Goede voornemens🥂 - draken voor ons zelfvertrouwen 😬
Niet enkel in januari, maar bij iedere intentie of belofte aan onszelf, bestaat de kans dat we teleurgesteld worden.
Hoe meer druk erop ligt (ja, ik heb het tegen jou 'new year, new me'🙄), hoe groter de kans dat het mis gaat...
In deze aflevering bespreek ik vier voorwaarden om door deze dynamiek heen te bewegen en te komen tot een plek waar je jezelf niet teleurstelt.
Je eigen beloftes met liefde tegemoet treden, en zo bewust én met succes bewegen naar een leven waar je blij van wordt!
-
Wil je bewust met intenties omgaan, en je eigen patronen heel concreet aanpakken?
Dan is Rewrite Your Stories dé place to be!
Een startpakket voor jouw ✍️Journaling Journey✍️ - waar je kennismaakt met jouw innerlijke stemmetjes en in alle mildheid je eigen verhaal herschrijft.
[00:00:52]
Unknown:
Wanneer ik dit opneem is het januari en dat zijn de hoog dagen van gebroken beloftes. Voornemers van de beste versie van uzelf gezond, gestructureerd, gefocust aan het werk, liever zijn voor jezelf, milder, sportief en ik ben absoluut de laatste om voornemens te pushen. Zeker in januari. De energie is er helemaal nog niet om voluit in actie te gaan om uzelf tussen aanhalingstekens te verbeteren tegenover vorig jaar. De energie is heel erg nog gericht op beschouwen, afstand nemen, eventjes uit te zoomen en te gaan kijken, te reflecteren. U ergens neer te zetten met een boekje of een groot stuk papier en te kijken en voelen wat er goed was en wat er anders mag.
De meest genoemde frustratie bij coachies rond goede voornemens rond beloftes aan jezelf is ik hou het niet vol. En dat is ook zo buiten januari. Ik weet dat er in januari hoogtij is voor nieuwe goede voornemens maar ook daarnaast zijn er heel veel coaches die dat bij mij benoemen. Ik weet dat journalen mij goed toe. Ik weet dat gezond eten mij fitter laat voelen en een effect heeft op mijn motivatie om te sporten bijvoorbeeld. Ik weet dat ik meer geduld heb als ik soms tijd voor mezelf heb. Ik weet dat ik nee mag zeggen tegen mijn schoonfamilie. Ik weet dat ik een bepaalde cursus super interessant vind dat het mij veel kan brengen. Maar ik doe het niet. Ik hou het niet vol. Ik begin er niet aan. En telkens wanneer dat gebeurt is dat eigenlijk een gebroken belofte aan jezelf.
Een gebroken belofte aan jezelf die schade toebrengt aan je zelfvertrouwen. Want zelfvertrouwen is eigenlijk precies daar vertrouwen in jezelf en dat werkt op dezelfde manier als vertrouwen in andere relaties. Vertrouwen opbouwen gebeurt door iemand zegt dat hij iets gaat doen. Ik zal naar een bakker gaan. Die doet dat ook, die brengt brood mee en dat zorgt ervoor dat je vertrouwt de volgende keer dat hij zegt ik zal het brood meebrengen dat hij dat ook gaat doen. Je bouwt geloofwaardigheid op. Je bouwt vertrouwen op in elkaar binnen een relatie door beloftes te maken en die ook na te komen. Dat kan over hele kleine dingen gaan maar dat geldt natuurlijk ook voor de grote dingen.
Je vertrouwen in jezelf werkt op dezelfde manier. Als je zegt dat je iets gaat doen, als je impliciet die belofte maakt aan jezelf en het dan niet doet dan beschadig je het vertrouwen. En je zelfconcept dus de manier waarop jij jezelf ziet wordt dan ik ben iemand die beloftes aan zichzelf niet houdt of ik ben iemand die geen aandacht voor zichzelf mag of kan of wil reserveren. Je brein gaat misschien nog wat meer voor algemene naar ik ben zwak of ik heb geen wilskracht of het gaat mij nooit lukken of het is gewoon niet voor mij weggelegd. Ons brein dat is heel misleidend in ons brein. Dat is een handig trucje van uw brein om in een woelige wereld bepaalde categorieën te scheppen en bepaalde ondervindingen te veralgemenen.
Maar je ontwikkelt daardoor een beeld van jezelf dat niet strookt met jouw echte mogelijkheden. In deze aflevering wandel ik je heel graag door vier voorwaarden om hier doorheen te bewegen. Om hier door die dynamiek heen te bewegen en uit te komen op een plek waar je jezelf niet teleurstelt. Waar je jezelf echt vertrouwt. De eerste voorwaarde is dat het oordeel eraf moet. We leven in een wereld waar de mogelijkheden eindeloos zijn. De keuzes die je kan maken iedere dag zijn gigantisch. Wat wij eten, waar we onze tijd mee vullen, welke podcast we luisteren, welk boek we onze kinderen voorlezen, maar ook in de grotere beslissingen, uitgezoomd welke job ga je doen, welke woonplaats kies je.
