Het is jouw verhaal

Deel op social media:

In deze aflevering deel ik mijn persoonlijke zoektocht rond 'ontvangen'.
Een thema dat doorheen mijn leven al vaak terugkwam, maar in mijn schrijfsels de afgelopen weken terug een hoofdrol pakte.

In mijn voorbeelden vind je hopelijk veel herkenning die jou ook een opening biedt om hier eens nieuwsgierig naar te kijken.
→ Kan jij ontvangen? Welke voorwaarden zitten eraan? En op welke manier hou je jezelf veilig?

Van 18 tot 20 maart ben je welkom in de gratis audiocoaching, waarin ONTVANGEN een boeiende rol mag spelen 🥰
Inschrijven kan hier, en in de aflevering hoor je er alles over!

-
Tot 28 maart is de deur open voor Seasoning, een jaar lang begeleiding rond de fundamentele thema's van het leven (energie, zenuwstelsel, systemische kijk, aandacht, sociaal netwerk, ...). Geen extra cursus of een berg kennis om je hoofd te vullen, wel je leven écht bijkruiden tot haar best mogelijke vorm.
Inzichten, integreren, experimenteren en jezelf steeds beter kennen en zorgen voor wat jíj nodig hebt ✨
Meer info: https://www.jolienlegrand.be/seasoning
Inschrijven: https://jolienlegrand.plugandpay.nl/checkout/seasoning 

[00:00:52] Unknown:

Deze aflevering wordt een beetje een spannend verhaal voor mij. Zoals je misschien wel weet of niet schrijf ik elke dag. Ik schrijf   wat er in mijn gedachten opkomt. Ik stel mezelf   elke dag goede vragen   en de laatste maanden en weken   komt er een zelfde thema heel vaak terug naar boven.   Dat gaat over ontvangen, over mogen ontvangen.   Deze aflevering is een verslagje van mijn eigen zoektocht daarin.   En dat is een zoektochtje van mezelf dat regelmatig terugkomt   in mijn leven in hele gewone voorbeelden, maar ook in mijn eigen coaching bijvoorbeeld. Dat is duidelijk een modus die mij niet moeiteloos afgaan.   Ik zal beginnen met een paar voorbeelden daarover te delen   en eentje daarvan is een opleiding waar ik vorig jaar voor ingeschreven heb. Het is een langer lopende opleiding, een half jaar en telkens twee dagen na elkaar   rond een thema dat ik al redelijk goed ken maar ik wilde heel graag wat diepgaander daarin gaan. En die opleiding wordt gegeven door mensen van wie ik voel van hen wil ik leren.  

Hun energie hun manier van werken spreekt me heel erg aan dus dat is   een plek waar ik graag wil gaan leren. Ik wist op voorhand daar zit een valkuil in die ik ken.   Groepen begeleiden,   groepen ergens doorheen coachen, dat is een rol die ik goed ken. Ik ben vaak de persoon vooraan   in zo'n   situatie. Dat vroeg van mij om in die opleiding telkens wanneer ik daar aankwam heel bewust in ontvangst modus te gaan staan. Ik mag die opleiding ontvangen, ik mag daar de lerende zijn. Ik hoef niet de begeleider te zijn. Op heel veel levels speelt dat door merk ik in die verschillende twee daages die al geweest zijn.   We hadden het daar ook over in ons intervisie groepje en dat was voor ons allemaal zo.  

Wij zijn allemaal mensen die in ons werk en in ons leven heel vaak in de leidende rol staan.   En in die opleiding hebben we dus allemaal bewust om te gaan met   schakelen om niet in die leidende rol te staan. Het mag daar gaan over ons leerproces.   Dus die stemmetjes die naar boven komen over een case die we behandelen waar dat wij niet helemaal de perfecte antwoorden voor de praktijk afleveren.   Dat stemmetje mag zwijgen,   want het gaat daar over ons leren en over ons proces en niet per se over die case. Die case is studiemateriaal,   dat is een voorbeeld waar wij kunnen mee werken.  

Maar het gaat er niet om dat wij perfectie afleveren over die case.   Het gaat erom dat wij daaruit leren dat wij zelf appèl mogen doen, dat wij hulp mogen inschakelen,   dat wij kwetsbaar en klein mogen zijn daar en ruimte mogen nemen om van daaruit te gaan groeien.   Voor mij zit een heel grote oefening in   ownership nemen voor mezelf.   Dus wel mijzelf serieus nemen, die opleiding serieus   nemen, notities maken tussendoor het materiaal bekijken,   in actie komen en stappen zetten   in relatie tot het onderwerp van die opleiding voor mezelf,   maar niet de verantwoordelijkheid nemen voor het geheel.  

