27 december 2024
De roze olifant van rouw: wat je niet ziet, maar wel voelt #331 - S0E331
Wat doe je als groot verdriet en rouw je leven onverwacht veranderen?
In deze persoonlijke aflevering deel ik mijn verhaal over rouw, verlies en het vinden van balans. Op 1 oktober verloor ik mijn vriend na zijn onverwachte overlijden. Dit heeft mijn leven op zijn kop gezet, maar ook ruimte gegeven voor reflectie en groei.
Het delen van dit verhaal voelde lang als een 'elephant in the room.' Ik realiseerde me dat ik wel over het verlies had gesproken, maar niet meer had verteld hoe het nu verder gaat. Wat de impact is op mijn werk, en of ik mijn werk nog met dezelfde passie en energie kan doen.
Belangrijk om te weten:
Deze aflevering is eerlijk, rauw en misschien herkenbaar voor wie zelf een groot verlies of ander ingrijpend moment heeft meegemaakt. Ik hoop dat mijn verhaal je inspireert om jouw eigen proces te omarmen, op jouw manier en in jouw tijd.
💌 Heb je een reactie, wil je iets delen, of wil je gewoon even contact opnemen? Stuur me een DM op Instagram @aurelieveltema of mail me via [email protected]. Ik hoor graag van je.
Volgen we elkaar al?
IG: @aurelieveltema
LI: Aurélie Veltema
Web: http://aurelieveltema.nl
[00:00:01]
Unknown:
Hi en welkom en fijn dat je luistert naar mijn best wel persoonlijke verhaal denk ik in deze podcast aflevering mijn naam is Orilie ik ben creatieve sparringpartner tekstschrijver marketing mentor ik ben nog niet helemaal uit hoe ik mezelf ga noemen ik ben ook moeder en ik ben ook de vrouw die op één oktober haar vriend verloor na een hele lange voor hem lange slopende ziekte en ik heb hier wat over gedeeld op de socials en ik heb ook denk ik ook wel wat laten doorschemeren in mijn social posts in mijn gesprekken en ook in mijn podcast en ik had een heel mooi gesprek eerder deze week met een coach die mij erop wees dat er nu iets van een soort zij noemde het een roze olifant in de kamer die elephant in the room dat jij misschien en misschien herken je hierin ook wel het gevoel hebt ja is Orellie er nog wel echt en is zij er nog als die ondernemer die vol passie mij echt kan helpen met haar aanbod of is ze eigenlijk vooral heel erg bezig met dat verdriet en de rouw en hoe gaat het nu en durf ik dat wel te vragen durf ik daar wel iets over te zeggen of te vragen aan haar en weet dat ook als ik je nog niet ken dat ik ook tegen jou praat in dit verhaal in deze podcast. Juist omdat ik nu wat vragen wil beantwoorden, juist omdat ik wat dingen wil delen omdat ik geloof dat ja wat voor mij een heel kwetsbaar en moeilijke tijd is geweest en op bepaalde punten nog steeds is want het is niet zo dat het nu ineens allemaal voorbij is en ladida maar er is wel een hoop gebeurd en ik ben ook om deze periode heen daarvoor en daarna ook enorm gegroeid door de gesprekken die ik heb gehad door de reflectie die ik heb gedaan coaching die ik heb gevolgd dus het is eigenlijk een heel proces wat wat niet gestart is met het overlijden van mijn vriend maar wat wel al bezig was en wat misschien ook wel op een bepaalde manier ja weer ontvlamd is en ja ik wilde daar graag wat met je over delen en het het is een heel persoonlijk verhaal en er zitten ook thema's in die je misschien kunnen raken. Mocht je er vragen over hebben mocht je iets willen delen daarover mocht je iets willen reageren dan vind ik het heel erg fijn als je dat heel persoonlijk aan mij wil doen en niet ergens in een post op socials of ik weet niet wat maar gewoon even een berichtje dat kan een dmetje zijn op instagram oogolieveltma of in een mailtje infoololivveltma punt nl. Dat vind ik ontzettend fijn. Dat waardeer ik ook heel erg want ja ik geef nu iets van mezelf. Ik ga mezelf in deze podcast ook kwetsbaar opstellen omdat ik ook vind dat het ja ik wil dat ook echt wel goed delen en ik wil je ook echt meenemen in wat er is gebeurd en ook de impact ervan en hoe ik geloof dat ik het komende jaar want voor mij is het nu eind december tweeduizend vierentwintig het komende jaar die balans weer ga vinden en nu al heel eind op weg ben ook om weer echt met plezier in mijn werk te zijn. Dat merk ik nu al dat dat gaat al heel goed in ik denk dat ook al heb ik een heel groot verdriet ervaren en heel veel pijn gevoeld en kan het me af en toe nog ineens zomaar ineens raken ik noemde het al eerder een keer alsof er allemaal onzichtbare legoblokjes in je huis liggen en je niet echt weet wanneer er dus weer op gaat staan en wanneer die pijn je gewoon ineens weer kan raken en weet dat het verlies van je partner het overlijden van je partner vul daarvoor jezelf in het verlies van een familielid een echtscheiding verlies van een baan verlies van je huis weet je Er is geen vergelijken in pijn ellende verdriet. Je kunt door heel veel dingen geraakt worden in het leven en mijn verdriet is niet groter beter belangrijker dan dat van jou dus als je je hierin herkent op een andere manier laat het er ook zijn.
Waar gaat het nu over? Ik heb op één oktober mijn vriend verloren, hij heeft zelf een einde aan zijn eigen leven gemaakt na een aflopende ziekte die eigenlijk zijn hele leven heeft geduurd. Hij is eenenveertig jaar geworden en we hebben hem anderhalf jaar een hele mooie relatie gehad die door de intensiteit van onze relatie eigenlijk voelde als tien jaar samen. Ik ga er verder niet te veel op in hoe dat allemaal is gegaan maar ja het was gewoon heel heftig niemand zag het aankomen en er is ook niet echt een vorm van afscheid geweest daardoor natuurlijk wel uiteindelijk dankzij hele goede begeleiding van de mensen die daar voor opgeleid zijn en die je daarin kunnen helpen maar wat het vooral is is dat ja ik en en ook mijn dochters daarin gewoon een heel groot verlies hebben meegemaakt. Hij was niet de vader van mijn kinderen had wel zelf kinderen de vader van mijn kinderen heb ik ook nog steeds een goede band mee goede relatie mee en dat die heeft ook geholpen om mijn dochters daarin weer op te vangen maar goed zoiets ja verandert wel een hele hoop van de ene op de andere dag had ik dat huisje boompje beestje gevoel niet meer want ja ik had natuurlijk nog wel mijn huis en mijn boompje bij beestje als in die zijn er allemaal nog maar ja ook een stukje toekomst wat ineens wegvalt ook een stukje van mezelf wat ineens wegvalt een stukje vertrouwen in elkaar liefde genegenheid intimiteit ja alles wat je met elkaar deelt frustratie boosheid er komt van alles op je af in zo'n periode en ik heb denk ik in de ogen van anderen misschien daar te weinig bij stilgestaan misschien dat andere denk ik heb er teveel over gedeeld weet je het zal me echt een worst wezen wat anderen ervan vinden.
Ik heb besloten om het op een gegeven moment op mijn socials te delen dat dat er voor een groot deel mee te maken dat ik gewoon heel veel van mijn leven wel deel op social media. Wat grappig was want ik kreeg van een paar mensen terug dat ze niet eens wisten dat ik een relatie had dus misschien deelde ik voor mijn gevoel meer dan dat ik in feite deelde maar goed dat is een discussie die ik nu niet ga hebben. En ik ben ook de dag na het afscheid de crematie bijeenkomst van Eelco ben ik naar een feestje gegaan van een klant van mij want we hebben die dat half jaar daarvoor hebben wij samengewerkt aan haar boek en natuurlijk was de boekpresentatie en het feestje in de week van de nu zeg ik het goed in de week van de toegankelijkheid en haar boek gaat ook over toegankelijkheid gaat over toegankelijke websites heb ik een ontzettend mooi project gehad hebben er echt heel veel plezier aan beleefd samen omdat ja eigenlijk vanaf haar eerste idee heb ik haar geholpen gespard, gebrainstormd teksten worden geschreven hebben samen interviews gedaan dus ja dat boek voelde ook een beetje als een project van mezelf en natuurlijk je doet het voor een klant dus je gaat er helemaal voor om het voor haar het allermooiste en beste en gaafste boek te maken en ook een hele mooie vorm van je expertise delen een boek.
