In deze aflevering duik ik in het concept van kieskeurigheid in een wereld van overvloed. Opgroeiend in een gezin dat de schaarste van de oorlog kende, leerde ik dat kieskeurig zijn niet gepast was. Vandaag de dag, met een overvloed aan keuzes, is het echter belangrijk om selectief te zijn. Ik deel vier gebieden in mijn leven waarin ik bewust kieskeurig ben geworden: de boeken die ik lees, de mensen van wie ik advies aanneem, het eten dat ik consumeer, en de opdrachten die ik aanneem. Door selectief te zijn, vind ik meer vervulling en waarde in mijn keuzes.
Daarnaast bespreek ik hoe kieskeurigheid zich uitstrekt naar andere aspecten van mijn leven, zoals mijn schermgebruik en vrijwillige engagementen. Het is essentieel om te onderscheiden tussen wat echt voedend is en wat slechts ballast vormt. Door bewust te kiezen wat ik toelaat in mijn leven, kan ik mijn energie beter beheren en meer in lijn leven met mijn waarden. Ik nodig je uit om na te denken over waar jij kieskeurig in bent en hoe dat je leven beïnvloedt. Deel je ervaringen en inzichten met mij, ik ben benieuwd!
[00:00:52]
Unknown:
Ik groeide op in het idee dat ik niet kieskeurig mocht zijn. Dat is logisch want mijn ouders zijn opgegroeid in een gezin dat nog kind was van de oorlog. Kischkeurig zijn, dat kon toch niet. Er was schaarste op heel veel vlakken. De fysieke welvaart, de materiële welvaart was nog heel klein. Dus zij zijn opgegroeid met niet kieskeurig zijn. Logisch dat ze dat hebben het doorgegeven. En die kieskeurigheid is iets wat altijd, ja, daar werd over gefronst ofzo. Op dit moment leven wij in een andere tijd. Er is een hele grote materiële welvaart en we leven op heel veel vlakken in een grote overvloed. We hebben heel veel keuzemogelijkheden in de supermarkt op vlak van informatie, op vlak van content, op vlak van de mogelijkheden in ons leven.
Nooit eerder in geschiedenis denk ik zijn er zoveel mogelijkheden geweest. Maar dat creëert een nieuw probleem. Dat creëert een nieuwe schaarste van aandacht, van tijd, van energie. En daarom ga ik in deze aflevering heel graag in op 4 dingen waarin ik echt kieskeurig ben in mijn leven. Waarvoor ik mijn nis ga dat ik daar kieskeurig geworden ben. Het eerste is boeken die ik lees. Heel vaak zie ik op Instagram suggesties voorbij komen van mensen die een bepaald boek hebben gelezen en suggesties van mensen die boeken delen. Ik hou zelf ook enorm van boekwinkels daar rond te lopen, maar ook in de bibliotheek.
Plekken waar een hele grote overvloed is van boeken, van suggesties, van waar ik zou kunnen lezen. En ik heb heel lang in mijn leven elk boek waar ik begon te lezen ook uitgelezen omdat ik vond dat dat wel zo het hoorde. Maar ondertussen ben ik heel selectief in de boeken die ik lees. Ik neem niet meer zomaar suggesties aan van mensen waarvan ik niet weet of hun leefstijl wel bij die van mij past. Ik lees ook boeken niet uit wanneer ze mij niet blijven boeien en dat geldt zowel voor fictie als voor non-fictie. En ik ga nu heel erg uit van welk boek trekt mij?
Welk boek spreekt mij aan? Veel meer dan vanuit wat zou ik moeten lezen, wat zou er nu op de plank moeten liggen, wat is een thema waar ik zou mee moeten bezig zijn. Dus ik ben heel kieskeurig geworden in de boeken die ik lees en dat maakt eigenlijk dat ik veel veel meer lees, dat ik veel meer vervulling vind in de dingen die ik wel lees zowel fictie als non-fictie. Ik lees veel meer non-fictie op dit moment. Wat ook een maatschappelijke trend is in periodes dat het maatschappelijk woelig is. Op het wereldtoneel is er veel gaande en dan lezen mensen sowieso meer non-fictie. En dus ik voel door heel selectief te zijn in welke boeken ik vastpak, welke boeken ik lees op welk moment, door wie ik mijn boeken laat aanraden, dat dat veel voedender is voor mij. Dat ik veel meer waarde kan voelen in de boeken die ik wel lees.
Een tweede ding waar ik heel kieskeurig in ben is mensen van wie ik advies vraag of feedback ter harte neem. Mensen staan heel snel klaar met feedback, heel snel klaar met advies en zeker wanneer je zoals ik regelmatig dingen uit je leven op Instagram deelt of in nieuwsbrieven deelt zijn er vaak mensen die heel snel klaarstaan om hun mening daarover te delen, hun ervaring daarover te delen, hun advies. Maar ik neem in mijn werk ook een redelijk publieke rol op. Ik sta regelmatig voor groepen, ik begeleid mensen en daarover krijg ik ook heel makkelijk feedback. Nu, een eerste zaak is om in je leven eens op te merken waar krijg ik allemaal feedback?
