Pijnlijke vaststelling als je wandelt op het pad van persoonlijke groei en bewustzijnsontwikkeling: het gevoel dat je niet meer synchroon loopt met de mensen om je heen.
Ik heb het in deze aflevering over:
- de uitdagingen die ontstaan wanneer je merkt dat je partner, vrienden of familie niet dezelfde evolutie doormaken als jij
- het belang van jouw eigen persoonlijke pad én begrip voor anderen 'op een andere plek'
- hoe je kan blijven kiezen voor verbinding, zonder jezelf te verantwoorden
Voel je dat je eigen proces nog meer verankerd mag raken, nog meer wortels mag krijgen, zodat je minder wankelt of in defensie schiet ten aanzien van anderen?
Dan bouwen we in Seasoning een jaar lang aan jouw stevige fundering: je energiepeil, je zenuwstelsel, je gevoel van omringd zijn, je relatie met tijd, aandacht, stilte, ...
Van 22 tot 24 september 2025 kan je gratis deelnemen aan een driedaagse audiocoaching - om te proeven, je eerste stappen te zetten en te voelen dat een pad naar integriteit écht de enige duurzame optie is.
💌 Schrijf je hier in en je hoort me op 22 september!! ♥️
[00:00:52]
Unknown:
Jolien, ik voel dat mijn lief niet meegroeit. Ik ben zoveel beweging aan het maken. Ik ben zo hard aan het groeien in bewustzijn en ik voel dat de kloof steeds maar groter wordt. Het is een vraag die ik niet van 1 iemand heb gekregen en dat is ook niet zo gek. Wanneer je op dat pad van persoonlijke groei, van persoonlijke ontwikkeling, van meer bewustzijn, meer bewuster gaan leven, Ga wandelen, kun je op een bepaald moment tot de vaststelling komen. Ik heb een bepaalde evolutie doorgemaakt en de kloof met de mensen in mijn leven wordt precies groter. De kloof met mijn ouders, mijn broers of zussen, mijn vrienden, met mijn partner.
Ik voel dat zij niet met mij meegroeien en het voelt alsof die kloof heel groot wordt, dat we elkaar niet meer goed begrijpen. En dat is eigenlijk niet zo gek, want op een bepaald level gaat je eigenlijk een beetje een andere taal spreken. En wat er gebeurt is dat jij jullie zijn samen op dezelfde plek vertrokken. En jij bent op een bepaald moment vanuit noodzaak, vanuit burn-out of een depressie of het gevoel er moet toch iets anders zijn of je zijn ouder geworden, je zijn moeder of vader geworden. Je voelt ik moet hier dingen gaan aanpakken. Ik moet anders gaan kijken. Ik moet onder die waterlijn gaan kijken.
Je bent gaan kijken naar wat zit er hier aan emoties, aan triggers, aan vastgeroeste patronen. Je gaat die opmerken. Je wordt je bewuster van wat er onder die waterlijn leeft. Je haalt dat naar je bewustzijn, naar boven. Je komt steeds meer ook door te oefenen in contact met uw eigen grenzen. Je gaat beter voelen wat heb ik nodig, wat voel ik op dit moment en je gaat daarop afstemmen in uw keuzes, in de beslissingen die je maakt. Je gaat daardoor ook patronen veranderen. Je gaat op andere manieren beslissingen maken. Je gaat andersom met grenzen, met ja en nee zeggen.
Op feestjes, op uitnodigingen, op vragen die je kinderen stellen. Je gaat dingen anders aanpakken. Je zet een bepaalde beweging in uzelf in gang en dat brengt u eigenlijk naar een nieuwe plek in het leven. Een veel zuivere plek, een plek die voor u minder energie kost, die voor u veel meer integer voelt. Maar er zit een groot risico in het gevoel dat we een pad aan het afleggen zijn en dat we mensen achter ons laten. Ik ben een ongelooflijke voorstander en supporter uiteraard en mentor en begeleider in dat pad, in dat pad gaan bewandelen, in dichter bij uzelf komen.