Er zijn heel veel keuzemogelijkheden. Er is een overvloed aan opties de hele dag door in alle grote en kleine keuzes die wij kunnen maken. Voor ons brein is dat super overweldigend. Ons brein kan heel snel werken maar heeft echt maar een bepaalde capaciteit om bewuste beslissingen te maken. Dus ons brein zoekt voor de bekende beslissingen zoekt die houvast in patronen en gewoontes. Waar je des morgens als eerste doet wanneer je uit bed komt waarschijnlijk is dat elke dag hetzelfde. Wat dat je als ontbijt eet waarschijnlijk is dat elke dag hetzelfde of heb je een aantal opties die dat je vaak opnieuw gebruikt om ervoor te zorgen dat je niet elke dag opnieuw uit alle opties die er mogelijk zijn een keuze moet maken op een bewuste manier.
Die patronen, die gewoontes dat zijn eigenlijk snelwegen in ons brein, waar het verkeer makkelijker langs gaat, de voorkeursroute zogezegd, en die sturen heel erg ons gedrag. Als je honger hebt pak je een koekje, als je moe en overprikkeld bent ga je scrollen. Als je je kwetsbaar voelt ga je people pleasen want als je als de ander rustig en tevreden is doordat jij hebt gezorgd dat hij rustig en tevreden is kan die ander mij weer helpen om te reguleren. Om mij gerust te stellen, dan voel ik mij minder kwetsbaar. Die gewoontes, die patronen, die zijn heel sterk.
Dat is de houvast van ons brein en ons brein zal er dus ook alles aan doen om die te behouden om daarom houvast in te blijven vinden. En om daar iets nieuw tegenin te brengen. Ja iets nieuw of om iets op een andere manier te starten vraagt dat dus heel veel inzet. Dat vraagt heel veel energie, motivatie, een bepaald inzicht volhouden in verschillende pogingen en wanneer dat je iets probeert en het gaat toch niet zo goed. Die eerste voorwaarde gaat erover dat je niet boos bent op jezelf omdat je lijkt tussen aanhalingstekens vast te zitten in oude gewoonten.
Natuurlijk zit je vast in oude gewoonten. Dat is waar die gewoonten voor bedoeld zijn. Die zijn een beschermingsmechanisme en ons brein gaat ons proberen daarin te houden omdat dat ons beschermt tegen overwelddiging. Zeker bij oude sociale en emotionele patronen als we het hebben over people pleasen maar ook perfectionisme, vermijden, afleiding zoeken, uitstelgedrag. Haal dat oordeel er maar af. Uiteraard is dat iets wat je doet. Je hebt dat ooit aangeleerd. Dat heeft ooit goed gewerkt en ons brein vindt het heel onveilig om te veranderen. Ons brein houdt het graag bekend en voorspelbaar. Dus als het ooit heeft gewerkt dan zal het nu ook wel blijven werken en dan gaat je brein dat ook willen blijven inzetten.
Als je je eigen oordeel, je eigen ergernis, je eigen teleurstelling in jezelf over die gewoonte of over het gevolg van die gewoonte kan weghalen dan opent er een hele deur. Bijvoorbeeld de gewoonte en het gevolg dan bedoel ik bijvoorbeeld eten als je emotionele leegte voelt, als je je ongemakkelijk voelt dat je gaat eten als reflex. En het gevolg van die gewoonte kan zijn dat je lichaamsbeeld niet heel fijn is of dat je je op dit moment niet heel fit voelt bijvoorbeeld. Als je het oordeel daarover, het oordeel over die gewoonte of het oordeel over het gevolg van die gewoonte er kan afhalen, kan zien dat het normaal is dat je op deze plek bent dan opent er een deurtje om te gaan begrijpen.
Om te gaan begrijpen en dat is de volgende voorwaarde hoe dat dat ontstaan is. Dat je kan gaan begrijpen dat er ook geen schuld zit in bepaalde gewoontes. Door bewust naar een bepaald gedrag of een gewoonte te kijken ga ga je beter begrijpen waar dat ze vandaan komt. Wanneer stel ik dat gedrag? Doe dat heel bewust. Je kan dat zelfs opschrijven. Bij wie stel ik dat gedrag? Waar doe mij dat aan denken? Laat mij dat voelen? Wat probeer ik hiermee te vermijden? Want heel vaak zijn ingesleten patronen of gewoontes ontstaan vanuit het vermijden van iets wat nog minder fijn voelt.