Wat interpreteer ik als feedback? Sommige mensen geven heel expliciet terug hoe dat ze iets van jou ervaren hebben in een gesprek of in iets van werk dat je hebt gedaan. Maar heel veel vaker gebeurt dat impliciet. Lijden wij feedback af uit de lichaamstaal van andere mensen? Geeft iemand een opmerking die energetisch nog wat bij ons blijft hangen, die dat we met ons meedragen en die we interpreteren als feedback, als een mening over iets wat wij hebben gedaan, over hoe wij functioneren, over wie wij zijn, over hoe we in elkaar zitten. En impliciet geeft ons dat de boodschap er moet iets veranderen of er kan iets veranderen.
Op dit moment is het niet goed zoals het is dus er moet iets in beweging komen. Wanneer dat impliciet gebeurt, dan ben je eigenlijk je hele leven bezig met dingen aan jezelf te veranderen die je zelfs niet eens op een bewust laagje hebt. Dus je beweegt eigenlijk voortdurend. Je loopt heel veel op eieren. Je loopt heel de tijd tussen de plooien van wat andere mensen vinden, wat andere mensen zouden kunnen denken, waar iemand misschien over zou kunnen fronsen. Op die manier hebben andere mensen heel veel impact op jou. Heel veel macht over hoe dat jij je gedraagt, maar ook hoeveel energie jij spendeert aan hoe dat jij je gedraagt. Ik ben zelf heel kieskeurig geworden en dat is vooral in het moederschap dat ik die beweging heb gemaakt, heel kieskeurig in de mensen van wie ik advies, vraag en feedback aanneem.
Toen ik moeder werd, werd ik plat gegooid met adviezen. Zo gaat dat als je kleine kindjes hebt en zeker kindjes die het niet altijd makkelijk hebben dan stroomt het advies naar je toe uit alle richtingen. Soms van mensen die 30 jaar hele leren kinderen hadden, soms van mensen die helemaal geen kinderen hebben, soms van mensen die wel jonge kindjes hebben en gelijkaardige ervaringen. Maar dat is heel overweldigend om je voortdurend te laten sturen door het advies en de feedback van anderen. Bovendien is feedback die mensen geven advies die mensen geven is heel vaak en veel vaker dan anders een projectie van wat er bij hen speelt.
Als iemand mij feedback geeft over hoe ik iets heb gedaan in mijn werk dan zal ik daarnaar luisteren. Maar van sommige mensen ga ik dat niet per se binnen nemen. Ik ga daarin altijd filteren welk stukje hiervan gaat over mij. Ik ga effectief over hoe ik functioneer over hoe ik dit heb gedaan en wat kan ik daaruit leren. Maar ook welk stukje is van de persoon die mij deze feedback geeft. Als iemand mij feedback geeft over hoeveel ruimte ik inneem, hoe aanwezig ik ben, dan kan ik daarin voelen hoe ik met mezelf kleiner maken. Ik moet minder aanwezig zijn, minder ruimte innemen. Maar Ik ben me ondertussen heel bewust dat dat net is waarvoor ik werk. Dat is een conditionering die ik mijzelf heel lang heb opgelegd om niet veel ruimte in te nemen om zo onzichtbaar mogelijk te zijn.
Dus wanneer ik op dit moment de feedback krijg 'ik ben nogal veel, ik ben nogal aanwezig' dan ga ik dan niet ter harte nemen als kritiek op mezelf. Dan ga ik daarin kijken oké op welke manier stond ik hier? Was dat in lijn met wie ik wil zijn? Hoe ik hier wou staan? En welk stukje daarvan gaat eigenlijk over die andere persoon? Afkeuring. Mensen die afkeuring tonen dat komt heel vaak voort vanuit de oordelen die zij hebben over zichzelf. De overtuigingen waarmee dat zij leven. Vrouwen mogen niet te veel ruimte innemen of vrouwen hebben zelden genoeg expertise om op die manier voor een groep te staan.
Als iemand vanuit die overtuigingen mijn feedback gaan geven ga ik die feedback niet ter harte nemen. Dat is niet feedback waaruit ik kan leren waaruit ik kan groeien in de lijn met wie dat ik wil zijn. Want dat vertrekt vanuit overtuigingen die ik niet wil integreren in wie dat ik ben en hoe dat ik leef. Dus het is heel goed om op te merken waar krijg ik feedback? Waar leidt ik feedback uit af? Soms ook zelfs wanneer andere mensen dat niet per se zo bedoeld hebben Franse opmerkingen waarvan je voelt dat je die blijft meedragen. Ga eens kijken welk stukje hiervan gaat over mij en welk stukje hiervan is eigenlijk een projectie van de ander.
