December en uitputting lijken een match made in heaven, want ik hoor weinig mensen die nog met stralende energie in deze dagen staan.🫣
Deze aflevering is geen pleidooi voor uitputting natuurlijk, maar wel een interessante kijk op je eigen vermoeidheid, tegenzin of dalend energiepeil. Waar die uitputting vandaan komt, en vooral hoe je tot een duurzame oplossing komt, dat hoor je hier!
-
Kan jij wel wat ondersteuning hierbij gebruiken? Dan heb ik "Eerste hulp bij een lege batterij": twaalf weken laagdrempelige en zachtzinnige begeleiding naar een leven met meer energie, balans en een zenuwstelsel in evenwicht ♥️
Natuurlijk ben je ook heel welkom voor een gesprek om te verhelderen wat jou NU kan helpen om terug meer rust en minder overwhelm te ervaren! Boek je eigen afspraak → hier 🗓️
[00:00:04]
Unknown:
Het is jouw verhaal en jij mag het schrijven. Ik ben Jolien. Doorheen ouderschap, ondernemerschap en heel wat dieptepunten vond ik een spoor waar ik met een gereguleerd zenuwstelsel en trouw aan mezelf in het leven kan staan en mijn klanten kan begeleiden om hetzelfde te doen. Mijn klanten dat zijn mensen die bereid zijn om te zoeken naar een leven dat lichter en meer van zichzelf is en zich niet meer willen laten leiden door wat onze omgeving voorschrijft. In deze podcast laat ik je met mildheid kijken naar je eigen pad en geef ik je de kracht en het ownership maar ook een helpende taal om dit zelf verder uit te stippelen, om jouw eigen verhaal te schrijven. Het is een pep talk voor een leven jouw voorwaarden. Deze aflevering is een aflevering met een beetje een confronterende boodschap.
Het is winter wanneer ik dit opneem maar ik ben een coach dus er komen vaak ook mensen met een grote winter energie bij mij terecht. Mijn struggles, met dingen waar dat ze mee wringen in hun leven hoewel dat natuurlijk niet nodig is. Je bent ook heel welkom zonder struggles in mijn coaching. Maar ook mensen met burn-out, mensen die een verlies geleden hebben, vaak mensen die heel erg struggelen met hun energie, met uitputting, ook met chronische pijn. Ik heb daar allemaal zelf behoorlijk wat ervaring mee. Het jammere is dat er geen quick fixes zijn maar wel dat het wel mogelijk is om een duurzaam antwoord daarop te vinden in je leven.
Maar daarvoor is die confronterende boodschap heel erg nodig. En die boodschap is voor jou als dat jouw situatie is op dit moment. Maar ook voor mezelf is dat soms nog eventjes de reminder op een mindere drastische schaal dan het ooit is geweest. Maar wel heel belangrijk om echt te laten binnenkomen. Je lijf doet precies wat het moet doen. Ons lichaam ons brein ons hele systeem is gemaakt op overleven. En wanneer dat overleven bedreigd wordt zullen er allerlei mechanismen ons dat komen signaleren en proberen om voor ons overleven te zorgen. Ons zenuwstelsel speelt daar een heel belangrijke rol in maar dat heeft ook impact op heel wat andere stukjes van ons systeem.
En wanneer ons zenuwstelsel zich bedreigd voelt dat wil niet zeggen dat er altijd reële dreiging is maar wanneer het onveilig voelt wanneer het teveel voelt dan gaat ons zenuwstelsel in alarmstand. Dat is een verhoogde activatie. Dat is de modus waarin we moeten weglopen van sabeltandtijgers of tijdens de jacht heel actief kunnen zijn om achter een mammoet aan te gaan. Maar die alarmstand die heeft wel wat effect in ons lichaam. Vandaag, dat is nog altijd nuttig. Dat is een modus die een heel positieve functie heeft die ervoor zorgt dat onze focus groter wordt, dat onze spierspanning groter wordt, ons bloed wordt sneller rondgepompt, onze hartslag en onze ademhaling versnellen.
