van binnenuit naar buiten. Zo werkt groei, zo werkt organische groei van binnen naar buiten en een zaadje dat kiemt de beweging, die groei die daaruit voortkomt, dat is eigenlijk een beweging uit noodzaak. In een zaadje zit eigenlijk alle energie, alles wat nodig is om te groeien, om een plant te worden, om een boom te worden, om de eeuwen te doorleven, te doorstaan.
Maar wat er in dat zaadje gebeurt is dat er zich een kracht ontwikkelt die zo groot wordt dat die schil niet meer past. Dat de frictie zo groot wordt daarbinnen en dat is wat ook gebeurt bij heel veel mensen die in seasoning instappen, die 1 op 1 gesprekken bij mij vastleggen is dat ze voelen de frictie wordt zo groot. Ik voel eigenlijk dat ik het niet meer wil dragen zoals het nu is. Het past niet meer. En dat is een beweging uit noodzaak. Het is nodig om nu iets aan te pakken van binnenuit te voelen dit gaat niet meer en ik ga dingen veranderen. En wat wij als mens voor hebben op zaadjes van planten in de natuur is dat wij bewustzijn hebben en dat wij bewust ook die beweging kunnen maken.
Heel veel mensen maken die beweging pas nadat ze een depressie hebben doorgemaakt, een burn-out hebben doorgemaakt, op een bepaalde leeftijd een diagnose hebben gekregen en dus door een soort existentiële crisis gaan, een scheiding om dan pas te voelen oké, ik moet een nieuw spoor vinden. Maar zelfs als je niet door die crisis gaat, kunt je kiezen? Kunnen wij als mens kiezen? Het mag anders. Die beweging, die frictie is groot genoeg. Ik ga eruit breken en ik ga dingen laten kiemen. Ik ga andere dingen laten groeien. De frictie die je voelt is geen dwang. Dat is een uitnodiging om iets te veranderen, om dat te veranderen vanuit uzelf, om dat te veranderen voor uzelf en niet om dat te veranderen aan uzelf.
Er moet niks aan u veranderen, maar je mag wel dingen veranderen voor uzelf en vanuit uzelf omdat je voelt dat is de beweging die die gemaakt wilt worden. De beweging die van binnenuit mag komen, die ik bijvoorbeeld hoor van mensen die al een jaar meelopen in seasoning of al anderhalf jaar meelopen in seasoning, die ik al langer begeleid. Dat gaat over milder kunnen zijn voor uzelf. Met een zachtere stem tegen uzelf spreken. Iemand vertelde ik heb mijn humor teruggevonden. Ik kan mijn humor terug inzetten om de dingen te relativeren die tegenzitten.
Eerst voor zichzelf. Zij voelde ik wil dat meer terug naar buiten doen omdat ze dat terug heeft gevonden voor zichzelf. Omdat ze voelt dat spelen, dat ja, dat plezier inzetten, dat beleven. Ik Ik heb dat bij mezelf teruggevonden. Ik heb daarop ingezet, ik heb daar ruimte gegeven en nu wil ik dat ook naar anderen toe. Dat is van binnenuit. Mensen die aangeven ik kan trager en bewuster leven. Ik ben veel meer aanwezig in mijn leven. Ik ben aanwezig voor mijn kinderen. Ik ben aanwezig in mijn werk. Ik kan met focus dingen doen. Dat is een beweging die van binnenuit komt.
Dwangmatig proberen die copingstrategieën die niet helpen weg te krijgen, dat kan nooit duurzaam lukken als je niet die beweging van binnenuit gaat maken. Imat die zegt ik heb zoveel meer acceptatie nu voor de imperfectie van het leven, Voor mijn kinderen, veel meer geduld. Ik kan mijzelf en anderen helemaal zichzelf laten zijn. En dat vertrekt echt van binnenuit. Dat begint bij niet daarbuiten nog meer informatie gaan zoeken, bij nog meer podcasts luisteren, bij nog meer cursussen gaan volgen of time hacks proberen installeren. Dat begint bij uw aandacht naar binnen brengen.
