Je volgde cursussen, therapie en coaching over zowat elk thema dat je in persoonlijk ontwikkelingsland tegenkomt, en toch lijkt er niks te veranderen…
Ondertussen word je bitter over mensen bij wie het allemaal wel lijkt ‘te werken’ of neem je jezelf kwalijk dat je je niet vrijer of gelukkiger voelt…
Deze aflevering zit vol zachtheid voor de versie van jou die zo graag meer vanuit zichzelf in het leven wil staan, én een gouden inzicht:
De sleutel voor échte groei of effect van al die therapie en coaching, is zuivere aanwezigheid.
Ik ben benieuwd, kan jij op die manier aanwezig zijn? Gun je jezelf die energie en ruimte?
Laat het me weten op Instagram in een DM. Ik kijk ernaar uit van je te horen 🥰
[00:00:52]
Unknown:
Regelmatig komen er mensen bij mij zowel in groepsprogramma's als 1 op 1 die zich afvragen hoe komt het dat ik minder uit mijn leerproces lijk te halen dan andere mensen? Hoe komt het dat ik al zoveel verandering heb proberen bewerkt te leggen? Ik laat mij coachen, ik ga naar therapie, ik ga naar vrouwencirkels en het lijkt alsof ik daar weinig kan uithalen. Het lijkt alsof er weinig verandering komt. En ook is dat heel vaak een valkuil om dan te gaan vergelijken met anderen. Anderen kunnen wel die verandering aanbrengen. Die voelen wel de verschuiving in hun leven. Of om te gaan oordelen. Ik ben iemand die niet kan veranderen. Ik ben iemand die misschien niet capabel is om mee te bewegen, om al die inzichten te gaan toepassen.
En je kan daar heel moedloos van worden. Het risico is dat je gaat opgeven dat voor jou die verschuiving ook bestaat. En opgeven is in uw brein iets van ongelooflijke impact. Dat zorgt ervoor dat je de deur voor verandering eigenlijk sluit. Wanneer dat je opgeeft en dus de optie niet meer als een mogelijkheid zie dan houdt ze ook op om een mogelijkheid te zijn. In deze aflevering wil ik jou heel graag vertellen hoe het komt dat je minder impact ervaart van de coaching, de therapie, alle cursussen die je volgt dan andere mensen misschien ervaren. Een hele grote factor daarin is dat je komt binnenvallen in zo'n sessie en dat het een tijdje duurt voordat je daar aanwezig bent.
Heel vaak zijn we in ons hoofd nog bezig met to do's, nog snel iets afsluiten. Voordat we naar die afspraak moeten gaan we nog even naar de winkel. Misschien eerst hoor je de kindjes in bed leggen, snel nog de vaatwasser aanzetten. We zijn heel erg in die energie van doen. We zijn onze to do lijstjes aan het afwerken. We zijn in actie, ook mentaal. We zijn mentaal heel veel in actie. Nog even nadenken wat we gaan eten straks moet ik daarvoor nog naar de winkel. En we maken in ons hoofd die planning terwijl we onderweg zijn naar een sessie, terwijl we terugkomen van zo'n cirkel.
Dingen die je voor jezelf doet, een coaching programma volgen, sessies bijwonen, ook een moment nemen om een stukje uit de cursus te kijken, een stukje uit een boek te lezen. Een therapiesessie volgen, dat is voor jezelf zorgen. En dat vraagt eigenlijk een hele andere energie dan doen, dan al die actie, dan alle bedenken van wat we gaan eten vanavond en wat er straks nog moet gebeuren. Dat vraagt om een energie van vertragen, van aanwezig zijn in het moment, van afgestemd zijn. Want als je afgestemd bent op jezelf, op hoe dat jij je nu voelt, waar dat jij nu bent, wat er gaat gebeuren in die sessie die je gaat bijwonen, dan word je daar ontvankelijker voor. En dan ben je in dat moment aanwezig en dan kunnen de inzichten, de dingen die daar gebeuren, kunnen die ook echt hun sporen nalaten. Dan kunnen die ook echt doen waarvoor dat ze bedoeld zijn.