Maar goed ja haar feestjes stond ook al een paar maanden gepland want ze wilde dat per se in die week snap ik ook is ook een hele mooie aanleiding en het past heel bij het thema. Alleen ja toen kwam voor mij dus dilemma van ga ik zo kort na het overlijden van mijn geliefde naar zo'n feestje toen en dat heb ik uiteindelijk opgelost door dat gewoon met haar te bespreken door haar berichtjes te sturen even heen en weer te kletsen daarover en ook afgesproken dat mijn moeder mee ging We hebben daar samen gezeten. Ik ben op foto gegaan met haar en met mijn klant Elvira met haar mooie boek. Ik heb een hele fijne tijd gehad. We zijn heel kort eventjes geweest en echt even in en out eigenlijk. Maar ik heb ook hele mooie woorden mogen ontvangen daar en wat ik heel erg fijn vond om wel te gaan was dat het gewoon ja mijn leven gaat ook gewoon door. Er zit geen pauze knop op het leven je kunt niet zeggen het gaat nu even niet zo lekker met me ik stap er eventjes tussenuit en ik kom weer terug als het weer beter met me gaat. Nee dit hoort ook bij mijn leven dit is ook wie ik ben dit is ook onderdeel van en misschien dat iemand anders besluit om in zo'n periode wel alle stekkers zoveel uit te trekken en gewoon drie maanden lang met een deken over de kop in bed te kruipen prima oké joe de you maar ik besloot op dat moment nee ik wil graag doorgaan ik wil gewoon ja ook weer fijne dingen meemaken ik wil niet dat alles alleen nog maar draait hier om want echt geloof mij die pijn en dat verdriet dat ga ik niet uit de weg dat kan niet dat is niet iets wat je tenminste ik kon dat niet zomaar even in de kast zetten en zeggen want ik ga er even niet aan denken. Wat ik wel kon is af en toe even die momentjes pakken alvast maar een half uurtje om gewoon even iets anders te doen zoals naar haar laten rijden voor dat feestje of ergens in die buurt tussen Haarlem en Amsterdam voor dat feestje was wel ja die steun voelen ook van haar van dat ze het heel fijn vond dat ik erbij was want het was ook ons project samen.
En ik heb daar toen ook over gedeeld op social media dat hij is overleden en ik heb ook een beetje gehint op hoe en wat en waar. Ik heb ook wat mensen in het echt verteld maar ik had op een gegeven moment gewoon geen zin om met iedereen het hele verhaal te gaan vertellen. Dus voor mij was het heel fijn om gewoon een post te maken van goh schat ja ik mis je, ik hou van je en dat voelt ook echt zo. Maar hij is er niet meer en dit is nu wat er met mij aan de hand is en Dat hoort ook bij mijn leven nu en ik heb daarna ook wat post gemaakt over dat ik ook weer door wil gaan. Toen heb ik ook al een beetje gehint op dat ik wel iets wil doen met dit thema en nou goed ik heb er echt helemaal geen haast mee mag ook gaan voelen van wat past daarbij.
En wat ik heel erg fijn vond is dat ik in contact ben gekomen met een aantal mensen die me oprecht ook verder konden helpen. Zo op spiritueel vlak heb ik hele mooie gesprekken mogen voeren, ben ik ook bij een lichtwerker geweest, een dame die ik al vaker heb gesproken die me ook echt een soort heling heeft gegeven en wat je gewoon merkt is dat groot verdriet en groot verlies kun je niet in je eentje dragen dat kun je niet in je eentje oplossen en moet je denk ik ook niet willen Want ja het is ook gewoon echt heel groot en het kan je echt helemaal naar beneden trekken en je kan je helemaal verwoesten eigenlijk als ik vergelijk het ook dankzij de gesprekken die ik heb gehad wel met een woeste zee.
Je denkt dat je erin staat, je denkt dat die golven die aan je trekken, die onderstroom die aan je benen trekt, je denkt dat je het allemaal wel kan maar voor je het weet glipt je voet weg en lig je met je koppie onder water en weet je even niet meer wat boven en onder is. En die momenten die zijn er en die horen erbij. Juist door erover te praten, juist door steun te zoeken, juist door accepteren dat mensen hulp willen bieden op hun eigen manier. En ook accepteren dat sommige mensen die hulp niet kunnen bieden of het begrip niet kunnen voelen en misschien ook dit een heel raar verhaal vinden als ik dit zo deel met jou ook prima, helemaal goed heb ik ook moeten leren dat dat er ook bij hoort en dat we niet allemaal hetzelfde reageren. We zeggen dat wel tegen elkaar en we accepteren dat ook allemaal heel blij van elkaar waar pas op bent dat er echt iets met je gebeurt waarbij je weet hey ik heb echt een paar mensen nodig om tegenaan te kunnen kletsen, om verdriet bij te voelen of juist heel erg afleiding bij te vinden. Dan kom je er pas achter ja wat mensen eigenlijk voor je zijn en wie ze voor je willen zijn en wat ze ook kunnen. En ik heb alle respect voor mensen die het op dat moment niet kunnen want het is ook niet niks. Het is ook een heftig verhaal niet alleen voor mij maar ook voor de familie en vrienden en ook voor mijn familie en vrienden is het ook een heftig verhaal en voor mensen misschien voor jou als triggert het ook wel iets bij jou als ik daarover deel en je kent mij verder nog niet zo goed en denkt God ik heb ook wel hele heftige reacties gehad van mensen die op een andere manier hun partner zij verloren de afgelopen jaren en die zich herkende in mijn verhaal. Mijn verhaal. Iemand die haar partner heel lang ziek is geweest of iemand die kanker heeft gehad en daardoor niet meer is.
En voor een deel was dat ook heel erg moeilijk voor mij omdat ik dacht ja maar ik ben nu even met eigen pijn en gedoe bezig hoor. Maar ja dat zijn allemaal momentopname want weet je ook kan ik het heel erg waarderen dat iemand dat deelt. En ik denk dat op het moment dat het bij jou past, misschien is dit een soort tip, misschien is het een soort advies, op het moment dat bij jou past en jij voelt van ik wil dit delen wees dan niet bang voor de reacties die je krijgt. Wees niet bang dat mensen zich erin gaan herkennen. Misschien het ook raar vinden, misschien het ook vervelend vinden, misschien getriggerd worden erdoor. Het hoort er allemaal bij en het mag. Het mag er allemaal zijn. En Soms word ik getriggerd door de gekste dingen, door een nummer wat we samen hebben geluisterd, door ergens te zijn waar we zijn geweest.
Het overkomt me. Maar het neemt niet alles meer over. Die onderstroom die aan mijn benen trekt dat was een tijdje geweest en dat gevoel dat heb ik nu niet meer. Ik heb nu niet meer het gevoel dat ik moet vechten tegen een zee van emoties en dat ik het misschien is het ook wel iets wat ik heb geleerd dat je niet hoeft te vechten tegen dat je het inderdaad zijn tijd mag geven. En dat er ook momenten zijn dat je gewoon echt even helemaal in mag verdwalen en heel verdrietig mag zijn. Maar die momenten die duren dan ook op een gegeven moment niet zo lang meer. Waar ik eerst gevoel dat ik gedurende dag misschien een half uur happy kon zijn ben ik nu misschien op een dag een half uur verdrietig om maar even een overdreven balans aan te geven. Ik kan niet zeggen dat het zo strak verdeeld is over de dag maar ik merk wel dat ik heel veel plezier haal uit mijn werk, uit de contacten die ik heb met mijn klanten, met de mensen die ik mag helpen, dat ik heel veel energie haal ook uit een training die ik heb gevolgd, die had ik mij voor ingeschreven voordat mijn vriend overleed en ik heb besloten om dat door te zetten en ik heb ook besloten om alleen aan de trainer te vertellen wat er was gebeurd omdat ik hem al langer kende. Ik ken hem al een jaar. Dat is ook een van de redenen die ik ben die training run wist ik ongelooflijk goed, hij was daarin.
En ik heb het besloten niet aan de groep te vertellen omdat ik dacht het is ook wel even lekker om ergens schoon te zijn in zo'n training en even niet ja klinkt heel stom, maar niet die medelijden te krijgen, niet die blikken, niet hoe gaat het nu met je. Tuurlijk allemaal echt super lief, echt ik meen het serieus. Ik vind het onwijs lief en onwijs fijn en het is veel erger als mensen het niet aan je vragen natuurlijk is dat zo maar het was ook wel even fijn om gewoon in zo'n trainingsruimte te zitten. Het te hebben over pitchen, presenteren, hoe ga je jezelf neerzetten, body language, dat soort dingen allemaal hebben we het over gehad en gewoon even niet bezig zijn met wat er thuis op mag wachten als ik weer ja in mijn auto stapte en weer een huis reed en weer de deur hier opentrok.