Dat zorgt er dus voor dat we heel actief en heel gefocust fysiek bezig kunnen zijn. Het gevolg daarvan is dat er ook andere functies zijn die even op een lager pitje gaan. Ons geheugen, onze onze spijsvertering, ons hormoonsysteem gaan eventjes in een andere modus waardoor de focus niet ligt op rustig verteren wat er vanmorgen gegeten is. Maar ook niet op onthouden wat op dit moment niet relevant is. Ook niet op verbinden per se met de mensen om ons heen. De focus is overleven en er zijn heel veel mensen die op verschillende momenten doorheen de dag vandaag in de dissabeltandtijger modus gaan in hun zenuwstelsel.
Dat kan zijn wanneer je des morgens thuis vertrekt en je bent eigenlijk al een beetje aan de late kant maar je hebt een meeting. Je moet wat haasten. Er is file onderweg of je sta je eens met de fiets voor een rot licht en het duurt wel lang. Je systeem en je gedachten dragen daar heel erg aan bij. Je zenuwstelsel gaat heel erg in die alarmstand. Het kan zijn dat je een gesprek hebt ergens in de loop van de namiddag met een leidinggevende waar je niet goed weet. Wat gaat er uit dat gesprek komen? Gaat die mij steunen? Je wilt misschien iets vragen of die persoon heeft jou gevraagd om een gesprek?
Je kan daar met gezonde zenuwen ingaan maar je zenuwstelsel kan ook echt in alarmstand gaan, echt in angst. En jouw hele systeem doet precies wat het moet doen. Dat gaat in een modus die jou gaat beschermen. Die modus die kan ervoor zorgen dat je heel defensief wordt in dat gesprek. Die kan ervoor zorgen dat je je eigen grenzen gaat bewaken wat een heel goede ding is. Maar als je meer dan assertief wordt dan kan je ook agressief uit de hoek komen. In die modus is ons zenuwstelsel, ons systeem er niet op gericht om op een constructieve manier te verbinden met iemand anders maar wel op overleven, op ons eigen overleven. Wanneer dat we die alarmstand heel lang moeten volhouden of op heel veel momenten in ons leven moeten inzetten, dat vraagt heel veel energie.
Ons lichaam staat heel erg aan. Onze hartslag gaat hoger, onze ademhaling gaat hoger, onze spierspanning. Dat is een modus die heel veel energie vraagt, ook ons brein, onze focus. Er komt een moment dat we eigenlijk daar uitgeput van geraken. Dat ons lichaam gewoon aangeeft er is geen energie meer om op die manier te overleven. Wat er dan gebeurt is dat we in een soort spaarstand gaan. Ook op dat moment doe je lijf precies wat het moet doen. Als je je lichaam uitgeput is door te lang in die alarmstand te staan of door te weinig rust, te weinig slaap, te weinig voeding dan kan je voelen ik ga echt in uitputting. Ik kan niet meer dit volhouden en je lichaam gaat daar heel duidelijke signalen van geven.
Dat kan in het groot zijn. Een burn-out is de hele grote versie hiervan. Dat is jouw lichaam en jouw hele systeem dat op een bepaald moment zegt het kan niet meer. Je kan niet meer naar de tramhalte wandelen. Je kan niet meer in een meeting zitten en je concentreren op wat er gezegd wordt. Je kan niet meer een gesprek aangaan zonder in huilen uit te barsten. Maar die signalen die zijn er ook in het klein. Als je op het einde van de dag voelt wanneer ik in de zetel ga zitten kan ik eigenlijk niet meer recht. Ik voel dat de keuken nog moet opgeruimd worden of ik denk ik kies dat de keuken nog moet opgeruimd worden maar ik raak eigenlijk gewoon niet meer recht. Mijn lichaam geeft aan het is klaar. Er is geen energie meer.
Ons hele systeem gaat in spaarstand en dat zorgt voor ons overleven. Je lijf doet precies wat het moet doen. Dat heeft een heel positieve functie. Alleen voelen wij daar vaak alleen maar de belemmering in. Die overleefstanden van ons zenuwstelsel die hebben een hele grote impact op ons lichaam. Wat er in ons lichaam in gang wordt gezet. Ook op ons energiepeil. Wanneer we voelen die alarmstand gaat aan dan hebben we vaak een verhoogde energie. Maar als we dat lang moeten volhouden dan beginnen we ook in ons lichaam te voelen. Ja, ik word hier wel moe van of ik voel in mijn spieren dat ik heel erg begin te verkrampen. Of ik merk aan mijn ademhaling dat ik voortdurend heel hoog zit in mijn ademhaling.
