Het is jouw verhaal

Deel op social media:

Intenties... hippe benaming voor strenge doelen of wollige versie van goede voornemens?
Ik leg je uit hoe ons brein doelgericht werkt, vaak impliciet gebaseerd op hoop of angst, en hoe ze ons kader van denken beïnvloeden.
Daarom is het zo belangrijk om expliciet naar je doelen te kijken en te zorgen dat ze gebaseerd zijn op je eigen innerlijke kompas, zodat bewegen in de richting van je doelen minder energie kost en meer voelt als thuiskomen.

Ik neem je mee in de dynamiek van trekkrachten in ons leven: een beschermende schil en de sterke kiemkracht van een wensbeeld. Gun jezelf met deze aflevering een voedingsbodem die je ondersteunt in groei en beweging, zonder forceren of overbelasten. Deze aflevering is een uitnodiging om je kiemkracht te volgen en je leven in lijn te brengen met je diepste verlangens, zelfs zonder garanties.

[00:00:52] Unknown:

Het is ondertussen volop lente en dat is het seizoen maar ook echt de energie van doelen stellen. Over doelen   valt heel veel te zeggen,   maar in deze podcast neem ik je heel graag mee in intentie en wat dat voor jou kan betekenen en hoe dat richting kan geven aan de beweging die je maakt. Deze podcast   neem ik eigenlijk op als een deel van seasoning.   Aan het begin   waar dat je nu staat, aan het begin van een heel groeiproces,   een engagement aan jezelf   om de randvoorwaarden te maken voor jouw allerleukste en lichtste leven.   Maar deze podcast is ook heel waardevol voor iedereen, dus daarom zet ik hem ook hier en kan je hem gewoon luisteren of kan je hem ook echt als een reflectie oefening voor jezelf gaan gebruiken.  

Ons brein, ons   bewuste, maar ons onbewuste brein ook leeft heel erg met doelen.   Die doelen   zijn we ons daarvan bewust. Soms is dat heel impliciet, maar die zijn altijd gebaseerd op een bepaalde hoop of een bepaalde angst.   Die hoop of die angst, die bouwen eigenlijk het kader waarin we denken.   Die geven richting aan wat wij waarnemen,   waar dat wij kansen zien, hoe dat we onze eigen capaciteiten inschatten.   Een stukje komt dat vanuit ervaring, maar een stukje komt dat ook vanuit het verhaal dat we daarrond bouwen.   Alles wat dat wij meemaken in ons leven wordt dus door ons brein waargenomen in het kader van die   impliciete doelen.  

Of toch vaak impliciete doelen. Het is heel goed om daar ook eens expliciet naar te kijken.   Anders dan leef je soms in een verhaal of ga je soms doelen nastreven die dat je eigenlijk helemaal niet belangrijk vindt.   Netjes in een groep horen, die dat je eigenlijk zelf niet leuk vindt of   alles volgens de regels doen of volgens een extern kader   in een life changing fase voor uzelf. Een kantelpunt, een transitie,   een nieuwe fase of een afscheid.   Het is heel belangrijk om uw doelen te baseren op uzelf,   op uw eigen innerlijke kompas. En dan kun je pure doelen stellen met uzelf als oorsprong.   Als je die doelen   ga leven als je die als kompas gaat gebruiken gaat dat ook veel minder energie kosten om in die richting te bewegen.  

Want   je beweegt met je eigen stroom mee en dat voelt als thuiskomen op die manier. Terwijl wanneer dat je impliciete doelen volgt, gaan we heel vaak vanuit angst ageren of vanuit een extern referentiepunt.   Hoe andere mensen hun leven leven,   hoe we zien dat andere mensen hun leven leven, want vaak is dat niet eens de volledige waarheid,   of wat ons brein er onbewust van gemaakt heeft.   Het is heel goed dus   om expliciet te gaan kijken naar jouw doelen.   Volgens welke doelen leef ik of volgens welke doelen wil ik leven? Zeker wanneer je aan de start staat van een groeiproces   zoals seasoning   of gewoon doorheen het leven. Ik bouw dat zelf ook heel regelmatig   momenten in om daar eens bij stil te staan.  