En als er zo'n bepaalde gewoonte is waarvan je voelt ik wil hier eigenlijk iets nieuws starten. Ik wil ergens, ik wil hier iets tegenin brengen. Vaak zijn dat dingen die ook op andere domeinen in uw leven spelen. Op welke domeinen in uw leven doet je dan nog meer? Bijvoorbeeld uitstelgedrag bij sporten. Beginnen sporten of meer gaan sporten daar echt tijd voor in maken in uw agenda. Hoe komt het dat dat niet lukt? Welk gedrag of welk patroon zet je in waardoor dat dat niet lukt? Bij mij loopt dat heel vaak mis bij op het moment al dat ik mijn planning maak. Ik plan daar geen ruimte voor in.
Ik negeer ergens het feit dat ik dat eigenlijk ging doen, dat ik dat eigenlijk daarmee ging beginnen. Maar als ik daar geen ruimte voor voor zie in mijn planning dan is de kans dat dat uiteindelijk gaat lukken echt heel klein. Wat probeer ik daarmee te vermijden? Ik probeer te vermijden dat het zwaar is of dat het niet lukt. Ik probeer een faal ervaring te vermijden want ik heb al wel eerder geprobeerd om meer te gaan sporten en dat is niet gelukt. Of ik ben al wel eens gaan sporten en ik vond eigenlijk wat ik toen heb gedaan niet zo leuk. En dat was zwaar en ik heb eigenlijk geen zin daarin. Die faalervaring, het feit dat ik het niet ga volhouden of het feit dat het niet leuk is, dat het mij geen voldoening geeft. Dat is wat ik probeer te vermijden.
En als je daar inzicht in kan krijgen dan kan je vaak heel veel meer begrip en mildheid opbrengen voor de plek waar dat je nu bent. De plek bijvoorbeeld waar dat je niet aan sporten bent of veel minder dan je eigenlijk zou willen. Je kan veel zachter zijn voor jezelf. Dat komt niet voort uit een zwakte of uit een fout. Er is een bepaald ingeprent gevaar bij de belofte die dat je aan jezelf wilt maken. Als ik mij voornemen om te gaan sporten is dat een risico. Het risico op een faalervaring. Als ik een nieuw plannings systeem ga gebruiken en ik ga daar echt voor dan bestaat het risico dat ik dat binnen twee weken niet meer ga doen en dat dat een faalervaring is. Of het risico bestaat dat ik dat helemaal niet leuk vind Maar dat ik ermee ben begonnen en dat ik dus moet doorgaan.
Het voornemen om vaker uw gsm weg te leggen bijvoorbeeld is ook een risico. Want wat als het niet lukt? En ik denk dat heel belangrijk is om op zo'n moment dat eens te gaan vergelijken met hoe dat je naar je eigen kind of naar een vriend of vriendin zou kijken. Mijn kinderen zijn heel sterk in de uitspraak van proberen kan je leren En dat is een uitspraak die behalve in kleuterklassen ook heel relevant is voor de mildheid, voor de poging en de intentie die dat je wil aanleren. Je gaat proberen om vaker je gsm weg te leggen. Je hebt de intentie om meer in het hier en nu te zijn. Daar zachtheid voor opbrengen en heel goed beseffen en telkens opnieuw jezelf herinneren dat het feit of dat je een goede mens bent of niet, niet afhangt van het slagen van die poging.
Als je je gsm deze week niet vaker weglegt dan vorige week dan ben je geen slecht mens. Dat brengt heel veel zachtheid, heel veel mildheid binnen door te begrijpen waar dat dat vandaan komt. Hoe heb ik dit ooit aangeleerd? Wat probeer ik hier te vermijden? En dan ga je veel beter begrijpen, zeker als je kijkt hoe zou ik naar iemand anders toe reageren? Veel beter begrijpen dat er geen oordeel nodig is, dat er heel veel zachtheid nodig is en ook dat je het de definitie van succes of dat het geslaagd is of niet ergens helemaal anders mag leggen dan dat je meestal doet. En daar kom ik straks zeker nog eventjes op terug. Maar de derde voorwaarde die dan vervuld mag zijn is accepteren dat dit is waar je nu bent.
Zolang je blijft wensen dat je al piano kan spelen ga je geen energie kunnen opbrengen om te oefenen. Als je je gaat afmeten aan het eindresultaat en weerstand blijft volhouden tegen het feit dat je nog niet daar bent bij dat eindresultaat dat je het nog niet goed kan, dat je het nog niet geïntegreerd hebt, dan ga je ook geen energie kunnen opbrengen om die beweging in te zetten. Het vraagt van ons om te accepteren dat je bent waar dat je nu bent. Iemand die soms sport of iemand die af en toe in een goede workflow geraakt, Iemand die soms al nee durft zeggen. Iemand die zicht heeft op welk onderwerp haar interesseert en daarover graag zou bijleren of ontwikkelen.