Dat heeft allemaal effect op je energiepeil. Die spaarstand daarin ga je heel hard voelen het is op. Ik ben leeg. Ik voel dat ik eigenlijk niet genoeg energie heb om de dingen te doen die ik wil doen. Die ik zou moeten doen in mijn leven op dit moment. Die horen bij de rollen die dat ik opneem. En de winter is klassiek een periode waarin dat zich dat toont. November, december de dagen worden korter. Het wordt donker en kouder maar in ons werkleven vaak ook op school en in ons sociaal leven is er een hele grote opbouw van deadlines halen, dingen afwerken voor de kerstvakantie, feestjes organiseren, cadeautjes regelen. Dat is een een appèl dat eigenlijk heel erg ingaat tegen dat energiepeil dat dalend is waarvan we voelen we hebben eigenlijk die energie is er niet meer.
Langdurig als je gaat kijken op de lange termijn dan zijn ook pijn, chronische pijn, ontstekingen in je lichaam, spijsverteringsproblemen, Chronische hyperventilatie. Als je langdurig voelt er zijn ik heb een gevoeligheid in mijn lichaam voor die dingen. Dat is vaak ook een signaal. Het signaal van jouw zenuwstelsel van jouw lichaam dat er iets aan de hand is. Dat er iets uit balans is. Die energie, die pijn, die uitputting, als we dat voelen dan gaan we vaak op zoek naar een oplossing. We merken dat op en dat belemmert ons in ons dagelijks leven. We voelen dat is niet fijn dus we willen dat oplossen.
Dat klinkt alsof dat snel gefixt kan worden en dat is hetzelfde. Zeker als dat al lang speelt. Maar het antwoord zit altijd in uitzoomen. Als je ervan uitgaat dat je lijf precies doet wat het moet doen. Dat elke reactie die jouw lichaam geeft afgestemd is op wat jouw lichaam nodig heeft, wat ons overleven nodig heeft. Dan kan je gaan uitzoomen en kijken naar het signaal. Wat is jouw lichaam aan het signaleren? Waarop reageert jouw lichaam en jouw brein met een biologische respons die een positieve functie heeft? Die dus bedoeld is om jou te laten overleven?
Op die manier ga je niet enkel de belemmering voelen. Mijn energie. Ik heb te weinig energie dat belemmert mij om de dingen te doen die ik wil doen. Maar kan je gaan kijken vanuit hoe probeert mijn systeem, mijn lichaam, mijn brein mij hier te dienen? Hoe probeert mijn eigen lijf voor mij te zorgen? En hoe probeert dat mij te beschermen? Dat kan te maken hebben met de context waarin dat je bent. In sommige contexten voel je je misschien meer uitgeput dan anderen. Vaak komt er al vanzelf wel naar boven in welke context dat dat het meeste speelt.
Meestal gaat het ook over belasting. Vaak over belasting en zeker op de lange termijn. Belasting fysiek maar ook verantwoordelijkheid bijvoorbeeld. Voor welke dingen draag je de verantwoordelijkheid? Dat is ook een belasting. Dat is een iets wat je te dragen hebt in jouw systeem. Wat daar nog aan kan bijdragen iets wat ook heel veel energie vraagt is weerstand. De drang om het te fixen. Dat is een heel krampachtige energie die eigenlijk nog bijdraagt aan die overleefrefleeks. Dat vergroot de alarmstand in ons lichaam nog meer. Want de vermoeidheid die we voelen of de uitputting die we voelen is een fysiologische staat. Ons lichaam geeft daar een respons op maar die respons, die vermoeidheid die wij voelen voelt als onveilig. Dus daarop gaan we in weerstand en gaat die alarmstand eigenlijk nog een tandje hoger.
