In deze aflevering heb ik het over:
- hoe je steeds dieper duikt in het begrijpen van je triggers en trauma, maar dat niet perse helpt
- waarom je naast 'de zwaarte kennen' ook ruimte te maken hebt voor lichtheid (en hoe dan)
- de bedding die je voor jezelf kan creëren, zodat de zwaarte een stuk makkelijker te dragen wordt
Duurzame begeleiding om die bedding (= veerkracht, zelfliefde, gronding) voor jezelf te bouwen, dat vind je in Seasoning. Een jaar lang fundamentele thema's aankijken en voor jezelf in balans brengen - met heldere en liefdevolle coaching én community binnen handbereik: https://jolienlegrand.be/seasoning
Kom je graag eens proeven van de lichtheid, en het persoonlijk leiderschap dat je nodig hebt om dit proces écht aan te gaan? Dan ben je (gratis!) welkom voor dire dagen audiocoaching, van 22 tot 24 september.
Registreer je hier (de plekken zijn beperkt): ✨ Leven met je stroom mee ✨
Meer over mijn aanbod en mijn eigen verhaal lees je op Instagram of in deze podcast.
[00:01:43]
Unknown:
Soms verandert er niks, zelfs niet met heel veel therapie en coaching en journaling en zelfonderzoek en zelfbewustzijn omdat je blijft focussen op wat dat jouw zwaarte brengt. Ik heb de afgelopen weken een aantal kennismaking gedaan voor seasoning maar ook in de 1 op 1 gesprek kwam dat eigenlijk bij verschillende mensen naar boven. Als we heel erg op onderzoek gaan naar wat het ons lastig maakt. Ons trauma, de strategie om onszelf laatst te zetten, een bepaalde angst om niet goed genoeg te zijn, om niet te mogen bestaan. Oordeel over onszelf, zelfhaat.
Als we dat heel erg gaan onderzoeken, als we daar heel erg naar gaan kijken, als we heel nieuwsgierig daar naar zijn en gaan kijken waar komt dat vandaan? Hoe is dat geïnstalleerd? In welke delen van ons leven komt dat terug? Op welke vlakken heb ik daar allemaal last van? Op welke manier beperkt mij dat? Dan kennen we op den duur dat stuk, die schaduwkant van onszelf. Heel goed. We hebben daar vanuit alle hoeken naar gekeken. We hebben op verschillende lagen dat leren kennen en we kunnen heel in de diepte zien waar dat over gaat. We hebben heel veel bewustzijn daar rond maar dat is nog geen verandering.
We maken ons daar niet van los. Integendeel. Wat er op zo'n moment eigenlijk gebeurt is dat we onszelf daar een beetje gaan in ingraven. We gaan ons trauma, ons zelfoordeel, onze schadelijke patronen of overtuigingen gaan we cultiveren bijna. We gaan daar zoveel mee bezig zijn in therapie, in journaling. Er gaat heel veel aandacht naartoe waardoor dat eigenlijk een stukje geïntegreerd wordt als deel van onze identiteit. Je wordt iemand met trauma. Je wordt iemand die jong iemand belangrijk verloren heeft, zoals een ouder. Of je wordt iemand, je blijft iemand die zichzelf altijd op de laatste plaats zet. Je blijft iemand met ongezonde grenzen. Je blijft een people pleaser.
Omdat je zo sterk vanuit 1 bril ga kijken naar wie ben ik eigenlijk? Je kent dat stuk, dat patroon, dat beschermingsmechanisme in uzelf, wat trauma ook is, kent je heel goed. Maar door er vanuit die bril naar te blijven kijken blijft dat ook zijn rol altijd spelen. Dat gaat zichzelf altijd blijven inzetten. Die triggers gaan altijd tegen werking treden en je kent ze heel goed. Je gaat ze kunnen herkennen, maar dat op zich zorgt niet voor verandering. Dat zorgt er niet voor dat er minder schaamte op komt te zitten. Dat zorgt er niet voor dat er minder angst komt, dat er minder oordeel is.