Wanneer dat jij in een sessie zit, wanneer je naar een therapeut gaat, wanneer dat je coaching bij mij volgt, maar je volgt het ritme van de maatschappij dan zit je heel vaak nog in dat doen. In onze maatschappij wordt daar heel erg voorrang aan gegeven. Ik merk zelf ook als ik een dag voorbereid of een sessie voorbereid dat dat ook een valkuil is om daarin te blijven zitten. Staan de stoelen goed? Lig de matjes goed? Is het hier gezellig? Staat het eten klaar? Heeft iedereen een mailtje gehad met de link om in te loggen? Dat zijn de lijstjes en wij leven heel gemakkelijk ons leven in lijstjes. Is alles in orde wat er moet gedaan worden?
Maar om een sessie echt waardevol te maken is het nodig dat ik daarop afgestemd ben ook. Dat is deel van de voorbereiding. En vaak is dat een onzichtbaar deel van de voorbereiding omdat dat moeilijk in een lijstje te vatten is. Maar energetisch aanwezig zijn in zo'n sessie, dat is wat dat waardevol maakt. Dat maakt dat ik niet de eerste 10 minuten van zo'n sessie nog bezig ben met de tabaadjes in mijn hoofd af te sluiten. En voor jou is dat hetzelfde. Wanneer je dat volgt, Als je aankomt en je komt echt binnenvallen, soms letterlijk, dan ben je energetisch nog niet aanwezig.
En dan ben je in die tijd dus ook nog niet ontvankelijk voor wat er gebeurt. Je staat niet open voor de inzichten die er komen, voor de verbinding met jezelf om te voelen wat dat bij jou doet. En terwijl het al bezig is, terwijl het al begonnen is, moet je eigenlijk nog aankomen. Bij die actie gerichte dingen, bij die to do's, vinden we het heel normaal dat dat uitloopt. Vinden we heel normaal dat er marge zit rond onze eigenlijke activiteit. Dus we hebben een vergadering en daarvoor moeten we dat eventjes voorbereiden. Soms is er zelfs een voorbereidend overleg met iemand. Nadien zijn er to does die daaruit komen, er moet een verslag gemaakt worden. Dat vinden we allemaal heel normaal. Die actiegerichte energie, het doen, het lijstjes afwerken, daar rond dat moment zit, rond dat timeframe waarin die vergadering plaatsvindt. Dat vinden we heel normaal dat dat uitloopt en dat er marge is rond die ruimte. We vinden dat heel makkelijk ook om dat te laten uitlopen terwijl die andere energie, die jeine energie, die loopt nooit uit. Binnen het timeframe dat we daarvoor voorzien hebben, lukt het ons misschien net om daar aanwezig te zijn.
Om daar na een tijdje, na een paar minuten rust te vinden, om daar te zijn, om dat te laten binnenkomen. Er zijn heel weinig mensen die daarvoor ook marge nemen. Die voor een therapiesessie de ruimte nemen om in rust af te stemmen op zichzelf. Waar ben ik nu? Hoe voel ik mij nu? Wat is er voor mij nu nodig? En die ook nadien even laten doorwerken. Maar dat is waar de grote verschuivingen zitten. Dat heeft te maken met kwaliteit van aanwezigheid. Je kunt aanwezig zijn in dat moment. Je staat open voor wat er te gebeuren sta. Je bent ontvankelijk voor wat er wat er wordt aangereikt, wat er u wordt aangeboden.
En je kunt dat echt laten binnenkomen. En dat is het moment waar de inzichten ontstaan, ook in uzelf, maar ook kunnen binnenkomen, die echt raken, die beweging brengen in uzelf. Als je daarvoor open kunt staan, als je genoeg kunt vertragen om dat binnen te laten. Dat is ook de plek waar een hele zuivere verbinding met anderen kan ontstaan. Je kunt makkelijk op taakniveau verbinden met anderen. Je kunt hun verhaal herkennen. Je kunt hen zien en begrijpen wat hen beweegt, vooral vanuit een mentaal stuk. Maar wanneer je genoeg vertraagt, wanneer je echt afstemt, in het moment aanwezig bent, kun je van hart tot hart verbinden. Dan zijn er heel weinig woorden nodig. Dan kun je op een hele korte tijd u heel verbonden voelen met andere mensen. Dat is wat wij elke keer zien gebeuren in cirkels als ik een retreatdag organiseer.