En natuurlijk zijn we nog niet op het punt dat we ideaal zouden zijn of zouden we graag daar evolutie in zien, zouden we graag daar verandering in zien. Maar het begint bij accepteren waar we op dit moment zijn. Geen teleurstelling, geen pusherige doelen van tegen dan moet ik zoveel geen oordeel of boosheid geen vergelijking met anderen geen jaloezie naar anderen. Laat de plek waar anderen zijn jou als inspiratie dienen. Zeker als er mensen zijn die beloftes aan zichzelf hebben gemaakt en die hebben waar gemaakt. Dingen waar dat jij van ziet dat zou ik ook wel willen. Laat dat inspiratie zijn. Absoluut. Maar ga je niet vergelijken.
Als je dat helemaal kan accepteren dat dit is waar dat je nu bent zonder jezelf klein te maken want vaak zijn er al wel kiemen van wat je eigenlijk wil laten groeien. Dan opent dat de deur voor de laatste en een heel belangrijke voorwaarde. En dat is jouw eigen belofte aan jezelf met liefde tegemoet gaan. En wat ik daarmee bedoel is ook investeren. Liefde is niet enkel zachtheid en de acceptatie dat dit nu zo is. En die mildheid en daar liefdevol naar kijken zonder oordeel. Dat is heel belangrijk. Dat is een heel belangrijke voorwaarde en veel van ons hebben dat niet geleerd. Maar een valkuil kan zijn om dan te stoppen.
Om als we voelen ik kan accepteren waar ik nu ben om dan niet meer te bewegen. Dat zijn ook belangrijke onderdelen zodat er geen oordeel of boosheid op jezelf ontstaat. Want dat blokkeert alles. Alles. Er komt nog weinig dingen in beweging dus het is goed dat die deur echt open mag. En dan mag met liefde je belofte tegemoet gaan ook een investering zijn. Liefde kan ook strengheid zijn. Liefde kan ook grenzen opleggen zijn. Je gaat een bepaald engagement aan. Een investering die gevraagd wordt, die nodig is, dat je die ook echt aanga. En als je met liefde naar je gebroken beloftes kijkt en ze accepteert maar dan niks verandert dan ga je telkens opnieuw teleurgesteld zijn. Dan ga je telkens opnieuw schade toebrengen aan dat vertrouwen in jezelf en dan ga ook je daadkracht om in dat domein of in andere domeinen opnieuw te proberen ga verzwakken.
Het vertrouwen in jezelf dat je een nieuwe gewoonte kan aanleren. Dat je dingen anders kan gaan aanpakken. Dat je stappen kan zetten in je eigen in je eigen leven. Het vertrouwen in jezelf gaat steeds kleiner worden. Je kan in een spiraal terechtkomen waar dat nog heel weinig daadkracht overblijft. En wat ik bedoel met jezelf en je belofte liefdevol benaderen is dus accepteren en eerlijk aankijken ook. Eerlijk zijn met jezelf dat vier keer per week afhaal eten geen weerspiegeling is van jouw wens om gezond te eten en actie nemen om daar iets aan te veranderen.
Dat is ook begrijpen waar dat jouw weerstand tegen planningen vandaan komt. Jezelf daar niet over veroordelen. Accepteren dat je dan nooit geleerd hebt dat je daar dus beginner in bent en durven leren hoe dat je dat kan aanpakken. Hoe dat jou kan helpen met focus. Een ander voorbeeld kan zijn met zachtheid observeren dat het in onze wereld vandaag niet evident is om in uw hele aandacht aanwezig te zijn in het hier en nu. Bijvoorbeeld bij uw kinderen of bij uw werk. Maar wel manieren zoeken en uitproberen om dat toch te doen. Omdat dat engagement is dat je aan jezelf wil aangaan. Het is heel belangrijk om daarom zuiver te zijn in je beloftes.
Welke belofte wil je maken aan jezelf? En dit is geen aanmoediging voor goede voornemens in januari maar als je beloftes wil maken aan jezelf, als je jezelf dingen belooft, als je jezelf dingen neemt, als je intenties stelt dat komt voort uit een wens die dat je hebt voor jezelf. Voor jezelf, je gezin, je werk, je gezondheid, je financiën, je relatie. Als je dat engagement aangaat doe dat eerlijk en met liefde. Neem jezelf niet zomaar alles voor. Maak dat heel zuiver. Wat is jouw motivatie? Maak geen voornemens of intenties of stappenplannen omdat het zou moeten of omdat iemand anders dat wel een goed idee lijkt.
Maar ga echt op zoek naar wat is jouw onderliggende wens? Wat is de wens die jou intrinsiek drijft om hier iets mee te doen? En ga dan kijken welke belofte wil ik maken? Welk voornemen? Welke intentie? In welke vorm? En met welke frequentie mag dat dan zijn? Zonder te pushen maar echt vanuit goesting. En ga dat engagement dan aan. En heel belangrijk daarbij is ook nog dat je soms je succesdefinitie te veranderen hebt. Wanneer heb je je belofte gehouden? Is dat wanneer je elke week bent gaan sporten? Of is dat wanneer dat je je fitter in je lichaam voelt? Is dat wanneer je deze week ene keer bent gaan sporten?