Die belasting die kan zitten op fysiek vlak maar ook psychologisch, mentaal, cognitief, ook emotioneel, sociaal in relaties met anderen. En heel vaak is dat dus al langdurig bezig. Is de belasting of de overbelasting van jouw systeem al wel een tijdje gaande maar gebeurt dan nogal onbewust. En het mooiste wat je kan doen voor jezelf de snelste manier naar een antwoord is ook om dat naar het bewuste te halen. Om dat te gaan aankijken. Waar zit in mijn leven de overbelasting als ik heel eerlijk ben met jezelf. Met mezelf. Je kan er omheen proberen redeneren en vaak is dat we ons brein proberen te doen. Maar als je echt eerlijk bent met jezelf Waar zit de overbelasting?
Als je je uitgeput voelt dan is er ergens te veel. Je lichaam doet precies wat het moet doen. En dan als je dat hebt aangekeken, als je hebt opgemerkt hier zit het. Dan kan je in een volgende stap gaan kijken. Wat kan er minder? Welke knopjes kan ik draaien zodat ik hier minder te dragen heb? Hoe kan ik mij laten ondersteunen? Wat ga ik doen om ruimte te maken om te herstellen? Want je kan als je heel lang veel gedragen hebt kan je beslissen om minder te gaan dragen. Maar je hebt ook terug je energie te herstellen. Je hebt daarvan te recupereren in jouw energiepeil, in je lichaam maar ook in zelfvertrouwen.
Ook in de puzzel van jouw leven in een duurzaam leven creëren waardoor dat dan niet opnieuw gebeurt. Wat ga je doen om die ruimte te maken? Om te herstellen? Om een nieuwe puzzel te leggen? Als jij voelt ik struggle daarmee op dit moment. Ik voel dat uitputting echt een heel groot thema is in mijn leven. Dan ben je altijd welkom in mijn mailreeks eerste hulp bij een lege batterij. Wanneer je echt overspannen bent, voelt ik ga richting een burn-out. Ik voel een hele grote overdrive ik weet eigenlijk niet meer hoe ik hieruit geraak dan is dat een hele zachte begeleiding die heel ondersteunend kan zijn. Die voor jou ruimte gaan maken om te herstellen om te voelen wat laat mij op en om daar ook echt ja een duurzame balans in te gaan creëren. Maar uiteraard ben je ook altijd gewoon welkom voor een gesprek om even uit te zoomen en te verhelderen wat voor jou nu op dit moment ondersteunend kan zijn Om die energie terug in balans te brengen en ook duurzaam in balans te kunnen houden.
Het is jouw verhaal en jij mag het schrijven. Ik ben Jolien. Doorheen ouderschap, ondernemerschap en heel wat dieptepunten vond ik een spoor waar ik met een gereguleerd zenuwstelsel en trouw aan mezelf in het leven kan staan en mijn klanten kan begeleiden om hetzelfde te doen. Mijn klanten dat zijn mensen die bereid zijn om te zoeken naar een leven dat lichter en meer van zichzelf is en zich niet meer willen laten leiden door wat onze omgeving voorschrijft. In deze podcast laat ik je met mildheid kijken naar je eigen pad en geef ik je de kracht en het ownership maar ook een helpende taal om dit zelf verder uit te stippelen, om jouw eigen verhaal te schrijven. Het is een pep talk voor een leven jouw voorwaarden. Deze aflevering is een aflevering met een beetje een confronterende boodschap.
Het is winter wanneer ik dit opneem maar ik ben een coach dus er komen vaak ook mensen met een grote winter energie bij mij terecht. Mijn struggles, met dingen waar dat ze mee wringen in hun leven hoewel dat natuurlijk niet nodig is. Je bent ook heel welkom zonder struggles in mijn coaching. Maar ook mensen met burn-out, mensen die een verlies geleden hebben, vaak mensen die heel erg struggelen met hun energie, met uitputting, ook met chronische pijn. Ik heb daar allemaal zelf behoorlijk wat ervaring mee. Het jammere is dat er geen quick fixes zijn maar wel dat het wel mogelijk is om een duurzaam antwoord daarop te vinden in je leven.