En daarin kan je heel goed zien van welke mensen wil ik eigenlijk geen feedback of advies binnen pakken. Door welke mensen word ik altijd uit balans gebracht, altijd uit evenwicht gebracht omdat zij heel afkeurend zijn. Maar er zijn gewoon mensen die heel afkeurend in het leven staan. Dus dan kan jij voelen ik word niet geaccepteerd, ik word niet gedragen, ik word niet gesteund. Maar dat heeft veel meer te maken met de capaciteit van die mensen om te accepteren, om te dragen, om te steunen dan met jou. Dat heeft in se niks met jou te maken. Dus heel mooi, heel fijn om daar kieskeurig in te zijn.
Om heel selectief te zijn in van welke mensen neem ik advies serieus? Van welke mensen neem ik feedback serieus? En daar dan uit te gaan leren, daar voor jezelf groeipunten uit te kunnen halen. Een derde ding waarin ik selectief of kieskeurig probeer te zijn en wil zijn is het etenrijk in mijn mond stop. Ook daarin leven wij in een enorme overvloed. De beschikbaarheid van eten in onze wereld vandaag is heel groot en zeker de beschikbaarheid van niet per se gezond eten of niet per se natuurlijk eten. Heel veel van onze voeding is heel bewerkt en ik merk steeds meer dat mijn lichaam daar echt op reageert en dat ik veel nood heb aan voeding echt hele pure voeding niet in de zin van eten maar wel vanuit bouwstoffen voor mijn lichaam.
Dus ik voel dat ik daar ook echt kieskeurig in mag zijn. Wat neem ik binnen in mijn lichaam? En een belangrijk verschil daarin voel ik tussen intake en input. Bijvoorbeeld wanneer je voelt dat je overprikkeld geraakt of wanneer je voelt dat er heel veel informatie op je afkomt. Dan is het gewoon te zien wat is hier input en wat is informatie of eten of iets dat je nodig hebt dat je binnen neemt in jezelf dat je gaat verwerken. Dus dat je binnen neemt met de intentie om te verwerken om daar iets uit te halen, om daar te verwerken tot iets wat bijdraagt aan jouw leven.
En wat is intake? Inteken is veel meer dingen die op je afkomen, die binnenkomen, die je binnen pakt maar die je eigenlijk niet met de intentie om daar iets mee te doen. Niet met de intentie om daar iets voedzaam uit te halen voor jezelf. Dat geldt voor eten, maar zeker ook voor informatie. Zeker ook voor wat ik net zei feedback. Wat neem je binnen met de intentie om dat te verwerken tot iets voedzaam voor jezelf? En dat is voor mij input, dat is voedend. En in mijn eten probeer ik dus ook veel kieskeurigiger daarin te zijn om niet zomaar alles te eten wat er beschikbaar is of wat er voor mij ligt. En dat is niet in alle omstandigheden even gemakkelijk. Ik probeer bijvoorbeeld zo weinig mogelijk gluten te eten.
Wanneer je dan in groter gezelschap bent of op restaurant gaat of makkelijk ergens snel iets wil gaan eten dan is dat niet altijd eenvoudig. Dat hoeft ook niet zwart-wit maar ik voel wel dat het mij ontzettend helpt om mijzelf te mogen zien als iemand die kieskeurig is in Wassen eet. Die kieskeurig is in Wassen in haar mond stopt. Een vierde ding waarin ik kieskeurig wil zijn, mezelf toestaat om selectief te zijn is opdrachten die ik aanneem. Op werkvlak dan of mensen met wie ik samenwerk. Het heeft een enorme impact op mijn energie wanneer ik een opdracht aanneem of ga samenwerken met mensen waarin ik voel eigenlijk vraagt dit meer investering van mij dan dat er energie terugkomt.
In mijn werk voel ik steeds meer dat het mogelijk is, dat het gewoon kan om de energie die ik ergens instop, dat die ook weer terugkomt. Dat is voor mij regeneratief werk noem ik dat. De energie die ik hier in stop wekt voor mij ook weer energie op. En op die manier is dat heel duurzaam. Die energie flow die gaat door en die brengt mij ook weer energie terug die ik opnieuw kan investeren in dat werk. In opdrachten of in samenwerking met mensen waarbij ik voel dat dat niet zo is en heel vaak voel ik dat intuïtief al op voorhand aan en soms ga ik uit angst voor geen nieuwe kansen toch maar ja daarop zeggen.
Vaak bewijst zich dat ook. Dat ik meer moet investeren, dat het mij meer energie kost dan dat het mij uiteindelijk oplevert. En heel veel daarvan heeft voor mij te maken met vertrouwen. Het vertrouwen dat je kan hebben in de ander. Vertrouwen dat je kan hebben in de samenwerking. Vertrouwen dat je kan hebben in de weer het wederzijdse engagement. Ik heb heel snel daar een bepaalde feeling bij en dat heeft te maken met het leiderschap dat de ander ook opneemt. Wanneer ik in een samenwerking stap, wanneer ik een opdracht aanneem, dan ga ik daar met volle toewijding in. Dan wil ik met vol engagement daarin stappen en mij inzetten om een zo goed mogelijk resultaat te bereiken om een zo mooi mogelijk proces te lopen.
