21 juni 2024
Vertragen, genieten en het voelen van emoties Leven vanuit intuïtie en emotie | Martine Prenen - S2E12
In deze aflevering van de podcast spreekt Samia met Martine Prenen, ook wel bekend als de Happiness Coach. Ze bespreken het belang van plezier hebben in het leven en het maken van bewuste keuzes voor de zonnige kant. Martine benadrukt het belang van vertragen, genieten van de kleine dingen en het voelen van emoties. Ze pleit voor meer verdraagzaamheid, liefde voor dieren en een betere communicatie tussen mensen. Martine wil graag meer balans tussen ratio en gevoel in de wereld brengen. In dit deel van het gesprek bespreken Samia en Martine het belang van intuïtie en emotie in ons leven. Ze merken op dat vrouwen vaak sneller hun intuïtie aanspreken dan mannen, maar dat er steeds meer mannen zijn die het spirituele aspect beginnen te ontdekken. Ze benadrukken het belang van het uiten van emoties en het volgen van je intuïtie, en dat dit vaak als zwak wordt gezien in onze samenleving. Ze bespreken ook de veranderingen in de mannelijke rol en de balans tussen mannelijkheid en vrouwelijkheid. Daarnaast praten ze over het belang van authenticiteit, het afwerpen van maskers en het zijn van jezelf. Ze delen ook hun gedachten over genderidentiteit en de invloed van social media op jongeren. Tot slot bespreken ze het belang van een gezonde en plantaardige levensstijl, en hoe dit kan bijdragen aan een betere balans in ons leven.
Wat mag je verwachten in deze podcast
Haar website
Instagram
Wrap-Up
happiness, plezier, vertragen, genieten, emoties, verdraagzaamheid, liefde voor dieren, communicatie, balans, intuïtie, emotie, spiritualiteit, balans, authenticiteit, genderidentiteit, social media, gezonde levensstijl, plantaardig eten
Wat mag je verwachten in deze podcast
- Plezier hebben in het leven en bewust kiezen voor de zonnige kant maakt ons gezonder.
- Vertragen, genieten van de kleine dingen en het voelen van emoties zijn belangrijk voor onze gezondheid, zowel fysiek als mentaal.
- Er is behoefte aan meer verdraagzaamheid, liefde voor dieren en betere communicatie tussen mensen.
- Meer balans tussen ratio en gevoel kan bijdragen aan een betere wereld. Leef vanuit je intuïtie en volg je emoties, dit is vaak belangrijker dan het rationele denken.
- Het uiten van emoties en het volgen van je intuïtie wordt vaak als zwak gezien, maar het is juist een kracht.
- Er is een verandering gaande in de mannelijke rol, waarbij mannen steeds meer hun intuïtie en spiritualiteit ontdekken.
- Het is belangrijk om authentiek te zijn en jezelf te zijn, zonder maskers.
- Genderidentiteit is een complex onderwerp waar verschillende meningen over bestaan.
- Social media kan zowel positieve als negatieve invloed hebben op jongeren, het is belangrijk om hier bewust mee om te gaan.
- Een gezonde en plantaardige levensstijl kan bijdragen aan een betere balans in ons leven.
Haar website
Wrap-Up
happiness, plezier, vertragen, genieten, emoties, verdraagzaamheid, liefde voor dieren, communicatie, balans, intuïtie, emotie, spiritualiteit, balans, authenticiteit, genderidentiteit, social media, gezonde levensstijl, plantaardig eten
****************
WIE IS JE HOST
Aangename kennismaking,
ik ben Samia, Een gecertificeerd zakelijke human design consultant | Fiscalist | Spreker | Schrijver | Kritisch denker
Ik help ondernemers die van koers willen veranderen, een partnership of overdracht overwegen en begeleid hen in hun totale proces van loslaten tot het herstarten, zodat ze vol vertrouwen aan een nieuw hoofdstuk kunnen beginnen.
HOE KAN IK JE HELPEN
Sta je op een kruispunt in je leven, je onderneming of op de werkvloer?
Zet je eerste stap:
download de whitepaper "Van moeten naar willen" via deze link
Of
Schrijf je in voor de newsletter via deze link
Andere linken
Bezoek de website
Wil je daadwerkelijk actie ondernemen, plan vrijblijvend een Life-Shift gesprek in
Wil je een BG5 (zakelijke Human Design analyse) laten opmaken check zeker deze link
Zit je met een vraag en kan dit een meerwaarde zijn voor de luisteraars?
Stuur ze door via deze link, misschien beantwoord ik die in één van mijn volgende afleveringen.
Welkom bij een nieuwe aflevering van onze podcast Life-Shift. Vandaag heb ik het genoegen om in gesprek te gaan met Martine Prenen. Een inspirerende madam die zichzelf omschrijft als een happiness coach, of tenminste haar klanten. Een levensrichtingsaanwijzer. Martine is niet alleen een videograaf en auteur, maar ook een gecertificeerd orthomoleculair voedingsdeskundige, een hele mond vol. In deze aflevering duiken we in haar visie op het leven.
Haar ervaringen tijdens de Covid periode en haar nieuwste boek Refill. Martine deelt haar inzichten over het belang van vertragen, het gevoel van emoties en hoe we meer balans kunnen vinden in ons leven. Enjoy!
Allright, hier zijn we alweer. En deze keer heb ik het genoegen om hier in de zetel te zitten. Het is wel een eindje van rijden van waar ik kom
Ik zit namelijk in Kalmthout En ik zit bij Martine Prenen, een heel inspirerende madame. Ze noemt haar zelf, wacht even, ik heb het opgeschreven. Ze noemt daar zelf de Happiness Coach. Een levensrichtingsaanwijzer. Ik vind hem eigenlijk fantastisch. Ze is een videograaf. Ze doet haar research, een auteur. En op haar diploma staat er namelijk gecertifieerd, auto -moleculair voedingsdeskundige. Supercontent dat ik hier aanwezig mag.
Martine, dank je wel hiervoor. Laten we gewoon een keer beginnen van wie ben jij? Maar je hebt het allemaal al gezegd, we zijn al klaar eigenlijk. Ik heb mezelf niet echt happiness coach genoemd hoor, dat waren mensen waar ik mee werkte die zeiden, jij bent eigenlijk een happiness coach en geen gezondheidsbegeleider. Nu, dat staat op mijn diploma Gezondheidsbegeleider en Voedingsdeskundige.
Ik denk dat de insteek van die happiness wel komt door het feit dat ik probeer om mensen zin te geven om te bijten in het leven en er lol in te hebben in het leven. Want ik denk, door lol te hebben in het leven, word je sowieso een gezonder mens. Dus dat is een beetje wat ik probeer uit te dragen.
Denk je dat er meer lol mag worden gemaakt in het leven? sowieso. sowieso. Nu is het zo dat mensen vaak denken van iemand die probeert de dingen langs de fijne kant des levens te benaderen, dat dat naïve mensen zijn. Nu, ja.
Het zou kunnen dat ik wat naïef in het leven sta, maar ik ben wel iemand die heel bewust kiest voor de zonnige kant. Ik heb ook een donkere kant in mezelf, zoals elk mens dat heeft, maar ik probeer toch altijd te kiezen voor de, al is het maar de kleine sparkles die er zijn, om daar mijn aandacht op te vestigen in plaats van bij de donkerte. En dat is ook echt wel iets wat ik zeer bewust probeer uit te dragen. Ik denk dat het heel belangrijk is, zeker in onze maatschappij waarin we zoveel moeten.
en ook zo ontzettend veel op ons afkrijgen, denk ik dat het heel belangrijk is om te genieten, te vertragen en onze focus zo veel mogelijk te leggen op de mooie dingen des levens. Al is dat maar de kat die heerlijk lichte snorren op je schoot of het kopje koffie s morgens dat lekker smaakt. Dat hoeven geen grootste dingen te zijn. Maar ik denk dat je als je doorheen de dag probeert die...
Ik noem dat sprenkeltjes of sparks. Om die te zien, dan denk je dat je al heel goed bezig bent voor jezelf.
Kun je dat vergelijken met mindfulness? Is dat wat je wilt zeggen? Ja, alleen is het zo dat mindfulness... Een tiental jaar geleden werd mindfulness een modewoord. Iedereen ging een cursus mindfulness volgen. Ik denk dat mindfulness dat is wat onze grootouders gewoon vanzelf deden. En wij moeten het precies weer gaan aanleren, omdat we zo hard gaan.
Ik heb net een paar dagen geleden in Kreta geweest voor opnames voor mijn social media. Ik was daar te gast bij een vriendin van me en die woont daar in een bergtorpje waar de mensen nog echt leven. Ik kan het niet anders noemen, echt leven. Heel bewust, een stuk trager dan wij, maar ook heel vriendelijk en compassievol.
En dat was voor mij even zo van, oei, ja, dit is zoals 50 jaar geleden. Toen leefden we bij ons hier in Vlaanderen ook nog zo. Dan zaten de bommas met hun klapstoel, met een bak met pataten erin, hun patatjes te schillen en te babbelen met de buurvrouw of met een buurman die voorbij fietste of whatever.
We zijn voor een stuk ontmenselijkt doordat we in zo 'n technologische maatschappij leven met telefoons en ja, we zitten nu met een podcast bezig met zo 'n technologie. Maar dit gaat toch wel, denk ik, al een stuk verder. Dit gaat over luisteren naar het verhaal van anderen en daar de tijd voor nemen. En voor de rest is, denk ik, onze maatschappij een stuk ontmenselijk doordat het allemaal zo hard en zo snel moet gaan. En daar wil ik een tegenbeweging in maken. Het is heel frappant, maar iedere podcast, zei ik wel, opnieuw...
Dan komt die ratrace waar we ons dagelijks in bevinden Toch iedere keer weer terug. Ik had een vorige podcast van Katleen die naar Thailand gaat. En daarmee de Boeddhisten, dat dat eigenlijk inderdaad een hele andere levenservaring is. Het stilstand hoogstwaarschijnlijk ook in Kreta, dat gezegd. Maar het is toch echt wel, misschien was het vroeger...
Ook heel extreem en nu aan de andere kant te extreem of zie ik het verkeerd? Ik ben zo niet iemand die in termen van fout of juist denkt, maar wat ik wel denk is dat we momenteel naar mijn gevoel toch wel vrij extreem leven. Vooral extreem snel. We hebben dat gezien tijdens covid. We moesten toen allemaal vertragen. We moesten in ons kot blijven, om het met de mooie woorden van...
Onze minister te zeggen. Maar het is wel zo dat we toen vertraagden. En ik heb met heel veel mensen daarna gesproken die zeiden ja eigenlijk was het niet echt onaangenaam met alle respect voor mensen die ziek waren en die moesten vechten. Maar dat vertragen was wel fijn, we moesten even niks. En op dat moment zijn heel veel mensen hun leven in vraag gaan stellen. Heel veel mensen zijn door...
Covid gegaan door de periode van Covid en daar heel anders uitgekomen. Bewuster in een andere relatie, zonder relatie, met een andere job, op een andere plek. Mensen hebben keuzes gemaakt en ik denk wat dat betreft dat crisis heel goed zijn. De crisis zijn heel leerzaam omdat ze ons even laten achterom kijken en dan naar het moment waar we in zijn en waar we naartoe willen. En vaak doordat we zo hard gaan...
Hebben we niet meer door waar we naartoe gaan. We gaan maar blind op onze automatisch piloot. We voelen onze emoties niet meer, want ja, dat kost veel tijd en dat is ingewikkeld. Dus we blijven maar gaan, gaan, gaan. En ik denk, ik heb mijn vorige boek, Restart, want ik ben nu aan een vervolg op Restart aan het schrijven, maar Restart was mijn laatste boek. En dat is echt geboren in die periode van hoe start je opnieuw. Hoe start je opnieuw na Covid, of na een scheiding, of na een ziekte, of na...
bepaalde dingen die je overkomen zijn waar je niet voor gekozen hebt, zoals ziekte en scheiding, maar je kan ook helemaal vol gaan in het restart omdat je zelf vindt dat je treintje op een verkeerd spoor zit en dat is ook helemaal prima, maar die restart is voor veel mensen mogelijk gemaakt.
dankzij die crisis en dat vind ik wel mooi, maar ik weet helemaal niet meer wat je me gevraagde, ik ben helemaal aan het afwijken denk ik. Ik ben zo duidelijk mee gezogen in heel jouw verhaal, ik laat mij hier gewoon. Dat wordt de podcast van anderhalve uur dames en heren. Ja sorry. Zo zalig, ja dat is helemaal oké, de podcast kan soms alle kanten uitstuiteren. Ja heel fascinerend als je dat verhaal... ja, over de rat race, daar kwam vandaan, nu weet ik het weer.