Gaat het goed met iedereen? Is de sfeer goed? Vindt de lesgever het tof? Ben ik zelf niet te veel? Ben ik niet te weinig? En dat   is een heel confronterend   proces, want ik ga mezelf   elke keer opnieuw knetterhard   betrappen.   En misschien is het ook wel op dat vlak dat daar voor mij het grootste leerproces in zit.   Dat ik in de positie van lerende mag gaan staan. Dat ik daarin gedragen word.   En daar heb ik echt heel bewust mee om te gaan. En ik ben ontzettend verbaasd ook over hoe diep dat gaat.   Over hoe   hoe moeilijk het is over hoe niet evident het is voor mij   om in die rol te gaan staan. En ik denk voor heel veel anderen dat dat ook zo geldt. Een ander voorbeeld in relatie tot dat ontvangen dat voor mij   heel groot is, is het ouderschap.  

Zeker in het begin met hele kleine kindjes.   Met pasgeboren kindjes zelfs, maar eigenlijk nog steeds nu onze kindjes al wat groter zijn.   Ik kan vol verbazing kijken naar ouders die super gemakkelijk   of ogenschijnlijk super gemakkelijk, want eigenlijk heb ik dat niet in te vullen,   allemaal mensen inschakelen om hun gezin mee te dragen.   Heel makkelijk oppas regelen eten laten maken door iemand anders,   logeerpartijtjes   bij grootouders,   speeldates organiseren bij andere mensen.   Ik vond ontvangen altijd al moeilijk.   Dat gaat mij niet evident af, maar in ouderschap werd dat voor mij echt uitvergroot.  

Ik vind het heel moeilijk om hulp te vragen en ik vind het zelfs moeilijk om aangeboden hulp   aan te nemen om dat te kunnen ontvangen.   Wanneer er iemand is die zegt als er iets is dat ik voor u kan doen.   Heel vaak kan ik zelfs niet bedenken   wat dat zou kunnen zijn, wat ik zou willen   ontvangen.   Dus ik vraag dat ook niet. Daar zit een heel grote drempel in. In het vragen, in het tonen dat ik ook moet ontvangen.   Dat ik niet degene ben die grenzeloos kan geven   en daar niks tegenover moet hebben.   Maar ook in niet weten wat ik eigenlijk wil ontvangen.   En soms laat mij dat dan heel gefrustreerd achter dat ik die hulp dan niet heb of niet had.  

Op ontvangen zit een bepaalde lading en   voor mij kost dat vaak meer energie dan dat het oplevert.   En dat gaat. Dat is niet inherent aan die hulp, maar dat gaat wel over mijn gedachten daarover of mijn ingeprente gevoel   dat daarbij komt kijken. Als ik hulp ontvang   sta ik in schuld of moet ik een wederdienst leveren.   Als een van mijn kindjes ergens gaan spelen, dan moet de ander kindje ook eens bij ons komen spelen. Of   iemand brengt eten dan moet ik ook eens dat kunnen terug doen.   Maar in een periode met hele   kleine   kindjes   of in periode dat het   druk is hier   kan ik voelen ik heb daar niet de draagkracht voor of ik weet niet of ik daar in de toekomst wel de energie voor ga hebben.  

En soms ligt dat   zelfs op een ander vlak en dat teruggeven of die wederdienst.   Iemand komt hier helpen met de kindjes of met klusjes in huis.   En dat maakt dat ik ook   emotioneel beschikbaar moet zijn voor die persoon.   Terwijl ik dat eigenlijk niet kan opbrengen op dat moment.   Geven is voor mij super gemakkelijk   en zelfs zo evident dat ik vaak geef voorbij al mijn eigen grenzen   zolang ik maar niet degene ben die in schuld staat.   Dus ik ga niet ontvangen, ik ga alleen maar geven.   Tot op het punt dat ik zelf ongelukkig en gefrustreerd ben, maar ik sta tenminste niet in schuld. En ik vind het zot hoe diep dat is ingeprent.   Mogen wij ontvangen   in vertrouwen   in een hele zuivere   pure vorm.  

Ik heb geleerd en ik denk heel veel andere mensen   ook dat onvoorwaardelijk   ontvangen, ontvangen in alle vertrouwen   dat dat gevaarlijk is.   Het heeft ons al iets gekost in het verleden, dus dat risico dat nemen we niet meer.   De afgelopen weken waren er enkele klanten waarbij dat thema heel fel naar boven kwam.   Tot op het punt dat het bijna onmogelijk was om iets te ontvangen.   En dat komt omdat we geleerd hebben dat ontvangen gevaarlijk is.   Dat dat nooit onvoorwaardelijk is. Dat er altijd ook gegeven moet worden als je ontvangt.   Dat er voorwaarden aan zijn.  