Ik heb het ook nodig dat de andere partij dat ook op die manier doen. Dat de andere ook de engagement levert, ook zich op die manier inzet, ook voluit daarvoor ga. En dat zorgt voor mij heel erg voor die energie flow wanneer ik voel dat dat uit evenwicht is, dus dat ik veel meer investeer dan de ander of dat ik ik degene ben die aan de kar trekt terwijl de ander hoopt te kunnen aanhaken. Dat is voor mij een soort alarmbel. Dat is waarin ik voel ik wil daar selectief in zijn. Ik werk ook individueel met mensen als coach en niet als therapeut. Ik geloof dat daar een wezenlijk verschil zit. Ik begeleid mensen heel graag in het proces om meer zichzelf te kunnen zijn, om meer trouw te kunnen zijn aan zichzelf, om ook selectief te mogen zijn in sommige dingen in hun leven om zichzelf die toestemming te kunnen geven.
Maar dat vraagt aan mensen op hun eigen benen eerst gaan staan. Niet dat zij aan mij komen hangen en hopen dat ik een meetrek. Omdat ik geloof dat je zoveel sterker bent wanneer je vertrekt vanop je eigen benen. Dus ik ben ook daarin selectief in de mensen met wie ik samenwerk en de opdrachten die ik aanneem ook voor teams of voor groepen. Uiteraard is ook dat voor mij niet perfect en doe ik dat niet vlekkeloos. Er zijn uiteraard ook dingen waarin ik selectiever mag zijn in al die overvloeds die er vandaag is. Eentje daarvan is foto's maken.
Ik voel dat de, ik denk ondertussen 40000 foto's die op mijn telefoon staan dat die waarschijnlijk nooit meer de waardering gaan krijgen die een beeld mag krijgen volgens mij. Daar zitten screenshots tussen, er zitten nietszeggende foto's tussen, maar er zitten ook mooie herinneringen tussen die beelden. En door heel weinig selectief daarmee om te gaan gaan die herinneringen een stukje verloren. Is het moeilijk om die terug te vinden, om die op te halen, om die beelden te gebruiken op die manier als een vastleggen van een moment dat waardevol is voor mij. Dus dat is iets waarin ik selectieiever mag zijn, waarin ik selectieiever en kieskeuriger mag zijn.
Nog iets waarin ik graag kieskeuriger ben is de vrijwillige engagement die ik aanga. Dat is iets waar ik altijd heb aangeleerd, wat ik ook altijd heel leuk heb gevonden om mij in te zetten. Vrijwillig voor dingen die nodig zijn om mij heen. Dat is altijd in de jeugdbeweging geweest, maar ook het straatfeest organiseren, mij inzetten op de school van mijn kinderen. Maar ik voel dat ik ook daarin kieskeuriger mag zijn. Dat ik meer mag kiezen voor bijdragen, een engagement opnemen dat bij mij past en bijdraagt aan wat er nodig is en niet alleen in het gat moet springen dat er op een bepaald moment is. Als er een appèl is, als er een bepaalde noot is, voel ik mij daar heel sterk toe getrokken.
Maar ook daar geldt dat stukje van die energie. Als ik zelf daar geen energie kan uithalen, dan is eigenlijk een soort bodemloze put. Dus dat is iets waarin ik op dit moment de intentie heb om daar kieskeuriger in te zijn. En een laatste en dat is eentje die je zeker gaat herkennen. Kieskeuriger in schermgebruik. Ook daarin geldt dat principe van input en intake. Ik wil opnieuw veel bewuster omgaan met wat komt er bij mij binnen, met welke intentie komt dat bij mij binnen, heb ik de intentie om dat te verwerken, om daar iets mee te doen en iets goeds uit te halen. Ga Ga ik op Instagram om geïnspireerd te worden? Ga ik een podcast luisteren om daar iets uit te leren? Om dat echt te verwerken en te integreren in mezelf?
Of ga ik eigenlijk gewoon op een scherm allerlei intake halen. Dingen die mij opvullen, die mijn aandacht opvullen, die mijn tijd opvullen, die mij afleiden van moeilijk gevoel, van vermoeidheid, van verdriet, van frustratie. Maar die intake moet ook allemaal verwerkt worden. Dat is een verteringsproces dat ook moet gebeuren in uw brein, in uzelf en dat ook capaciteit vraagt. Maar wanneer ik niet de intentie heb om daar eigenlijk iets goeds uit te halen, dan is dat gewoon ballast. Dat is een hele grote factor van ruis in mijn leven op dit moment en ik geloof in heel veel levens vandaag dat we heel veel intake binnenkrijgen via die schermen zonder de intentie om dat op een zinvolle manier te verwerken.