Oké, wel, haak er maar terug aan Nee, omdat je zei het gaat steeds over de rat race en ik denk dat de mensen die jij spreekt zijn denk ik mensen die heel bewust over bepaalde dingen nadenken en dat wil niet zeggen dat mensen die geen podcasts doen of maken of de gasten zijn bij een podcast dat niet doen.
Maar ik heb in mijn omgeving ook wel mensen gezien die zeiden ik kan me niet bezig, ik moet nu weer terug, ik moet nu weer terug gaan, want ik heb mijn zaak zo lang gesloten moeten houden, ik moet terug centjes verdienen. Soms heb je bijna niet de kans om even na te denken. En dat hebben we ook gezien na Covid. Er zijn ook veel mensen die zichzelf verloren zijn in het inhaalmaneuver dat ze wilden maken daarna, die niet gerestart zijn, maar die eerder gebackstart zijn en dan ja.
die nu misschien met de gebakken peren zitten, dat het niet zo tof is in hun leven of met hun gezondheid doordat ze te hard gaan. Dus ik denk die rat race is voor niemand goed. En ik denk dat vertragen een van de beste dingen is die je kan doen voor je gezondheid, zowel fysiek als mentaal. Maar is het niet zo wanneer je vertraagt dat je heel vaak jezelf tegenkomt en dat bepaalde mensen daar echt wel schrik van hebben? Ja, dat begrijp ik heel goed.
Het is door snel te gaan, moet je niet stilstaan bij dat wat je voelt. Ik ben nu een boek aan het schrijven dat heet Refill. Vervolgens op Restart is Refill. En dat gaat juist over emoties. En emoties moet je niet oplossen, die moet je voelen. En vaak geeft men het over de vier hoofdemoties. Boos, bedroefd, blij en... Wacht even. Boos, blij, bedroefd en...
Wat is nu de vierde? Ik weet niet of ik ik kom. Het maakt niet uit, ik zal het zo zeggen. Maar in elk geval komt erop neer dat men heel vaak nog maar een toplaag gevoel voelt van emotie. Want onder bol boos misschien gefrustreerd of teleurgesteld. Daar zitten een heleboel dingen onder. Maar we weten soms niet meer wat we voelen. En doordat we niet weten wat we voelen, doen we er ook niks mee. Want emoties zijn uiteindelijk boodschappers van... Hallo.
misschien even naar dit gevoel kijken en daar iets mee doen. Dat is een vraag van je binnenste om iets mee te doen. En of het nu de zogezegde negatieve emoties zijn, want dat zijn we ook gaan doen, we zijn emoties gaan opdelen onder negatieve en positieve. En sterke emoties en slap emoties, want mensen die verlegen zijn, dat is een beetje slap. Mensen die verdrietig zijn, oei oei oei. Dus we zijn dat allemaal in hokjes gaan duwen en eigenlijk...
zijn we in deze snelle wereld ook heel vaak gaan denken van emotie, ja dat is zo voor van die zwevers, en doe dat maar weg, want dat vraagt veel te veel energie, moet dat niet, kijk, laat dat maar. En dat is het griezelige, dat we het voelen een beetje verleerd zijn. En ik denk dat heel belangrijk is, vandaar dat ik er ook een boek over wil schrijven, dat terug gaan voelen, dat dat niet iets is om je voor te schamen, heel belangrijk, ook een emotie trouwens schaamte.
Maar dat dat iets heel belangrijks is, dat emotie iets is wat jou iets brengt, het vertelt jou iets. Het wijst jou, je hebt me aangekondigd als de levenswegwijzer, dat is een beetje een, inderdaad soms ook mezelf noem van, misschien een beetje meer naar rechts of een beetje meer naar links, nou daar zou ik niet doen. En ik ga nooit mensen onder druk zetten van, zeg je, je moet sporten of je moet anders eten, maar ik probeer altijd zo 'n klein beetje te kietelen van misschien is dat wel een richting.
En als je dan die richting voelt, vaak is je eigen systeem dat al heel lang aan het vertellen. Maar ben je gewoon numb, of Engels voor doof geworden voor dat wat je hele systeem jou aan het vertellen is. Waarom slaap je slecht? Waarom lig je s 'nacht te malen? Waarom heb je lange tenen? En daarmee bedoel ik, waarom vlieg je op? Omdat je misschien een irritatie al de hele tijd aan het wegduwen bent. Maar die irritatie is een emotie die gehoord wil worden en er moet er geen drama van maken. Dat vertelt jou iets.
En ik denk wat dat betreft dat die ratrace waar de meeste van jouw gasten het over hebben, dat dat echt wel een heet hangijzer is, waar we echt wel iets mee moeten doen. Ratrace is niet tof en er is ook geen enkele rat die wil racen. Ik weet nogal veel over dieren, ratten houden daar ook niet van. Die houden van knusjes in hun nestje zitten met hun soortgenoot en gewoon gezellig. Dat is een rat En af en toe iets eten. En ook niet mensen bijten. Dat is ook niet desrats.
Alleen als ze nood zijn of bedreigd worden. Rat race is iets waar niemand niks aan heeft. Ook ratten niet. Ja, nee, ik ben het volledig mee eens dat inderdaad de rat race van tegenwoordig... Je ziet het, je merkt het wel, dat heel veel mensen bepaalde symptomen beginnen te krijgen. En wanneer jij dan dat over spreekt, dan is het inderdaad op de holistische manier gaan bekijken, laag per laag per laag. En als er iemand bijvoorbeeld...
heel gevoelig is wanneer je op zijn tenen gaat gaan trappen, dan dienen we soms een keer te gaan kijken van oké, aan wat ligt dat eigenlijk? Wat zit daaronder? Want het is inderdaad zo dat, er is zoiets dat heet emotieregulatie. Emotieregulatie is eigenlijk dat wat je leert van je ouders en van je omgeving. Hoe ga je om met die signalen van je systeem? En als je hebt geleerd als kind om, als je zegt je valt en je hebt pijn, ja maar dat is niksje. Nee, dat kind heeft pijn.
Alsjeblieft, kijk dan naar dat kind heeft pijn, dat wil getroost worden, dat wil niet horen, het is niks, niks, maar weer spelen. Of hier, hier een ijsje, het is over, geen pijn meer. Het fijnste is nog als mama er even over vrijft wrijft een kusje geeft, dan is er ook aandacht gegaan naar effectieve pijn. En ja, ik denk dat dat iets is van de moderne mensen, wat jij zegt inderdaad, dat klopt, je begint het te voelen aan de mensen. Ik had het er net over ontmenselijking.
En dat is misschien een heel zwaar woord, maar je moet maar de krant open slaan of naar het nieuws kijken wat mensen elkaar aandoen. We hebben elkaar altijd de hersenen geslagen, de hele mensheid lang. Maar het is nu precies heel normaal als een man zijn vrouw in den tuin begraafd of die is ineens verdwenen met de kinderen. tja die zal die wel vermoord. Het is bijna normaal geworden. Ik bedoel...
Alle media staat bol van van die afgrijselijke verhalen. Ik pleit voor een nieuwe krant en een nieuw soort journaal met goed nieuws. Want de bad news show, dat mag weleens gaan stoppen. En ook het feit dat het bijna normaal is dat er geweld wordt gepleegd naast uw deur of misschien zelfs binnen uw huis.
Ik vind dat vreselijk. En dan denk ik, wat is er aan de hand met mensen? En dan denk ik, het ligt waarschijnlijk aan inderdaad de rat race waar we het over hadden. Het ligt misschien ook wel aan de voeding. Het ligt misschien ook aan de overdaad aan prikkels. Als je ziet, de prikkels die we vijftig jaar geleden hadden, de prikkels die we nu hebben, dat is vertienduizendvoudig, zeg ik dat nu juist? Ja, het is veel meer. En ons hele, onze...
Amygdala, waar we ons emoties moeten een plekje geven en verwerken, die is gewoon overvoerd. Wij mensen, wij weten gewoon niet meer wat er gaan is. En dan kan ik en Martine Prenen wel zeggen, je moet een beetje vertragen en je moet een beetje mediteren. Maar als het een survivaltocht wordt en je moet je hoofd boven houden en je moet zorgen dat er brood op de plank is, dan is dat wel makkelijk natuurlijk, voor mij om dat zo te zeggen. Ik ben dan wat dat betreft...
in sommige mensen hun ogen misschien bevooroordeelt, want die Martine Prenen kan gemakkelijk praten en komt op de televisie. Maar ik werk ook keihard en ik doe gelukkig mijn werk graag, maar ik probeer heel bewust toch af en toe rust op de plaats.
Ja, maar ik ben ook wel een mens die snel leeft. Dat hoor je als je mij hoort babbelen. Je kunt er geen spel tussen krijgen. Ik leef snel, mijn hart klopt snel. Van kindsbenen af al heb ik een hart dat snel klopt. Ik leef snel. Als de tandaarts mij verdoofing geeft, dan is dat op twintig minuten weg. Dus op de een of andere manier gaat mijn hele systeem snel. Maar ik ben me wel bewust van het feit dat als ik altijd snel ga, dat ik opbrand. En dat is voor iedereen zo.
Wij hebben rust nodig, af en toe. Ja, af en toe de stekker eruit trekken kan geen kwaad. Maar we weten het allemaal, maar we doen het niet. Nee, en dat is het mooie inderdaad aan Covid. En het leuke eraan is wanneer er ons opgelegd werd dat we maar een anderhalve meter uit elkaar moesten... vreselijk. zo 'n flauwekul. Sorry. Ja, dat is oké. Dat is helemaal oké. Maar het mooie eraan wel is dat ons aura een anderhalve meter is. is dat zo? Ja.
Dus dat is wel het hele mooie, we hebben een keer allemaal de moment gehad dat we in ons eigen bubbel zaten. Absoluut, ja dat klopt dan wel, inderdaad. Maar ik ben mijn ouders blijven knuffelen, weliswaar op de rug. Want dat had ik ergens gezien, een prof zei van, knuffel maar op de rug. Dus ik heb mijn ouders, zeker het eerste jaar als we echt nog niet wisten wat er allemaal gaande was.
In het begin ging ik ook mee in die waanzin van dat ontsmetten en zo. Gelukkig zijn op een bepaald moment wel de deksels van mijn ogen gevallen. Maar ik heb mijn ouders nooit niet niet gezien. Ik ben altijd voor hun boodschapjes gaan doen. Ze hebben het eerste jaar boodschappen gaan doen. De boodschappen.
Ik was echt wat belachelijk met een spuitpuis en zo, echt absurd. Maar ja, maar ja, echt. En als wij gingen wandelen op de Kalmthoutse hier vlakbij, dan gingen wij niet op het bankje zitten, want er stond een rood -wit lint op dat je er niet op mocht gaan zitten, terwijl mijn man en ik in bed naast elkaar lagen, mochten wij niet op een bankje zitten. Hoe absurd dat dat allemaal was. Die gekte, ik ben er gelukkig niet lang in meegegaan, maar hoeveel mensen hebben ze gek gemaakt daarmee en angstig en geïsoleerd en...
Het afgrijselijke van mensen die alleen hebben moeten sterven omdat hun familie er niet bij mocht. Ik vind het pure foltering, maar wat wil ik eigenlijk zeggen? Onze aura had alle ruimte, maar hoe groot is onze nood voor onze gezondheid om elkaar aan te raken? Ik denk, wat dat betreft was dat... Oké, het vertragen was leuk. We moesten niet naar ons werk. We mochten als we een tuin hadden lekker in een tuin zitten.
maar ik heb hier dankbaar in mijn tuin zitten en heel vaak gedacht aan mensen die geen tuin hadden. Want die mochten zelfs niet op het bankje in de tuin gaan zitten. Dus ja, ik heb daar wel toch zo mijn zeer gemengde gevoels over. Ik heb de positieve kanten gezien, maar ook de negatieve van, kom zeg, hoe gek is dit? En ik blijf met mijn mama en mijn papa gewoon knuffelen. Mijn mama zei dat ook, ze zei, als ik u...
Als ik dat zo zou doen, zoals veel van mijn vriendinnen, ik zou niet overleven. Je hebt dat zo nodig, de mensen die je graag ziet, die je liefst houdt. Dat is de liefde dat je ergens wilt gaan tonen. Je hebt zoveel nood aan het vastgeven. Absoluut, absoluut, absoluut. Kijk maar naar een dier, hoe graag. Dat heb je graag. Ja, maar het is zo dat je oxytocine aanmaakt als je geknuffeld wordt. Dat is een gelukshormoon, dat maak je aan.
Als je vrijt met je partner, maar ook als je knuffelt met de mensen die je graag ziet. Maar ook als je de poes op schoot neemt of met de hond aan het dollen bent. Ik heb het geluk dat ik huisdieren heb. En dat is heerlijk, die geven zoveel liefde. En ja, je krijgt er ook zoveel voor terug als je ze knuffelt, want dat vinden ze fijn. Maar ja, het is een menselijke nood om aan te raken. Ja, absoluut. Maar...