Maar dat mag geen manier worden om een soort morele superioriteit te gaan voelen tegenover de mensen die tussen aanhalingstekens zijn achtergebleven. Want het gaat niet over achterblijven. Dit pad kan niemand anders voor u wandelen. Dat is uw pad. Maar wat er eigenlijk kan gebeuren is dat je gaat oordelen over een ander, over uw partner, over uw ouders, over vrienden. Omdat zij blijven, omdat zij gewoon blijven waar zij altijd al waren. En dat gaat ervoor zorgen dat die andere persoon niet begrijpt waar dat oordeel vandaan komt. Die andere persoon heeft niet gevoeld er zit zoveel frictie in mijn leven dat ik hier dingen moet gaan veranderen.
Die is gewoon misschien wel gewoon tevreden waar die is of die is zich nog niet bewust genoeg van die frictie om echt dingen in beweging te gaan brengen voor zichzelf. Dus als je met veel oordeel daar tegenover staat, dan gaat die andere persoon niet begrijpen waar je het over hebt. Het is heel begrijpelijk dat dat gebeurt. Op een moment dat je zelf dat pad aan het bewandelen bent, maar daar nog wat twijfelend in staat. Je bent stapjes aan het zetten. Je bent beweging aan het brengen. Je bent nieuwe beslissingen aan het maken. Maar dat is nog niet heel geworteld.
Dat voelt nog wat wiebelig. Je zet daar zelf ook nog niet zo zeker in. En op die plek voelt dat nog een beetje als een gevecht. Dat voelt alsof jij een nieuw verhaal aan het schrijven zijn en dat je dat nog altijd moet verhouden tot dat oude verhaal. En die mensen om u heen, uw partner, uw vrienden en uw ouders, die zijn dan eigenlijk de vertegenwoordigers van dat oude verhaal. Dus je gaat uw nieuw verhaal eigenlijk afzetten als weerstand tegen dat oude verhaal waarvan dat je hen als vertegenwoordiger ziet.
Maar dat klopt niet. Ge zijt een nieuw verhaal aan het schrijven en dat verhoudt zich tot het oude verhaal in uzelf. En dat is eigenlijk de enige verhouding, de enige relatie tussen die verhalen die belangrijk is. Jij hebt u niet af te zetten of weerstand te bieden tegen het verhaal van iemand anders. Maar wel tegen dat oude verhaal in uzelf waarvan je voelt dat dat niet meer past. Maar wanneer je nog twijfelend sta en nog geen wortels hebt gevonden in uw eigen nieuw verhaal, dan wordt dat soort ellebogenwerk en dan voel je dat je uw nieuw verhaal moet verdedigen tegen de mensen in uw leven.
Die natuurlijk ook met verwondering staan te kijken of soms met gefronste wenkbrauwen of die dingen in vraag gaan stellen. Want jij zei dingen aan het veranderen. En als je voelt dat het in vraag stellen voor u aanvoelt als er verantwoording geroepen worden, ja, dan gaat je intensief Dan probeert je vanuit die weerstand uw eigen nieuwe pasverworven plekje met gezondere grenzen en betere balans voor uw energie. Dan gaat het dan met geweld verdedigen. En dan gaat u eigenlijk afzetten tegen de mensen in uw omgeving. Ik geloof dat dat natuurlijk is. Ik zie dat heel vaak gebeuren en tegelijk geloof ik ook dat we kunnen blijven kiezen voor verbinding met de mensen in ons leven.
Die verbinding zit niet in hen overtuigen dat zij dezelfde beweging moeten maken. Het gaat niet over zorgen dat iedereen op die plek komt waar dat jij naartoe aan het gaan zijn. Maar het gaat wel over als mensen in verbinding blijven met elkaar blijven kiezen. Wij maken deel uit van elkaars leven en het is fijn om elkaar te begrijpen. Dus wat we in heel dat pad dichter bij onszelf, gezondere grenzen, energie meer in balans, zuiverdere keuzes, meer intuïtief aanvoelen, Wat we daarin te doen hebben om in verbinding te kunnen blijven met de mensen in ons leven is ons laten kennen.
Is durven openen wat wij aan het doen zijn. Durven delen in de taal waar wij mee bezig zijn. Laat uzelf zien waarom doet je dit? Waarom gaat je andersom met uw grenzen? Waarom zeg je nee op deze uitnodiging? Waarom? Wat gebeurt er in u? Waar ben je mee bezig? Welke gedachtenstromen rond triggers en emoties gaan er door u heen als uw kind in crisis gaat waardoor jij anders reageert dan vroeger en uw partner totaal niet begrijpt waar dat vandaan komt. Maak dat bespreekbaar. Maak dat zichtbaar. Toon waar dat je mee bezig bent. Toon het plat dat je aan het lopen bent. Je kunt uitleggen welke keuzes dat je maakt en welk effect dat dat voor u heeft.