Ik merkte ook dat dat voor mij de manier was om door te gaan om ook weer mijn energie te vinden om ook weer mijn plezier weer meer ruimte te geven. Het is niet zo dat mijn plezier en mijn enthousiasme en mijn beleidsgewoon passie ineens weg waren of zo. Het was niet zo dat ik in een doosje had gestopt en alleen maar verdrietig kon zijn alleen het verdriet was zo verschrikkelijk groot en zo overweldigend ook omdat het ja ik stel me dan voor dat als iemand langdurig ziek is dat je een soort van afscheid kunt nemen en ik weet niet of dat beter is want ik heb het gelukkig niet meegemaakt en ik wil ook niet dit vergelijken maar ik heb geen afscheid kunnen nemen. Ik heb niet een soort laatste herinnering van dat we iets tegen elkaar kunnen zeggen of op wat voor manier dan ook dus ik heb dat afscheid zelf aan mezelf gegeven en ja mocht je daar wat meer advies in willen ik zou zeker met iemand gaan praten die rouwtherapie doet of traumatherapie of of weet je want het het mag bij jou passen. Jouw manier bij mij was het schrijven ik heb hem een brief geschreven ja waarin ik eigenlijk het afscheid nam en en het een en ander gewoon voor mezelf ook op een rijtje kon zetten. Maar dat was ook iets waar je naartoe mag groeien. En ondertussen gaat mijn leven ook gewoon door, gaat mijn bedrijf ook gewoon door, gaat mijn aanbod gewoon door. Want ja ik had het net over die training die ik volgde waarin dus al over pitch en presenteren en in vier sessies gingen we eigenlijk toe naar een soort eindpresentatie in die virus sessie waarin ik dan mijn aanbod ging delen. En ik zit er tegenover om dat te bespreken en mijn vragen te stellen en nog wat laatste tips te krijgen en ik denk potverdorie, ik heb geen flauw idee hoe ik dit ga doen, het is allemaal zo warrig en er is zo van de hand nu en dat kan ik toch helemaal niet. En toen kreeg ik een paar tips en toen zaten we even ook door die training heen te bladeren van nou wat zijn handige dingen. Het had iets over ja wat zijn eigenlijk de de drie dingen die je mee zou willen geven in je presentatie en je pitch over je aanbod. Toen hadden we het over nou voor mij in marketing is het allerbelangrijkste dat je weet welk resultaat wil je overbrengen, wat is je doel, waarom wil je iemand helpen, voor wie ben je er, wie is diegene die jij uiteindelijk verder kunt helpen met wie het allerliefste werkt en hoe ga je dat doen? Hoe ga je die persoon bereiken, hoe ga je die persoon grijpen, hoe ga je die persoon echt raken? En daar kwam uiteindelijk na wat sparren en eigenlijk in een paar minuten tijd, ik begin vanuit drie minuten ofzo had ik ineens gewoon ja, doel doelgroep actie. Nee, doel doelgroep doen. Ja, daar kwam het 3D model uit. Nou, toen kwam nog wat verder ook op die avocado, wat gewoon grappig was om dat als een soort van onderwerp mee te nemen van nou heb je iets wat je fysiek vast kunt houden. Het 3D model, avocado zo, wil je daar meer over weten luister even, andere podcasts want ik ga niet nu mijn hele aanbod met je doornemen, daar gaat deze podcast niet over. Waar het wel over gaat is dat ik dus ongeveer anderhalve maand na dit hele gebeuren en eigenlijk nog volop zat ik in rouw en verdriet ook wel weer echt iets heel nieuws uit mezelf kon trekken, echt iets heel nieuws kon ontstaan, creativiteit de ruimte mocht krijgen naast wat er was omdat ik het verdriet niet uit de weg ben gegaan maar het ook niet mezelf het mee laten sleuren van alles draait nu alleen nog maar om verdriet en pijn en ellende en rouw. Nee, nee het heeft een plekje.
Het mag er zijn en als het komt en het komt even niet uit en dan spreek ik mezelf af oké dan stel ik het eventjes uit voor zover dat gaat. Maar eigenlijk komt het de laatste tijd steeds vaker op momenten dat ik echt even tot rust kom, dat ik even mag mediteren, dat ik even rustig muziek aan het luisteren ben, dat ik even alleen ben of aan mijn kinderen ben of met familie of vrienden, lieve mensen om me heen. Dan komt het er even uit en wat ik merk en dat is ook weer een soort tip als er iets heel heftigs met je gebeurt Wees niet bang om het te laten zien, wees niet bang om te voelen wat je voelt want het moet er toch uit. Echt geloof me, ik heb het meegemaakt in het verleden dat ik dingen die heel heftig raakten probeerde uit te stellen, probeerde ja in een soort overlevingsmodus van ter informatie achtergrond hiervan. Mijn kinderen zijn te vroeg geboren, heb ik twee maanden in het ziekenhuis gebleven, ik heb een tweeling gekregen op tweeëndertig weken.
Ja en dat was gewoon een ontzettend heftige periode want ik wilde moeder worden en ik had een droom van mijn dochters en mijn kinderen en gezond en blij zoals je ja denk ik als je zelf moeder bent dat dan hebt. En dat ging niet zo en ik heb toen dat heel erg uitgesteld van hey ik moet er nu voor die kinderen zijn en ik moet sterk zijn en ik moet mijn lichaam herstellen van de zwangerschap en de bevalling en ik heb geen tijd om dat nu allemaal te verwerken. Wat overigens geen bewuste gedachte was hoor. Dat is iets wat ik nu achteraf, tweeëntwintig-twintig-hinds site elf, twaalf jaar later kan ik daar naar terugkijken en kan ik zien aan mezelf van hé toen heb ik dat dus op een manier aangepakt die me achteraf heel veel ellende heeft opgeleverd want dat verdriet en die pijn komt er een keer uit.
Dus toen dit gebeurde toen heb ik meteen de volgende dag contact op gedacht met mijn huisarts, contact gezocht ook met iemand om mij te kunnen helpen om te kunnen praten. Ik wil niet dat dit verdriet me nog een keer onderuit trekt, ik wil niet meer meegesleurd worden in die onderstroom van die golven. Tuurlijk het verdriet overvalt me want tuurlijk heb ik echt wel momenten gehad dat ik dacht trek die deken maar over mijn kop ik hoef niet meer en niet letterlijk hoef ik niet meer maar ik hoef gewoon even dit niet meer te voelen hoef gewoon even niet meer in die pijn te zitten en ik merk dat emoties me nu ook raken.
Maar het mag er zijn en ik denk dat daarnaast doordat ik het er laat zijn mag er ook ruimte zijn voor nieuwe dingen mag er ook ruimte zijn om een fantastische sessie te hebben met mijn klant die hier naartoe is gekomen omdat ze graag live met mij wilde gaan zitten en toen zei ik ja is goed dan kijk ik wanneer ik bij jou langs gekomen en uiteindelijk bleek het agenda technisch handiger te zijn hier. En we hebben geloof ik twee en een half uur hier aan mijn tafel gezeten en we hebben mijn 3D aanpak eigenlijk losgelaten op haar marketing en gewoon stap voor stap uitgewerkt oké waar gaan we het komend jaar naartoe. Wat ik zei als grapje al heb je al een tweede boek op het oog want het lijkt me hartstikke leuk om nog een boek met je te gaan schrijven. En ook met mijn andere klanten heb ik zulk soort sessies gedaan en ik sta er ook helemaal voor open om dat ook met jou te doen omdat ik gewoon zie dat juist door weer de draad op te pakken, juist door weer mijn werk op te pakken krijgt alles een plekje en is het niet dat ik het of aan de ene kant verstop en door alsmaar door te gaan naar mijn werk en aan de andere kant ook niet mijn werk volledig gestopt en alsmaar doorgaan met verdriet. Het mag er allemaal zijn.
Ik denk ook dat ik juist, omdat ik dit nu heb meegemaakt ook misschien juist wel mag gaan werken richting een ander aanbod hiernaast en daar ben ik nog gewoon helemaal in brainstorm, dat deel ik nu met jou gewoon puur omdat ik voel dat dit iets is wat bij mijn verhaal hoort, Ja, waarin ik jou ook mag helpen als jij zelf zoiets hebt meegemaakt. Als jij zelf getriggerd bent door mijn verhaal. Als jij denkt ja ik heb misschien al langer geleden iets meegemaakt, misschien iets heel anders maar het heeft me wel uit het veld geslagen. Het heeft er wel voor gezorgd dat ik het heel erg moeilijk vind nu weer om mezelf weer open te stellen want weet wel als ondernemer ja mensen kopen jouw product niet omdat jij het heel mooi verpakt met een strikje erop en een heel gaaf verhaaltje erover doet of een geweldige pitch neerzet. Echt ik weet dat het soms zo voelt en zeker als je wat van die Amerikaanse coaches volgt met die passie en die vlammende ogen en ja joh nu nu nu en pak het nu want het is nu korting dit zus zo. Nee, dat is niet hetgene waarom je het wilt kopen. Dat heeft wel gewerkt in het verleden en er zijn ook heus wel bepaalde dingen die daarin absoluut nog steeds ook wel werken. Maar wat we nu de laatste tijd echt heel erg zien en merken en waar we gewoon met zijn allen ook heel erg aan toe zijn is die menselijke connectie, is die triggers, is voelen ja dit werkt voor mij. En daarom geloof ik zo ongelooflijk ook in om jezelf een beetje, jezelf ook kwetsbaar op te mogen stellen, om je eigen verhaal te mogen delen, om te laten zien wie je bent. En als je zoiets heftigs meemaakt in wat voor vorm dan ook, ik gaf al wat voorbeelden maar ik kan niet alle voorbeelden opnoemen want ik weet het gelukkig allemaal niet en ik hoef ook niet met jouw verdriet bezig te zijn maar als er iets is wat jou uit het veld slaat of het verdriet is of pijn of talent misschien heb je zelf een hele nare ziekte waar je overheen bent gekomen en waar je het lastig vindt om over te delen. Geef jezelf daarin de tijd. Er is geen tijdlijn daarin. Het feit dat ik ervoor gekozen heb om het vrij snel via een aantal posts op social media en mijn podcast, aan mijn klanten, met mensen met wie ik nou samenwerk erover te praten. Dat was mijn proces en daardoor kwam er ruimte omdat het geen voor mij dus die roze olifant in de kamer, we hadden aan het begin dat die coach tegen mij zei die Elephant in the room, voor mij werd die olifant daardoor kleiner.