Maar daarvoor is die confronterende boodschap heel erg nodig. En die boodschap is voor jou als dat jouw situatie is op dit moment. Maar ook voor mezelf is dat soms nog eventjes de reminder op een mindere drastische schaal dan het ooit is geweest. Maar wel heel belangrijk om echt te laten binnenkomen. Je lijf doet precies wat het moet doen. Ons lichaam ons brein ons hele systeem is gemaakt op overleven. En wanneer dat overleven bedreigd wordt zullen er allerlei mechanismen ons dat komen signaleren en proberen om voor ons overleven te zorgen. Ons zenuwstelsel speelt daar een heel belangrijke rol in maar dat heeft ook impact op heel wat andere stukjes van ons systeem.
En wanneer ons zenuwstelsel zich bedreigd voelt dat wil niet zeggen dat er altijd reële dreiging is maar wanneer het onveilig voelt wanneer het teveel voelt dan gaat ons zenuwstelsel in alarmstand. Dat is een verhoogde activatie. Dat is de modus waarin we moeten weglopen van sabeltandtijgers of tijdens de jacht heel actief kunnen zijn om achter een mammoet aan te gaan. Maar die alarmstand die heeft wel wat effect in ons lichaam. Vandaag, dat is nog altijd nuttig. Dat is een modus die een heel positieve functie heeft die ervoor zorgt dat onze focus groter wordt, dat onze spierspanning groter wordt, ons bloed wordt sneller rondgepompt, onze hartslag en onze ademhaling versnellen.
Dat zorgt er dus voor dat we heel actief en heel gefocust fysiek bezig kunnen zijn. Het gevolg daarvan is dat er ook andere functies zijn die even op een lager pitje gaan. Ons geheugen, onze onze spijsvertering, ons hormoonsysteem gaan eventjes in een andere modus waardoor de focus niet ligt op rustig verteren wat er vanmorgen gegeten is. Maar ook niet op onthouden wat op dit moment niet relevant is. Ook niet op verbinden per se met de mensen om ons heen. De focus is overleven en er zijn heel veel mensen die op verschillende momenten doorheen de dag vandaag in de dissabeltandtijger modus gaan in hun zenuwstelsel.
Dat kan zijn wanneer je des morgens thuis vertrekt en je bent eigenlijk al een beetje aan de late kant maar je hebt een meeting. Je moet wat haasten. Er is file onderweg of je sta je eens met de fiets voor een rot licht en het duurt wel lang. Je systeem en je gedachten dragen daar heel erg aan bij. Je zenuwstelsel gaat heel erg in die alarmstand. Het kan zijn dat je een gesprek hebt ergens in de loop van de namiddag met een leidinggevende waar je niet goed weet. Wat gaat er uit dat gesprek komen? Gaat die mij steunen? Je wilt misschien iets vragen of die persoon heeft jou gevraagd om een gesprek?
Je kan daar met gezonde zenuwen ingaan maar je zenuwstelsel kan ook echt in alarmstand gaan, echt in angst. En jouw hele systeem doet precies wat het moet doen. Dat gaat in een modus die jou gaat beschermen. Die modus die kan ervoor zorgen dat je heel defensief wordt in dat gesprek. Die kan ervoor zorgen dat je je eigen grenzen gaat bewaken wat een heel goede ding is. Maar als je meer dan assertief wordt dan kan je ook agressief uit de hoek komen. In die modus is ons zenuwstelsel, ons systeem er niet op gericht om op een constructieve manier te verbinden met iemand anders maar wel op overleven, op ons eigen overleven. Wanneer dat we die alarmstand heel lang moeten volhouden of op heel veel momenten in ons leven moeten inzetten, dat vraagt heel veel energie.
Ons lichaam staat heel erg aan. Onze hartslag gaat hoger, onze ademhaling gaat hoger, onze spierspanning. Dat is een modus die heel veel energie vraagt, ook ons brein, onze focus. Er komt een moment dat we eigenlijk daar uitgeput van geraken. Dat ons lichaam gewoon aangeeft er is geen energie meer om op die manier te overleven. Wat er dan gebeurt is dat we in een soort spaarstand gaan. Ook op dat moment doe je lijf precies wat het moet doen. Als je je lichaam uitgeput is door te lang in die alarmstand te staan of door te weinig rust, te weinig slaap, te weinig voeding dan kan je voelen ik ga echt in uitputting. Ik kan niet meer dit volhouden en je lichaam gaat daar heel duidelijke signalen van geven.