Wij durven kijken. Hoe pak ik dat nu aan? Wat zijn die strategieën die niet helpend zijn voor mij? Dat is heftig, want dat vraagt om te voelen bij uzelf wat er gaande is en dat te erkennen. Het oordeel eraf te halen en te zien oké dit is wie ik ben. Dit is hoe ik de dingen doe en voor nu is dat oké. En van daaruit als je gaat begrijpen hoe dat dat werkt maar ook hoe dat dat uw energie kost. Hoe dat dat geen gezonde grenzen kan behouden, kun je kleine veranderingen gaan brengen. Dat gaat niet over een mega shift ineens, want zo werkt het leven niet. Groei gaat niet in grote sprongen. Groei gaat in kleine bewegingen en dan gaat dat echt het effect voelen. Het gaat over verschillende puzzelstukken. Niet meer puzzelstukken verzamelen, maar de puzzelstukken die nu voor u passen. Degenen die nu voor u aan de orde zijn, die bovenop liggen, die in mekaar leggen, die gaan integreren in uw leven, die echt een plek geven en een puzzeltje leggen van een practice, een levensvorm die voor u werkt, waarin dat jij veerkracht voelt.
Veerkracht draagkracht niet om het vol te houden, niet om uw job die te hard gaat en te veel van u vraagt vol te houden. Niet om een moederschap waarin uzelf totaal leeg geeft vol te houden. Nee, wel op een duurzame manier. Een practice waarin dat jij kunt aanwezig zijn in uw leven zonder dat het voelt als moeten volhouden. En dat kan gaan over u een innerlijke dialoog neerzetten en dus bewust zachter tegen uzelf gaan praten. Jezelf troosten, uzelf begeleiden doorheen lastigheid als die zich aandient, doorheen lastige gevoelens, door lastige situaties.
Dat kan gaan over meer rustige weekend inplannen. Dat kan gaan over ander werk kiezen. Dat kan gaan over meer tolerantie krijgen voor het ongemak in plaats van het meteen te proberen fixen. Daar zitten schatten in. Dat zijn allemaal voorbeelden die ik heb gekregen, die ik heb gevraagd en als terugkoppeling heb gekregen van de mensen die nu een jaar en anderhalf jaar in seasoning zitten. Dat dat hen Dat dat hen, dat het hen dat gegeven heeft. Die kaders, die inhoud, die structuren, dat helpt enorm om een soort mentale houvast te hebben om te begrijpen hoe werkt mijn zenuwstelsel, om te begrijpen hoe zit mijn energie in mekaar, Hoe zit dat juist met patronen, met gedragspatronen?
En hoe kun je dat doorbreken? Maar ook hoe strak ik in relaties? Hoe ga ik systemisch op mijn plek staan? Al die kaders rond aandacht, rond tijd. Dat is een houvast. Dat is een kapstok, maar op zich is dat niet genoeg. Het is een enorme valkuil om een eindeloze verzameling van kapstokken aan te leggen en er nooit iets aan vast te hangen. Dus veel weten is niet het doen. Dat is niet het effect voelen. En door het wel te gaan doen in die hele kleine stappen, in die hele kleine bewegingen ga je dat kunnen voelen. Ga je kunnen voelen oké, ik werk naar een situatie waarin ik het niet meer moet volhouden, waarin ik gewoon mijzelf kan zijn, waarin ik het leven kan leven in plaats van het te overleven.
Dat is precies de beweging die we in het sasoning maken. Van binnen naar buiten. Een stukje loskoppelen van alles daarbuiten. Van ja, losmaken van al die verknnopingen, van alles waar je verbonden zijn aan dat externe kader, van de externe argumenten en naar binnen gaan. Eventjes van binnenuit, vanuit de essentie, vanuit wie dat je echt zei, daar terug naar leren luisteren en vanuit die beweging binnenin, die kracht die je daar verzamelt voelen oké, hoe groter dat dat wordt, hoe meer ruimte dat dat gaat innemen, hoe makkelijker het ook wordt en hoe evident het is om die beweging ook naar buiten te maken.