Die stukken blijven blijven gewoon bestaan. Wat ik in coaching heel hard meegeef, wat ik ook in seasoning een jaar lang met mensen opbouw, maar ook in 1 op 1 coachingtrajecten gewoon in gesprekken. Je kunt dat uw trauma cultiveren. Je kunt uw patronen cultiveren is belangrijk en dat is voor heel veel mensen een belangrijke eerste stap om te zien wat er gebeurt. Maar het is ook belangrijk om daar iets naast te zetten. Om naast het stukje dat u klein houdt, dat u weg houdt van een leven waar alles in stroomt, dat u weg houdt van plezier, van zuivere verbinding met mensen, van mijn open hart in uw leven te staan, U daar bewust van zijn, van die patronen, dat is heel belangrijk.
Maar je hebt ook daarnaast iets stevig te bouwen. Je hebt een dragende bedding te leren kennen voor de onveiligheid die oorzaak is voor al die patronen, al die beschermingsmechanismen, die copingstrategieën. Dus gaan zoeken naar wat kan ik ernaast zetten. Niet ik kan mijn patroon of mijn trauma nog verder leren kennen, want dat ga geen verandering brengen, maar wel. En ook niet, want dat is ook een grote valkuil. Het proberen wegkrijgen en er proberen van weg bewegen, het wegduwen, het er proberen vanaf te komen. Het gaat net over voor uzelf een dragende bedding creëren en leren kennen hoe kan dat eruit zien.
Wat heb ik daarvoor nodig? Om in mijzelf de veiligheid te voelen waardoor dat die die beschermingsmechanismen niet meer in werking moeten treden. Waardoor dat die eigenlijk hun functie in stukje verliezen. Dat is de bedding die ik heel graag met mensen bouw. Dat is iets opbouwen, het gaat niet over iets afbreken. Het gaat over uw energie leren kennen, uzelf zien bewegen in volle acceptatie van waar dat uw energie nu is, waar dat die op reageert, welke situaties dat u heel veel energie kosten, waar dat u energie brengt. Dat leren kennen en daarin dan voor uzelf gaan zorgen.
Uw zenuwstelsel begrijpen, Dat gaat ook over triggers herkennen, coping strategieën zien getriggerd worden, zien in werking treden, maar vooral onderliggend gaan voelen waar komt die onveiligheid vandaan? Waar komt de onderliggende angst vandaan waardoor ik op deze manier ga reageren? Het gaat over gezonde grenzen in werking zetten. Eigenlijk op een hele stevige zorgzame manier met jezelf omgaan. Leren om vanuit liefde, vanuit volle acceptatie te zorgen voor wie jij bent en wat je nodig hebt. Voor je energie, voor uw zenuwstelsel, maar ook voor het leven dat je jezelf toewenst.
En dat gaat ook over op een andere manier met uw aandacht omgaan, op een andere manier met uw tijd omgaan, ownership nemen over de beslissingen die je elke dag onbewust maakt of vaak zelfs laat maken door andere mensen, laat leiden door externe situaties en daaraan gaan bouwen. Een stevigheid gaan opbouwen van binnen naar buiten, vanuit uzelf, vanuit een heel grote liefde voor uzelf. En die bedding bouwen, dat gaat voor mij over een practice. Dat gaat niet over 1 oplossing, dat gaat over een manier van in het leven staan die voor u helpend is, die ondersteunend is voor wie jij in essentie bent. Vanuit die liefde, vanuit acceptatie voor uzelf, maar ook zorgen voor innerlijke rust, voor gronding, voor een soort uitlaatklep voor spanning die opbouwt. Maar uzelf gunnen om elke keer weer thuis te komen bij uzelf.