Je hebt wel een bepaald iets met alles wat leeft. Ja, maar dat is al van kinds been af hoor. Ik was degene die al in de kleuterklas deur aan deur verkoop van stickers voor Greenpeace deed. Echt in de kleuterklas. Want bij ons in het eerste studiejaar gingen ze rond met stickers voor de kleine zeehondjes die neergeknuppeld werden om dat te stoppen. En ik zat toen in de kleuterklas en ik ging ook rond met stickers van die van het eerste studiejaar. Ik vond dat dat niet kon.
En ik heb dat altijd gehaald. Maar ik ben ook opgevoed door twee ouders die een gigantische liefde voor dieren hebben. Ik weet nog dat ons papa... We hadden in onze buurt heel veel zo wat verwilderde katjes. En dan zei mijn papa... En ik was dan dol op poezen, honden, alles, vogels, whatever. En dan zei mijn vader, ja, we gaan ze geen eten geven, want dan blijven ze komen. En ik sliep met mijn raam aan de tuin. En ik weet dat nog zo goed. In de zomer sliep ik met mijn raam open en het rolluik naar beneden. En dan hoorde ik mijn vader...
door het rolluik en poes poes poes dan ging hij 's avond laat al die beestjes voederen, maar mijn moeder en ik mochten dat niet, want dan bleven ze komen, maar mijn vader gaf ze allemaal eten, zelfs merels die uit hun nestje vielen die werden door mijn ouders met pieren gevoederd, dus ik heb dat echt wel van thuis meegekregen, de liefde voor dieren. We gingen nooit naar de dierentuin, want dat was zielig. Ja, ik moet zeggen, ik heb altijd opgevoed geweest met honden, altijd, en liefst van al groot honden.
En mijn man niet. Ik wilde een hond dus ons Zita en wij een hond gaan halen
hij stond er toch een beetje raar tegenover, hij was dat niet gewoon. En nu ja, hij ziet ze dood graag.
Zeg, Martine, ik heb nog een vraag voor jou. Wat als je iets zou kunnen veranderen in de wereld, of wil je veranderen in de wereld, wat zou dat dan zijn? Ja, sowieso verdraagzaamheid en ja, ik ben denk ik wat dat betreft toch een...
Ik zou zo graag hebben dat mensen wat liever voor elkaar zijn en voor alles wat leeft, maar mijn hoofd kan er niet bij dat mensen elkaar afmaken voor een stukje grond. Dat gaat er bij mij niet in. Ik heb heel veel moeite met het gegeven macht en machtse wellustelingen en ego. Ik zou dat heel graag allemaal uitgommen.
heeft ego te maken met verdraagzaamheid? Dat is een moeilijke vraag. Ik denk dat ego heel veel te maken heeft met te veel ruimte willen innemen voor jezelf. En dan zou dat wel eens te maken kunnen hebben met ruimte overlaten voor de anderen. Of nu mensen of dieren zijn. En ego heeft denk ik ook wel te maken met...
inderdaad met macht van kijk eens wat ik heb bereikt, kijk eens hoeveel grond ik heb, kijk eens hoeveel land ik heb, kijk eens hoe ver mijn grenzen rijken. Maar ook het naar elkaar luisteren. Ik heb de indruk, als ik nu kijk waar dat allemaal in de wereld gaan, dan denk ik, praten die mensen ooit wel eens met elkaar? Of is dat via allerlei spokesmen die dan...
wat tegen elkaar zitten te leuteren en het dan misschien ook helemaal krom weer doorgeven aan hun meerdere... Ik heb soms de indruk dat mensen elkaar niet meer horen en niet goed begrijpen. Communicatie, goede communicatie, goede liefdevolle, respectvolle communicatie lijkt mij een hele goede. En meer vrouwen in de politiek. Ja, meer empat... Ja, ik heb... Ja, ik moet dat misschien niet zo zeggen, want mannen kunnen even empatisch zijn als vrouwen, maar soms denk ik van...
Ja, ik vind het allemaal zo hard. Misschien meer balans in de yin en de yang? Ja, balans, voila. Je hebt het gezegd. Wat wil ik in de wereld zetten? Meer balans tussen yin en yang. Maar nu moet je dat wel een keer uitleggen hé. Ja, ik bedoel, meer balans tussen ratio en voelen. Wij zijn echte kopmensen geworden hé. Terwijl ik vind...
Voor mijn gevoel moet je vanuit je buik leven, dan vanuit je hart en dan vanuit je hoofd en we doen het precies andersom. We gaan eerst voor het hoofd, dan gaan we in het hart voelen en dan pas in onze buik ons intuïtief vermogen. Terwijl ik denk dat we veel beter vanuit het intuïtief vermogen vertrekken. En ik heb de indruk maar, ja verbeteren maar als ik verkeerd ben hé luisteraar, ik heb de indruk soms dat vrouwen eerder de neiging hebben om dat intuïtief vermogen sneller aan te spreken of vanuit hun intuïtief vermogen.
de situatie, dingen te doen dan mannen. Maar misschien ben ik daar helemaal fout in. Ik werk ook grotendeels met vrouwen, dus ik heb daar misschien niet genoeg inzicht in. Ik denk, eerlijk gezegd, dat er heel wat mannen het stukje spiritualiteit beginnen te ontdekken. Absoluut, nieuwe mannen zeker. Ja.
Dat vind ik zo schoon, maar ze durven er niet altijd voor uitkomen. Ja, maar dat is wat ik daarstraks zei over emotie. Emotie en intuïtie gaan uiteindelijk hand in hand. Emotie is een beetje het uitspreken van wat je voelt, en intuïtie is gevoel. En dat wordt nog in deze, in onze samenleving vaak weggedrukt als zwak.
Emotie en gevoel en intuïtie, dat is zweverig, dat is zwak. Terwijl ik zie inderdaad wel de nieuwe mannen, ik heb een zoon van bijna 25 en als ik met hem en zijn vrienden praat dan hoor ik wel dat die...
op een heel andere manier in het leven staan dan, zeg maar, mijn vader. Mijn vader, die een tachtiger is, die hard is en opgevoed en geen emotie, geen gevoel, militaire kostschool en dat soort dingen. Ja, wat hebben ze die jongens allemaal aangedaan? Die jongens die in de oorlog zijn geboren of net na de oorlog, die zijn met ijzeren hand opgevoed en ik denk dat...
dat hun dochters hun zonen, dus onze generatie jonge mannen van 20, 30 jonge dertigers, dat die toch op een andere manier mannen zijn dan dat wat ervoor was. Ik kan me ook wel voorstellen dat het soms moeilijk is hoor, want moeten ze nu zacht zijn, moeten ze nu vrouwelijk zijn, moeten ze nu man zijn. Ik denk dat mannen mannen moeten zijn en vrouwen vrouwen. Ik denk sowieso dat vrouwen waarschijnlijk iets...
Emotioneel zijn en mannen iets rationeeler, maar er is niks mis mee. Maar die balans tussen die twee, dat zou wel mooi zijn. In plaats van alleen maar een rationele maatschappij, en nu spreek ik heel zwart -wit, iets ertussen graag, ja. Absoluut. Het spirituele, maar ja, voor iedereen betekent spiritualiteit iets eronder, hè? Wat betekent dat eigenlijk voor jou?
Spiritualiteit betekent voor mij vanuit mijn gevoel leven en vanuit mijn overtuigingen dat...
dat mijn taak, als ik het zo mag noemen, ja mijn taak en mijn ziel, dat mijn ziel wel blij wordt van dat wat ik nu doe, dat het echt wel mijn taak is voor een stukje om mensen te laten zien hoe je op een fijne manier gelukkiger en gezonder kunt zijn. Dus voor mij is spiritualiteit heel erg blijven bij dat wat jou blij maakt, dat wat jij doet.
waarbij de klok voorbijvliegt, waarbij tijd verdwijnt, denk dat dat is wat je hier moet komen doen. Zonder eigenlijk moeten. Ik denk dat wat ik hier kom doen op aarde, dat dat echt wel is op mijn vrolijke, zotte manier. Mensen laten zien dat de vrolijke, zotte manier helemaal niet zo slecht is voor de gezondheid. En dat dat mijn, misschien wel, zielentaak is. En dan...
Moet ik mezelf inhouden om het niet met mijn handen tussen aanhalingstekens te zetten? Omdat ik dat meestal doe, omdat mensen anders zeggen van oei oei, die beginnen over zielen en zo, oei, dat is een zweefteefje. Ik ben geen zweefteefje. Ik ben zeer, ik ben zeer gegrond. Ik weet heel goed wat er in de wereld te koop is. Ik weet hoe het rijlen en zeilen is van het leven van de westerse mens.
Maar ik ben er niet altijd helemaal mee eens. En daarom gooi ik af en toe mijn kont tegen de kribben. Dat was mijn dat zegt. Want ik zeg altijd van, ik hou van down to earth spiritualiteit. Ik vind het ook heel leuk om spiritualiteit en het rationele samen te brengen. Balance. Voilà. Dat kan zo 'n mooie dingen geven. Ja, ik heb bijvoorbeeld een vriendin van mij. Haar zoon heeft een bedrijf en die is financieel adviseur. Maar die mediteert wel s ochtens.
Dus die zit in die wereld van financiën, wat toch een hele rationele cijferwereld is. Maar dat is wel een jonge man die mediteert, die plantaardig leeft, die heel erg kiest voor wat hij op zijn bord laat komen, die ook met zijn klanten daarover communiceert. En dat vind ik ongelooflijk sterk, dan denk ik.
Yes! Als die jonge mannen en vrouwen die op die manier nu het zakenleven instappen, het zakenleven kunnen veranderen, wat jij net zei, je ziet dat er een verandering gaande is, je ziet dat er een soort van transformatie gaande is, dat er steeds meer mensen rechtstaan en zeggen van ja nee, ik ga dat iets anders aanpakken, ik wil dat ...
De... Wacht, ik kan niet op woord komen. Dat ondernemers vanuit hun hart ondernemen in plaats vanuit hun kop. Ik zeg nu kop, ik weet wel dat het een hoofd is, maar dat het geen kopmensen zijn, maar dat ondernemers vanuit hun hart en vanuit hun buik iets willen neerzetten in de wereld. En of dat nu is financieel advies geven, prima. Of is dat nu van ik ga vegetarische hamburgers verkopen.
maakt niet uit, maar vanuit hun gevoel. En ik denk, als je vanuit je gevoel zaken doet, of vanuit je gevoel vertelt of praat, dan komt dat ook bij mensen aan in hun gevoel. Terwijl, als je vanuit je hoofd praat, vanuit je ratio, komt dat bij mensen in hun ratio aan, maar dan moet het al heel erg goed uitgelicht zijn voordat het naar beneden zakt. Dus ik ben voor communicatie vanuit een buik. En dat is dan misschien voor mij op een spirituele... dat is dan voor mij misschien...
Vanuit een spirituele manier in het leven staan, dat is proberen te connecteren met anderen vanuit uw gevoel. En natuurlijk uw intellect, dat komt daar ook bij. Maar niet alleen maar vanuit dat koppenke. Nee, ik vergelijk het altijd met, dat is uw harde schijf hé. Ja. En dat is het.
Ja, ja, en dat is inderdaad zo. Ik heb het geluk, en het is ook een handicap, maar ik heb ook het geluk, ik heb gezichtsblindheid, dat wil zeggen prostopagnosia. Ik kan vaak mensen, ik herken mensen vaak niet. Heel vervelend, want veel mensen herkennen mij wel. En vroeger dachten mensen dat ik het enorm in mijn bol had, omdat ik dan, hee hee, deed zo knikken, hee hee. Want ik wist totaal niet wie het was, en dat kon echt wel iemand zijn waar ik de dag daarvoor mee aan tafel had gezeten. Dus heel vervelend.
Ik heb daar nu systemen in ontwikkeld om te voelen en te kijken. En vaak, door naar mijn gevoel te gaan, herken ik ze wel. Dus mijn hoofdje gaat niet mee, maar mijn gevoel zegt, ja, maar ja, dat ging toen over de kinderen. En dan komt het wel, het verhaal. En ik vertel het ook gewoon heel eerlijk. Dan zeg ik, sorry, ik heb gezichtsblindheid, help me even. Vanuit mijn gevoel meld ik dat. En ik heb nog nooit daar een slechte reactie op gehad. Dus vroeger schaamde ik me ervoor.
En dan deed ik zo alsof ik het wist wie het was. Hé, ja, hoe is het? Ja, haha. Maar ik wist totaal niet met wie ik aan het praten was. En die mensen liepen dan weg en dan vroeg de persoon die bij mij was van wie was dat? En zei ik weet het niet. Nu, dat doe ik dus niet meer. Ik zeg het nu gewoon eerlijk. En dat heeft mij ook wel in staat gesteld om over mijn ego heen te stappen. Dat ik iedereen weet wie iedereen is. Ik ben heel slim, ik weet dat allemaal. Nee, ik weet het niet. Maar ik vertel gewoon eerlijk van ja, sorry, maar help me even.
