Medytacja w środku tygodnia

Udostępnij w mediach społecznościowych:

Moi mili. W tym odcinku opowiem historię Kisy Gotami, kobiety, która po utracie ukochanego syna  podjęła podróż w poszukiwaniu nieśmiertelności. Dzięki inspiracji Buddhy odnajduje drogę do oświecenia i uwolnienia od cierpienia.

Historia ta to inspirującą podróż  Kisa Gotami, która pokonuje ból straty i odnajduje spokój wewnętrzny. 

(00:00:15) Cel jogi: osiągnięcie wyzwolenia, wolności i nieśmiertelności

(00:00:59) Cierpienie matki po utracie dziecka

(00:01:23) Historia Kisa Gotami, która straciła syna i szukała sposobu na jego przywrócenie

(00:02:39) Kisa Gotami otrzymuje nietypowe zadanie od Buddy: znalezienie ziarna gorczycy z domu, w którym nikt nie umarł

(00:04:17) Kisa Gotami odnajduje drogę do oświecenia po zrozumieniu natury cierpienia

(00:04:42) Opowieść o Kisa Gotami staje się popularna w kręgach buddyjskich

(00:05:28) Mara, zły, próbuje przeszkodzić Kisa Gotami w medytacji, ale ona go przejmuje

(00:08:02) Historia Kisagotami zaczyna się tragedią, ale kończy się wyzwoleniem i oświeceniem

[00:00:16] Unknown:

Moi mili, jak już wiecie z naszych   podcastów celem jogi jest osiągnięcie   wyzwolenia.   Wolności   I nieśmiertelności.   Tę wolność I nieśmiertelność   różnie się rozumie w różnych szkołach,   niemniej.   We wszystkich z nich.   To jest cel wyzwolenie.   Wolność.   I nieśmiertelność.   Joga jest   procesem, który ma nas uwolnić   od ograniczeń.   Ale najbardziej od czego   ma nas uwolnić?   To jest cierpienie.   Jednym z największych   rodzajów cierpienia jest cierpienie   matki.   Po utracie   jedynego dziecka.   I   dzisiejsza opowieść będzie o   tym. O Kisagotami,   która utraciła   swojego jedynego syna I co się wtedy stało.  

Zapraszam.   W dawnych czasach w indyjskim mieście Savathhi   żyła kobieta imieniem   Kisagotami.   Pochodziła ona z bogatej rodziny, a jej mąż   zapewniał im godne życie.   Ich szczęście   dopełniło   narodziny syna, który stał się całym światem Kisy.   Niestety   radość nie trwała długo,   gdyż dziecko zachorowało I wkrótce zmarło.   Śmierć ukochanego   dziecka pogrążyła kisem w głębokim   smutku I rozpaczy.   Nie mogła pogodzić się ze stratą I szukała sposobu   na   przywrócenie syna do życia.   Błądziła   po ulicach Sawati,   pogrążona w cierpieniu,   w żałobie.   O mało co nie postradała   zmysły.  

Wiele ludzi uważało,   że tak się stało, że oszalała.   Wreszcie   spotkała starca, który   poradził jej,   aby udała się do   Buddy.   Budda   wysłuchał z uwagą opowieści   Kisy.   I   zaproponował jej nietypowe   zadanie.   Powiedział,   że odzyska ona syna,   jeśli   uda jej się znaleźć ziarno   białej gorczycy   z domu,   w którym nikt   nigdy nie umarł.   Kisa z nadzieją w sercu wyruszyła   na poszukiwania.   Odwiedziła   domy bogate   I biedne,   pytając o ziarno gorczycy.   W każdym z nich spotkała się jednak z tą samą smutną prawdą.   Śmierć   dotknęła każdego z nich.   Nikt nie mógł jej dać ziarna z domu wolnego od żalu I straty.   Wędrując od domu do domu,   Kisa zaczęła dostrzegać   kruchość ludzkiego życia.  