De lente is op zich een hele mooie timing daarvoor. Er is terug heel veel opgaande energie. In de natuur beginnen   we kiemen te zien van wat er in augustus geplukt kan worden. Dus het is een heel goed moment om richting te bepalen. De energie zit helemaal   op die vibe.   Richting bepalen zonder dwang, zonder deadline, maar wel heel erg vanuit jezelf. Vanuit een puur verlangen en hoop   vanuit een wens voor een leuker, lichter, gezelliger leven   en niet uit angst of wanhoop.   Want als we van daaruit doelen gaan stellen, dan zetten we onszelf vast. Dat   is echt hoe ons brein werkt. Als we doelen zetten vanuit   angst, vanuit schaarste, vanuit alles wat er niet is, gaan we alleen maar waarnemen   wat bevestigt dat we wat we al geloven. Dus we in de realiteit gaan we opmerken   alle signalen die ons tonen. Ja, die wanhoop, die angst, die schaarste dat klopt.  

Terwijl wanneer je je brein in de andere richting   richt naar doelen die   jouw verlangen en jouw hoop beantwoorden, dan kan je die dingen gaan beginnen opmerken.   Oké, je mag je een voorstelling maken van jezelf op de plek waar je nu bent. Je mag   zitten of staan.   Je mag ook even je ogen sluiten als dat op dit moment waar dat jij bent comfortabel is. En je kan een stukje voor je uit op een afstand die je nog kan zien.   Een   situatie zien liggen die voor jou heerlijk aantrekkelijk   aanvoelt. Daar een stukje voor je uit ligt jouw wensbeeld.   Dat kan gaan over hoe je je daar voelt, wat je daar doet, welke mensen dat je om je heen hebt,   wie dat je om je heen hebt verzameld en hoe dat je met hen omgaat, hoe je tegenover hen staat.  

Stem maar even helemaal af op het gevoel dat je daar hebt.   En dat wat heel belangrijk is, is dat dat gevoel niet komt door de andere mensen.   Dat komt niet door wat je daar doet of door de omstandigheden die daar zijn.   Dat gevoel komt uit jezelf.   Het vindt zijn oorsprong in jouw levenshouding. De manier waarop dat jij daar op die plek in jouw leven kan staan.   Dat is wat dat gevoel creëert.   En voel maar hoe dat is. Waar voel je meer van?   Waar voel je daar meer van dan waar je nu bent? Waar voel je minder van daar op die heerlijke   plek?  

Minder dan waar dat je nu bent.   Je mag daar helemaal op afstemmen naar dat gevoel toe bewegen. Als je wil kan je de podcast ook even op pauze zetten en daar wat dingen over opschrijven.   Helemaal afgestemd op het gevoel dat je daar hebt in die hele aantrekkelijke   situatie.   Van dat wensbeeld dat daar ligt   gaat een trekkracht uit. Een poule.   Dat gevoel   dat is groot genoeg om een beetje spannend te zijn. Je weet nog niet hoe dat je daar gaat geraken hoe dat je daar gaat komen.   Maar tegelijk is het dichtbij genoeg om er niet door te bevriezen. Het is niet beangstigend. Je voelt dat het aan je trekt dat er een elastiekje aan jou trekt in de richting van dat beeld, van die plek, die toekomst.   Je   mag dat helemaal voelen en tegelijk   voel je op de plek waar dat je nu bent   dat er ook een elastiekje in de andere richting trekt.  

Een trekkracht die jou precies wil houden waar dat je nu bent.   En dat elastiekje trekt ons vak krachtiger terug   wanneer we de trekkracht vooruit naar ons wensbeeld toe, meer gaan voelen en daar meer op gaan afstemmen.   Deze andere kracht die wil ons veilig houden en die wil ons in het bekende houden op de plek die ons misschien niet helemaal dient, die te veel energie vraagt, die niet goed is voor ons, maar die we wel kennen.   Die tegenkracht   is geen teken dat je niet naar je wensbeeld mag toe bewegen. Integendeel.   De kiemkracht,   het verlangen gaat groter zijn. Dat mag groter zijn waardoor dat je die beweging toch kan maken.  