Om grenzen te stellen zonder schuldgevoel, om ruimte voor uzelf te nemen, om andere keuzes te maken, ongeacht wat anderen daar zou van kunnen vinden. Dat is de beweging die we in het Seizoen maken. Een jaar lang en dat is bewust een jaar omdat dat een beweging is die je niet op een maand kunt maken, die je niet snel kunt maken, maar waarin veel mensen wel wat accountability kunnen gebruiken om hun aandacht erbij te houden. In die wereld die je van alle kanten naar u gooit met nieuwe info, nieuwe kaders, nieuwe kapstokken. Maar heel vaak heb je die niet nodig. Is het een kwestie van daar van los te komen en naar binnen te gaan en dan van binnenuit te voelen oké, dit is de beweging die er te maken was.
Ik nodig je heel graag uit voor een jaar seasoning, een jaar lang begeleiding door mij, door inhoud, maar ook door het leven in een warme club mensen die dezelfde beweging willen maken. Die in alle eerlijkheid, in alle kwetsbaarheid durven delen hoe dat het met hen gaat en hoe het hen af gaat en waar het moeilijk is. Als je voelt dat trekt mij wel maar ik weet het nog niet zo zeker dan zet je ook heel welkom in de audiocoaching. Dus volgende week 3 dagen waarin dat je mijn manier van werken kan leren kennen waarin dat we al een stukje van de thema's uit Season gaan aanraken waarin je alles kunt loskomen van alles daarbuiten en binnenin gaan voelen oké dit dit is wat er nodig is. Je bent heel welkom. Ik zet de linkjes in de show notes en als je vragen hebt of nog twijfels om mee te doen, laat het mij zeker weten. Ik ben heel benieuwd en ik ga heel graag met jou in gesprek.
Veel van de mensen die bij mij terecht komen geven aan: ik ben zoekend in het leven. En wat dat eigenlijk wilt zeggen is: ik ben heel vaak uitgeput. Ik kan mij niet vinden in het levensritme waarin ik op dit moment leef. Ik voel me heel vaak overweldigd. Of ik heb het gevoel dat ik heel hard moet werken aan mezelf. Dat ik mezelf op een bepaalde manier op orde moet krijgen zodat dat wel gaat kloppen. Zodat ik wel het gevoel krijg ik kan mee, ik kan volgen, ik kan mijn eigen leven volgen. Deze aflevering en al het werk dat ik doe is een aanmoediging om niet daarbuiten tussen aanhalingstekens te gaan zoeken naar antwoorden.
Heel vaak gebeurt dat wel. We gaan zoeken naar extra adviezen, naar andere standpunten, naar bevestiging van anderen. We gaan ons onze keuzes aftoetsen aan gaat deze in lijn leggen met de verwachting van iemand anders. We gaan om juiste beslissingen te maken zoeken naar argumenten, naar meer argumenten, naar nog meer inhoud. En vaak resulteert dat in heel veel input. We zijn heel erg zoekend in het leven, maar we zoeken vooral naar naar kennis, naar informatie, naar advies, naar meningen en dat resulteert echt in vulling. We zijn zo overweldigd door alle input en eigenlijk leidt ons dat af van de essentie waar het eigenlijk over gaat.
De bron van dat gevoel van ik ben zoekend in het leven is eigenlijk dat je reactief in het leven staat. En dat is zonder oordeel, want dat is hoe dat wij als kind opgroeien. Als kind ben je afhankelijk van van de volwassenen in uw leven en zet je gericht naar buiten voor een referentie. Voldoet dit aan de sociale norm? Voldoet dit aan de verwachtingen die mijn ouders van mij hebben? Voldoet dit aan de verwachtingen die mijn leerkrachten van mij hebben? En dat is hoe wij opgroeien. En dat resulteert in volwassenen die ook heel erg naar buiten gericht zijn. Die gehaast zijn, die enkel aandacht hebben voor andermans noden, die geen enkele gronding voelen bij zichzelf, die een chronisch geactiveerd zenuwstelsel hebben. Of dat dat nu aanvoelt als voortdurende stress, voortdurend actief en de boel achterna lopen of heel vaak overprikkeld en dus heel heel hoog zitten in de manier waarop je het leven hanteert. Heel hun tijd, dat voelt als heel hard werken.