Bouw dat op. Begin dat klein en maak je de succesdefinitie expliciet zodat je niet teleurgesteld bent wanneer je niet het grote impliciete ongeformuleerde doel niet gehaald hebt. Maak dat klein en haalbaar en zo bouw je zelfvertrouwen. Ik ging het doen. Ik heb het gedaan. Vandaag is het gelukt en vandaag opnieuw. En vandaag is niet maar morgen terug. En zo vind je in jezelf een betrouwbare partner. En dan ben je niet meer teleurgesteld in al die gebroken beloftes in jezelf.
Wanneer ik dit opneem is het januari en dat zijn de hoog dagen van gebroken beloftes. Voornemers van de beste versie van uzelf gezond, gestructureerd, gefocust aan het werk, liever zijn voor jezelf, milder, sportief en ik ben absoluut de laatste om voornemens te pushen. Zeker in januari. De energie is er helemaal nog niet om voluit in actie te gaan om uzelf tussen aanhalingstekens te verbeteren tegenover vorig jaar. De energie is heel erg nog gericht op beschouwen, afstand nemen, eventjes uit te zoomen en te gaan kijken, te reflecteren. U ergens neer te zetten met een boekje of een groot stuk papier en te kijken en voelen wat er goed was en wat er anders mag.
De meest genoemde frustratie bij coachies rond goede voornemens rond beloftes aan jezelf is ik hou het niet vol. En dat is ook zo buiten januari. Ik weet dat er in januari hoogtij is voor nieuwe goede voornemens maar ook daarnaast zijn er heel veel coaches die dat bij mij benoemen. Ik weet dat journalen mij goed toe. Ik weet dat gezond eten mij fitter laat voelen en een effect heeft op mijn motivatie om te sporten bijvoorbeeld. Ik weet dat ik meer geduld heb als ik soms tijd voor mezelf heb. Ik weet dat ik nee mag zeggen tegen mijn schoonfamilie. Ik weet dat ik een bepaalde cursus super interessant vind dat het mij veel kan brengen. Maar ik doe het niet. Ik hou het niet vol. Ik begin er niet aan. En telkens wanneer dat gebeurt is dat eigenlijk een gebroken belofte aan jezelf.
Een gebroken belofte aan jezelf die schade toebrengt aan je zelfvertrouwen. Want zelfvertrouwen is eigenlijk precies daar vertrouwen in jezelf en dat werkt op dezelfde manier als vertrouwen in andere relaties. Vertrouwen opbouwen gebeurt door iemand zegt dat hij iets gaat doen. Ik zal naar een bakker gaan. Die doet dat ook, die brengt brood mee en dat zorgt ervoor dat je vertrouwt de volgende keer dat hij zegt ik zal het brood meebrengen dat hij dat ook gaat doen. Je bouwt geloofwaardigheid op. Je bouwt vertrouwen op in elkaar binnen een relatie door beloftes te maken en die ook na te komen. Dat kan over hele kleine dingen gaan maar dat geldt natuurlijk ook voor de grote dingen.
Je vertrouwen in jezelf werkt op dezelfde manier. Als je zegt dat je iets gaat doen, als je impliciet die belofte maakt aan jezelf en het dan niet doet dan beschadig je het vertrouwen. En je zelfconcept dus de manier waarop jij jezelf ziet wordt dan ik ben iemand die beloftes aan zichzelf niet houdt of ik ben iemand die geen aandacht voor zichzelf mag of kan of wil reserveren. Je brein gaat misschien nog wat meer voor algemene naar ik ben zwak of ik heb geen wilskracht of het gaat mij nooit lukken of het is gewoon niet voor mij weggelegd. Ons brein dat is heel misleidend in ons brein. Dat is een handig trucje van uw brein om in een woelige wereld bepaalde categorieën te scheppen en bepaalde ondervindingen te veralgemenen.
Maar je ontwikkelt daardoor een beeld van jezelf dat niet strookt met jouw echte mogelijkheden. In deze aflevering wandel ik je heel graag door vier voorwaarden om hier doorheen te bewegen. Om hier door die dynamiek heen te bewegen en uit te komen op een plek waar je jezelf niet teleurstelt. Waar je jezelf echt vertrouwt. De eerste voorwaarde is dat het oordeel eraf moet. We leven in een wereld waar de mogelijkheden eindeloos zijn. De keuzes die je kan maken iedere dag zijn gigantisch. Wat wij eten, waar we onze tijd mee vullen, welke podcast we luisteren, welk boek we onze kinderen voorlezen, maar ook in de grotere beslissingen, uitgezoomd welke job ga je doen, welke woonplaats kies je.