Zoals een zaadje   waarin de spanning opbouwt   tot het punt dat de schil barst en dat die kiem naar buiten kan en naar de zon.   Maar je kan wel nieuwsgierig kijken naar die schil, die beschermlaag, dat elastiekje dat jou vasthoudt waar dat je nu bent.   En soms zit daar heel veel frustratie.   Het gevoel van ben ik hier nu nog nog altijd niet voorbij gegroeid of heb ik dat patroon nu nog altijd niet doorbroken? Is dat er nu weer? Gedraag ik mij nu weer op diezelfde manier?   Maar je mag daar met liefde naar kijken.   Die schil, dat laagje van patronen,   dat zijn beschermingsmechanismen.  

Je hebt die ingezet, je hebt die aangeleerd, ingeprent om jezelf veilig en comfortabel te houden op een bepaald moment. En nu ben je ze aan het ontgroeien. Net als bij die kiem uit dat zaadje.   Dus kijk maar eens hoe voelt dat elastiekje dat jou tegenhoudt?   Dat je uit ter plaatse houdt?   Wat houdt jou hier?   Wat brengt de situatie zoals ze nu is jou nog?   Op welke manier is het nog comfortabel?   Je mag ook daar weer wat dingen over opschrijven als je dat wil. Dat kan heel helder maken   wat het jou nog brengt om niks te veranderen.   Wat het nog comfortabel genoeg laat zijn om niet te moeten bewegen in de richting van dat wensbeeld van die droom.  

Vaak gaat dat over   relaties die niet moeten veranderen als we ter plekke blijven of verantwoordelijkheid die we niet moeten nemen   of veiligheid of zekerheid waar we toch nog willen aan vasthouden.   Op die manier naar kijken kan u heel veel begrip opleveren voor uzelf.   Die schil   van dat zaadje zien voor wat ze is. Ze kunnen bedanken voor bewezen diensten en tegelijk toch de groei en de beweging toelaten.   Die kiem   laten kiemen, laten groeien.   Oké, je zat daar nu tussen die 2 trekkrachten.   Degene die je veilig wil houden op deze plek en degene die je vooruittrekt   naar een hoop, een verlangen die je al voor je kan zien zonder dat de weg er naartoe per se duidelijk moet zijn.  

Voel dan eens bij uzelf   zonder de exacte stappen te willen definiëren, zonder een handleiding te verlangen van het leven.   Wat mis je nog op dit moment om een stap vooruit te zetten?   Wat mis je nog om je losser te maken van wat je tegenhoudt en te beginnen bewegen   in de richting van je doel, van je wensbeeld?   Wat kan je nog niet dat in die toekomst nodig is?   Wat mag je nog niet van jezelf dat daar wel mag?   Wat weet je daar al dat je nu nog niet weet?   Welke beslissing heb je daar al lang gemaakt waar dat je nu nog over twijfelt?   Je moet dat allemaal niet bedenken.  

Laat het maar naar boven komen. Want ergens in jou weet je het al.   Dat is jouw kiemkracht.   Een stukje essentie in jou dat niet twijfelt over de weg er naartoe.   Dat niet ongeduldig staat te trappelen omdat het niet sneller gaat. Een stukje dat alle vertrouwen heeft in de richting en het tempo van jouw beweging. Dat zaadje moet daar ook niet over nadenken. Op de juiste plek met een goede voedingsbodem   gebeurt die beweging vanzelf.   Niet zonder spanning, niet zonder frictie, maar die energie, alle energie beweegt zich helemaal daar naartoe.   Dus dat mag je ook creëren voor jezelf als mens. Wij zijn niet afhankelijk van een moestuinier om in de juiste voedingsbodem   terecht te komen. Wij kunnen voor onszelf voedingsbodem creëren.  

In seasoning is dat met een jaar lang   een hele berg van essentiële inzichten en   de accountability en de tools om die echt een plek te gaan geven in je leven, in je alledaagse realiteit,   om die voor jou te laten werken.   Ook een groep mensen die ook zoeken, die durven delen in alle eerlijkheid   waar zij tegenaan lopen in dat proces op die weg van groei van daar naartoe te bewegen tussen die 2 trekkrachten   en de voortdurende aanmoediging om jouw kiemkracht te volgen, om te voelen dat de kracht die jou terugtrekt   op een bepaald moment losser wordt en dat die beweging vrijer wordt naar jouw kiemkracht toe.  