In verbinding te zijn met uzelf maar ook met de mensen en het werk en de dingen die dat je kiest voor uzelf waar je blij van wordt. Niet blijven focussen op wat doet mijn schade maar wel gaan bouwen van onderuit vanuit een soort fundering aan het leven waarvan ergens diep in uw gal weet dat dat bij u past. Dat dat voor u bestemd is. Maar wat dat nu onmogelijk voelt. En daar zit meteen ook een van de grote valkuilen. Door te kijken naar dat trauma, door te kijken naar die triggers, naar die coping strategieën, dat pleasen, die twijfel, die angst.
Onderhouden we in ons brein eigenlijk de neurologische paadjes die die patronen geïnstalleerd hebben om te beginnen. Dus door telkens weer daar overheen te wandelen, door telkens die gedachten te herhalen, te journalen over wat er gebeurt. Je kunt dat heel eenvoudig zien in ergernis in een bepaalde relatie bijvoorbeeld. Als je telkens opnieuw met vriendinnen het daarover hebt en klaagt over die persoon en als je gaat journalen en je klaagt over die persoon, over wat er gebeurd is, je blijft in uw ergernis, dan gaat je eigenlijk telkens dat gevoel bevestigen. Dus uw brein gaat dat steeds meer verankeren als uw narratief piekeren hetzelfde. Als je je zorgen maakt over een bepaalde situatie of over hoe het met 1 van uw kinderen gaat of over hoe het met uw ouders gaat en je gaat die gedachte telkens herhalen, dan is dat wat je verankerd.
Wat heel veel van ons verankerd hebben, is dat hoe het nu is, dat dat is hoe dat altijd gaat zijn. En zeker wanneer je je heel bewust bent van die coping strategieën, dat trauma, die triggers en je hebt dan een stukje geïntegreerd als deel van uw identiteit, dan zit er dus onderliggend een heel sterke overtuiging dat het nooit anders gaat zijn. Misschien gelooft je niet dat het anders kan. Misschien geloof je niet dat het voor u anders kan. Misschien is er een deel van u dat niet gelooft dat je het verdient. Dat je niet verdient om een lichter leven, een vrijer leven en leven als wie dat je echt zei, dat dat voor u niet mag.
Maar zolang dat die overtuiging eronder zit, gaat je jezelf ook nooit krijgen tot het punt waar dat je gaat bouwen aan die bedding. Waar dat je op een toegewijde manier al die stukjes die practice, die nodig zijn om u veilig te houden, om u stevig te houden, om uw grond in uw eigen leven te houden. Je gaat die niet bouwen omdat je omdat die overtuiging je tegenhoudt, omdat je eigenlijk met een handrem op probeert persoonlijke ontwikkeling te doen. Dus je luistert de podcast, je leest de boeken, je volgt de cursussen en toch verandert er eigenlijk niks omdat je er niet met je volle engagement in staat.
Omdat er eigenlijk nog een soort voorbehoud is. Er is een voorwaarde van liefde voor uzelf. Van kiezen voor uzelf die dan niet voldaan is. Waardoor die beweging nooit helemaal voluit de ruimte krijgt waardoor dat je nooit helemaal kan gaan leven in wat je doet. Dat is wat ik in mijn coaching doe. Mensen consistent herinneren aan het mag anders, het kan anders, het mag anders. Je mag op deze manier bouwen aan veiligheid, stevigheid, fundering voor uzelf waardoor je gaat voelen, ja als je daar echt mee begint, dan ga je voelen dat het effect daarvan, daar zit uw leven hoe dat bedoeld is. Daar zit de lichtheid, daar zit de pure verbinding, daar zit goesting, plezier, voelen, mij dit is dus hoe het ook kon.
En dat is wat ik in seasoning bijvoorbeeld doe. Je voelt daar ik mag eigenlijk terugstromen naar mezelf. Ik mag alle deeltjes van mij die ergens beschadigd zijn geraakt, die heel hard hun best aan het doen zijn, die mogen terugkomen tot bij mij, tot wie ik altijd al was. En dat is heel anders, dat is in energie heel anders dan ik moet werken aan mezelf. In de afgelopen week heb ik het een paar mensen horen zeggen ja, ik heb al heel veel gewerkt aan mezelf. En ik snap dat, want dat is hoe ons maatschappelijk narratief werkt.