Dat het onvoorspelbaar is. Dat het onveilig is op emotioneel vlak.   En wat ik dan ook.   Zelf ervaar als coach is dat het moeilijk is om te geven.   Want wat ik geef komt niet aan bij iemand die dat niet kan ontvangen.   In mijn werk ben ik Space Holder voor lastige processen, lastige verhalen   en ik bied een bedding vol onvoorwaardelijke   liefde. Maar bij iemand die dat niet kan ontvangen   draagt dat eigenlijk niet bij.   En dat wordt niet   aangenomen. En ik zeg dat zonder verwijt want ik ben zelf dus ook niet vrij om te ontvangen of toch in veel contexten niet. Maar dat is wel heel interessant om dat te zien gebeuren.   Want een heel grote waarde van wat ik doe zit in   de bedding die ik kan geven.  

De ruimte die mensen onvoorwaardelijk krijgen   als ze dat kunnen ontvangen.   Een ander voorbeeld dat dat voor mij nog meer duidelijk maakte was in een coaching proces voor mezelf.   Wat wil ik in mijn leven, in mijn werk? Een hele oefening daarrond om dat te verhelderen.   Maar het ging vooral over hoe dat je daar naartoe leeft. Vanuit welke energie.   En ik ontdekte daar dat wij heel vaak in alle soorten   coaching en begeleiding en zelfreflectie   stappen zetten.   Beweging brengen, actie ondernemen, go go go   go get your goals.   Dat gaat erover dat je leiding neemt en van alles aan het dragen bent dat je zelf die actie draagt.  

En ik werd daar gewezen op opnieuw want ik weet dat uiteraard wel maar dat je dat ook vanuit die andere energie kunt doen.   Niet vanuit daadkracht en actie maar vanuit volgen en gedragen worden.   Ontvangen   dus. Ontvangen van het leven zelf van anderen.   En dat vraagt veel meer vertrouwen in het leven   dan controle.   Dat is moeilijk op twee vlakken. Langs de ene kant vraagt dat om je te laten leiden door wat de das brengt, door wat iemand anders aangeeft.   Door wat jouw gevoel jou vertelt of van je vraagt.   Dat is een stukje controle moeten laten gaan   en weten dat er geen stappenplan is waar dat we kunnen op rekenen. En we kunnen dat heel slecht. We gaan dat in weerstand. We gaan ons niet overgeven, want dat voelt onveilig.  

En we blijven toch maar enkel rekenen op wat we doen, wat er zichtbaar is, wat er meetbaar is. We geloven dat dat de enige manier is   om dat doel dat we voor ogen hebben te bereiken.   Op een ander vlak is dat ook nog moeilijk want we vaak   hebben we heel veel veronderstellingen over de grenzen van anderen.   We willen iemand anders niet tot last zijn.   Er zat iemand in Reright Your Stories, een van mijn cursussen over journaling,   iemand die iets deelt die mij een berichtje stuurde en ik geef haar een paar krachtige vragen terug.   En ze vertelt ik durfde het eigenlijk niet zo goed delen.  

Ik durfde eigenlijk niet zo goed bij jou aankloppen, want daarvoor is die cursus er toch. En dat staat daar. Dus daar moet ik eigenlijk genoeg mee hebben.   Terwijl overal in die cursus honderd keer duidelijk staat. Ik ben   hier. Deel   jouw reflecties, kom vragen stellen, kom klankbord, kom extra vragen halen die relevant zijn voor jouw unieke situatie.   Niemand is dus tot last in die cursus.   Ik zou dat niet op die manier aanbieden als ik dat zelf niet knetter leuk vind om dat zo te doen. En het is aan mij om mijn grenzen daarin te bewaken   om te antwoorden op een moment dat dat mij uitkomt.  

Maar ook dat   gaat over ontvangen en die veronderstellingen over wat kan de ander dragen?   Staan ons ook vaak in de weg om echt te ontvangen wat er voor ons is.   Ik ben heel veel aan het experimenteren vanuit die energie dus. Veel minder sturen op wat je wil of wat je vindt dat er moet.   Omdat dat vaak vanuit wilskracht is en die is niet eindeloos.   Maar veel meer vanuit laten komen   of zelfs zien wat er al is. Wat dat we voor ons op tafel hebben liggen maar waar we niet gepakt hebben.   Ga er eens vanuit dat alles voor u er al is. Alles wat je verlangt. Alles wat je jezelf wenst.   Zorg of zorgzaamheid voor u of uw gezin.  