Welk belangrijk effect dat voor u heeft zonder dat het verantwoorden wordt. En ik denk dat dat een heel belangrijk onderscheid is om te voelen ik wil niet mijzelf verantwoorden want dit is wel het pad dat ik ga. Dit is mijn integere weg. Dit is mijn verhaal ook dat ik te schrijven heb en ik heb het recht om dat te doen. Dus hoeft dat niet te verantwoorden aan anderen maar je mag wel hen inzicht geven. Je mag dan een inkijkje geven in wat jij aan het doen bent. En dat kan hen inspireren om ook die beweging te maken of dat kan op een bepaald moment duidelijk maken We kunnen elkaar niet begrijpen op dit vlak en dat is ook prima.
Maar het is goed om te voelen ik moet mij niet afzetten tegen de mensen in mijn leven terwijl ik dit pad aan het bewandelen ben. Dus als je voelt ik sta er zelf nog wat wankelen in, zelf nog wat twijfelend in en dat maakt dat ik wat met mijn ellebogen ga werken, dat ik wat ga vechten, dat ik veel oordeel krijg over de mensen om mij heen. Dat zijn allemaal signalen waaraan je kunt voelen ik ben nog niet aan het wortelen. Dat nieuw pad dat ik aan het bewandelen ben, dat is nog niet stabiel. Dus focus maar op uw eigen grond, op uw eigen wortels, op het integreren van alles wat je al weet dat goed is voor u maar dat je nog aan het oefenen bent.
En dat is ook wat we in seasoning doen. Een jaar lang en voor het leven want seasoning blijft altijd toegankelijk of altijd open, altijd loopt dat weer door. Dat is wat we daar doen. Oefenen en wortels geven. U heel gegrond laten staan op die nieuwe plek. Randvoorwaarden creëren die daarvoor nodig zijn. Op vlak van energiebalans, van uw zenuwstelsel, van aandacht. Maar altijd op een manier dat het zonder gevecht is. Zonder gevecht tegenover de mensen om u heen. In september host ik een audiocoaching van een paar dagen waar dat je heel welkom bent om eens te komen kennismaken. Hoe dat dan in zijn werk gaat.
Seasoning is een jaar lang rond verschillende thema's, maar in die audiocoaching kan je eens proeven van de energie die daar heeftst, de energie die ik heel graag uw leven binnenbreng en de wortels die dat kan krijgen om gegrond uw eigen pad te gaan volgen zonder dat je daarmee in strijd gaat of in oordeel gaat met de mensen om je heen. Inschrijven voor de audiocaching kan via de link in de show notes en wie weet hoor jij mij in september.
Jolien, ik voel dat mijn lief niet meegroeit. Ik ben zoveel beweging aan het maken. Ik ben zo hard aan het groeien in bewustzijn en ik voel dat de kloof steeds maar groter wordt. Het is een vraag die ik niet van 1 iemand heb gekregen en dat is ook niet zo gek. Wanneer je op dat pad van persoonlijke groei, van persoonlijke ontwikkeling, van meer bewustzijn, meer bewuster gaan leven, Ga wandelen, kun je op een bepaald moment tot de vaststelling komen. Ik heb een bepaalde evolutie doorgemaakt en de kloof met de mensen in mijn leven wordt precies groter. De kloof met mijn ouders, mijn broers of zussen, mijn vrienden, met mijn partner.
Ik voel dat zij niet met mij meegroeien en het voelt alsof die kloof heel groot wordt, dat we elkaar niet meer goed begrijpen. En dat is eigenlijk niet zo gek, want op een bepaald level gaat je eigenlijk een beetje een andere taal spreken. En wat er gebeurt is dat jij jullie zijn samen op dezelfde plek vertrokken. En jij bent op een bepaald moment vanuit noodzaak, vanuit burn-out of een depressie of het gevoel er moet toch iets anders zijn of je zijn ouder geworden, je zijn moeder of vader geworden. Je voelt ik moet hier dingen gaan aanpakken. Ik moet anders gaan kijken. Ik moet onder die waterlijn gaan kijken.