Er zijn heel veel keuzemogelijkheden. Er is een overvloed aan opties de hele dag door in alle grote en kleine keuzes die wij kunnen maken. Voor ons brein is dat super overweldigend. Ons brein kan heel snel werken maar heeft echt maar een bepaalde capaciteit om bewuste beslissingen te maken. Dus ons brein zoekt voor de bekende beslissingen zoekt die houvast in patronen en gewoontes. Waar je des morgens als eerste doet wanneer je uit bed komt waarschijnlijk is dat elke dag hetzelfde. Wat dat je als ontbijt eet waarschijnlijk is dat elke dag hetzelfde of heb je een aantal opties die dat je vaak opnieuw gebruikt om ervoor te zorgen dat je niet elke dag opnieuw uit alle opties die er mogelijk zijn een keuze moet maken op een bewuste manier.
Die patronen, die gewoontes dat zijn eigenlijk snelwegen in ons brein, waar het verkeer makkelijker langs gaat, de voorkeursroute zogezegd, en die sturen heel erg ons gedrag. Als je honger hebt pak je een koekje, als je moe en overprikkeld bent ga je scrollen. Als je je kwetsbaar voelt ga je people pleasen want als je als de ander rustig en tevreden is doordat jij hebt gezorgd dat hij rustig en tevreden is kan die ander mij weer helpen om te reguleren. Om mij gerust te stellen, dan voel ik mij minder kwetsbaar. Die gewoontes, die patronen, die zijn heel sterk.
Dat is de houvast van ons brein en ons brein zal er dus ook alles aan doen om die te behouden om daarom houvast in te blijven vinden. En om daar iets nieuw tegenin te brengen. Ja iets nieuw of om iets op een andere manier te starten vraagt dat dus heel veel inzet. Dat vraagt heel veel energie, motivatie, een bepaald inzicht volhouden in verschillende pogingen en wanneer dat je iets probeert en het gaat toch niet zo goed. Die eerste voorwaarde gaat erover dat je niet boos bent op jezelf omdat je lijkt tussen aanhalingstekens vast te zitten in oude gewoonten.
Natuurlijk zit je vast in oude gewoonten. Dat is waar die gewoonten voor bedoeld zijn. Die zijn een beschermingsmechanisme en ons brein gaat ons proberen daarin te houden omdat dat ons beschermt tegen overwelddiging. Zeker bij oude sociale en emotionele patronen als we het hebben over people pleasen maar ook perfectionisme, vermijden, afleiding zoeken, uitstelgedrag. Haal dat oordeel er maar af. Uiteraard is dat iets wat je doet. Je hebt dat ooit aangeleerd. Dat heeft ooit goed gewerkt en ons brein vindt het heel onveilig om te veranderen. Ons brein houdt het graag bekend en voorspelbaar. Dus als het ooit heeft gewerkt dan zal het nu ook wel blijven werken en dan gaat je brein dat ook willen blijven inzetten.
Als je je eigen oordeel, je eigen ergernis, je eigen teleurstelling in jezelf over die gewoonte of over het gevolg van die gewoonte kan weghalen dan opent er een hele deur. Bijvoorbeeld de gewoonte en het gevolg dan bedoel ik bijvoorbeeld eten als je emotionele leegte voelt, als je je ongemakkelijk voelt dat je gaat eten als reflex. En het gevolg van die gewoonte kan zijn dat je lichaamsbeeld niet heel fijn is of dat je je op dit moment niet heel fit voelt bijvoorbeeld. Als je het oordeel daarover, het oordeel over die gewoonte of het oordeel over het gevolg van die gewoonte er kan afhalen, kan zien dat het normaal is dat je op deze plek bent dan opent er een deurtje om te gaan begrijpen.
Om te gaan begrijpen en dat is de volgende voorwaarde hoe dat dat ontstaan is. Dat je kan gaan begrijpen dat er ook geen schuld zit in bepaalde gewoontes. Door bewust naar een bepaald gedrag of een gewoonte te kijken ga ga je beter begrijpen waar dat ze vandaan komt. Wanneer stel ik dat gedrag? Doe dat heel bewust. Je kan dat zelfs opschrijven. Bij wie stel ik dat gedrag? Waar doe mij dat aan denken? Laat mij dat voelen? Wat probeer ik hiermee te vermijden? Want heel vaak zijn ingesleten patronen of gewoontes ontstaan vanuit het vermijden van iets wat nog minder fijn voelt.
En als er zo'n bepaalde gewoonte is waarvan je voelt ik wil hier eigenlijk iets nieuws starten. Ik wil ergens, ik wil hier iets tegenin brengen. Vaak zijn dat dingen die ook op andere domeinen in uw leven spelen. Op welke domeinen in uw leven doet je dan nog meer? Bijvoorbeeld uitstelgedrag bij sporten. Beginnen sporten of meer gaan sporten daar echt tijd voor in maken in uw agenda. Hoe komt het dat dat niet lukt? Welk gedrag of welk patroon zet je in waardoor dat dat niet lukt? Bij mij loopt dat heel vaak mis bij op het moment al dat ik mijn planning maak. Ik plan daar geen ruimte voor in.