Vaak vervallen we als we in een reactief leven blijven staan, vervallen we een beetje in coping strategieën die ook niet heel constructief zijn. Dat worden onze coping strategieën. We gaan onszelf afleiden met meer informatie, meer kennis, meer begrijpen. We gaan vermijden. We gaan vluchten in onze gsm of in tv kijken. We gaan vluchten of we gaan conflicten vermijden door altijd ja te zeggen tegen anderen en zelden ja tegen onszelf. En dat leidt ons weg bij onszelf. We kunnen onszelf niet meer voelen waardoor dat we onze beslissingen altijd maar weer, dat is een cirkeltje dat zich blijft herhalen, onze beslissingen terug proberen ondersteunen met argumenten uit onze omgeving.
Verwachten mensen dat van mij? Gaan andere mensen dat goed vinden? Is dat de sociale norm? Dat is allemaal externe referentie en mensen komen dan met mij met de wens om meer draagkracht te ontwikkelen. Om al die niet-helpende strategieën vol te kunnen houden. Dus Het gevoel ik moet meer stevigheid ontwikkelen om al dat ja zeggen, al dat people pleasen, die gebrekkige grenzen, dat gevoel van heel veel informatie moeten verzamelen. Om dat aan te kunnen moet ik meer draagkracht creëren. Maar dan ligt dus ook uw motivatie buiten uzelf.
De motivatie om iets te veranderen, de motivatie om meer draagkracht te gaan creëren ligt dan opnieuw buiten uzelf. Wie er mij begeleid wordt weet dat ik heel veel hou van anologie en metaforen in de natuur omdat wij natuur zijn. Alles wat groeit in de natuur groeit eerst van binnenuit. Van binnenuit naar buiten. Zo werkt groei, zo werkt organische groei van binnen naar buiten en een zaadje dat kiemt de beweging, die groei die daaruit voortkomt, dat is eigenlijk een beweging uit noodzaak. In een zaadje zit eigenlijk alle energie, alles wat nodig is om te groeien, om een plant te worden, om een boom te worden, om de eeuwen te doorleven, te doorstaan.
Maar wat er in dat zaadje gebeurt is dat er zich een kracht ontwikkelt die zo groot wordt dat die schil niet meer past. Dat de frictie zo groot wordt daarbinnen en dat is wat ook gebeurt bij heel veel mensen die in seasoning instappen, die 1 op 1 gesprekken bij mij vastleggen is dat ze voelen de frictie wordt zo groot. Ik voel eigenlijk dat ik het niet meer wil dragen zoals het nu is. Het past niet meer. En dat is een beweging uit noodzaak. Het is nodig om nu iets aan te pakken van binnenuit te voelen dit gaat niet meer en ik ga dingen veranderen. En wat wij als mens voor hebben op zaadjes van planten in de natuur is dat wij bewustzijn hebben en dat wij bewust ook die beweging kunnen maken.
Heel veel mensen maken die beweging pas nadat ze een depressie hebben doorgemaakt, een burn-out hebben doorgemaakt, op een bepaalde leeftijd een diagnose hebben gekregen en dus door een soort existentiële crisis gaan, een scheiding om dan pas te voelen oké, ik moet een nieuw spoor vinden. Maar zelfs als je niet door die crisis gaat, kunt je kiezen? Kunnen wij als mens kiezen? Het mag anders. Die beweging, die frictie is groot genoeg. Ik ga eruit breken en ik ga dingen laten kiemen. Ik ga andere dingen laten groeien. De frictie die je voelt is geen dwang. Dat is een uitnodiging om iets te veranderen, om dat te veranderen vanuit uzelf, om dat te veranderen voor uzelf en niet om dat te veranderen aan uzelf.