En dan beginnen mensen te vertellen en dan weet ik het meestal wel. Dat heeft inderdaad ook heel veel te maken met dat ego. Want als je iets benoemt, dat je ervaart, dan kan het ego, die schelkens, dadelijk afvallen. Dan sta je precies aan je blootje. Schreck heeft dat zo goed verteld. In de film Schreck wordt heel duidelijk gezegd van we are like onions. Hij vertelt ook die pure levensfilosofie van...
Ik gegooi dus schillen af. Ik ben nu net zestig geworden en het voordeel van deze leeftijd hebben is dat ik soms denk, fuck it, echt waar, fuck it. Love me or leave me en als jij mij niet, als jij dat raar vindt dat ik je niet herken, ja doei. Maar ik heb tot nu toe nog niet meegemaakt of misschien hebben die mensen heel goed comedie gespeeld, maar ja.
Uw schillen eraf gooien heeft veel te maken met het masker afgooien. Echt zijn... ...die essentie van u zelf durven zijn. Dat is niet gemakkelijk, want ik heb soms ook nog moeilijk mee. Ik lees nogal snel mensen. Ik weet niet wie ze zijn, maar ik lees ze wel. Ik weet wel wat ze voelen als ze mij ontmoeten. Ik kan dat wel goed invoelen. Dat is misschien ook spiritualiteit.
En dan denk ik, die denkt bij zichzelf, allez, zij gaan het hier mij eens gaan vertellen. En meestal denk ik dan van ja, laat maar. En vroeger wilde ik ze dan overtuigen wat een toffe dag was. Dat doe ik nu niet meer. Dat ze door iedereen graag gezien willen worden? Ja, de clown -uitgang en zo, dat doe ik niet meer. Ik heb daar toch ook een tijdje mee gestruggled, zeker voor Covid, eigenlijk achter die nood hebben dat iedereen mee graag ziet. Maar ik had idee, dat is onmogelijk.
Het is ook een instinct, je wilt bij de groep horen. Ons reptiele brein zit er nog altijd en dat bepaalt nog heel veel van ons gedrag. In de oertijd, als we alleen waren, dan overleefden we niet, we hadden de groep nodig en dat hebben we nog steeds. Je ziet dat heel erg bij pubers, die peer pressure, hoe groot dat is. Daaraan zie je ook die ellende van ...
Ja, ik opereer ook voor een groot deel op social media, maar ik weet ook wel dat het vaak vergif is voor zeer jonge mensen. Het kan heel schoon zijn om mensen die je lang niet hebt gezien terug te horen, te zien, contact te houden met mensen die te ver wonen of sowieso te inspireren, wat ik dan probeer te doen via social media op een positieve manier, maar het kan ook vergif zijn. En vooral voor die jonge mensen die zo...
ongelooflijker bij willen horen bij een groep, bij hun leeftijdsgenoten, bij de meisjes of de jongens op school die even... Ja, daar kan dat heel gevaarlijk zijn, want daar is die instinctieve nood om erbij te horen vaak gevaarlijk. Ja, en kopiegedrag hé, heel veel kopieergedrag. Ja. Als je kijkt naar de jonge meisjes, nu ik denk dat dat wel een klein beetje aan het veranderen is, maar bijvoorbeeld die...
die hele hele is, skinny modellen die eigenlijk het voorbeeld geven aan die jonge meisjes. Dat ben ik verkeerd, maar ik denk dat er daar een switch in aan het komen is. Ja, ik denk het wel. Je ziet dat ook wel in de mode, in de mode wereld. In een vorige leven ben ik model geweest en ik was daar het dikkerdje van de hoop. Ik kon wel de decoltés vullen van de jurken, maar ik paste niet in de strakke topjes en de broeken.
Maar ja, ik weet het niet. Ik heb het een klein beetje moeilijk met het gedoe rond man, vrouw, meisje, jongen, door elkaar, ik weet niet veel wat allemaal. Daar heb ik het dan weer heel erg moeilijk mee. Dat kleuterjuffen niet meer dagjongens en meisjes mogen zeggen, maar dag allemaal. Dat krijg ik echt aan het denken, komaan, mensen, doe even normaal, zeg, alsjeblieft.
En de jongens komen nu met een jurk naar school en de meisjes die mogen een pakje dragen en dan denk ik, maar allez, komaan, laat die kinderen toch gewoon doen, waar moeten ze dan nu zitten voor kouden. Ja, daar heb ik soms wel moeilijk mee. Ik denk dat je niet de enige bent, want onze zoon kwam ook thuis, hij was helemaal pist, hij moest een examen gehad en hij moest al de gender... komaan zeg.
echt, echt, echt. Ik heb zoiets van, tuurlijk kan je als meisje op meisjes vallen en tuurlijk kan je als jong op jongens vallen en misschien was je liever een meisje of misschien was je liever een jongen geworden, maar laat die kinderen alsjeblieft gerust totdat ze in de twintig zijn, ga er dan nog eens over praten, maar ga kinderen niet vanaf hun acht... Ja, ik... Ik heb nooit een kind gehad dat daarmee struggelde, dus misschien praat ik voor mijn beurt en weet ik er niks van, maar ik...
Ik vind het wel moeilijk. Ik heb een kleinzoon van vier en ik hoor dan van mijn dochter dat er dan kleutertjes zijn die dan als meisje... Ja, ik weet het niet. Ik vind het wel moeilijk. Ik moet er misschien over zwijgen, want ik weet er niet genoeg van, maar wat ik wel voel is dat het bij mij iets oproept dat ik denk, klopt dat nu allemaal nog? Ik weet het niet.
Ik ben niet helemaal van de hele materie op de hoogte, moet ik ook heel eerlijk zeggen, maar gevoelsmatig heb ik het moeilijk met hele jonge kinderen al dat soort levensbeslissende beslissingen, levensbepalende beslissingen laten nemen, vind ik, ja, dat vind ik compleet van de pot gerukt. Echt waar. Je laat, je bent...
ouder of opvoeder of verantwoordelijk over jonge mensen om ze doorheen hun kindertijd en puberteit te loodsen, jong volwassenen te begeleiden. En als ze daarna nog rotvast overtuigd zijn van het feit dat ze bijvoorbeeld een hele zwaar operatie willen ondergaan om van geslacht te veranderen, dan is dat hun goed recht. Maar ik denk daarvoor, blijf daar eens teblieft af. Blijf daar af. Maar...
Ja, wat dat betreft heb ik de indruk dat er in onze maatschappij toch wel een paar dingen serieus fout lopen, maar ja.
Daar ben ik van overtuigd. Diepe zucht, diepe zucht en ja. Ik denk dat we alle twee aan dezelfde, ja, dezelfde risico's van hebben. Kleutertjes seksuele voorlicht ingeven, come on. Echt waar. Laat die kinderen dat eens zelf uitzoeken. Blijf daar eens mee. Met je beleerend gedoe vanaf. Ja echt. Dat vind ik echt raar. Ja absoluut, je hebt gelijk. Ik ben hier juist aan het kijken naar hoe je boekentalen hier liggen.
Ja, het zijn er veel. Het zijn er al veel. Zijn ze dat allemaal? Dat zijn ze allemaal. Ik heb tot nu toe acht boeken geschreven, waarin de baseline altijd is een gezonde, plezierige levensstijl. Waarin ik probeer te laten zien op een niet -belerende, te academische manier, wat de handige adviezen kunnen zijn, al dat niet geruggesteund door specialisten die dan...
Zoals het boek het zijn hormonen heb ik samen gewerkt met een arts. Menopower heb ik samen geschreven met twee artsen. Ook omdat ik voor sommige dingen, ja sommige materie is gewoon niet mijn materie en dan ga ik wel te raden bij mensen die daar zeer goed in geschoold en onderlegd zijn. Maar ja, het is al een stapelke hé. Het is een mooi stapelke.
Mijn eerste boek, wacht, ik denk nu, ik denk tien jaar. Ja, over mijn ophouder heb ik langs aangewerkt, daar heb ik meer dan een jaar aan gewerkt en er liggen nu negen boeken. Dus tien jaar ben ik nu aan mijn... Nee, liggen er nu acht boeken? Of twee, vier, zes, acht. Acht boeken, ja, en tien jaar aan gewerkt. Dat klopt wel ongeveer.
Het is zo dat ik aan Menopower wat langer heb gewerkt en Restart is iets later uitgekomen door Covid, geïnspireerd en iets later uitgegeven ook door al het gedoe rond Covid. Maar ja, per boek ongeveer een dik half jaar tot een jaar werk. Menopower heeft het langste geduurd. My God. En wanneer gaat uw nieuwe boek uitkomen?
Refill komt uit... Oei, mijn buik is in mijn kop. Dat is Martin haar maag Ik zal het nog eens even herpakken. Mijn nieuwe boek Refill komt in november 2024 uit. Dat is niet zo lang meer. Nee, dat is niet zo lang meer. Ik moet nog veel schrijven, want ik ben eigenlijk nog niet zo lang geleden gestart.
Heel lang bezig geweest met veel lezen, inlezen, veel podcasts beluisteren, veel naaslagwerk en lezen en daar kom je niet zomaar doorheen. Ik lees vrij snel, maar dat was toch even pittig. Maar nu ben ik eigenlijk begonnen met schrijven sinds een maand ben ik aan het schrijven. Oké, maar dat is ook niet constant hé? Nee, en ik heb ook echt wel, ik heb ook wel, ik denk met dit boek...
Het meeste last gehad van writersblog, puur omdat ik het... Ik probeer het altijd in hapklare brokjes te schrijven, dat het geen boeken worden waar geen hoofdpijn van krijgt. Plus mijn boeken zijn vaak... Dat zijn geen leesboeken, dat zijn boeken die je openslaat. Een stukje leest, weer weggelijkt, weer openslaat. Ideaal voor naast het bed, op de wc of op de salontafel, zeg ik altijd, omdat dat... Ja, het zijn ook een beetje beleefboeken.
En het is denk ik mijn eerste boek zonder recepten, want in al mijn andere boeken staan altijd recepten. Plantaardig tot drie boeken geleden is het vegan geworden. Niet omdat ik wil dat iedereen vegan wordt, maar wel omdat ik wil laten zien en inspireren hoe lekker vegan kan zijn. En ook dat heeft dan te maken met mijn grote liefde voor dieren. Ik heb altijd heel graag kaas gegeten, maar...
Ik ben omgeven door melkboeren en ik heb het letterlijke lijden van kalveren en koeien om me heen gezien. Want ik dacht vroeger altijd, ja, maar die koeien worden toch niet doodgemaakt. Nee, maar die leven maar vijf jaar terwijl een koe normaal 25 jaar leeft en het zeer zachtaardige wezens zijn die ongelooflijk liefdevol met hun kleintjes en met hun kalveren omgaan. Als je dan ziet wat een gruwel dat veroorzaakt in de melkindustrie ben ik dus ook afgehaakt van zuivel en dus daardoor...
zo vegan mogelijk gaan leven. Niet altijd evident hoor. Zeker, ik ben daarnet in Griekenland geweest, daar is wegblijven van kaas bijna ondoenbaar. Maar ik probeer toch wel te inspireren en te laten zien dat de plantaardige wereld ons alles kan bieden wat we nodig hebben. En dat je echt geen vlees, vis of zuivel moet eten. Het moet niet. Nee, nogtans ben ik ook een hele...
en dat lukt best wel, dat is oké. Tegenwoordig kan dat vrij makkelijk, hè? Het is alleen zo dat heel veel mensen het fout doen. En daar gaat het heel vaak fout, dat mensen zeggen, ja, amai, die veganist, die is bijna doorschijnend, die heeft een grijze kleur, of die heeft...
bloedaarmoede of die heeft een tekort aan bepaalde stoffen. En dat heeft vaak te maken met niet goed geïnformeerd zijn, het niet goed weten. En dat is wel, ik ben van vegetarie naar vegan gegaan, dat was moeilijker dan van alles eten naar vegetarie. Waarom? Omdat je moet als vegan veel meer eten, veel meer groenten eten, veel meer pulvruchten, veel meer granen dan als je vegetarisch gaat.
om je één te vullen, voldoende vitamine en mineralen binnen te krijgen en ook die balans te vinden in energie, eiwitten, vetten, koolhydraten. En die balans vinden heeft mij ook een jaar gekost voordat ik dat echt goed kon. Maar ik kan nu perfect full force gaan, krachttraining doen, alles, puur op vegan. Dat was wel goed. Alright. Wat wilde jij nog meegeven, Martin?
Lees mijn boeken. Lees mijn boeken, ga met mij mee op reis, volg mijn masterclasses. Nee, nee, oeh, wat wil ik aan mensen meegeven? Hoch vooral...