Dat kan in het groot zijn. Een burn-out is de hele grote versie hiervan. Dat is jouw lichaam en jouw hele systeem dat op een bepaald moment zegt het kan niet meer. Je kan niet meer naar de tramhalte wandelen. Je kan niet meer in een meeting zitten en je concentreren op wat er gezegd wordt. Je kan niet meer een gesprek aangaan zonder in huilen uit te barsten. Maar die signalen die zijn er ook in het klein. Als je op het einde van de dag voelt wanneer ik in de zetel ga zitten kan ik eigenlijk niet meer recht. Ik voel dat de keuken nog moet opgeruimd worden of ik denk ik kies dat de keuken nog moet opgeruimd worden maar ik raak eigenlijk gewoon niet meer recht. Mijn lichaam geeft aan het is klaar. Er is geen energie meer.
Ons hele systeem gaat in spaarstand en dat zorgt voor ons overleven. Je lijf doet precies wat het moet doen. Dat heeft een heel positieve functie. Alleen voelen wij daar vaak alleen maar de belemmering in. Die overleefstanden van ons zenuwstelsel die hebben een hele grote impact op ons lichaam. Wat er in ons lichaam in gang wordt gezet. Ook op ons energiepeil. Wanneer we voelen die alarmstand gaat aan dan hebben we vaak een verhoogde energie. Maar als we dat lang moeten volhouden dan beginnen we ook in ons lichaam te voelen. Ja, ik word hier wel moe van of ik voel in mijn spieren dat ik heel erg begin te verkrampen. Of ik merk aan mijn ademhaling dat ik voortdurend heel hoog zit in mijn ademhaling.
Dat heeft allemaal effect op je energiepeil. Die spaarstand daarin ga je heel hard voelen het is op. Ik ben leeg. Ik voel dat ik eigenlijk niet genoeg energie heb om de dingen te doen die ik wil doen. Die ik zou moeten doen in mijn leven op dit moment. Die horen bij de rollen die dat ik opneem. En de winter is klassiek een periode waarin dat zich dat toont. November, december de dagen worden korter. Het wordt donker en kouder maar in ons werkleven vaak ook op school en in ons sociaal leven is er een hele grote opbouw van deadlines halen, dingen afwerken voor de kerstvakantie, feestjes organiseren, cadeautjes regelen. Dat is een een appèl dat eigenlijk heel erg ingaat tegen dat energiepeil dat dalend is waarvan we voelen we hebben eigenlijk die energie is er niet meer.
Langdurig als je gaat kijken op de lange termijn dan zijn ook pijn, chronische pijn, ontstekingen in je lichaam, spijsverteringsproblemen, Chronische hyperventilatie. Als je langdurig voelt er zijn ik heb een gevoeligheid in mijn lichaam voor die dingen. Dat is vaak ook een signaal. Het signaal van jouw zenuwstelsel van jouw lichaam dat er iets aan de hand is. Dat er iets uit balans is. Die energie, die pijn, die uitputting, als we dat voelen dan gaan we vaak op zoek naar een oplossing. We merken dat op en dat belemmert ons in ons dagelijks leven. We voelen dat is niet fijn dus we willen dat oplossen.
Dat klinkt alsof dat snel gefixt kan worden en dat is hetzelfde. Zeker als dat al lang speelt. Maar het antwoord zit altijd in uitzoomen. Als je ervan uitgaat dat je lijf precies doet wat het moet doen. Dat elke reactie die jouw lichaam geeft afgestemd is op wat jouw lichaam nodig heeft, wat ons overleven nodig heeft. Dan kan je gaan uitzoomen en kijken naar het signaal. Wat is jouw lichaam aan het signaleren? Waarop reageert jouw lichaam en jouw brein met een biologische respons die een positieve functie heeft? Die dus bedoeld is om jou te laten overleven?