Er moet niks aan u veranderen, maar je mag wel dingen veranderen voor uzelf en vanuit uzelf omdat je voelt dat is de beweging die die gemaakt wilt worden. De beweging die van binnenuit mag komen, die ik bijvoorbeeld hoor van mensen die al een jaar meelopen in seasoning of al anderhalf jaar meelopen in seasoning, die ik al langer begeleid. Dat gaat over milder kunnen zijn voor uzelf. Met een zachtere stem tegen uzelf spreken. Iemand vertelde ik heb mijn humor teruggevonden. Ik kan mijn humor terug inzetten om de dingen te relativeren die tegenzitten.
Eerst voor zichzelf. Zij voelde ik wil dat meer terug naar buiten doen omdat ze dat terug heeft gevonden voor zichzelf. Omdat ze voelt dat spelen, dat ja, dat plezier inzetten, dat beleven. Ik Ik heb dat bij mezelf teruggevonden. Ik heb daarop ingezet, ik heb daar ruimte gegeven en nu wil ik dat ook naar anderen toe. Dat is van binnenuit. Mensen die aangeven ik kan trager en bewuster leven. Ik ben veel meer aanwezig in mijn leven. Ik ben aanwezig voor mijn kinderen. Ik ben aanwezig in mijn werk. Ik kan met focus dingen doen. Dat is een beweging die van binnenuit komt.
Dwangmatig proberen die copingstrategieën die niet helpen weg te krijgen, dat kan nooit duurzaam lukken als je niet die beweging van binnenuit gaat maken. Imat die zegt ik heb zoveel meer acceptatie nu voor de imperfectie van het leven, Voor mijn kinderen, veel meer geduld. Ik kan mijzelf en anderen helemaal zichzelf laten zijn. En dat vertrekt echt van binnenuit. Dat begint bij niet daarbuiten nog meer informatie gaan zoeken, bij nog meer podcasts luisteren, bij nog meer cursussen gaan volgen of time hacks proberen installeren. Dat begint bij uw aandacht naar binnen brengen.
Wij durven kijken. Hoe pak ik dat nu aan? Wat zijn die strategieën die niet helpend zijn voor mij? Dat is heftig, want dat vraagt om te voelen bij uzelf wat er gaande is en dat te erkennen. Het oordeel eraf te halen en te zien oké dit is wie ik ben. Dit is hoe ik de dingen doe en voor nu is dat oké. En van daaruit als je gaat begrijpen hoe dat dat werkt maar ook hoe dat dat uw energie kost. Hoe dat dat geen gezonde grenzen kan behouden, kun je kleine veranderingen gaan brengen. Dat gaat niet over een mega shift ineens, want zo werkt het leven niet. Groei gaat niet in grote sprongen. Groei gaat in kleine bewegingen en dan gaat dat echt het effect voelen. Het gaat over verschillende puzzelstukken. Niet meer puzzelstukken verzamelen, maar de puzzelstukken die nu voor u passen. Degenen die nu voor u aan de orde zijn, die bovenop liggen, die in mekaar leggen, die gaan integreren in uw leven, die echt een plek geven en een puzzeltje leggen van een practice, een levensvorm die voor u werkt, waarin dat jij veerkracht voelt.
Veerkracht draagkracht niet om het vol te houden, niet om uw job die te hard gaat en te veel van u vraagt vol te houden. Niet om een moederschap waarin uzelf totaal leeg geeft vol te houden. Nee, wel op een duurzame manier. Een practice waarin dat jij kunt aanwezig zijn in uw leven zonder dat het voelt als moeten volhouden. En dat kan gaan over u een innerlijke dialoog neerzetten en dus bewust zachter tegen uzelf gaan praten. Jezelf troosten, uzelf begeleiden doorheen lastigheid als die zich aandient, doorheen lastige gevoelens, door lastige situaties.