Mensen die elkaar niet kennen, maar genoeg afgestemd raken, genoeg tot rust komen om in hele korte tijd echt verbonden te zijn, ook met anderen, om zich heel veilig daarin te voelen. En dat is echt op een ander level zo'n sessie bijwonen, op een andere level in een therapiesessie zitten of coaching volgen of bij een vrouwencirkel of op een retreat aanwezig zijn. Op een ander level dan begrijpen. Ik hoop dat je daar eens ervaren aan hebt. Als je dat niet herkent dan hoop ik dat je jezelf gunt om dat te gaan ervaren, om daarmee te gaan experimenteren. Vaak zitten wij zo in die actiemodus en alle timeframes in onze dag die dan nodig hebben dat wij in actie zijn. Die lopen zo ver uit dat eigenlijk onze hele dag een aaneenschakeling is van doen, van in actie zijn.
En ons brein is daarop afgestemd. Wat is het volgende dat er moet gebeuren? En zelfs wanneer er niet echt iets is dat moet gebeuren op dat moment is dat wel de standaard modus geworden van ons brein. Dus blijft ons brein daarnaar op zoek gaan? Wat is de volgende to do op het lijstje? Wat moet er nu gebeuren? Wat zit er nu in de pijplijn? Misschien herken je dat wel. Dat je altijd afgestemd bent op het doen Dat je daardoor zo vol zit al dat je brein zo vol zit dat er heel weinig ruimte is, heel weinig ontvankelijkheid voor nieuwe dingen om binnen te komen.
En dat is waar volgens mij echt de kwaliteit van coaching, de kwaliteit van therapie voor jou van afhangt. De kwaliteit van jouw groei en leerproces is heel afhankelijk van jouw kwaliteit van aanwezigheid. Van kunnen afstemmen op een moment wat er daar nodig is, je daarvoor open te stellen. En dat heeft te maken met volgehouden aandacht in het moment kunnen zijn, met je aandacht, met volle ja, al je waarneming in dat moment, met je stress level, een heel gestrest zenuwstelsel, is moeilijk om, heeft het moeilijk om zich open te stellen. Want is voortdurend bezig met scannen van de omgeving. Wat moet er nog meer? Moeten vluchten? Er zit zo een alertheid, een viillance die niet kan zakken en daarin is het ook heel moeilijk om je open te stellen om af te stemmen op het moment.
En het is oefening. Het is iets dat iedereen kan leren en het is ook iets waar iedereen baat bij heeft. En zeker wanneer je dus op een pad zit van zoeken, therapie volgen, coaching volgen, cirkels bijwonen workshops en je voelt eigenlijk brengt het weinig beweging. Ga eens bij jezelf na. Op welke manier sta ik daarin? Hoe is mijn aanwezigheid? Hoe is mijn engagement daarin? Neem ik het ownership om sessies bij te wonen? Zeker als dat online is of ben ik nog iets anders aan toen ondertussen? Neem ik aan dat ik wel 2 dingen met elkaar kan combineren? Als je toch de tijd neemt om ergens naartoe te gaan, om een afspraak te maken, om die ruimte voor jezelf te nemen, creëer je dan ook de voorwaarden, de omstandigheden waarin je echt aanwezig kan zijn? Of dwing je jezelf om daar binnen te vallen op het laatste nippertje, want je moest eerst nog de computer afsluiten op het werk en snel verder?
Of gun je jezelf om al aanwezig te zijn in jezelf voordat je daar aankomt? Het is heel interessant om dat bij jezelf eens na te gaan. Om te gaan kijken hoe sta ik daarin? Hoe ga ik dat leerproces aan? Hoe ga ik dat engagement aan voor mezelf? En als je merkt dat dat iets lastig is voor jou, kom dat zeker eens delen. Dat mag via Instagram in mijn DM's. Ik zal het linkje naar mijn profiel in de show notes zetten. Ik ben heel benieuwd hoe dat voor jou is. Voel jij dat de inzichten die er voor jou liggen, de afstemming die er voor jou is, de begeleiding die er voor jou is, dat je die ook echt kan ontvangen. Mag dat binnenkomen?