Alles moet werken en hoe dat dat in elkaar zit, hoe dat ons motiveert of bijna dwingt om dingen te doen. Vandaag iedereen die daar ruimte voor heeft moet aan zichzelf werken. Ik wil heel graag weg van dat narratief. Je mag voor jezelf zorgen. Je mag er voor jezelf zijn. Je mag voor jezelf die fundering gaan bouwen vanuit een liefde en een acceptatie van uzelf. Als je voelt ik kan dat nog niet voor mezelf. Die liefde, die onvoorwaardelijkheid en die toewijding kan ik nog niet opbrengen. Ja, je bent heel welkom in seasoning. Dat is wat wij daar doen. Die bedding samen creëren en ik ben die bedding eerst voor jou. De veiligheid waarin je kunt voelen ja, hier krijgen mijn copingmechanisme, mijn trauma, verliest zijn functie een stukje. Ik voel hier een ruimte om te landen.
En van daaruit wordt het mogelijk om voor uzelf die bedding te gaan bouwen. Om te begrijpen, om te voelen in uw lichaam: Wat heb ik nodig? Om stappen daarin te zetten, om dat serieus te nemen, om dat voor jezelf te gaan creëren. Vanuit die bedding ga je steeds meer voelen hier zit de vrijheid, hier zit de energie, hier zit het leven waarin ik mij niet weggeef aan andere mensen, waarin ik geen beslissingen maak uit angst, waarin ik niet met voorzichtigheid of met heel hard mijn best doen door mijn dagen beweeg. Hier zit een leven waar ik elke dag van kan genieten, waarin ik echt in verbinding met mezelf ben, met andere mensen ben, zonder dat daar een zware lading op zit.
Dus als je voelt het is voor mij tijd om weg te bewegen van die zwaarte, om de focus daar weg te halen en om mijn eigen stevigheid te gaan bouwen, dan ben je ontzettend welkom in seasoning. Eind september, eind van deze maand, ben je ook welkom in 3 dagen gratis audiocaching. Rond dat stukje, dat fundament. Waar beginnen we dat te bouwen? Wat zijn de eerste elementen die we daarvan een plek kunnen geven in ons leven om dan het effect te gaan voelen? Om te voelen wat er gebeurt als je de focus weghaalt bij de zwaarte, maar er iets naast gaat bouwen. Iets waar stevigheid biedt voor uzelf. Ik zet de linkjes in de shownotes en je bent ontzettend welkom.
Soms verandert er niks, zelfs niet met heel veel therapie en coaching en journaling en zelfonderzoek en zelfbewustzijn omdat je blijft focussen op wat dat jouw zwaarte brengt. Ik heb de afgelopen weken een aantal kennismaking gedaan voor seasoning maar ook in de 1 op 1 gesprek kwam dat eigenlijk bij verschillende mensen naar boven. Als we heel erg op onderzoek gaan naar wat het ons lastig maakt. Ons trauma, de strategie om onszelf laatst te zetten, een bepaalde angst om niet goed genoeg te zijn, om niet te mogen bestaan. Oordeel over onszelf, zelfhaat.
Als we dat heel erg gaan onderzoeken, als we daar heel erg naar gaan kijken, als we heel nieuwsgierig daar naar zijn en gaan kijken waar komt dat vandaan? Hoe is dat geïnstalleerd? In welke delen van ons leven komt dat terug? Op welke vlakken heb ik daar allemaal last van? Op welke manier beperkt mij dat? Dan kennen we op den duur dat stuk, die schaduwkant van onszelf. Heel goed. We hebben daar vanuit alle hoeken naar gekeken. We hebben op verschillende lagen dat leren kennen en we kunnen heel in de diepte zien waar dat over gaat. We hebben heel veel bewustzijn daar rond maar dat is nog geen verandering.