Een goed leven, gewoon tof, plezant leven.   Inspiratie, creativiteit,   moed, plezier   en dan niet moeten gaan zoeken of er hard voor werken om daar te geraken. Maar weten dat het er al is voor u ergens.   Het ligt ergens voor u in de etalage en dat je het gewoon mag hebben.   Alles wat je te doen hebt is het binnen laten. Het is van u.   Dat is een heel andere   energie. Je moet er niet om vechten. Je moet er niet om bedelen.   Het is er al.   En als dat zo is moet je het ook niet krampachtig vast grijpen als het is langs komt. U er dan zo aan vastklampen omdat je niet gelooft dat er nog meer van is en dan zo hard knijpen dat je het niet meer op een ontspannen manier kan voelen.   Hoe goed het is om dat te ontvangen om dat echt binnen te laten dan kan je het echt voelen.  

Maar als we het gaan vast grijpen   dan voelen we het niet meer.   En ik ben zelf enorm aan het oefenen ook op die energie.   Zeker op plekken waar ik voel dat frustratie of jaloezie zit. Dingen die mij triggeren   om eens te zoeken naar wat ik dan eigenlijk wens voor mezelf.   En er vanuit gaan dat dat in mijn richting kan bewegen als ik de deur open zet. Dat dat een beweging is in   energie   die ik zelf te maken heb. En dat gaat er volgens mij niet om   dat je altijd   overal onvoorwaardelijk   en in vertrouwen ontvangt   maar wel dat je waardevolle situaties ervaart waarin dat je onvoorwaardelijk kan ontvangen.   Jezelf kan oefenen om aan te nemen, om binnen te laten. Want anders blijven we onszelf dwingen om enkel te geven en zelf te realiseren en te maken wat we nodig hebben of willen.  

Voel jij ook eens? Wat zou jij willen ontvangen?   Ruimte   voor jezelf of voor iets te doen.   Erkenning, gezien worden.   Zorg, liefde   dat kan van alles zijn.   Probeer te zien dat je het niet moet vragen.   Het ga ook niet om krijgen en daar allemaal strenge voorwaarden aan stellen. Want dat kan soms ook gebeuren.   We verlangen naar iets en we vinden het belangrijk   hoe dat dat eruit ziet in welke vorm en van wie dat dat komt en hoeveel dat dat is en op welk moment.   Dat is allemaal controle.   Wat zou je willen ontvangen?   Wat mag er naar u toe bewegen   zonder voorwaarden te stellen aan de vorm?  

En dan kan je jezelf dat al geven. Kan je jezelf toestaan dat je dat mag hebben.   Soms is het er zelfs al. Ligt het voor onze neus en zien we het gewoon niet of laten we het gewoon niet binnen.   Laten we het niet toe.   En misschien weet je het niet. Misschien   is het heel moeilijk voor jou om te voelen.   Waar heb ik nu nodig? Wat wil ik ontvangen?   Misschien kan je niet voelen wat nu goed zou zijn voor jou. Wat je zou willen ontvangen omdat je zo hard aan het geven bent. Als je zo hard in die energie zit,   is dat ook moeilijk om daar contact mee te maken. Met   wat is er nu voor mij belangrijk om te ontvangen?  

Dat is een thema en een energie die ook heel uitgebreid aan bod komen in seasoning.   Maar ik geloof ook niet in een eindpunt daarvan. Ik merk dat dat bij mezelf door een aantal dingen in mijn leven nu weer terug op de voorgrond komt. Dat dat weer een heel sterke zoektocht is. En ik heb het ook een belangrijk thema gemaakt in de gratis audio coaching van deze maand. Het stukje geven en ontvangen waar dat jouw energie naartoe gaat en hoe dat je dan meer in balans kan krijgen of in balans kan houden.   De audio coaching dat is drie dagen achttien tot twintig maart en elke dag krijg je een audioberichtje   met eenvoudig inzicht een kapstok voor jouw eigen leven en een heel concrete vraag waar we over in gesprek kunnen gaan. Jij en ik dus persoonlijk over jouw situatie via WhatsApp.  

Kan je dat ontvangen? Onvoorwaardelijk   in het vertrouwen dat ik dit graag geef en dat jij je mag laten leiden hier.   Ik zet de inschrijf link in de show notes en ik ben heel benieuwd wat jij zou willen ontvangen op dit moment in jouw leven.