Zrozumiała,   że śmierć jest nieuchronną   częścią   natury   I dotyka wszystkich   bez wyjątku.   Ta realizacja   przyniosła jej ukojenie   I uwolniła ją z bolesnego   przywiązania do przyszłości.   Kisa powróciła do Buddy   nie z ziarnem gorczycy.   Ale z nowym zrozumieniem.   Budda dostrzegł.   Przemianę w jej sercu I udzielił jej cennych nauk   o przemijaniu   I naturze cierpienia.   Keisa słucha z uwagą I stopniowo ogarnęła ją jasność   umysłu.   Dzięki spotkaniu z Budą Kisagotami   odnalazła drogę do oświecenia.   Stała się oświecona.   Wolno   cierpienia.   Natomiast jej historia   stała się bardzo popularna.  

W kręgach   buddyjskich.   Ta opowieść   niesie   przesłanie o kruchości ludzkiego życia,   ale również.   Optymistyczną.   Wiadomość.   Że   osiągnięcie wyzwolenia   wewnętrznego spokoju,   wolności jest możliwe.   Jeśli chcecie   wiedzieć, co się później   z.   Kisą   stało.   Posłuchajcie o to tej.   Sutry   z kanonu palijskiego.   Samiota Nikaja pięć trzy.   Sawati.   Wtedy mniszka   Kisa Gotami   ubrała się rano I biorąc swą misę   I szatę,   wyszła do Sawathi   po jałmużnę.   Wędrowała po jałmużnę w Savati   po posiłku.   Po powrocie z jałmużny udała się do ciemnego   lasu.   Zanurzyła się w nim głęboko I usiadła   u korzenia   drzewa.  

Na   całodniową   medytację.   Wtedy mara,   zły,   Chcąc   sprawić, by mniszka   kisagotami   I poczuła strach.   Przerażenie I gęsią skórkę, chcąc sprawić,   by   odeszła od   immersji.   Podszedł do niej I zwrócił się do niej wersetem.   Dlaczego siedzisz sama I płaczesz,   jakby twoje dzieci umarły?   Przyszłaś do lasu zupełnie sama.   Musisz szukać mężczyzny.   Wtedy mniszka   Kisagota mi pomyślała:   Kto wypowiada   werset? Człowiek czy nie człowiek?   Wtedy pomyślała:   To jest mara zły,   chcący sprawić,   bym poczuła   strach, przerażenie   I gęsią skórę.   Chcący sprawić bym   wypadła   z imersji.  

I wtedy, kisagotami,   wiedząc,   że był to Mara zły,   odpowiedziałam mu wersem.   Pogodziłam się ze śmiercią dzieci   I   skończyłam z mężczyznami.   Nie smucę się, ani nie lamentuję.   I nie boję się Ciebie, Panie.   Pożądanie   jest zniszczone pod każdym względem,   a masa ciemności   jest rozbita.   Pokonałem   armię śmierci I żyję bez skalań.   Wtedy marazły myśląc.   Mniszka   kisagotami   mnie przejrzała.   Nieszczęśliwy   I smutny   zniknął z tego miejsca.   Co za historia, prawda?   Zaczyna się ogromną tragedią.   A kończy się?   Kończy się wyzwoleniem.   Spełnieniem.   Oświeceniem.  

Wolnością.   Piękne.   Piękne jest to, że pomimo   tak ogromnego cierpienia   życie ma sens.   Życie   Może prowadzić do wyzwolenia.   Można wrócić ze   skraju   szaleństwa.   I można nie poddać się   sztuczkom   Mary I tu może na sam koniec warto powiedzieć trochę na temat   Mary   złego.   W naszej kulturze   zły   jest bardzo, bardzo zły.   Mam tu na myśli   diabła, szatana.   Natomiast   jeśli chodzi o.   Kulturę buddyjską,   mara nie jest do końca zły.   On jest bardziej   tricksterem,   oszustem.   Chcę wystraszyć   gotami.   Chcę sprawić,   aby   została wybita   z głębokiej medytacji z immersji,   czyli   z samatki.  

Ale kiedy?   Kisagota   mi go przejrzała.   Nic mu nie pozostało   tylko   zniknąć.   Ok, dziękuję wam bardzo   za   dzisiejsze spotkanie   za wysłuchanie tej   pięknej.   Poruszającej   historii, która   daje nam   nadzieję.   Do usłyszenia.