Kan jij aanwezig zijn in die momenten waardoor dat dat zijn impact echt kan maken? Daar ben ik heel benieuwd naar.
Regelmatig komen er mensen bij mij zowel in groepsprogramma's als 1 op 1 die zich afvragen hoe komt het dat ik minder uit mijn leerproces lijk te halen dan andere mensen? Hoe komt het dat ik al zoveel verandering heb proberen bewerkt te leggen? Ik laat mij coachen, ik ga naar therapie, ik ga naar vrouwencirkels en het lijkt alsof ik daar weinig kan uithalen. Het lijkt alsof er weinig verandering komt. En ook is dat heel vaak een valkuil om dan te gaan vergelijken met anderen. Anderen kunnen wel die verandering aanbrengen. Die voelen wel de verschuiving in hun leven. Of om te gaan oordelen. Ik ben iemand die niet kan veranderen. Ik ben iemand die misschien niet capabel is om mee te bewegen, om al die inzichten te gaan toepassen.
En je kan daar heel moedloos van worden. Het risico is dat je gaat opgeven dat voor jou die verschuiving ook bestaat. En opgeven is in uw brein iets van ongelooflijke impact. Dat zorgt ervoor dat je de deur voor verandering eigenlijk sluit. Wanneer dat je opgeeft en dus de optie niet meer als een mogelijkheid zie dan houdt ze ook op om een mogelijkheid te zijn. In deze aflevering wil ik jou heel graag vertellen hoe het komt dat je minder impact ervaart van de coaching, de therapie, alle cursussen die je volgt dan andere mensen misschien ervaren. Een hele grote factor daarin is dat je komt binnenvallen in zo'n sessie en dat het een tijdje duurt voordat je daar aanwezig bent.
Heel vaak zijn we in ons hoofd nog bezig met to do's, nog snel iets afsluiten. Voordat we naar die afspraak moeten gaan we nog even naar de winkel. Misschien eerst hoor je de kindjes in bed leggen, snel nog de vaatwasser aanzetten. We zijn heel erg in die energie van doen. We zijn onze to do lijstjes aan het afwerken. We zijn in actie, ook mentaal. We zijn mentaal heel veel in actie. Nog even nadenken wat we gaan eten straks moet ik daarvoor nog naar de winkel. En we maken in ons hoofd die planning terwijl we onderweg zijn naar een sessie, terwijl we terugkomen van zo'n cirkel.
Dingen die je voor jezelf doet, een coaching programma volgen, sessies bijwonen, ook een moment nemen om een stukje uit de cursus te kijken, een stukje uit een boek te lezen. Een therapiesessie volgen, dat is voor jezelf zorgen. En dat vraagt eigenlijk een hele andere energie dan doen, dan al die actie, dan alle bedenken van wat we gaan eten vanavond en wat er straks nog moet gebeuren. Dat vraagt om een energie van vertragen, van aanwezig zijn in het moment, van afgestemd zijn. Want als je afgestemd bent op jezelf, op hoe dat jij je nu voelt, waar dat jij nu bent, wat er gaat gebeuren in die sessie die je gaat bijwonen, dan word je daar ontvankelijker voor. En dan ben je in dat moment aanwezig en dan kunnen de inzichten, de dingen die daar gebeuren, kunnen die ook echt hun sporen nalaten. Dan kunnen die ook echt doen waarvoor dat ze bedoeld zijn.
Wanneer dat jij in een sessie zit, wanneer je naar een therapeut gaat, wanneer dat je coaching bij mij volgt, maar je volgt het ritme van de maatschappij dan zit je heel vaak nog in dat doen. In onze maatschappij wordt daar heel erg voorrang aan gegeven. Ik merk zelf ook als ik een dag voorbereid of een sessie voorbereid dat dat ook een valkuil is om daarin te blijven zitten. Staan de stoelen goed? Lig de matjes goed? Is het hier gezellig? Staat het eten klaar? Heeft iedereen een mailtje gehad met de link om in te loggen? Dat zijn de lijstjes en wij leven heel gemakkelijk ons leven in lijstjes. Is alles in orde wat er moet gedaan worden?