Maar ook los van seasoning kan je die voedingsbodem creëren.   Waar haal jij fundamentele inzichten?   Wie installeert er voor jou een ritme om regelmatig bij jezelf in te checken? Doe je dat op een gepland moment? Laat je het van het leven en de golven van het leven afhangen?   En wat gebeurt er dan als het niet zo goed met jou gaat?   Of als het wel vroeg gaat? Blijf je dan bewust omgaan   met jouw richting?   Met de bedding die daarvoor nodig is van afgestemd zijn met jezelf? Hoe ga je ervoor zorgen dat die kiemkracht,   dat wensbeeld, die trekkracht naar voor, dat je dat niet uit het oog   verliest. Je mag daarin voor jezelf echt   een practice maken en dat inbouwen in je leven. In seasoning doen we dat samen, volgen samen in een ritme, maar ook dan mag je voor jezelf kijken   welke voedingsbodem   werkt voor mij?  

Een heel belangrijk aspect daarin voor iedereen   is niet te veel.   Een zaadje dat teveel water of teveel zon of teveel compost of zoiets krijgt, groeit niet goed.   En zo werkt dit ook als je probeert om dat te forceren,   het snel te laten gaan,   het heel erg vanuit uw hoofd gaat doen,   alle inzichten probeert   eruit te halen of elke keer nog meer gaan lezen of nog podcasts gaan luisteren, maar dat niet gaat toepassen in uw leven. Elke dag, heel de dag heel bewust bezig te zijn met de richting die je uitgaat   of wanneer dat je jezelf dwingt om dat proces perfect te maken.   Alle video's kijken, alle oefeningen doen, alle zoom calls bijwonen.  

Op die manier blokkeer je heel erg de groei.   Jouw   brein gaat ageren vanuit ik mag niks missen. Ik moet zorgen dat ik alles eruit haal.   De trekkracht die jou vasthoudt op de plek waar je nu bent, wordt daarmee heel erg geactiveerd.   Dat perfectionisme   je wordt in teruggezet in een patroon van het goed doen voor anderen in plaats van voor jezelf. Je probeert een norm te halen   die eigenlijk niet jouw doel is.   Jouw kiemkracht is het doel. Het gevoel dat jij in jouw leven wil hebben.   En die wordt ingeperkt   door een overload te creëren, te veel inzichten, te veel heel bewust ermee bezig te zijn.   En op die overload ga je heel makkelijk blokkeren. Dus volg maar een natuurlijk ritme.  

Een tempo dat voelt als meestromen in plaats van pushen en forceren,   maar wel heel trouw   aan dat natuurlijke verlangen dat je ook voelt.   Ga maar terug naar dat gevoel. Dat gevoel waar dat je meer van wil. Die plek waar de energie goed zit, waar het voelt als thuiskomen.   Er is geen garantie in het leven.   Er is geen contract of geen belofte dat het allemaal goed gaat komen op de manier die dat je in gedachten hebt.   Niemand kan garanderen dat dat wensbeeld dat je hebt, dat jouw toekomst is. We krijgen geen garantie op succes in het leven,   maar   dat leven is wel een heel belangrijke uitnodiging.  

Wilt je het aangaan?   Wilt je het leven aangaan? Wilt je die kiemkracht die je voelt volgen? Ook zonder de garantie?   Wilt je dat pad opgaan en onderweg al voelen dat je meer in lijn komt met jezelf? Dat het past? Dat dit helemaal is waar dat je moest zijn.   Zonder garantie toch het commitment aangaan aan uzelf   in een wereld die liefst alles vastlegt in contracten.   De kiemkracht alle ruimte geven, al uw toewijding geven en ik wens het u zo hard toe.   En ik wandel onderweg uiteraard heel graag mee aan uw zijde.   Je kunt deze podcast volgen, meelezen op Instagram   of u inschrijven op de nieuwsbrief om regelmatig een mailtje uit het echte leven te krijgen. En hopelijk hoor ik jou binnenkort.