Blijf bij jezelf. Plak geen etiketjes. Niet op jezelf en ook niet op je omgeving. We zijn vaak het strengst voor onszelf. Stop daarmee. Zij lief voor je eigen. Vooral dat. Blijf bij jezelf en wees lief voor jezelf. En dan komt de rest van zelf, denk ik. Dat is veel zelf, hé, in één zin. Zou ik een moment moeten reflecteren? Ja, absoluut. En ik denk, als je lief bent voor jezelf en...
heel erg luistert naar wat je hele systeem je vertelt, dat je eigenlijk al ongelofelijk goed bezig bent. En als je daarnaast dan ook het respect kunt hebben voor alles wat leeft om je heen, nog beter. En dan misschien toch eens mijn boeken lezen. Terwijl je stilstaat. Ja, terwijl je stilstaat. En dat wil ik misschien toch wel zeggen. Ik heb mijn...
Het vorige boek is Forever Young, dat is eigenlijk echt een gezondheidsbible. Die kan ik iedereen adviseren om eens bij de bieb te gaan halen, ze hoeven hem zelfs niet te kopen, ga het lees te mis. Daar staat, dat is een beetje mijn baseline van, dat is een goed leven voor jezelf. En dan kunnen natuurlijk tzijndormonen en menopower en restart. Maar het is zeker geen verkooppraatje van, koop mijn boeken.
Natuurlijk is het fijn als auteur dat mensen hun boeken lezen en kopen, maar ik wil gewoon mensen op een liefdevolle manier kriebelen om liefdevoller met hun eigen leven om te gaan. Dat is het eigenlijk.
Dat is is mooi. Ja, met deze wijze woorden gaan we afsluiten. Goed zo. Dikke dankjewel voor het heel inspirerende gesprek. Dikke graag gedaan. Voila. Alle links gaan mij dan opbezorgen. Alle links gaan hieronder die podcast staan zodat de mensen nu kunnen contacteren. En ik zou zeggen, veel schrijfgenot. Komt helemaal goed. Voila.
En reisgenoten, want binnenkort ben ik weer weg op Retreat en dat is altijd heel fijn.
Als voor de volgende keer. Voilà. Ciao ciao, een dikke dankje wel en tot de volgende. Doei!
Haar ervaringen tijdens de Covid periode en haar nieuwste boek Refill. Martine deelt haar inzichten over het belang van vertragen, het gevoel van emoties en hoe we meer balans kunnen vinden in ons leven. Enjoy!
Allright, hier zijn we alweer. En deze keer heb ik het genoegen om hier in de zetel te zitten. Het is wel een eindje van rijden van waar ik kom
Ik zit namelijk in Kalmthout En ik zit bij Martine Prenen, een heel inspirerende madame. Ze noemt haar zelf, wacht even, ik heb het opgeschreven. Ze noemt daar zelf de Happiness Coach. Een levensrichtingsaanwijzer. Ik vind hem eigenlijk fantastisch. Ze is een videograaf. Ze doet haar research, een auteur. En op haar diploma staat er namelijk gecertifieerd, auto -moleculair voedingsdeskundige. Supercontent dat ik hier aanwezig mag.
Martine, dank je wel hiervoor. Laten we gewoon een keer beginnen van wie ben jij? Maar je hebt het allemaal al gezegd, we zijn al klaar eigenlijk. Ik heb mezelf niet echt happiness coach genoemd hoor, dat waren mensen waar ik mee werkte die zeiden, jij bent eigenlijk een happiness coach en geen gezondheidsbegeleider. Nu, dat staat op mijn diploma Gezondheidsbegeleider en Voedingsdeskundige.
Ik denk dat de insteek van die happiness wel komt door het feit dat ik probeer om mensen zin te geven om te bijten in het leven en er lol in te hebben in het leven. Want ik denk, door lol te hebben in het leven, word je sowieso een gezonder mens. Dus dat is een beetje wat ik probeer uit te dragen.
Denk je dat er meer lol mag worden gemaakt in het leven? sowieso. sowieso. Nu is het zo dat mensen vaak denken van iemand die probeert de dingen langs de fijne kant des levens te benaderen, dat dat naïve mensen zijn. Nu, ja.
Het zou kunnen dat ik wat naïef in het leven sta, maar ik ben wel iemand die heel bewust kiest voor de zonnige kant. Ik heb ook een donkere kant in mezelf, zoals elk mens dat heeft, maar ik probeer toch altijd te kiezen voor de, al is het maar de kleine sparkles die er zijn, om daar mijn aandacht op te vestigen in plaats van bij de donkerte. En dat is ook echt wel iets wat ik zeer bewust probeer uit te dragen. Ik denk dat het heel belangrijk is, zeker in onze maatschappij waarin we zoveel moeten.
en ook zo ontzettend veel op ons afkrijgen, denk ik dat het heel belangrijk is om te genieten, te vertragen en onze focus zo veel mogelijk te leggen op de mooie dingen des levens. Al is dat maar de kat die heerlijk lichte snorren op je schoot of het kopje koffie s morgens dat lekker smaakt. Dat hoeven geen grootste dingen te zijn. Maar ik denk dat je als je doorheen de dag probeert die...
Ik noem dat sprenkeltjes of sparks. Om die te zien, dan denk je dat je al heel goed bezig bent voor jezelf.
Kun je dat vergelijken met mindfulness? Is dat wat je wilt zeggen? Ja, alleen is het zo dat mindfulness... Een tiental jaar geleden werd mindfulness een modewoord. Iedereen ging een cursus mindfulness volgen. Ik denk dat mindfulness dat is wat onze grootouders gewoon vanzelf deden. En wij moeten het precies weer gaan aanleren, omdat we zo hard gaan.
Ik heb net een paar dagen geleden in Kreta geweest voor opnames voor mijn social media. Ik was daar te gast bij een vriendin van me en die woont daar in een bergtorpje waar de mensen nog echt leven. Ik kan het niet anders noemen, echt leven. Heel bewust, een stuk trager dan wij, maar ook heel vriendelijk en compassievol.
En dat was voor mij even zo van, oei, ja, dit is zoals 50 jaar geleden. Toen leefden we bij ons hier in Vlaanderen ook nog zo. Dan zaten de bommas met hun klapstoel, met een bak met pataten erin, hun patatjes te schillen en te babbelen met de buurvrouw of met een buurman die voorbij fietste of whatever.
We zijn voor een stuk ontmenselijkt doordat we in zo 'n technologische maatschappij leven met telefoons en ja, we zitten nu met een podcast bezig met zo 'n technologie. Maar dit gaat toch wel, denk ik, al een stuk verder. Dit gaat over luisteren naar het verhaal van anderen en daar de tijd voor nemen. En voor de rest is, denk ik, onze maatschappij een stuk ontmenselijk doordat het allemaal zo hard en zo snel moet gaan. En daar wil ik een tegenbeweging in maken. Het is heel frappant, maar iedere podcast, zei ik wel, opnieuw...
Dan komt die ratrace waar we ons dagelijks in bevinden Toch iedere keer weer terug. Ik had een vorige podcast van Katleen die naar Thailand gaat. En daarmee de Boeddhisten, dat dat eigenlijk inderdaad een hele andere levenservaring is. Het stilstand hoogstwaarschijnlijk ook in Kreta, dat gezegd. Maar het is toch echt wel, misschien was het vroeger...
Ook heel extreem en nu aan de andere kant te extreem of zie ik het verkeerd? Ik ben zo niet iemand die in termen van fout of juist denkt, maar wat ik wel denk is dat we momenteel naar mijn gevoel toch wel vrij extreem leven. Vooral extreem snel. We hebben dat gezien tijdens covid. We moesten toen allemaal vertragen. We moesten in ons kot blijven, om het met de mooie woorden van...
Onze minister te zeggen. Maar het is wel zo dat we toen vertraagden. En ik heb met heel veel mensen daarna gesproken die zeiden ja eigenlijk was het niet echt onaangenaam met alle respect voor mensen die ziek waren en die moesten vechten. Maar dat vertragen was wel fijn, we moesten even niks. En op dat moment zijn heel veel mensen hun leven in vraag gaan stellen. Heel veel mensen zijn door...
Covid gegaan door de periode van Covid en daar heel anders uitgekomen. Bewuster in een andere relatie, zonder relatie, met een andere job, op een andere plek. Mensen hebben keuzes gemaakt en ik denk wat dat betreft dat crisis heel goed zijn. De crisis zijn heel leerzaam omdat ze ons even laten achterom kijken en dan naar het moment waar we in zijn en waar we naartoe willen. En vaak doordat we zo hard gaan...
Hebben we niet meer door waar we naartoe gaan. We gaan maar blind op onze automatisch piloot. We voelen onze emoties niet meer, want ja, dat kost veel tijd en dat is ingewikkeld. Dus we blijven maar gaan, gaan, gaan. En ik denk, ik heb mijn vorige boek, Restart, want ik ben nu aan een vervolg op Restart aan het schrijven, maar Restart was mijn laatste boek. En dat is echt geboren in die periode van hoe start je opnieuw. Hoe start je opnieuw na Covid, of na een scheiding, of na een ziekte, of na...
bepaalde dingen die je overkomen zijn waar je niet voor gekozen hebt, zoals ziekte en scheiding, maar je kan ook helemaal vol gaan in het restart omdat je zelf vindt dat je treintje op een verkeerd spoor zit en dat is ook helemaal prima, maar die restart is voor veel mensen mogelijk gemaakt.
dankzij die crisis en dat vind ik wel mooi, maar ik weet helemaal niet meer wat je me gevraagde, ik ben helemaal aan het afwijken denk ik. Ik ben zo duidelijk mee gezogen in heel jouw verhaal, ik laat mij hier gewoon. Dat wordt de podcast van anderhalve uur dames en heren. Ja sorry. Zo zalig, ja dat is helemaal oké, de podcast kan soms alle kanten uitstuiteren. Ja heel fascinerend als je dat verhaal... ja, over de rat race, daar kwam vandaan, nu weet ik het weer.
Oké, wel, haak er maar terug aan Nee, omdat je zei het gaat steeds over de rat race en ik denk dat de mensen die jij spreekt zijn denk ik mensen die heel bewust over bepaalde dingen nadenken en dat wil niet zeggen dat mensen die geen podcasts doen of maken of de gasten zijn bij een podcast dat niet doen.
Maar ik heb in mijn omgeving ook wel mensen gezien die zeiden ik kan me niet bezig, ik moet nu weer terug, ik moet nu weer terug gaan, want ik heb mijn zaak zo lang gesloten moeten houden, ik moet terug centjes verdienen. Soms heb je bijna niet de kans om even na te denken. En dat hebben we ook gezien na Covid. Er zijn ook veel mensen die zichzelf verloren zijn in het inhaalmaneuver dat ze wilden maken daarna, die niet gerestart zijn, maar die eerder gebackstart zijn en dan ja.
die nu misschien met de gebakken peren zitten, dat het niet zo tof is in hun leven of met hun gezondheid doordat ze te hard gaan. Dus ik denk die rat race is voor niemand goed. En ik denk dat vertragen een van de beste dingen is die je kan doen voor je gezondheid, zowel fysiek als mentaal. Maar is het niet zo wanneer je vertraagt dat je heel vaak jezelf tegenkomt en dat bepaalde mensen daar echt wel schrik van hebben? Ja, dat begrijp ik heel goed.
Het is door snel te gaan, moet je niet stilstaan bij dat wat je voelt. Ik ben nu een boek aan het schrijven dat heet Refill. Vervolgens op Restart is Refill. En dat gaat juist over emoties. En emoties moet je niet oplossen, die moet je voelen. En vaak geeft men het over de vier hoofdemoties. Boos, bedroefd, blij en... Wacht even. Boos, blij, bedroefd en...
Wat is nu de vierde? Ik weet niet of ik ik kom. Het maakt niet uit, ik zal het zo zeggen. Maar in elk geval komt erop neer dat men heel vaak nog maar een toplaag gevoel voelt van emotie. Want onder bol boos misschien gefrustreerd of teleurgesteld. Daar zitten een heleboel dingen onder. Maar we weten soms niet meer wat we voelen. En doordat we niet weten wat we voelen, doen we er ook niks mee. Want emoties zijn uiteindelijk boodschappers van... Hallo.
misschien even naar dit gevoel kijken en daar iets mee doen. Dat is een vraag van je binnenste om iets mee te doen. En of het nu de zogezegde negatieve emoties zijn, want dat zijn we ook gaan doen, we zijn emoties gaan opdelen onder negatieve en positieve. En sterke emoties en slap emoties, want mensen die verlegen zijn, dat is een beetje slap. Mensen die verdrietig zijn, oei oei oei. Dus we zijn dat allemaal in hokjes gaan duwen en eigenlijk...
zijn we in deze snelle wereld ook heel vaak gaan denken van emotie, ja dat is zo voor van die zwevers, en doe dat maar weg, want dat vraagt veel te veel energie, moet dat niet, kijk, laat dat maar. En dat is het griezelige, dat we het voelen een beetje verleerd zijn. En ik denk dat heel belangrijk is, vandaar dat ik er ook een boek over wil schrijven, dat terug gaan voelen, dat dat niet iets is om je voor te schamen, heel belangrijk, ook een emotie trouwens schaamte.