We maken ons daar niet van los. Integendeel. Wat er op zo'n moment eigenlijk gebeurt is dat we onszelf daar een beetje gaan in ingraven. We gaan ons trauma, ons zelfoordeel, onze schadelijke patronen of overtuigingen gaan we cultiveren bijna. We gaan daar zoveel mee bezig zijn in therapie, in journaling. Er gaat heel veel aandacht naartoe waardoor dat eigenlijk een stukje geïntegreerd wordt als deel van onze identiteit. Je wordt iemand met trauma. Je wordt iemand die jong iemand belangrijk verloren heeft, zoals een ouder. Of je wordt iemand, je blijft iemand die zichzelf altijd op de laatste plaats zet. Je blijft iemand met ongezonde grenzen. Je blijft een people pleaser.
Omdat je zo sterk vanuit 1 bril ga kijken naar wie ben ik eigenlijk? Je kent dat stuk, dat patroon, dat beschermingsmechanisme in uzelf, wat trauma ook is, kent je heel goed. Maar door er vanuit die bril naar te blijven kijken blijft dat ook zijn rol altijd spelen. Dat gaat zichzelf altijd blijven inzetten. Die triggers gaan altijd tegen werking treden en je kent ze heel goed. Je gaat ze kunnen herkennen, maar dat op zich zorgt niet voor verandering. Dat zorgt er niet voor dat er minder schaamte op komt te zitten. Dat zorgt er niet voor dat er minder angst komt, dat er minder oordeel is.
Die stukken blijven blijven gewoon bestaan. Wat ik in coaching heel hard meegeef, wat ik ook in seasoning een jaar lang met mensen opbouw, maar ook in 1 op 1 coachingtrajecten gewoon in gesprekken. Je kunt dat uw trauma cultiveren. Je kunt uw patronen cultiveren is belangrijk en dat is voor heel veel mensen een belangrijke eerste stap om te zien wat er gebeurt. Maar het is ook belangrijk om daar iets naast te zetten. Om naast het stukje dat u klein houdt, dat u weg houdt van een leven waar alles in stroomt, dat u weg houdt van plezier, van zuivere verbinding met mensen, van mijn open hart in uw leven te staan, U daar bewust van zijn, van die patronen, dat is heel belangrijk.
Maar je hebt ook daarnaast iets stevig te bouwen. Je hebt een dragende bedding te leren kennen voor de onveiligheid die oorzaak is voor al die patronen, al die beschermingsmechanismen, die copingstrategieën. Dus gaan zoeken naar wat kan ik ernaast zetten. Niet ik kan mijn patroon of mijn trauma nog verder leren kennen, want dat ga geen verandering brengen, maar wel. En ook niet, want dat is ook een grote valkuil. Het proberen wegkrijgen en er proberen van weg bewegen, het wegduwen, het er proberen vanaf te komen. Het gaat net over voor uzelf een dragende bedding creëren en leren kennen hoe kan dat eruit zien.
Wat heb ik daarvoor nodig? Om in mijzelf de veiligheid te voelen waardoor dat die die beschermingsmechanismen niet meer in werking moeten treden. Waardoor dat die eigenlijk hun functie in stukje verliezen. Dat is de bedding die ik heel graag met mensen bouw. Dat is iets opbouwen, het gaat niet over iets afbreken. Het gaat over uw energie leren kennen, uzelf zien bewegen in volle acceptatie van waar dat uw energie nu is, waar dat die op reageert, welke situaties dat u heel veel energie kosten, waar dat u energie brengt. Dat leren kennen en daarin dan voor uzelf gaan zorgen.
Uw zenuwstelsel begrijpen, Dat gaat ook over triggers herkennen, coping strategieën zien getriggerd worden, zien in werking treden, maar vooral onderliggend gaan voelen waar komt die onveiligheid vandaan? Waar komt de onderliggende angst vandaan waardoor ik op deze manier ga reageren? Het gaat over gezonde grenzen in werking zetten. Eigenlijk op een hele stevige zorgzame manier met jezelf omgaan. Leren om vanuit liefde, vanuit volle acceptatie te zorgen voor wie jij bent en wat je nodig hebt. Voor je energie, voor uw zenuwstelsel, maar ook voor het leven dat je jezelf toewenst.