Maar om een sessie echt waardevol te maken is het nodig dat ik daarop afgestemd ben ook. Dat is deel van de voorbereiding. En vaak is dat een onzichtbaar deel van de voorbereiding omdat dat moeilijk in een lijstje te vatten is. Maar energetisch aanwezig zijn in zo'n sessie, dat is wat dat waardevol maakt. Dat maakt dat ik niet de eerste 10 minuten van zo'n sessie nog bezig ben met de tabaadjes in mijn hoofd af te sluiten. En voor jou is dat hetzelfde. Wanneer je dat volgt, Als je aankomt en je komt echt binnenvallen, soms letterlijk, dan ben je energetisch nog niet aanwezig.
En dan ben je in die tijd dus ook nog niet ontvankelijk voor wat er gebeurt. Je staat niet open voor de inzichten die er komen, voor de verbinding met jezelf om te voelen wat dat bij jou doet. En terwijl het al bezig is, terwijl het al begonnen is, moet je eigenlijk nog aankomen. Bij die actie gerichte dingen, bij die to do's, vinden we het heel normaal dat dat uitloopt. Vinden we heel normaal dat er marge zit rond onze eigenlijke activiteit. Dus we hebben een vergadering en daarvoor moeten we dat eventjes voorbereiden. Soms is er zelfs een voorbereidend overleg met iemand. Nadien zijn er to does die daaruit komen, er moet een verslag gemaakt worden. Dat vinden we allemaal heel normaal. Die actiegerichte energie, het doen, het lijstjes afwerken, daar rond dat moment zit, rond dat timeframe waarin die vergadering plaatsvindt. Dat vinden we heel normaal dat dat uitloopt en dat er marge is rond die ruimte. We vinden dat heel makkelijk ook om dat te laten uitlopen terwijl die andere energie, die jeine energie, die loopt nooit uit. Binnen het timeframe dat we daarvoor voorzien hebben, lukt het ons misschien net om daar aanwezig te zijn.
Om daar na een tijdje, na een paar minuten rust te vinden, om daar te zijn, om dat te laten binnenkomen. Er zijn heel weinig mensen die daarvoor ook marge nemen. Die voor een therapiesessie de ruimte nemen om in rust af te stemmen op zichzelf. Waar ben ik nu? Hoe voel ik mij nu? Wat is er voor mij nu nodig? En die ook nadien even laten doorwerken. Maar dat is waar de grote verschuivingen zitten. Dat heeft te maken met kwaliteit van aanwezigheid. Je kunt aanwezig zijn in dat moment. Je staat open voor wat er te gebeuren sta. Je bent ontvankelijk voor wat er wat er wordt aangereikt, wat er u wordt aangeboden.
En je kunt dat echt laten binnenkomen. En dat is het moment waar de inzichten ontstaan, ook in uzelf, maar ook kunnen binnenkomen, die echt raken, die beweging brengen in uzelf. Als je daarvoor open kunt staan, als je genoeg kunt vertragen om dat binnen te laten. Dat is ook de plek waar een hele zuivere verbinding met anderen kan ontstaan. Je kunt makkelijk op taakniveau verbinden met anderen. Je kunt hun verhaal herkennen. Je kunt hen zien en begrijpen wat hen beweegt, vooral vanuit een mentaal stuk. Maar wanneer je genoeg vertraagt, wanneer je echt afstemt, in het moment aanwezig bent, kun je van hart tot hart verbinden. Dan zijn er heel weinig woorden nodig. Dan kun je op een hele korte tijd u heel verbonden voelen met andere mensen. Dat is wat wij elke keer zien gebeuren in cirkels als ik een retreatdag organiseer.