Maar dat dat iets heel belangrijks is, dat emotie iets is wat jou iets brengt, het vertelt jou iets. Het wijst jou, je hebt me aangekondigd als de levenswegwijzer, dat is een beetje een, inderdaad soms ook mezelf noem van, misschien een beetje meer naar rechts of een beetje meer naar links, nou daar zou ik niet doen. En ik ga nooit mensen onder druk zetten van, zeg je, je moet sporten of je moet anders eten, maar ik probeer altijd zo 'n klein beetje te kietelen van misschien is dat wel een richting.
En als je dan die richting voelt, vaak is je eigen systeem dat al heel lang aan het vertellen. Maar ben je gewoon numb, of Engels voor doof geworden voor dat wat je hele systeem jou aan het vertellen is. Waarom slaap je slecht? Waarom lig je s 'nacht te malen? Waarom heb je lange tenen? En daarmee bedoel ik, waarom vlieg je op? Omdat je misschien een irritatie al de hele tijd aan het wegduwen bent. Maar die irritatie is een emotie die gehoord wil worden en er moet er geen drama van maken. Dat vertelt jou iets.
En ik denk wat dat betreft dat die ratrace waar de meeste van jouw gasten het over hebben, dat dat echt wel een heet hangijzer is, waar we echt wel iets mee moeten doen. Ratrace is niet tof en er is ook geen enkele rat die wil racen. Ik weet nogal veel over dieren, ratten houden daar ook niet van. Die houden van knusjes in hun nestje zitten met hun soortgenoot en gewoon gezellig. Dat is een rat En af en toe iets eten. En ook niet mensen bijten. Dat is ook niet desrats.
Alleen als ze nood zijn of bedreigd worden. Rat race is iets waar niemand niks aan heeft. Ook ratten niet. Ja, nee, ik ben het volledig mee eens dat inderdaad de rat race van tegenwoordig... Je ziet het, je merkt het wel, dat heel veel mensen bepaalde symptomen beginnen te krijgen. En wanneer jij dan dat over spreekt, dan is het inderdaad op de holistische manier gaan bekijken, laag per laag per laag. En als er iemand bijvoorbeeld...
heel gevoelig is wanneer je op zijn tenen gaat gaan trappen, dan dienen we soms een keer te gaan kijken van oké, aan wat ligt dat eigenlijk? Wat zit daaronder? Want het is inderdaad zo dat, er is zoiets dat heet emotieregulatie. Emotieregulatie is eigenlijk dat wat je leert van je ouders en van je omgeving. Hoe ga je om met die signalen van je systeem? En als je hebt geleerd als kind om, als je zegt je valt en je hebt pijn, ja maar dat is niksje. Nee, dat kind heeft pijn.
Alsjeblieft, kijk dan naar dat kind heeft pijn, dat wil getroost worden, dat wil niet horen, het is niks, niks, maar weer spelen. Of hier, hier een ijsje, het is over, geen pijn meer. Het fijnste is nog als mama er even over vrijft wrijft een kusje geeft, dan is er ook aandacht gegaan naar effectieve pijn. En ja, ik denk dat dat iets is van de moderne mensen, wat jij zegt inderdaad, dat klopt, je begint het te voelen aan de mensen. Ik had het er net over ontmenselijking.
En dat is misschien een heel zwaar woord, maar je moet maar de krant open slaan of naar het nieuws kijken wat mensen elkaar aandoen. We hebben elkaar altijd de hersenen geslagen, de hele mensheid lang. Maar het is nu precies heel normaal als een man zijn vrouw in den tuin begraafd of die is ineens verdwenen met de kinderen. tja die zal die wel vermoord. Het is bijna normaal geworden. Ik bedoel...
Alle media staat bol van van die afgrijselijke verhalen. Ik pleit voor een nieuwe krant en een nieuw soort journaal met goed nieuws. Want de bad news show, dat mag weleens gaan stoppen. En ook het feit dat het bijna normaal is dat er geweld wordt gepleegd naast uw deur of misschien zelfs binnen uw huis.
Ik vind dat vreselijk. En dan denk ik, wat is er aan de hand met mensen? En dan denk ik, het ligt waarschijnlijk aan inderdaad de rat race waar we het over hadden. Het ligt misschien ook wel aan de voeding. Het ligt misschien ook aan de overdaad aan prikkels. Als je ziet, de prikkels die we vijftig jaar geleden hadden, de prikkels die we nu hebben, dat is vertienduizendvoudig, zeg ik dat nu juist? Ja, het is veel meer. En ons hele, onze...
Amygdala, waar we ons emoties moeten een plekje geven en verwerken, die is gewoon overvoerd. Wij mensen, wij weten gewoon niet meer wat er gaan is. En dan kan ik en Martine Prenen wel zeggen, je moet een beetje vertragen en je moet een beetje mediteren. Maar als het een survivaltocht wordt en je moet je hoofd boven houden en je moet zorgen dat er brood op de plank is, dan is dat wel makkelijk natuurlijk, voor mij om dat zo te zeggen. Ik ben dan wat dat betreft...
in sommige mensen hun ogen misschien bevooroordeelt, want die Martine Prenen kan gemakkelijk praten en komt op de televisie. Maar ik werk ook keihard en ik doe gelukkig mijn werk graag, maar ik probeer heel bewust toch af en toe rust op de plaats.
Ja, maar ik ben ook wel een mens die snel leeft. Dat hoor je als je mij hoort babbelen. Je kunt er geen spel tussen krijgen. Ik leef snel, mijn hart klopt snel. Van kindsbenen af al heb ik een hart dat snel klopt. Ik leef snel. Als de tandaarts mij verdoofing geeft, dan is dat op twintig minuten weg. Dus op de een of andere manier gaat mijn hele systeem snel. Maar ik ben me wel bewust van het feit dat als ik altijd snel ga, dat ik opbrand. En dat is voor iedereen zo.
Wij hebben rust nodig, af en toe. Ja, af en toe de stekker eruit trekken kan geen kwaad. Maar we weten het allemaal, maar we doen het niet. Nee, en dat is het mooie inderdaad aan Covid. En het leuke eraan is wanneer er ons opgelegd werd dat we maar een anderhalve meter uit elkaar moesten... vreselijk. zo 'n flauwekul. Sorry. Ja, dat is oké. Dat is helemaal oké. Maar het mooie eraan wel is dat ons aura een anderhalve meter is. is dat zo? Ja.
Dus dat is wel het hele mooie, we hebben een keer allemaal de moment gehad dat we in ons eigen bubbel zaten. Absoluut, ja dat klopt dan wel, inderdaad. Maar ik ben mijn ouders blijven knuffelen, weliswaar op de rug. Want dat had ik ergens gezien, een prof zei van, knuffel maar op de rug. Dus ik heb mijn ouders, zeker het eerste jaar als we echt nog niet wisten wat er allemaal gaande was.
In het begin ging ik ook mee in die waanzin van dat ontsmetten en zo. Gelukkig zijn op een bepaald moment wel de deksels van mijn ogen gevallen. Maar ik heb mijn ouders nooit niet niet gezien. Ik ben altijd voor hun boodschapjes gaan doen. Ze hebben het eerste jaar boodschappen gaan doen. De boodschappen.
Ik was echt wat belachelijk met een spuitpuis en zo, echt absurd. Maar ja, maar ja, echt. En als wij gingen wandelen op de Kalmthoutse hier vlakbij, dan gingen wij niet op het bankje zitten, want er stond een rood -wit lint op dat je er niet op mocht gaan zitten, terwijl mijn man en ik in bed naast elkaar lagen, mochten wij niet op een bankje zitten. Hoe absurd dat dat allemaal was. Die gekte, ik ben er gelukkig niet lang in meegegaan, maar hoeveel mensen hebben ze gek gemaakt daarmee en angstig en geïsoleerd en...
Het afgrijselijke van mensen die alleen hebben moeten sterven omdat hun familie er niet bij mocht. Ik vind het pure foltering, maar wat wil ik eigenlijk zeggen? Onze aura had alle ruimte, maar hoe groot is onze nood voor onze gezondheid om elkaar aan te raken? Ik denk, wat dat betreft was dat... Oké, het vertragen was leuk. We moesten niet naar ons werk. We mochten als we een tuin hadden lekker in een tuin zitten.
maar ik heb hier dankbaar in mijn tuin zitten en heel vaak gedacht aan mensen die geen tuin hadden. Want die mochten zelfs niet op het bankje in de tuin gaan zitten. Dus ja, ik heb daar wel toch zo mijn zeer gemengde gevoels over. Ik heb de positieve kanten gezien, maar ook de negatieve van, kom zeg, hoe gek is dit? En ik blijf met mijn mama en mijn papa gewoon knuffelen. Mijn mama zei dat ook, ze zei, als ik u...
Als ik dat zo zou doen, zoals veel van mijn vriendinnen, ik zou niet overleven. Je hebt dat zo nodig, de mensen die je graag ziet, die je liefst houdt. Dat is de liefde dat je ergens wilt gaan tonen. Je hebt zoveel nood aan het vastgeven. Absoluut, absoluut, absoluut. Kijk maar naar een dier, hoe graag. Dat heb je graag. Ja, maar het is zo dat je oxytocine aanmaakt als je geknuffeld wordt. Dat is een gelukshormoon, dat maak je aan.
Als je vrijt met je partner, maar ook als je knuffelt met de mensen die je graag ziet. Maar ook als je de poes op schoot neemt of met de hond aan het dollen bent. Ik heb het geluk dat ik huisdieren heb. En dat is heerlijk, die geven zoveel liefde. En ja, je krijgt er ook zoveel voor terug als je ze knuffelt, want dat vinden ze fijn. Maar ja, het is een menselijke nood om aan te raken. Ja, absoluut. Maar...
Je hebt wel een bepaald iets met alles wat leeft. Ja, maar dat is al van kinds been af hoor. Ik was degene die al in de kleuterklas deur aan deur verkoop van stickers voor Greenpeace deed. Echt in de kleuterklas. Want bij ons in het eerste studiejaar gingen ze rond met stickers voor de kleine zeehondjes die neergeknuppeld werden om dat te stoppen. En ik zat toen in de kleuterklas en ik ging ook rond met stickers van die van het eerste studiejaar. Ik vond dat dat niet kon.
En ik heb dat altijd gehaald. Maar ik ben ook opgevoed door twee ouders die een gigantische liefde voor dieren hebben. Ik weet nog dat ons papa... We hadden in onze buurt heel veel zo wat verwilderde katjes. En dan zei mijn papa... En ik was dan dol op poezen, honden, alles, vogels, whatever. En dan zei mijn vader, ja, we gaan ze geen eten geven, want dan blijven ze komen. En ik sliep met mijn raam aan de tuin. En ik weet dat nog zo goed. In de zomer sliep ik met mijn raam open en het rolluik naar beneden. En dan hoorde ik mijn vader...
door het rolluik en poes poes poes dan ging hij 's avond laat al die beestjes voederen, maar mijn moeder en ik mochten dat niet, want dan bleven ze komen, maar mijn vader gaf ze allemaal eten, zelfs merels die uit hun nestje vielen die werden door mijn ouders met pieren gevoederd, dus ik heb dat echt wel van thuis meegekregen, de liefde voor dieren. We gingen nooit naar de dierentuin, want dat was zielig. Ja, ik moet zeggen, ik heb altijd opgevoed geweest met honden, altijd, en liefst van al groot honden.
En mijn man niet. Ik wilde een hond dus ons Zita en wij een hond gaan halen
hij stond er toch een beetje raar tegenover, hij was dat niet gewoon. En nu ja, hij ziet ze dood graag.
Zeg, Martine, ik heb nog een vraag voor jou. Wat als je iets zou kunnen veranderen in de wereld, of wil je veranderen in de wereld, wat zou dat dan zijn? Ja, sowieso verdraagzaamheid en ja, ik ben denk ik wat dat betreft toch een...