Dus dat is een intentie die ik heb om daar bewuster mee om te gaan. Om daar ook kieskeurigiger in te worden in hoe dat ik de schermen in mijn leven inzet en gebruik voor meer voedzame dingen. En dus dat is waar ik je met deze aflevering ook heel graag toe wil uitnodigen. Waar ben je niet kieskeurig? Waar neem je alles binnen dat op je afkomt? Waar word je daardoor gedwongen om reactief te zijn? Om gewoon je te verhouden tot alles wat er op jou afkomt in plaats van zelf het heft in handen te nemen en selectief te mogen zijn. Kies keurig te mogen zijn in wat er binnenkomt bij jou, in wat dat je toelaat, in waar dat je je tijd en je aandacht spendeert.
Dus ik ben heel benieuwd hoe dat voor jou is en wat misschien dingen zijn waarin jij kieskeurig bent en wat jou dat opbrengt. Dus laat het mij zeker weten.
Ik groeide op in het idee dat ik niet kieskeurig mocht zijn. Dat is logisch want mijn ouders zijn opgegroeid in een gezin dat nog kind was van de oorlog. Kischkeurig zijn, dat kon toch niet. Er was schaarste op heel veel vlakken. De fysieke welvaart, de materiële welvaart was nog heel klein. Dus zij zijn opgegroeid met niet kieskeurig zijn. Logisch dat ze dat hebben het doorgegeven. En die kieskeurigheid is iets wat altijd, ja, daar werd over gefronst ofzo. Op dit moment leven wij in een andere tijd. Er is een hele grote materiële welvaart en we leven op heel veel vlakken in een grote overvloed. We hebben heel veel keuzemogelijkheden in de supermarkt op vlak van informatie, op vlak van content, op vlak van de mogelijkheden in ons leven.
Nooit eerder in geschiedenis denk ik zijn er zoveel mogelijkheden geweest. Maar dat creëert een nieuw probleem. Dat creëert een nieuwe schaarste van aandacht, van tijd, van energie. En daarom ga ik in deze aflevering heel graag in op 4 dingen waarin ik echt kieskeurig ben in mijn leven. Waarvoor ik mijn nis ga dat ik daar kieskeurig geworden ben. Het eerste is boeken die ik lees. Heel vaak zie ik op Instagram suggesties voorbij komen van mensen die een bepaald boek hebben gelezen en suggesties van mensen die boeken delen. Ik hou zelf ook enorm van boekwinkels daar rond te lopen, maar ook in de bibliotheek.
Plekken waar een hele grote overvloed is van boeken, van suggesties, van waar ik zou kunnen lezen. En ik heb heel lang in mijn leven elk boek waar ik begon te lezen ook uitgelezen omdat ik vond dat dat wel zo het hoorde. Maar ondertussen ben ik heel selectief in de boeken die ik lees. Ik neem niet meer zomaar suggesties aan van mensen waarvan ik niet weet of hun leefstijl wel bij die van mij past. Ik lees ook boeken niet uit wanneer ze mij niet blijven boeien en dat geldt zowel voor fictie als voor non-fictie. En ik ga nu heel erg uit van welk boek trekt mij?
Welk boek spreekt mij aan? Veel meer dan vanuit wat zou ik moeten lezen, wat zou er nu op de plank moeten liggen, wat is een thema waar ik zou mee moeten bezig zijn. Dus ik ben heel kieskeurig geworden in de boeken die ik lees en dat maakt eigenlijk dat ik veel veel meer lees, dat ik veel meer vervulling vind in de dingen die ik wel lees zowel fictie als non-fictie. Ik lees veel meer non-fictie op dit moment. Wat ook een maatschappelijke trend is in periodes dat het maatschappelijk woelig is. Op het wereldtoneel is er veel gaande en dan lezen mensen sowieso meer non-fictie. En dus ik voel door heel selectief te zijn in welke boeken ik vastpak, welke boeken ik lees op welk moment, door wie ik mijn boeken laat aanraden, dat dat veel voedender is voor mij. Dat ik veel meer waarde kan voelen in de boeken die ik wel lees.
Een tweede ding waar ik heel kieskeurig in ben is mensen van wie ik advies vraag of feedback ter harte neem. Mensen staan heel snel klaar met feedback, heel snel klaar met advies en zeker wanneer je zoals ik regelmatig dingen uit je leven op Instagram deelt of in nieuwsbrieven deelt zijn er vaak mensen die heel snel klaarstaan om hun mening daarover te delen, hun ervaring daarover te delen, hun advies. Maar ik neem in mijn werk ook een redelijk publieke rol op. Ik sta regelmatig voor groepen, ik begeleid mensen en daarover krijg ik ook heel makkelijk feedback. Nu, een eerste zaak is om in je leven eens op te merken waar krijg ik allemaal feedback?
Wat interpreteer ik als feedback? Sommige mensen geven heel expliciet terug hoe dat ze iets van jou ervaren hebben in een gesprek of in iets van werk dat je hebt gedaan. Maar heel veel vaker gebeurt dat impliciet. Lijden wij feedback af uit de lichaamstaal van andere mensen? Geeft iemand een opmerking die energetisch nog wat bij ons blijft hangen, die dat we met ons meedragen en die we interpreteren als feedback, als een mening over iets wat wij hebben gedaan, over hoe wij functioneren, over wie wij zijn, over hoe we in elkaar zitten. En impliciet geeft ons dat de boodschap er moet iets veranderen of er kan iets veranderen.