Die was er nog wel, het is er nog steeds, het kan me af en toe nog steeds heel erg raken, echt werkelijk. Er gaat gewoon geen dag voorbij dat ik niet aan hem denk, dat ik hem niet mis. Maar het begint ook een plekje te krijgen en ik mag ook verder gaan met dingen die ik ontzettend gaaf vind en ik mag ook dingen opzoeken waar ik energie van krijg. En ik mag ook met mensen praten over wat er is gebeurd, ik mag met mensen praten over wat het met mijn kinderen heeft gedaan en hoe zij zich heel goed herstellen, hoe het met mij gaat, hoe ik aan het herstellen ben, hoe ik aan het helen ben van wat er allemaal is gebeurd. Maar ik mag ook praten over leuke dingen bijvoorbeeld dat ik leuke uitjes heb gepland, dat ik fijne gesprekken heb met mensen, dat ik enorm kan genieten van wanneer ik dan een klus heb gedaan voor een klant van mij en ik krijg een berichtje terug met wauw dit ziet er echt super uit en wat geweldig en dank je wel en ja dat mensen gewoon helemaal blijven verrast zijn met de dingen die ik voor ze kan doen. Misschien ook wel stiekem een heel klein beetje omdat die roze olifant bij hun toch ook nog wel een beetje in de kamer stond. En daar moest ik wat extra bewijzen omdat ik daar natuurlijk al langer een werkrelatie mee had voordat het allemaal gebeurde.
Er was al een bepaalde verwachting van hoe ik werk en hoe ik doe en dat ik datzelfde niveau weer kon behalen. Ik kan me heel goed voorstellen dat zij daarover getwijfeld hebben. Dat mensen ook gezegd hebben tegen mij: 'joh, neem even lekker de tijd en doe me rustig aan.' En ik zeg: 'nee hallo, ik ben ondernemer.' Heel erg bottom line een bot gezegd, maar dit is gewoon wat ik te doen heb. Dit is gewoon mijn missie en ik moet zelf daarin een manier vinden om mijn rust te pakken, mijn verdriet te verwerken, mijn rouw door te maken, te helen en dat doe ik ook echt wel echt. Er zijn voldoende momenten, er zijn stappen die ik daarin zet maar er zijn ook dingen die ik gewoon te belangrijk vind om dat nu los te laten om te zeggen van nee ik ga mee in die onderstroom, kom ook weer in die in die waves, in die zee.
En ik denk dat ik ook heb mogen leren en zeker de afgelopen dagen en dat is ook een van de redenen dat ik deze podcast ook jou wil delen ik heb mezelf vergeven dat ik door ben gegaan. Ik heb mezelf vergeven dat ik er niet meer constant mee bezig ben. Dat het me niet overvalt meer als een soort golf. En dan heb ik voor mezelf het gevoel dat er ook een bepaalde verwachting op ligt dat je een bepaalde periode echt met zwarte kleding loopt en niet aanspreekbaar bent of andere culturele dingen die je misschien kiest en voor mij werkte dat niet. Voor mij was het echt nee ik wil juist graag doorgaan, ik wil juist graag ook ruimte maken voor de creativiteit, voor mijn werk, voor dingen die ik fijn vind en ja misschien komt dat voor sommige mensen te snel maar die andere mensen zijn mij niet.
Ik ben niet iemand die dat voor waarde aanhoudt. Mijn waarde is dat ik op mijn eigen manier bezig ben met rouw en verdriet maar dat het niet zo enorm groot hoeft te zijn dat er geen ruimte is voor andere dingen. En ik hoop heel erg dat door dit verhaal met jou te delen dat je ook geïnspireerd raakt om jouw eigen verhaal ook te durven delen. En misschien dat het ook wel heel erg pittig is of misschien dat je denkt ja mijn verhaal is niet zo episch of zo, onzin, ik bedoel ieder verhaal is toch episch toch fantastisch? Gewoon even teruggaan naar de kern van hoe je gewoon geboren wordt en opgroeit en alles wat je meeneemt daar uiteindelijk een persoon van wordt die met een missie en een prachtig verhaal en een passie anderen weer kan inspireren en helpen. Ja als je het zo bekijkt dan kan je toch bijna niet je verhaal voor je houden. Dan weten we gewoon ja, kom op pens.
Als ik het durf nee onzin. Maar ja, ik hoop gewoon dat ik je mag inspireren om wel je verhaal te gaan vertellen. En als je niet weet hoe of van welke vorm of wat wees ook echt niet bang om die drempel over te stappen naar me toe te komen en gewoon een berichtje te sturen. Zoals ik aan het begin al aangaf als iets je raakt, als iets je triggert, als ik je ergens mee kan helpen als je iets wil zeggen hierover, als je wil reageren dan vind ik dat echt heel prettig en dan zou ik dat enorm waarderen. Liefst ook gewoon even een privé berichtje of een emailtje. Mijn contact info staat ook in de shownotes en weet ook dat ik hiermee door wil gaan. Ik ben ook niet helemaal zeker in welke vorm, maar de woorden als een boek schrijven en een podcastserie zijn zeker al meer dan al door mijn hoofd geschoten.
En dan niet specifiek over mijn eigen rouwproces of over het gaat dan niet over dat dit gebeurd is of hoe dat gebeurd is of of weet je dat is niet de focus van mijn verhaal. De focus mijn verhaal is oké dit is nu gebeurd hoe ga ik weer verder? Hoe zorg ik ervoor dat ik mijn mooiste leven mag leiden, ook met een groot verdriet in mijn mooiste leven? Want het hoort er gewoon bij en het mag er zijn. En er zijn meerdere voorbeelden van mensen die ik heb gevolgd die hele heftige dingen hebben meegemaakt en die ja misschien vind je het smaakte, misschien vind je het vervelend, misschien vind je het storend, dat mag allemaal. Maar ik vind het mooi op het moment dat er iets heftigs met jou gebeurt dat je daar net zo open over kunt zijn en daar mag je ook je eigen tijd voor nemen. Dat hoeft niet meteen al een minuut maar ook een jaar later zijn.
Maar dat op het moment dat het jou vormt en dat het zo'n onderdeel is van jouw leven, ja dan hoort het bij jouw verhaal, dan hoort het ook bij jouw boodschap, bij jouw kernverhaal en dan hoop ik dat jou ook de kracht vindt om het op wat voor manier dan ook te delen. En daar zou ik graag meer mee willen doen van hey hoe pak je dat weer op, welke stappen kun je zetten, welke stappen heb ik zelf gezet, hoe heb ik dat gedaan om social media daarover te praten, om mensen die ik nog niet zo goed kende toch in te gaan op een uitnodiging om samen even te gaan wandelen en mijn verhaal te doen om ook de verhalen van anderen te kunnen horen en soms ook door je grenzen daarin aan te geven van sorry dit is nu even te dichtbij of dit is even te heftig of dit kan ik er nu even niet bij hebben. Want ook grenzen aangeven is in zo'n proces ontzettend belangrijk En ik denk dat ik daar best wel veel nu over kan vertellen en daarom wil ik dat ook een aparte podcast serie gaan doen. Vind je het nu leuk om daar meer over te horen meld je dan even aan. Ik ga zorgen dat ik even een soort aanmeld linkje hieronder plaats in de shownotes dat je dus op de hoogte kunt blijven en stuur ik je gewoon een berichtje van joh die serie staat daar en daar. Dat wil ik namelijk apart trekken van deze podcast omdat in feite deze podcast echt gaat over je marketing, over jezelf neerzetten, je boodschap, je kernverhaal en wat ik bedoel is dat ik juist het verwerken van een heftige gebeurtenis in je leven als ondernemer, als coach, als iemand die echt met mensen werkt want ja we verkopen geen producten. We verkopen niet iets wat we waar we een stukje omheen kunnen, we verkopen onszelf. Ik Ik verkoop ook mezelf, mijn diensten, mijn manier van praten met jou, mijn manier van doen.
De vragen die ik je kan stellen, de energie die ik je kan geven, de uitwisseling van ideeën, de de inspiratiebron, het structureren van al die informatie, van al die informatie, van al die wilde ideeën die door je hoofd gaan, oké wat gaan we nu eerst doen, waar gaan we korte termijn focus op leggen, waar leggen we de lange termijn focus op, wat gaat jou verder helpen om die klanten te bereiken. Daarin zul jij een klik voelen met mij en op het moment dat ik niet eerlijk ben over dat ik met een rouwproces ook bezig ben en dat dat misschien nu niet meer honderd procent van mijn tijd en energie en aandacht heeft, maar het is er nog wel. En ik denk dat die podcast die ik echt ga maken waarschijnlijk in januari van tweeduizend vijfentwintig, dat is mijn planning.
Ik wil daar even rustig over nadenken welke vorm en hoe maar ja uiteindelijk zijn dit soort dingen die ontstaan bij mij en dan nou ja goed als je het wilt horen of Google het ook tegen die tijd een keer of stuur me even een berichtje voor de link of meld je aan dus via het linkje hieronder dan kan ik je op de hoogte houden van van wanneer dat komt en ik wil je in ieder geval heel erg hartelijk danken voor het luisteren en ja ik hoop dat het ook jou mag inspireren mijn verhaal om ook zelf wanneer er wat dan ook in je leven gebeurt toch ook de kracht te vinden om wel door te blijven gaan om dat wat jij het aller mooist, fijnst vindt jouw fijnste, mooiste leven om dat te blijven delen.