Op die manier ga je niet enkel de belemmering voelen. Mijn energie. Ik heb te weinig energie dat belemmert mij om de dingen te doen die ik wil doen. Maar kan je gaan kijken vanuit hoe probeert mijn systeem, mijn lichaam, mijn brein mij hier te dienen? Hoe probeert mijn eigen lijf voor mij te zorgen? En hoe probeert dat mij te beschermen? Dat kan te maken hebben met de context waarin dat je bent. In sommige contexten voel je je misschien meer uitgeput dan anderen. Vaak komt er al vanzelf wel naar boven in welke context dat dat het meeste speelt.
Meestal gaat het ook over belasting. Vaak over belasting en zeker op de lange termijn. Belasting fysiek maar ook verantwoordelijkheid bijvoorbeeld. Voor welke dingen draag je de verantwoordelijkheid? Dat is ook een belasting. Dat is een iets wat je te dragen hebt in jouw systeem. Wat daar nog aan kan bijdragen iets wat ook heel veel energie vraagt is weerstand. De drang om het te fixen. Dat is een heel krampachtige energie die eigenlijk nog bijdraagt aan die overleefrefleeks. Dat vergroot de alarmstand in ons lichaam nog meer. Want de vermoeidheid die we voelen of de uitputting die we voelen is een fysiologische staat. Ons lichaam geeft daar een respons op maar die respons, die vermoeidheid die wij voelen voelt als onveilig. Dus daarop gaan we in weerstand en gaat die alarmstand eigenlijk nog een tandje hoger.
Die belasting die kan zitten op fysiek vlak maar ook psychologisch, mentaal, cognitief, ook emotioneel, sociaal in relaties met anderen. En heel vaak is dat dus al langdurig bezig. Is de belasting of de overbelasting van jouw systeem al wel een tijdje gaande maar gebeurt dan nogal onbewust. En het mooiste wat je kan doen voor jezelf de snelste manier naar een antwoord is ook om dat naar het bewuste te halen. Om dat te gaan aankijken. Waar zit in mijn leven de overbelasting als ik heel eerlijk ben met jezelf. Met mezelf. Je kan er omheen proberen redeneren en vaak is dat we ons brein proberen te doen. Maar als je echt eerlijk bent met jezelf Waar zit de overbelasting?
Als je je uitgeput voelt dan is er ergens te veel. Je lichaam doet precies wat het moet doen. En dan als je dat hebt aangekeken, als je hebt opgemerkt hier zit het. Dan kan je in een volgende stap gaan kijken. Wat kan er minder? Welke knopjes kan ik draaien zodat ik hier minder te dragen heb? Hoe kan ik mij laten ondersteunen? Wat ga ik doen om ruimte te maken om te herstellen? Want je kan als je heel lang veel gedragen hebt kan je beslissen om minder te gaan dragen. Maar je hebt ook terug je energie te herstellen. Je hebt daarvan te recupereren in jouw energiepeil, in je lichaam maar ook in zelfvertrouwen.
Ook in de puzzel van jouw leven in een duurzaam leven creëren waardoor dat dan niet opnieuw gebeurt. Wat ga je doen om die ruimte te maken? Om te herstellen? Om een nieuwe puzzel te leggen? Als jij voelt ik struggle daarmee op dit moment. Ik voel dat uitputting echt een heel groot thema is in mijn leven. Dan ben je altijd welkom in mijn mailreeks eerste hulp bij een lege batterij. Wanneer je echt overspannen bent, voelt ik ga richting een burn-out. Ik voel een hele grote overdrive ik weet eigenlijk niet meer hoe ik hieruit geraak dan is dat een hele zachte begeleiding die heel ondersteunend kan zijn. Die voor jou ruimte gaan maken om te herstellen om te voelen wat laat mij op en om daar ook echt ja een duurzame balans in te gaan creëren. Maar uiteraard ben je ook altijd gewoon welkom voor een gesprek om even uit te zoomen en te verhelderen wat voor jou nu op dit moment ondersteunend kan zijn Om die energie terug in balans te brengen en ook duurzaam in balans te kunnen houden.