Op dit moment is het niet goed zoals het is dus er moet iets in beweging komen. Wanneer dat impliciet gebeurt, dan ben je eigenlijk je hele leven bezig met dingen aan jezelf te veranderen die je zelfs niet eens op een bewust laagje hebt. Dus je beweegt eigenlijk voortdurend. Je loopt heel veel op eieren. Je loopt heel de tijd tussen de plooien van wat andere mensen vinden, wat andere mensen zouden kunnen denken, waar iemand misschien over zou kunnen fronsen. Op die manier hebben andere mensen heel veel impact op jou. Heel veel macht over hoe dat jij je gedraagt, maar ook hoeveel energie jij spendeert aan hoe dat jij je gedraagt. Ik ben zelf heel kieskeurig geworden en dat is vooral in het moederschap dat ik die beweging heb gemaakt, heel kieskeurig in de mensen van wie ik advies, vraag en feedback aanneem.
Toen ik moeder werd, werd ik plat gegooid met adviezen. Zo gaat dat als je kleine kindjes hebt en zeker kindjes die het niet altijd makkelijk hebben dan stroomt het advies naar je toe uit alle richtingen. Soms van mensen die 30 jaar hele leren kinderen hadden, soms van mensen die helemaal geen kinderen hebben, soms van mensen die wel jonge kindjes hebben en gelijkaardige ervaringen. Maar dat is heel overweldigend om je voortdurend te laten sturen door het advies en de feedback van anderen. Bovendien is feedback die mensen geven advies die mensen geven is heel vaak en veel vaker dan anders een projectie van wat er bij hen speelt.
Als iemand mij feedback geeft over hoe ik iets heb gedaan in mijn werk dan zal ik daarnaar luisteren. Maar van sommige mensen ga ik dat niet per se binnen nemen. Ik ga daarin altijd filteren welk stukje hiervan gaat over mij. Ik ga effectief over hoe ik functioneer over hoe ik dit heb gedaan en wat kan ik daaruit leren. Maar ook welk stukje is van de persoon die mij deze feedback geeft. Als iemand mij feedback geeft over hoeveel ruimte ik inneem, hoe aanwezig ik ben, dan kan ik daarin voelen hoe ik met mezelf kleiner maken. Ik moet minder aanwezig zijn, minder ruimte innemen. Maar Ik ben me ondertussen heel bewust dat dat net is waarvoor ik werk. Dat is een conditionering die ik mijzelf heel lang heb opgelegd om niet veel ruimte in te nemen om zo onzichtbaar mogelijk te zijn.
Dus wanneer ik op dit moment de feedback krijg 'ik ben nogal veel, ik ben nogal aanwezig' dan ga ik dan niet ter harte nemen als kritiek op mezelf. Dan ga ik daarin kijken oké op welke manier stond ik hier? Was dat in lijn met wie ik wil zijn? Hoe ik hier wou staan? En welk stukje daarvan gaat eigenlijk over die andere persoon? Afkeuring. Mensen die afkeuring tonen dat komt heel vaak voort vanuit de oordelen die zij hebben over zichzelf. De overtuigingen waarmee dat zij leven. Vrouwen mogen niet te veel ruimte innemen of vrouwen hebben zelden genoeg expertise om op die manier voor een groep te staan.
Als iemand vanuit die overtuigingen mijn feedback gaan geven ga ik die feedback niet ter harte nemen. Dat is niet feedback waaruit ik kan leren waaruit ik kan groeien in de lijn met wie dat ik wil zijn. Want dat vertrekt vanuit overtuigingen die ik niet wil integreren in wie dat ik ben en hoe dat ik leef. Dus het is heel goed om op te merken waar krijg ik feedback? Waar leidt ik feedback uit af? Soms ook zelfs wanneer andere mensen dat niet per se zo bedoeld hebben Franse opmerkingen waarvan je voelt dat je die blijft meedragen. Ga eens kijken welk stukje hiervan gaat over mij en welk stukje hiervan is eigenlijk een projectie van de ander.
En daarin kan je heel goed zien van welke mensen wil ik eigenlijk geen feedback of advies binnen pakken. Door welke mensen word ik altijd uit balans gebracht, altijd uit evenwicht gebracht omdat zij heel afkeurend zijn. Maar er zijn gewoon mensen die heel afkeurend in het leven staan. Dus dan kan jij voelen ik word niet geaccepteerd, ik word niet gedragen, ik word niet gesteund. Maar dat heeft veel meer te maken met de capaciteit van die mensen om te accepteren, om te dragen, om te steunen dan met jou. Dat heeft in se niks met jou te maken. Dus heel mooi, heel fijn om daar kieskeurig in te zijn.