Dat kan gaan over meer rustige weekend inplannen. Dat kan gaan over ander werk kiezen. Dat kan gaan over meer tolerantie krijgen voor het ongemak in plaats van het meteen te proberen fixen. Daar zitten schatten in. Dat zijn allemaal voorbeelden die ik heb gekregen, die ik heb gevraagd en als terugkoppeling heb gekregen van de mensen die nu een jaar en anderhalf jaar in seasoning zitten. Dat dat hen Dat dat hen, dat het hen dat gegeven heeft. Die kaders, die inhoud, die structuren, dat helpt enorm om een soort mentale houvast te hebben om te begrijpen hoe werkt mijn zenuwstelsel, om te begrijpen hoe zit mijn energie in mekaar, Hoe zit dat juist met patronen, met gedragspatronen?
En hoe kun je dat doorbreken? Maar ook hoe strak ik in relaties? Hoe ga ik systemisch op mijn plek staan? Al die kaders rond aandacht, rond tijd. Dat is een houvast. Dat is een kapstok, maar op zich is dat niet genoeg. Het is een enorme valkuil om een eindeloze verzameling van kapstokken aan te leggen en er nooit iets aan vast te hangen. Dus veel weten is niet het doen. Dat is niet het effect voelen. En door het wel te gaan doen in die hele kleine stappen, in die hele kleine bewegingen ga je dat kunnen voelen. Ga je kunnen voelen oké, ik werk naar een situatie waarin ik het niet meer moet volhouden, waarin ik gewoon mijzelf kan zijn, waarin ik het leven kan leven in plaats van het te overleven.
Dat is precies de beweging die we in het sasoning maken. Van binnen naar buiten. Een stukje loskoppelen van alles daarbuiten. Van ja, losmaken van al die verknnopingen, van alles waar je verbonden zijn aan dat externe kader, van de externe argumenten en naar binnen gaan. Eventjes van binnenuit, vanuit de essentie, vanuit wie dat je echt zei, daar terug naar leren luisteren en vanuit die beweging binnenin, die kracht die je daar verzamelt voelen oké, hoe groter dat dat wordt, hoe meer ruimte dat dat gaat innemen, hoe makkelijker het ook wordt en hoe evident het is om die beweging ook naar buiten te maken.
Om grenzen te stellen zonder schuldgevoel, om ruimte voor uzelf te nemen, om andere keuzes te maken, ongeacht wat anderen daar zou van kunnen vinden. Dat is de beweging die we in het Seizoen maken. Een jaar lang en dat is bewust een jaar omdat dat een beweging is die je niet op een maand kunt maken, die je niet snel kunt maken, maar waarin veel mensen wel wat accountability kunnen gebruiken om hun aandacht erbij te houden. In die wereld die je van alle kanten naar u gooit met nieuwe info, nieuwe kaders, nieuwe kapstokken. Maar heel vaak heb je die niet nodig. Is het een kwestie van daar van los te komen en naar binnen te gaan en dan van binnenuit te voelen oké, dit is de beweging die er te maken was.
Ik nodig je heel graag uit voor een jaar seasoning, een jaar lang begeleiding door mij, door inhoud, maar ook door het leven in een warme club mensen die dezelfde beweging willen maken. Die in alle eerlijkheid, in alle kwetsbaarheid durven delen hoe dat het met hen gaat en hoe het hen af gaat en waar het moeilijk is. Als je voelt dat trekt mij wel maar ik weet het nog niet zo zeker dan zet je ook heel welkom in de audiocoaching. Dus volgende week 3 dagen waarin dat je mijn manier van werken kan leren kennen waarin dat we al een stukje van de thema's uit Season gaan aanraken waarin je alles kunt loskomen van alles daarbuiten en binnenin gaan voelen oké dit dit is wat er nodig is. Je bent heel welkom. Ik zet de linkjes in de show notes en als je vragen hebt of nog twijfels om mee te doen, laat het mij zeker weten. Ik ben heel benieuwd en ik ga heel graag met jou in gesprek.