Want ik geloof er echt in, oprecht, dat jouw kernverhaal het waard is om te delen en dat je daarmee ook mensen gaat raken, dat je daarmee ook mensen die verbinding mag aangaan waardoor uiteindelijk iemand met jou gaat werken en uiteindelijk zijn of haar leven, werk, financiële situatie, wat het dan ook is, hetgeen diegene opnieuw op blokkeert, als jij dat kan oplossen, zorg dan dat je de drempel zo laag mogelijk maakt door je eigen verhaal te delen en dat mag helemaal vanuit jezelf zijn. Je weet me te vinden, ik zou het fijn vinden om van je te horen. Dankjewel voor het luisteren en nog een hele fijne dag en tot mijn volgende podcast.
Hi en welkom en fijn dat je luistert naar mijn best wel persoonlijke verhaal denk ik in deze podcast aflevering mijn naam is Orilie ik ben creatieve sparringpartner tekstschrijver marketing mentor ik ben nog niet helemaal uit hoe ik mezelf ga noemen ik ben ook moeder en ik ben ook de vrouw die op één oktober haar vriend verloor na een hele lange voor hem lange slopende ziekte en ik heb hier wat over gedeeld op de socials en ik heb ook denk ik ook wel wat laten doorschemeren in mijn social posts in mijn gesprekken en ook in mijn podcast en ik had een heel mooi gesprek eerder deze week met een coach die mij erop wees dat er nu iets van een soort zij noemde het een roze olifant in de kamer die elephant in the room dat jij misschien en misschien herken je hierin ook wel het gevoel hebt ja is Orellie er nog wel echt en is zij er nog als die ondernemer die vol passie mij echt kan helpen met haar aanbod of is ze eigenlijk vooral heel erg bezig met dat verdriet en de rouw en hoe gaat het nu en durf ik dat wel te vragen durf ik daar wel iets over te zeggen of te vragen aan haar en weet dat ook als ik je nog niet ken dat ik ook tegen jou praat in dit verhaal in deze podcast. Juist omdat ik nu wat vragen wil beantwoorden, juist omdat ik wat dingen wil delen omdat ik geloof dat ja wat voor mij een heel kwetsbaar en moeilijke tijd is geweest en op bepaalde punten nog steeds is want het is niet zo dat het nu ineens allemaal voorbij is en ladida maar er is wel een hoop gebeurd en ik ben ook om deze periode heen daarvoor en daarna ook enorm gegroeid door de gesprekken die ik heb gehad door de reflectie die ik heb gedaan coaching die ik heb gevolgd dus het is eigenlijk een heel proces wat wat niet gestart is met het overlijden van mijn vriend maar wat wel al bezig was en wat misschien ook wel op een bepaalde manier ja weer ontvlamd is en ja ik wilde daar graag wat met je over delen en het het is een heel persoonlijk verhaal en er zitten ook thema's in die je misschien kunnen raken. Mocht je er vragen over hebben mocht je iets willen delen daarover mocht je iets willen reageren dan vind ik het heel erg fijn als je dat heel persoonlijk aan mij wil doen en niet ergens in een post op socials of ik weet niet wat maar gewoon even een berichtje dat kan een dmetje zijn op instagram oogolieveltma of in een mailtje infoololivveltma punt nl. Dat vind ik ontzettend fijn. Dat waardeer ik ook heel erg want ja ik geef nu iets van mezelf. Ik ga mezelf in deze podcast ook kwetsbaar opstellen omdat ik ook vind dat het ja ik wil dat ook echt wel goed delen en ik wil je ook echt meenemen in wat er is gebeurd en ook de impact ervan en hoe ik geloof dat ik het komende jaar want voor mij is het nu eind december tweeduizend vierentwintig het komende jaar die balans weer ga vinden en nu al heel eind op weg ben ook om weer echt met plezier in mijn werk te zijn. Dat merk ik nu al dat dat gaat al heel goed in ik denk dat ook al heb ik een heel groot verdriet ervaren en heel veel pijn gevoeld en kan het me af en toe nog ineens zomaar ineens raken ik noemde het al eerder een keer alsof er allemaal onzichtbare legoblokjes in je huis liggen en je niet echt weet wanneer er dus weer op gaat staan en wanneer die pijn je gewoon ineens weer kan raken en weet dat het verlies van je partner het overlijden van je partner vul daarvoor jezelf in het verlies van een familielid een echtscheiding verlies van een baan verlies van je huis weet je Er is geen vergelijken in pijn ellende verdriet. Je kunt door heel veel dingen geraakt worden in het leven en mijn verdriet is niet groter beter belangrijker dan dat van jou dus als je je hierin herkent op een andere manier laat het er ook zijn.
Waar gaat het nu over? Ik heb op één oktober mijn vriend verloren, hij heeft zelf een einde aan zijn eigen leven gemaakt na een aflopende ziekte die eigenlijk zijn hele leven heeft geduurd. Hij is eenenveertig jaar geworden en we hebben hem anderhalf jaar een hele mooie relatie gehad die door de intensiteit van onze relatie eigenlijk voelde als tien jaar samen. Ik ga er verder niet te veel op in hoe dat allemaal is gegaan maar ja het was gewoon heel heftig niemand zag het aankomen en er is ook niet echt een vorm van afscheid geweest daardoor natuurlijk wel uiteindelijk dankzij hele goede begeleiding van de mensen die daar voor opgeleid zijn en die je daarin kunnen helpen maar wat het vooral is is dat ja ik en en ook mijn dochters daarin gewoon een heel groot verlies hebben meegemaakt. Hij was niet de vader van mijn kinderen had wel zelf kinderen de vader van mijn kinderen heb ik ook nog steeds een goede band mee goede relatie mee en dat die heeft ook geholpen om mijn dochters daarin weer op te vangen maar goed zoiets ja verandert wel een hele hoop van de ene op de andere dag had ik dat huisje boompje beestje gevoel niet meer want ja ik had natuurlijk nog wel mijn huis en mijn boompje bij beestje als in die zijn er allemaal nog maar ja ook een stukje toekomst wat ineens wegvalt ook een stukje van mezelf wat ineens wegvalt een stukje vertrouwen in elkaar liefde genegenheid intimiteit ja alles wat je met elkaar deelt frustratie boosheid er komt van alles op je af in zo'n periode en ik heb denk ik in de ogen van anderen misschien daar te weinig bij stilgestaan misschien dat andere denk ik heb er teveel over gedeeld weet je het zal me echt een worst wezen wat anderen ervan vinden.
Ik heb besloten om het op een gegeven moment op mijn socials te delen dat dat er voor een groot deel mee te maken dat ik gewoon heel veel van mijn leven wel deel op social media. Wat grappig was want ik kreeg van een paar mensen terug dat ze niet eens wisten dat ik een relatie had dus misschien deelde ik voor mijn gevoel meer dan dat ik in feite deelde maar goed dat is een discussie die ik nu niet ga hebben. En ik ben ook de dag na het afscheid de crematie bijeenkomst van Eelco ben ik naar een feestje gegaan van een klant van mij want we hebben die dat half jaar daarvoor hebben wij samengewerkt aan haar boek en natuurlijk was de boekpresentatie en het feestje in de week van de nu zeg ik het goed in de week van de toegankelijkheid en haar boek gaat ook over toegankelijkheid gaat over toegankelijke websites heb ik een ontzettend mooi project gehad hebben er echt heel veel plezier aan beleefd samen omdat ja eigenlijk vanaf haar eerste idee heb ik haar geholpen gespard, gebrainstormd teksten worden geschreven hebben samen interviews gedaan dus ja dat boek voelde ook een beetje als een project van mezelf en natuurlijk je doet het voor een klant dus je gaat er helemaal voor om het voor haar het allermooiste en beste en gaafste boek te maken en ook een hele mooie vorm van je expertise delen een boek.
Maar goed ja haar feestjes stond ook al een paar maanden gepland want ze wilde dat per se in die week snap ik ook is ook een hele mooie aanleiding en het past heel bij het thema. Alleen ja toen kwam voor mij dus dilemma van ga ik zo kort na het overlijden van mijn geliefde naar zo'n feestje toen en dat heb ik uiteindelijk opgelost door dat gewoon met haar te bespreken door haar berichtjes te sturen even heen en weer te kletsen daarover en ook afgesproken dat mijn moeder mee ging We hebben daar samen gezeten. Ik ben op foto gegaan met haar en met mijn klant Elvira met haar mooie boek. Ik heb een hele fijne tijd gehad. We zijn heel kort eventjes geweest en echt even in en out eigenlijk. Maar ik heb ook hele mooie woorden mogen ontvangen daar en wat ik heel erg fijn vond om wel te gaan was dat het gewoon ja mijn leven gaat ook gewoon door. Er zit geen pauze knop op het leven je kunt niet zeggen het gaat nu even niet zo lekker met me ik stap er eventjes tussenuit en ik kom weer terug als het weer beter met me gaat. Nee dit hoort ook bij mijn leven dit is ook wie ik ben dit is ook onderdeel van en misschien dat iemand anders besluit om in zo'n periode wel alle stekkers zoveel uit te trekken en gewoon drie maanden lang met een deken over de kop in bed te kruipen prima oké joe de you maar ik besloot op dat moment nee ik wil graag doorgaan ik wil gewoon ja ook weer fijne dingen meemaken ik wil niet dat alles alleen nog maar draait hier om want echt geloof mij die pijn en dat verdriet dat ga ik niet uit de weg dat kan niet dat is niet iets wat je tenminste ik kon dat niet zomaar even in de kast zetten en zeggen want ik ga er even niet aan denken. Wat ik wel kon is af en toe even die momentjes pakken alvast maar een half uurtje om gewoon even iets anders te doen zoals naar haar laten rijden voor dat feestje of ergens in die buurt tussen Haarlem en Amsterdam voor dat feestje was wel ja die steun voelen ook van haar van dat ze het heel fijn vond dat ik erbij was want het was ook ons project samen.