Om heel selectief te zijn in van welke mensen neem ik advies serieus? Van welke mensen neem ik feedback serieus? En daar dan uit te gaan leren, daar voor jezelf groeipunten uit te kunnen halen. Een derde ding waarin ik selectief of kieskeurig probeer te zijn en wil zijn is het etenrijk in mijn mond stop. Ook daarin leven wij in een enorme overvloed. De beschikbaarheid van eten in onze wereld vandaag is heel groot en zeker de beschikbaarheid van niet per se gezond eten of niet per se natuurlijk eten. Heel veel van onze voeding is heel bewerkt en ik merk steeds meer dat mijn lichaam daar echt op reageert en dat ik veel nood heb aan voeding echt hele pure voeding niet in de zin van eten maar wel vanuit bouwstoffen voor mijn lichaam.
Dus ik voel dat ik daar ook echt kieskeurig in mag zijn. Wat neem ik binnen in mijn lichaam? En een belangrijk verschil daarin voel ik tussen intake en input. Bijvoorbeeld wanneer je voelt dat je overprikkeld geraakt of wanneer je voelt dat er heel veel informatie op je afkomt. Dan is het gewoon te zien wat is hier input en wat is informatie of eten of iets dat je nodig hebt dat je binnen neemt in jezelf dat je gaat verwerken. Dus dat je binnen neemt met de intentie om te verwerken om daar iets uit te halen, om daar te verwerken tot iets wat bijdraagt aan jouw leven.
En wat is intake? Inteken is veel meer dingen die op je afkomen, die binnenkomen, die je binnen pakt maar die je eigenlijk niet met de intentie om daar iets mee te doen. Niet met de intentie om daar iets voedzaam uit te halen voor jezelf. Dat geldt voor eten, maar zeker ook voor informatie. Zeker ook voor wat ik net zei feedback. Wat neem je binnen met de intentie om dat te verwerken tot iets voedzaam voor jezelf? En dat is voor mij input, dat is voedend. En in mijn eten probeer ik dus ook veel kieskeurigiger daarin te zijn om niet zomaar alles te eten wat er beschikbaar is of wat er voor mij ligt. En dat is niet in alle omstandigheden even gemakkelijk. Ik probeer bijvoorbeeld zo weinig mogelijk gluten te eten.
Wanneer je dan in groter gezelschap bent of op restaurant gaat of makkelijk ergens snel iets wil gaan eten dan is dat niet altijd eenvoudig. Dat hoeft ook niet zwart-wit maar ik voel wel dat het mij ontzettend helpt om mijzelf te mogen zien als iemand die kieskeurig is in Wassen eet. Die kieskeurig is in Wassen in haar mond stopt. Een vierde ding waarin ik kieskeurig wil zijn, mezelf toestaat om selectief te zijn is opdrachten die ik aanneem. Op werkvlak dan of mensen met wie ik samenwerk. Het heeft een enorme impact op mijn energie wanneer ik een opdracht aanneem of ga samenwerken met mensen waarin ik voel eigenlijk vraagt dit meer investering van mij dan dat er energie terugkomt.
In mijn werk voel ik steeds meer dat het mogelijk is, dat het gewoon kan om de energie die ik ergens instop, dat die ook weer terugkomt. Dat is voor mij regeneratief werk noem ik dat. De energie die ik hier in stop wekt voor mij ook weer energie op. En op die manier is dat heel duurzaam. Die energie flow die gaat door en die brengt mij ook weer energie terug die ik opnieuw kan investeren in dat werk. In opdrachten of in samenwerking met mensen waarbij ik voel dat dat niet zo is en heel vaak voel ik dat intuïtief al op voorhand aan en soms ga ik uit angst voor geen nieuwe kansen toch maar ja daarop zeggen.
Vaak bewijst zich dat ook. Dat ik meer moet investeren, dat het mij meer energie kost dan dat het mij uiteindelijk oplevert. En heel veel daarvan heeft voor mij te maken met vertrouwen. Het vertrouwen dat je kan hebben in de ander. Vertrouwen dat je kan hebben in de samenwerking. Vertrouwen dat je kan hebben in de weer het wederzijdse engagement. Ik heb heel snel daar een bepaalde feeling bij en dat heeft te maken met het leiderschap dat de ander ook opneemt. Wanneer ik in een samenwerking stap, wanneer ik een opdracht aanneem, dan ga ik daar met volle toewijding in. Dan wil ik met vol engagement daarin stappen en mij inzetten om een zo goed mogelijk resultaat te bereiken om een zo mooi mogelijk proces te lopen.
Ik heb het ook nodig dat de andere partij dat ook op die manier doen. Dat de andere ook de engagement levert, ook zich op die manier inzet, ook voluit daarvoor ga. En dat zorgt voor mij heel erg voor die energie flow wanneer ik voel dat dat uit evenwicht is, dus dat ik veel meer investeer dan de ander of dat ik ik degene ben die aan de kar trekt terwijl de ander hoopt te kunnen aanhaken. Dat is voor mij een soort alarmbel. Dat is waarin ik voel ik wil daar selectief in zijn. Ik werk ook individueel met mensen als coach en niet als therapeut. Ik geloof dat daar een wezenlijk verschil zit. Ik begeleid mensen heel graag in het proces om meer zichzelf te kunnen zijn, om meer trouw te kunnen zijn aan zichzelf, om ook selectief te mogen zijn in sommige dingen in hun leven om zichzelf die toestemming te kunnen geven.