Je bent gaan kijken naar wat zit er hier aan emoties, aan triggers, aan vastgeroeste patronen. Je gaat die opmerken. Je wordt je bewuster van wat er onder die waterlijn leeft. Je haalt dat naar je bewustzijn, naar boven. Je komt steeds meer ook door te oefenen in contact met uw eigen grenzen. Je gaat beter voelen wat heb ik nodig, wat voel ik op dit moment en je gaat daarop afstemmen in uw keuzes, in de beslissingen die je maakt. Je gaat daardoor ook patronen veranderen. Je gaat op andere manieren beslissingen maken. Je gaat andersom met grenzen, met ja en nee zeggen.
Op feestjes, op uitnodigingen, op vragen die je kinderen stellen. Je gaat dingen anders aanpakken. Je zet een bepaalde beweging in uzelf in gang en dat brengt u eigenlijk naar een nieuwe plek in het leven. Een veel zuivere plek, een plek die voor u minder energie kost, die voor u veel meer integer voelt. Maar er zit een groot risico in het gevoel dat we een pad aan het afleggen zijn en dat we mensen achter ons laten. Ik ben een ongelooflijke voorstander en supporter uiteraard en mentor en begeleider in dat pad, in dat pad gaan bewandelen, in dichter bij uzelf komen.
Maar dat mag geen manier worden om een soort morele superioriteit te gaan voelen tegenover de mensen die tussen aanhalingstekens zijn achtergebleven. Want het gaat niet over achterblijven. Dit pad kan niemand anders voor u wandelen. Dat is uw pad. Maar wat er eigenlijk kan gebeuren is dat je gaat oordelen over een ander, over uw partner, over uw ouders, over vrienden. Omdat zij blijven, omdat zij gewoon blijven waar zij altijd al waren. En dat gaat ervoor zorgen dat die andere persoon niet begrijpt waar dat oordeel vandaan komt. Die andere persoon heeft niet gevoeld er zit zoveel frictie in mijn leven dat ik hier dingen moet gaan veranderen.
Die is gewoon misschien wel gewoon tevreden waar die is of die is zich nog niet bewust genoeg van die frictie om echt dingen in beweging te gaan brengen voor zichzelf. Dus als je met veel oordeel daar tegenover staat, dan gaat die andere persoon niet begrijpen waar je het over hebt. Het is heel begrijpelijk dat dat gebeurt. Op een moment dat je zelf dat pad aan het bewandelen bent, maar daar nog wat twijfelend in staat. Je bent stapjes aan het zetten. Je bent beweging aan het brengen. Je bent nieuwe beslissingen aan het maken. Maar dat is nog niet heel geworteld.
Dat voelt nog wat wiebelig. Je zet daar zelf ook nog niet zo zeker in. En op die plek voelt dat nog een beetje als een gevecht. Dat voelt alsof jij een nieuw verhaal aan het schrijven zijn en dat je dat nog altijd moet verhouden tot dat oude verhaal. En die mensen om u heen, uw partner, uw vrienden en uw ouders, die zijn dan eigenlijk de vertegenwoordigers van dat oude verhaal. Dus je gaat uw nieuw verhaal eigenlijk afzetten als weerstand tegen dat oude verhaal waarvan dat je hen als vertegenwoordiger ziet.
Maar dat klopt niet. Ge zijt een nieuw verhaal aan het schrijven en dat verhoudt zich tot het oude verhaal in uzelf. En dat is eigenlijk de enige verhouding, de enige relatie tussen die verhalen die belangrijk is. Jij hebt u niet af te zetten of weerstand te bieden tegen het verhaal van iemand anders. Maar wel tegen dat oude verhaal in uzelf waarvan je voelt dat dat niet meer past. Maar wanneer je nog twijfelend sta en nog geen wortels hebt gevonden in uw eigen nieuw verhaal, dan wordt dat soort ellebogenwerk en dan voel je dat je uw nieuw verhaal moet verdedigen tegen de mensen in uw leven.
Die natuurlijk ook met verwondering staan te kijken of soms met gefronste wenkbrauwen of die dingen in vraag gaan stellen. Want jij zei dingen aan het veranderen. En als je voelt dat het in vraag stellen voor u aanvoelt als er verantwoording geroepen worden, ja, dan gaat je intensief Dan probeert je vanuit die weerstand uw eigen nieuwe pasverworven plekje met gezondere grenzen en betere balans voor uw energie. Dan gaat het dan met geweld verdedigen. En dan gaat u eigenlijk afzetten tegen de mensen in uw omgeving. Ik geloof dat dat natuurlijk is. Ik zie dat heel vaak gebeuren en tegelijk geloof ik ook dat we kunnen blijven kiezen voor verbinding met de mensen in ons leven.