En ik heb daar toen ook over gedeeld op social media dat hij is overleden en ik heb ook een beetje gehint op hoe en wat en waar. Ik heb ook wat mensen in het echt verteld maar ik had op een gegeven moment gewoon geen zin om met iedereen het hele verhaal te gaan vertellen. Dus voor mij was het heel fijn om gewoon een post te maken van goh schat ja ik mis je, ik hou van je en dat voelt ook echt zo. Maar hij is er niet meer en dit is nu wat er met mij aan de hand is en Dat hoort ook bij mijn leven nu en ik heb daarna ook wat post gemaakt over dat ik ook weer door wil gaan. Toen heb ik ook al een beetje gehint op dat ik wel iets wil doen met dit thema en nou goed ik heb er echt helemaal geen haast mee mag ook gaan voelen van wat past daarbij.
En wat ik heel erg fijn vond is dat ik in contact ben gekomen met een aantal mensen die me oprecht ook verder konden helpen. Zo op spiritueel vlak heb ik hele mooie gesprekken mogen voeren, ben ik ook bij een lichtwerker geweest, een dame die ik al vaker heb gesproken die me ook echt een soort heling heeft gegeven en wat je gewoon merkt is dat groot verdriet en groot verlies kun je niet in je eentje dragen dat kun je niet in je eentje oplossen en moet je denk ik ook niet willen Want ja het is ook gewoon echt heel groot en het kan je echt helemaal naar beneden trekken en je kan je helemaal verwoesten eigenlijk als ik vergelijk het ook dankzij de gesprekken die ik heb gehad wel met een woeste zee.
Je denkt dat je erin staat, je denkt dat die golven die aan je trekken, die onderstroom die aan je benen trekt, je denkt dat je het allemaal wel kan maar voor je het weet glipt je voet weg en lig je met je koppie onder water en weet je even niet meer wat boven en onder is. En die momenten die zijn er en die horen erbij. Juist door erover te praten, juist door steun te zoeken, juist door accepteren dat mensen hulp willen bieden op hun eigen manier. En ook accepteren dat sommige mensen die hulp niet kunnen bieden of het begrip niet kunnen voelen en misschien ook dit een heel raar verhaal vinden als ik dit zo deel met jou ook prima, helemaal goed heb ik ook moeten leren dat dat er ook bij hoort en dat we niet allemaal hetzelfde reageren. We zeggen dat wel tegen elkaar en we accepteren dat ook allemaal heel blij van elkaar waar pas op bent dat er echt iets met je gebeurt waarbij je weet hey ik heb echt een paar mensen nodig om tegenaan te kunnen kletsen, om verdriet bij te voelen of juist heel erg afleiding bij te vinden. Dan kom je er pas achter ja wat mensen eigenlijk voor je zijn en wie ze voor je willen zijn en wat ze ook kunnen. En ik heb alle respect voor mensen die het op dat moment niet kunnen want het is ook niet niks. Het is ook een heftig verhaal niet alleen voor mij maar ook voor de familie en vrienden en ook voor mijn familie en vrienden is het ook een heftig verhaal en voor mensen misschien voor jou als triggert het ook wel iets bij jou als ik daarover deel en je kent mij verder nog niet zo goed en denkt God ik heb ook wel hele heftige reacties gehad van mensen die op een andere manier hun partner zij verloren de afgelopen jaren en die zich herkende in mijn verhaal. Mijn verhaal. Iemand die haar partner heel lang ziek is geweest of iemand die kanker heeft gehad en daardoor niet meer is.
En voor een deel was dat ook heel erg moeilijk voor mij omdat ik dacht ja maar ik ben nu even met eigen pijn en gedoe bezig hoor. Maar ja dat zijn allemaal momentopname want weet je ook kan ik het heel erg waarderen dat iemand dat deelt. En ik denk dat op het moment dat het bij jou past, misschien is dit een soort tip, misschien is het een soort advies, op het moment dat bij jou past en jij voelt van ik wil dit delen wees dan niet bang voor de reacties die je krijgt. Wees niet bang dat mensen zich erin gaan herkennen. Misschien het ook raar vinden, misschien het ook vervelend vinden, misschien getriggerd worden erdoor. Het hoort er allemaal bij en het mag. Het mag er allemaal zijn. En Soms word ik getriggerd door de gekste dingen, door een nummer wat we samen hebben geluisterd, door ergens te zijn waar we zijn geweest.
Het overkomt me. Maar het neemt niet alles meer over. Die onderstroom die aan mijn benen trekt dat was een tijdje geweest en dat gevoel dat heb ik nu niet meer. Ik heb nu niet meer het gevoel dat ik moet vechten tegen een zee van emoties en dat ik het misschien is het ook wel iets wat ik heb geleerd dat je niet hoeft te vechten tegen dat je het inderdaad zijn tijd mag geven. En dat er ook momenten zijn dat je gewoon echt even helemaal in mag verdwalen en heel verdrietig mag zijn. Maar die momenten die duren dan ook op een gegeven moment niet zo lang meer. Waar ik eerst gevoel dat ik gedurende dag misschien een half uur happy kon zijn ben ik nu misschien op een dag een half uur verdrietig om maar even een overdreven balans aan te geven. Ik kan niet zeggen dat het zo strak verdeeld is over de dag maar ik merk wel dat ik heel veel plezier haal uit mijn werk, uit de contacten die ik heb met mijn klanten, met de mensen die ik mag helpen, dat ik heel veel energie haal ook uit een training die ik heb gevolgd, die had ik mij voor ingeschreven voordat mijn vriend overleed en ik heb besloten om dat door te zetten en ik heb ook besloten om alleen aan de trainer te vertellen wat er was gebeurd omdat ik hem al langer kende. Ik ken hem al een jaar. Dat is ook een van de redenen die ik ben die training run wist ik ongelooflijk goed, hij was daarin.
En ik heb het besloten niet aan de groep te vertellen omdat ik dacht het is ook wel even lekker om ergens schoon te zijn in zo'n training en even niet ja klinkt heel stom, maar niet die medelijden te krijgen, niet die blikken, niet hoe gaat het nu met je. Tuurlijk allemaal echt super lief, echt ik meen het serieus. Ik vind het onwijs lief en onwijs fijn en het is veel erger als mensen het niet aan je vragen natuurlijk is dat zo maar het was ook wel even fijn om gewoon in zo'n trainingsruimte te zitten. Het te hebben over pitchen, presenteren, hoe ga je jezelf neerzetten, body language, dat soort dingen allemaal hebben we het over gehad en gewoon even niet bezig zijn met wat er thuis op mag wachten als ik weer ja in mijn auto stapte en weer een huis reed en weer de deur hier opentrok.
Ik merkte ook dat dat voor mij de manier was om door te gaan om ook weer mijn energie te vinden om ook weer mijn plezier weer meer ruimte te geven. Het is niet zo dat mijn plezier en mijn enthousiasme en mijn beleidsgewoon passie ineens weg waren of zo. Het was niet zo dat ik in een doosje had gestopt en alleen maar verdrietig kon zijn alleen het verdriet was zo verschrikkelijk groot en zo overweldigend ook omdat het ja ik stel me dan voor dat als iemand langdurig ziek is dat je een soort van afscheid kunt nemen en ik weet niet of dat beter is want ik heb het gelukkig niet meegemaakt en ik wil ook niet dit vergelijken maar ik heb geen afscheid kunnen nemen. Ik heb niet een soort laatste herinnering van dat we iets tegen elkaar kunnen zeggen of op wat voor manier dan ook dus ik heb dat afscheid zelf aan mezelf gegeven en ja mocht je daar wat meer advies in willen ik zou zeker met iemand gaan praten die rouwtherapie doet of traumatherapie of of weet je want het het mag bij jou passen. Jouw manier bij mij was het schrijven ik heb hem een brief geschreven ja waarin ik eigenlijk het afscheid nam en en het een en ander gewoon voor mezelf ook op een rijtje kon zetten. Maar dat was ook iets waar je naartoe mag groeien. En ondertussen gaat mijn leven ook gewoon door, gaat mijn bedrijf ook gewoon door, gaat mijn aanbod gewoon door. Want ja ik had het net over die training die ik volgde waarin dus al over pitch en presenteren en in vier sessies gingen we eigenlijk toe naar een soort eindpresentatie in die virus sessie waarin ik dan mijn aanbod ging delen. En ik zit er tegenover om dat te bespreken en mijn vragen te stellen en nog wat laatste tips te krijgen en ik denk potverdorie, ik heb geen flauw idee hoe ik dit ga doen, het is allemaal zo warrig en er is zo van de hand nu en dat kan ik toch helemaal niet. En toen kreeg ik een paar tips en toen zaten we even ook door die training heen te bladeren van nou wat zijn handige dingen. Het had iets over ja wat zijn eigenlijk de de drie dingen die je mee zou willen geven in je presentatie en je pitch over je aanbod. Toen hadden we het over nou voor mij in marketing is het allerbelangrijkste dat je weet welk resultaat wil je overbrengen, wat is je doel, waarom wil je iemand helpen, voor wie ben je er, wie is diegene die jij uiteindelijk verder kunt helpen met wie het allerliefste werkt en hoe ga je dat doen? Hoe ga je die persoon bereiken, hoe ga je die persoon grijpen, hoe ga je die persoon echt raken? En daar kwam uiteindelijk na wat sparren en eigenlijk in een paar minuten tijd, ik begin vanuit drie minuten ofzo had ik ineens gewoon ja, doel doelgroep actie. Nee, doel doelgroep doen. Ja, daar kwam het 3D model uit. Nou, toen kwam nog wat verder ook op die avocado, wat gewoon grappig was om dat als een soort van onderwerp mee te nemen van nou heb je iets wat je fysiek vast kunt houden. Het 3D model, avocado zo, wil je daar meer over weten luister even, andere podcasts want ik ga niet nu mijn hele aanbod met je doornemen, daar gaat deze podcast niet over. Waar het wel over gaat is dat ik dus ongeveer anderhalve maand na dit hele gebeuren en eigenlijk nog volop zat ik in rouw en verdriet ook wel weer echt iets heel nieuws uit mezelf kon trekken, echt iets heel nieuws kon ontstaan, creativiteit de ruimte mocht krijgen naast wat er was omdat ik het verdriet niet uit de weg ben gegaan maar het ook niet mezelf het mee laten sleuren van alles draait nu alleen nog maar om verdriet en pijn en ellende en rouw. Nee, nee het heeft een plekje.