Maar dat vraagt aan mensen op hun eigen benen eerst gaan staan. Niet dat zij aan mij komen hangen en hopen dat ik een meetrek. Omdat ik geloof dat je zoveel sterker bent wanneer je vertrekt vanop je eigen benen. Dus ik ben ook daarin selectief in de mensen met wie ik samenwerk en de opdrachten die ik aanneem ook voor teams of voor groepen. Uiteraard is ook dat voor mij niet perfect en doe ik dat niet vlekkeloos. Er zijn uiteraard ook dingen waarin ik selectiever mag zijn in al die overvloeds die er vandaag is. Eentje daarvan is foto's maken.
Ik voel dat de, ik denk ondertussen 40000 foto's die op mijn telefoon staan dat die waarschijnlijk nooit meer de waardering gaan krijgen die een beeld mag krijgen volgens mij. Daar zitten screenshots tussen, er zitten nietszeggende foto's tussen, maar er zitten ook mooie herinneringen tussen die beelden. En door heel weinig selectief daarmee om te gaan gaan die herinneringen een stukje verloren. Is het moeilijk om die terug te vinden, om die op te halen, om die beelden te gebruiken op die manier als een vastleggen van een moment dat waardevol is voor mij. Dus dat is iets waarin ik selectieiever mag zijn, waarin ik selectieiever en kieskeuriger mag zijn.
Nog iets waarin ik graag kieskeuriger ben is de vrijwillige engagement die ik aanga. Dat is iets waar ik altijd heb aangeleerd, wat ik ook altijd heel leuk heb gevonden om mij in te zetten. Vrijwillig voor dingen die nodig zijn om mij heen. Dat is altijd in de jeugdbeweging geweest, maar ook het straatfeest organiseren, mij inzetten op de school van mijn kinderen. Maar ik voel dat ik ook daarin kieskeuriger mag zijn. Dat ik meer mag kiezen voor bijdragen, een engagement opnemen dat bij mij past en bijdraagt aan wat er nodig is en niet alleen in het gat moet springen dat er op een bepaald moment is. Als er een appèl is, als er een bepaalde noot is, voel ik mij daar heel sterk toe getrokken.
Maar ook daar geldt dat stukje van die energie. Als ik zelf daar geen energie kan uithalen, dan is eigenlijk een soort bodemloze put. Dus dat is iets waarin ik op dit moment de intentie heb om daar kieskeuriger in te zijn. En een laatste en dat is eentje die je zeker gaat herkennen. Kieskeuriger in schermgebruik. Ook daarin geldt dat principe van input en intake. Ik wil opnieuw veel bewuster omgaan met wat komt er bij mij binnen, met welke intentie komt dat bij mij binnen, heb ik de intentie om dat te verwerken, om daar iets mee te doen en iets goeds uit te halen. Ga Ga ik op Instagram om geïnspireerd te worden? Ga ik een podcast luisteren om daar iets uit te leren? Om dat echt te verwerken en te integreren in mezelf?
Of ga ik eigenlijk gewoon op een scherm allerlei intake halen. Dingen die mij opvullen, die mijn aandacht opvullen, die mijn tijd opvullen, die mij afleiden van moeilijk gevoel, van vermoeidheid, van verdriet, van frustratie. Maar die intake moet ook allemaal verwerkt worden. Dat is een verteringsproces dat ook moet gebeuren in uw brein, in uzelf en dat ook capaciteit vraagt. Maar wanneer ik niet de intentie heb om daar eigenlijk iets goeds uit te halen, dan is dat gewoon ballast. Dat is een hele grote factor van ruis in mijn leven op dit moment en ik geloof in heel veel levens vandaag dat we heel veel intake binnenkrijgen via die schermen zonder de intentie om dat op een zinvolle manier te verwerken.
Dus dat is een intentie die ik heb om daar bewuster mee om te gaan. Om daar ook kieskeurigiger in te worden in hoe dat ik de schermen in mijn leven inzet en gebruik voor meer voedzame dingen. En dus dat is waar ik je met deze aflevering ook heel graag toe wil uitnodigen. Waar ben je niet kieskeurig? Waar neem je alles binnen dat op je afkomt? Waar word je daardoor gedwongen om reactief te zijn? Om gewoon je te verhouden tot alles wat er op jou afkomt in plaats van zelf het heft in handen te nemen en selectief te mogen zijn. Kies keurig te mogen zijn in wat er binnenkomt bij jou, in wat dat je toelaat, in waar dat je je tijd en je aandacht spendeert.
Dus ik ben heel benieuwd hoe dat voor jou is en wat misschien dingen zijn waarin jij kieskeurig bent en wat jou dat opbrengt. Dus laat het mij zeker weten.