Ik zou zo graag hebben dat mensen wat liever voor elkaar zijn en voor alles wat leeft, maar mijn hoofd kan er niet bij dat mensen elkaar afmaken voor een stukje grond. Dat gaat er bij mij niet in. Ik heb heel veel moeite met het gegeven macht en machtse wellustelingen en ego. Ik zou dat heel graag allemaal uitgommen.
heeft ego te maken met verdraagzaamheid? Dat is een moeilijke vraag. Ik denk dat ego heel veel te maken heeft met te veel ruimte willen innemen voor jezelf. En dan zou dat wel eens te maken kunnen hebben met ruimte overlaten voor de anderen. Of nu mensen of dieren zijn. En ego heeft denk ik ook wel te maken met...
inderdaad met macht van kijk eens wat ik heb bereikt, kijk eens hoeveel grond ik heb, kijk eens hoeveel land ik heb, kijk eens hoe ver mijn grenzen rijken. Maar ook het naar elkaar luisteren. Ik heb de indruk, als ik nu kijk waar dat allemaal in de wereld gaan, dan denk ik, praten die mensen ooit wel eens met elkaar? Of is dat via allerlei spokesmen die dan...
wat tegen elkaar zitten te leuteren en het dan misschien ook helemaal krom weer doorgeven aan hun meerdere... Ik heb soms de indruk dat mensen elkaar niet meer horen en niet goed begrijpen. Communicatie, goede communicatie, goede liefdevolle, respectvolle communicatie lijkt mij een hele goede. En meer vrouwen in de politiek. Ja, meer empat... Ja, ik heb... Ja, ik moet dat misschien niet zo zeggen, want mannen kunnen even empatisch zijn als vrouwen, maar soms denk ik van...
Ja, ik vind het allemaal zo hard. Misschien meer balans in de yin en de yang? Ja, balans, voila. Je hebt het gezegd. Wat wil ik in de wereld zetten? Meer balans tussen yin en yang. Maar nu moet je dat wel een keer uitleggen hé. Ja, ik bedoel, meer balans tussen ratio en voelen. Wij zijn echte kopmensen geworden hé. Terwijl ik vind...
Voor mijn gevoel moet je vanuit je buik leven, dan vanuit je hart en dan vanuit je hoofd en we doen het precies andersom. We gaan eerst voor het hoofd, dan gaan we in het hart voelen en dan pas in onze buik ons intuïtief vermogen. Terwijl ik denk dat we veel beter vanuit het intuïtief vermogen vertrekken. En ik heb de indruk maar, ja verbeteren maar als ik verkeerd ben hé luisteraar, ik heb de indruk soms dat vrouwen eerder de neiging hebben om dat intuïtief vermogen sneller aan te spreken of vanuit hun intuïtief vermogen.
de situatie, dingen te doen dan mannen. Maar misschien ben ik daar helemaal fout in. Ik werk ook grotendeels met vrouwen, dus ik heb daar misschien niet genoeg inzicht in. Ik denk, eerlijk gezegd, dat er heel wat mannen het stukje spiritualiteit beginnen te ontdekken. Absoluut, nieuwe mannen zeker. Ja.
Dat vind ik zo schoon, maar ze durven er niet altijd voor uitkomen. Ja, maar dat is wat ik daarstraks zei over emotie. Emotie en intuïtie gaan uiteindelijk hand in hand. Emotie is een beetje het uitspreken van wat je voelt, en intuïtie is gevoel. En dat wordt nog in deze, in onze samenleving vaak weggedrukt als zwak.
Emotie en gevoel en intuïtie, dat is zweverig, dat is zwak. Terwijl ik zie inderdaad wel de nieuwe mannen, ik heb een zoon van bijna 25 en als ik met hem en zijn vrienden praat dan hoor ik wel dat die...
op een heel andere manier in het leven staan dan, zeg maar, mijn vader. Mijn vader, die een tachtiger is, die hard is en opgevoed en geen emotie, geen gevoel, militaire kostschool en dat soort dingen. Ja, wat hebben ze die jongens allemaal aangedaan? Die jongens die in de oorlog zijn geboren of net na de oorlog, die zijn met ijzeren hand opgevoed en ik denk dat...
dat hun dochters hun zonen, dus onze generatie jonge mannen van 20, 30 jonge dertigers, dat die toch op een andere manier mannen zijn dan dat wat ervoor was. Ik kan me ook wel voorstellen dat het soms moeilijk is hoor, want moeten ze nu zacht zijn, moeten ze nu vrouwelijk zijn, moeten ze nu man zijn. Ik denk dat mannen mannen moeten zijn en vrouwen vrouwen. Ik denk sowieso dat vrouwen waarschijnlijk iets...
Emotioneel zijn en mannen iets rationeeler, maar er is niks mis mee. Maar die balans tussen die twee, dat zou wel mooi zijn. In plaats van alleen maar een rationele maatschappij, en nu spreek ik heel zwart -wit, iets ertussen graag, ja. Absoluut. Het spirituele, maar ja, voor iedereen betekent spiritualiteit iets eronder, hè? Wat betekent dat eigenlijk voor jou?
Spiritualiteit betekent voor mij vanuit mijn gevoel leven en vanuit mijn overtuigingen dat...
dat mijn taak, als ik het zo mag noemen, ja mijn taak en mijn ziel, dat mijn ziel wel blij wordt van dat wat ik nu doe, dat het echt wel mijn taak is voor een stukje om mensen te laten zien hoe je op een fijne manier gelukkiger en gezonder kunt zijn. Dus voor mij is spiritualiteit heel erg blijven bij dat wat jou blij maakt, dat wat jij doet.
waarbij de klok voorbijvliegt, waarbij tijd verdwijnt, denk dat dat is wat je hier moet komen doen. Zonder eigenlijk moeten. Ik denk dat wat ik hier kom doen op aarde, dat dat echt wel is op mijn vrolijke, zotte manier. Mensen laten zien dat de vrolijke, zotte manier helemaal niet zo slecht is voor de gezondheid. En dat dat mijn, misschien wel, zielentaak is. En dan...
Moet ik mezelf inhouden om het niet met mijn handen tussen aanhalingstekens te zetten? Omdat ik dat meestal doe, omdat mensen anders zeggen van oei oei, die beginnen over zielen en zo, oei, dat is een zweefteefje. Ik ben geen zweefteefje. Ik ben zeer, ik ben zeer gegrond. Ik weet heel goed wat er in de wereld te koop is. Ik weet hoe het rijlen en zeilen is van het leven van de westerse mens.
Maar ik ben er niet altijd helemaal mee eens. En daarom gooi ik af en toe mijn kont tegen de kribben. Dat was mijn dat zegt. Want ik zeg altijd van, ik hou van down to earth spiritualiteit. Ik vind het ook heel leuk om spiritualiteit en het rationele samen te brengen. Balance. Voilà. Dat kan zo 'n mooie dingen geven. Ja, ik heb bijvoorbeeld een vriendin van mij. Haar zoon heeft een bedrijf en die is financieel adviseur. Maar die mediteert wel s ochtens.
Dus die zit in die wereld van financiën, wat toch een hele rationele cijferwereld is. Maar dat is wel een jonge man die mediteert, die plantaardig leeft, die heel erg kiest voor wat hij op zijn bord laat komen, die ook met zijn klanten daarover communiceert. En dat vind ik ongelooflijk sterk, dan denk ik.
Yes! Als die jonge mannen en vrouwen die op die manier nu het zakenleven instappen, het zakenleven kunnen veranderen, wat jij net zei, je ziet dat er een verandering gaande is, je ziet dat er een soort van transformatie gaande is, dat er steeds meer mensen rechtstaan en zeggen van ja nee, ik ga dat iets anders aanpakken, ik wil dat ...
De... Wacht, ik kan niet op woord komen. Dat ondernemers vanuit hun hart ondernemen in plaats vanuit hun kop. Ik zeg nu kop, ik weet wel dat het een hoofd is, maar dat het geen kopmensen zijn, maar dat ondernemers vanuit hun hart en vanuit hun buik iets willen neerzetten in de wereld. En of dat nu is financieel advies geven, prima. Of is dat nu van ik ga vegetarische hamburgers verkopen.
maakt niet uit, maar vanuit hun gevoel. En ik denk, als je vanuit je gevoel zaken doet, of vanuit je gevoel vertelt of praat, dan komt dat ook bij mensen aan in hun gevoel. Terwijl, als je vanuit je hoofd praat, vanuit je ratio, komt dat bij mensen in hun ratio aan, maar dan moet het al heel erg goed uitgelicht zijn voordat het naar beneden zakt. Dus ik ben voor communicatie vanuit een buik. En dat is dan misschien voor mij op een spirituele... dat is dan voor mij misschien...
Vanuit een spirituele manier in het leven staan, dat is proberen te connecteren met anderen vanuit uw gevoel. En natuurlijk uw intellect, dat komt daar ook bij. Maar niet alleen maar vanuit dat koppenke. Nee, ik vergelijk het altijd met, dat is uw harde schijf hé. Ja. En dat is het.
Ja, ja, en dat is inderdaad zo. Ik heb het geluk, en het is ook een handicap, maar ik heb ook het geluk, ik heb gezichtsblindheid, dat wil zeggen prostopagnosia. Ik kan vaak mensen, ik herken mensen vaak niet. Heel vervelend, want veel mensen herkennen mij wel. En vroeger dachten mensen dat ik het enorm in mijn bol had, omdat ik dan, hee hee, deed zo knikken, hee hee. Want ik wist totaal niet wie het was, en dat kon echt wel iemand zijn waar ik de dag daarvoor mee aan tafel had gezeten. Dus heel vervelend.
Ik heb daar nu systemen in ontwikkeld om te voelen en te kijken. En vaak, door naar mijn gevoel te gaan, herken ik ze wel. Dus mijn hoofdje gaat niet mee, maar mijn gevoel zegt, ja, maar ja, dat ging toen over de kinderen. En dan komt het wel, het verhaal. En ik vertel het ook gewoon heel eerlijk. Dan zeg ik, sorry, ik heb gezichtsblindheid, help me even. Vanuit mijn gevoel meld ik dat. En ik heb nog nooit daar een slechte reactie op gehad. Dus vroeger schaamde ik me ervoor.
En dan deed ik zo alsof ik het wist wie het was. Hé, ja, hoe is het? Ja, haha. Maar ik wist totaal niet met wie ik aan het praten was. En die mensen liepen dan weg en dan vroeg de persoon die bij mij was van wie was dat? En zei ik weet het niet. Nu, dat doe ik dus niet meer. Ik zeg het nu gewoon eerlijk. En dat heeft mij ook wel in staat gesteld om over mijn ego heen te stappen. Dat ik iedereen weet wie iedereen is. Ik ben heel slim, ik weet dat allemaal. Nee, ik weet het niet. Maar ik vertel gewoon eerlijk van ja, sorry, maar help me even.
En dan beginnen mensen te vertellen en dan weet ik het meestal wel. Dat heeft inderdaad ook heel veel te maken met dat ego. Want als je iets benoemt, dat je ervaart, dan kan het ego, die schelkens, dadelijk afvallen. Dan sta je precies aan je blootje. Schreck heeft dat zo goed verteld. In de film Schreck wordt heel duidelijk gezegd van we are like onions. Hij vertelt ook die pure levensfilosofie van...
Ik gegooi dus schillen af. Ik ben nu net zestig geworden en het voordeel van deze leeftijd hebben is dat ik soms denk, fuck it, echt waar, fuck it. Love me or leave me en als jij mij niet, als jij dat raar vindt dat ik je niet herken, ja doei. Maar ik heb tot nu toe nog niet meegemaakt of misschien hebben die mensen heel goed comedie gespeeld, maar ja.
Uw schillen eraf gooien heeft veel te maken met het masker afgooien. Echt zijn... ...die essentie van u zelf durven zijn. Dat is niet gemakkelijk, want ik heb soms ook nog moeilijk mee. Ik lees nogal snel mensen. Ik weet niet wie ze zijn, maar ik lees ze wel. Ik weet wel wat ze voelen als ze mij ontmoeten. Ik kan dat wel goed invoelen. Dat is misschien ook spiritualiteit.
En dan denk ik, die denkt bij zichzelf, allez, zij gaan het hier mij eens gaan vertellen. En meestal denk ik dan van ja, laat maar. En vroeger wilde ik ze dan overtuigen wat een toffe dag was. Dat doe ik nu niet meer. Dat ze door iedereen graag gezien willen worden? Ja, de clown -uitgang en zo, dat doe ik niet meer. Ik heb daar toch ook een tijdje mee gestruggled, zeker voor Covid, eigenlijk achter die nood hebben dat iedereen mee graag ziet. Maar ik had idee, dat is onmogelijk.
Het is ook een instinct, je wilt bij de groep horen. Ons reptiele brein zit er nog altijd en dat bepaalt nog heel veel van ons gedrag. In de oertijd, als we alleen waren, dan overleefden we niet, we hadden de groep nodig en dat hebben we nog steeds. Je ziet dat heel erg bij pubers, die peer pressure, hoe groot dat is. Daaraan zie je ook die ellende van ...