Ik negeer ergens het feit dat ik dat eigenlijk ging doen, dat ik dat eigenlijk daarmee ging beginnen. Maar als ik daar geen ruimte voor voor zie in mijn planning dan is de kans dat dat uiteindelijk gaat lukken echt heel klein. Wat probeer ik daarmee te vermijden? Ik probeer te vermijden dat het zwaar is of dat het niet lukt. Ik probeer een faal ervaring te vermijden want ik heb al wel eerder geprobeerd om meer te gaan sporten en dat is niet gelukt. Of ik ben al wel eens gaan sporten en ik vond eigenlijk wat ik toen heb gedaan niet zo leuk. En dat was zwaar en ik heb eigenlijk geen zin daarin. Die faalervaring, het feit dat ik het niet ga volhouden of het feit dat het niet leuk is, dat het mij geen voldoening geeft. Dat is wat ik probeer te vermijden.
En als je daar inzicht in kan krijgen dan kan je vaak heel veel meer begrip en mildheid opbrengen voor de plek waar dat je nu bent. De plek bijvoorbeeld waar dat je niet aan sporten bent of veel minder dan je eigenlijk zou willen. Je kan veel zachter zijn voor jezelf. Dat komt niet voort uit een zwakte of uit een fout. Er is een bepaald ingeprent gevaar bij de belofte die dat je aan jezelf wilt maken. Als ik mij voornemen om te gaan sporten is dat een risico. Het risico op een faalervaring. Als ik een nieuw plannings systeem ga gebruiken en ik ga daar echt voor dan bestaat het risico dat ik dat binnen twee weken niet meer ga doen en dat dat een faalervaring is. Of het risico bestaat dat ik dat helemaal niet leuk vind Maar dat ik ermee ben begonnen en dat ik dus moet doorgaan.
Het voornemen om vaker uw gsm weg te leggen bijvoorbeeld is ook een risico. Want wat als het niet lukt? En ik denk dat heel belangrijk is om op zo'n moment dat eens te gaan vergelijken met hoe dat je naar je eigen kind of naar een vriend of vriendin zou kijken. Mijn kinderen zijn heel sterk in de uitspraak van proberen kan je leren En dat is een uitspraak die behalve in kleuterklassen ook heel relevant is voor de mildheid, voor de poging en de intentie die dat je wil aanleren. Je gaat proberen om vaker je gsm weg te leggen. Je hebt de intentie om meer in het hier en nu te zijn. Daar zachtheid voor opbrengen en heel goed beseffen en telkens opnieuw jezelf herinneren dat het feit of dat je een goede mens bent of niet, niet afhangt van het slagen van die poging.
Als je je gsm deze week niet vaker weglegt dan vorige week dan ben je geen slecht mens. Dat brengt heel veel zachtheid, heel veel mildheid binnen door te begrijpen waar dat dat vandaan komt. Hoe heb ik dit ooit aangeleerd? Wat probeer ik hier te vermijden? En dan ga je veel beter begrijpen, zeker als je kijkt hoe zou ik naar iemand anders toe reageren? Veel beter begrijpen dat er geen oordeel nodig is, dat er heel veel zachtheid nodig is en ook dat je het de definitie van succes of dat het geslaagd is of niet ergens helemaal anders mag leggen dan dat je meestal doet. En daar kom ik straks zeker nog eventjes op terug. Maar de derde voorwaarde die dan vervuld mag zijn is accepteren dat dit is waar je nu bent.
Zolang je blijft wensen dat je al piano kan spelen ga je geen energie kunnen opbrengen om te oefenen. Als je je gaat afmeten aan het eindresultaat en weerstand blijft volhouden tegen het feit dat je nog niet daar bent bij dat eindresultaat dat je het nog niet goed kan, dat je het nog niet geïntegreerd hebt, dan ga je ook geen energie kunnen opbrengen om die beweging in te zetten. Het vraagt van ons om te accepteren dat je bent waar dat je nu bent. Iemand die soms sport of iemand die af en toe in een goede workflow geraakt, Iemand die soms al nee durft zeggen. Iemand die zicht heeft op welk onderwerp haar interesseert en daarover graag zou bijleren of ontwikkelen.
En natuurlijk zijn we nog niet op het punt dat we ideaal zouden zijn of zouden we graag daar evolutie in zien, zouden we graag daar verandering in zien. Maar het begint bij accepteren waar we op dit moment zijn. Geen teleurstelling, geen pusherige doelen van tegen dan moet ik zoveel geen oordeel of boosheid geen vergelijking met anderen geen jaloezie naar anderen. Laat de plek waar anderen zijn jou als inspiratie dienen. Zeker als er mensen zijn die beloftes aan zichzelf hebben gemaakt en die hebben waar gemaakt. Dingen waar dat jij van ziet dat zou ik ook wel willen. Laat dat inspiratie zijn. Absoluut. Maar ga je niet vergelijken.