Die verbinding zit niet in hen overtuigen dat zij dezelfde beweging moeten maken. Het gaat niet over zorgen dat iedereen op die plek komt waar dat jij naartoe aan het gaan zijn. Maar het gaat wel over als mensen in verbinding blijven met elkaar blijven kiezen. Wij maken deel uit van elkaars leven en het is fijn om elkaar te begrijpen. Dus wat we in heel dat pad dichter bij onszelf, gezondere grenzen, energie meer in balans, zuiverdere keuzes, meer intuïtief aanvoelen, Wat we daarin te doen hebben om in verbinding te kunnen blijven met de mensen in ons leven is ons laten kennen.
Is durven openen wat wij aan het doen zijn. Durven delen in de taal waar wij mee bezig zijn. Laat uzelf zien waarom doet je dit? Waarom gaat je andersom met uw grenzen? Waarom zeg je nee op deze uitnodiging? Waarom? Wat gebeurt er in u? Waar ben je mee bezig? Welke gedachtenstromen rond triggers en emoties gaan er door u heen als uw kind in crisis gaat waardoor jij anders reageert dan vroeger en uw partner totaal niet begrijpt waar dat vandaan komt. Maak dat bespreekbaar. Maak dat zichtbaar. Toon waar dat je mee bezig bent. Toon het plat dat je aan het lopen bent. Je kunt uitleggen welke keuzes dat je maakt en welk effect dat dat voor u heeft.
Welk belangrijk effect dat voor u heeft zonder dat het verantwoorden wordt. En ik denk dat dat een heel belangrijk onderscheid is om te voelen ik wil niet mijzelf verantwoorden want dit is wel het pad dat ik ga. Dit is mijn integere weg. Dit is mijn verhaal ook dat ik te schrijven heb en ik heb het recht om dat te doen. Dus hoeft dat niet te verantwoorden aan anderen maar je mag wel hen inzicht geven. Je mag dan een inkijkje geven in wat jij aan het doen bent. En dat kan hen inspireren om ook die beweging te maken of dat kan op een bepaald moment duidelijk maken We kunnen elkaar niet begrijpen op dit vlak en dat is ook prima.
Maar het is goed om te voelen ik moet mij niet afzetten tegen de mensen in mijn leven terwijl ik dit pad aan het bewandelen ben. Dus als je voelt ik sta er zelf nog wat wankelen in, zelf nog wat twijfelend in en dat maakt dat ik wat met mijn ellebogen ga werken, dat ik wat ga vechten, dat ik veel oordeel krijg over de mensen om mij heen. Dat zijn allemaal signalen waaraan je kunt voelen ik ben nog niet aan het wortelen. Dat nieuw pad dat ik aan het bewandelen ben, dat is nog niet stabiel. Dus focus maar op uw eigen grond, op uw eigen wortels, op het integreren van alles wat je al weet dat goed is voor u maar dat je nog aan het oefenen bent.
En dat is ook wat we in seasoning doen. Een jaar lang en voor het leven want seasoning blijft altijd toegankelijk of altijd open, altijd loopt dat weer door. Dat is wat we daar doen. Oefenen en wortels geven. U heel gegrond laten staan op die nieuwe plek. Randvoorwaarden creëren die daarvoor nodig zijn. Op vlak van energiebalans, van uw zenuwstelsel, van aandacht. Maar altijd op een manier dat het zonder gevecht is. Zonder gevecht tegenover de mensen om u heen. In september host ik een audiocoaching van een paar dagen waar dat je heel welkom bent om eens te komen kennismaken. Hoe dat dan in zijn werk gaat.
Seasoning is een jaar lang rond verschillende thema's, maar in die audiocoaching kan je eens proeven van de energie die daar heeftst, de energie die ik heel graag uw leven binnenbreng en de wortels die dat kan krijgen om gegrond uw eigen pad te gaan volgen zonder dat je daarmee in strijd gaat of in oordeel gaat met de mensen om je heen. Inschrijven voor de audiocaching kan via de link in de show notes en wie weet hoor jij mij in september.