Ja, ik opereer ook voor een groot deel op social media, maar ik weet ook wel dat het vaak vergif is voor zeer jonge mensen. Het kan heel schoon zijn om mensen die je lang niet hebt gezien terug te horen, te zien, contact te houden met mensen die te ver wonen of sowieso te inspireren, wat ik dan probeer te doen via social media op een positieve manier, maar het kan ook vergif zijn. En vooral voor die jonge mensen die zo...
ongelooflijker bij willen horen bij een groep, bij hun leeftijdsgenoten, bij de meisjes of de jongens op school die even... Ja, daar kan dat heel gevaarlijk zijn, want daar is die instinctieve nood om erbij te horen vaak gevaarlijk. Ja, en kopiegedrag hé, heel veel kopieergedrag. Ja. Als je kijkt naar de jonge meisjes, nu ik denk dat dat wel een klein beetje aan het veranderen is, maar bijvoorbeeld die...
die hele hele is, skinny modellen die eigenlijk het voorbeeld geven aan die jonge meisjes. Dat ben ik verkeerd, maar ik denk dat er daar een switch in aan het komen is. Ja, ik denk het wel. Je ziet dat ook wel in de mode, in de mode wereld. In een vorige leven ben ik model geweest en ik was daar het dikkerdje van de hoop. Ik kon wel de decoltés vullen van de jurken, maar ik paste niet in de strakke topjes en de broeken.
Maar ja, ik weet het niet. Ik heb het een klein beetje moeilijk met het gedoe rond man, vrouw, meisje, jongen, door elkaar, ik weet niet veel wat allemaal. Daar heb ik het dan weer heel erg moeilijk mee. Dat kleuterjuffen niet meer dagjongens en meisjes mogen zeggen, maar dag allemaal. Dat krijg ik echt aan het denken, komaan, mensen, doe even normaal, zeg, alsjeblieft.
En de jongens komen nu met een jurk naar school en de meisjes die mogen een pakje dragen en dan denk ik, maar allez, komaan, laat die kinderen toch gewoon doen, waar moeten ze dan nu zitten voor kouden. Ja, daar heb ik soms wel moeilijk mee. Ik denk dat je niet de enige bent, want onze zoon kwam ook thuis, hij was helemaal pist, hij moest een examen gehad en hij moest al de gender... komaan zeg.
echt, echt, echt. Ik heb zoiets van, tuurlijk kan je als meisje op meisjes vallen en tuurlijk kan je als jong op jongens vallen en misschien was je liever een meisje of misschien was je liever een jongen geworden, maar laat die kinderen alsjeblieft gerust totdat ze in de twintig zijn, ga er dan nog eens over praten, maar ga kinderen niet vanaf hun acht... Ja, ik... Ik heb nooit een kind gehad dat daarmee struggelde, dus misschien praat ik voor mijn beurt en weet ik er niks van, maar ik...
Ik vind het wel moeilijk. Ik heb een kleinzoon van vier en ik hoor dan van mijn dochter dat er dan kleutertjes zijn die dan als meisje... Ja, ik weet het niet. Ik vind het wel moeilijk. Ik moet er misschien over zwijgen, want ik weet er niet genoeg van, maar wat ik wel voel is dat het bij mij iets oproept dat ik denk, klopt dat nu allemaal nog? Ik weet het niet.
Ik ben niet helemaal van de hele materie op de hoogte, moet ik ook heel eerlijk zeggen, maar gevoelsmatig heb ik het moeilijk met hele jonge kinderen al dat soort levensbeslissende beslissingen, levensbepalende beslissingen laten nemen, vind ik, ja, dat vind ik compleet van de pot gerukt. Echt waar. Je laat, je bent...
ouder of opvoeder of verantwoordelijk over jonge mensen om ze doorheen hun kindertijd en puberteit te loodsen, jong volwassenen te begeleiden. En als ze daarna nog rotvast overtuigd zijn van het feit dat ze bijvoorbeeld een hele zwaar operatie willen ondergaan om van geslacht te veranderen, dan is dat hun goed recht. Maar ik denk daarvoor, blijf daar eens teblieft af. Blijf daar af. Maar...
Ja, wat dat betreft heb ik de indruk dat er in onze maatschappij toch wel een paar dingen serieus fout lopen, maar ja.
Daar ben ik van overtuigd. Diepe zucht, diepe zucht en ja. Ik denk dat we alle twee aan dezelfde, ja, dezelfde risico's van hebben. Kleutertjes seksuele voorlicht ingeven, come on. Echt waar. Laat die kinderen dat eens zelf uitzoeken. Blijf daar eens mee. Met je beleerend gedoe vanaf. Ja echt. Dat vind ik echt raar. Ja absoluut, je hebt gelijk. Ik ben hier juist aan het kijken naar hoe je boekentalen hier liggen.
Ja, het zijn er veel. Het zijn er al veel. Zijn ze dat allemaal? Dat zijn ze allemaal. Ik heb tot nu toe acht boeken geschreven, waarin de baseline altijd is een gezonde, plezierige levensstijl. Waarin ik probeer te laten zien op een niet -belerende, te academische manier, wat de handige adviezen kunnen zijn, al dat niet geruggesteund door specialisten die dan...
Zoals het boek het zijn hormonen heb ik samen gewerkt met een arts. Menopower heb ik samen geschreven met twee artsen. Ook omdat ik voor sommige dingen, ja sommige materie is gewoon niet mijn materie en dan ga ik wel te raden bij mensen die daar zeer goed in geschoold en onderlegd zijn. Maar ja, het is al een stapelke hé. Het is een mooi stapelke.
Mijn eerste boek, wacht, ik denk nu, ik denk tien jaar. Ja, over mijn ophouder heb ik langs aangewerkt, daar heb ik meer dan een jaar aan gewerkt en er liggen nu negen boeken. Dus tien jaar ben ik nu aan mijn... Nee, liggen er nu acht boeken? Of twee, vier, zes, acht. Acht boeken, ja, en tien jaar aan gewerkt. Dat klopt wel ongeveer.
Het is zo dat ik aan Menopower wat langer heb gewerkt en Restart is iets later uitgekomen door Covid, geïnspireerd en iets later uitgegeven ook door al het gedoe rond Covid. Maar ja, per boek ongeveer een dik half jaar tot een jaar werk. Menopower heeft het langste geduurd. My God. En wanneer gaat uw nieuwe boek uitkomen?
Refill komt uit... Oei, mijn buik is in mijn kop. Dat is Martin haar maag Ik zal het nog eens even herpakken. Mijn nieuwe boek Refill komt in november 2024 uit. Dat is niet zo lang meer. Nee, dat is niet zo lang meer. Ik moet nog veel schrijven, want ik ben eigenlijk nog niet zo lang geleden gestart.
Heel lang bezig geweest met veel lezen, inlezen, veel podcasts beluisteren, veel naaslagwerk en lezen en daar kom je niet zomaar doorheen. Ik lees vrij snel, maar dat was toch even pittig. Maar nu ben ik eigenlijk begonnen met schrijven sinds een maand ben ik aan het schrijven. Oké, maar dat is ook niet constant hé? Nee, en ik heb ook echt wel, ik heb ook wel, ik denk met dit boek...
Het meeste last gehad van writersblog, puur omdat ik het... Ik probeer het altijd in hapklare brokjes te schrijven, dat het geen boeken worden waar geen hoofdpijn van krijgt. Plus mijn boeken zijn vaak... Dat zijn geen leesboeken, dat zijn boeken die je openslaat. Een stukje leest, weer weggelijkt, weer openslaat. Ideaal voor naast het bed, op de wc of op de salontafel, zeg ik altijd, omdat dat... Ja, het zijn ook een beetje beleefboeken.
En het is denk ik mijn eerste boek zonder recepten, want in al mijn andere boeken staan altijd recepten. Plantaardig tot drie boeken geleden is het vegan geworden. Niet omdat ik wil dat iedereen vegan wordt, maar wel omdat ik wil laten zien en inspireren hoe lekker vegan kan zijn. En ook dat heeft dan te maken met mijn grote liefde voor dieren. Ik heb altijd heel graag kaas gegeten, maar...
Ik ben omgeven door melkboeren en ik heb het letterlijke lijden van kalveren en koeien om me heen gezien. Want ik dacht vroeger altijd, ja, maar die koeien worden toch niet doodgemaakt. Nee, maar die leven maar vijf jaar terwijl een koe normaal 25 jaar leeft en het zeer zachtaardige wezens zijn die ongelooflijk liefdevol met hun kleintjes en met hun kalveren omgaan. Als je dan ziet wat een gruwel dat veroorzaakt in de melkindustrie ben ik dus ook afgehaakt van zuivel en dus daardoor...
zo vegan mogelijk gaan leven. Niet altijd evident hoor. Zeker, ik ben daarnet in Griekenland geweest, daar is wegblijven van kaas bijna ondoenbaar. Maar ik probeer toch wel te inspireren en te laten zien dat de plantaardige wereld ons alles kan bieden wat we nodig hebben. En dat je echt geen vlees, vis of zuivel moet eten. Het moet niet. Nee, nogtans ben ik ook een hele...
en dat lukt best wel, dat is oké. Tegenwoordig kan dat vrij makkelijk, hè? Het is alleen zo dat heel veel mensen het fout doen. En daar gaat het heel vaak fout, dat mensen zeggen, ja, amai, die veganist, die is bijna doorschijnend, die heeft een grijze kleur, of die heeft...
bloedaarmoede of die heeft een tekort aan bepaalde stoffen. En dat heeft vaak te maken met niet goed geïnformeerd zijn, het niet goed weten. En dat is wel, ik ben van vegetarie naar vegan gegaan, dat was moeilijker dan van alles eten naar vegetarie. Waarom? Omdat je moet als vegan veel meer eten, veel meer groenten eten, veel meer pulvruchten, veel meer granen dan als je vegetarisch gaat.
om je één te vullen, voldoende vitamine en mineralen binnen te krijgen en ook die balans te vinden in energie, eiwitten, vetten, koolhydraten. En die balans vinden heeft mij ook een jaar gekost voordat ik dat echt goed kon. Maar ik kan nu perfect full force gaan, krachttraining doen, alles, puur op vegan. Dat was wel goed. Alright. Wat wilde jij nog meegeven, Martin?
Lees mijn boeken. Lees mijn boeken, ga met mij mee op reis, volg mijn masterclasses. Nee, nee, oeh, wat wil ik aan mensen meegeven? Hoch vooral...
Blijf bij jezelf. Plak geen etiketjes. Niet op jezelf en ook niet op je omgeving. We zijn vaak het strengst voor onszelf. Stop daarmee. Zij lief voor je eigen. Vooral dat. Blijf bij jezelf en wees lief voor jezelf. En dan komt de rest van zelf, denk ik. Dat is veel zelf, hé, in één zin. Zou ik een moment moeten reflecteren? Ja, absoluut. En ik denk, als je lief bent voor jezelf en...
heel erg luistert naar wat je hele systeem je vertelt, dat je eigenlijk al ongelofelijk goed bezig bent. En als je daarnaast dan ook het respect kunt hebben voor alles wat leeft om je heen, nog beter. En dan misschien toch eens mijn boeken lezen. Terwijl je stilstaat. Ja, terwijl je stilstaat. En dat wil ik misschien toch wel zeggen. Ik heb mijn...
Het vorige boek is Forever Young, dat is eigenlijk echt een gezondheidsbible. Die kan ik iedereen adviseren om eens bij de bieb te gaan halen, ze hoeven hem zelfs niet te kopen, ga het lees te mis. Daar staat, dat is een beetje mijn baseline van, dat is een goed leven voor jezelf. En dan kunnen natuurlijk tzijndormonen en menopower en restart. Maar het is zeker geen verkooppraatje van, koop mijn boeken.
Natuurlijk is het fijn als auteur dat mensen hun boeken lezen en kopen, maar ik wil gewoon mensen op een liefdevolle manier kriebelen om liefdevoller met hun eigen leven om te gaan. Dat is het eigenlijk.
Dat is is mooi. Ja, met deze wijze woorden gaan we afsluiten. Goed zo. Dikke dankjewel voor het heel inspirerende gesprek. Dikke graag gedaan. Voila. Alle links gaan mij dan opbezorgen. Alle links gaan hieronder die podcast staan zodat de mensen nu kunnen contacteren. En ik zou zeggen, veel schrijfgenot. Komt helemaal goed. Voila.
En reisgenoten, want binnenkort ben ik weer weg op Retreat en dat is altijd heel fijn.
Als voor de volgende keer. Voilà. Ciao ciao, een dikke dankje wel en tot de volgende. Doei!
Plezier hebben in het leven en vertragen
Vertragen voor een gezonder leven
Het belang van het voelen en omgaan met emoties
Ontmenselijking in de moderne samenleving
Balans tussen ratio en intuïtie
De opkomst van spiritualiteit bij mannen
De balans tussen emotie en rationaliteit
Discussie over genderidentiteit en sociale media
Veganisme als gezonde levensstijl
Zelfliefde en respect voor alles wat leeft