Als je dat helemaal kan accepteren dat dit is waar dat je nu bent zonder jezelf klein te maken want vaak zijn er al wel kiemen van wat je eigenlijk wil laten groeien. Dan opent dat de deur voor de laatste en een heel belangrijke voorwaarde. En dat is jouw eigen belofte aan jezelf met liefde tegemoet gaan. En wat ik daarmee bedoel is ook investeren. Liefde is niet enkel zachtheid en de acceptatie dat dit nu zo is. En die mildheid en daar liefdevol naar kijken zonder oordeel. Dat is heel belangrijk. Dat is een heel belangrijke voorwaarde en veel van ons hebben dat niet geleerd. Maar een valkuil kan zijn om dan te stoppen.
Om als we voelen ik kan accepteren waar ik nu ben om dan niet meer te bewegen. Dat zijn ook belangrijke onderdelen zodat er geen oordeel of boosheid op jezelf ontstaat. Want dat blokkeert alles. Alles. Er komt nog weinig dingen in beweging dus het is goed dat die deur echt open mag. En dan mag met liefde je belofte tegemoet gaan ook een investering zijn. Liefde kan ook strengheid zijn. Liefde kan ook grenzen opleggen zijn. Je gaat een bepaald engagement aan. Een investering die gevraagd wordt, die nodig is, dat je die ook echt aanga. En als je met liefde naar je gebroken beloftes kijkt en ze accepteert maar dan niks verandert dan ga je telkens opnieuw teleurgesteld zijn. Dan ga je telkens opnieuw schade toebrengen aan dat vertrouwen in jezelf en dan ga ook je daadkracht om in dat domein of in andere domeinen opnieuw te proberen ga verzwakken.
Het vertrouwen in jezelf dat je een nieuwe gewoonte kan aanleren. Dat je dingen anders kan gaan aanpakken. Dat je stappen kan zetten in je eigen in je eigen leven. Het vertrouwen in jezelf gaat steeds kleiner worden. Je kan in een spiraal terechtkomen waar dat nog heel weinig daadkracht overblijft. En wat ik bedoel met jezelf en je belofte liefdevol benaderen is dus accepteren en eerlijk aankijken ook. Eerlijk zijn met jezelf dat vier keer per week afhaal eten geen weerspiegeling is van jouw wens om gezond te eten en actie nemen om daar iets aan te veranderen.
Dat is ook begrijpen waar dat jouw weerstand tegen planningen vandaan komt. Jezelf daar niet over veroordelen. Accepteren dat je dan nooit geleerd hebt dat je daar dus beginner in bent en durven leren hoe dat je dat kan aanpakken. Hoe dat jou kan helpen met focus. Een ander voorbeeld kan zijn met zachtheid observeren dat het in onze wereld vandaag niet evident is om in uw hele aandacht aanwezig te zijn in het hier en nu. Bijvoorbeeld bij uw kinderen of bij uw werk. Maar wel manieren zoeken en uitproberen om dat toch te doen. Omdat dat engagement is dat je aan jezelf wil aangaan. Het is heel belangrijk om daarom zuiver te zijn in je beloftes.
Welke belofte wil je maken aan jezelf? En dit is geen aanmoediging voor goede voornemens in januari maar als je beloftes wil maken aan jezelf, als je jezelf dingen belooft, als je jezelf dingen neemt, als je intenties stelt dat komt voort uit een wens die dat je hebt voor jezelf. Voor jezelf, je gezin, je werk, je gezondheid, je financiën, je relatie. Als je dat engagement aangaat doe dat eerlijk en met liefde. Neem jezelf niet zomaar alles voor. Maak dat heel zuiver. Wat is jouw motivatie? Maak geen voornemens of intenties of stappenplannen omdat het zou moeten of omdat iemand anders dat wel een goed idee lijkt.
Maar ga echt op zoek naar wat is jouw onderliggende wens? Wat is de wens die jou intrinsiek drijft om hier iets mee te doen? En ga dan kijken welke belofte wil ik maken? Welk voornemen? Welke intentie? In welke vorm? En met welke frequentie mag dat dan zijn? Zonder te pushen maar echt vanuit goesting. En ga dat engagement dan aan. En heel belangrijk daarbij is ook nog dat je soms je succesdefinitie te veranderen hebt. Wanneer heb je je belofte gehouden? Is dat wanneer je elke week bent gaan sporten? Of is dat wanneer dat je je fitter in je lichaam voelt? Is dat wanneer je deze week ene keer bent gaan sporten?
Bouw dat op. Begin dat klein en maak je de succesdefinitie expliciet zodat je niet teleurgesteld bent wanneer je niet het grote impliciete ongeformuleerde doel niet gehaald hebt. Maak dat klein en haalbaar en zo bouw je zelfvertrouwen. Ik ging het doen. Ik heb het gedaan. Vandaag is het gelukt en vandaag opnieuw. En vandaag is niet maar morgen terug. En zo vind je in jezelf een betrouwbare partner. En dan ben je niet meer teleurgesteld in al die gebroken beloftes in jezelf.