Het mag er zijn en als het komt en het komt even niet uit en dan spreek ik mezelf af oké dan stel ik het eventjes uit voor zover dat gaat. Maar eigenlijk komt het de laatste tijd steeds vaker op momenten dat ik echt even tot rust kom, dat ik even mag mediteren, dat ik even rustig muziek aan het luisteren ben, dat ik even alleen ben of aan mijn kinderen ben of met familie of vrienden, lieve mensen om me heen. Dan komt het er even uit en wat ik merk en dat is ook weer een soort tip als er iets heel heftigs met je gebeurt Wees niet bang om het te laten zien, wees niet bang om te voelen wat je voelt want het moet er toch uit. Echt geloof me, ik heb het meegemaakt in het verleden dat ik dingen die heel heftig raakten probeerde uit te stellen, probeerde ja in een soort overlevingsmodus van ter informatie achtergrond hiervan. Mijn kinderen zijn te vroeg geboren, heb ik twee maanden in het ziekenhuis gebleven, ik heb een tweeling gekregen op tweeëndertig weken.
Ja en dat was gewoon een ontzettend heftige periode want ik wilde moeder worden en ik had een droom van mijn dochters en mijn kinderen en gezond en blij zoals je ja denk ik als je zelf moeder bent dat dan hebt. En dat ging niet zo en ik heb toen dat heel erg uitgesteld van hey ik moet er nu voor die kinderen zijn en ik moet sterk zijn en ik moet mijn lichaam herstellen van de zwangerschap en de bevalling en ik heb geen tijd om dat nu allemaal te verwerken. Wat overigens geen bewuste gedachte was hoor. Dat is iets wat ik nu achteraf, tweeëntwintig-twintig-hinds site elf, twaalf jaar later kan ik daar naar terugkijken en kan ik zien aan mezelf van hé toen heb ik dat dus op een manier aangepakt die me achteraf heel veel ellende heeft opgeleverd want dat verdriet en die pijn komt er een keer uit.
Dus toen dit gebeurde toen heb ik meteen de volgende dag contact op gedacht met mijn huisarts, contact gezocht ook met iemand om mij te kunnen helpen om te kunnen praten. Ik wil niet dat dit verdriet me nog een keer onderuit trekt, ik wil niet meer meegesleurd worden in die onderstroom van die golven. Tuurlijk het verdriet overvalt me want tuurlijk heb ik echt wel momenten gehad dat ik dacht trek die deken maar over mijn kop ik hoef niet meer en niet letterlijk hoef ik niet meer maar ik hoef gewoon even dit niet meer te voelen hoef gewoon even niet meer in die pijn te zitten en ik merk dat emoties me nu ook raken.
Maar het mag er zijn en ik denk dat daarnaast doordat ik het er laat zijn mag er ook ruimte zijn voor nieuwe dingen mag er ook ruimte zijn om een fantastische sessie te hebben met mijn klant die hier naartoe is gekomen omdat ze graag live met mij wilde gaan zitten en toen zei ik ja is goed dan kijk ik wanneer ik bij jou langs gekomen en uiteindelijk bleek het agenda technisch handiger te zijn hier. En we hebben geloof ik twee en een half uur hier aan mijn tafel gezeten en we hebben mijn 3D aanpak eigenlijk losgelaten op haar marketing en gewoon stap voor stap uitgewerkt oké waar gaan we het komend jaar naartoe. Wat ik zei als grapje al heb je al een tweede boek op het oog want het lijkt me hartstikke leuk om nog een boek met je te gaan schrijven. En ook met mijn andere klanten heb ik zulk soort sessies gedaan en ik sta er ook helemaal voor open om dat ook met jou te doen omdat ik gewoon zie dat juist door weer de draad op te pakken, juist door weer mijn werk op te pakken krijgt alles een plekje en is het niet dat ik het of aan de ene kant verstop en door alsmaar door te gaan naar mijn werk en aan de andere kant ook niet mijn werk volledig gestopt en alsmaar doorgaan met verdriet. Het mag er allemaal zijn.
Ik denk ook dat ik juist, omdat ik dit nu heb meegemaakt ook misschien juist wel mag gaan werken richting een ander aanbod hiernaast en daar ben ik nog gewoon helemaal in brainstorm, dat deel ik nu met jou gewoon puur omdat ik voel dat dit iets is wat bij mijn verhaal hoort, Ja, waarin ik jou ook mag helpen als jij zelf zoiets hebt meegemaakt. Als jij zelf getriggerd bent door mijn verhaal. Als jij denkt ja ik heb misschien al langer geleden iets meegemaakt, misschien iets heel anders maar het heeft me wel uit het veld geslagen. Het heeft er wel voor gezorgd dat ik het heel erg moeilijk vind nu weer om mezelf weer open te stellen want weet wel als ondernemer ja mensen kopen jouw product niet omdat jij het heel mooi verpakt met een strikje erop en een heel gaaf verhaaltje erover doet of een geweldige pitch neerzet. Echt ik weet dat het soms zo voelt en zeker als je wat van die Amerikaanse coaches volgt met die passie en die vlammende ogen en ja joh nu nu nu en pak het nu want het is nu korting dit zus zo. Nee, dat is niet hetgene waarom je het wilt kopen. Dat heeft wel gewerkt in het verleden en er zijn ook heus wel bepaalde dingen die daarin absoluut nog steeds ook wel werken. Maar wat we nu de laatste tijd echt heel erg zien en merken en waar we gewoon met zijn allen ook heel erg aan toe zijn is die menselijke connectie, is die triggers, is voelen ja dit werkt voor mij. En daarom geloof ik zo ongelooflijk ook in om jezelf een beetje, jezelf ook kwetsbaar op te mogen stellen, om je eigen verhaal te mogen delen, om te laten zien wie je bent. En als je zoiets heftigs meemaakt in wat voor vorm dan ook, ik gaf al wat voorbeelden maar ik kan niet alle voorbeelden opnoemen want ik weet het gelukkig allemaal niet en ik hoef ook niet met jouw verdriet bezig te zijn maar als er iets is wat jou uit het veld slaat of het verdriet is of pijn of talent misschien heb je zelf een hele nare ziekte waar je overheen bent gekomen en waar je het lastig vindt om over te delen. Geef jezelf daarin de tijd. Er is geen tijdlijn daarin. Het feit dat ik ervoor gekozen heb om het vrij snel via een aantal posts op social media en mijn podcast, aan mijn klanten, met mensen met wie ik nou samenwerk erover te praten. Dat was mijn proces en daardoor kwam er ruimte omdat het geen voor mij dus die roze olifant in de kamer, we hadden aan het begin dat die coach tegen mij zei die Elephant in the room, voor mij werd die olifant daardoor kleiner.
Die was er nog wel, het is er nog steeds, het kan me af en toe nog steeds heel erg raken, echt werkelijk. Er gaat gewoon geen dag voorbij dat ik niet aan hem denk, dat ik hem niet mis. Maar het begint ook een plekje te krijgen en ik mag ook verder gaan met dingen die ik ontzettend gaaf vind en ik mag ook dingen opzoeken waar ik energie van krijg. En ik mag ook met mensen praten over wat er is gebeurd, ik mag met mensen praten over wat het met mijn kinderen heeft gedaan en hoe zij zich heel goed herstellen, hoe het met mij gaat, hoe ik aan het herstellen ben, hoe ik aan het helen ben van wat er allemaal is gebeurd. Maar ik mag ook praten over leuke dingen bijvoorbeeld dat ik leuke uitjes heb gepland, dat ik fijne gesprekken heb met mensen, dat ik enorm kan genieten van wanneer ik dan een klus heb gedaan voor een klant van mij en ik krijg een berichtje terug met wauw dit ziet er echt super uit en wat geweldig en dank je wel en ja dat mensen gewoon helemaal blijven verrast zijn met de dingen die ik voor ze kan doen. Misschien ook wel stiekem een heel klein beetje omdat die roze olifant bij hun toch ook nog wel een beetje in de kamer stond. En daar moest ik wat extra bewijzen omdat ik daar natuurlijk al langer een werkrelatie mee had voordat het allemaal gebeurde.