Mensen die elkaar niet kennen, maar genoeg afgestemd raken, genoeg tot rust komen om in hele korte tijd echt verbonden te zijn, ook met anderen, om zich heel veilig daarin te voelen. En dat is echt op een ander level zo'n sessie bijwonen, op een andere level in een therapiesessie zitten of coaching volgen of bij een vrouwencirkel of op een retreat aanwezig zijn. Op een ander level dan begrijpen. Ik hoop dat je daar eens ervaren aan hebt. Als je dat niet herkent dan hoop ik dat je jezelf gunt om dat te gaan ervaren, om daarmee te gaan experimenteren. Vaak zitten wij zo in die actiemodus en alle timeframes in onze dag die dan nodig hebben dat wij in actie zijn. Die lopen zo ver uit dat eigenlijk onze hele dag een aaneenschakeling is van doen, van in actie zijn.
En ons brein is daarop afgestemd. Wat is het volgende dat er moet gebeuren? En zelfs wanneer er niet echt iets is dat moet gebeuren op dat moment is dat wel de standaard modus geworden van ons brein. Dus blijft ons brein daarnaar op zoek gaan? Wat is de volgende to do op het lijstje? Wat moet er nu gebeuren? Wat zit er nu in de pijplijn? Misschien herken je dat wel. Dat je altijd afgestemd bent op het doen Dat je daardoor zo vol zit al dat je brein zo vol zit dat er heel weinig ruimte is, heel weinig ontvankelijkheid voor nieuwe dingen om binnen te komen.
En dat is waar volgens mij echt de kwaliteit van coaching, de kwaliteit van therapie voor jou van afhangt. De kwaliteit van jouw groei en leerproces is heel afhankelijk van jouw kwaliteit van aanwezigheid. Van kunnen afstemmen op een moment wat er daar nodig is, je daarvoor open te stellen. En dat heeft te maken met volgehouden aandacht in het moment kunnen zijn, met je aandacht, met volle ja, al je waarneming in dat moment, met je stress level, een heel gestrest zenuwstelsel, is moeilijk om, heeft het moeilijk om zich open te stellen. Want is voortdurend bezig met scannen van de omgeving. Wat moet er nog meer? Moeten vluchten? Er zit zo een alertheid, een viillance die niet kan zakken en daarin is het ook heel moeilijk om je open te stellen om af te stemmen op het moment.
En het is oefening. Het is iets dat iedereen kan leren en het is ook iets waar iedereen baat bij heeft. En zeker wanneer je dus op een pad zit van zoeken, therapie volgen, coaching volgen, cirkels bijwonen workshops en je voelt eigenlijk brengt het weinig beweging. Ga eens bij jezelf na. Op welke manier sta ik daarin? Hoe is mijn aanwezigheid? Hoe is mijn engagement daarin? Neem ik het ownership om sessies bij te wonen? Zeker als dat online is of ben ik nog iets anders aan toen ondertussen? Neem ik aan dat ik wel 2 dingen met elkaar kan combineren? Als je toch de tijd neemt om ergens naartoe te gaan, om een afspraak te maken, om die ruimte voor jezelf te nemen, creëer je dan ook de voorwaarden, de omstandigheden waarin je echt aanwezig kan zijn? Of dwing je jezelf om daar binnen te vallen op het laatste nippertje, want je moest eerst nog de computer afsluiten op het werk en snel verder?
Of gun je jezelf om al aanwezig te zijn in jezelf voordat je daar aankomt? Het is heel interessant om dat bij jezelf eens na te gaan. Om te gaan kijken hoe sta ik daarin? Hoe ga ik dat leerproces aan? Hoe ga ik dat engagement aan voor mezelf? En als je merkt dat dat iets lastig is voor jou, kom dat zeker eens delen. Dat mag via Instagram in mijn DM's. Ik zal het linkje naar mijn profiel in de show notes zetten. Ik ben heel benieuwd hoe dat voor jou is. Voel jij dat de inzichten die er voor jou liggen, de afstemming die er voor jou is, de begeleiding die er voor jou is, dat je die ook echt kan ontvangen. Mag dat binnenkomen?
Kan jij aanwezig zijn in die momenten waardoor dat dat zijn impact echt kan maken? Daar ben ik heel benieuwd naar.