En dat gaat ook over op een andere manier met uw aandacht omgaan, op een andere manier met uw tijd omgaan, ownership nemen over de beslissingen die je elke dag onbewust maakt of vaak zelfs laat maken door andere mensen, laat leiden door externe situaties en daaraan gaan bouwen. Een stevigheid gaan opbouwen van binnen naar buiten, vanuit uzelf, vanuit een heel grote liefde voor uzelf. En die bedding bouwen, dat gaat voor mij over een practice. Dat gaat niet over 1 oplossing, dat gaat over een manier van in het leven staan die voor u helpend is, die ondersteunend is voor wie jij in essentie bent. Vanuit die liefde, vanuit acceptatie voor uzelf, maar ook zorgen voor innerlijke rust, voor gronding, voor een soort uitlaatklep voor spanning die opbouwt. Maar uzelf gunnen om elke keer weer thuis te komen bij uzelf.
In verbinding te zijn met uzelf maar ook met de mensen en het werk en de dingen die dat je kiest voor uzelf waar je blij van wordt. Niet blijven focussen op wat doet mijn schade maar wel gaan bouwen van onderuit vanuit een soort fundering aan het leven waarvan ergens diep in uw gal weet dat dat bij u past. Dat dat voor u bestemd is. Maar wat dat nu onmogelijk voelt. En daar zit meteen ook een van de grote valkuilen. Door te kijken naar dat trauma, door te kijken naar die triggers, naar die coping strategieën, dat pleasen, die twijfel, die angst.
Onderhouden we in ons brein eigenlijk de neurologische paadjes die die patronen geïnstalleerd hebben om te beginnen. Dus door telkens weer daar overheen te wandelen, door telkens die gedachten te herhalen, te journalen over wat er gebeurt. Je kunt dat heel eenvoudig zien in ergernis in een bepaalde relatie bijvoorbeeld. Als je telkens opnieuw met vriendinnen het daarover hebt en klaagt over die persoon en als je gaat journalen en je klaagt over die persoon, over wat er gebeurd is, je blijft in uw ergernis, dan gaat je eigenlijk telkens dat gevoel bevestigen. Dus uw brein gaat dat steeds meer verankeren als uw narratief piekeren hetzelfde. Als je je zorgen maakt over een bepaalde situatie of over hoe het met 1 van uw kinderen gaat of over hoe het met uw ouders gaat en je gaat die gedachte telkens herhalen, dan is dat wat je verankerd.
Wat heel veel van ons verankerd hebben, is dat hoe het nu is, dat dat is hoe dat altijd gaat zijn. En zeker wanneer je je heel bewust bent van die coping strategieën, dat trauma, die triggers en je hebt dan een stukje geïntegreerd als deel van uw identiteit, dan zit er dus onderliggend een heel sterke overtuiging dat het nooit anders gaat zijn. Misschien gelooft je niet dat het anders kan. Misschien geloof je niet dat het voor u anders kan. Misschien is er een deel van u dat niet gelooft dat je het verdient. Dat je niet verdient om een lichter leven, een vrijer leven en leven als wie dat je echt zei, dat dat voor u niet mag.
Maar zolang dat die overtuiging eronder zit, gaat je jezelf ook nooit krijgen tot het punt waar dat je gaat bouwen aan die bedding. Waar dat je op een toegewijde manier al die stukjes die practice, die nodig zijn om u veilig te houden, om u stevig te houden, om uw grond in uw eigen leven te houden. Je gaat die niet bouwen omdat je omdat die overtuiging je tegenhoudt, omdat je eigenlijk met een handrem op probeert persoonlijke ontwikkeling te doen. Dus je luistert de podcast, je leest de boeken, je volgt de cursussen en toch verandert er eigenlijk niks omdat je er niet met je volle engagement in staat.