Er was al een bepaalde verwachting van hoe ik werk en hoe ik doe en dat ik datzelfde niveau weer kon behalen. Ik kan me heel goed voorstellen dat zij daarover getwijfeld hebben. Dat mensen ook gezegd hebben tegen mij: 'joh, neem even lekker de tijd en doe me rustig aan.' En ik zeg: 'nee hallo, ik ben ondernemer.' Heel erg bottom line een bot gezegd, maar dit is gewoon wat ik te doen heb. Dit is gewoon mijn missie en ik moet zelf daarin een manier vinden om mijn rust te pakken, mijn verdriet te verwerken, mijn rouw door te maken, te helen en dat doe ik ook echt wel echt. Er zijn voldoende momenten, er zijn stappen die ik daarin zet maar er zijn ook dingen die ik gewoon te belangrijk vind om dat nu los te laten om te zeggen van nee ik ga mee in die onderstroom, kom ook weer in die in die waves, in die zee.
En ik denk dat ik ook heb mogen leren en zeker de afgelopen dagen en dat is ook een van de redenen dat ik deze podcast ook jou wil delen ik heb mezelf vergeven dat ik door ben gegaan. Ik heb mezelf vergeven dat ik er niet meer constant mee bezig ben. Dat het me niet overvalt meer als een soort golf. En dan heb ik voor mezelf het gevoel dat er ook een bepaalde verwachting op ligt dat je een bepaalde periode echt met zwarte kleding loopt en niet aanspreekbaar bent of andere culturele dingen die je misschien kiest en voor mij werkte dat niet. Voor mij was het echt nee ik wil juist graag doorgaan, ik wil juist graag ook ruimte maken voor de creativiteit, voor mijn werk, voor dingen die ik fijn vind en ja misschien komt dat voor sommige mensen te snel maar die andere mensen zijn mij niet.
Ik ben niet iemand die dat voor waarde aanhoudt. Mijn waarde is dat ik op mijn eigen manier bezig ben met rouw en verdriet maar dat het niet zo enorm groot hoeft te zijn dat er geen ruimte is voor andere dingen. En ik hoop heel erg dat door dit verhaal met jou te delen dat je ook geïnspireerd raakt om jouw eigen verhaal ook te durven delen. En misschien dat het ook wel heel erg pittig is of misschien dat je denkt ja mijn verhaal is niet zo episch of zo, onzin, ik bedoel ieder verhaal is toch episch toch fantastisch? Gewoon even teruggaan naar de kern van hoe je gewoon geboren wordt en opgroeit en alles wat je meeneemt daar uiteindelijk een persoon van wordt die met een missie en een prachtig verhaal en een passie anderen weer kan inspireren en helpen. Ja als je het zo bekijkt dan kan je toch bijna niet je verhaal voor je houden. Dan weten we gewoon ja, kom op pens.
Als ik het durf nee onzin. Maar ja, ik hoop gewoon dat ik je mag inspireren om wel je verhaal te gaan vertellen. En als je niet weet hoe of van welke vorm of wat wees ook echt niet bang om die drempel over te stappen naar me toe te komen en gewoon een berichtje te sturen. Zoals ik aan het begin al aangaf als iets je raakt, als iets je triggert, als ik je ergens mee kan helpen als je iets wil zeggen hierover, als je wil reageren dan vind ik dat echt heel prettig en dan zou ik dat enorm waarderen. Liefst ook gewoon even een privé berichtje of een emailtje. Mijn contact info staat ook in de shownotes en weet ook dat ik hiermee door wil gaan. Ik ben ook niet helemaal zeker in welke vorm, maar de woorden als een boek schrijven en een podcastserie zijn zeker al meer dan al door mijn hoofd geschoten.
En dan niet specifiek over mijn eigen rouwproces of over het gaat dan niet over dat dit gebeurd is of hoe dat gebeurd is of of weet je dat is niet de focus van mijn verhaal. De focus mijn verhaal is oké dit is nu gebeurd hoe ga ik weer verder? Hoe zorg ik ervoor dat ik mijn mooiste leven mag leiden, ook met een groot verdriet in mijn mooiste leven? Want het hoort er gewoon bij en het mag er zijn. En er zijn meerdere voorbeelden van mensen die ik heb gevolgd die hele heftige dingen hebben meegemaakt en die ja misschien vind je het smaakte, misschien vind je het vervelend, misschien vind je het storend, dat mag allemaal. Maar ik vind het mooi op het moment dat er iets heftigs met jou gebeurt dat je daar net zo open over kunt zijn en daar mag je ook je eigen tijd voor nemen. Dat hoeft niet meteen al een minuut maar ook een jaar later zijn.
Maar dat op het moment dat het jou vormt en dat het zo'n onderdeel is van jouw leven, ja dan hoort het bij jouw verhaal, dan hoort het ook bij jouw boodschap, bij jouw kernverhaal en dan hoop ik dat jou ook de kracht vindt om het op wat voor manier dan ook te delen. En daar zou ik graag meer mee willen doen van hey hoe pak je dat weer op, welke stappen kun je zetten, welke stappen heb ik zelf gezet, hoe heb ik dat gedaan om social media daarover te praten, om mensen die ik nog niet zo goed kende toch in te gaan op een uitnodiging om samen even te gaan wandelen en mijn verhaal te doen om ook de verhalen van anderen te kunnen horen en soms ook door je grenzen daarin aan te geven van sorry dit is nu even te dichtbij of dit is even te heftig of dit kan ik er nu even niet bij hebben. Want ook grenzen aangeven is in zo'n proces ontzettend belangrijk En ik denk dat ik daar best wel veel nu over kan vertellen en daarom wil ik dat ook een aparte podcast serie gaan doen. Vind je het nu leuk om daar meer over te horen meld je dan even aan. Ik ga zorgen dat ik even een soort aanmeld linkje hieronder plaats in de shownotes dat je dus op de hoogte kunt blijven en stuur ik je gewoon een berichtje van joh die serie staat daar en daar. Dat wil ik namelijk apart trekken van deze podcast omdat in feite deze podcast echt gaat over je marketing, over jezelf neerzetten, je boodschap, je kernverhaal en wat ik bedoel is dat ik juist het verwerken van een heftige gebeurtenis in je leven als ondernemer, als coach, als iemand die echt met mensen werkt want ja we verkopen geen producten. We verkopen niet iets wat we waar we een stukje omheen kunnen, we verkopen onszelf. Ik Ik verkoop ook mezelf, mijn diensten, mijn manier van praten met jou, mijn manier van doen.
De vragen die ik je kan stellen, de energie die ik je kan geven, de uitwisseling van ideeën, de de inspiratiebron, het structureren van al die informatie, van al die informatie, van al die wilde ideeën die door je hoofd gaan, oké wat gaan we nu eerst doen, waar gaan we korte termijn focus op leggen, waar leggen we de lange termijn focus op, wat gaat jou verder helpen om die klanten te bereiken. Daarin zul jij een klik voelen met mij en op het moment dat ik niet eerlijk ben over dat ik met een rouwproces ook bezig ben en dat dat misschien nu niet meer honderd procent van mijn tijd en energie en aandacht heeft, maar het is er nog wel. En ik denk dat die podcast die ik echt ga maken waarschijnlijk in januari van tweeduizend vijfentwintig, dat is mijn planning.
Ik wil daar even rustig over nadenken welke vorm en hoe maar ja uiteindelijk zijn dit soort dingen die ontstaan bij mij en dan nou ja goed als je het wilt horen of Google het ook tegen die tijd een keer of stuur me even een berichtje voor de link of meld je aan dus via het linkje hieronder dan kan ik je op de hoogte houden van van wanneer dat komt en ik wil je in ieder geval heel erg hartelijk danken voor het luisteren en ja ik hoop dat het ook jou mag inspireren mijn verhaal om ook zelf wanneer er wat dan ook in je leven gebeurt toch ook de kracht te vinden om wel door te blijven gaan om dat wat jij het aller mooist, fijnst vindt jouw fijnste, mooiste leven om dat te blijven delen.
Want ik geloof er echt in, oprecht, dat jouw kernverhaal het waard is om te delen en dat je daarmee ook mensen gaat raken, dat je daarmee ook mensen die verbinding mag aangaan waardoor uiteindelijk iemand met jou gaat werken en uiteindelijk zijn of haar leven, werk, financiële situatie, wat het dan ook is, hetgeen diegene opnieuw op blokkeert, als jij dat kan oplossen, zorg dan dat je de drempel zo laag mogelijk maakt door je eigen verhaal te delen en dat mag helemaal vanuit jezelf zijn. Je weet me te vinden, ik zou het fijn vinden om van je te horen. Dankjewel voor het luisteren en nog een hele fijne dag en tot mijn volgende podcast.