Omdat er eigenlijk nog een soort voorbehoud is. Er is een voorwaarde van liefde voor uzelf. Van kiezen voor uzelf die dan niet voldaan is. Waardoor die beweging nooit helemaal voluit de ruimte krijgt waardoor dat je nooit helemaal kan gaan leven in wat je doet. Dat is wat ik in mijn coaching doe. Mensen consistent herinneren aan het mag anders, het kan anders, het mag anders. Je mag op deze manier bouwen aan veiligheid, stevigheid, fundering voor uzelf waardoor je gaat voelen, ja als je daar echt mee begint, dan ga je voelen dat het effect daarvan, daar zit uw leven hoe dat bedoeld is. Daar zit de lichtheid, daar zit de pure verbinding, daar zit goesting, plezier, voelen, mij dit is dus hoe het ook kon.
En dat is wat ik in seasoning bijvoorbeeld doe. Je voelt daar ik mag eigenlijk terugstromen naar mezelf. Ik mag alle deeltjes van mij die ergens beschadigd zijn geraakt, die heel hard hun best aan het doen zijn, die mogen terugkomen tot bij mij, tot wie ik altijd al was. En dat is heel anders, dat is in energie heel anders dan ik moet werken aan mezelf. In de afgelopen week heb ik het een paar mensen horen zeggen ja, ik heb al heel veel gewerkt aan mezelf. En ik snap dat, want dat is hoe ons maatschappelijk narratief werkt.
Alles moet werken en hoe dat dat in elkaar zit, hoe dat ons motiveert of bijna dwingt om dingen te doen. Vandaag iedereen die daar ruimte voor heeft moet aan zichzelf werken. Ik wil heel graag weg van dat narratief. Je mag voor jezelf zorgen. Je mag er voor jezelf zijn. Je mag voor jezelf die fundering gaan bouwen vanuit een liefde en een acceptatie van uzelf. Als je voelt ik kan dat nog niet voor mezelf. Die liefde, die onvoorwaardelijkheid en die toewijding kan ik nog niet opbrengen. Ja, je bent heel welkom in seasoning. Dat is wat wij daar doen. Die bedding samen creëren en ik ben die bedding eerst voor jou. De veiligheid waarin je kunt voelen ja, hier krijgen mijn copingmechanisme, mijn trauma, verliest zijn functie een stukje. Ik voel hier een ruimte om te landen.
En van daaruit wordt het mogelijk om voor uzelf die bedding te gaan bouwen. Om te begrijpen, om te voelen in uw lichaam: Wat heb ik nodig? Om stappen daarin te zetten, om dat serieus te nemen, om dat voor jezelf te gaan creëren. Vanuit die bedding ga je steeds meer voelen hier zit de vrijheid, hier zit de energie, hier zit het leven waarin ik mij niet weggeef aan andere mensen, waarin ik geen beslissingen maak uit angst, waarin ik niet met voorzichtigheid of met heel hard mijn best doen door mijn dagen beweeg. Hier zit een leven waar ik elke dag van kan genieten, waarin ik echt in verbinding met mezelf ben, met andere mensen ben, zonder dat daar een zware lading op zit.
Dus als je voelt het is voor mij tijd om weg te bewegen van die zwaarte, om de focus daar weg te halen en om mijn eigen stevigheid te gaan bouwen, dan ben je ontzettend welkom in seasoning. Eind september, eind van deze maand, ben je ook welkom in 3 dagen gratis audiocaching. Rond dat stukje, dat fundament. Waar beginnen we dat te bouwen? Wat zijn de eerste elementen die we daarvan een plek kunnen geven in ons leven om dan het effect te gaan voelen? Om te voelen wat er gebeurt als je de focus weghaalt bij de zwaarte, maar er iets naast gaat bouwen. Iets waar stevigheid biedt voor uzelf. Ik zet de linkjes in de shownotes en je bent ontzettend welkom.
